ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ....

Το αντιπολιτευτικό, αντικλεπτοκρατικό, αντικαθεστωτικό, αντιεξουσιαστικό και κάθε άλλο bla Bla bla, μπορεί μεν να έχει κάποια αξία, πλην όμως «δεν φτουράει» μπροστά στο «εναλλακτικό» πνεύμα : Το πνεύμα που αρθρώνεται με τη συγκεκριμένη δράση για την αλλαγή των πραγμάτων στις συγκεκριμένες συνθήκες... Παραδείγματος χάρη αυτό που υπηρετούν οι Εθελοντές Δασοπροστασίας Αττικής (ΕΔΑΣΑ), που για 24η χρονιά μετουσιώνουν την αγάπη τους για τη φύση σε χειροπιαστή συμβολή. Οργανώνοντας την πυροπροστασία διαφόρων δασικών περιοχών, από τις 15 Μαϊου και ως το τέλος του καλοκαιριού. Οι ενδιαφερόμενοι να συντρέξουν την προσπάθειά της ΕΔΑΣΑ μπορούν να καλέσουν στο 210 – 52οοο680.

Όλα αυτά φυσικά δεν αποβλέπουν στο να μειώσουν τη σημασία των οργανώσεων και συλλογικοτήτων που μετράνε τα λόγια τους, που δεν παρασύρονται από επικαιρότητες και ανεπικαιρότητες, που επιμένουν στο μετερίζι τους, που δεν υπηρετούν αντιπολιτευτικές ή συμπολιτευτικές σκοπιμότητες, που περιστοιχίζονται και εμπνέουν εθελοντές. Τα λόγια αυτών των οργανώσεων και συλλογικότήτων είναι πολύτιμα, ιδιαίτερα σε μια κοινωνία της αμετροέπειας, όπου η υστερία μπροστά σε διάφορες καταστάσεις παραχωρεί τη θέση της στην αδιαφορία και αντιστρόφως....

‘Εχουμε λοιπόν και λέμε : Σε ανακοίνωσή τους οι περιβαλλοντικές οργανώσεις Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, WWF Ελλάς, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού και Μεσόγειος ΣΟΣ(11.5.2010), έκριναν καταρχήν ως θετικές τις ρυθμίσεις του σχεδίου προεδρικού διατάγματος «Προστασία ορεινού όγκου Υμηττού», το οποίο τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση στις 20 Απριλίου..
Υπογράμμισαν οι 5 οργανώσεις :


«Οι ρυθμίσεις κινούνται στην κατεύθυνση της οικολογικής διαχείρισης του Υμηττού. Περιορίζουν τις επιτρεπόμενες χρήσεις γης (π.χ. λατομεία και βιομηχανικές εγκαταστάσεις) και δραστηριότητες, πράγμα το οποίο αποτελεί αυτονόητη επιλογή για κάθε νομοθέτημα προστασίας ορεινού όγκου που βρίσκεται τόσο κοντά σε μεγάλη πόλη. Ιδιαίτερα δε αφού αφορά το ιδιαίτερα υποβαθμισμένο φυσικό περιβάλλον της Αττικής και την ποιότητα ζωής των κατοίκων της πρωτεύουσας. Περαιτέρω, η απαγόρευση χρήσεων με «περιβαλλοντικά ύποπτο» παρελθόν, όπως τα αναψυκτήρια και τα πολιτιστικά κέντρα, η αύξηση του ορίου αρτιότητας και η κατάργηση των παρεκκλίσεων για την εκτός σχεδίου δόμηση αποτελούν επιβεβλημένες επιλογές για την απαιτούμενη αναχαίτιση της οικοδομικής επέκτασης.

Όσον αφορά ειδικά στο κυνήγι, η αναμφισβήτητη βαριά υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος της Αττικής, αλλά και η ανάγκη για φυσικούς βιοτόπους που θα είναι προσβάσιμοι ως καταφύγια ησυχίας και αναψυχής για όλους τους κατοίκους της Αττικής, καθιστά αναγκαία πλέον την επιβολή αυστηρών περιορισμών σε πολλές περιοχές και την απαγόρευσή του σε άλλες. Στο πλαίσιο αυτό, η απαγόρευση της θήρας στην Ζώνη Α του Υμηττού(Σημείωση : Κυρίως δασική ζώνη...0, εκτός από το ότι αποτελεί προϋπόθεση του Νόμου 1650/1986 για τις ζώνες απολύτου προστασίας της φύσης, κρίνεται ότι είναι μία διαχειριστικά ορθή επιλογή.

Επειδή όμως οι νομικές ρυθμίσεις δεν είναι από μόνες επαρκείς για την αποτελεσματική προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις θεωρούν ως απαραίτητη την ίδρυση Δασαρχείου Υμηττού, την απομάκρυνση των χρήσεων που είναι ασύμβατες με τους στόχους προστασίας, ιδιαίτερα των κεραιών, του ΚΥΤ Αργυρούπολης και των υπό λειτουργία στρατοπέδων, την άμεση καταγραφή των αυθαιρέτων και την καλύτερη συνεργασία των αρμόδιων υπηρεσιών με εθελοντικές οργανώσεις για τη φύλαξη και πυροπροστασία. Αναμένουν επίσης με ενδιαφέρον και συγκρατημένη αισιοδοξία τις ειδικότερες ρυθμίσεις για τα Μητροπολιτικά Πάρκα Γουδή και Ιλισού, καθώς και την ίδρυση των προβλεπόμενων φορέων διαχείρισης. Τέλος, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις θεωρούν ότι είναι αναγκαία η ενημέρωση του κοινού και η εποπτεία των δραστηριοτήτων του κατά την πρόσβαση τους στην Ζώνη Α. Οι διαδρομές και οι ποδηλατόδρομοι για το κοινό θα πρέπει να είναι περιορισμένες στον απολύτως απαραίτητο αριθμό».

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι του Θανάση Μπινιάρη, από την ΟΧΗ Εύβοιας(2009)