O MIKHΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ, Ο ΜΕΓΑΣ

Η πρόσφατη φωτογράφηση του Μίκη Θοδωράκη στο σπίτι του με φόντο την Ακρόπολη και παραστεκάμενους τους κκ. Ερντογκάν και Παπανδρέου, προκάλεσε άλλα πικρά και άλλα οργισμένα σχόλια σε κύκλους διαθέτοντες ευαισθησία για τα εθνικά ζητήματα. Προτάθηκαν διάφορες ερμηνείες για τη συμπεριφορά του, όπως π.χ. η αδυναμία ενός ηλικιωμένου ανθρώπου να αντισταθεί σε μια δημοσιοσχετίστικη «επίθεση φιλίας» από πολιτικούς, έως την εκ μέρους του αποδοχή μιας συναλλαγής με γέφυρα τον Νίκο Παπανδρέου – συγγραφέα και σεναριογράφο – και στόχο το γύρισμα χολυγουντιανής ταινίας για τη ζωή του...(Σύμφωνα με ανακοινώσεις του Αθηναϊκού Πρακτορείου, που υπενθύμισε η Λαμπρινή Θωμά)). Ανεξάρτητα πάντως από τις οποιεσδήποτε ερμηνείες, το σίγουρο είναι ότι ο διαπρεπής συνθέτης έδειξε για άλλη μια φορά την αδυναμία του για συνεπή πολιτική συμπεριφορά. Πράγμα καθόλου ασυνήθιστο στη διαδρομή της ζωής του, που χαρακτηρίσθηκε από το «πηγαινέλα» σε όλο το εύρος του πολιτικού φάσματος – από Υπουργός σε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έως Βουλευτής του ΚΚΕ κλπ.κλπ.

Πρόσφατα ο Μίκης Θοδωράκης σε κείμενό του για τα διαδραματιζόμενα στην οικονομία της χώρας μας, επικαλείτο τον «κοινό νού» ως βάση των απόψεών του. Όμως με τον ίδιο «κοινό νου» θα όφειλε να καταλαβαίνει ότι το κουκούλωμα των ελληνοτουρκικών προβλημάτων και του Διεθνούς Δικαίου, υπηρετείται τα μέγιστα από «εθνικούς ήρωες» που χαριεντίζονται αντί να εμβάλλουν τους πολίτες σε σκέψεις. Στη προκειμένη περίπτωση αξίζει να υπενθυμίσουμε την εξαιρετική ευθιξία που επέδειξε προ διμήνου ένας πνευματικός άνθρωπος της Αλβανίας, ο Ισμαήλ Κανταρέ,όταν αρνήθηκε να μιλήσει στο Μέγαρο Μουσικής σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τα διαδραματισθέντα στη παρέλαση της 25ης Μαρτίου : Δικαιολογημένη ή υπερβολική, η στάση του ήταν στάση αξιοπρέπειας , συμπαράταξης με τον λαό του, άρνησης δημοσίων σχέσεων από τις οποίες θα είχε οπωσδήποτε όφελος...

Ο Μϊκης Θοδωράκης δεν δικαιούται στην ελληνική ιστορία καμιά μεγαλύτερη θέση από αυτήν του μεγάλου Μουσικοσυνθέτη. Και αυτό φυσικά δεν είναι αμελητέο- όσο κι αν δεν του ¨"φτάνει" . Όσον αφορά την απογοήτευση που ο ίδιος παρήγαγε σε κύκλους ασχολούμενους με την «ημιθεοποίησή» του λόγω των θετικών αντιδράσεών του σε διάφορα εθνικά θέματα, στην περίπτωση Δραγώνα κ.ά, πολύ φοβάμαι ότι αυτοί οι τελευταίοι θα έπρεπε να «ψαχθούν». Να σκεφτούν δηλαδή ότι η εναγώνια έως αγχωτική αναζήτηση Ηρώων δρα αποπροσανατολιστικά απέναντι σε ένα λαϊκό και κοινωνικό κίνημα, που πρέπει πριν απ’ όλα να αναζητήσει τη δυναμική της αλλαγής των πραγμάτων μέσα στον εαυτό του...

Υ.Γ

Ο κύριος της φωτογραφίας είναι ο Νόαμ Τσόμσκυ. Έτσι για να θυμόμαστε, όταν μιλάμε για διανοούμενους, ότι υπάρχουν και κάποιοι που δεν χαϊδεύουν ούτε χαϊδεύονται - όπως απέδειξε η πρόσφατη κράτησή του στα Ισραηλινά σύνορα και η άπόρριψη του αιτήματός του για είσοδο στο Ισραήλ....

ΟΥΔΕΝ ΔΝΤ ΑΜΙΓΕΣ ΚΑΛΟΥ

«Ο παροξυσμός του κακού φέρνει το καλό», συνήθιζε να λέει ο Λε Κορμπυζιέ, στοχαστής και «μπροστάρης» του Μοντερνιστικού Κινήματος στην Αρχιτεκτονική, που αγάπησε την Ελλάδα και τα μνημεία της όσο ελάχιστοι Ευρωπαίοι...Σήμερα που ο παροξυσμός του κακού λέγεται ΔΝΤ, το καλό ψιλοεμφανίζεται εκεί όπου αναδύονται λανθάνουσες δυνάμεις, με τη μορφή πρωτοβουλιών και κοινωνικών δράσεων. Παραδείγματος χάρη οι ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ AΚΡΙΒΕΙΑ STOP, που πρόσφατα ανήγγειλαν μια μεγάλη νίκη – δηλαδή την υποχώρηση του ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΑΣΤΙΚΩΝ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (ΟΑΣΘ)από την προσπάθεια αύξησης των εισιτηρίων κατά 100%.
Να τι έγινε λοιπόν : Οι επιτροπές Ακρίβεια- Stop( http://www.akribeia-stop.gr/ , akribeia.stop.thessalonikis@gmail.com ) πραγματοποίησαν πολλές ακτιβιστικές κινήσεις με σύνθημα «δεν πληρώνω το χαράτσι του ΟΑΣΘ». Μάλιστα η εταιρεία στις τελευταίες δράσεις καλούσε και την αστυνομία με την απειλή σύλληψης σαν μια ύστατη προσπάθεια να τρομοκρατήσει τους πολίτες. Όμως δεν τα κατάφερε! Τώρα ζητάει δήθεν συγνώμη «για την σύγχυση που προκλήθηκε .. επί του θέματος αυτού».
Και οι Επιτροπές δηλώνουν αταλάντευτες : «Συνεχίζουμε! Να πάρει πίσω ο ΟΑΣΘ όλες τις αυξήσεις! Να καταργηθούν τα τρομοκρατικά πρόστιμα! ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ! ΟΡΓΑΝΩΝΟΜΑΣΤΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΙΤΡΟΠΈΣ ΑΚΡΙΒΕΙΑ –STOP ! ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ!

Οι αγώνες ενάντια στην ακρίβεια, ή ακόμη και η συντονισμένη δράση για τη φθηνή προσφορά διαφόρων προϊόντων, διαμορφώνουν ένα παλλόμενο οικονομικό τοπίο, χωρίς παθητικούς καταναλωτές, χωρίς ενδοτισμό και μοιρολατρία απέναντι στα ληστρικά συμφέροντα. Και σε όλα αυτά προστίθεται η δραστηριότητα διαφόρων τοπικών παραγωγών, που επιδιώκουν την αναζωογόνηση και ενίσχυση της παραγωγής τοπικών προϊόντων με ιδιαίτερα «συγκριτικά πλεονεκτήματα». Έτσι το «Τοπικό Σύμφωνο Ποιότητας Ροδόπης» κινητοποιείται με στόχο μια τοπική γιορτή στην Κομοτηνή το πρώτο 15νθήμερο του Σεπτεμβρίου, που θα αναδείξει προίόντα του τόπου . Σημειώνουν οι εκπρόσωποι της Ομάδας Πρωτοβουλίας :
«..... στην προσπάθεια αυτή μπορούν να συμμετάσχουν: Παραγωγοί και μεταποιητές ντόπιων γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων και τεχνημάτων ( ενδεικτικά αναφέρουμε: μέλι και άλλα προϊόντα κυψέλης, κρασιά, τσίπουρο, κεράσια, ελιές, μήλα, λάδι, κηπευτικά, ξηροί καρποί, αρωματικά φαρμακευτικά φυτά, όσπρια και άλλα προϊόντα ορεινής και ημιορεινής ζώνης, κτηνοτροφικά, γαλακτοκομικά προϊόντα, προϊόντα παραδοσιακής γαστρονομίας και ζαχαροπλαστικής, προϊόντα βιολογικής γεωργίας, παραδοσιακά γλυκά κουταλιού, ποτά και ζυμαρικά, παραδοσιακά αρτοσκευάσματα και αρτοποιήματα, χειροποίητα χρηστικά αντικείμενα και πολλά άλλα), Παροχείς τοπικών υπηρεσιών και χρήστες ντόπιων προϊόντων (όπως ξενώνες, ταβέρνες, ξενοδοχεία, καφενεία, ξεναγοί, μεταφορείς κ.α.), Πολιτιστικοί Σύλλογοι, θεατρικές Ομάδες, Θέατρο Σκιών Ροδόπης, Συνεταιρισμοί, Σύλλογοι Γυναικών, Μορφωτικοί Σύλλογοι, Περιβαλλοντικές οργανώσεις ή ομάδες, επισκέψιμα Οινοποιεία, Αποστακτήρια, Ελαιοτριβεία, Τυροκομεία, επισκέψιμες μονάδες παραγωγής ντόπιων προϊόντων και γενικά ότι συνδέεται με τα χαρακτηριστικά και την ταυτότητα της Ροδόπης. Καλούνται οι ενδιαφερόμενοι να δηλώσουν συμμετοχή στα τηλέφωνα 25310 22121 - 25310 82019 - 69744336775 όλες τις εργάσιμες ημέρες........

ΤΟ "ΠΑΡΩΝ" ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΑΦΑΖΑΝΗ

Δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε, πως οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ ήταν δυνατόν να σιγούν μπροστά σε μια τόσο σημαντική επαφή όπως αυτή της τουρκικής αντιπροσωπείας υπό τον Ερντογκάν , με το διευθυντικό πολιτικό προσωπικό της χώρας μας. Ευτυχώς ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ανέλαβε να θέσει το ζήτημα με σοβαρότητα στην εφημερίδα ΠΑΡΟΝ(16.5.2010), πιστοποιώντας ότι η υπόθεση των ελληνοτουρκικών σχέσεων δεν αφορά μόνο διάφορους "ελληναράδες" ή "τουρκοπαθείς" πάσης φύσεως, αλλά και όλους όσους ευαγγελίζονται τη ριζική κοινωνική αλλαγή . ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥ !

Η ΒΕΛΟΥΔΙΝΗ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ
Του Παναγιώτη Λαφαζάνη, Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ

Ο κ. Γ. Παπανδρέου δεν ακολουθεί μόνο ένα απολύτως καταστροφικό δρόμο στην οικονομία, αλλά και, όπως φαίνεται, συνεχίζει μια απολύτως αδιέξοδη ελληνοτουρκική και εξωτερική πολιτική, η οποία ενδεχομένως σπρώξει τη χώρα και σε εθνικές περιπέτειες. Η κυβέρνηση επέλεξε λάθος στιγμή για την επίσκεψη του κ. Ερντογάν στην Αθήνα, την πραγματοποιεί με λάθος ατζέντα αλλά και λάθος προσανατολισμό, αφού δεν εγείρονται τα κεντρικά πολιτικά θέματα τα οποία έπρεπε κατά προτεραιότητα να θέσει η Αθήνα απέναντι στις προκλητικές συμπεριφορές και τις προκλητικές διεκδικήσεις της Άγκυρας.
Ο κ. Γ. Παπανδρέου δεν ευτύχησε ιδιαίτερα ως Υπουργός Εξωτερικών των κυβερνήσεων Σημίτη. Αν, μάλιστα, τα τότε σχέδιά του είχαν προχωρήσει, η Κυπριακή Δημοκρατία θα είχε πάψει να υφίσταται μέσω του Σχεδίου Ανάν, ενώ το Αιγαίο θα είχε σήμερα άγνωστες προδιαγραφές με τη «λύση» που προωθούσε ο κ. Γ. Παπανδρέου και η οποία κατά τον ίδιο βρισκόταν στα «σκαριά» και για το μόνο λόγο που δεν ολοκληρώθηκε ήταν η απομάκρυνση το 2004 της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ από την εξουσία. Δυστυχώς, ο κ. Γ. Παπανδρέου, ως πρωθυπουργός σήμερα, δεν έχει εγκαταλείψει, όπως πολλές ενδείξεις υπογραμμίζουν, τους παλαιότερους σχεδιασμούς του.
Τα προβλήματα της Ελλάδας με την Τουρκία δεν είναι τόσο οικονομικά, αλλά πρώτα απ’ όλα και κυρίως πολιτικά. Είναι προβλήματα μονομερών, πέρα από κάθε έννοια διεθνούς δικαίου, τουρκικών διεκδικήσεων σε βάρος της χώρας μας. Κι όμως η κυβέρνηση δεν έθεσε αυτά τα θέματα στο επίκεντρο της ελληνοτουρκικής ατζέντας. Αντίθετα, ως να μην υπάρχουν περίπου, ετέθη σε πρώτο πλάνο η φιλόδοξη, υπό την αιγίδα του ΣΕΒ και του κ. Δ. Δασκαλόπουλου (!), «απογείωση» των οικονομικών σχέσεων των δύο χωρών. Κι αυτό σε μια περίοδο που η χώρα μας βρίσκεται υπό οικονομική κατοχή και η εξαγορά κρίσιμων επιχειρήσεων ή και στρατηγικών τομέων της ελληνικής οικονομίας μπορεί να γίνει «μπιρ παρά».
Είναι αδιανόητο να μιλάμε για απρόσκοπτη ανάπτυξη των οικονομικών σχέσεων με την Τουρκία χωρίς την ταυτόχρονη πορεία επίλυσης των πολιτικών προβλημάτων. Όσο η Τουρκία συνεχίζει να προβάλλει casus belli για την άσκηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και όσο το Αιγαίο «ρευστοποιείται» όλο και περισσότερο κι έχει περίπου καταντήσει «σουρωτήρι» για κάθε μορφής κλιμακούμενες τουρκικές αυθαιρεσίες και προκλήσεις, δεν είναι δυνατόν το οποιοδήποτε κύμα οικονομικών σχέσεων να θέσει κάτω από το χαλί την ένταση και την αντιπαράθεση. Εκτός κι αν αυτό είναι το ζητούμενο! Εκτός και αν ζητούμενο είναι η ανάπτυξη των αγορών στις δύο πλευρές του Αιγαίου και η επέλαση των εμπορικών επιχειρηματικών σχέσεων να θέσει σε δεύτερη μοίρα πολιτικά διακυβεύματα, κυριαρχικά δικαιώματα, ακόμα και σύνορα, ανοίγοντας το δρόμο στη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου που θα ξεκινάει από τα πετρέλαια και θα φτάνει στον τουρισμό.
Υπάρχουν πολλοί δρόμοι για την ουσιαστική διχοτόμηση του Αιγαίου στον 25ο μεσημβρινό. Ο πλέον σύντομος, ίσως και ανώδυνος, είναι ο «οικονομικός»! Μια χώρα, όπως η Ελλάδα, που έχει ξεπέσει σε μισοαποικία της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Μια χώρα που ασκεί μια μονοδιάστατη υποτελή εξωτερική πολιτική. Μια χώρα που για χάρη ατλαντικών και υπερατλαντικών συμφερόντων υπονομεύει κάθε πολυδιάστατη προσέγγιση, όπως αυτή των αγωγών υδρογονανθράκων (Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης). Αυτή η χώρα κινδυνεύει με συνεχή αναδίπλωση απέναντι σε μια Τουρκία που όχι μόνο δεν έχει τις δουλείες της γερμανοκρατούμενης Ευρώπης και του «γερμανικού» ευρώ, αλλά και αναπτύσσει μια δυναμική εξωτερική πολιτική τεσσάρων οριζόντων, χωρίς τις δικές μας παρωπίδες!

ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ ΚΑΙ ΑΣΩΤΕΙΑ

Η κυρία Κατερίνα Κορρέ μας κοινοποίησε αυτό το μήνυμα, που είχε την επιμέλεια να συλλέξει και να γνωστοποιήσει προς κάθε διαθέτοντα έστω και τμήμα των φρενών του – αν όχι σώας ολοκλήρους τας φρένας - η καθηγήτρια Πανεπιστημίου κυρία Ελένη Μπριασούλη...Ο υποφαινόμενος συνέπτυξε ελαφρώς το κατωτέρω επίσημο κείμενο, για να φανεί πιο καθαρά το όργιο των εισαγωγών και της παράλληλης αχρήστευσης της εγχώριας παραγωγής......

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ & ΤΡΟΦΙΜΩΝ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
Αθήνα, 11/5/2010

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΦΟΡΤΙΩΝ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ

Σε συνέχεια των ελέγχων που διενεργεί το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων στην εσωτερική αγορά αλλά και στα σημεία εισόδου της χώρας για την προστασία της υγείας των καταναλωτών και της ασφάλειας των τροφίμων, εντοπίστηκαν φορτία μη ασφαλή και ακατάλληλα για κατανάλωση..................



........Πιο συγκεκριμένα, απαγορεύτηκε η εισαγωγή και δόθηκε εντολή για επιστροφή, απόσυρση ή και καταστροφή των ακόλουθων φορτίων:

· 11 τόνοι κρέατος βοοειδών σε ψύξη, προέλευσης Ουρουγουάης, εξαιτίας απουσίας πρωτότυπου κτηνιατρικού πιστοποιητικού.
· 25 τόνοι φιστίκια με κέλυφος, προέλευσης Ιράν, εξαιτίας ανίχνευσης αφλατοξινών πάνω από τα ανώτατα επιτρεπτά όρια.
· 19,5 τόνοι αμύγδαλα χωρίς κέλυφος, προέλευσης ΗΠΑ, εξαιτίας προσβολής από έντομα.

· 2,5 τόνοι κουκουνάρι, προέλευσης Τουρκίας, εξαιτίας παρουσίας σαλμονέλας.
· 2,5 τόνοι πιπεριές, προέλευσης Ιορδανίας, εξαιτίας ανίχνευσης φυτοπροστατευτικών προϊόντων πάνω από τα ανώτατα επιτρεπτά όρια.
· 4,4 τόνοι φασολάκια, προέλευσης Τουρκίας, εξαιτίας ανίχνευσης υπολειμμάτων φυτοπροστατευτικών προϊόντων πάνω από τα ανώτατα επιτρεπτά όρια.
· 1,1 τόνοι φασολάκια, προέλευσης Ιορδανίας, εξαιτίας ανίχνευσης υπολειμμάτων φυτοπροστατευτικών προϊόντων πάνω από τα ανώτατα επιτρεπτά όρια.
· 6,3 τόνοι αμπελόφυλλα σε άλμη, προέλευσης Τουρκίας, εξαιτίας ανίχνευσης υπολειμμάτων φυτοπροστατευτικών προϊόντων πάνω από τα ανώτατα επιτρεπτά όρια.
· 271 τόνοι σκληρού σίτου βιολογικής παραγωγής, εξαιτίας ανίχνευσης υπολειμμάτων φυτοπροστατευτικών προϊόντων πάνω από τα ανώτατα επιτρεπτά όρια και φυτοπροστατευτικών προϊόντων που έχει ανακληθεί η έγκριση κυκλοφορίας τους.
· 250 κιλά πιπεριές, προέλευσης Συρίας, εξαιτίας ανίχνευσης υπολειμμάτων φυτοπροστατευτικών προϊόντων πάνω από τα ανώτατα επιτρεπτά όρια.
· 38 τόνοι σουσάμι, προέλευσης Αιθιοπίας, εξαιτίας παρουσίας σαλμονέλας.
· 80 τόνοι σταφίδα, προέλευσης Κίνας, εξαιτίας αλλοιώσεων από έντομα και μη αναγραφής της χώρας προέλευσης.
· 32 τόνους ελιές μαύρες, προέλευσης Τουρκίας, εξαιτίας προσβολής από δάκο και αλλοίωσης των ποιοτικών χαρακτηριστικών.
· 7 τόνοι βερύκοκα αποξηραμένα, προέλευσης Τουρκίας, εξαιτίας ανίχνευσης θειωδών πάνω από τα ανώτατα επιτρεπτά όρια.
· 36 τόνοι σταφίδες, προέλευσης Κίνας, εξαιτίας αδυναμίας ταυτοποίησης των φορτίων.

Παράλληλα, μετά από γνωστοποιήσεις στο Σύστημα Έγκαιρης Προειδοποίησης για τις Ζωοτροφές και τα Τρόφιμα (RASFF) αλλά και πληροφορίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δόθηκε εντολή στις περιφερειακές υπηρεσίες του Υπουργείου και των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων για διενέργεια δειγματοληψιών και ελέγχους αποξηραμένων μούρων Goji προέλευσης Κίνας και σταφυλιών προέλευσης Ινδίας για την παρουσία υπολειμμάτων φυτοπροστατευτικών προϊόντων.

ΗΘΙΚΟΝ ΔΙΔΑΓΜΑ : Να γιατί το «ισοζύγιο» αγροτικών προίόντων είναι ελλειμματικό κατά 3 δις ευρώ ετησίως, να γιατί αποδυναμώνεται και ερημώνει η ύπαιθρος, γιατί εντείνεται η υπερσυγκέντρωση πληθυσμού στα αστικά κέντρα, γιατί καταβυθίζεται η απασχόληση στη χώρα, γιατί αυξάνεται ο «εφεδρικός στρατός εργασίας» υποβαθμίζοντας τη θέση του συνόλου των εργαζομένων...

ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ....

Το αντιπολιτευτικό, αντικλεπτοκρατικό, αντικαθεστωτικό, αντιεξουσιαστικό και κάθε άλλο bla Bla bla, μπορεί μεν να έχει κάποια αξία, πλην όμως «δεν φτουράει» μπροστά στο «εναλλακτικό» πνεύμα : Το πνεύμα που αρθρώνεται με τη συγκεκριμένη δράση για την αλλαγή των πραγμάτων στις συγκεκριμένες συνθήκες... Παραδείγματος χάρη αυτό που υπηρετούν οι Εθελοντές Δασοπροστασίας Αττικής (ΕΔΑΣΑ), που για 24η χρονιά μετουσιώνουν την αγάπη τους για τη φύση σε χειροπιαστή συμβολή. Οργανώνοντας την πυροπροστασία διαφόρων δασικών περιοχών, από τις 15 Μαϊου και ως το τέλος του καλοκαιριού. Οι ενδιαφερόμενοι να συντρέξουν την προσπάθειά της ΕΔΑΣΑ μπορούν να καλέσουν στο 210 – 52οοο680.

Όλα αυτά φυσικά δεν αποβλέπουν στο να μειώσουν τη σημασία των οργανώσεων και συλλογικοτήτων που μετράνε τα λόγια τους, που δεν παρασύρονται από επικαιρότητες και ανεπικαιρότητες, που επιμένουν στο μετερίζι τους, που δεν υπηρετούν αντιπολιτευτικές ή συμπολιτευτικές σκοπιμότητες, που περιστοιχίζονται και εμπνέουν εθελοντές. Τα λόγια αυτών των οργανώσεων και συλλογικότήτων είναι πολύτιμα, ιδιαίτερα σε μια κοινωνία της αμετροέπειας, όπου η υστερία μπροστά σε διάφορες καταστάσεις παραχωρεί τη θέση της στην αδιαφορία και αντιστρόφως....

‘Εχουμε λοιπόν και λέμε : Σε ανακοίνωσή τους οι περιβαλλοντικές οργανώσεις Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, WWF Ελλάς, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού και Μεσόγειος ΣΟΣ(11.5.2010), έκριναν καταρχήν ως θετικές τις ρυθμίσεις του σχεδίου προεδρικού διατάγματος «Προστασία ορεινού όγκου Υμηττού», το οποίο τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση στις 20 Απριλίου..
Υπογράμμισαν οι 5 οργανώσεις :


«Οι ρυθμίσεις κινούνται στην κατεύθυνση της οικολογικής διαχείρισης του Υμηττού. Περιορίζουν τις επιτρεπόμενες χρήσεις γης (π.χ. λατομεία και βιομηχανικές εγκαταστάσεις) και δραστηριότητες, πράγμα το οποίο αποτελεί αυτονόητη επιλογή για κάθε νομοθέτημα προστασίας ορεινού όγκου που βρίσκεται τόσο κοντά σε μεγάλη πόλη. Ιδιαίτερα δε αφού αφορά το ιδιαίτερα υποβαθμισμένο φυσικό περιβάλλον της Αττικής και την ποιότητα ζωής των κατοίκων της πρωτεύουσας. Περαιτέρω, η απαγόρευση χρήσεων με «περιβαλλοντικά ύποπτο» παρελθόν, όπως τα αναψυκτήρια και τα πολιτιστικά κέντρα, η αύξηση του ορίου αρτιότητας και η κατάργηση των παρεκκλίσεων για την εκτός σχεδίου δόμηση αποτελούν επιβεβλημένες επιλογές για την απαιτούμενη αναχαίτιση της οικοδομικής επέκτασης.

Όσον αφορά ειδικά στο κυνήγι, η αναμφισβήτητη βαριά υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος της Αττικής, αλλά και η ανάγκη για φυσικούς βιοτόπους που θα είναι προσβάσιμοι ως καταφύγια ησυχίας και αναψυχής για όλους τους κατοίκους της Αττικής, καθιστά αναγκαία πλέον την επιβολή αυστηρών περιορισμών σε πολλές περιοχές και την απαγόρευσή του σε άλλες. Στο πλαίσιο αυτό, η απαγόρευση της θήρας στην Ζώνη Α του Υμηττού(Σημείωση : Κυρίως δασική ζώνη...0, εκτός από το ότι αποτελεί προϋπόθεση του Νόμου 1650/1986 για τις ζώνες απολύτου προστασίας της φύσης, κρίνεται ότι είναι μία διαχειριστικά ορθή επιλογή.

Επειδή όμως οι νομικές ρυθμίσεις δεν είναι από μόνες επαρκείς για την αποτελεσματική προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις θεωρούν ως απαραίτητη την ίδρυση Δασαρχείου Υμηττού, την απομάκρυνση των χρήσεων που είναι ασύμβατες με τους στόχους προστασίας, ιδιαίτερα των κεραιών, του ΚΥΤ Αργυρούπολης και των υπό λειτουργία στρατοπέδων, την άμεση καταγραφή των αυθαιρέτων και την καλύτερη συνεργασία των αρμόδιων υπηρεσιών με εθελοντικές οργανώσεις για τη φύλαξη και πυροπροστασία. Αναμένουν επίσης με ενδιαφέρον και συγκρατημένη αισιοδοξία τις ειδικότερες ρυθμίσεις για τα Μητροπολιτικά Πάρκα Γουδή και Ιλισού, καθώς και την ίδρυση των προβλεπόμενων φορέων διαχείρισης. Τέλος, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις θεωρούν ότι είναι αναγκαία η ενημέρωση του κοινού και η εποπτεία των δραστηριοτήτων του κατά την πρόσβαση τους στην Ζώνη Α. Οι διαδρομές και οι ποδηλατόδρομοι για το κοινό θα πρέπει να είναι περιορισμένες στον απολύτως απαραίτητο αριθμό».

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι του Θανάση Μπινιάρη, από την ΟΧΗ Εύβοιας(2009)

Η ΤΡΕΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΕΙΦΟΡΙΚΗ !

ΠΡΩΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Το 1893 ο πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης όχι μόνο έχασε τις εκλογές αλλά ούτε καν εξελέγη βουλευτής στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στην Αιτωλοακαρνανία...Ήταν τότε που είπε την περίφημη φράση «Ανθ’ ημών Γουλιμής»- δηλαδή «αντι για μένα (εκλέχτηκε) ο Γουλιμής», διασώζοντας το όνομα του αντίπαλου υποψήφιου βουλευτή που κατάφερε να τον εξώσει ακόμη και από την Βουλή..Ένας από τους λόγους της τοπικής αποτυχίας του Τρικούπη ήταν και η υπόθεση των λύκων : Συγκεκριμένα η διάνοιξη σιδηροδρομικού δικτύου από τη κυβέρνηση Τρικούπη θεωρήθηκε από τους πολυπληθείς κτηνοτρόφους των ορεινών περιοχών ως βασική αιτία εκδίωξης των λύκων από τα πεδινά και μετακίνησής τους στους χώρους των ποιμνιοστασίων !

Όμως «η τρέλλα χρόνια δεν κοιτά» και δεν σκοτίζεται αν διανύουμε τον 21ο αιώνα...Παραθέτω αυτούσιο ένα email που μου έστειλε (19.4.2010) ο φίλος και συνεργάτης Γιάννης Κοφινάς - το οποίο είχε αφετηρία τον Ελληνικό Ορειβατικό Σύλλογο Αθήνας :

ΑΠΟ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΑ : ΑΤΟΜΑ ΑΥΤΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΑ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΟΥΝ ΚΟΝΤΕΙΝΕΡ ΜΕ ΦΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ ΚΑΙ ΛΥΚΟΥΣ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΠΡΟΕΛΕΥΣΕΩΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΒΟΥΝΑ ΟΠΩΣ ΚΙΘΑΙΡΩΝΑΣ . ΤΟΥΣ ΛΥΚΟΥΣ ΑΠΟ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΕΠΕΙΔΗ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΟΥΝ ΕΙΔΗΣΗ ΟΙ ΝΤΟΠΙΟΙ ΤΟΥΣ ΑΦΗΝΟΥΝ ΜΕ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ , ΑΠΟΜΑΚΡΩΝ ΔΡΟΜΟΥ , ΛΟΦΩΝ . ΟΙ ΛΥΚΟΙ ΕΞΟΛΟΘΡΕΨΑΝ ΣΤΟΝ ΚΙΘΑΙΡΩΝΑ ΑΝΩ ΤΩΝ 50 ΑΙΓΟΠΡΟΒΑΤΩΝ , ΠΛΕΟΝ ΚΟΠΑΔΙ ΧΩΡΙΣ ΤΣΟΜΠΑΝΙ ΔΕΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ . Ο ΛΥΚΟΣ ΔΕΝ ΤΡΩΕΙ ΠΤΩΜΑΤΑ ΟΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΘΕΙ. ΦΙΔΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΕΧΩ ΔΕΙ , ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΠΩΣ ΤΑ ΕΙΣΑΓΟΥΝΕ ΔΗΛΑΔΗ ΑΝ ΕΧΟΥΝ ΑΔΕΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ , ΛΟΙΠΟΥΝ ΤΑ ΦΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ? ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ ΟΤΑΝ ΕΙΣΘΕ ΜΟΝΟΙ ΓΙΑ ΛΥΚΟΥΣ.


ΔΕΥΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο Βασίλης Χλέτσος κοινοποιεί στον δικτυακό τόπο του ARDIN μια δήλωση του διάσημου ογκολόγου και συγγραφέα Drauzio Varella:

Στις μέρες μας δαπανώνται πέντε φορές περισσότερα χρήματα στην έρευνα για την ανδρική ανικανότητα και την προσθετική στήθους στις γυναίκες, σε σχέση με αυτά που δαπανώνται για τη θεραπεία της νόσου Alzheimer. Ως εκ τούτου σε λίγα χρόνια θα έχουμε ηλικιωμένους με τέλεια στύση και ηλικιωμένες με μεγάλα βυζιά., που όμως κανείς τους δε θα θυμάται σε τι χρησιμεύουν!!!

ΤΡΙΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ


Είναι ένας τύπος στον πάγκο του μπαρ, σκυμμένος, βαρύς και ασήκωτος, και κοιτάζει συνέχεια το ποτήρι του επί μισή ώρα, εντελώς ακίνητος. Κάποιος άλλος, αλέγκρος και καλαμπουρτζής, που έπαιζε μπιλιάρδο με τις ώρες, τον βλέπει έτσι, να κοιτάζει το ποτό του ατελείωτα και να μην πίνει , οπότε για πλάκα αρπάζει το ποτήρι και το κατεβάζει μονορούφι ! Ο θλιμμένος βάζει τα κλάματα !:

- Έλα ρε φιλάρα, μια πλάκα κάναμε! Θα σου παραγγείλω ένα ίδιο, κερνάω εγώ.. Δεν γουστάρω να βλέπω άντρες να κλαίνε!

Και εκείνος: - Δεν είναι αυτό. Είναι που η σημερινή μέρα είναι η χειρότερη της ζωής μου. Πρώτα, παρακοιμήθηκα το πρωί και άργησα να πάω στο γραφείο. Το αφεντικό μου τσαντίστηκε και με απέλυσε. Βγαίνω να πάρω το αυτοκίνητό μου και μου το είχαν κλέψει. Το δήλωσα στην αστυνομία και μου είπαν "καλά κρασιά που θα το ξαναβρείς". Παίρνω ένα ταξί να γυρίσω σπίτι και ξεχνάω μέσα το πορτοφόλι με όλες τις πιστωτικές κάρτες. Το παρατηρώ τελευταία στιγμή, φωνάζω τον ταξιτζή να σταματήσει αλλά αυτός την κοπανάει ρίχνοντάς μου μια μούτζα. Μπαίνω στο διαμέρισμα και πέφτω απάνω στη γυναίκα μου , να είναι «κρεβατωμένη» με τον θυρωρό. Φεύγω αηδιασμένος, μπαίνω σ' αυτό εδώ το μπαρ κι απάνω που ετοιμαζόμουνα να βάλω ένα τέλος στη ζωή μου, εμφανίζεσαι εσύ και μου πίνεις το δηλητήριο! Είμαι ή δεν είμαι γκαντέμης;

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΑΣ ΚΑΤΕΡΓΑΖΕΤΑΙ

Από ανακοίνωση της «Οικολογικής Ομάδας Ιεράπετρας» (13.5.2010 στον δικτυακό τόπο Ecocrete) , μαθαίνουμε για την μέλλουσα διοργάνωση τοματοπολέμου και «gigaτοματοσαλάτας» για φάγωμα, σε αυτή την συμπαθή πόλη της Κρήτης...Ο «θεσμός» της «τοματομαχίας» εφαρμόζεται και σε κάποιες πόλεις της Τουρκίας – από ό,τι έχω πάρει χαμπάρι μέσω τηλεόρασης – όμως φαίνεται ότι κάποιοι υποθέτουν ότι το γνωστόν «δαιμόνιον του Έλληνος» θα υπερβεί τα εσκαμμένα και θα θριαμβεύσει για άλλη μια φορά :Με αποτέλεσμα αυτή η «εξαντρίκ» διοργάνωση να υπερβεί πάσαν άλλη και να καταστεί μεγίστη τουριστική «ατραξιόν»...

Πάντως η Οικολογική Ομάδα Ιεράπετρας «είπε κι έσωσε τη ψυχή της» - κατά τον στίχο του Δάντη που ήτο προσφιλής στον αείμνηστο Κάρολο Μαρξ . Και στην ανακοίνωσή της τόνισε :

« Η αγροτική παραγωγή του τόπου μας, ο κόσμος των κηπευτικών της Ιεράπετρας χρειάζεται άλλου είδους ενέργειες για να βοηθηθεί και να προβληθεί. Το να πετάμε ντομάτες αναμεταξύ μας και να κατασκευάζουμε τεράστιες σαλάτες είναι εύκολο. Το δύσκολο είναι να θεσμοθετηθεί ένα ετήσιο διεθνές επιστημονικό συνέδριο ή να θεσμοθετηθεί μία ετήσια έκθεση των τοπικών προϊόντων μας (στον κατάλληλο χώρο φυσικά). Σε κάτι τέτοιο θα συμμετείχαμε με όλες μας τις δυνάμεις. Ως προς την τουριστική προβολή του τόπου μας, θεωρούμε το λιγότερο άστοχο να επιχειρείται αυτή με μια στιγμιαία δημοσιότητα, μέσω ενός αμφισβητούμενου για την ποιότητά του θεσμού......»

Η παράλληλη κρίση του ελληνικού αγροτικού και του ελληνικού τουριστικού προϊόντος δεν πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους – μια που αποτελεί μια από τις κύριες αιτίες της σημερινής κατάστασης ...Όσο λοιπόν αστείο κι αν μας φαίνεται το θέαμα της τοματομαχίας και της μαζικής τοματοφαγίας - με τους ποταμούς των τοματοχυμών να ρέουν προς πάσα κατεύθυνση - θα συμφωνήσουμε με την «Οικολογική Ομάδα Ιεράπετρας»: Η διεκδίκηση τέτοιων βραβείων Γκίνες , δεν είναι η μεγάλη λύση στα μεγάλα προβλήματα του τόπου....

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΣΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟ ΣΤΗ ΡΟΔΟ

Μετά την ανακοίνωση της υπογραφής Συμφωνίας μεταξύ Τουρκίας και Ρωσσίας για την κατασκευή του πρώτου Πυρηνικού Σταθμού με 4 αντιδραστήρες στα Τουρκικά παράλια της Μεσογείου(11.5.2010), το ΔΣ του Αντιπυρηνικού Παρατηρητηρίου Μεσογείου αποφάσισε να διοργανώσει σιωπηλή διαμαρτυρία την Παρασκευή 14 Μαΐου από τις 6.00 το απόγευμα έως τις 8.00 μμ μπροστά από το Γενικό Προξενείο της Τουρκίας στη Ρόδο.
Το Αντιπυρηνικό Παρατηρητήριο Μεσογείου τονίζει με ανακοίνωσή του :

«Αμφισβητούμε έντονα την άποψη που θεωρεί αποκλειστικά κυριαρχικό δικαίωμα μιάς χώρας να αποφασίζει για την εγκατάσταση πυρηνικών σταθμών στο έδαφός της. Οποιοσδήποτε πυρηνικός σταθμός αποτελεί σοβαρή απειλή που δεν γνωρίζει σύνορα, ούτε κάνει διακρίσεις. Δεν μπορεί να θεωρείται κυριαρχικό δικαίωμα μιάς χώρας να υπονομεύει το Περιβάλλον, την Ανάπτυξη, την ίδια τη Ζωή των πολιτών άλλων χωρών. Γι αυτό ζητάμε επίμονα πολιτικές πρωτοβουλίες σε διεθνές επίπεδο.
Ειδικά για την -έτσι κι αλλιώς-εύφλεκτη περιοχή μας, που χαρακτηρίζεται από γεωπολιτική ρευστότητα, που υποφέρει από διακρατικές αλλά και εσωτερικές εντάσεις και συγκρούσεις, που παρουσιάζει αυξημένο κίνδυνο διασποράς ραδιενεργού υλικού και μεγάλη σεισμικότητα, το ρίσκο που αναλαμβάνεται είναι πολλαπλάσιο.
Δεν θεωρούμε τίποτα δεδομένο! Η ενημέρωση, η κινητοποίηση και η συμμετοχή των πολιτών, καθορίζει την πορεία των εξελίξεων. Πριν λίγες μέρες εκατοντάδες χιλιάδες στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, εκεί που λειτουργεί παντοδύναμη η πυρηνική βιομηχανία, εναντιώθηκαν στις προθέσεις των Κυβερνήσεών τους και διεκδικούν ένα μέλλον χωρίς πυρηνικά. Μπορούμε να το πετύχουμε. Η πυρηνική επιστροφή δεν είναι αναπόφευκτη!
Συνεχίζουμε με αμείωτη ένταση τον αγώνα για την εξάλειψη της πυρηνικής απειλής, για να έρθει πιό κοντά το κοινό όραμα να γίνει η Μεσόγειος και η Μέση Ανατολή, Ζώνη Ειρήνης χωρίς πυρηνικά και όπλα μαζικής καταστροφής. Να δώσουμε ελπίδα για βιώσιμη ανάπτυξη, χωρίς την απειλή πολέμων, χωρίς το φόβο οικολογικών καταστροφών και ανθρώπινων ολοκαυτωμάτων».

Tο γέλιο εναντίον του γελοίου...

Το «γέλιο για το γέλιο» είναι γελοίο, όσο και το συντηρητικό αξίωμα «Η τέχνη για την τέχνη»...Αντίθετα είναι σημαντικό το «γέλιο εναντίον του γελοίου»- το οποίο «γελοίο» μας περιστοιχίζει συχνά και μας προτείνεται από στόματα επισήμων και ανεπισήμων. Υποθέτω ότι το νεοεμφανισθέν «κλαμπ γέλιου» (http://www.facebook.com/n/?inbox%2Freadmessage.php&t=1324038379384&mid=2539594G4ba47d09G1c1804eG0&n_m=schizas1%40otenet.gr) αγνώστων λοιπών στοιχείων, θα έχει κάποια σχέση με αυτές τις ιδέες – γιατί έχουμε χορτάσει από χαζοχαρούμενους.
Λοιπόν, ΄κάθε Τετάρτη στις 7μμ, στο πάρκο δίπλα στο ΗΣΑΠ Θησείου (Αθήνα), η «Ομάδα του χαρούμενου πλανήτη» προσφέρει δωρεάν γέλιο....Σπεύσατε...

ΑΠΟΤΕΦΡΩΣΗ Ή «ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ» ΝΕΚΡΩΝ ;

Όταν περνάω κοντά στα νεκροταφεία Παπάγου, Χολαργού, Βούλας και Γλυκών Νερών, που έχουν χτιστεί σε υπέροχες δασικές εκτάσεις του Υμηττού, σκέπτομαι ότι η αποτέφρωση νεκρών είναι μια διαδικασία που εξοικονομεί χώρο, ιδιαίτερα σε πόλεις με μεγάλες στενότητες όπως η Αθήνα. Ταυτόχρονα σκέπτομαι τον περιορισμό των «εξόδων διαχείρισης» των νεκρών σωμάτων, τον περιορισμό της ζήτησης τάφων και άλλων διευκολύνσεων , που επέρχεται με την εισαγωγή της αποτέφρωσης στη χώρα μας.

Σε μια περίοδο όπως η τρέχουσα, είναι επόμενο να κάνουμε τέτοιες σκέψεις και να βλέπουμε τις οικονομικές πτυχές του ζητήματος. Ταυτόχρονα όμως υπάρχουν και άλλες πτυχές : Όπως είναι η σημασία της νεκρής ζωής και των μηνυμάτων που εκπέμπει το θέαμά της υπό τη μορφή τάφων και νεκροταφείων . Των μηνυμάτων για την αυθεντική βίωση του παρόντος, για την υπεροχή της αγάπης, για την προσαρμογή μας στη λογική και τη φιλοσοφία του «μέτρου» . Γιατί ο θάνατος έχει παιδαγωγική αξία για τους ζωντανούς – ας μην το ξεχνάμε.

Η κυβερνητική απόφαση για τη δημιουργία υποδομών αποτέφρωσης των νεκρών ήταν οπωσδήποτε σωστή, όπως επίσης ήταν εκτιμητέα η ήπια στάση της Εκκλησίας επί του ζητήματος – η προς Ορθοδόξους «ντιρεκτίβα» υπέρ της ταφής. Και μολονότι δεν συμφώνησα μαζί της, σκέφθηκα πως τα νεκροταφεία θα μπορούσαν να υποκατασταθούν μόνο από μια εύχρηστη και απλή φιλοσοφία ζωής, χωρίς τα σανσκριτικά και τις υπερουράνιες πτήσεις της συμβατικής φιλοσοφίας.

Ο θάνατος είναι μια απώλεια, να όμως που προσκομίζει και οφέλη. Και μέσα σε αυτά τα οφέλη θα πρέπει να συνεκτιμήσουμε τις "χορηγίες" των νεκρών σωμάτων. Γιατί τα νεκρά σώματα δεν είναι τελείως νεκρά, αλλά είναι κομιστές και ζωντανών στοιχείων, που μπορούν είτε να δώσουν ζωή σε άλλους ή να κάνουν την "ημι-ζωή" άλλων κανονική ζωή...Με απλά λόγια, υπάρχει η δυνατότητα της χορήγησης οργάνων αντί μιας καταστροφής του σώματος στο ακέραιο – είτε δια της αποτέφρωσης, είτε δια της ταφής...Θα περίμενα λοιπόν από τους αρμόδιους να βάλουν σε πρώτο πλάνο αυτή την ανάγκη, αυτό τον αλτρουϊσμό ζώντων και μελλοντικών νεκρών. Να προτάξουν την «ανακύκλωση» έναντι της αποτέφρωσης...

Πρόσφατα, σε κάποια τηλεοπτική εκπομπή, μιλούσε η μητέρα ενός πεθαμένου παιδιού, που έδωσε τη καρδιά του για μεταμόσχευση.Η μητέρα θέλησε να συναντήσει τον «παραλήπτη», και πράγματι τον συνάντησε. Και κόλλησε το αυτί της στο στήθος του για να ακροαστεί τη καρδιά του παιδιού της...

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ «ΑΚΡΑΤΕΙΑ»

Υπήρχε ένα ζήτημα, σχετικά με το οποίο η νεοφιλελεύθερη κριτική του «υπαρκτού» δημόσιου τομέα συνέκλινε με την Κεϋνσιανή, Δημοκρατική και Αριστερή αντίληψη για το “ αποτελεσματικό” κράτος : Και τα δύο ρεύματα υποστήριζαν ένα δημόσιο τομέα με το μεγαλύτερο κατά το δυνατόν «προϊόν» και με το μικρότερο κατά το δυνατόν κόστος για την κοινωνία . Όμως η μεν Φιλελεύθερη αντίληψη ήθελε το μικρότερο κράτος (ποσοτική διαφορά) και μάλιστα σε καθήκοντα «ουδέτερα» ως προς τις οικονομικές δραστηριότητες(ποιοτική διαφορά) – σαν «νυχτοφύλακα σκύλο, που έλεγε ο Άνταμ Σμιθ. Ενώ η «Κεϋνσιανή» αντίληψη ήθελε κράτος ικανών διαστάσεων και μάλιστα παρεμβατικό, αναδιανεμητικό, αντιυφεσιακό, με επιδόσεις σε έργα πρόνοιας , ποιότητας ζωής κλπ.

Το Κράτος δυσφημίστηκε και διαπομπεύθηκε «χοντρά» στην εποχή του νεοφιλελευθερισμού, και μάλιστα δυσανάλογα με τις δυσλειτουργίες και τη διαφθορά του. Ακόμα το προσωπικό του κράτους (Δημόσιοι Υπάλληλοι)έγινε στόχος μιας μικρονοϊκής και φθονερής αντίληψης, που διέπονταν από τη συμπεριφορά του «ψόφιου κοριού» ενώπιον των επιχειρηματικών κερδών, αλλά ήταν λαλίστατη όταν διαπίστωνε υπεροχή των μισθών και ωραρίων του δημόσιου τομέα έναντι του ιδιωτικού. Για πολλά χρόνια, παρακολουθήσαμε μια λαϊκιστική συμπεριφορά από διάφορους παράγοντες της ενημέρωσης, που έβαζαν σε δεύτερο πλάνο την υπόθεση του αποτελεσματικού και ποιοτικού δημόσιου τομέα και «κάρφωναν» επιλεκτικά τους δημοσίους υπαλλήλους ..

Η ύφεση του 2008 , το φάντασμα του 1929 και η ανάγκη της σταθεροποιητικής λειτουργίας του δημόσιου τομέα, προκάλεσαν μιαν απίστευτη ιδεολογική ήττα του νεοφιλελευθερισμού. Στην Αμερική και στην Ευρώπη, πολλές προσωπικότητες της πολιτικής και θεωρητικής ζωής αποποιήθηκαν τα νεοφιλελεύθερα ιδεολογήματα των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, του ακραιφνούς ανταγωνισμού, του «αποστασιοποιημένου» κράτους κλπ., και υποστήριξαν την ανάγκη μιας δραστικής παρέμβασης του δημόσιου τομέα στην οικονομική συγκυρία. Όμως παρά την υποχώρηση του απλοϊκού φιλελευθερισμού, δεν εξέλιπε η ιδέα της χρησιμοποίησης του δημοσιουπαλληλικού χώρου ως σάκου πυγμαχίας, στα πλαίσια μιας ιδεοληψίας που ήθελε εξίσωση «προς τα κάτω» ενώ ταυτόχρονα άφηνε τους «επάνω» στο απυρόβλητο. Που επιδίωκε όχι αναδιανομή του πλούτου, αλλά της φτώχειας....

Το σήριαλ της κατά δημοσίων υπαλλήλων επίθεσης επρόκειτο να συνεχισθεί, εκτός και εντός της χώρας μας... Το νέο του «επεισόδιο» αφορούσε το διεφθαρμένο κράτος και την υποτιθέμενη πρωταρχική του ευθύνη στο ελληνικό «κανόνι». Χαρακτηριστική ήταν μια εκπομπή στις 30.4.2010 σε μεγάλο κανάλι , με συμμετέχοντες τους Ο. Τρέμη, Π.Τσίμα, Θ.Πασχάλη κ.ά., που εστίασαν την ανάλυσή τους στην υπεροχή των προσληφθέντων δημοσίων υπαλλήλων την περίοδο 2004-2009 έναντι των συνταξιοδοτηθέντων.
Ο αντίλογος ήλθε από ένα κείμενο στο διαδίκτυο,υπό τον τίτλο «Φαιά προπαγάνδα ενάντια στους δημοσίους υπαλλήλους». Το κείμενο έκανε εξαιρετικά υψηλές παραδοχές ως προς τους μισθούς των ΔΥ και συνέκρινε τις εξελίξεις του δημόσιου χρέους με τις αντίστοιχες επιβαρύνσεις του κράτους από τους μισθούς των ΔΥ. Το συμπέρασμα ήταν : Το μεν χρέος του κεντρικού κρατους ανέβηκε κατά 97,3 δις (από 201,2 δις ευρώ το 2004 στα 298,5 δις το 2009), ενώ την ίδια περίοδο οι επί πλέον μισθοί που κατεβλήθησαν ήταν 3,5 δις.

Με άλλα λόγια οι δημοσιογράφοι έβαζαν το κέντρο βάρους της ανάλυσής τους στο 3,6% του προβλήματος , αγνοώντας το υπόλοιπο 96,4%... Προσθέτοντας στην όλη παλιοκατάσταση και τα δικά τους , ιδεολογικά κόπρανα.....Όθεν ορθώς οι συντάκτες του δημοσιο-υπαλληλο-φιλικού κειμένου στο διαδίκτυο κατέληγαν απευθυνόμενοι στο νοήμον ευρύ κοινό : ΜΗΝ ΤΡΩΤΕ ΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟ, ΕΞΕΓΕΡΘΕΙΤΕ !

ΕΥΡΩΑΥΤΑΡΕΣΚΕΙΑ....

Στο διαδίκτυο και όχι μόνο, πολλές ατάκες - ευρωπαϊκής προέλευσης - κυκλοφορούν σημαδεύοντας το αμερικανικό life style . Το δυστύχημα είναι ότι σημαδεύουν λιγότερο πολιτικούς στόχους, ενώ πολύ περισσότερο προβάλλουν την ευρω-αυταρέσκεια εναντίον των «μεγάλων αδελφών»...
Έλα όμως που τα πράγματα έχουν αλλάξει, καθώς ο Αμερικανός των φίφτις και των σίξτις , που φορούσε μέχρι και σώβρακα καρώ ενώ μασούσε τσίχλα αδιαλείπτως πλην των περιπτώσεων στοματικής συνουσίας, είναι πλέον ένα άλλο πρόσωπο. Ο δε Ευρωπαίος της κουλτούρας έχει νοθευθεί ανεξίτηλα από την εικόνα του ευρωγραφειοκράτη διαπραγματευτή , κομιστή πόρων και μεγαλο-μικρο-μεσαίου κομπιναδόρου, που διυλίζει τον ελληνικό κώνωπα και καταπίνει την κάμηλο της Siemens και των άλλων σκανδάλων.

Εμένα προσωπικά οι εικαστικές ευρωφαντασιώσεις υπεροχής έναντι των Αμερικανών μου θυμίζουν τον Ροζ Πάνθηρα της εποχής Πήτερ Σέλλερς – που ήταν ψιλό γαζί της γαλλικής ιδιοσυγκρασίας – ή αντίστροφα τον Αστερίξ, ως δήλωση του γονιδιακού μεγαλείου της γαλλικής φυλής. Θέλω να πω δηλαδή ότι η «πρόγκα» εις βάρος των ξένων έχει λίγο εθνικισμό, αλλά επίσης εμπεριέχει και οικειότητα του στοχεύοντος με τους στοχευόμενους....

ΥΓ. Στη πρώτη φωτογραφία είναι ο "Δαβίδ " του Μιχαήλ Άγγελου, προ της αποστολής του στις ΗΠΑ για μια παραμονή στα εκεί μουσεία επί διετία...Στη δεύτερη ο ίδιος ο Δαβίδ , μετά την απόκτηση των αμερικανικών διατροφικών συνηθειών....

ΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΣΗ, ΟΧΙ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΑΣΤΙΚΗΣ ΦΥΣΗΣ

Της Μάρως Ευαγγελίδου

Στη μνήμη του Γιώργου Ντούρου

Είχα την τύχη να γνωρίσω τον Γιώργο πριν μερικά χρόνια στο σπίτι του Γιάννη Σχίζα, και ένοιωσα αμέσως αυτό που λέμε "είδε ο γύφτος τη γενιά του και αναγάλλιασε η καρδιά του"! Δημόσιοι υπάλληλοι και οι δύο, αριστεροί, με προβληματισμό και δράση πέραν των τειχών του δημοσίου, αλλά με πρώτη μέριμνα την αξιοποίηση του υπηρεσιακού μας ρόλου για την υλοποίηση των οραμάτων, παρά την αναγκαία μάχη για υπέρβαση των διοικητικών στεγανών και αγκυλώσεων. Με απασχολούσε τότε –όπως πάντα- η ανεπάρκεια της κανονιστικής πολιτικής (ΠΔ/τα ελέγχου χρήσεων και δόμησης) για την ουσιαστική προστασία, της «περιαστικής φύσης» και όχι «περιαστικού πράσινου», διάκριση που οφείλω στον Γ Σχίζα.

Του μίλησα για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζω στον Οργανισμό Αθήνας, στην προσπάθεια εισαγωγής αρχών σχεδιασμού στον παράκτιο χώρο και καθιέρωσης μιας αντίληψης «οικειοποίησης» και όχι «αξιοποίησης» του δημόσιου χώρου, για τις ακρότητες αιτημάτων όπως η πλήρης απαγόρευση εστιατορίων στις ακτές, αλλά και την αδυναμία υπέρβασης της θεώρησης άσπρο-μαύρο και ανατροπής των καθιερωμένων πρακτικών, λόγω των στεγανών και της αντιπαλότητας μεταξύ του αυτοπεριοριζόμενου κανονιστικού σχεδιασμού και, της δυναμικά ανερχόμενης διαχειριστικής αντίληψης «οικονομικής αξιοποίησης».

Τον ρώτησα για τον ασφυκτικό έλεγχο που ασκούν οι δασικές υπηρεσίες σε φυτεύσεις Δήμων στα περιαστικά δάση και με έπεισε για την αναγκαιότητα του, λόγω της έλλειψης παιδείας των δήμων που σπεύδουν -μαζί με τη φύτευση- να κάνουν ʽεργολαβίεςʼ του τύπου ασφαλτοστρωμένα πάρκιγκ, τσιμεντοστρωμένοι πεζόδρομοι ή σιδερόφρακτες περιφράξεις, επειδή με αυτού του τύπου τα έργα είναι … εξοικειωμένοι.
Συμφωνήσαμε για την πρωτοποριακή πρόβλεψη του ΡΣΑ για δίκτυο διαδρομών σύνδεσης των ορεινών όγκων με τις ακτές και τον ρώτησα, πως θα έβλεπε έναν αντίστοιχο προβληματισμό στα βουνά, δηλαδή να σχεδιάσουμε πορείες πεζών και ποδηλάτων, καθιστικών και στάσεων θέας ή ακόμα και μικρών περιπτέρων για να προσελκύσει το βουνό επισκέπτες που θα μάθουν να το σέβονται και να το αγαπούν, χωρίς όμως να ανοίξουμε παράθυρα «αξιοποίησης». Και είχε έτοιμη τη λύση: μου μίλησε για την Υπουργική Απόφαση (ΥΑ)«Ρύθμιση θεμάτων που αφορούν τη δημιουργία χώρων διημέρευσης και υπαίθριας αναψυχής στα δάση και στις δασικές εκτάσεις της χώρας» (ΦΕΚ 170Δ/95).

Πρόκειται για ένα νομοθέτημα – φαντάζομαι ότι θα είχε συμβάλλει στην έκδοσή του- που συνδέει ακριβώς θέματα σχεδιασμού και διαχείρισης, προσδιορίζοντας αφενός τα όρια των παρεμβάσεων (ύφος, υλικά, κλίμακα), αφετέρου τις διαδικασίες διοικητικών συνεργασιών μεταξύ ΟΤΑ, δασικών υπηρεσιών, ή ιδιωτών. Λέει χαρακτηριστικά: «τα οποιαδήποτε έργα και κατασκευές θα γίνονται με βάση τις αρχές αρχιτεκτονικής του τοπίου, του βαθμού αντοχής του φυσικού περιβάλλοντος για τις διάφορες δραστηριότητες υπαίθριας αναψυχής και γενικότερα της προστασίας και βελτίωσης των συνθηκών διατήρησης του φυσικού περιβάλλοντος που πάντοτε θα τίθεται σαν πρωταρχική και ανυποχώρητη προϋπόθεση».
Ανά πάσα στιγμή, μπορεί κανείς να έχει επιφύλαξη για την φερεγγυότητα της διοίκησης στην τήρηση αυτών των αρχών και να εκτιμά ότι καλλίτερα να απαγορεύσουμε πλήρως π.χ. τα περίπτερα, προκειμένου να αποφύγουμε το ξεχείλωμα της παρέμβασης. Φαίνεται ότι υπʼ αυτή την ανησυχία, η πρόσφατη Απόφαση της ΕΕ του ΟΡΣΑ (Οργανισμό Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας)για τον ορεινό όγκο Υμηττού -που υιοθέτησε, επί τέλους, αυτήν την ΥΑ- απέκλεισε πλήρως τα «μικρά ξύλινα λυόμενα οικήματα…για απλή διάθεση αναψυκτικών, σάντουιτς κλπ». Επειδή πρόσφατα έζησα με απελπισία το καθαροδευτεριάτικο γλέντι ηπειρωτών στον Υμηττό /Ηλιούπολη, με απίστευτη ηχορύπανση αλλά και άφθονη πλαστική ρύπανση από τα δοχεία της διατιθέμενης φασολάδας, κατανοώ και συμμερίζομαι κάθε επιφύλαξη.

Αναρωτιέμαι όμως ως πότε θα υποχωρούμε από τις αρχές μας, σε αντιπαράθεση με αυτές του μέσου Ελληνάρα… Δεν είναι καλύτερα να απαγορεύσουμε τα αυτοκίνητα παρά τα περίπτερα στον Υμηττό; Είμαστε ή δεν είμαστε ενεργοί πολίτες που αγωνιζόμαστε να κληρονομήσουμε νέα ήθη στα παιδιά μας; Είναι ή δεν είναι ο ΟΡΣΑ ο φορέας που οφείλει να διαδώσει αυτά τα νέα ήθη για την αειφόρο ανάπτυξη της Αθήνας; Μπορούμε να επιβάλλουμε στη διοίκηση και στους πολιτικούς την ευθύνη τήρησης της νομοθεσίας ή θα προστρέχουμε πάντα σε λύσεις τύπου «πονάει μάτι κόψει κεφάλι», που εν τέλει καλλιεργούν την πολιτική διγλωσσία της απαγόρευσης/ανοχής; Τι θάλεγε άραγε ο Γιώργος –ως Δ/ντής αισθητικών δασών- γιʼ αυτά το διλήμματα;

Και μια τελευταία επισήμανση: η ημερήσια διέξοδος στην «περιαστική φύση» (βουνό και θάλασσα) όπως και τα μητροπολιτικά πάρκα είναι ο μόνος τρόπος ανατροπής του μικροαστικού ονείρου ποιότητας ζωής, του «εξοχικού». Είναι μια σίγουρη μέθοδος ανάσχεσης της αστικής διάχυσης, που εφαρμόζεται στην σύγχρονη πολεοδομία ως εργαλείο της «συμπαγούς πόλης»: να κάνουμε φιλική την περιαστική φύση, να φέρουμε την εξοχή στην καθημερινότητά του αστού, ώστε να την αγαπήσει και να τη διαφυλάξει ο ίδιος χωρίς το βούρδουλα του νομοθέτη.....

ΑΥΓΗ - "ΔΑΙΜΩΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ", 9.5.2010

ΥΓ από το Γιάννη Σχίζα

Τα "μνημόσυνα" δημιουργούν μερικές φορές απώθηση στους νεώτερους, ή την αίσθηση ότι πρόκειται περί αναμασημάτων χωρίς αναφορά στις ανάγκες του παρόντος. Όμως το έργο και οι σκέψεις του Γιώργου Ντούρου υπερέβαιναν τον ορίζοντα της ζωής του. Γι αυτό και θα παραμείνουν λειτουργικές επ' αόριστο, και μάλιστα ιδιαίτερα χρήσιμες σε ένα σκηνικό "οικονομιστικό" όπως το σημερινό, που δίνει ιδιαίτερη έμφαση στα τρέχοντα ελληνικά ζητήματα παραμερίζοντας τους προβληματισμούς για ποιότητα ζωής... Ακόμη πολλές από τις ιδέες του Γ.Ντούρου θα μείνουν λειτουργικές και μάχιμες, γιατί είχαν μια φουτουριστική χροιά. Γιατί δεν αναφέρονταν απλά και μόνο στις ανάγκες ορθολογικής διαχείρισης του παρόντος , αλλά προωθούσαν δυνατότητες και καινοτομίες στη χρήση του χώρου. Στον υποφαινόμενο θα μείνει αξέχαστη η σύλληψή του Γ.Ν για την αξιοποίηση του οπτικού ορίζοντα των Τουρκοβουνίων, ως αντίδοτο σε μια πόλη χωρίς ορίζοντες, χωρίς πολλά "στέκια" για την πρόσληψη "ολικών εικόνων" . Συμπλεύσαμε σε αυτό και σε άλλα ζητήματα, που εμπεριείχαν ανατροπές στην κατάσταση των αστικών λειτουργιών και του αστικού τοπίου...

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

H χώρα δεν χρειάζεται πρωτίστως πολιτικούς σωτήρες παλαιάς ή νέας εσοδείας, εντός ή εκτός των τειχών της, μετά ή άνευ κεφαλαίων : Κυρίως και προπάντων χρειάζεται ένα νέο πνεύμα εθελοντισμού, στράτευσης για τα κοινά, ανησυχίας και ενδιαφέροντος για το μέλλον που έρχεται. Κι ακόμη έχει πρωταρχική ανάγκη από ένα πνεύμα διορατικότητας και έγκαιρης αντιμετώπισης των κινδύνων - όπως λόγου χάρη αυτών που δημιουργούνται το καλοκαίρι με τις πυρκαγιές .

Με ένα τέτοιο σκεπτικό οι ορειβάτες που δεν είναι απλοί «καταναλωτές της φύσης», που αγαπούν τον τόπο τους και δεν τον θεωρούν σαν ένα απλό «τουριστικό προορισμό», πρωτοστατούν στην προστασία των «κοινόχρηστων αγαθών» της χώρας μας : Παραδείγματος χάρη με δράσεις προληπτικού χαρακτήρα, για την απομάκρυνση της νεκρής βιομάζας που σωρεύεται στα δάση και διευκολύνει τις αναφλέξεις του καλοκαιριού. Αντιγράφουμε από ανακοίνωση του ΕΟΣ Κομοτηνής :
«Την Κυριακή 9 Μαΐου πραγματοποιήθηκε με επιτυχία εθελοντικός καθαρισμός του περιαστικού άλσους Νυμφαίας Κομοτηνής. Η εθελοντική δράση αυτή οργανώθηκε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά έπειτα από πρωτοβουλία του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Κομοτηνής με τη συνδρομή – αρωγή του Δήμου Κομοτηνής. Στην εκστρατεία αυτή ανταποκριθήκαν : η Σχολή Αστυφυλάκων, η Ελληνική Ομάδα Διάσωσης, ο Ποδηλατικός Σύλλογος «Θράκας Ιππέας», ο Πολιτιστικός Χορευτικός Σύλλογος Θρακών, ο Πολιτιστικός Παραδοσιακός Συνοικιακός και Χριστιανικός Σύλλογος «Αγία Κυριακή» Ροδόπης, άλλα και πλήθους μεμονωμένων πολιτών.
Η δράση αυτή πλαισιώθηκε από πολύ κόσμο (πάνω από 100 άτομα) μικρούς και μεγάλους, (ορειβάτες, περιπατητές, ποδηλάτες, φυσιολάτρες,) μέλη του Ε.Ο.Σ. Κομοτηνής και μη , και είχε μεγάλη ανταπόκριση και συμμετοχή.
Ήταν μια προσπάθεια να αναδειχθεί και να γίνει γνωστή η σπουδαιότητα του άλσους της Νυμφαίας στην τοπική κοινωνία για να αντιληφθεί ότι η διατήρηση του καθαρού περιβάλλοντος έχει να κάνει με την ίδια τη ζωή».

ΦΟΒΟΥ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΚΑΝ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΦΕΡΟΝΤΑ*

“Timeo Danaos dona ferendes” («Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας») : Ήταν τα λόγια του Λαοκόοντα προς τους συμπατριώτες του Τρώες, σχετικά με το «δώρο» (τον Δούρειο Ίππο) που είχαν αφήσει οι Έλληνες , μετά την υποτιθέμενη αποχώρησή τους από την Τροία....Τελικά οι Έλληνες κατάφεραν να ξεγελάσουν τους Τρώες και να τους πάρουν την Τροία, όμως ταυτόχρονα κατάφεραν να αφήσουν στην ιστορία μια «συνταγή απάτης», χρησιμοποιήσιμη και από άλλα επεκτατικά εγχειρήματα.....

Όλος αυτός ο ερχομός του Ερντογκάν, των επιχειρηματιών και των Υπουργών, δεν είναι βέβαια μια επίσκεψη για την επαναδιαπραγμάτευση κάποιων βασικών ελληνοτουρκικών θεμάτων. Η επαναδιαπραγμάτευση θα απαιτούσε όχι μόνο χρόνο, αλλά και ένα αυτοκριτικό πνεύμα από τη πλευρά της Τουρκίας, όπως επίσης υιοθεσία της έννοιας του «Κράτους Δικαίου» στις εσωτερικές και εξωτερικές της υποθέσεις. Ο ερχομός του Ερντογκάν είναι μια μεγάλη «συνάντηση εργασίας» με οικονομικά θέματα, όμως ανεξάρτητα από την έκβασή της θα προσπορίσει στην τουρκική πλευρά «παράπλευρες ωφέλειες»: Και τέτοιες ωφέλειες είναι η βελτίωση της εικόνας της Τουρκίας που έχει τραυματισθεί από την επανεπικαιροποίηση της Αρμενικής Γενοκτονίας, η υποβάθμιση του Κυπριακού από πρόβλημα διεθνούς νομιμότητας σε διμερές πρόβλημα, η δια της σιγής παραγραφή των τουρκικών «παραβατικών» δράσεων στη Κωνσταντινούπολη, στην Ίμβρο, στην Τένεδο, στο Αιγαίο, ή η υποχώρηση στην πρόταξη του casus belli για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων κλπ.

Η Τουρκία διάλεξε την καταλληλότερη στιγμή για την προώθηση των μισο-ομολογημένων ή μισο- ανομολόγητων σκοπών της, που είναι ασύμβατοι με την προοπτική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και προσιδιάζουν στα αυτοκρατορικά της όνειρα . Από μια άποψη, ήταν απολύτως δικαιολογημένη η υπόδειξη του Αντώνη Σαμαρά από του βήματος της Βουλής (5.5.2010) προς τη Κυβέρνηση , να μην διαπραγματευθεί βασικά εθνικά ζητήματα με την τουρκική κομπανία σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία για την Ελλάδα.. Και από την άλλη πλευρά ήταν αφελής, με το να παραγνωρίζει τους πολιτικούς «συνειρμούς» που δημιουργεί αυτή και μόνο η γιγαντιαίων διαστάσεων επαφή , με μια χώρα καταγγελλόμενη για τις συστηματικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο εσωτερικό της και για τη συγκρουσιακή σχέση με τους γείτονες.


Υπενθυμίζω την ανάρτηση της 29.4.2010 σε αυτό τον ιστότοπο, υπο τον τίτλο «ΝΕΟ-ΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟΣ , ΠΑΛΑΙΟ-ΕΝΔΟΤΙΣΜΟΣ :
« Το "αυτοκρατορικό όνειρο" της Τουρκίας δεν είναι "εθνικιστική επινόηση", δεν είναι ένα φαντασιόπληκτο σενάριο μυρμηγγομαχίας μέσα σε μια παγκόσμια κοινωνία δεινοσαύρων, δεν είναι απλή προέκταση της μέχρι τώρα ιστορίας ή πιθανολόγηση μιας οριακής τιμής των σημερινών καταστάσεων . Ο Νεο-οθωμανισμός εκφράζει τη δυναμική μιας ακμάζουσας κοινωνίας με σημαντική πρωτογενή και βιομηχανική παραγωγή, με διεθνή πολιτικά ερείσματα, σχετική ανεξαρτησία από την Ευρωπαϊκή Ένωση, μεγάλη εγχώρια αγορά και μικρή "χρονική απόσταση" από την παρελθούσα αυτοκρατορική φυσιογνωμία της Τουρκίας - ...Ο Νεο-οθωμανισμός μπορεί να ευδοκιμεί μέσα σε ένα βαλκανικό περίγυρο ασθενικών και στερούμενων φαντασίας χωρών, δίπλα σε μια Ευρώπη μικρής συνοχής και αλληλεγγύης, σε ένα κόσμο που εξελίσσεται προς μια πολυπολική δομή...»

ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ «ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ»

Ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου είχε προ καιρού μιλήσει για τον «Τιτανικό» της ελληνικής οικονομίας, στα πλαίσια μιας πολιτικής «χορήγησης τρόμου» με στόχο την απόσβεση του προεκλογικού ΠΑΣΟΚικού «μόττο» : ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.......

Στη συνέχεια βέβαια η «δοσολογία» τρόμου απεδείχθη υπερβολική (overdose) , πρώτα τοξική και μετά δηλητηριώδης , με αποτέλεσμα την παράλυση των οικονομικών δραστηριοτήτων,τις φυγές κεφαλαίων προς το εξωτερικό, των εργαζομένων προς τη σύνταξη κλπ. . Το πράγμα έκτοτε επέβαλε τη χρήση πολιτικών σιγαστήρων στην ομιλητικότητα του "κινήματος", η ζημιά όμως είχε γίνει. Και η συντεταγμένη υποχώρηση σε μια οικονομία μικρότερης κλίμακας και αυτοφορολογούμενη για την εξόφληση του χρέους, είχε μετατραπεί σε άτακτη υποχώρηση.

Ο «παθητικός ευρωπαϊσμός» της κυβέρνησης απεμπόλησε τις δυνατότητες δανεισμού από άλλες χώρες όπως η Κίνα, ακυρώνοντας έτσι τη προοπτική μιας γιγάντιας εθνικής χαράς, από το «τρίψιμο στη μούρη της Μέρκελ» των οφειλομένων χρημάτων. Αν εξαιρέσει κανείς την τόλμη του Παπανδρέου να βάλει στο στόμα του λέξεις και φράσεις όπως «πατρίδα», «το έθνος μας» κλπ. σε αριθμό ίσως ανάλογο με αυτόν της υπόλοιπης πολιτικής ζωής του, η κυβέρνηση συμπεριφέρθηκε άτολμα, ανίκανη να αντιμετωπίσει δραστικά τα ευρωκαθάρματα κάθε είδους και να συνεγείρει τις ευρωπαϊκές δημοκρατικές δυνάμεις σε ένα κίνημα αλληλεγγύης στη χώρα μας .

Υπήρχε όμως και κάτι χειρότερο, σε σχέση με όλα αυτά : Η κυβέρνηση – όπως ακριβώς και η μείζων αντιπολίτευση – απεδείχθη ανίκανη να «διαβάσει» την γενικευμένη ανάγκη του λαού μας για τη σκιαγράφηση ενός διεξόδου . Από αμηχανία, σύγχυση ή πανικό, καθηλώθηκε σε ένα τέλμα «ταμειακών σκέψεων» και απέφυγε να αναφερθεί σε μια οποιαδήποτε ελπίδα αλλαγής των πραγμάτων : Σε μια δυνατότητα επανεκκίνησης της παραγωγής της χώρας,ανάτασης της γεωργικής παραγωγής και της υπαίθρου, εξωστραφούς ανάπτυξης του τομέα των ποιοτικών προϊόντων – ή ο,τιδήποτε άλλο ανάλογο. Και με αυτό το τρόπο μετέτρεψε σε ερειπιώνα πρόσφατα ιδεολογήματα που η ίδια εισήγαγε στην πολιτική πιάτσα, όπως το ιδεολόγημα της Δανίας του Νότου ή της Πράσινης ανάπτυξης. Ενισχύοντας ακόμη περισσότερο την περιρρέουσα απόγνωση.....

Παρ΄όλα αυτά η κυβέρνηση είχε μια ασαφή συνείδηση για το ότι έπρεπε να κάνει κάτι, όπως ο χαβαλές ήρωας του καβαφικού ποιήματος *("Aπό την σχολήν του περιωνύμου φιλοσόφου"). Και προς τούτο διάλεξε το «χειροτερότερο» όλων, δηλαδή την αδιαφάνεια, την εξαπάτηση του ελληνικού κοινοβουλίου, τη χρησιμοποίηση διαδικασιών «εξπρές» για τη λήψη αποφάσεων. Έτσι κατά τη πρόσφατη συζήτηση του νομοσχεδίου για την περικοπή των επιδομάτων Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας των συνταξιούχων κάτω των 60 ετών, ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου κατέθεσε αιφνιδίως μια νέα τροποποίηση στο νομοσχέδιο που ψηφίστηκε στις 6.5.2010, με την οποία του δίνεται το δικαίωμα να εκπροσωπεί το ελληνικό Δημόσιο και να υπογράφει κάθε μνημόνιο συνεργασίας, συμφωνία ή σύμβαση δανεισμού, διμερή ή πολυμερή , με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ προκειμένου να εφαρμοστεί το πρόγραμμα του μηχανισμού στήριξης.....

Η τροπολογία προκάλεσε τις αντιδράσεις όλης της αντιπολίτευσης , με κύριο επιχείρημα την αμφίβολη συνταγματικότητα της συγκεκριμένης διάταξης. Αντίδραση επίσης προκάλεσε και η συμπεριφορά του προεδρεύοντος Γρηγόρη Νιώτη, που έθεσε σε ψηφοφορία τη διακοπή της συνεδρίασης ενώ εκκρεμούσαν ομιλίες και άλλων βουλευτών !

Με συμπεριφορές όπως αυτή, ή όπως η προ δεκαημέρου πρόσκληση των πολιτικών αρχηγών σε σύσκεψη ενώ είχαν παρθεί οι βασικές αποφάσεις του σχεδίου "σταθεροποίησης", η Κυβέρνηση έδειξε ότι αδυνατεί να δημιουργήσει ένα πνεύμα μίνιμουμ συναίνεσης. Ότι αδυνατεί να σταθεί στο ύψος μιας κρίσης εθνικών διαστάσεων, αντιμετωπίζοντας κριτικά τον εαυτό της, το πολιτικό σύστημα της τελευταίας τριακονταετίας, τον υπαρκτό «Ευρωπαϊσμό» της κακιάς ώρας αλλά και τη σαρκοβόρα επίθεση του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου......

ΥΠΕΡΒΑΣΗ, ΟΧΙ ΜΙΖΕΡΙΑ

Πως θα μας φαινόταν η κατάσταση αν το καλοκαίρι που έρχεται, εκτός από τη φρικτή οικονομική παρακμή, την επαναδιαπραγμάτευση των εθνικών θεμάτων, το αίσθημα απογοήτευσης των πολιτών και τις σοφιστείες διαφόρων σοφολογιώτατων, αντιμετωπίζαμε έστω και τις μισές πυρκαγιές, από αυτές που υποστήκαμε το καλοκαίρι ΤΟΥ 2007 ; Προφανώς, θα επρόκειτο για μια κανονική κόλαση....
Αυτός ο ιστότοπος έχει «περιποιηθεί δεόντως» διάφορες ενέργειες και προσανατολισμούς της κυρίας Μπιρμπίλη και του ΥΠΕΚΑ, όπως μπορεί να δείξει εύκολα μια περιήγηση σε αυτόν. Όμως ταυτόχρονα, εκτός από το θάρρος της κριτικής διαθέτει και το θάρρος της επιβράβευσης των έργων που έχουν θετικό πρόσημο. Γιατί το κριτικό πνεύμα είναι σαφώς διακριτό από το «πνεύμα αντιλογίας», από το «πνεύμα» της εναντίωσης στις οποιεσδήποτε ενέργειες της αντίθετης πλευράς.

Με δεδομένα τα ελλείμματα εθελοντισμού και αυτο-στράτευσης σε αυτή τη χώρα, με δεδομένη τη παρουσία του πολιτικού «βερμπαλισμού» ακόμη και εκεί όπου απαιτείται χειροπιαστή δράση, με δεδομένη την ανάγκη της μετατροπής του πολιτικού ακτιβισμού σε καθημερινή προσπάθεια αλλαγής των όρων ζωής - την ανάγκη ενός νέου «Σιτουσιανισμού», θα έλεγα - η εκ μέρους του ΥΠΕΚΑ υπογράμμιση της δράσης εθελοντών και Σχολείων για τον καθαρισμό των περιαστικών δασών από εύφλεκτες ύλες, ήταν οπωσδήποτε σωστή. Και από την άλλη πλευρά ήταν μίζερη η ανακοίνωση των Οικολόγων Πρασίνων υπό τον τίτλο «ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΙ ΔΑΣΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ»(3.5.2010), που σωστά μεν επεσήμανε τις ελλείψεις τις δασικής πολιτικής στη χώρα, αλλά κάθε άλλο παρά πλειοδοτούσε ή ενίσχυε το ρεύμα για ένα νέο εθελοντισμό.
Πριν από 20 χρόνια πολλοί από τους «ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΥΣ» διαθέταμε ελεύθερο χρόνο και προσωπικά έξοδα, για να προστατεύσουμε τον Υμηττό και την Πάρνηθα. Γιατί πιστεύαμε στην κοινωνική αλλαγή μέσα από τη δημιουργία θυλάκων συμπεριφοράς και δράσης , αντίθετων στη λογική του εμπορεύματος, της «ιδιο»τέλειας, της ανάθεσης . Σήμερα που η χώρα καταβυθίζεται από τις πρακτικές του διεθνούς και εσωτερικού «αεριτζήδικου» κεφαλαίου, χρειάζεται δραματικά ένα νέο πολιτικό πνεύμα για εναλλακτικές δράσεις,για νέα κοινωνικά δίκτυα και μορφές αλληλεγγύης. Χρειάζεται ένα πνεύμα πλειοδοσίας απέναντι στις όποιες δράσεις της εξουσίας. Πνεύμα υπέρβασης και όχι μίζερης αντιπολίτευσης για το «ακουσθήναι»...

XΡΥΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ

Την πλήρη απαγόρευση της μεταλλείας με τη χρήση κυανιδίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση ζήτησε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από την Κομισιόν με μια ιστορική του απόφαση που έλαβε στις 5 Μαϊου 2010. Η απόφαση έχει τεράστια σημασία για τη χώρα μας , όπου προωθούνται τρία προγράμματα μεταλλουργίας χρυσού με κυάνιο, σε Χαλκιδική, Ροδόπη και Έβρο, ενώ απειλείται και από αντίστοιχα προγράμματα στη γειτονική Βουλγαρία.
Η πρόταση ψηφίσματος που κατατέθηκε από κοινού από μέλη όλων των παρατάξεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου – μεταξύ των οποίων οι Έλληνες Κρίτων Αρσένης, Θεόδωρος Σκυλακάκης, Νίκος Χουντής και Μιχάλης Τρεμόπουλος – έγινε δεκτή από τη συντριπτική πλειοψηφία του σώματος με 488 ψήφους υπέρ, 48 κατά και 57 απουσίες. Η απόφαση δικαιώνει τους μακροχρόνιους αγώνες πολλών Ελλήνων ακτιβιστών (Μαρία Καδόγλου, Τόλης Παπαγεωργίου κ.ά) , είναι σαφέστατη και δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες.
Το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έλαβε υπόψη ότι τα κυανίδια είναι χημικές ουσίες υψηλής τοξικότητας που χρησιμοποιούνται στην εξόρυξη χρυσού και κατατάσσονται στους κύριους ρυπαντές σύμφωνα με την οδηγία για τα ύδατα, μπορούν δε να έχουν καταστροφικές και αναντίστρεπτες επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία και το περιβάλλον και, συνεπώς, στη βιοποικιλότητα.
Το συνολικό κείμενο της απόφασης δημοσιεύεται στο
http://antigoldgreece.wordpress.com/

«ΑΡΙΣΤΕΡΗ» ΣΤΡΕΨΟΔΙΚΙΑ

Το θλιβερό γεγονός της δολοφονίας των τριών εργαζομένων από τους Αναρχοφασίστες, θα μπορούσε οπωσδήποτε να δώσει λαβή για ουσιαστικές αναλύσεις. Θα μπορούσε να συζητηθεί στα σοβαρά το κατά πόσο οι εμπρηστές της Τράπεζας του Βγενόπουλου απέβλεψαν στον θάνατο κάποιων απεργοσπαστών, ή στο κατά πόσο τον αποδέχθηκαν σαν πιθανότητα, ή στο κατά πόσο θεώρησαν ως απίθανο ένα αποτέλεσμα τέτοιας έκτασης. Θα μπορούσαν επίσης να συζητηθούν οι «εξωτερικοί όροι» του συμβάντος, όπως η αντικειμενική έκθεση των εργαζομένων στον κίνδυνο από την εργοδοσία, η απουσία μέσων πυρασφάλειας κλπ. Όμως στην όλη αυτή ανατριχιαστική ιστορία, το να ΠΡΟΤΑΣΣΟΝΤΑΙ θέματα όπως οι αυτοκτονίες κάποιων εργαζομένων σε άλλο χώρο και χρόνο λόγω οικονομικής κρίσης, η έλλειψη θύρας εξόδου από το κτίριο και η απουσία ρολών ασφαλείας, συνιστά μια απίστευτη σοφιστεία και στρεψοδικία. Γιατί φαντάζει πραγματικά απίστευτο το ότι άνθρωποι σχετικά νοήμονες, αυτοεπιστρατεύθηκαν για να κάνουν το «τόσο» ΤΟΣΟ, για να στοιχειοθετήσουν επιχειρήματα κοντινά με τη ναζιστική λογική των αντιποίνων, για να διυλίσουν τον κώνωπα της αμέλειας και να καταπιούν την κάμηλο της επίθεσης με δολοφονικό σκοπό ή δολοφονική δυνατότητα.



Η παρακμή της Αρχαίας Αθήνας δηλώνεται με την εντεινόμενη υπεροχή της σοφιστείας απέναντι στον δημοκρατικό λόγο. Σήμερα η αριστεροειδής και Σταλινοτραφής σοφιστεία, ξεσκολισμένη από την απολογητική των βανδαλισμών του Δεκέμβρη 2008, επιχειρεί να ανατρέψει το προφανές και έκδηλο. Το όριό της θα ήταν να μιλήσει για αυτοπυρπόληση των εργαζομένων, λόγω της πολιτικής του Βγενόπουλου ! Όλα θα μπορούσε να τα περιμένει κανείς από αυτήν !

ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ

Από καταγγελία του καθηγητή της Παντείου Γιάννη Παπαμιχαήλ

«Στις 14 Απριλίου 2010, στο Πάντειο, ομάδα αντιεξουσιαστών διέκοψε το μάθημά μου και αφού με εξύβρισε, με αποκάλεσε … «φασίστα» ενώπιον 50 περίπου φοιτητών και τελικά εκσφενδόνισε εναντίον μου ένα γιαούρτι. Αιτία αυτής της συμπεριφοράς σύμφωνα με τα λεγόμενά τους και με όσα αναφέρονται σε μια τετρασέλιδη προκήρυξη που μοιράστηκε και που έχει σαν υπότιτλο «φασίστες και καθηγητές πηγαίνουν χέρι – χέρι» είναι το ασυμβίβαστο της ιδιότητας του καθηγητή με τη δημόσια πολιτική παρουσία μου – και πιο συγκεκριμένα, με την έκφραση επιφυλακτικών και κριτικών απόψεων γύρω από τα θέματα που αφορούν την υποκριτική μεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους ή γύρω από τα κοινωνικά και ιδεολογικά ζητήματα των πολιτικο-πολιτισμικών αναταράξεων και αμοιβαίων περιχαρακώσεων που αναδεικνύονται αντικειμενικά στην σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Η υπογραφή μου μεταξύ άλλων πολλών σε ένα κείμενο της «Επιτροπής για τον Έλεγχο της Λαθρομετανάστευσης» ήταν το έναυσμα για τη δυναμική παρέμβαση της ομάδας των αντιεξουσιαστών......
.......... Το δισέλιδο κείμενο της ΠΕΑΕΛ που έχει αναρτηθεί στο διαδίκτυο εξέφραζε κοινωνικές και πολιτικές επιφυλάξεις πολλών πολιτών γνωστών για τις δημοκρατικές τους πεποιθήσεις, σχετικά με το ενδεχόμενο της μαζικής απόδοσης ιθαγένειας σε μετανάστες και με την καλλιέργεια ενός πολυπολιτισμικού μοντέλου κοινωνίας. Δεν καλούσε τον ελληνικό λαό σε κανένα «πογκρόμ» κατά των μεταναστών (όπως ισχυρίζεται η καταγγελία των αντιεξουσιαστών), αλλά σε πολιτικούς προβληματισμούς περί του θέματος τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό.......

ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΔΙ :
Τρεις νεκρούς εντόπισαν οι πυροσβεστικές δυνάμεις στο υποκατάστημα της τράπεζας Marfin Egnatia, επί της οδού Σταδίου στο κέντρο της Αθήνας, το οποίο κατά τη διάρκεια της απεργιακής πορείας στις 5.5.2010 δέχθηκε επίθεση με βόμβες μολότοφ και παραδόθηκε στις φλόγες.....

ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ

Στη σημερινή κατάσταση πραγμάτων, με τον γενικευμένο χαμό της χώρας, τη μετατροπή της «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης» στο πιο σύντομο ανέκδοτο και την γενικευμένη έφοδο του χρηματιστικού κεφαλαίου εναντίον των ασθενών οικονομιών, κάποιος θα μπορούσε να πει «σιγά τη διαφωνία» ή «σιγά το πρόβλημα». Όμως η συγκεκριμένη συλλογικότητα των ΟΠ συνδέεται αναντίρρητα με το γενικότερο «χώρο» της περιβαλλοντικής ευαισθησίας. Κι ακόμη αυτοσυστήνεται ως μια προσπάθεια μεθοδικής ανασυγκρότησης των ιδεών αυτού του «χώρου», με στόχο τη διαμόρφωση ενός νέου «Οικολογισμού» ....

Επειδή η οικολογία, η πολιτική για την ποιότητα ζωής ή η θεωρία της «Αποανάπτυξης» δεν είναι παπάρες για την παραγωγή διδακτόρων και καριεριστών αλλά συγκεκριμένα πολιτικά εργαλεία για την αλλαγή του κόσμου, οι εξαρτήσεις, οι ιδεολογικές αδράνειες ή «δουλείες» ορισμένων πρέπει να δηλώνονται . Γιατί αυτό θα καθιστά την Πολιτική Οικολογία αξιόπιστη στη δημόσια ζωή , πολιτικώς "ανταγωνιστική" και ικανή να δημιουργεί γενικότερες οσμώσεις με τα δημοκρατικά πολιτικά ρεύματα.
Ξεκινάω λοιπόν από την τελευταία ανακοίνωση των ΟΠ με αφορμή την απεργία της 4ης Μαϊου 2010.
Σημειώνει η ανακοίνωση:
«Η συμμετοχή του ΔΝΤ αποτελεί αυτοαναίρεση της Ευρώπης και της προοπτικής της Ένωσης. Για να υπερασπιστεί η Ε.Ε. την υπόστασή της, χρειάζεται ριζική αλλαγή πορείας προσανατολισμένη σε ενίσχυση της πολιτικής της διάστασης και δημιουργία κοινής οικονομικής πολιτικής ικανής να εξισορροπεί τις αποκλίνουσες τάσεις και τις πιέσεις στο ενιαίο νόμισμα».

Διαφωνώ με τους ΟΠ γιατί η άποψή τους εκφράζει έναν «απελπισμένο ευρωπαϊσμό», μια εμμονή στην επιδιόρθωση ενός σχήματος που έδωσε επανειλημένα εξετάσεις και απέτυχε, που αυτοπροσδιορίστηκε ως (Ευρωπαϊκή) «Ένωση» αλλά έμεινε στη νηπιακή φάση της «Κοινής Αγοράς», που παρήγαγε την αποβιομηχάνιση και την γενικότερη εξάρθρωση του παραγωγικού ιστού της χώρας μας, που μετέτρεψε μια κατεξοχήν ευάλωτη και ασταθή δραστηριότητα όπως ο τουρισμός σε κυριαρχη βιομηχανία. Σε όλη αυτή τη κατάσταση η Ελλάδα έπρεπε να απαντήσει με τη λήψη αποστάσεων και την αναζήτηση άλλων διεθνών ερεισμάτων.

« Ο δραστικός περιορισμός των δαπανών για στρατιωτικούς εξοπλισμούς και η αναζήτηση σχετικής συμφωνίας με την Τουρκία, αποτελεί βασική προτεραιότητα που δεν αναφέρθηκε καθόλου στις κυβερνητικές εξαγγελίες»...

Διαφωνώ με τους ΟΠ γιατί δεν ΘΕΛΟΥΝ να αναφερθούν, καθαρά και ξάστερα, στον κακοποιό ρόλο των ευρωπαίων προμηθευτών οπλικών συστημάτων, στην καθοριστική ευθύνη τους για την ελληνική κρίση. Γιατί εμμένουν στην καλλιέργεια ψευδαισθήσεων όσον αφορά την επίλυση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων με μια συμφωνία(!), όταν έχουν περάσει 4 σχεδόν δεκαετίες διαπραγματεύσεων και παράλληλων παραβιάσεων της διεθνούς νομιμότητας από την Τουρκία.

Υποστηρίζουμε επίσης τη στροφή σε τοπικά προϊόντα, που επιβαρύνονται με λιγότερο κόστος μεταφοράς

Οι ΟΠ φοβούνται να πουν ότι υποστηρίζουν την κατανάλωση των ελληνικών προίόντων, ως αντίδοτο στην αδρανοποίηση των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας και στην ερήμωση της υπαίθρου. Οι θέσεις τους υπολείπονται ακόμη και των απόψεων της τελευταίας παρέας, που διαβλέπει στα ελληνικά ελλείμματα την εγχώρια εξωστραφή ζήτηση προϊόντων. Προφανώς για να μην κατηγορηθούν ως Εθνικιστές , ξεμπερδεύουν με το τρισμέγιστο αυτό θέμα με μισή κουβέντα, θέτοντας μόνο το στοιχείο του μεταφορικού κόστους και αποσιωπώντας όλα τα άλλα !

"Επιπλέον δανεισμός της ήδη υπερχρεωμένης χώρας μας, με υψηλά μάλιστα επιτόκια, προκειμένου να στηριχθούν οι τράπεζες που μπορούν να αντλούν κεφάλαια από την Ε.Κ.Τ. πολύ φθηνότερα, φαίνεται τουλάχιστον προβληματικός, αν όχι απαράδεκτος......"

Οι ΟΠ απαντούν στη πρακτική των μεγαλοτραπεζιτών με τη φρασεολογία gentlemen, ενώ η περίσταση καλεί να πουν τα σύκα σύκα, τη σκάφη σκάφη και τη ληστεία ληστεία !

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΧΙΖΑΣ

CHESE MESA STREET

Η χώρα βαδίζει στην οδό της απωλείας, όμως αυτό δεν είναι λόγος για να χάνουμε το χιούμορ μας. Αν και το χιούμορ δεν σώζει την κατάσταση και δεν μπορεί να κάνει στο ΔΝΤ αυτό που έλεγε το εξαρχειώτικο σύνθημα ("ένα γέλιο θα σας θάψει"), τουλάχιστον μπορούμε να πιστοποιούμε ότι είμαστε ζωντανοί και όχι τελείως πτοημένοι...

Την περίοδο που διανύουμε δεν απουσιάζουν τα ανέκδοτα από το διαδίκτυο, ούτε καν οι φωτογραφίες γυναικών που "τα κάνουν" εν μέση οδώ... Ιδού λοιπόν μια φωτογραφία που κάνει για ...χίλιες λεκτικές περιγραφές αφοδεύσεων, και ιδού ένα καλό ανέκδοτο , που δημοσιοποιήθηκε στον δικτυακό τόπο του ardin:

"Στη συνάντηση κορυφής ο Έλληνας Πρωθυπουργός, συνοδευόμενος από τρείς υπουργούς της ελληνικής κυβέρνησης, συναντά τον Ελβετό ομόλογό του, που συνοδεύεται επίσης από τρεις υπουργούς .

Έλληνας: Κύριε πρωθυπουργέ, να σας συστήσω από εδώ την Ελληνίδα υπουργό Παιδείας, τον Έλληνα υπουργό Βιομηχανίας και τον Έλληνα υπουργό Οικονομίας.

Ελβετός: Χάρηκα κύριε πρωθυπουργέ, κυρία, κύριοι! Να σας συστήσω με τη σειρά τον Ελβετό υπουργό Δικαιοσύνης, τον Ελβετό υπουργό Βιομηχανίας, τον Ελβετό υπουργό Ναυτιλίας....

Έλληνας: (πνίγει ένα γέλιο) χι χι

Ελβετός: Γιατί γελάτε μίστερ Γιώργος;

Έλληνας: Να, μου φάνηκε αστείο που έχετε υπουργό Ναυτιλίας ενώ δεν έχετε θάλασσα.

Έλβετός: Αυτό δεν είναι δίκαιο! Όταν εσείς παρουσιάσατε υπουργούς Παιδείας, Βιομηχανίας και Οικονομίας , εγώ γέλασα;

NO NEWS IS GOOD NEWS

"Το να μην υπάρχουν νέα, είναι καλό νέο", έλεγε το παλιό αγγλοσαξωνικό γνωμικό...Μακάρι λοιπόν να μην υπήρχαν νέα για ένα διάστημα, μακάρι όλα να ήταν στη θέση τους, μακάρι να σιγούσαν οι διάφορες γκρινιάρικες ιστοσελίδες - όπως η παρούσα. Όμως στην αναμπουμπούλα της κρίσης ο "αναπτυξιακός" λύκος χαίρεται, όντας έτοιμος να προωθήσει τα βραχείας πνοής σχέδιά του : Να δημιουργήσει νέες καταστάσεις στον χώρο της ορεινής υπαίθρου παρά τις επιταγές της οικολογικής αρτιότητας, της περιφρούρησης του τοπίου, της προστασίας των πολιτιστικών αγαθών .

Ούτε λίγο λοιπόν ούτε πολύ, διαβάζουμε σε ηλεκτρονική ανακοίνωση της Εθελοντικής Ομάδας "Δράση Πιερίας" (Ο ΤΟΠΟΣ, Φλέμινγκ 19, Κατερίνη 601 000, Τηλ. 23510 34 714, Φαξ: 23510 34 174info@otoposmou.gr, ιστοχώρος: http://www.otoposmou.gr):

"Πριν λίγες μέρες, σε έκτακτη συνεδρίαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου στην Κατερίνη, σχεδόν σύσσωμοι πολιτικοί παράγοντες και εκπρόσωποι επαγγελματικών φορέων της Πιερίας, «σταύρωσαν» μία από τις (κακώς) απούσες (κατόπιν οδηγίας) από τη συνεδρίαση συναρμόδιες Αρχαιολογικές Υπηρεσίες προστασίας. Αποφάσισαν μάλιστα να επισκεφθούν τον Υπουργό Πολιτισμού για να ζητήσουν την κατάργηση της Υπουργικής Απόφασης του 1985 (Μελίνας Μερκούρη) που κήρυξε τον Όλυμπο ως «ιστορικό-αρχαιολογικό τόπο», την κατάργηση του Αρχαιολογικού Νόμου (!!!!) και την απομάκρυνση της εφόρου αρχαιοτήτων Κατερίνης κ. Έφης Πουλάκη-Παντερμαλή.
Σχεδόν άπαντες της επιτέθηκαν με πρωτοφανή αγριότητα, δημοτικός «άρχοντας» μάλιστα χρησιμοποίησε βαρύτατους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς. Αποσιωπήθηκε δε με προκλητικό τρόπο έγγραφο της παραπάνω Εφορείας, με το οποίο τίθεται το πρόβλημα και υποστηρίζονται εδώ και 8 μήνες περίπου τα αιτήματα και της δικής μας ομάδας, που συνοψίζονται στο εξής απλό: Ζητείστε να μπουν στον Όλυμπο κανόνες χρήσεων γης και προστασίας!! Δυστυχώς όμως, αυτό φαίνεται ότι είναι εκείνο ακριβώς που οι τοπικοί άρχοντες θέλουν να αποφύγουν!! Κατέληξαν λοιπόν στο «Κόβει τις οικοδομικές άδειες, σταματά την ανάπτυξη, δεν μπορούμε να χτίσουμε. Διώξτε την!» «Καταργείστε τον Αρχαιολογικό Νόμο» «Καταργείστε την προστασία του Ολύμπου από το ΥΠΠΟΤ" .......
Όμως το βουνό των θεών δεν είναι κτήμα των κατοίκων της Νότιας Πιερίας ή της Βόρειας Θεσσαλίας. Ο Όλυμπος είναι παγκόσμιο μνημείο της φύσης, είναι κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και δεν μπορεί να θυσιαστεί στο βωμό της πολυπόθητης «ανάπτυξης» ούτε να πέσει θύμα της οικονομικής κρίσης.
Παρακαλώ, ενημερωθείτε! Ο Όλυμπος βρίσκεται στο στόχαστρο επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και κινδυνεύει!
Ενισχύστε την προσπάθεια συλλογής ηλεκτρονικών υπογραφών για την άμεση επέκταση των ορίων του Εθνικού Δρυμού του Ολύμπου. Συζητήστε το με τους φίλους σας, τους γνωστούς σας, τους συναδέλφους σας και απαιτείστε από την Πολιτεία, μαζί με εμάς, την άμεση προστασία του!

ΠΟΛΙΤΕΣ 4ου ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΟΣ ΑΘΗΝΑΣ

Τα ζητήματα «ποιότητας ζωής» έχουν μπει για τα καλά στο περιθώριο, μέσα στο «περιβάλλον» της οικονομικής κρίσης και της (προσφάτως πεσούσης...) Δαμόκλειας Σπάθης εναντίον των λαϊκών εισοδημάτων. Όμως το πλαίσιο ζωής , ειδικά σε μια πόλη πυκνής επιφανειακής δόμησης και μεγάλων «στενοτήτων» του χώρου, είναι σημαντικό όσο και ένα μεγάλο μέρος του εισοδήματος των πολιτών. «Ο ήλιος, το πράσινο και ο χώρος, είναι τα πρώτα υλικά της πολεοδομίας», έλεγε ο πρωτοπόρος του μοντερνισμού Λε Κορμπυζιέ. Ο ίδιος έθετε το ζήτημα της εντατικής ανάπτυξης της πόλης – με υπέργειες και υπο-γειες κατασκευές – με στόχο την εξοικονόμηση επιφανειακού χώρου.

Σήμερα η Αθήνα απέχει πολύ από το να έχει αξιοποιήσει τον «τρισδιάστατο χώρο», για να μεγιστοποιήσει τις «ήπιες» επιφανειακές χρήσεις.. Οι έχοντες και από κοντά οι κατέχοντες τις διαχειριστικές αποφάσεις, δείχνουν πολλές φορές να μην «σκαμπάζουν» από την ανάγκη της πόλης να αναπνεύσει από το πήξιμο που επέβαλε η πολυκατοικιοποίηση των δεκαετιών του 60 και 70 : Από την ανάγκη για φώς, για άνεση κινήσεων, για την τήρηση μίνιμουμ αποστάσεων μεταξύ των χρηστών και των χρήσεων.

Με δεδομένο ότι η ποιότητα του δομημένου και γενικότερα του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος είναι στοιχείο ενός κοινωνικού μισθού, που προσδιορίζει το γενικό επίπεδο ζωής, κάποιοι επιδίδονται σε αγώνες απόκτησης ή διατήρησης ή ανάκτησης ενός «13ου » ή «14ου» κοινωνικού μισθού, που συνηθέστατα εποφθαλμιά η εξουσία και οι άλλες «προοδευτικές δυνάμεις» της εργολαβίας....Σε αυτούς τους κάποιους περιλαμβάνονται οι κάτοικοι του 4ου διαμερίσματος του Δήμου Αθηναίων, που ορθώθηκαν ενάντια στα σχέδια του Οργανισμού Σιδηροδρόμων (ΟΣΕ) να τμήσει τον αστικό ιστό με την επιφανειακή διαδρομή του τραίνου και να ακυρώσει το όνειρο για έναν φιλικό αστικό περίγυρο.
Ακολουθούν σε περίληψη οι θέσεις της Γενικής Συνέλευσης κατοίκων , όπως διατυπώθηκαν στις 25/04/2010

.
"......· Διεκδικούμε την αναβάθμιση της περιοχής μας σε πράσινο – κοινωνικές υποδομές και αντ’ αυτού δεχόμαστε την συνεχή πίεση για δημιουργία εμπορικών κέντρων και μονάδων που θα μας επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο
.
......· Την περιοχή μας, αλλά και την Αθήνα συνολικά, τη διασχίζουν οι γραμμές του ΟΣΕ. ς.
· Η Επιτροπή Πολιτών και άλλοι Σύλλογοι των περιοχών μας με συνεχείς κινητοποιήσεις έχουν απαιτήσει την υπογειοποίηση των γραμμών.
·...... Ζητήσαμε ο χώρος που καλύπτουν σήμερα οι γραμμές να γίνει χώρος πρασίνου και κοινής ωφέλειας.
........· Προσφύγαμε στο Συμβούλιο της Επικρατείας ως κάτοικοι της περιοχής τρεις φορές μέχρι σήμερα και κερδίσαμε δύο φορές την αλλαγή της μελέτης και των σχεδίων του ΟΣΕ με την δεύτερη φορά (αποφ. 3520/2006 του ΣτΕ) να αποκλείει ουσιαστικά ως και ασύμφορη οικονομικά κάθε άλλη λύση πέραν της πλήρους υπογειοποίησης
·....... Συγκρουστήκαμε με τον ΟΣΕ που αυθαίρετα προσπαθούσε στην πράξη να επιβάλλει τα δικά του συμφέροντα, συνδεδεμένα μάλιστα και με συμφέροντα μεγάλων κατασκευαστικών εταιρειών και προμηθευτών του.
·...... Αντισταθήκαμε στην καταστροφή του πρασίνου στα πεζοδρόμια δίπλα από τις γραμμές.
·...... Κατορθώσαμε να υποχρεώσουμε σε μερική αναδίπλωση τον ΟΣΕ και τα όποια συμφέροντα εξυπηρετούνται από τα έργα που θέλει να εκτελέσει, στη λύση της μερικής υπογειοποίησης
·..... Κατορθώσαμε να υποσχεθεί ο ΟΣΕ στο ΣτΕ περισσότερους χώρους πρασίνου και μερική βελτίωση του έργου
......· Στην πράξη όμως ο ΟΣΕ προχωρά καθημερινά στον αρχικό του σχεδιασμό που προβλέπει διχοτόμηση της πόλης με όλα τα γνωστά και αναφερθέντα συνακόλουθα.
· ......Τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και των μιζαδόρων όμως δεν σταματούν ποτέ να διεκδικούν ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε. Το δικό μας εφησυχασμό εκμεταλλεύονται επιβάλλοντας τα δικά τους συμφέροντα.
· .......Στις 7 Μαΐου ημέρα Παρασκευή στο Συμβούλιο της Επικρατείας δικάζεται τελεσίδικα η προσφυγή της επιτροπής.
‘Όλες οι εξελίξεις στο θέμα του προαστιακού δείχνουν τις διαχρονικές ευθύνες των κυβερνήσεων. Παρέκαμψαν την απόφαση του ΣτΕ για πλήρη υπογειοποίηση, με την ΚΥΑ της 10-6-2008 άναψαν το πράσινο φως και τον Δεκέμβρη του 2009 ξεκίνησαν τα έργα για επιφανειακή κατασκευή και λειτουργία της ηλεκτροδοτούμενης γραμμής, χωρίς να γίνεται κανένα παράλληλο έργο για την υπογειοποίηση στο κομμάτι Στ. Λαρίσης-Σιώκου. Υπόλογη απέναντι στους κατοίκους είναι και η δημοτική αρχή, που ουσιαστικά στήριξε και υιοθέτησε τις κυβερνητικές επιλογές, δεν εναντιώθηκε στην συνέχιση των έργων. Αντίθετα συνέβαλε σε αυτά υπογράφοντας μνημόνιο συνεργασίας με την διοίκηση του ΟΣΕ στις 16-3-2009.

Καλούμε όλους τους Δημότες της Αθήνας και τους κατοίκους του Διαμερίσματός μας:
· Στις 5/5/2010 ημέρα Τετάρτη στις 7 μ.μ., στο Οκτώ (Κωνσταντινουπόλεως και Σεπολίων), σε ανοιχτή συγκέντρωση:
.... διαμαρτυρίας για την επίγεια όδευση των έργων του ΟΣΕ και για την απαξίωση στην πράξη των έργων υπογειοποίησης που έχουν εξαγγελθεί και εγκριθεί στα χαρτιά εδώ και δύο χρόνια!
.... διεκδίκησης της πλήρους υπογειοποίησης του σιδηροδρομικού διαδρόμου που διασχίζει την Αθήνα σαν μια ανάσα ζωής γι αυτήν και τους κατοίκους της!

520

Πολλά από τα λόγια που λέγονται είναι περιττά, τη στιγμή που μπορεί να υπάρξει κάποια συγκεκριμένη δράση για τη σωτηρία της χώρας. Έστω και πολύ μικρής κλίμακας, αλλά πιλοτική, ικανή να εμπνεύσει και να προκαλέσει ανάλογες πρωτοβουλίες. Και τέτοια δράση – εναλλακτική πραγματικά – μπορεί να είναι η επέμβαση στη συμπεριφορά του καταναλωτή, η προτίμηση προϊόντων που παράγονται σε αυτή τη χώρα , η υποστήριξη της εγχώριας απασχόλησης και του ελληνικού ΑΕΠ . Για το θέμα έχουμε γράψει και παλιότερα(π.χ 16.3.2010), και θα ξαναγράψουμε και θα "αντιγράψουμε" χωρίς να κάνουμε αστυνομικο-πολιτικές υποθέσεις για την ταυτότητα των ομάδων που προωθούν το σύνθημα «ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ»...
Αμ’ έπος λοιπόν, αμ’ έργον : Το 520 είναι τα τρία πρώτα γράμματα στο BAR CODE ενός προϊόντος, που δηλώνουν την ελληνική παραγωγή του . ..(Τα 3 πρώτα ψηφία δείχνουν την χώρα προέλευσης).Αντιγράφουμε από ηλεκτρονικό μήνυμα που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο :
ΚΑΘΕ ΕΥΡΩ ΠΟΥ ΔΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΜΕ ΤΟ 520, ΜΕΝΕΙ ΕΛΛΑΔΑ.Αυτό είναι και η πιο απλή και πρακτική λύση στα οικονομικά προβλήματα της χώρας μας! Λύση που για πολλούς λόγους, δεν μπορεί να διατυπωθεί από καμιά επίσημη ελληνική αρχή, αλλά ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΕΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ........Υπάρχει πλέον εθνική ανάγκη να ευαισθητοποιηθούμε σαν καταναλωτές και να εξετάζουμε σχολαστικά τις ετικέτες των προϊόντων που αγοράζουμε από τις αλυσίδες λιανικής. Να προτιμάμε τα προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα έστω και αν πρέπει σε κάποιες περιπτώσεις να τα πληρώσουμε ακριβότερα! .........Αγοράζοντας προϊόντα που εισάγονται έτοιμα στην Ελλάδα προσφέρουμε χρήματα και εργασία σε ξένες οικονομίες, οι περισσότερες από τις οποίες δεν αντιμετωπίζουν τα οξύτατα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα. .......Κάνοντας μια δειγματοληπτική έρευνα στις κορυφαίες αλυσίδες λιανικής, μας σηκώθηκε η τρίχα της κεφαλής μας: .....Τα εισαγόμενα προϊόντα που επιπόλαια αγοράζουμε -ενώ θα μπορούσαμε να τα υποκαταστήσουμε με αντίστοιχα που παράγονται στην Ελλάδα- είναι χιλιάδες!
Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα: Φασολάκια Κίνας, ρεβίθια Τουρκίας, φακές Καναδά, ρύζι Ινδίας, πατάτες Αιγύπτου, φιστίκια Συρίας, μακαρόνια Ιταλίας, σοκολάτες Ελβετίας, Ιταλίας ή Ισπανίας, εισαγόμενα νερά, αναψυκτικά και δεκάδες μπύρες από την Γερμανία, την Αμερική και το Μεξικό...Εισαγόμενα κρασιά από την Χιλή, την Νέα Ζηλανδία, την Αυστραλία (και δεκάδες άλλες χώρες του κόσμου) όταν έχουμε πλούσια εγχώρια παραγωγή και μια παράδοση που χάνεται στα βάθη των αιώνων.. Ακόμα και τους ηλιόσπορους τους εισάγουμε από την Αμερική (εμείς που έχουμε την μεγαλύτερη ηλιοφάνεια της Ευρώπης), ακόμα και το χαμομήλι που αγοράζουμε από τις αλυσίδες λιανικής είναι εισαγόμενο (αν είναι δυνατόν!), ακόμα και το φαγητό που δίνουμε στα ζώα μας (ζωοτροφές) εισάγεται από την Ολλανδία!
........Αφού σήμερα δεχόμαστε μια μαζική επίθεση από επικίνδυνους μεγαλοαπατεώνες (μπροστά στους οποίους ακόμα και η Μαφία μοιάζει με ερασιτεχνική παρέα μικροκλεφτών) ας χρησιμοποιήσουμε τα «όπλα» που έχει ο κάθε ένας από εμάς υπερασπίζοντας με τον δικό μας τρόπο την χώρα μας, την οικογένεια μας και τον ίδιο μας τον εαυτό! ....Για προϊόντα που δεν παράγουμε καθόλου ή δεν παράγουμε αρκετά για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας, ας επιλέγουμε προϊόντα χωρών (όπως η Γαλλία) που μας υποστήριξαν ή μας υποστηρίζουν σε δύσκολες στιγμές........»

Η άλλη ενδιαφέρουσα ανακοίνωση που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο σχετίζεται με την Ηλεκτρονική Λαϊκή Αγορά που αυτοπροσδιορίζεται ως «Ένα μικρό ανάχωμα στην Ακρίβεια, την Κερδοσκοπία και τα Εισαγόμενα προϊόντα» . Σημειώνει η ανακοίνωση :


“Μέσω του e-bloko.gr τα προϊόντα φτάνουν στον καταναλωτή χωρίς ενδιάμεσο εμπορικό κέρδος. Φτάνουν σε τιμές παραγωγού αφού ο καταναλωτής αγοράζει απευθείας από τους παραγωγούς .....Τα προϊόντα που μπορείτε να βρείτε δεν έχουν απλώς επωνυμία. Έχουν ΌΝΟΜΑ και ΕΠΩΝΥΜΟ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥ. Έχουν γνωστή προέλευση (πάντα Ελληνική ) και Σύνθεση.

o Δείτε τα στο site www.ebloko.gr ή στα φυλλάδια που θα βρείτε σε όλα τα καταστήματα της Γενικής Ταχυδρομικής.
o Κάντε την παραγγελία σας ηλεκτρονικά με φαξ ή αλληλογραφία δωρεάν μέσω Γενικής Ταχυδρομικής.
o Παραγγείλετε τα προτεινόμενα πακέτα «εβδομάδας» & «μήνα» ή κάνετε τη δική σας σύνθεση πακέτου.


Σε σχετική ανακοίνωσή τους γράφουν οι φορείς της πρωτοβουλίας – που αριθμεί ήδη περισσότερες από 200 επιχειρήσεις σε όλη την Ελλάδα :

«Επειδή η κρίση δεν αντιμετωπίζεται με λόγια και με «θα», επειδή με δανεικά και τζάμπα χρήμα δεν παράγεται πραγματική ανάπτυξη, το ebloko.gr .... υλοποιεί ένα μοντέλο «μηχανισμού στήριξης» εκείνων που χρειάζονται στήριξη και ευνοεί τη δημιουργία πραγματικής ανάπτυξης.
Το ebloko είναι ηλεκτρονική λαϊκή αγορά που δίνει την δυνατότητα στον καταναλωτή να προμηθευτεί τα προϊόντα Ελλήνων παραγωγών και κατασκευαστών ΣΕ ΤΙΜΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥ, και μάλιστα να τα παραλάβει, αν θέλει, στην πόρτα του. Το ebloko είναι ... βήμα προβολής όχι μόνο των παραγωγών και των προϊόντων τους (δωρεάν) αλλά και της πολιτιστικής κληρονομιάς, του λαϊκού πολιτισμού και της φυσικής ομορφιάς του τόπου.

Στην περίπτωση των προϊόντων διατροφής το ebloko επιβεβαιώνει με τρόπο που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση ότι:
-Μια οικογένεια μπορεί να αγοράσει παραδοσιακά, γνήσια και άριστης ποιότητας ελληνικά προϊόντα δίνοντας τα ίδια χρήματα που ξοδεύει αγοράζοντας τα πιο φτηνά εισαγόμενα, που συνήθως είναι άγνωστης προέλευσης και αμφίβολης ποιότητας.
-Αν αγοράσει κανείς προϊόντα ίδιας ποιότητας με αυτά του «πακέτου ebloko» σε τρέχουσες τιμές λιανικής, θα πληρώσει τουλάχιστον διπλάσια χρήματα.
Είναι μύθος ότι οι Έλληνες παραγωγοί παράγουν ακριβά και αυτό αποδεικνύεται στην περίπτωση του «πακέτου ebloko», όπου επειδή δεν παρεμβάλλεται προμήθεια μεταπωλητή, ΟΛΑ τα χρήματα που πληρώνει ο καταναλωτής για τα προϊόντα που αγοράζει πηγαίνουν στον Έλληνα παραγωγό.

www.ebloko.gr/typos)