Αποκαλυπτήρια του μνημείου Θεόφιλου

 

Μέσα σε κλίμα έντονης συγκινησιακής φόρτισης, πραγματοποιήθηκαν στην Πετρούπολη, το πρωί της Κυριακής 8 Μαΐου, τα αποκαλυπτήρια του μνημείου του Λέσβιου λαϊκού  ζωγράφου «ΘΕΟΦΙΛΟΥ».

Το μνημείο πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Πολιτιστικού Συλλόγου των Μυτιληναίων της Πετρούπολης, σε χώρο που παραχωρήθηκε από το Δήμο Πετρούπολης. Πλήθος κόσμου, μελών, φίλων του συλλόγου και επισκεπτών παρευρέθηκε για να αποτίσει έναν ελάχιστο φόρο τιμής στον ζωγράφο.

Η τελετή άρχισε με το καλωσόρισμα των επισήμων από την γραμματέα του συλλόγου κα Αγγελική Βαλελή.

Πραγματοποιήθηκε, επιμνημόσυνη δέηση από τον ιερέα πάτερ Αθανάσιο Ηλιόπουλο και ακολούθησε ομιλία από τον πρόεδρο του πολιτιστικού μας συλλόγου, κ. Ευάγγελο Ντούλα με την αναφορά στον βίο και την δράση του Θεόφιλου καθώς και των κινήτρων του Συλλόγου για τη δημιουργία της προτομής..

Χαιρετισμούς απηύθυναν οι κάτωθι:

Ο Αντιπρόεδρος της Βουλής και βουλευτής νομού Λέσβου κος Χαράλαμπος Αθανάσιου, ο δήμαρχος της Πετρούπολης κος Στέφανος Βλάχος και ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λεσβιακών Συλλόγων Αττικής (ΟΛΣΑ) κος Νεκτάριος Βακάλης.

Κ. Μαυρίδης: Η πολιτισμική γενοκτονία είναι έγκλημα που πρέπει να τιμωρείται

 

 

Το ότι η συστηματική καταστροφή της πολιτιστικής και θρησκευτικής κληρονομίας πρέπει να τιμωρείται ως έγκλημα κατά του πολιτισμού και της ανθρωπότητας τόνισε ο Ευρωβουλευτής Κώστας Μαυρίδης (ΔΗΚΟ – S&D) σε παρέμβασή του στη συζήτηση για την καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς στο Ναγκόρνο Καραμπάχ στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο.

 

Ο κ. Μαυρίδης στην παρέμβασή του υπογράμμισε τα εξής:

 

«Η καταστροφή και βεβήλωση μνημείων πολιτισμού, θρησκευτικής ή εθνικής κληρονομιάς, παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο και τι αρχές της ΕΕ βάσει των οποίων όλοι μας δεσμευόμαστε και πρέπει να λειτουργούμε.

 

Όταν η καταστροφή ή βεβήλωση γίνεται με συστηματικό σχέδιο κατόπιν επικράτησης της ισχύος των όπλων, η παραβίαση αυτή αποτελεί πολιτισμική γενοκτονία και έγκλημα, όπου και αν συμβαίνει. Είτε στην Παλμύρα της Συρίας από το «Ισλαμικό Κράτος», είτε στην κατεχόμενη Κύπρο από την Τουρκία, είτε στο Ναγκόρνο Καραμπάχ από το Αζερμπαϊτζάν, το οποίο εξετάζουμε σήμερα.

 

Σκάνδαλο στο μεγαλύτερο μουσείο της Ελβετίας

 

της Κριστιάνε Όλριχ

Ένα σκάνδαλο για την προέλευση έργων τέχνης ταλανίζει το μεγαλύτερο μουσείο της Ελβετίας. Η συλλογή Μπύρλε αναζωπυρώνει τη συζήτηση για τα κλεμμένα έργα τέχνης.

    

Το μουσείο Kunsthaus στη Ζυρίχη

Το μεγαλύτερο μουσείο τέχνης στην Ελβετία, το Kunsthaus στη Ζυρίχη βρίσκεται σε κρίση. Aντί να γιορτάζεται το νέο κτήριο που εγκαινιάστηκε περίτρανα τον περασμένο Οκτώβριο, ένα είναι το θέμα που κυριαρχεί τώρα. Έχουν γίνει άραγε αρκετά ώστε να μην παρουσιάζονται έργα τέχνης που ανήκαν σε Εβραίους και έπρεπε να τα πουλήσουν από ανάγκη μετά τους διωγμούς που υπέστησαν από τη ναζιστική Γερμανία;

«Φτάνει πια!» με αυτά τα λόγια απαιτεί τώρα η διάσημη Ελβετίδα καλλιτέχνιδα Μίριαμ Καν έργα της που βρίσκονται στο Kunsthaus εδώ και 40 χρόνια. Παράλληλα στο μουσείο παρουσιάζονται έργα από τη συλλογή Μπύρλε. Ο Εμίλ Μπύρλε ήταν ένας πολιτογραφημένος Γερμανός και έγινε πλούσιος ως κατασκευαστής όπλων, τα οποία πουλούσε στους Ναζί. Δώρισε εκατομμύρια στη πόλη της Ζυρίχης ως μαικήνας της τέχνης και αυτή τον τιμά στην είσοδο του μουσείου με μια προτομή. 200 έργα τώρα από τη συλλογή του παρουσιάζονται τώρα στο νέο κτήριο, συμπεριλαμβανομένων έργων του Ρενουάρ, του Μονέ και του Σεζάν.

Η οργή για την έκθεση πυροδοτήθηκε από το γεγονός ότι το μουσείο αφέθηκε πλήρως για τη διευκρίνιση της προέλευσης των έργων τέχνης στο Ίδρυμα Μπύρλε. Το συμπέρασμά τους είναι ότι η προέλευση 90 έργων δεν έχει αποσαφηνιστεί πλήρως,

2011 : Ανοιχτή προ-ειδο-ποίηση του Δημήτρη Ιατρόπουλου προς τον ΓΑΠ

 

Ως συμμετοχή στην Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης!

Αυτά τα σύννεφα είναι δικά μας, και τα ποτάμια αυτής της χώρας και τα δέντρα. Και όλα τα κορίτσια και τα αγόρια και τα πουλιά.

Κι αν σου λέω για τα σύννεφα, έχουμε δικό μας ουρανό εμείς, δικό μας άνεμο, δικούς μας αστρικούς αρχηγούς, δικές μας παρουσίες και οπτασίες.

Έχουμε δική μας ιστορία, το κατάλαβες;

Μέσα στο δικό σου διαβατήριο όμως, κοιμάται ένα ψεύτικο όνομα, μια ληστευμένη φυσιογνωμία, ένα ξένο παράρτημα ζωής.

Φύγε λοιπόν τώρα, φύγε! Δεν σε θέλουμε στην πατρίδα μας.

Εμείς όταν ανασαίνουμε μιλάμε με τους καιρούς και τα χρόνια. Κι όταν κοιταζόμαστε, «βλέπουμε» κιόλας, ο ένας τον άλλο.

Στα δικά μας τα χώματα, κυκλοφορεί μια Ιδέα που δεν πεθαίνει, δεν αλλάζει, δεν υπόκειται σε νόμους, δε μπαίνει σε διατάξεις, δεν μετατρέπεται σε εγκυκλίους.

Κι αυτό που εμείς ονομάζουμε Λόγο Τιμής, είναι δικό μας απόκτημα, διαχρονική κατάκτηση, εμείς εδώ φίλε, έχουμε πληρώσει με πολύ αίμα αυτά τα σύνορα, αυτή τη σημαία, είμαστε νοικοκυραίοι, είμαστε νοματαίοι.

Ξέρεις από πού έρχεται η λέξη; Από το «ονοματαίος». Που σημαίνει νοικοκύρης με όνομα, άνθρωπος με βάση και ουσία.

Και πάνω απ όλα, αφεντικό της γης του και των προγόνων του.

Και πάνω απ τα άλλα, κτήτορας, ιδιοκτήτης κι όχι ενοικιαστής, του ιστορικού του χρόνου.

Εσύ δεν μας κάνεις. Δε μιλάς κανονικά, τη σπουδαία πολυδύναμη γλώσσα μας.

Δεν ταιριάζεις με τα χνώτα μας, είσαι ξένος.

Και αυτά τα παραμύθια τώρα, ότι δεν υπάρχουν ξένοι πάνω στη Γη κι ότι όλοι είμαστε ίδιοι, να τα φορέσεις στα δικά σου παιδιά, όχι στα δικά μας, τ’ ακούς;

Πάνω στη Γη, είμαστε όλοι άνθρωποι, είμαστε Παρόμοιοι, αλλά δεν είμαστε Ίδιοι.

ΔΙΑΒΑΣΕ-ΑΦΗΓΗΣΟΥ-ΑΚΟΥΣΕ

 

του Άντη Ροδίτη 

Εντάξει, είμαι κάποιας ηλικίας εγώ κι έχω παράξενες αναμνήσεις, π.χ. όταν ήμουν στο δημοτικό θυμούμαι σε μια γωνιά της οδού Ερμού στη Λευκωσία, έναν ποιητή με άσπρα μαλλιά και γένια, νομίζω ήταν και τυφλός ν' απαγγέλει και να κρατά ένα μάτσο κόλλες με τυπωμένο πάνω το ποίημά του που το πουλούσε ένα ή δυο γρόσια.

Η ποίηση τότε ενδιέφερε και αφορούσε και τον πολύ κόσμο και οι ποιητές πρόσφεραν το έργο τους στον κόσμο. Οι αφηγήσεις ιστοριών και οι απαγγελίες ποιημάτων, πριν το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, ήταν μέρος της καθημερινής ψυχαγωγίας των ανθρώπων της Κύπρου.

 

Τα πράγματα άλλαξαν και οι ποιητές έγιναν ένα παράξενο είδος που ασχολείται με τον εαυτό του και πολύ λίγοι από τους πολίτες έχουν πια ενδιαφέρον να διαβάζουν ή να ακούν απαγγελίες ποιημάτων.

Δεν μπορώ να ξέρω ποια ιδέα έχουν σήμερα οι νέοι ποιητές για τον εαυτό τους αλλά δεν μπορώ να φανταστώ Λονδρέζους ποιητές να οργανώνουν μια συγκέντρωση απαγγελίας ποιημάτων τους στο Λονδίνο και να το αναγγέλλουν στα... νέα ελληνικά! Μάλλον δεν θα πήγαινε κανένας να τους ακούσει ή θα πήγαιναν κάποιοι να δουν από κοντά και να καταλάβουν τι συμβαίνει στη χώρα τους.

 

Γηροκομείο "Φρίκης" στα Χανιά : Εφιαλτικές οι αποκαλύψεις μετά την εκταφή ηλικιωμένης

 

Το κρανίο της ηλικιωμένης στην οποία έγινε η εκταφή υπάρχουν ευρήματα από την έρευνα των ιατροδικαστών, τα οποία θα πρέπει να δικαιολογήσουν οι εργαζόμενοι του γηροκομείου

Ραγδαίες φαίνεται να είναι οι εξελίξεις στην υπόθεση του γηροκομείου στα Χανιά που συγκλόνισε το πανελλήνιο με τους θανάτους πολλών ηλικιωμένων τροφίμων.

Σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Πατρίς» γίνεται αναφορά στις εξελίξεις που υπάρχουν και αφορούν στα ευρήματα που έχουν προκύψει από τα αποτελέσματα της εκταφής μιας ηλικιωμένης, ο θάνατος της οποίας χαρακτηρίστηκε ως ύποπτος.

Οι πληροφορίες επιβεβαιώνονται  και από το Creta24, και όπως φαίνεται «ανοίγει ο δρόμος για σύνταξη δικογραφίας που ενδεχομένως θα περιλαμβάνει βαρύτατες κατηγορίες».

Μάλιστα, από το ρεπορτάζ φαίνεται να προκύπτει ότι στο κρανίο της ηλικιωμένης στην οποία έγινε η εκταφή υπάρχουν ευρήματα από την έρευνα των ιατροδικαστών, τα οποία θα πρέπει να δικαιολογήσουν οι εργαζόμενοι του γηροκομείου.

ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΜΑΠΠΑ

 

Tου Άντη Ροδίτη

Με μεγάλη κατάπληξη άκουσα από την τηλεόραση τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Κύπρου Πέτρο Παπαπολυβίου να εξηγεί στους αδαείς Κυπρίους τηλεθεατές ότι πολύ σπάνια οι καλοί λογοτέχνες είναι και καλοί άνθρωποι! Π.χ. ο Μιχάλης Πασιαρδής, είπε, ήταν ένας μεγάλος ποιητής αλλά ήταν ταυτόχρονα -κατ’ εξαίρεση- και καλός άνθρωπος! Ένα σπάνιο φαινόμενο!

Διερωτάται κανείς: Τι γίνεται με τον άλλο μας ξεχωριστό ποιητή, τον Κυριάκο Χαραλαμπίδη; Είναι καλός ή κακός άνθρωπος; Τον Μόντη πού τον κατατάσσει;

Ο Βασίλης Μιχαηλίδης, ο Ανθίας, ο Λιπέρτης, ο Θεοδόσης Νικολάου, ο Πιερίδης και τόσοι άλλοι, είναι κατά τη γνώμη του, καλοί ή κακοί άνθρωποι; Μάλλον κακοί, πρέπει να συμπεράνουμε αφού ο Παπαπολυβίου είναι ξεκάθαρος: πολύ σπάνια οι καλοί λογοτέχνες είναι και καλοί άνθρωποι!!

Κατά τον Παπαπολυβίου, που είναι ιστορικός μεν, αλλά και λογοτεχνικός κριτικός άξαφνα, ο Πασιαρδής ήταν και ποδοσφαιρόφιλος, οπότε ίσως εδώ να κρύβεται το μυστικό: ποδόσφαιρο+ποίηση κάνουν καλούς ανθρώπους, ένεκα οι άλλοι που ανάφερα δεν έχουμε ενδείξεις ότι ήταν ποδοσφαιρόφιλοι!

Πως επιδρά η πανδημία στις τέχνες

 

του Τόρστεν Λάντσμπεργκ

«Ο πολιτισμός δεν είναι τα πάντα», αναγράφεται σε μία ταμπέλα έξω από έναν κινηματογράφο, «όμως δίχως πολιτισμό, δεν έχει τίποτα αξία». Η πανδημία του κορωνοϊού έχει αφήσει έντονα τα σημάδια της στον τομέα του πολιτισμού και των τεχνών. Όσα ενθαρρυντικά λόγια κι αν εκφράζουν στις δηλώσεις τους οι πολιτικοί, οι διαστάσεις της δυσκολίας που αντιμετωπίζουν οι καλλιτέχνες συνοψίστηκε στην άποψη ότι θα βρουν «δημιουργικές» λύσεις για να βγουν από την κρίση.

Συναυλίες

Ο όρος «μέτρα υγειονομικού ενδιαφέροντος» ίσως είναι ένας από αυτούς που θα μείνουν στην ιστορία χαρακτηρίζοντας το 2020. Μετά το πρώτο λοκντάουν, διάφορα μέτρα και στρατηγικές έκαναν την εμφάνισή τους σε χώρους όπου φιλοξενούνται εκδηλώσεις. Για να παραμείνουν ανοιχτοί για το κοινό έπρεπε να ακολουθήσουν αυστηρούς κανόνες. Για παράδειγμα η επιβλητική Φιλαρμονική του Έλβα στο Αμβούργο,

Σχόλιο στα ναζιστικά υπόβαθρα του νεο-φιλελευθερισμού

 του Νίκου Σταθόπουλου 

Ο Κώστας Τσόκλης είναι φημισμένος ζωγράφος που συχνά «απασχολεί» τον Τύπο με «προχώ» (όπως θέλετε πάρτε το αυτό!) δηλώσεις του. Αυτή τη φορά, συνεντευξιαζόμενος στην κρατική τηλεόραση, «σόκαρε» εκ νέου το πανελλήνιο δηλώνοντας (με πεδίο αναφοράς την εξελισσόμενη πανδημία) ότι «αν βρισκόμουν στο δίλημμα να επιλέξω ανάμεσα στον 80χρονο Πικάσο και μια κάποια 15χρονη Μαρία, ε σαφώς και θα προτιμούσα τον Πικάσο». Αποδέχτηκε αβασάνιστα το «δίλημμα» ο καλλιτέχνης, και δεν έκανε τον κόπο να αναγάγει τη σκέψη του στα όποια «αδιέξοδα» δημιουργεί το κοινωνικό σύστημα της ανισότητας, των διακρίσεων, και της εξουσίας. Ο «πνευματικός άνθρωπος» που ακούει έργα του Βάγκνερ ενώ «καπνίζουν» οι φούρνοι με τους Εβραίους, η κοινωνική εκδοχή της «φυσικής επιλογής» δηλαδή ο καθαρός φασισμός!

Ακρόπολη, τσιμέντο και χάπενινγκ

 Έπαιξε ο μπαγλαμάς της υπουργού Πολιτισμού και με την πρώτη της πενιά είπε να ρίξει κάμποσα κυβικά τσιμέντο στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Την ακομπάνιαρε το μπουζουκάκι του Ιδρύματος Ωνάση που τελευταία έχει γίνει και χορηγός σκυροδέματος πέρα από χορηγός φωτισμού και η κιθαρούλα του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ) που τελευταία φαίνεται να ειδικεύεται σε πρότζεκτ μεγάλης πνοής όπως η μεταφορά των αρχαίων της Βενιζέλου για να μην ξοδευτούν οι εργολάβοι του μετρό Θεσσαλονίκης.

Το παραπάνω τρίο αποφάσισε ότι ο Ιερός Βράχος χρειάζεται λίγο τσιμέντο, λίγο παραπάνω από το «κανονικό», για να μπορούν όλοι οι επισκέπτες να τον επισκέπτονται ανεμπόδιστα. Αλήθεια; Μάλλον όχι. Για να μπορούν να γίνονται ανεμπόδιστα τα χάπενινγκ που προγραμματίζονται έπεσε το τσιμέντο και με τρόπο βιαστικό και σύντομο. Γιατί αν τους ένοιαζε κάτι άλλο θα το είχαν κάνει με εντελώς διαφορετικό τρόπο: Με διαβούλευση, με ειδικά θεματικά συνέδρια κ.ο.κ., με τους τρόπους δηλαδή που αξίζουν σε μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς.

Όμως το σχεδιάκι αυτής της κομπανίας είναι να γίνει η Ακρόπολη εμπορικά εκμεταλλεύσιμος χώρος, αφού φωτιστεί «καλύτερα» και τσιμεντωθεί «επαρκώς». Πραγματική ιεροσυλία…

ΠΗΓΗ   Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Ψέματα Ερντογάν-ΜΜΕ για Παλαιστίνη: Αντίθετη στη μετατροπή Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί!

 

 

Σύμφωνα με δημοσίευμα της Al-Mayadeen, όπου γίνεται εκτενής αναφορά στο περιεχόμενο της τηλεφωνικής συνομιλίας μεταξύ του Προέδρου της Παλαιστίνης, Μαχμούντ Αμπάς, και της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η Παλαιστινιακή Αρχή διαψεύδει ότι επικρότησε την απόφαση του τουρκικού καθεστώτος να μετατρέψει σε τζαμί την Αγία Σοφία. ΄
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, η συνομιλία των δύο ηγετών περιστράφηκε αποκλειστικά στο ενδεχόμενο προσάρτησης εδαφών της Δυτικής Όχθης από το Ισραήλ.
Ανταποκριτής της Al-Mayadeen επικοινώνησε με την Παλαιστινιακή Προεδρία, η οποία επιβεβαίωσε ότι “η Παλαιστίνη δεν εμπλέκεται σε αμφιλεγόμενα ζητήματα και ότι η επικοινωνία των δύο ηγετών είχε στόχο να κινητοποιήσει την υποστήριξη ενάντια στην επιθετικότητα και την προσάρτηση και δεν είχε καμία σχέση με τεμένη και σχετικά ζητήματα.”

Το περιεχόμενο της συνομιλίας ανακοινώθηκε και από το επίσημο ειδησεογραφικό πρακτορείο της Παλαιστίνης, όπου πράγματι φαίνεται ότι δεν έγινε καμία αναφορά στο θέμα της Αγίας Σοφίας. 

Μίκης Θεοδωράκης: Συναυλία για τα 95α γενέθλιά του στην πλατεία Θησείου

 

 

 

Επετειακή συναυλία για τα 95α γενέθλια του Μίκη Θεοδωράκη πραγματοποιείται σήμερα από την Εθνική Λυρική Σκηνή στην Πλατεία Θησείου – Αττική στις 20:30, στο πλαίσιο σειράς συναυλιών της ΕΛΣ προς τιμήν του.
Ο ρωσικός λαός  σήμερα, μέσω της πρεσβείας του στην Αθήνα, στέλνει τις ευχές του στον εμβληματικό παγκόσμιο μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη…

Ευχόμαστε Χρόνια Πολλά με Υγεία και Ευημερία στον μεγάλο Έλληνα συνθέτη και πατριώτη Μίκη Θεοδωράκη! pic.twitter.com/dN1m5VtUn3

— Rus Embassy, Greece (@RFEmbassyGr) July 29, 2020

Στη συναυλία που θα πραγματοποιηθεί σήμερα,

Κυπριακή και Ελλαδική μετριότητα

του Άντη Ροδίτη

Η τελευταία προσπάθεια της Ελλάδας να διασφαλίσει ένα ελληνικό μέλλον για την Κύπρο δια της Ενώσεως έγινε το 1964 με την αποστολή της ελληνικής μεραρχίας στην Κύπρο και την πρόταση άμεσης Ένωσης που έγινε από τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Γεώργιο Παπανδρέου προς τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Ο Μακάριος απέρριψε την πρόταση. Τότε ήταν που τέθηκαν τα θεμέλια του διαβόητου δόγματος «Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται». Το δόγμα εδραιώθηκε μετά την απονενοημένη απόπειρα της Δικτατορίας το 1974 να το ανατρέψει. Τα όσα ακολούθησαν «δικαίωσαν» το δόγμα τελεσίδικα. Η Ελλάς σώπασε πλέον και ελλείψει σοβαρών μελετητών, επιστημόνων και δημοσιογράφων, την πολιτική εκτροπή ακολούθησε και ο καλλιτεχνικός κόσμος της χώρας.

Οι απεγνωσμένες προσπάθειες εκ μέρους ελάχιστων Κυπρίων, ποιητών κυρίως, ν’ αποκαταστήσουν την ιστορική διαστρέβλωση συνάντησαν την ντόπια αντίδραση της πνευματικής μετριότητας, που βασιζόταν στην εύνοια της εκάστοτε εξουσίας ώστε να κυριαρχεί σε βάρος κάθε αναλαμπής γνήσιας σκέψης και συναισθήματος. Στην ντόπια πνευματική μετριότητα προσέτρεξε αρωγός (συμπαραστάθηκε) και η ελλαδική πνευματική μετριότητα – εκεί άλλωστε, στην Ελλάδα, ήταν η μόνη που υπήρχε.

Καλλιτέχνες: Παράσταση διαμαρτυρίας σήμερα στο υπουργείο Εργασίας

Παράσταση διαμαρτυρίας σήμερα  Τρίτη 14 Απριλίου στις 12 στο υπουργείο Εργασίας πραγματοποιούν το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος, το Σωματείο Εργαζομένων στο Θέαμα Ακρόαμα και το Σωματείο Εργαζομένων στο Χώρο του Χορού, με αντιπροσωπίες από τα προεδρεία τους, προκειμένου να ακουστούν τα δίκαια αιτήματα των εργαζόμενων στο χώρο του πολιτισμού.

Σε ανακοίνωση αναφέρουν:

«Από την αρχή της πανδημίας και των μέτρων που εξήγγειλε η κυβέρνηση, τα σωματεία μας προσπάθησαν με κάθε τρόπο να έρθουν σε επικοινωνία με τα αρμόδια υπουργεία, προκειμένου να ακουστούν τα δίκαια αιτήματά μας, που αφορούν στο ότι το μεγαλύτερο ποσοστό του κλάδου, λόγω των εργασιακών σχέσεων που επικρατούν εδώ και χρόνια, δεν μπορεί να ενταχθεί έστω σε αυτά τα μέτρα στήριξης. Ωστόσο παρά την επιμονή των σωματείων καμία απάντηση δε δόθηκε.

Αυτή τη στιγμή έχουν μαζευτεί χιλιάδες υπογραφές καλλιτεχνών και τεχνικών που εργάζονται σε αυτό το χώρο, προκειμένου να διεκδικήσουμε το αυτονόητο. Καθολική εφαρμογή του επιδόματος για όλους ανεξαιρέτως τους συναδέλφους. Απαιτούμε να εισακουστούν άμεσα τα δίκαια αιτήματά μας, που αφορούν την επιβίωσή μας, καθώς οι περισσότεροι από μας δεν γνωρίζουμε πότε θα ξαναδουλέψουμε».

“ΧΟΣΕ ΜΑΡΤΙ: ME THN ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ”

ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ   “ΧΟΣΕ ΜΑΡΤΙ: ME THN ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ” Η Πρεσβεία της Δημοκρατίας της Κούβας στην Ελλάδα έχει την χαρά να σας προσκαλέσει στα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας Χοσέ Μαρτί: με την Ελλάδα στην καρδιά, έργο του Χοσέ Οριόλ Μαρέρο Μαρτίνες, σημερινού συμβούλου και προξένου της Πρεσβείας της Δημοκρατίας της Κούβας στην Ελλάδα. Η έκθεση που θα πραγματοποιηθεί με την υποστήριξη της ΣΤΑΣΥ Α.Ε., θα είναι αφιερωμένη στην 200η επέτειο της ανεξαρτησίας της Ελλάδας. Θα λάβει χώρα στους σταθμούς του Μετρό Σύνταγμα και Ακρόπολη, μεταξύ 13 και 26 Μαρτίου 2020. Τα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας θα γίνουν την Παρασκευή, 13 Μαρτίου 2020, στις17:00, στον Σταθμό του Μετρό Σύνταγμα, όπου θα δοθεί επίσης συναυλία από κουβανούς καλλιτέχνες που κατοικούν στην Ελλάδα. Θα μας τιμούσε ιδιαίτερα η παρουσία σας. Πρεσβεία της Δημοκρατίας της Κούβας στην Ελλάδα

Περί τεχνών, εν Κύπρω

του Άντη Ροδίτη

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας σε μια σπηλιά στην κορφή ενός λόφου. Ακρίδες και μέλι μεν, αλλά δεν ήταν καθόλου πρόδρομος. Ούτε καν Ιωάννης.

Κάτω στην πεδιάδα ήταν οι γραμμές του τρένου. Κάθε φορά που περνούσε σφυρίζοντας, ο «ούτε καν Ιωάννης» έκανε χωνί με τα χέρια και φώναζε: «είναι σε γκρεμό που παν οι γραμμές»! Πού ν’ ακούσουν οι του τρένου. Κάποιοι επιβάτες που τον έβλεπαν έλεγαν, «σαν καλόγερος, ερημίτης, μου φαίνεται» κι άλλοι έλεγαν, «μάλλον σαν καλλιτέχνης, μου φαίνεται εμένα» κι έκαναν όλοι χάζι μαζί του που ανακατευόταν εκεί που δεν τον έσπερναν. Ήταν, όμως, και μερικοί που καθόλου δεν έκαναν χάζι μαζί του, καλλιτέχνης ή ό,τι και νά ’ταν. Από καιρού εις καιρόν, μάλιστα, όταν τον έβλεπαν να στέκεται πολύ κοντά στις γραμμές και να φωνάζει, έλεγαν στον οδηγό να κάνει σύντομη στάση, κατέβαιναν και του έδιναν κάμποσες ξυλιές με ό, τι εύρισκαν μπροστά τους, έτσι για να ξέρει ο καθένας τη θέση του.  Ανέβαιναν  μετά  στο τρένο  και  συνέχιζαν  προς το βάραθρο. Το  βάραθρο χωρούσε όλα τα τρένα. Ήταν το βάραθρο της Ιστορίας.

Αυτό είναι ένα παραμύθι που δεν το λεν ποτέ οι μοντέρνες γιαγιάδες στα νυσταλέα εγγόνια τους.

Το άλλο είναι που έκατσα κι εγώ στην τηλεόραση ν’ ακούσω την ιστορία με τη βιασθείσα Βρετανίδα, που την εκβίασαν να παραδεχθεί ότι δεν εβιάσθη.

Λάθος μου, βέβαια, διότι αν ήξερε η τηλεόραση ποιες είναι οι σοβαρές ιστορίες, κάτι θα ήξερε και για τις Τέχνες. Δεν έχει ιδέα, όμως, όπως και πολλοί άλλοι της φάρας της, δηλαδή οι ΘΟΚ και Σία, οι Πολιτιστικές Υπηρεσίες και οι πολιτιστικές αρχές, τα πανεπιστήμια, τα σχήματα, οι όμιλοι, οι πολιτιστικοί σύλλογοι, τα πνευματικά ιδρύματα, κ. ο. κ.

Όλοι αυτοί νομίζουν ότι ο Τέχνες είναι μια ιστορία της πλάκας, ένα πάρεργο του περιθωρίου, μια υπόθεση της ελαφράς ψυχαγωγίας, μια ιστορία τού τράβα με κι ας κλαίω, μια ιστορία  τού «δεν βαριέσαι», μια ιστορία τού «τι καλά περνάμε εδώ στην εξοχή» κ. ο. κ. 

Εντελώς τυχαία έφτασαν κοντά μου ουρανοκατέβατοι αυτές τις μέρες κάτι στίχοι ενός Άγγλου, T. S. Eliot με τ’ όνομα, που του μπήκε η ιδέα να… σώσει τον κόσμο!

Δεν νοούνται σύνορα όταν θα υπερασπισθούμε τον Άνθρωπο, τον Πολιτισμό, τη Δημοκρατία

Του ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ (*)


Σας ευχαριστώ θερμώς για την ευκαιρία, την οποία μου παρέχετε να συνεορτάσω μαζί σας την επέτειο των 160 χρόνων από την γέννηση του Μεγάλου μας Ποιητή, Κωστή Παλαμά. Πολλώ μάλλον όταν η εκδήλωση αυτή οργανώνεται στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, το οποίο ο Κωστής Παλαμάς υπηρέτησε, κατά τρόπο υποδειγματικό, για πολλές δεκαετίες, δένοντας ουσιαστικά με αυτό μεγάλο μέρος της ζωής του.

 Παίρνοντας αφορμή από το θέμα της εκδήλωσης, «ο Ποιητής Κωστής Παλαμάς σήμερα», επιτρέψατέ μου να σας εκθέσω ορισμένες σκέψεις ως προς το γιατί, κατά την εκτίμησή μου, ο Κωστής Παλαμάς -άρα το Παλαμικό λογοτεχνικό έργο εν συνόλω- ήταν, είναι και θα παραμείνει σύγχρονος, με όλη την σημασία του όρου. 
I. Μια ολοκληρωμένη επισκόπηση του Παλαμικού έργου αποδεικνύει ότι κάθε πτυχή του ανταποκρίνεται, μ’ εντυπωσιακούς συμβολισμούς, στην έννοια του «σύγχρονου». Τούτο οφείλεται στον ίδιο τον δημιουργό του, αφού ο Κωστής Παλαμάς σκέφθηκε και έγραψε με στόχο το έργο του να παραμείνει, κατά Θουκυδίδη, «κτήμα ες αεί μάλλον ή αγώνισμα ες το παραχρήμα ακούειν».

 Α. Πραγματικά, σε όλο το φάσμα του λογοτεχνικού του έργου, τόσο του ποιητικού όσο και του πεζού, ο Κωστής Παλαμάς εμφανίζεται ως μια εμβληματική μορφή του Ελληνικού Πνεύματος η οποία, και όταν σκεφτόταν και όταν έγραφε, έβλεπε το σήμερα με τα μάτια στο χθες -κυρίως δε στις ρίζες της Εθνικής μας καταγωγής- για να χαράξει δρόμους προς το μέλλον.

«Νόμιζα ότι η ζωή μου ήταν μια τραγωδία. Αλλά τώρα συνειδητοποιώ, είναι μια κωμωδία...»

του Δημήτρη Κανελλόπουλου

1. Η ταινία, όπως ξέρετε, έχει ξεπεράσει ήδη τα 600 χιλιάδες εισιτήρια και σε λίγες ημέρες θα είναι κι επισήμως η πιο εμπορική (ταινία) της δεκαετίας αν και παίζεται στους κινηματογράφους μόλις 3,5 εβδομάδες. Ασύλληπτο νούμερο και για παλαιότερα αλλά πολύ περισσότερο για σήμερα που κυριαρχεί παντού το streaming. Το ρεκόρ έως τώρα κατείχε ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης.

2. «Τι είναι αυτό το “Joker”; Το είδες;». Οταν μου κάνει τέτοια ερώτηση η μάνα μου καταλαβαίνετε τι διαφήμιση του έγινε με τα τραγελαφικά γεγονότα του Σαββατοκύριακου. Δεν την είχε ανάγκη βέβαια. Μια ταινία που ήδη την παρακολούθησαν εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου, τι παραπάνω διαφήμιση να χρειαστεί; Οχι πως δεν είναι καλοδεχούμενη... Γι’ αυτό και μας ακούγεται μάλλον αστεία η εκδοχή του υπουργείου Πολιτισμού για ανταγωνιστική εταιρεία διανομής.

Πως ξεγελιέται το μηδέν

του Άντη Ροδίτη

Ωραία!

Πραγματικό ταλέντο η Αννίτα (Σημ. της ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ : Πρόκειται για την Αννίτα Σαντοριναίου)και σωστά βραβεύεται.

Ξέρουν, όμως, άραγε στον ΘΟΚ(Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου), ξέρουν άραγε στο Υπουργείο Παιδείας, ξέρουν άραγε στο Υπουργικό Συμβούλιο ότι το πρώτιστο και το μέγιστο πολιτειακό παράδειγμα, η κλασική Αθήνα, δεν θα στεκόταν ούτε λεπτό χωρίς το Θέατρο.

Ξέρουν ότι η κλασική Δημοκρατία της Αθήνας φτιάχτηκε από το Θέατρο κι έφτιαχνε συνέχεια το Θέατρο από φόβο μην πέσει ξανά στο μηδέν απ’ όπου βλάστησε, μην ξανά χαθεί;

Ξέρουν ότι η Δημοκρατία δεν είναι αυτοσκοπός αλλά μέσο υπερνίκησης του μηδέν, που πέρα από τους Θεούς και τους ήρωές της στηρίζεται στην τέχνη;

Και βέβαια δεν το ξέρουν.

Ούτε οι ηθοποιοί το ξέρουν. Αν το ήξεραν κάτι από αυτό θα ξεμύτιζε στη χθεσινή τελετή βράβευσης της Αννίτας. Τίποτε δεν ξεμύτισε. Ούτε καν η λέξη «Κύπρος» δεν ακούστηκε. Και πού ήταν ο λαός της Κύπρου;

Όπου κι αν ήταν, στην ανταλλαγή υβρισιών με μετανάστες ή μεταξύ τους οι Κύπριοι, πάντως δεν ήταν στον ΘΟΚ, δεν ήταν στην τελετή. Εκεί βρίσκονταν οι τρεις κι ο κούκος, οι γνωστοί και αριθμημένοι που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνδέονται με τον περιθωριακό θεσμό του θεάτρου στην Κύπρο και τους ανθρώπους του.

ΑΝΤΗ ΡΟΔΙΤΗ : Μ Υ Θ Ο ρ Η Μ Α

 

 

Γράφει ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΥΝΙΟΣ

andreaskounios@gmail.com

ΟΆντης Ροδίτης που, για εμένα, αποτελεί μια από τις πιο ασυνθηκολόγητες φυσιογνωμίες του τόπου μας και, σίγουρα, τον πιο ψαγμένο, ιστορικά και ευρύτερα, συγγραφέα, ερευνητή και μελετητή, δεν γράφει βιβλία για να τα μοστράρει στις προθήκες των βιβλιοπωλείων, ούτε για να βλέπει το όνομά του στις ετήσιες λίστες των εκδόσεων. Για την ακρίβεια, είναι τόσο γοητευτικά αντισυμβατικός που απορρίπτει, εκ των προτέρων, τις κλασικές, και τόσο κουραστικές, αυτές διαδικασίες. Ο Άντης Ροδίτης γράφει βιβλία για να μας ανοίγει τα μάτια, για να γκρεμίζει τους μύθους με τους οποίους μεγαλώσαμε, για να σκιαγραφεί την ιστορική αλήθεια με έγγραφα και ντοκουμέντα, κοντολογίς, με αδιάσειστες αποδείξεις, και όχι με ελαφρότητες στις οποίες, για να είμαι ειλικρινής, πήξαμε: «μου είπε ο τάδε ότι του είπε ο δείνα». Αυτό, όμως, δεν είναι Ιστορία. Αυτό είναι κουτσομπολιό. Παραδίδει, λοιπόν, στο απαιτητικό αναγνωστικό κοινό – και  όχι σε όσους λένε, ας πούμε Μαντά, και κολλάνε τα χείλη τους, ή σε όσους αγιοποιούν ιστορικούς οι οποίοι κολακεύουν αντί να επικρίνουν - ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα, υψηλής καλαισθησίας και υψηλότερης διαύγειας το οποίο μπορεί, κάλλιστα, να χαρακτηριστεί και ως πολιτικό, και ως ιδεολογικό, και ως υπαρξιακό και ως πνευματικό επίτευγμα.