Να προχωρήσει επιτέλους η Εθνική Στρατηγική για το Ποδήλατο

 

Το αίτημα να προχωρήσει επιτέλους η κατάρτιση της Εθνικής Στρατηγικής για το Ποδήλατο, που παραμένει στα αζήτητα του Υπουργείου Μεταφορών και Υποδομών, είχε κεντρική θέση στη χθεσινή ενημερωτική συνάντηση του προεδρείου της Ελληνικής Ομοσπονδίας Αστικής Ποδηλασίας (ΕΟΑΠ) με το νέο κόμμα των Πράσινων.

 

Κοινή ήταν η διαπίστωση ότι το ποδήλατο αποτελεί βασικό εργαλείο και διέξοδο για μια σειρά κρίσιμες προκλήσεις: από το κυκλοφοριακό και τη ρύπανση, μέχρι τα ενεργειακά, την ακρίβεια, τη δημόσια υγεία και την κλιματική κρίση. Για την προώθησή του απαιτείται όμως συγκροτημένη στρατηγική και πολιτική βούληση, που σήμερα δεν φαίνεται να υπάρχει ούτε σε κεντρικό επίπεδο ούτε στους περισσότερους δήμους. Κρίσιμο στοιχείο για την οικοδόμηση των απαραίτητων συναινέσεων, είναι να γίνει ευρύτερη συνείδηση ότι από τη διάδοση της χρήσης του ποδηλάτου ωφελούνται ΚΑΙ αυτοί που δεν το χρησιμοποιούν.

Μα φυσικά και υπάρχει η σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα!

 

Tου Στέφανου Σταμέλλου

Με αφορμή την εκλογή του προέδρου του ΚΙΝΑΛ, να θυμίσω σε κάποιους φίλους τη συζήτηση που κάναμε κατά καιρούς για τα χιλιοειπωμένα: για το πολιτικό προφίλ και το κομματικό σύστημα στη χώρα μας. Μα φυσικά και υπάρχει η σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα, όπως και σε όλον τον κόσμο. Στη χώρα μας από το 1974 εκφραζόταν επίσημα από το κόμμα του ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ ήρθε μετά τη χούντα και έβαλε το τότε Κέντρο στη γωνία, μέχρι που το έσβησε τελείως. Και ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ και έβαλε και το ΠΑΣΟΚ στη γωνία. Ουσιαστικά τι αλλάζει κάθε φορά; Το όνομα∙ και κάποια από τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν, τα οποία επιδιώκουν να ενσωματώσουν τις νέες εξελίξεις, και ό,τι καινούργιο αναφέρεται, στον ιδεολογικό «χώρο».

Τέλος πάντων, ας σταθούμε στο κύριο. Η γνώμη μου είναι ότι τέσσερις είναι οι βασικοί κομματικοί/ιδεολογικοί “πυλώνες” στην Ελλάδα - και στον κόσμο - σήμερα: Η Δεξιά-ΝΔ, η Σοσιαλδημοκρατία/κέντρο-ΣΥΡΙΖΑ, η Αριστερά-ΚΚΕ και η Οικολογία, η οποία - μου επιτρέπετε ως οικολογών να πω - αντικειμενικά μπαίνει δυνατά στο παζλ της πολιτικής σκηνής, κυρίως στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη∙  καιρός είναι να δούμε και στην Ελλάδα ένα κόμμα της οικολογίας… Τα υπόλοιπα κόμματα, που εμφανίζονται κατά καιρούς και προσπαθούν διακαώς να επιβιώσουν, είναι οι παραφυάδες/αναχώματα του κομματικού συστήματος, που επιβεβαιώνουν και τον κανόνα. Τα περισσότερα από αυτά ήρθαν και παρήλθαν - τα έχουμε ήδη ξεχάσει τα περισσότερα - ή αντιπροσωπεύουν ελάχιστους πυρήνες με στοιχεία προσωπικών επιδιώξεων ή επιμέρους διαφωνιών στις αρχές των βασικών κομματικών «πυλώνων». Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ονόματα, γιατί πιθανόν να παρεξηγηθούμε…

Τώρα, τα κυβερνητικά κόμματα του δικομματισμού, όπως σχεδόν όλα στον κόσμο, έχουν έμφυτη την αλαζονεία της εξουσίας και οδηγούνται στον αμοραλισμό μοιράζοντας μικρές εξουσίες και την πίτα σε δικούς «μας» ανθρώπους. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ακραίες καταστάσεις, αλλά προστατεύονται σ’ ένα βαθμό από την εναλλαγή των δύο κομμάτων στην κυβέρνηση με το «κατέβα εσύ, ν’ ανέβω εγώ».

Πολιτική οικολογία επιτακτικά απαραίτητη σήμερα

  

του Στέφανου Σταμέλλου

Ο πολιτικός χάρτης στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη φαίνεται ότι συγκροτείται από τέσσερις βασικές πολιτικές δυνάμεις. Τη δεξιά – Ε.Λ.Κ, τη σοσιαδημοκρατία – Ε.Σ.Κ, την αριστερά – Κ.Ε.Α  και την πολιτική οικολογία, τους Πράσινους – Κ.Ε.Π. Επιμένουμε ότι στον πολιτικό χάρτη έρχεται και προστίθεται οριστικά, ως η τέταρτη «συνιστώσα» της πολιτικής σκηνής, η πολιτική οικολογία/Πράσινοι. Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες αυτό έχει επιτευχθεί με αρκετή επιτυχία. Στην Ελλάδα προσπαθεί, αλλά ακόμα δεν τα καταφέρνει για πολλούς λόγους. Οι συνθήκες είναι ώριμες, αλλά λείπει ο υποκειμενικός παράγοντας. 

Η εκτίμηση είναι ότι δεν μπορεί παρά η κοινωνία να περάσει αποφασιστικά στο στάδιο της βιωσιμότητας, εκτός αν επιλέξει την αυτοκαταστροφή και το «λίγοι και καλοί». Αυτό σημαίνει αλλαγή του τρόπου παραγωγής και του τρόπου κατανάλωσης σε όλα τα επίπεδα.

Τελικά δεν θα υπάρχει ψηφοδέλτιο Πράσινοι στις εκλογές 7ης Ιουλίου…

 

 

του Νίκου Χρυσόγελου

Τελικά δεν έγινε εφικτό να υπάρχει σε αυτές τις εκλογές μια ευρεία πράσινη λίστα που να θέτει στο κέντρο της πολιτικής τις πράσινες εναλλακτικές λύσεις. Βασική ευθύνη έχουν η κυβέρνηση αλλά και όλα τα πολιτικά κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες που βλέπουν τις εκλογές ως μια τυπική διαδικασία την οποία ξεπετάνε γρήγορα – γρήγορα ώστε να μην υπάρχει τελικά χρόνος για πολιτική συζήτηση αλλά ούτε να μπορέσουν να προετοιμαστούν σωστά νέα ή μικρά κόμματα.

Στην προσπάθεια να συμμετάσχουμε αυτόνομα ως Πράσινοι στις εκλογές συμμετείχαν πολύ περισσότεροι άνθρωποι αυτή τη φορά. Η ενσωμάτωση πλέον των Οικολόγων Πράσινων στον ΣΥΡΙΖΑ απελευθέρωσε αρκετά αξιόλογα άτομα (μάλλον τα τελευταία) που υπήρχαν στους ΟΠ.

Μερικές σκέψεις με αφορμή τις εξελίξεις στον χώρο της οικολογίας

 του Στέφανου Σταμέλλου*

Σήμερα οι δυνάμεις της εξουσίας - κυβέρνηση, κόμματα εξουσίας και συν-αρμόδιοι κεντρικοί φορείς - τοποθετούν τα οικολογικά θέματα σε δεύτερη και τρίτη μοίρα∙ και για να δικαιολογήσουν τις επιλογές τους, έμμεσα επικαλούνται την κρίση και τα έντονα υπαρκτά κοινωνικά προβλήματα. Αναπτύσσεται έτσι μια οικονομική προσέγγιση της έννοιας του περιβάλλοντος μετατρέποντάς το σε εμπόρευμα και αγαθό στην αγορά. Πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι τα περιβαλλοντικά ζητήματα θα τα αντιμετωπίσει η αγορά και ο ανταγωνισμός. Ένα ηχηρό παράδειγμα είναι τα δικαιώματα των ρύπων - το λεγόμενο και χρηματιστήριο των ρύπων - και οι τιμές του διοξειδίου του άνθρακα (CO2).

Θεωρώ αυτονόητο ότι η πολιτική οικολογία είναι απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό και την άκρατη αυτή εμπορευματοποίηση. Διότι, όσο η «αγορά» θα καλείται να ισορροπήσει τις οικολογικές απαιτήσεις και ανάγκες και να αντιμετωπίσει τα προβλήματα, τόσο θα φυτρώνουν καινούργιες απαιτήσεις και καινούργιες ανάγκες, ως μια λερναία ύδρα.

Πράσινοι : Ευρεία οικολογική πράσινη συμμαχία στις εθνικές εκλογές!

Την αυτόνομη συμμετοχή στις βουλευτικές εκλογές της 7^ης Ιουλίου με μια ευρεία οικολογική συμμαχία αποφάσισαν σε συνδιάσκεψη στην Αθήνα στελέχη και ακτιβιστές του οικολογικού πράσινου κινήματος.

Μετά από πρόσκληση του Οικολογικού Δικτύου, εκπρόσωποι οικολογικών κινήσεων, εναλλακτικών εγχειρημάτων, ανένταχτοι, οι Πράσινοι-Αλληλεγγύη αλλά και μέλη των Οικολόγων Πράσινων, μετά από την απογοήτευση που ένιωσαν από την οριακή απόφαση του συνεδρίου του κόμματος να υποστηρίξει ξανά τον ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές του Ιουλίου, καθώς και εκλεγμένοι Δημοτικοί και Περιφερειακοί Σύμβουλοι, συμφώνησαν ότι η χώρα και ο πλανήτης έχουν ανάγκη από τις πράσινες εναλλακτικές προτάσεις, που θα αλλάξουν τις κατεστημένες πολιτικές. Με στόχο να συγκροτηθούν πλήρεις πράσινες οικολογικές λίστες σε όλη την επικράτεια, οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ, επιδιώκουν με την οικολογική συμμαχία να εκφράσουν και στην Ελλάδα το πράσινο κύμα που κατακλύζει όλη την Ευρώπη.

Η Οικολογία- Αλληλεγγύη δεν συμμετέχει...

Η περιφερειακή παράταξη «ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΕΡΕΑΣ» δεν συμμετείχε στις εκλογές του Μαΐου και ήταν αυτό αποτέλεσμα συνειδητής επιλογής, χωρίς να γίνουν ιδιαίτερες προσπάθειες. Η πραγματικότητα είναι ότι η δύσκολη οικονομική συγκυρία δεν επιτρέπει στις μικρές ανεξάρτητες περιφερειακές αυτοδιοικητικές συλλογικότητες να αντιμετωπίσουν το βάρος των εκλογικών δαπανών, που κυρίως αναφέρεται στα παράβολα, το ψηφοδέλτιο, τα ενημερωτικά έντυπα και την εκλογική καμπάνια συνολικά με τις μετακινήσεις και τις παρουσίες.

Πεποίθησή μας είναι  πως οι κινήσεις πολιτών και οι ζωντανοί και παραγωγικοί φορείς μπορούν - και πρέπει - να αναδείξουν την πολιτική κουλτούρα δημοκρατίας και διαλόγου απέναντι στο παλαιάς κοπής πολιτικό και κομματικό σύστημα∙ την κουλτούρα συμμετοχής της κάθε τοπικής κοινωνίας στα μεγάλα και μικρά ζητήματα, τα οποία αφορούν στην περιφέρειά μας. Πρέπει να αντιπαρατεθούν με την αλλοτρίωση και την αδιαφορία και να γίνει μια προσπάθεια ανασυγκρότησης, για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις μεγάλες απαιτήσεις του μέλλοντος.

Εκλογική γεωγραφία

Του Νίκου Ιγγλέσηhttps://greekattack.wordpress.com

Η νίκη της ΝΔ επί του ΣΥΡΙΖΑ  στις ευρωεκλογές της 26^ης Μαΐου 2019 σηματοδοτεί την προσεχή αλλαγή  διαχειριστή του «Ελληνικού Ζητήματος». Η χώρα παραμένει υπό την επικυριαρχία των δανειστών που την ελέγχουν, από το 2010, μέσω του συναλλαγματικού χρέους που δημιούργησε το ευρώ. Ο νέος διαχειριστής, μόλις αναλάβει καθήκοντα, θα είναι υποχρεωμένος, όπως και ο σημερινός, να εκτελεί τις εντολές που θα λαμβάνει από τις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και τη Φρανκφούρτη, παρά τα όσα υπόσχεται προεκλογικά στους  ιθαγενείς, όπως ακριβώς είχαν κάνει και όλοι οι προκάτοχοί του.
Οι εντολές δεν αφορούν μόνο τη δημοσιονομική διαχείριση, τη φορολογία, τις κοινωνικές δαπάνες, τις όποιες αναπτυξιακές προτεραιότητες, την περαιτέρω εκποίηση της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, αλλά και την εξωτερική και αμυντική πολιτική της χώρας.
Στις ευρωεκλογές η ΝΔ κατάφερε να αποτελέσει το κύριο «πολιτικό όχημα» μέσω του οποίου εκφράστηκε η αντίθεση, η αγανάκτηση και η οργή σημαντικής μερίδας των πολιτών για τη γενικότερη πορεία των πραγμάτων, αλλά και τα πεπραγμένα της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.

Το εντιτόριαλ του "Δρόμου της Αριστεράς" Κόκκαλης σκέτο

Τα  παπαγαλάκια του Μαξίμου κρώζουν θορυβωδώς ενάντια στην περιβόητη «οικογενειακή ευθύνη». Αποσυνδέουν τον υιό από τον πατέρα, αλλά ταυτόχρονα τον συνδέουν πονηρά με τον παππού, τον γιατρό Πέτρο Κόκκαλη. Ποια είναι όμως η ουσία; Τόσο στο συμβολικό επίπεδο, όσο και στο πραγματικό.
Το όνομα «Κόκκαλης» δεν συνδέεται σήμερα με την ανιδιοτέλεια ενός σημαντικού επιστήμονα, ο οποίος σε μια δύσκολη στιγμή για τον λαό και τη χώρα έκανε δύσκολες επιλογές πλάι στο λαϊκό κίνημα. Στο άκουσμά του, το μυαλό όλων πηγαίνει στη διαπλοκή που βασιλεύει τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα.
Τι σηματοδοτεί, σε συμβολικό και πραγματικό επίπεδο, η συμμετοχή του Πέτρου Κόκκαλη στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ; Τι άλλο εκτός από την πλήρη σύμφυση του οργανισμού αυτού με τους αρχιερείς της κομπίνας, της διαπλοκής, της αρπαχτής, του τζόγου και των μεγαλοεργολάβων καζίνων.
Η οικογένεια Κόκκαλη, παρά την καταγωγή της από το «σοσιαλιστικό στρατόπεδο», παρέδωσε από κάποια στιγμή κι έπειτα τα πάντα στους Αμερικάνους, διατηρώντας μικρό μόνο μέρος των δραστηριοτήτων της.

Σε αναζήτηση «Πολιτικής Οικολογίας»… Επιστολή αποχώρησης προς τα μέλη των Οικολόγων Πράσινων

Οδεύοντας προς το τέλος μιας 3ετίας «εταίρων» της κυβέρνησης της «Αριστεράς» – του ΣΥΡΙΖΑ, του εκλιπόντος ιδεαλισμού, του εκβιομηχανισμού και των πετρελαίων, της εκποίησης του φυσικού και πολιτισμικού πλούτου, της καταπάτησης των δικαιωμάτων των ζώων και της δήθεν παραγωγικής ανασυγκρότησης – θα οφείλονταν να κατατεθεί ένας ειλικρινής πολιτικός απολογισμός επιτυχιών και αποτυχιών, προσπαθειών και ενσυνείδητης ή και υποχρεωτικής καταστρατήγησης πάγιων θέσεων και θεσμών του κόμματος, να αποτιμηθούν οι επιπτώσεις τους στην σημερινή πολιτική, οργανωτική και οικονομική του πτώχευση, αλλά και να αξιολογηθεί η προβολή τους στην εικόνα που έχει εδραιωθεί στον κοινωνικό περίγυρο για το παρόν και το μέλλον της Πολιτικής Οικολογίας. Αυτό δεν έγινε, δεν γίνεται και αυτό είναι και η αιτία της παρούσης επιστολής.

Οι όροι και οι τρόποι εκποίησης της «Οικολογίας» στην «Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ στάθηκαν καταλυτικοί για την συνέχεια του αφηγήματος της 3ετίας.

Γιατί δεν έχουμε στην Ελλάδα κίνημα Κίτρινων Γιλέκων;

 του Αλέξανδρου Λασκαράτου

Γεν. Γραμματέα των Πράσινων Αλληλεγγύη

Το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων ξεκίνησε στη Γαλλία σαν μια διαμαρτυρία κατά της αύξησης της τιμής της βενζίνης που αποφάσισε η κυβέρνηση σε μια (υποτίθεται) προσπάθεια να μειώσει την κατανάλωση ορυκτών καυσίμων. Γρήγορα ξέφυγε και έγινε μια γενικότερη διαμαρτυρία κατά της πολιτικής του Εμμανουέλ Μακρόν, η οποία κατά τους διαδηλωτές, ευνοεί τους προνομιούχους έναντι των μη προνομιούχων της γαλλικής κοινωνίας. Τα κίτρινα γιλέκα συμβολίζουν ακριβώς αυτή την τάξη έναντι αυτής των “άσπρων γιακάδων”. Ενώθηκαν απλοί άνθρωποι (όχι στελέχη) της μισθωτής εργασίας (ιδιωτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι, εργαζόμενοι της καθαριότητας στους δήμους, κλπ.), μεροκαματιάρηδες, άνεργοι, συνταξιούχοι, αλλά και μικρο-μαγαζάτορες, άνθρωποι γενικά που με δυσκολία τα βγάζουν πέρα. Το κίνημα ήταν μαζικό και στη μεγάλη του πλειοψηφία ειρηνικό. Υπήρξαν βέβαια και κάποια έκτροπα, πάντα υπάρχουν, τα οποία όμως δεν τεκμηριώνουν τον όρο “μπαγαλάκηδες”.

Νυν υπέρ Πάνου ο αγών

  Του Αλέξανδρου Λασκαράτου

Γ. Γ. των Πράσινων Αλληλεγγύη

Τα πρόσφατα γεγονότα με την παραίτηση/αποπομπή του Νίκου Κοτζιά από την κυβέρνηση, έδειξαν με τον πιο ξεκάθαρο και γλαφυρό τρόπο την απόλυτη κυνικότητα του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, αλλά και την πλήρη υποταγή του συνόλου του υπουργικού συμβουλίου στο δόγμα “η καρέκλα πάνω απ’ όλα” Στην απόλυτα δικαιολογημένη αντίδραση του Ν. Κοτζιά στις, εκτός κυβερνητικής γραμμής, πρωτοβουλίες του Πάνου Καμένου στις Η.Π.Α. με τα περί plan B στο Σκοπιανό, και τα περί φιλοξενίας και άλλων αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα, ο Α. Τσίπρας αντί να αδειάσει τον ΥΠΕΘΑ της κυβέρνησης, τήρησε ίσες αποστάσεις, εξαναγκάζοντας στην ουσία τον Ν. Κοτζιά σε παραίτηση. Το ίδιο έκανε ο πρωθυπουργός όταν ο Π. Καμένος, ξέροντας ότι εάν η αιτία της αποχώρησης του Ν.Κ. ήταν τα όσα έκανε και είπε στις Η.Π.Α. θα έχανε το παιχνίδι των εντυπώσεων και θα το φορτωνόταν πολιτικά, με μία αστραπιαία κίνηση το γύρισε και έθεσε θέμα διαχείρισης των μυστικών κονδυλίων από τον ΥΠ.ΕΞ. Στην οργή του τελευταίου, ο πρωθυπουργός και πάλι τήρησε “ίσες αποστάσεις”, προκαλώντας την οριστική αποχώρηση του

Έγκλημα στα Άγραφα, βαριές οι ευθύνες όσων το υποθάλπουν

του Στέλιου Αναστασόπουλου*

Τα Άγραφα, μία από τις ομορφότερες ορεινές περιοχές και προορισμός μοναδικής ιστορικής και πολιτιστικής αξίας, συνίσταται σε δεκάδες βουνά μήκους 50χλμ, πλάτους 30χλμ με δεκάδες άγριες κορυφές, 7 εκ των οποίων άνω των 2000 μέτρων (από τις 42 της Ελλάδας). Εδώ πηγάζουν οι ποταμοί Ταυρωπός, Αγραφιώτης αλλά και εκατοντάδες παραπόταμοι και ρέματα που υδροδοτούν τον Αχελώο και την λίμνη Πλαστήρα. Αποτελούν έναν λαβύρινθο από διάσελα, χαράδρες, ορμητικά ποτάμια, πυκνά δάση, γκρεμούς και αλπικά οροπέδια. Τα μεγάλα υψόμετρα, το γεωμορφολογικό ανάγλυφο, τα πυκνά δάση, η διακριτική, μέχρι τώρα, παρουσία του ανθρώπου έχουν συμβάλει στη διατήρηση μιας πλούσιας άγριας ζωής και δεκάδων απειλούμενων ειδών της ελληνικής πανίδας και χλωρίδας.

Η «Πράσινη» κατάντια και …….. ο Ούλι Χένες!

του Βασίλη Στοϊλόπουλου

Εδώ και αρκετά χρόνια παρατηρείται μια «παράδοξη» εξέλιξη στο κόμμα των Γερμανών Πρασίνων, καθώς εκφράζει πλέον μια υπερκομματική, ναρκισσιστική και κυρίως εύπορη κοινωνική ομάδα από «πετυχημένους» της παγκοσμιοποίησης. Πρόκειται κυρίως για μεσήλικες δημόσιους υπαλλήλους, εκπαιδευτικούς και ανθρώπους των μίντια, στην πλειοψηφία γυναίκες, η δημόσια φρασεολογία των οποίων εξακολουθεί φαινομενικά να είναι «προοδευτική» αλλά και άκρως «μεταπραγματική». Πίσω από αυτήν την μετανεωτερική φιλοπαγκοσμιοποιητική φρασεολογία καλύπτονται αυτάρεσκοι και αυταρχικοί «δικαστές της ηθικής» και του Juste Milieu, με εμφανή στοιχεία οικοφασισμού και τόσο αδίστακτοι που δεν θα αποτελούσε έκπληξη μετά τις εκλογές του ερχόμενου Οκτωβρίου στην «πλούσια» Βαυαρία να συνασπιστούν ακόμη και με τους συντηρητικούς Χριστιανοκοινωνιστές (CSU), που για πρώτη φορά στα μεταπολεμικά χρόνια είναι βέβαιο ότι θα χάσουν την απόλυτη κυριαρχία στη «πολιτική Disneyland» Βαυαρία. Ίσως τότε να δικαιωθεί και ο «πολιτικός οραματιστής» και φοροφυγάς, αν και εξ επαγγέλματος σπουδαίος ποδοσφαιριστής της Μπάγιερν Μονάχου, Ούλι Χένες, που ήδη στη δεκαετία του ΄80, όταν ξεκινούσαν οι Πράσινοι, είπε το απίστευτο : «Ξέρετε, ο Φραντς Γίοζεφ Στράους και αυτός ο Γιόσκα (εννοώντας τον Φίσσερ) θα έφτιαχναν μια καταπληκτική κυβέρνηση»....

Τέλος ο ¨"Άμλετ" της Οικολογίας

Της Ελένης Τσερεζόλε

Το θέμα της δύναμης των λόμπι γύρω από τον Πρόεδρο της Γαλλίας έθεσε με την παραίτησή του, την περασμένη Τρίτη, ο υπουργός Οικολογίας Νικολά Ιλό. Το δημοφιλέστερο ίσως μέλος της κυβέρνησης Μακρόν, έθεσε το ζήτημα χωρίς περιστροφές: «Πρέπει να τεθεί επί τάπητος το θέμα αυτό, γιατί είναι πρόβλημα δημοκρατίας», παρατήρησε. Και μάλλον δεν ήταν τυχαίο το γεγονός ότι, το προηγούμενο βράδυ, ο πρόεδρος της πανίσχυρης Ομοσπονδίας Κυνηγών Βιλί Σραέν, ανακοίνωνε υπερηφάνως, μετά από συνάντησή του με τον Πρόεδρο Μακρόν στο Προεδρικό Μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων, ότι ο Πρόεδρος έκανε αποδεκτές πολλές από τις ιστορικές διεκδικήσεις τους, όπως για παράδειγμα την εθνική άδεια κυνηγιού έναντι 200 ευρώ, μια «προσαρμοστική (sic) διαχείριση» των ειδών προς κυνήγι καθώς και τη «μελλοντική» δημιουργία μιας νέας «αστυνομίας της υπαίθρου»...

Ώριμη και απαραίτητη η καθιέρωση της Απλής Αναλογικής στην αυτοδιοίκηση

Του Στέφανου Σταμέλλου*

Διάβαζα προχθές μια επιγραφή: «Βάρκα μου μπογιατισμένη, τζάμπα μάγκες φορτωμένη»… Το μυαλό, που κάνει περικοκλάδες, φόρτωσε τις «μπογιατισμένες βάρκες» της πολιτικής, τα κόμματα, με τζάμπα μάγκες - πολιτικούς. Τα φρεσκομπογιατισμένα κόμματα και οι «τζάμπα μάγκες», που κυβέρνησαν τη χώρα τα προηγούμενα χρόνια, με τα γνωστά αποτελέσματα, επιμένουν και θέλουν να μας οδηγήσουν ξανά στα τρικυμισμένα «πέλαγα» χωρίς να αλλάξει κανένα στοιχείο του απαρχαιωμένου πολιτικού συστήματος. Δεν θέλουν να σπάσει ο δικομματισμός και το καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα, δεν θέλουν να ισχύσει στις εκλογές της αυτοδιοίκησης η Απλή Αναλογική, αυτό που επιδιώκει η κυβέρνηση με την αναθεώρηση του «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» και το νομοσχέδιο «ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ».  

Η αναγκαία σήμερα παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, κατά την άποψή μας, περνάει μέσα από την ενίσχυση της τοπικοποίησης και της περιφερειοποίησης της οικονομίας, που προϋποθέτει αποκέντρωση, με αυτοδιοίκηση και δημοκρατία και σημαίνει - πέραν των άλλων - συγκλίσεις, συνθέσεις και συνεργασίες σε συνδυασμό με μορφές και διαδικασίες συμμετοχής και άμεσης δημοκρατίας.

Προς οριστικη διαλυση οι Οικολογοι Πρασινοι πριν το συνεδριο

του Θοδωρή Καραουλάνη

Προς οριστική διάλυση φαίνεται να οδεύουν οι Οικολόγοι Πράσινοι, χτυπημένοι βαριά από τον «κυβερνητισμό» των στελεχών που συμμετέχουν στον κυβερνητικό συνασπισμό και την υιοθέτηση πολιτικών θέσεων και απόψεων που απέχουν από τις πάγιες αρχές της Πολιτικής Οικολογίας.
Λίγοι ίσως γνωρίζουν, καθώς δεν αναφέρεται τίποτε σχετικό ούτε στην ιστοσελίδα του κόμματος, αλλά οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουν συνέδριο αυτό το Σαββατοκύριακο. Σύμφωνα με πληροφορίες της Greenagenda, σήμερα Παρασκευή 13 Απριλίου, κυκλοφόρησε μια πολύ σκληρή και έντονη επιστολή από 80 περίπου μέλη των Οικολόγων Πράσινων με την οποία ενημερώνουν για την αποχώρησή τους. Να θυμίσουμε εδώ ότι το κόμμα των Οικολόγων – Πράσινων έχει χάσει τα τελευταία χρόνια μια πληθώρα μελών και στελεχών που διαφώνησαν με την κυβερνητική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ υπήρξε πριν λίγους μήνες και οργανωμένη διάσπαση που μετεξελίχθηκε σε ένα μικρότερο οικολογικό κόμμα, το ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΙΝΗΜΑ.
Αυτό που εντυπωσιάζει στην επιστολή αποχώρησης είναι ότι τον χορό των αποχωρήσεων και καταγγελιών σέρνει ο επικεφαλής μέχρι χθες του κόμματος, δηλαδή ο Συντονιστής της Εκτελεστικής Γραμματείας Γιώργος Πασχαλίδης, ο οποίος είχε τα καθήκοντα αυτά τον τελευταίο χρόνο.

3+ Χρόνια κυβερνητικής συμμετοχής : Που βαδίζουν οι Πράσινοι;

Μια συμβολή στον προσυνεδριακό διάλογο για τον απολογισμό και τις προοπτικές, ενόψει του επικείμενου ετήσιου συνεδρίου τους (14-15 Απριλίου)

του Γιάννη Παρασκευόπουλου

1.  Οι βασικές κατευθύνσεις της εκλογικής και κυβερνητικής συνεργασίας

Πολιτικό κόμμα σημαίνει κάτι πολύ περισσότερο από ένα μηχανισμό στελεχών: κάθε πραγματικό κόμμα είναι και κοινωνικοπολιτική παράταξη, με διακριτές προτεραιότητες, ιδιαίτερο ακροατήριο, και ρίζες σε μικρή έστω μερίδα της κοινωνίας. Οι Οικολόγοι Πράσινοι χρειαστήκαμε πολλά χρόνια και πολλούς αγώνες για να κατακτήσουμε κάποια από τα στοιχεία αυτά. Ακόμη και όταν απέρριπτα την ένταξη των Ο.Π.  στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρούσα αυτονόητο ότι τουλάχιστον θα τιμούσαμε τους δεσμούς με τα μέχρι τότε ακροατήριά μας, όπως και με τους εκτός Ο.Π. ανθρώπους που έδιναν στην κοινωνία μάχες παράλληλες με τις δικές μας. Στο πνεύμα αυτό πρότεινα, αμέσως μετά τις εκλογές:

· Στον πρώτο μας βουλευτή, να πάρει πρωτοβουλία να γνωρίσει από κοντά (και να στηρίξει στη συνέχεια) τις κοινωνικές και περιβαλλοντικές συλλογικότητες που αγωνίζονται για θέματα της πράσινης ατζέντας. Για καλή τύχη, υπήρχε τότε στο γραφείο του συνεργάτης που μπορούσε και προσφερόταν να το οργανώσει.

· Στον πρώτο μας υπουργό Περιβάλλοντος, να επιδιώξει κατά προτεραιότητα συνεργασία με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις και να στηριχθεί στις προτάσεις και τη δουλειά τους.

· Σε όσους θα πρότειναν εκ μέρους των Ο.Π. πρόσωπα για δημόσιες θέσεις, να αναζητήσουν εξίσου και υποψήφιους εκτός των κομματικών μελών, με εχέγγυο τους μέχρι τότε κοινούς μας αγώνες και κριτήριο την αναζήτηση εκείνων που θα μπορούσαν να προσφέρουν σε κάθε θέση τα περισσότερα με βάση την κατάρτιση, τις προσωπικές ικανότητες και την ακεραιότητά τους.

Με έκπληξη διαπίστωσα ότι τέτοιες προτάσεις ήταν τελείως εκτός κλίματος.

Η Θεματική Ομάδα Δικαιωμάτων Ζώων των Οικολόγων Πράσινων:"¨Εκκληση για τα επόμενα βήματα"

"Οι καταγγελίες του Γιάννη Τσιρώνη για εμάς και/ή τους φιλόζωους δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα...η κοινωνία έχει σχηματίσει πολύ αρνητική εικόνα για τους οικολόγους, λόγω του συγκεκριμένου νομοσχεδίου και άλλων ενεργειών. .", λέει η  Θεματική Ομάδα Δικαιωμάτων Ζώων των Οικολόγων Πράσινων.

Η ίδια ομάδα σε ανακοίνωσή της "νιώθει την ανάγκη να ευχαριστήσει όλους και όλες, μέσα ή έξω από το κόμμα, που βοήθησαν για να γίνει πραγματικότητα η απόσυρση του νομοσχεδίου για τα ζώα.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι για την απόφαση ΣτΕ για το μάθημα των Θρησκευτικών

«Το σχολείο του σήμερα οφείλει να ενώνει και όχι να διχάζει»

Η πρόσφατη απόφαση της πλειοψηφίας του Συμβουλίου της Επικράτειας να ακυρώσει τις αλλαγές που προώθησε το Υπουργείο Παιδείας για το περιεχόμενο και τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών αποτελεί αφορμή να δηλώσουμε, παραμένοντας αμετάκλητοι στη θέση μας, ότι η ανάπτυξη της όποιας εθνικής συνείδησης ή ταυτότητας δεν μπορεί να βασίζεται σε δεδομένα του 19^ου αι. Επισημαίνουμε, ότι η ένταξη στην ελληνική κοινωνία και κουλτούρα δεν επιτυγχάνεται μέσω της εκπαίδευσης των θρησκευτικών, πόσο μάλλον στην παλιά της μορφή, παραβιάζοντας έτσι τόσο την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όσο και το ίδιο το άρθρο 13 του Συντάγματος που κατοχυρώνει ως απαραβίαστη την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης. Η εκπαίδευση και ειδικά το σχολείο, ως θεμελιακός ιδεολογικός μηχανισμός του κράτους, γαλουχεί γενιές μαθητών και μαθητριών, και συνεπώς αποτελεί εξ ορισμού τη γέφυρα που μπορεί να ενώσει ή να διχάσει με την ενστάλαξη αξιών που πρεσβεύουν την ανεκτικότητα και αποδοχή της διαφορετικότητας ή την απαξίωση και περιφρόνηση του διαφορετικού ως "κατώτερου" μέσα από μία μονοφωνική διδασκαλία «της επικρατούσας θρησκείας» αντίστοιχα.