Τραμπισμός. Το τελευταίο στάδιο της καπιταλιστικής χυδαιότητας και απειλής

 

(Trumpeconomics ως mafiaeconomics)

Γράφει ο Κώστας Λάμπος
Διδάκτωρ οικονομικών επιστημών, Δοκιμιογράφος
claslessdemocracy@gmail.com,

«Βρώμικη φωνή, κακή ανατροφή, είσαι χυδαίος, τα έχεις όλα όσα
χρειάζονται για να γίνεις επαγγελματίας πολιτικός»
Αριστοφάνης

«Η ανάγκη να έχεις πάντα δίκιο, σφραγίδα ενός χυδαίου πνεύματος»
Αλμπέρ Καμύ

«Σε κάθε εποχή, τα πιο χυδαία δείγματα της ανθρώπινης
φύσης είναι οι δημαγωγοί»
Thomas B. Macaulay

Τα θεμέλια της στρατηγικής των Ενωμένων Πολιτειών Αμερικής, (ΕΠΑ), για την παγκόσμια κυριαρχία τέθηκαν με το Δόγμα Μονρόε στις 2 Δεκεμβρίου του 1823, πάνω στα οποία οικοδομήθηκε σταδιακά η ιδεολογία του αμερικανισμού, η οποία με την σειρά της ολοκληρώθηκε ως ‘δυτικισμός’ και ΝΑΤΟϊσμός δηλαδή ως συμμαχία των καπιταλιστικών κρατών της Δύσης ενάντια στις χώρες της Ανατολής, προϋπόθεση για την υποταγή όλων των χωρών του πλανήτη, μέσω της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, στα σχέδια του σκληρού πυρήνα, της ελίτ των μεγιστάνων, του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου. Έτσι ξεκίνησε η δυτική συμμορία, που ως εμποροκρατία, αποικιοκρατία και ιμπεριαλισμός λεηλάτησε τον πλανήτη και τους λαούς, στρέβλωσε ακόμα περισσότερο τις τοπικές και διεθνείς οικονομικές δομές, που, με βάση το μονοπώλιο των ορυκτών καυσίμων κατά το καταστροφικό Drill, Baby, Drill, και μάλιστα ακόμα και στην εποχή της υδρογονοενέργειας , κατάληξαν στον ιμπεριαλιστικό καταμερισμό της εργασίας, σύμφωνα με τον οποίο οι καπιταλιστικές μητροπόλεις θα σφετερίζονται μέσω της τεχνολογικής και στρατιωτικής υπεροχής τους και των άδικων όρων εμπορίου, το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πλούτου, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος, είτε ως Νότος, είτε ως Περιφέρεια θα είναι αναγκασμένος να αρκείται στην υπανάπτυξη, ή στην καλύτερη περίπτωση στην προχωρημένη, συμπληρωματική και εξαρτημένη υπανάπτυξή του .

Μαυρίδης: Οι αξίες μας, το μέγιστο συμφέρον μας ως ΕΕ

 

Κύριος στόχος του θεσμού είναι η  καλλιέργεια  ευρωπαϊκής κουλτούρας Άμυνας και Ασφάλειας με επίκεντρο την προάσπιση των ελεύθερων δημοκρατικών κοινωνιών μας και των δεσμευτικών αξιών του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ,  ενόψει των υπαρκτών απειλών, που  περιλαμβάνουν ένοπλες και υβριδικές επιθέσεις από αυταρχικά καθεστώτα στα εξωτερικά μας σύνορα, την τρομοκρατία και  ασύμμετρες απειλές όπως η εργαλειοποιημένη μετανάστευση, η παρεμπόδιση προμήθειας ενέργειας και άλλοι τομείς.Δημοσιεύτηκε στις

 25 Φεβρουαρίου 2025 στις 18:30

Σε διήμερο συνέδριο για θέματα Άμυνας και Ασφάλειας στο πλαίσιο της «Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας για την Ανταλλαγή Νέων Στρατιωτικών Αξιωματικών» (EMILYO), που πραγματοποιείται στην Κύπρο, συμμετείχε ο Ευρωβουλευτής Κώστας Μαυρίδης (ΔΗΚΟ – S&D), μέλος της Επιτροπής Άμυνας και Ασφάλειας του Ευρωκοινοβουλίου, ως ο ομιλητής κατά την εναρκτήρια τελετή. Το συνέδριο διοργανώνεται από την Κυπριακή Ακαδημία Ασφάλειας και Άμυνας, υπό την αιγίδα του Ευρωπαϊκού Κολλεγίου Ασφάλειας και Άμυνας,  και συμμετέχουν 110 στελέχη  και αξιωματικοί από 40 στρατιωτικές ακαδημίες και σχολές, καθώς και από συναφή ιδρύματα και πανεπιστήμια.

Δεκατρία χρόνια και δεκατρείς ημέρες

 

του Πέτρου  Παπακωνσταντίνου

Η πτώση του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία αποτελεί ιστορικό ορόσημο για τη Μέση Ανατολή, κάτι σαν αραβικό 1989. Όπως η πτώση του Τείχους του Βερολίνου σηματοδότησε την κατάρρευση των εκφυλισμένων κομμουνιστικών (μόνο κατ’ όνομα) καθεστώτων που αντλούσαν νομιμοποίηση από την παράδοση της Οκτωβριανής Επανάστασης, έτσι και η κονιορτοποίηση του καθεστώτος Άσαντ σήμανε τη χαριστική βολή του αραβικού εθνικισμού, που είχε εμπνεύσει ευρύτατα λαϊκά στρώματα κατά τη χρυσή εποχή του ηγέτη της νέας Αιγύπτου Γκαμάλ Άμπντελ Νάσερ και των συνοδοιπόρων του. 

Στα καλά του χρόνια, το Αραβικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (αργότερα Μπάαθ) υπήρξε η πιο προχωρημένη έκφραση ενός παναραβισμού με σοσιαλιστική απόχρωση. Ηγετική φυσιογνωμία του ήταν ο Μισέλ Άφλακ, ένας διανοούμενος από χριστιανική οικογένεια της Δαμασκού που σπούδασε στη Σορβώνη, γοητεύτηκε από τον Μαρξισμό και εντάχθηκε στο κομμουνιστικό κίνημα για να αποχωρήσει από αυτό τη δεκαετία του 1930, αγανακτισμένος (με το δίκιο του) για την υποστήριξη της Γαλλικής Εντολής (δηλαδή, αποικιοκρατίας) στη Συρία από την κυβέρνηση Λαϊκού Μετώπου του Λεόν Μπλουμ. Δημιούργημα του Άφλακ και του συμφοιτητή του στο Παρίσι Σλαχαντίν Μπιτάρ ήταν το Μπάαθ, που αγωνιζόταν για τη συνένωση όλων των Αράβων εναντίον του ιμπεριαλισμού και του σιωνισμού, με όραμα έναν σοσιαλισμό με αραβικά χρώματα. 

Η Έφη, ο Αλέξης, τα χάλια τους και το φάντασμα Λαφαζάνη στη χώρα

 

Από

 Άρης Βαλτινός

 -

05/10/2024 

(ΑΠΟ  ΙΣΚΡΑ)Η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεπεράσει πλέον κάθε όριο εξευτελισμού, εθνικής και κοινωνικής ανευθυνότητας , έκπτωσης και κατάπτωσης.

Δυστυχώς, αυτή η έκρηξη πρωτοφανούς φαρσοκωμωδίας στον ΣΥΡΙΖΑ δεν οφείλεται μόνο στις παθογένειες και τις μωροφιλοδοξίες των κεντρικών στελεχών του.

Το κακόγουστο τσίρκο του ΣΥΡΙΖΑ έχει δυστυχώς τις ρίζες του στην πολιτική του μετάλλαξη και τον πολιτικό προσανατολισμό που ακολούθησε και συνεχίζει να ακολουθεί ο ίδιος και οι παραφυάδες του, τύπου ”Νέας Αριστεράς” αλλά από κοντά και τού ΜΕΡΑ-25, ιδιαίτερα μετά το μνημονιακό πραξικόπημα Ιουλίου-Αυγούστου 2015 και την πλήρη προσχώρησή του στο καθεστώς νεοαποικιοκρατίας, ολιγαρχικής διαπλοκής και κομματοκρατίας που κυριαρχούσε και σε όλο και πιο επώδυνη βάση, συνεχίζει να κυριαρχεί .

Ζητείστε έστω και τώρα ρωσικά πυροσβεστικά!

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν μπορούμε να ξέρουμε που θα φτάσει η συνεχιζόμενη καταστροφή της Αττικής, που ίσως θα αποδειχθεί η πιο καταστροφική πυρκαγιά της ελληνικής ιστορίας, με τεράστιες ασφαλώς οικολογικές, επιπτώσεις υγείας στον πληθυσμό του λεκανοπεδίου (τον μισό πληθυσμό της χώρας!) και οικονομικές.

Η καταστροφή που συνεχίζεται  συνιστά αντανάκλαση και αποτέλεσμα της ποιότητας της σημερινής κυβέρνησης, της  χειρότερης μετά το 1821, αλλά επίσης και αντανάκλαση και αποτέλεσμα ενός κράτους και ενός κοινωνικού σχηματισμού που βρίσκονται δυστυχώς σε κατάσταση προχωρημένης αποσύνθεσης και σήψης.

Κυπριακό: Απλός οδηγός για τη νέα γενιά

 

Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης*

 

 

Οι γενιές που έζησαν τα τραγικά γεγονότα των δεκαετιών του 1960 και του 1970 με την πάροδο του χρόνου φεύγουν σιγά-σιγά από την ζωή και οι νέες γενιές που έρχονται βρίσκονται απέναντι σε μια σκληρή πραγματικότητα που επιβλήθηκε με βία και δολιότητα στην μαρτυρική Κύπρο και στο σβέρκο τους.  

 

Οι νέες γενιές πρέπει απαραίτητα να μαθαίνουν την αλήθεια είτε μέσα είτε έξω από τα σχολεία, ώστε να τις μεταφέρουν στις επόμενες γενιές μέχρι την απόλυτη δικαίωση της μαρτυρικής Κύπρου.

 

Η απλή αλήθεια που πρέπει να γνωρίζουν όλοι οι Κύπριοι είναι ότι γεννήθηκαν σε ένα ευλογημένο από την φύση και τον Θεό τόπο πάνω σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι γιγαντιαίων γεωπολιτικών συμφερόντων και πληθωρικού ενεργειακού πλούτου. Αυτά ακριβώς που θέλουν να ελέγξουν πολύ μεγάλες και ισχυρές δυνάμεις του πλανήτη μας, οι οποίες προκειμένου να πετύχουν τον στόχο τους χρησιμοποιούν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο, από πληρωμένους δολοφόνους μέχρι πληρωμένους πειρατές. Η υποχρέωση κάθε Κύπριου απέναντι στον τόπο του είναι να μην γονατίσει ποτέ, έχοντας πάντα στο νου τα σοφά λόγια του παλαίμαχου πολιτικού, ποιητή και ζωγράφου Βάσου Λυσσαρίδη, «Αν εθελούσια δεν γονατίσεις, ούτε νεκρό δεν μπορούν να σε γονατίσουν».

 

Μας πάνε σε πολύ μεγάλο πόλεμο μετά τις εκλογές. Μπλέκουν και την Ελλάδα

 

June 3, 2024

Μπάιντεν, Σολτς, Μακρόν, Στόλτενμπεργκ, φον ντερ Λάιεν (και ο Μητσοτάκης από πίσω), ίσως η πιο παρακμιακή κουστωδία «ηγετών» της Δύσης στην ιστορία της.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
3 Ιουνίου 2024

Ο Ναπολέων εξεστράτευσε στη Ρωσία και συνετρίβη. Οι δυτικοί (και η αγγλόπληκτη Ελλάδα του Βενιζέλου) επενέβησαν μαζικά στη Ρωσία εναντίον των Μπολσεβίκων (1918-21), ξευτελίστηκαν και είδαν τα ίδια τα στρατεύματά τους να επαναστατούν. Η Γερμανία του Χίτλερ επιτέθηκε στη Ρωσία και συνετρίβη. Τη δόξα αυτών ζήλεψαν κατά τα φαινόμενα οι Μπάιντεν, Σολτς, Μακρόν, Στόλτενμπεργκ, φον ντερ Λάιεν (και ο δικός μας ο Μητσοτάκης από πίσω), ίσως η πιο παρακμιακή κουστωδία «ηγετών» της Δύσης στην ιστορία της. Μόνο που τώρα υπάρχουν πυρηνικά όπλα και ένα σωρό άλλα τεχνολογικά μέσα που δεν υπήρχαν πριν το 1945.

Γι’ αυτό η καινούρια εκστρατεία κινδυνεύει να εξελιχθεί όχι απλά σε Βατερλώ της Δύσης, αλλά σε Βατερλώ της ανθρωπότητας, εφόσον δεν κινητοποιηθεί μαζικά και δυναμικά για να αποτρέψει την καταστροφή της. Εξηγήσαμε σε προηγούμενο άρθρο μας για ποιο λόγο οι τελευταίες αποφάσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ αυξάνουν δραματικά την πιθανότητα παγκόσμιου πυρηνικού πολέμου γιατί, όπως εξηγήσαμε, ανατρέπουν τις πιο βασικές αρχές της «πυρηνικής σταθερότητας» που εγκαθίδρυσαν στο παρελθόν ΗΠΑ και ΕΣΣΔ.

Αυτό δεν το λέμε εμείς. Ο ίδιος ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών το λέει, ο Τζο Μπάιντεν. Από την αρχή του πολέμου στην Ουκρανία αρνήθηκε να παράσχει όπλα μακρού βεληνεκούς στην Ουκρανία, ικανά να πλήξουν βαθιά το ρωσικό έδαφος, με το επιχείρημα ότι θέλουμε να βοηθήσουμε μεν την Ουκρανία, όχι όμως και να προκαλέσουμε τον «Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο». Το επιχείρημα ότι δεν πρέπει να προκαλέσουμε τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν διαρκώς παρόν στις συσκέψεις του Λευκού Οίκου για την πολιτική στην Ουκρανία έως ότου ο Πρόεδρος παρεδόθη στο «κόμμα του Πολέμου» εντός της συλλογικής Δύσης και της αμερικανικής κυβέρνησης. Επομένως ο Μπάιντεν ή δεν ξέρει τι λέει και τι κάνει, κάτι πολύ επικίνδυνο αν οι αποφάσεις αφορούν την ίδια την επιβίωση της ανθρωπότητας, ή ξέρει τι λέει και, για λόγους που ο ίδιος γνωρίζει, επιλέγει να αναλάβει το ρίσκο του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου, δηλαδή της καταστροφής της ανθρωπότητας.

Καταλαβαίνω ότι είναι κάπως δύσκολο στον αναγνώστη να πάρει κυριολεκτικά αυτά που γράφω. Παρακολουθώντας κάπως συστηματικά για πολλά χρόνια τα ζητήματα ελέγχου των πυρηνικών εξοπλισμών και των σχέσεων Ανατολής-Δύσης, έχω υπογραμμίσει στην αρθρογραφία μου την πορεία που μας οδήγησε σταδιακά στο σημείο που βρισκόμαστε, περιλαμβανομένων και των κινδύνων από την εγκατάσταση νέων αμερικανικών βάσεων, ιδίως στην Αλεξανδρούπολη, όπου ακόμα και η έκρηξη ενός «μικρού» τακτικού πυρηνικού μπορεί να οδηγήσει σε ραδιενεργό καταστροφή μεγάλο τμήμα της Ελλάδας, λόγω ιδίως των βορειοανατολικών ανέμων που φυσάνε τον περισσότερο καιρό στο Αιγαίο. Δεν μου απήντησε κανείς με επιχειρήματα, με αντιμετώπισαν όμως πάρα πολύ με σκεπτικισμό και επικρίσεις για κάποιου είδους καταστροφολογία. Δεν χαίρομαι γιατί επιβεβαιώθηκα και εξακολουθώ να προσεύχομαι να μην επιβεβαιωθώ περισσότερο.

Γιατί οι πολίτες απαξιώνουν κόμματα-πολιτικούς στην «αναξιοκρατική Δημοκρατία» της Κύπρου…

 

του Σάββα Ιακωβίδη

Ο μεγάλος Γερμανός ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης, Μπέρντολντ Μπρεχτ, σε ένα ποίημά του (1936), έγραψε προφητικά – και για την Κύπρο: «Αν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι/ είσαστε χαμένοι./ Φίλος σας είναι η αλλαγή/ η αντίφαση είναι σύμμαχός σας./ Από το Τίποτα/ πρέπει κ ά τ ι να κάνετε, μα οι δυνατοί/ πρέπει να γίνουνε τ ί π ο τ α./ Αυτό που έχετε, απαρνηθείτε το και πάρτε/ αυτό που σας αρνιούνται»

Πρόσφατα διάβασα το βιβλίο: «Η νίκη σαν παρηγοριά», του γνωστού Έλληνα συγγραφέα και φιλόσοφου, Στέλιου Ράμφου. Σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στον Θανάση Λάλα (Portrait Documentaries, τ. 2, Απρίλιος 2012), αναφέρθηκε στην αποστασία του 1964. Επισήμανε πως σημάδεψε ανεξίτηλα την Ελλάδα επειδή, υπογράμμισε, «περάσαμε σε μιαν αναξιοκρατική δημοκρατία. Και από την στιγμή που περάσαμε στην αναξιοκρατική δημοκρατία, η δικτατορία πρώτα και ο λαϊκισμός μετά, απείχαν μόλις λίγα βήματα». Τα γράφουμε αυτά με αφορμή τις ευρωεκλογές και τις εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης που θα διεξαχθούν την Κυριακή, 9 Ιουνίου 2024. Έχουν μεγάλη σημασία επειδή, μετά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, η Κύπρος που γνωρίζαμε δεν έχει καμία απολύτως σχέση με όσα θλιβερά, καταστροφικά βιώνουμε και παρακολουθούμε σήμερα.

Η τουρκική εισβολή συνέτριψε, εκτός πολλών άλλων, τον ιστό της κυπριακής κοινωνίας. Συνέθλιψε το αξιακό μας σύστημα. Κατερείπωσε όσα πιστεύαμε για την ικανότητα, τη σοβαρότητα, την ποιότητα, την αξιοπιστία, την προβλεπτικότητα, το ήθος, της ηγεσίας μας. Στη συνέχεια, η γρήγορη, ανεξέλεγκτη οικονομική και τουριστική ανάπτυξη προκάλεσαν νέα δεινά διά του χρήματος και της διαφθοράς. Ο πατριωτισμός καταρρακώθηκε από την προδοσία.

Κύπρος: Μισό Αιώνα υπό την Ομηρία τής ΔΔΟ

 

του Φοίβου Κλόκκαρη*

Μέχρι πότε η Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ) θα παραμένει εγκλωβισμένη στη λύση ΔΔΟ και ο Ελληνισμός της Κύπρου θα ζει με τον τρόμο τής επανέναρξης των διακοινοτικών συνομιλιών, που θα φέρουν νέα δεινά, αφού οι δύο λύσεις που υπάρχουν στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων τουρκοποιούν την Κύπρο; η υποστηριζόμενη από την ΚΔ λύση ΔΔΟ (συγκαλυμένη μορφή συνομοσπονδίας δύο κρατών) και η υποστηριζόμενη από την Τουρκία λύση δύο κρατών (συνομοσπονδία δύο κρατών).

Η ΔΔΟ, όπως αυτή διαμορφώθηκε με τις δικές μας υποχωρήσεις (συγκλίσεις των συνομιλιών, όσες τουλάχιστον γνωρίζουμε από τίς διαρροές στα ΜΜΕ) έχει τόσα πολλά δυσμενή στοιχεία, που είναι αδύνατον να συγκροτήσει ένα κανονικό δημοκρατικό κράτος. Μερικά από αυτά είναι:

1.      Καταλύει την ΚΔ και νομιμοποιεί την διχοτόμηση,  και τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε η Τουρκία στη Κύπρο με την στρατιωτική εισβολή το 1974 και τη συνεχιζόμενη κατοχή.

2.      Παραβιάζει τις αρχές της ενότητας του κράτους και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (εκλέγειν-εκλέγεσθαι, ατομικής ιδιοκτησίας, ελεύθερης εγκατάστασης) με την επιβολή εδαφικών ζωνών με εγγυημένες πλειοψηφίες κατοίκων και περιουσιών.

3.      Παραβιάζει την αρχή της πλειοψηφίας στη λήψη αποφάσεων με το δικαίωμα ΒΕΤΟ στους Τουρκοκύπριους (ΤΚ). Το κράτος θα αδυνατεί να λαμβάνει αποφάσεις και θα χρειάζεται χρονοβόρους και αντιδημοκρατικούς μηχανισμούς επίλυσης αδιεξόδων.

4.      Παραβιάζει τις αρχές της απλότητας, λειτουργικότητας και οικονομικής βιωσιμότητας με την συγκρότηση πολύπλοκου, διχοτομικού και δυσλειτουργικού κράτους, με διαρχία αξιωματούχων.

5.      Παραβιάζει την αρχή της ασφάλειας των πολιτών και του κράτους, με την στέρηση του δικαιώματος να έχει ένοπλες δυνάμεις (παραβίαση του δικαιώματος της αυτοάμυνας, που κατοχυρώνεται από το άρθρο 51 του καταστατικού χάρτη των ΗΕ) απαραίτητες για την άσκηση της κυριαρχίας του.

6.     

Να μιλάτε με τον Ερντογάν, κ. Μητσοτάκη, αλλά πάντα με το δάκτυλο στη σκανδάλη! Μόνον έτσι σας σέβεται!

 

του Σάββα Ιακωβίδη

Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κυριάκος Μητσοτάκης, εναβρύνεται με «διαύλους επικοινωνίας», «ήρεμα νερά» και μηδενικές σχεδόν παραβιάσεις στο Αιγαίο από τους Τούρκους. Ταυτόχρονα, όμως, εισπράττει ηχηρές καρπαζιές από τον Ερντογάν, τον Πρωθυπουργό της Αλβανίας, Ράμα και τη νέα Πρωθυπουργό των Σκοπίων. Ο Αλβανός ηγέτης καθύβρισε τους Έλληνες μέσα στο σπίτι τους. Η Σκοπιανή Πρωθυπουργός παραβίασε τη Συμφωνία των Πρεσπών και μίλησε για «Μακεδονία». Και ο Ερντογάν προκάλεσε με αναφορά σε «τουρκική μειονότητα» της Δυτ. Θράκης. Pacta sunt servanda (οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται), αλλά ούτε ο Τούρκος Πρόεδρος ούτε ο Αλβανός Πρωθυπουργός ούτε η Πρωθυπουργός των Σκοπίων τηρούν τα συμφωνηθέντα. Η Ελλάδα δίνει την εικόνα κράτους που, αντί να αντιδρά με δύναμη, αποφασιστικότητα και αξιοπιστία έναντι κακών γειτόνων, ανέχεται να τρώει καρπαζιές.

Η επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Τουρκία (13.5.2024) μονοπώλησε το ενδιαφέρον. Είχαν προηγηθεί οι γνωστές απειλές της Τουρκίας κατά της Ελλάδος. Κατά τη διάρκεια της Συνόδου της ΕΕ στην Πράγα (Οκτώβριος 2022), ο Ερντογάν αμφισβήτησε για πολλοστή φορά την κυριαρχία των ελληνικών νησιών. Όπως αποκάλυψαν οι «New York Times» (17/10/2022), ο Τούρκος Πρόεδρος διατύπωσε τη γνωστή απειλή: «Μπορεί να έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ». Όταν δημοσιογράφος τον ρώτησε εάν αυτό σήμαινε ότι θα επιτεθεί στην Ελλάδα, του απάντησε: «Το θέμα το κατάλαβες καλά». Σε απάντηση των υλακών Ερντογάν, ο Έλληνας Πρωθυπουργός, μιλώντας στην Τανάγρα (24/1/2023), προειδοποίησε: «Όσοι διαλαλούν ότι ίσως έρθουν μια νύχτα ξαφνικά, να ξέρουν πως μπορεί να ξυπνήσουν μια νύχτα και να προσγειωθούν στη σκληρή πραγματικότητα. Κάθε γιουρούσι τους μπορεί να γίνει άτακτη υποχώρηση, μπροστά στο τρίγωνο του διεθνούς δικαίου, τον ακμαίων Ενόπλων Δυνάμεων και των ισχυρών συμμαχιών μας».

Ένδειξη ανεξαρτησίας από κομματικά δεσμά...

 του Λεωνίδα Κουμάκη

Σωστό, αναγκαίο και εθνικά ωφέλιμο είναι να καυτηριάζουμε τα (κατά την γνώμη μας) σφάλματα της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας ακόμα και όταν απολαμβάνει σημαντική αποδοχή από το εκλογικό σώμα. Αποτελεί όμως και αναγκαία ένδειξη ανεξαρτησίας από κομματικά δεσμά, η αναφορά των όποιων (κατά την γνώμη μας) θετικών ενεργειών της πολιτικής εξουσίας σε εθνικά θέματα.

Θα εστιάσω στο τελευταίο, από την παρουσία του Έλληνα πρωθυπουργού στην Άγκυρα, στην αναφορά που έκανε για τον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης κατά την κοινή συνέντευξη τύπου με τον "Απατεώνα Δικτάτορα" της Τουρκίας, λέγοντας επί λέξη: "... θα ήταν ευχής έργο αν την ίδια άνθηση (εννοεί της μουσουλμανικής μειονότητας στην Ελλάδα) γνωρίσει και ο διαρκώς συρρικνωμένος ελληνικός πληθυσμός στην Τουρκία..." . Προσωπικά, εύχομαι ολόψυχα στην επόμενη συνέντευξη τύπου που θα δώσει στην Τουρκία Έλληνας πρωθυπουργός, να συμπληρώσει και αριθμούς, δηλαδή "... θα ήταν ευχής έργο αν την ίδια άνθηση που έχει η μουσουλμανική μειονότητα στην Ελλάδα η οποία από 80.000 που ήταν το 1923 σήμερα ξεπέρασε τις 120.000, να γνώριζε και ο διαρκώς συρρικνωμένος ελληνικός πληθυσμός στην Τουρκία ο οποίος από 120.000 που ήταν το 1923 κατέληξε στις μέρες μας σε λίγες μόλις χιλιάδες που μετριούνται στα δάκτυλα του ενός μόνο χεριού, λόγω των διαχρονικών πολιτικών του τουρκικού κράτους ..." .

Μισός Αιώνας χωρίς Στρατηγική για την Ασφάλεια

 

 

τού Φοίβου Κλόκκαρη*

 

Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την βάρβαρη τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 και τήν κατοχή του βορείου τμήματός της, το οποίο σήμερα παρουσιάζει μια εφιαλτική εικόνα Τουρκοποίησης/ ισλαμοποίησης.Το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) και οι ελεύθερες περιοχές, τελούν υπό την διαρκή απειλή ισχυρών τουρκικών δυνάμεων κατοχής (ΤΔΚ) και υπό διαρκή δημογραφική αλλοίωση από μουσουλμάνους μετανάστες, που προωθεί συστηματικά, η Τουρκία μέσω τής γραμμής καταπαύσεως τού πυρός(ΓΚΠ) ,αλλά και από μαζικές μεταναστευτικές ροές κυρίως Σύρων μέσω θαλάσσης.

 

Με τον όρο Εθνική Ασφάλεια  εννοούμε την απαίτηση να διατηρηθεί η επιβίωση τού κράτους με τη χρήση τής εθνικής ισχύος του.Όλες οι σοβαρές χώρεςσυντάσουν Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας ( ΣΕΑ)(NationalSecurityStrategy,NSS), η οποία αποτελεί το σημαντικότερο θεσμικό κείμενο για την εθνική ασφάλεια τούκράτους.Παρά την παρέλευση μισού αιώνα από την Τουρκική εισβολή και την συνεχιζόμενη κατοχή του βορείου τμήματος τής Κύπρου, η ΚΔ εξακολουθεί να στερείται αδικαιολόγητα αυτού του θεσμικού κειμένου.Η ΣΕΑπροσδιορίζει τον βέλτιστο τρόπο (σχέδιο) διαχείρισης των μέσων (εθνική ισχύς)προς επίτευξη επιδιωκόμενου στόχου (εθνικός σκοπός) .Η ΣΕΑείναιουσιαστικά η πολιτική εν δράσει, για νάαντιμετωπισθούν οι απειλές κατά της ασφάλειας του κράτους,  να προστατευθούν τα εθνικά του συμφέροντα και να προωθηθούν οι εθνικές του επιδιώξεις.

 

Είναι θετικό βήμα ότι μετά από μισό αιώνα κατοχής, η παρούσα κυβέρνηση τής ΚΔ συγκρότησε Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας (ΣΥΜΒΕΑ,)(nationalsecuritycouncil,NSC)

Βρετανικές Βάσεις, κυριαρχία, πυρηνικά και… Αστυπάλαια!

 

της Φανούλας Αργυρού

Αποικιακά κατάλοιπα και η

καλή θέληση των Κυπρίων

Χάρτης Βάσεως Ακρωτηρίου.

Προσέξαμε ένα δημοσίευμα της αθηναϊκής «Εστίας», 16.4.2024, Ευθ. Π. Πέτρου, «Ελλάς και Κύπρος στην οριογραμμή των συγκρούσεων», το οποίο ξεφεύγει σε διάφορα σημεία της πραγματικότητας, όταν έγραψε:

«Στήν Κύπρο τά πράγματα εἶναι πολύ διαφορετικά. Οἱ βρεταννικές ἐγκαταστάσεις δέν εἶναι βάσεις, ἀλλά ἐδάφη ὑπό βρεταννική κυριαρχία (British Sovereign Areas – BSA). Ἡ νομική διαμόρφωσις τοῦ καθεστῶτος τους εἶχε προηγηθεῖ τῆς ἀνακηρύξεως τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας τήν 1η Ὀκτωβρίου τοῦ 1960. Ἐπίσης, οἱ ἐγκαταστάσεις αὐτές διατηροῦν, σέ συνεργασία βεβαίως μέ τίς κυπριακές ἀρχές, τόν ἔλεγχο τοῦ ἐναερίου χώρου τῆς Κύπρου καί τοῦ FIR Λευκωσίας. Ἡ δυνατότης παρεμβάσεως τῆς κυπριακῆς κυβερνήσεως στά τεκταινόμενα ἐντός τῶν βρεταννικῶν ἐγκαταστάσεων εἶναι πρακτικῶς μηδενικές. Ὅταν δηλαδή ἀπογειώθηκαν τά βρεταννικά μαχητικά γιά νά συνδράμουν τήν ἀεράμυνα τοῦ Ἰσραήλ, δέν εἶχαν ὑποχρέωση κἄν νά ἐνημερώσουν τήν κυπριακή κυβέρνηση, ἡ ὁποία μέ τήν σειρά της, ἐπ’ οὐδενί, θά μποροῦσε νά ἀποτρέψει τήν ἐμπλοκή στίς ἐπιχειρήσεις…».

Στο πιο πάνω είναι ανάγκη να επισημάνουμε ότι,

1) Η Κυπριακή Δημοκρατία ανακηρύχθηκε στις 16 Αυγούστου 1960 και όχι την 1η Οκτωβρίου 1960. Η τελευταία ημερομηνία επιλέχθηκε απλά ως ημέρα εορτασμού για διάφορους λόγους.

2) Οι βρετανικές «εγκαταστάσεις» είναι στις Βρετανικές Βάσεις, οι οποίες δεν έχουν βρετανική κυριαρχία αλλά παρέμειναν αποικιακά κατάλοιπα.

Πρόεδρε-κομματάρχες, τώρα θα βροντοφωνάξουμε ΟΧΙ στην τουρκοδιζωνική σας! Δεν θα τουρκέψουμε!

 

του Σάββα Ιακωβίδη

Ο Ν. Χριστοδουλίδης, γνήσιος πολιτικός κλώνος του Αναστασιάδη, επιμένει να εκλιπαρεί τον Τούρκο για συνομιλίες διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, που του βροντοφωνάζει ότι απαιτεί όλη την Κύπρο και όχι απλώς δύο κράτη. Να το καταλάβουν, Πρόεδρος και κομματάρχες: Οι Έλληνες θα πούμε ξανά ένα βροντερό ΟΧΙ στην τουρκοδιζωνική τους! ΟΧΙ στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας! ΟΧΙ, δεν θα τουρκέψουμε! ΟΧΙ, δεν θα βάλουμε φέσι!

Την Τετάρτη, 24 Απριλίου 2024, συμπληρώθηκαν 20 ακριβώς χρόνια από το ιστορικό και σωτήριο ΟΧΙ του κυπριακού Ελληνισμού στο τερατούργημα Ανάν. Όπως είπε, παραφράζοντάς τον, και ο μέγας ποιητής μας, Καβάφης, οι Έλληνες της Κύπρου βρέθηκαν στις 24 Απριλίου 2004 μπροστά σε ένα μεγάλο «ναι» και σε ένα μεγάλο «όχι». Ή θα νομιμοποιούσαν, διά της υπογραφής των, τη μετατροπή της Κύπρου σε ένα απεχθές και επαχθές τουρκικό προτεκτοράτο με προοπτική οριστικής κατάποσής του από τον Αττίλα. Ή θα βροντοφώναζαν ένα μεγάλο και ισχυρό ΟΧΙ στα τουρκικά και ξένα σχέδια για την παράδοση της Κύπρου αύτανδρης σε μια νέα τουρκοκρατία. Θα παραθέσω μερικές προσωπικές μαρτυρίες από εκείνη τη δύσκολη, τραγική και εφιαλτική εποχή.

Μετά την υποβολή του πρώτου σχεδίου Ανάν, στις 11/11/2002, η «Σημερινή», της οποίας ήμουνα αρχισυντάκτης, το Ράδιο Πρώτο και η τηλεόραση ΣΙΓΜΑ, με επικεφαλής τον διευθυντή του Συγκροτήματος ΔΙΑΣ, Κώστα Ν. Χατζηκωστή, απορρίψαμε το σχέδιο. Με καθημερινή αρθρογραφική και αναλυτική τεκμηρίωση, εξηγούσαμε προς την ηγεσία του τόπου και προς τους πολίτες γιατί αυτό το ανοσιούργημα έπρεπε να απορριφθεί. Είχαμε ν’ αντιπαραταχθούμε προς τους θιασώτες του «ναι», με επικεφαλής τον τότε πρόεδρο του ΔΗΣΥ, Ν. Αναστασιάδη, προς τον Δ. Χριστόφια, ΓΓ του ΑΚΕΛ και την ηγεσία του και άλλους υποστηρικτές του σχεδίου. Ο Ν. Αναστασιάδης, ο Γ. Κασουλίδης, ο Αβ. Νεοφύτου ήταν οι πιο ένθερμοι προαγωγοί του σχεδίου, με εκφοβισμούς, απειλές και προειδοποιήσεις ότι θα μας επιβάλουν το σχέδιο, ότι θα επέλθει Μικρασιατική Καταστροφή αν δεν το δεχτούμε (Κασουλίδης). Και ότι ο Γλ. Κληρίδης, ορκιζόμενος στο ιερό Ευαγγέλιο, προτιμούσε να πεθάνει παρά να δει απόρριψή του.

Στις 23 Μαρτίου 2004 πραγματοποιήθηκε η Διάσκεψη του Μπούργκενστοκ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την εικόνα που είδαμε όλοι στους τηλεοπτικούς δέκτες μας: Προσήλθε πρώτα ο Ερντογάν, ευθυτενής, υψαύχην, με σουλτανικό ύφος υπερφίαλου νικητή, αφού είχαν γίνει δεκτές οι 11 αξιώσεις Ζιγιάλ. Μετά ακολούθησαν ο πρόεδρος Παπαδόπουλος και ο Έλληνας Πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής, κατηφείς, περιδεείς, με σκυμμένο το κεφάλι. Εκείνη τη στιγμή, συγκρίνοντας τις εικόνες των δύο αντιπροσωπιών, είπα μέσα μου: «Τετέλεσται, την βάψαμε, τέλειωσε το παιχνίδι, χάνεται η Κύπρος». Ο Τάσσος απέρριψε εισήγηση του Ανάν για προσυμφωνία και οι συνομιλίες κατέρρευσαν. Όταν επέστρεψε στην Κύπρο, αντιμετώπισε σκληρή κριτική από τον ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ, καθώς και από το εξωτερικό και την Ελλάδα. Στις 7 Απριλίου 2004, ο Τάσσος θα απευθυνόταν προς τον κυπριακό λαό με διάγγελμα. Παραμονές του διαγγέλματος, ο διευθυντής της «Σημερινής», Κ.Ν. Χατζηκωστής, βρισκόταν στο Άγιον Όρος με τον ιδιοκτήτη του «Φιλελευθέρου», Νίκο Παττίχη και τον τότε Υπουργό Παιδείας, Πεύκιο Γεωργιάδη.

Μισός Αιώνας Βάρβαρης Τουρκικής Κατοχής στήν Κύπρο -- οι στρατηγικές επιδιώξεις τής Τουρκίας

 

τού Φοίβου Κλόκκαρη*

 

Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στη Κύπρο το 1974 και την κατοχή του βορείου τμήματος της.Η επεκτατική στρατηγικήτης Τουρκίας για την Κύπροπηγάζει από τον εθνικό όρκο της τουρκικής εθνοσυνέλευσης το 1920, περί ανασύστασης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και ανάκτησης απωλεσθέντων εδαφών μεταξύ των οποίων και η Κύπρος. Συντάχθηκε την δεκαετία τού 1950 από την Τουρκική κυβέρνηση Μεντερές, με την συνδρομή της Βρετανίας, προς αποτροπή της ΕΝΩΣΗΣ της Κύπρου με την Ελλάδα, που αξίωσε ο Κυπριακός Ελληνισμός με δημοψήφισμα το 1950 και με τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα 1955-59.

Η Τουρκική Στρατηγική περιλαμβάνεται :

-        Στις Εκθέσεις ΝιχάτΕρίμ 1956 και

-        Στο Σχέδιο επανάκτησης Κύπρου 1957 του Γραφείου Ειδικού πολέμου του Γενικού Επιτελείου Στρατού τής Τουρκίας.

Ο ΝιχάτΕρίμ, ήταν συνταγματολόγος, σύμβουλος τού Πρωθυπουργού Μεντερές. Μετέπειτα διετέλεσε και πρωθυπουργός της Τουρκίας.

Βασικά στοιχεία της τουρκικής στρατηγικής :

Σκοπός: Επανάκτηση της Κύπρου, με το επιχείρημα ότι υπήρξε τμήμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας επί 350 χρόνια. Ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας ΦατίνΖορλού στη Τριμερή Διάσκεψη του Λονδίνου το 1955, αναφέρθηκε στην Κύπρο ως “NotreTerre” «Δική μας Γη» και ότι δεν έπρεπε να ελέγχεται από την Ελλαδα για «στρατηγικούς λόγους ασφαλείας τής Τουρκίας>>,<<να μην κλείσει η αλυσίδα των Ελληνικών νησιών που περικυκλώνουν την Τουρκία από δυσμάς και νότου>>

Τρόπος : Διχοτόμηση της Κύπρου και αυτοδιάθεση των Τουρκοκυπρίων (ΤΚ) και Ελληνοκυπρίων (ΕΚ), αφού προηγουμένως μετακινηθεί ο Ελληνικός πληθυσμός σε ξεχωριστή εδαφική περιοχή.

24 Απριλίου: Μια πολύ σημαντική ημέρα μνήμης

 

 

 

του Λεωνίδα Κουμάκη*

 

Η εικοστή τετάρτη Απριλίου σηματοδοτεί δύο ιστορικά γεγονότα τεράστιας σημασίας που αφορούν όχι μόνο τους Αρμενίους, τους Κυπρίους ή τους Έλληνες, αλλά ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο.

 

Το πρώτο αφορά την καθιέρωση της 24ης Απριλίου ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Ως «Γενοκτονία των Αρμενίων» ή και «Ολοκαύτωμα των Αρμενίων» αναφέρονται τα γεγονότα εξόντωσης Αρμενίων πολιτών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι σφαγές Αρμενίων άρχισαν επί Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ (1894-1896), με τον αριθμό των νεκρών να εκτιμάται μεταξύ 80 και 300 χιλιάδων και συνεχίστηκαν με πρωτοφανή βιαιότητα από το κίνημα των Νεότουρκων (1908-1918) και την σφαγή 1.500.000 συνολικά Αρμενίων.

 

Ως έναρξη της Γενοκτονίας των Αρμενίων συμβολικά θεωρείται η 24η Απριλίου του 1915 διότι την ημέρα εκείνη, ολόκληρη η ηγεσία της αρμενικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης φυλακίστηκε και εκατοντάδες Αρμένιοι απαγχονίστηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων - ένας από τους βασικούς συντελεστές του κινήματος ήταν και ο Μουσταφά Κεμάλ ο οποίος από το 1907 υπηρετούσε στο Τρίτο Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη και ο οποίος αργότερα ονομάστηκε ο «πατέρας των Τούρκων», δηλαδή Ατατούρκ.

 

Όπως είναι γνωστό, η Τουρκία αρνείται πεισματικά την ύπαρξη Γενοκτονίας και ισχυρίζεται ότι οι Αρμένιοι απλώς εκτοπίστηκαν. Παρ΄όλα αυτά, τουρκικές πηγές αποδέχονται πως ο αριθμός των νεκρών Αρμενίων ήταν μεταξύ 600.000 και 800.000 ανθρώπων, αλλά οι πιο έγκυρες Δυτικές και Αρμενικές πηγές ανεβάζουν τον αριθμό των σφαγιασθέντων από τους Τούρκους στους 1.500.000 ανθρώπους.

 

Το φρικτό έγκλημα της Γενοκτονίας όχι μόνο 1,5 εκ. Αρμενίων, αλλά και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της καταρρέουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπως Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολικής Θράκης, Ασσυρίων κ.α. είναι πλέον ιστορικά αποδεδειγμένο.  

 

Η πρώτη εκδήλωση στη μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας των Αρμενίων έγινε από μια ομάδα επιζώντων της Γενοκτονίας στην αρμενική εκκλησία της Αγίας Τριάδας της Κωνσταντινούπολης το έτος 1919. Πολλές σημαντικές  προσωπικότητες της Αρμενικής κοινότητας συμμετείχαν στην εκδήλωση και έκτοτε η ημερομηνία αυτή έγινε Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων.

 

Eνημέρωση για την έκδοση του τριπλού τεύχους των «Τετραδίων 85-87»

 

 αφιερωμένου στα 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974

 

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

   Όταν μέσα του 2022 κάναμε τις πρώτες συζητήσεις με την Σ.Ε. των «Τετραδίων» για την προετοιμασία του τεύχους με αφορμή τα 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, αυτό που δέσποζε στην σκέψη μας είναι ότι θα έπρεπε να καταβάλουμε όλες τις προσπάθειες για την έκδοση ενός αφιερώματος που θα στέκονταν με προσήλωση και σεβασμό στο τραγικό γεγονός, ένα αφιέρωμα στο οποίο δεν θα είχε θέση η ιδεολογική χρήση της ιστορίας, αλλά που η παρουσίαση του Κυπριακού θα γινόταν στο πεδίο των πραγματικών του διαστάσεων, δηλαδή αυτού του υπ’ αρ. 1 εθνικού μας ζητήματος.

   Δύο και πλέον χρόνια κράτησε η περιπέτεια αυτή και τολμώ να πω, με όλο τον κίνδυνο να σας προκαταλάβω, ότι για τα μέλη των Επιτροπών Στήριξης σε Αθήνα, Λευκωσία και Λονδίνο και εμένα στον ρόλο και του γενικού συντονιστή, η Ιθάκη δεν μας έδωσε μόνον το ωραίο ταξίδι, αλλά και το συμπέρασμα ότι δεν την βρήκαμε διόλου φτωχική.

   Έχοντας πλέον, τυπωμένο ανά χείρας, το πλουσιότερο σε ύλη 464 σελίδες) και συνεργάτες (30), τεύχος μας, θέλουμε, χωρίς λόγια περιττά, να επισημάνουμε ότι είμαστε ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα.

   Πρώτον γιατί τα σχεδιασθέντα και συμφωνηθέντα επετεύχθησαν πλήρως και στον καθορισμένο χρόνο, γεγονός ασύνηθες στα καθ’ ημάς στην Ιερουσαλήμ.

   Δεύτερον, γιατί στο εγχείρημα αυτό ανταποκρίθηκαν, πλην κυριολεκτικά ελαχίστων, όλοι οι προσκληθέντες, με κείμενα κριτικού στοχασμού που –κατά την γνώμη μας- φωτίζουν με επάρκεια και σε ικανοποιητικό βαθμό, πλείστες όσες πλευρές του Κυπριακού και δη από ποικίλες και διαφορετικές πτυχές, γεγονός που δίνει την δυνατότητα για μια σφαιρικότερη αποτίμηση της δεύτερης, μετά την Μικρασιατική, μείζονος Εθνικής Καταστροφής.

   Τρίτον γιατί η συμμετοχή στο παρόν εγχείρημα, η συγκέντρωση δυνάμεων και πυρός, δείχνει, χωρίς όμως αυταπάτες, ότι «ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει» και πολλά θα κριθούν από την περαιτέρω ενίσχυση αυτού που θα  μπορέσουμε να θεωρήσουμε ως σοβαρή επιστημονική και συνεκτική πολιτισμική εθνικό-λαϊκή παρέμβαση/αντίσταση απέναντι στον επελαύνοντα και υπερκχυλίζοντα τον δημόσιο βίο ιστορικό και πολιτικό αναθεωρητισμό και την εν γένει woke κουλτούρα.

   Για να το πούμε διαφορετικά. Καμιά ήττα δεν είναι οριστική, στον βαθμό που ο ηττημένος κάνει την δουλειά του.

   Στο αφιέρωμα συμμετέχουν οι: Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας

Νίκος Χριστοδουλίδης, Αρχιεπίσκοπος Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου Γεώργιος, Αλεξάνδρου Χαράλαμπος, Αλευρομάγειρος Δημήτρης, Αξελός Λουκάς, Αργυρού Φανούλα, Βάσσης Λαοκράτης, Βενιζέλος Κώστας, Γεωργής Γιώργος, Γρίβας Κωνσταντίνος, Ευρυβιάδης Μάριος, Ήφαιστος Παναγιώτης, Κέντας Γιώργος, Κλόκκαρης Φοίβος, Κοντογιώργης Γιώργος, Κυριακίδης Κλέαρχος, Κωνσταντινίδης Στέφανος, Λυγερός Σταύρος, Μαλκίδης Θεοφάνης, Mallinson William, Μαυρής Γιάννης, Μαυρίδης Κώστας, Νεάρχου Περικλής, Ξυπολιά Ήλια, Παπαπολυβίου Πέτρος, Ρινάλντι Ρούντι, Συρίγος Άγγελος, Τασούλας Αργύριος, Φιακάς Ευάγγελος και Φούσκας Βασίλης, τους οποίους τα «Τετράδια» ευχαριστούν όχι μόνο για την συμμετοχή τους, αλλά και το πνεύμα συνεργασίας και την συμβολή τους στο να συμπυκνώσουν την όλη τους επιχειρηματολογία σε λόγο τεκμηριωμένο, πυκνό και λειτουργικό.

  

Η Β. Ήπειρος μέσα από βρετανικά έγγραφα

 

Βόρεια Ήπειρος, Κύπρος, θύματα γεωγραφίας και όχι μόνο…

Δύο χάρτες στα βρετανικά αρχεία για τη Βόρειο Ήπειρο.

Της Φανουλας Αργυρού

Το θέμα της Βορείου Ηπείρου καλύπτεται διαχρονικά και στο Βρετανικό Εθνικό Αρχείο, εφόσον το Λονδίνο ήταν βαθιά αναμεμειγμένο με την τύχη της…

Στο σημερινό μου άρθρο θα δώσω μια μικρή περιγραφή για το πώς έβλεπαν και χειρίστηκαν τις ελληνικές διεκδικήσεις για τη Βόρειο Ήπειρο στο βρετανικό Υπ. Εξωτερικών (Φόρεϊν Όφις). Και δηλώνω ότι αυτό δεν αποτελεί ειδική έρευνα για το θέμα, παρά μόνο μια μικρή αναφορά.

Μεταξύ των αποδεσμευμένων προ ετών εγγράφων επέλεξα δύο, τα οποία δίνουν την εικόνα μεταξύ 1946 και 1952.

Το πρώτο είναι Memorandum ημερομηνίας 9 Μαΐου 1949, το οποίο αναφέρει περιπτώσεις που αναβίωσαν οι ελληνικές διεκδικήσεις για τη Βόρειο Ήπειρο μετά τις 11 Μαρτίου 1946, όταν εκδόθηκε το F.O.R.D. Paper με τα «Ελληνο-Αλβανικά Σύνορα» (“The Greek-Albanian Frontier”). Συνοπτικά το έγγραφο αναφέρει:

Της ελληνικής αντιπροσωπίας το 1946 στη Διάσκεψη Ειρήνης, στο Παρίσι, ηγείτο ο Κωνσταντίνος Τσαλδάρης (Πρωθυπουργός) και περιελάμβανε και τους ηγέτες της αντιπολίτευσης. Συμφώνησαν όλοι σε μια εθνική εξωτερική πολιτική και στην άμεση ανάγκη να πιέσουν την Αλβανία να δώσει μέρος της Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα (Η αναφερόμενη περιοχή βρίσκεται στον συνημμένο χάρτη). Αποφάσισαν να θέσουν το ελληνικό αίτημα όταν θα συζητείτο η ιταλική συνθήκη για ειρήνη (η ιταλική αναγνώριση της

Αναβίωση τού Δόγματος τού Ενιαίου Αμυντικού Χώρου

 

τού Φοίβου Κλόκκαρη*

Ηημικατεχόμενη Κύπρος για να έχει αξιόπιστη αποτρεπτική ικανότητα έναντι της Τουρκικής επιθετικότητας που συνεχίζεται, είναι απαραίτητο να συνάψειαμυντική συμμαχία με τηνΕλλάδα, με την οποία έχει κοινάσυμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο(ΑΜ) και αντιμετωπίζουν κοινό εχθρό,την Τουρκία.

 

Το δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου( ΔΕΑΧ) Κύπρου-Ελλάδας, υιοθετήθηκε το 1993 και λειτούργησε μέχρι το 2000.Ήταν μία στοιχειώδης μορφή αμυντικής συνεργασίας/ συμμαχίας, η οποία παρά τα κενά και τις ελλείψεις της,  συνέβαλε σε ένα βαθμό στην ανάσχεση των επιδιώξεων τής Τουρκίας να αποκτήσει κυρίαρχο ρόλο στην ΑΜ.Η εφαρμογή τού ΔΕΑΧ είχε πολλαπλά οφέλη για το ηθικό τού Ελληνισμού τής  Κύπρου και για την ενίσχυση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων των ενόπλων δυνάμεων (ΕΔ) τής Ελλάδας (ΣΞ, ΠΝ, ΠΑ) και της εθνικής Φρουράς (ΕΦ) τής Κύπρου, η οποία διαθέτει στοιχειώδεις αεροναυτικές δυνάμεις και έχει εκτεταμένο θαλάσσιο και εναέριο χώρο .Στα πλαίσια τούΔΕΑΧ κατασκευάστηκαν στην Κύπρο υποδομές, για την υποστήριξη αεροναυτικών δυνάμεων τής Ελλάδας (αεροπορική βάση «Ανδρέας Παπανδρέου» στη Πάφο, ναυτική βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» στο Ζύγι).

Από την εφαρμογή τού ΔΕΑΧ αποκτήθηκαν χρήσιμες εμπειρίες από το στρατιωτικό προσωπικό.

Αρχιεπίσκοπος προς Αθήνα: «Δεν είμαστε ξένοι και πάροικοι»

 

Από τον Σερ Χιου Φουτ, 1958 - στον Έλληνα Πρέσβη, 2024

Στις 11 Σεπτεμβρίου 1958, αντιγράφοντας τον βρετανικό Τύπο, οι κυπριακές εφημερίδες έγραψαν ότι ο τότε τελευταίως και διχοτόμος κυβερνήτης της αποικίας Κύπρου, Σερ Χιου Φουτ, είχε λάβει οδηγίες από τη βρετανική κυβέρνηση να προχωρήσει με την υλοποίηση του συνεταιρικού σχεδίου (Μακμίλαν). Το οποίο, όμως, όπως μας αποκάλυψαν τα βρετανικά έγγραφα χρόνια αργότερα, ήταν ΔΙΚΟ του σχέδιο (Σερ Χιου Φουτ), που είχε εισηγηθεί στο Λονδίνο από τον Ιανουάριο του1958…

Ο Σερ Χιου Φουτ, λοιπόν, είχε πάρει οδηγίες «να χρησιμοποιήσει όλα τα δυνατά μέσα να συντρίψει την ελληνική αντίσταση σ’ αυτό. Και πως θα επιτρεπόταν στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο να επιστρέψει στο νησί, εάν και όταν θα εθεωρείτο ότι η παρουσία του θα βόλευε τους στόχους της βρετανικής πολιτικής».

Γιατί θυμήθηκα την πιο πάνω εντολή του Λονδίνου προς Σερ Χιου Φουτ; Αβίαστα, δυστυχώς, μου την έφεραν στον νου, οι πράξεις, τα λόγια, οι «πολιτικές» των «ήρεμων νερών» της σημερινής ελληνικής Κυβέρνησης Κ. Μητσοτάκη με τους «καλούς της γείτονες» τους Τούρκους, και οι ανεπίτρεπτες επεμβάσεις της μέσω του νυν Έλληνα πρέσβη στη Λευκωσία.

Η ελληνική Κυβέρνηση δεν απάντησε στην επιστολή του Αρχιεπισκόπου

1) ΕΣΤΙΑ (Αθηνών), 20.3.2024: Η Αθήνα δεν απάντησε στην επιστολή του Αρχιεπισκόπου Γεώργιου αναφορικά με επικείμενες εκδηλώσεις για τα 50χρονα της μαύρης επετείου της εισβολής.

«Μιλώντας στο Μεσημέρι και Κάτι» (Sigma), ο Μανώλης Κοττάκης,