Γιάννης Βλαστάρης: Ένας αόρατος «εχθρός του λαού»

 

Η αδιάσειστη απόδειξη για την προπαγανδιστική κυβίστηση του μητσοτακικού λογογράφου και καπνιστή της εξουσίας (συμπλήρωμα στο 45ο μάθημα εφαρμοσμένης προπαγάνδας) του Κωνσταντίνου Βαθιώτη Αυτός είναι ο Γιάννης Βλαστάρης, ο υποκρυπτόμενος λογογράφος του Κυρ. Μητσοτάκη¹. Αφιερώστε, σας παρακαλώ, περίπου 12 λεπτά από την ζωή σας, για να καταλάβετε ποιος προπαγανδιστικός ογκόλιθος κρύβεται πίσω από τον πρωθυπούργο μας. Μάλιστα, στις 7 Μαρτίου 2025, ημέρα ψηφοφορίας για την υποβληθείσα πρόταση δυσπιστίας, ο κ. Μητσοτάκης, που μοιάζει να είναι ένας τέλειος κλώνος του λογογράφου του, γύρισε και είπε στον Νίκο Ανδρουλάκη ότι θα πρέπει να αλλάξει λογογράφο, γιατί κανείς δεν κατάλαβε τι είπε στην ομιλία του! Τυχαίο; Καθόλου! Γιατί ο Κυρ. Μητσοτάκης έχει απόλυτη συναίσθηση της δυσθεώρητης διαφοράς που υπάρχει ανάμεσα στον δικό του λογογράφο, τον γκουρού της προπαγάνδας Γιάννη Βλαστάρη, και κάθε άλλο λογογράφο των υπόλοιπων αρχηγών. Όποιος παρακολουθήσει το βίντεο που προτάσσεται παραπάνω, θα έχει την ευκαιρία να διδαχθεί το φαινόμενο του αναποδογυρίσματος της σημασίας των λέξεων και, ταυτοχρόνως, της περίφημης οργουελικής διγλωσσίας, που εν τέλει οδηγεί σε αλλοτριωτική δισκεψία.

Πάλι προκλητικός , προσβλητικός και εμπρηστικός μέσα στη χώρα μας ο ανιστόρητος ‘Εντι Ράμα

 

Από

 Π. Λ

 -ISKRA

03/11/2024

 

Για άλλη μια φορά ο Έντι Ράμα , με την έγκριση  πάλι της φοβικής , εθελόδουλης , ανεύθυνης ελληνικής κυβέρνησης  αλλά και την συνένοχη σιωπή των κομμάτων της δήθεν αντιπολίτευσης  πήρε την άδεια να κάνει προεκλογική , δήθεν , συγκέντρωση μετά την Αθήνα , τώρα στη Θεσσαλονίκη  στην οποία αντί να απολογηθεί για τις ευθύνες του για τη φυλάκιση και τις διώξεις και πρόσφατα για τον άγριο και βάναυσο προπηλακισμό στο κέντρο των Τιράνων του Μπελέρη  , εκφώνησε άλλο ένα εμπρηστικό λόγο που στρεφόταν ευθέως κατά του ελληνισμού και ειδικά κατά της εναπομείνασας ελληνικής μειονότητας στην  Αλβανία , η οποία υφίσταται , με την ένοχη σιωπή των ελληνικών κυβερνήσεων , εδώ και χρόνια ένα απηνή διωγμό , ο οποίος έχει κλιμακωθεί επί των ημερών της κυβέρνησης Ράμα.

Συγκεκριμένα ο Ε.Ράμα , έτσι στα ξεκούδουνα αλλά από την πλευρά του σχεδιασμένα με προφανή σκοπιμότητα να στιγματίσει και να φοβίσει κυρίως τους Βορειοηπειρώτες της Αλβανίας , τους χαρακτήρισε ”απολιθώματα” γιατί ως γνωστόν είναι αυτοί που χρησιμοποιούν τον όρο ”Βόρειος Ήπειρος”. 

Να ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙ το ΙΣΡΑΗΛ από ΚΥΡΙΑΡΧΟ κράτος, τον ΛΙΒΑΝΟ.

 Η εισβολή του Ισραήλ σε γειτονικό Κυρίαρχο κράτος, τον Λίβανο,έρχεται να συμπληρώσει την βία που ασκείτε από την μεριά του τόσο στην Γάζα όσο και στην Δυτική όχθη (με εμπροσθοφυλακή τους Εβραίους έποικους).

Με πρόσχημα την εξουδετέρωση της Χεζμπολάχ, το Ισραήλ δρα ενάντια σε κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου, σεβασμού της Κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας του Λιβάνου..Η μεταφορά από τους Ισραηλινούς του μετώπου από τον Νότιο Λίβανο, (όπου παρουσιάζονταν από την πλευρά του ως προσπάθεια δημιουργίας μιας ουδέτερης, αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης) σε ολόκληρο τον Λίβανο, με συνεχείς βομβαρδισμούς της πρωτεύουσας Βηρυτού, δείχνει τις πραγματικές προθέσεις. Θεωρεί το Ισραήλ σε αυτή την συγκυρία ότι είναι η "κατάλληλη στιγμή" για να στραφεί εναντίον όλων των "εχθρών" του, επιδιώκοντας πιθανόν μια γενικευμένη σύρραξη στην Μέση Ανατολή, η οποία θα συμπαρασύρει τις ΗΠΑ και εν γένει την Δύση να σταθεί στο πλευρά του.Ανοίγοντας έτσι τους ασκούς του Αιόλου σε μια ταραγμένη, επί δεκαετίες, περιοχή.

Ημέρες Μνήμης – Πόντος, Κύπρος… ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΤΟ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ – ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΤΕΤΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ

 

 

26 Μαΐου 2024 - από τον/την Ονήσιλος

26/5/2024

γράφει η Φανούλα Αργυρού*

Γράφτηκαν πολλά κείμενα αυτές τις μέρες για την Ημέρα Μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας, που  διαπράχθηκε από τους Οθωμανούς Τούρκους εθνοκτόνους/γενοκτόνους  του Κεμάλ Ατατούρκ.  Ένα  μικρό αλλά μεγάλης σημασίας κείμενο,  μου τράβηξε ιδιαίτερα την προσοχή. Το παραθέτω αυτούσιο με τους συνδέσμους. 

Δημοσιεύθηκε στις 19 Μαΐου 2024, ημέρα Μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας γραμμένο από τον Δρ. Δημήτρη Γκίκα, στα αγγλικά και ελληνικά. 

«Ξέρετε πότε η ιστορία επαναλαμβάνεται; Όταν δεν μαθαίνουμε απ’ αυτήν.

Η γενοκτονία των Ποντίων συνιστά μια από τις πιο ειδεχθείς «πολιτικές» πράξεις στην παγκόσμια ιστορία. Κι όμως, η αυριανή ρητορική για την Ημέρα Μνήμης, να είστε σίγουροι, θα είναι του τύπου «ειρήνη και φιλία των λαών».

Λοιπόν, εγώ ΔΕΝ μπορώ να αισθανθώ “φιλικά αισθήματα” όταν φανατικοί τζιχαντιστές βεβηλώνουν εκκλησίες στα νησιά μας. ΔΕΝ μπορώ να κάνω ειρήνη όταν εξαπολύεται υβριδικός πόλεμος εναντίον της πατρίδας μου από τη γείτονα και μάλιστα με τις ευλογίες της «συμμάχου» Γερμανίας. ΔΕΝ μπορώ να λησμονήσω τίποτα, όσο δεν έχει ειπωθεί ούτε ένα «Συγγνώμη» για τις 350.000 ψυχές που χάθηκαν. ΔΕΝ μπορώ να μιλήσω για “συνεργασία”, όταν η ίδια χώρα που προέβη σε τέτοιες ανήκουστες πράξεις εξακολουθεί να συμπεριφέρεται σαν αφεντικό του υποκόσμου της περιοχής. ΔΕΝ μπορώ να σιωπήσω όταν ακαδημαϊκοί «δάσκαλοι», με ψευδο-επιστημονικές θεωρήσεις και ιδεολογικά προβοκατόρικες μελέτες καλύπτουν μια γενοκτονία και ζητάνε να χαθούν στη λήθη εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, συντασσόμενοι θρασύτατα με τους εγκληματίες.

24 Απριλίου: Μια πολύ σημαντική ημέρα μνήμης

 

 

 

του Λεωνίδα Κουμάκη*

 

Η εικοστή τετάρτη Απριλίου σηματοδοτεί δύο ιστορικά γεγονότα τεράστιας σημασίας που αφορούν όχι μόνο τους Αρμενίους, τους Κυπρίους ή τους Έλληνες, αλλά ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο.

 

Το πρώτο αφορά την καθιέρωση της 24ης Απριλίου ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Ως «Γενοκτονία των Αρμενίων» ή και «Ολοκαύτωμα των Αρμενίων» αναφέρονται τα γεγονότα εξόντωσης Αρμενίων πολιτών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι σφαγές Αρμενίων άρχισαν επί Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ (1894-1896), με τον αριθμό των νεκρών να εκτιμάται μεταξύ 80 και 300 χιλιάδων και συνεχίστηκαν με πρωτοφανή βιαιότητα από το κίνημα των Νεότουρκων (1908-1918) και την σφαγή 1.500.000 συνολικά Αρμενίων.

 

Ως έναρξη της Γενοκτονίας των Αρμενίων συμβολικά θεωρείται η 24η Απριλίου του 1915 διότι την ημέρα εκείνη, ολόκληρη η ηγεσία της αρμενικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης φυλακίστηκε και εκατοντάδες Αρμένιοι απαγχονίστηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων - ένας από τους βασικούς συντελεστές του κινήματος ήταν και ο Μουσταφά Κεμάλ ο οποίος από το 1907 υπηρετούσε στο Τρίτο Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη και ο οποίος αργότερα ονομάστηκε ο «πατέρας των Τούρκων», δηλαδή Ατατούρκ.

 

Όπως είναι γνωστό, η Τουρκία αρνείται πεισματικά την ύπαρξη Γενοκτονίας και ισχυρίζεται ότι οι Αρμένιοι απλώς εκτοπίστηκαν. Παρ΄όλα αυτά, τουρκικές πηγές αποδέχονται πως ο αριθμός των νεκρών Αρμενίων ήταν μεταξύ 600.000 και 800.000 ανθρώπων, αλλά οι πιο έγκυρες Δυτικές και Αρμενικές πηγές ανεβάζουν τον αριθμό των σφαγιασθέντων από τους Τούρκους στους 1.500.000 ανθρώπους.

 

Το φρικτό έγκλημα της Γενοκτονίας όχι μόνο 1,5 εκ. Αρμενίων, αλλά και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της καταρρέουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπως Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολικής Θράκης, Ασσυρίων κ.α. είναι πλέον ιστορικά αποδεδειγμένο.  

 

Η πρώτη εκδήλωση στη μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας των Αρμενίων έγινε από μια ομάδα επιζώντων της Γενοκτονίας στην αρμενική εκκλησία της Αγίας Τριάδας της Κωνσταντινούπολης το έτος 1919. Πολλές σημαντικές  προσωπικότητες της Αρμενικής κοινότητας συμμετείχαν στην εκδήλωση και έκτοτε η ημερομηνία αυτή έγινε Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων.

 

Η Β. Ήπειρος μέσα από βρετανικά έγγραφα

 

Βόρεια Ήπειρος, Κύπρος, θύματα γεωγραφίας και όχι μόνο…

Δύο χάρτες στα βρετανικά αρχεία για τη Βόρειο Ήπειρο.

Της Φανουλας Αργυρού

Το θέμα της Βορείου Ηπείρου καλύπτεται διαχρονικά και στο Βρετανικό Εθνικό Αρχείο, εφόσον το Λονδίνο ήταν βαθιά αναμεμειγμένο με την τύχη της…

Στο σημερινό μου άρθρο θα δώσω μια μικρή περιγραφή για το πώς έβλεπαν και χειρίστηκαν τις ελληνικές διεκδικήσεις για τη Βόρειο Ήπειρο στο βρετανικό Υπ. Εξωτερικών (Φόρεϊν Όφις). Και δηλώνω ότι αυτό δεν αποτελεί ειδική έρευνα για το θέμα, παρά μόνο μια μικρή αναφορά.

Μεταξύ των αποδεσμευμένων προ ετών εγγράφων επέλεξα δύο, τα οποία δίνουν την εικόνα μεταξύ 1946 και 1952.

Το πρώτο είναι Memorandum ημερομηνίας 9 Μαΐου 1949, το οποίο αναφέρει περιπτώσεις που αναβίωσαν οι ελληνικές διεκδικήσεις για τη Βόρειο Ήπειρο μετά τις 11 Μαρτίου 1946, όταν εκδόθηκε το F.O.R.D. Paper με τα «Ελληνο-Αλβανικά Σύνορα» (“The Greek-Albanian Frontier”). Συνοπτικά το έγγραφο αναφέρει:

Της ελληνικής αντιπροσωπίας το 1946 στη Διάσκεψη Ειρήνης, στο Παρίσι, ηγείτο ο Κωνσταντίνος Τσαλδάρης (Πρωθυπουργός) και περιελάμβανε και τους ηγέτες της αντιπολίτευσης. Συμφώνησαν όλοι σε μια εθνική εξωτερική πολιτική και στην άμεση ανάγκη να πιέσουν την Αλβανία να δώσει μέρος της Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα (Η αναφερόμενη περιοχή βρίσκεται στον συνημμένο χάρτη). Αποφάσισαν να θέσουν το ελληνικό αίτημα όταν θα συζητείτο η ιταλική συνθήκη για ειρήνη (η ιταλική αναγνώριση της

Αθανάσιος Διάκος: ο Εθνομάρτυς και αγωνιστής της Ελευθερίας της Ελλάδος και της Ορθοδοξίας

 

του Μυργιώτη  Παναγιώτη

Μαθηματικού

Αθανάσιος Διάκος, γνωστός ήρωας της επανάστασης του 1821 με μαρτυρικό τέλος. Κοιμήθηκε ως Έλληνας ήρωας και γενναίος χριστιανός. ΣΔεν απαρνήθηκε την πίστη του, ούτε και την ελληνικότητά του. Ανδρείος στο φρόνημα ως ελληνορθόδοξος μαχητής.Τον κατέγραψε η ιστορική και λαϊκή μνήμη στις χρυσές σελίδες που (πρέπει να)εμπνέουν και (να) καθοδηγούν τις μετέπειτα γενεές.

Το πραγματικό όνομα του Διάκου,κατά μια εκδοχή, ήταν Αθανάσιος  Μασαβέτας και κατά άλλη εκδοχή Αθανάσιος Γραμματικός. Γεννημένος το 1788, μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία το 1818 και το 1820 έγινε αρματολός στη Λιβαδειά. Είχε έφεση στη θρησκεία και η μητέρα του σε ηλικία 12 ετών τον πήγε στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη στην Αρτοτίνα Φωκίδας για να εκπαιδευτεί. Έγινε μοναχός και λόγω του μεγάλου ζήλου γρήγορα χειροτονήθηκε διάκος. Η λαϊκή παράδοση αναφέρει ότι, όταν ο Αθανάσιος Διάκος ήταν μοναχός ένας τούρκος πασάς με τα στρατεύματά του επισκέφθηκε το μοναστήρι εντυπωσιάστηκε από την εμφάνιση του νεαρού διάκου και με τα λεγόμενα του (και την μετέπειτα πρότασή του) πρόσβαλε τον διάκο, ο οποίος πάνω στον καυγά που επακολούθησε σκότωσε τον τούρκο και αναγκάστηκε να φύγει στα βουνά και να γίνει κλέφτης. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή σε ένα γάμο την Αρτοτίνα όπου γλεντούσαν και πυροβολούσαν ένα βόλι σκότωσε τον γιό της Κοντογιάννενας από μεγάλο σόι,γειτονικού χωριού. Στον γάμο αυτό παρών ήταν και ο Διάκος, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι αυτός είναι ο φονιάς, χωρίς να είναι βέβαιο ότι αυτός άθελά του τον σκότωσε. Έτσι αναγκάστηκε να καταφύγει στα βουνά.Αργότερα, στο πανηγύρι της Παναγιάς ο Διάκος κατέβηκε στο χωριό και οι Τούρκοι τον συνέλαβαν μαζί με κάποιον Καφέτζο που κυνηγούσαν και τους οδήγησαν στις φυλακές από τις οποίες κατάφεραν να δραπετεύσουν και να καταφύγουν και πάλι στα βουνά.Μαζί έφτασαν στο λημέρι του ξακουστού κλέφτη της ΔωρίδαςΤσαμ Καλόγερου.Σε μια συμπλοκή με τους τούρκους ο καπετάνιος Τσάμ Καλόγερος πληγώθηκε βαριά και ο Διάκος με ηρωισμό και αυτοθυσία τον έσωσε από βέβαιο θάνατο μεταφέροντάς τον στους ώμους του σε απάτητο ύψωμα δυο ώρεςπορεία. Εκεί ο καπετάνιος Τσάμ Καλόγερος είπε παρουσία όλων των ανδρών της ομάδος του: «Αν πεθάνω, αυτός πρέπει να γίνει καπετάνιος σας».

Αργότερα οι άνδρες της ομάδας του Τσάμ Καλόγερου χωρίστηκαν σε τρείς ομάδες, εις την μία αρχηγός ήταν ο Διάκος, ο Γούλας και ο Σκαλτσοδήμος. Εκείνο το διάστημα πληροφορείται ο Διάκος ότι τουρκικό απόσπασμα συνέλαβε και σκότωσε τον πατέρα του και έναν από τους αδελφούς του και ορκίζεται να τιμωρήσει αυστηρά την τουρκιά. Κάθε απόσπασμα που ξεμυτούσε αποδεκατίζετο από τους άνδρες του Διάκου.

H αλήθεια για τα Μνημόνια άργησε 15 χρόνια

4/03/2024 - 15:10

Η τρόικα παρενέβαινε στις ελληνικές κυβερνήσεις για να θάψουν την έρευνα εις βάρος του πρώην διοικητή της ΕΛ.ΣΤΑΤ. Ανδρέα Γεωργίου, ώστε να γλιτώσει τις αποζημιώσεις για την ασύλληπτη, άδικη, παράνομη, υπέρμετρη και αχρείαστη λιτότητα που επέβαλε στον ελληνικό λαό

Του Μανώλη Κοττάκη 

Ποτέ δεν είναι αργά να μάθουμε τη νεότερη Ιστορία μας. Ποτέ. Αρκεί να εξάγουμε τα αναγκαία συμπεράσματα για να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Όσοι είστε πιστοί αναγνώστες αυτής της εφημερίδας θα θυμάστε σίγουρα τις επανειλημμένες αναφορές μας και τα ρεπορτάζ μας στη σκοτεινή υπόθεση του ελλείμματος του 2009, το οποίο «φουσκώθηκε» αιφνιδίως αμέσως μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010 στο ύψος του 15,4%, με συνέπεια την επιβολή και τη διακομματική ψήφιση του δεύτερου Μνημονίου, τη λήψη ανάλγητων μέτρων λιτότητας και αργότερα το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων του PSI.

Εκατομμύρια Έλληνες έχασαν τις δουλειές τους, τις αποταμιεύσεις τους, τα χρήματα που είχαν επενδύσει σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου – κάποιοι που δεν άντεξαν την πίεση έχασαν ακόμη και τη ζωή τους.

Η καταγγελία του διοικητή της ΕΛ.ΣΤΑΤ., που διόρισε η κυβέρνηση Παπανδρέου, από δύο μέλη τα οποία διατηρούσαν φιλικές σχέσεις με την οικογένειά του (τη Ζωή Γεωργαντά και τον Νίκο Λογοθέτη), η παραίτηση του διευθυντή Εθνικών Λογαριασμών της ΕΛ.ΣΤΑΤ. Νίκου Στρόμπλου, ο οποίος αρνήθηκε να ερμηνεύσει τους κοινοτικούς κανονισμούς με βάση τις εντολές της ηγεσίας του υπουργείου Οικονομικών, της διοίκησης της ΕΛ.ΣΤΑΤ. και της διοίκησης της Eurostat, καθώς και η αποκάλυψη e-mails της τρόικας προς τον διοικητή να προχωρήσει στην αναθεώρηση του ελλείμματος «γρήγορα και σιωπηρά» προκάλεσαν τότε την παρέμβαση μιας άξιας δικαστικής λειτουργού, της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου.

Η Ξένη Δημητρίου παρήγγειλε έρευνα εις βάρος του τεχνοκράτη της ΕΛ.ΣΤΑΤ. με την κακουργηματική κατηγορία της ψευδούς βεβαίωσης. Τότε συνέβη το πρωτοφανές: διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις της Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ άρχισαν να δέχονται αίφνης πιέσεις και εκβιασμούς ώστε να παρέμβουν στη Δικαιοσύνη και να θάψουν την έρευνα εις βάρος του κυρίου Γεωργίου.

Η απειλή που εκτοξευόταν, σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, ήταν το μπλοκάρισμα της εκταμίευσης κάθε δόσης, από την έγκριση της οποίας εξαρτάτο η συνέχεια της καταβολής των μισθών και των συντάξεων.

Ο ίδιος αποκάλυψα στο παρελθόν, χωρίς να με διαψεύσει κανείς, ότι ο τότε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ πίεζε επί μία ολόκληρη ώρα μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Ευάγγελο Βενιζέλο να παρέμβουν στην ελληνική Δικαιοσύνη, προκειμένου να τεθεί στο αρχείο με βούλευμα η ποινική δίωξη κατά Γεωργίου. Άνευ αποτελέσματος.

ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟ 1964.

 

του Άντη Ροδίτη 

Πριν τον ΝΙΚΟ ΔΕΛΗΠΕΤΡΟ (βιβλίο "Αποφάσισα να μιλήσω", Εστία 1989) τον οποίο έστειλε ο Γεώργιος Παπανδρέου στην Κύπρο το Φθινόπωρο του 1964 να μάθει τι έπαθαν οι Κύπριοι και δεν ήθελαν πια την Ένωση και στον οποίο ο Μακάριος πρόσφερε οικόπεδο για να μείνει εδώ και από ενωτικός που ήταν να μεταμορφωθεί πάραυτα σε μακαριακό, αλλά ο Δεληπέτρος δεν δέχτηκε κι ο "μεγάλος ηγέτης" τον απέλασε αμέσως, είχαμε και την ομάδα Ελλαδιτών εμπειρογνωμόνων με επικεφαλής τον βουλευτή Ρεθύμνου ΙΩΑΝΝΗ ΤΣΟΥΔΕΡΟ που επίσης ήρθε στην Κύπρο το Καλοκαίρι του 1964 σταλμένος από τον Γεώργιο Παπανδρέου με αποστολή να ερευνήσει την κοινωνική και οικονομική κατάσταση της Κύπρου ενόψει της Ενώσεως που επέκειτο.

Ο Τσουδερός παρέδωσε την έκθεσή του στον Πρωθυπουργό στις 20 Σεπτεμβρίου 1964, η οποία ανάμεσα σε άλλα έλεγε:

 

«Το γενικό φρόνημα του Κυπριακου Λαού είναι μαχητικό κι επαναστατικό. Σε όλες τις τάξεις και χωρίς σχεδόν καμμιά εξαίρεση επικρατεί ο πόθος της μάχης για μια υπόθεση που όλοι την πιστεύουν δίκαιη και ιερή. Η απαλλαγή από τον Τούρκον είναι αναντίρρητα η απόλυτη επιθυμία του Κυπριακού Λαού. Η διάθεση να πεθάνουν για να επιτύχουν τον σκοπό αυτό είναι διάχυτη στην πλειοψηφία του».

ΑΥΤΟΣ ήταν ο Κυπριακός Λαός το 1964. Τι άλλαξε;

O Κίσινγκερ ‘χρωστούσε’ στους Βρετανούς τη επιτυχία των μυστικών του επαφών με τη Κίνα.Εμπιστευόταν περισσότερο τους Βρετανούς…

 

… 

, ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ

17/12/2023

γράφει η Φανούλα Αργυρού*

Στις 18 Ιουλίου 2019 το  Βρετανικό Εθνικό Αρχείο,  είχε αποδεσμεύσει και έγγραφα για τις μυστικές συνεργασίες του Χ. Κίσινγκερ με τους Βρετανούς,   τα οποία δημοσίευσα.

Η βρετανική συντηρητική κυβέρνηση Edward Heath και οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες είχαν προσφέρει  σημαντικές υπηρεσίες στον Χ. Κίσινγκερ λίγο πριν τα τραγικά γεγονότα του 1974 στη Κύπρο και που εξηγούν περαιτέρω την συμπόρευση του με τους Βρετανούς ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ της τραγωδίας της Κύπρου. 

Ξεκαθαρίζω ότι δεν δικαιολογώ καθόλου τη στάση του Κίσινγκερ το 1974, αλλά διαφωνώ να επιρρίπτονται όλα πάνω του αγνοώντας τα πραγματικά γεγονότα. Γατί με αυτό το τρόπο το μόνο που επιτυγχάνεται  είναι να αθωώνονται οι πραγματικοί αρχιτέκτονες/ένοχοι της τραγωδίας της πατρίδας μας. 

Συνομιλίες για Βιετνάμ 

Κατά τη διάρκεια των συνομιλιών για το Βιετνάμ στο Παρίσι αρχές της δεκαετίας του 1970, κύριος διαπραγματευτής εκ μέρους των ΗΠΑ ήταν ο τότε Βοηθός του Προέδρου Νίξον για Θέματα Εθνικής Ασφάλειας, Δρ Χένρι Κίσινγκερ.  Τα αρχεία μας ενημέρωσαν  ότι ο Κίσινγκερ δεν εμπιστευόταν τις αμερικανικές υπηρεσίες και ζήτησε τη βοήθεια των Βρετανών.

Τον Ιούνιο του 1971 ο Δρ Κίσινγκερ επισκέφθηκε το Λονδίνο για συνομιλίες με τον Γραμματέα του Υπουργικού, Sir Burke Trend, όμως ουσιαστικά ο Κίσινγκερ διεξήγαγε μυστικές διαπραγματεύσεις με τους διαπραγματευτές της Ανόι στο Παρίσι και οι Βρετανοί τού έδιδαν κάλυψη. Για καθεμία από τις μυστικές του συναντήσεις με τους Βορειο-Βιετναμέζους τον παρελάμβαναν από το στρατιωτικό αεροδρόμιο έξω από το Παρίσι Βρετανοί διπλωμάτες της βρετανικής πρεσβείας στο Παρίσι (έγραψε η «Daily Mail » αργότερα στις 7 Φεβρουαρίου 1972).

Κατά την επίσκεψή του τον Ιούνιο του 1971 είχε τονίσει εμφαντικά στους Βρετανούς ότι οι επαφές εκείνες και το τι λεγόταν (μεταξύ του και των Βρετανών) ήθελε να μείνουν άκρως εμπιστευτικές μεταξύ τους, δεν ήθελε με κανέναν τρόπο να διαρρεύσουν και να τις μάθουν οι δικοί του άνθρωποι, οι «γραφειοκράτες» της Ουάσιγκτον.

Στις 30 Ιουλίου 1971 ένα άκρως απόρρητο τηλεγράφημα από τον Βρετανό πρέσβη στην Ουάσιγκτον έλεγε:

ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

 

Toυ Άντη Ροδίτη 

Σ' ένα συνέδριο Τούρκων πρέσβεων που έγινε πριν μερικά χρόνια στην πόλη Μάρντιν στα σύνορα με τη Συρία, κοντά στο Ιράκ και το Ιράν, ο τότε Τούρκος υπουργός εξωτερικών ΑΧΜΕΤ ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ έκαμε μια εξαιρετικά εντυπωσιακή ομιλία. Θα ήταν ευχής έργο αν ολόκληρη την ομιλία διάβαζε κάθε διπλωμάτης, κάθε υπάλληλος των υπουργείων εξωτερικών Κύπρου και Ελλάδος, κάθε σοβαρά ενδιαφερόμενος πολίτης για τα τεκταινόμενα στην περιοχή μας.

Η ομιλία, εμπνευσμένη και εμπεριστατωμένη, με βάθος γνώσεων και ευαισθησία που σπανίζει σε οποιουδήποτε πολιτικού ή διπλωμάτη τον λόγο, αποτελεί στην ουσία την περιγραφή του «οράματος» για το μέλλον της σημερινής Τουρκίας και το ρόλο που καλείται, κατά τη γνώμη της, να διαδραματίσει στη διαμόρφωση της νέας, παγκόσμιας νοοτροπίας, του καινούργιου «πολιτισμού συναδέλφωσης» των λαών και του «συμπατριωτισμού», όπως τον ονομάζει ο ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ. Ως κήρυκας και κεντρικός άξονας της διάσημης, πλέον (αν και για πολλούς διαβόητης), «παγκοσμιοποίησης», η Τουρκία εμφανίζεται παράλληλα να προωθεί για τον εαυτό της και τον ρόλο τής ηγέτιδας δύναμης στην ανάπτυξη ενός περιφερειακού, τουρκοκεντρικού «συμπατριωτισμού» που εκτείνεται, για την ώρα, από τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη στα Βαλκάνια μέχρι και την Υεμένη, στην νοτιοδυτική άκρη της Αραβικής χερσονήσου, στη βόρεια Αφρική.

Η ομιλία παρουσιάζει ένα τεράστιο ενδιαφέρον, ειδικά για λαούς που κινδυνεύουν να τους καταπιεί, χωρίς να χρειαστεί ούτε μια γουλιά νερό, η Τουρκία.

Συχνά λέμε: «άνθρωποι είναι κι αυτοί, κάποτε θα έρθουν στον λογαριασμό». Ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τους Τούρκους εμπεριέχει και μια ειλικρινή θλίψη, μια πραγματική λύπηση, παράξενα, αλλ’ όχι ανεξήγητα συνδυασμένη με μια δόση ειρωνείας για την επιμονή τους να προβάλλουν – παρά τα ελλείμματά τους – ένα εξίσου πολιτισμένο πρόσωπο με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Η πραγματικά πολύ σημαντική ομιλία του Νταβούτογλου, άκρως πειστική και για πολλούς αφελείς και απληροφόρητους (δηλαδή τους περισσότερους από μας) δεν μπορεί να κρύψει τις αληθινές φιλοδοξίες και τα αληθινά οράματα της Τουρκίας, που στην ουσία τους διαποτίζονται από έναν αδιάλειπτο επεκτατισμό.

 

Ο μεγάλος Έλληνας οσμανολόγος και βαλκανιολόγος καθηγητής ΣΠΥΡΟΣ ΒΡΥΩΝΗΣ, περιέγραψε την παραδοσιακή πια και αγωνιώδη προσπάθεια του σύγχρονου τουρκικού κράτους να δημιουργήσει αρχαία Ιστορία για τον εαυτό του και στα μέτρα του ώστε να μπορεί να την κατευθύνει στην εξυπηρέτηση των διαχρονικά επεκτατικών «οραμάτων» του.

Η μετάβαση σε ένα πολυπολικό κόσμο. Ο ρόλος της ΕΕ και η θέση της Ελλάδας

 

30 Σεπτεμβρίου, 2023

«Euro-Memo 29th Annual Conference on Alternative Economic Policy in Europe»

«War, the climate catastrophe and the crisis of social reproduction: How should the EU cope with the polycrisis?»

(University of Naples ‘Parthenope’ 27 – 28 September 2023)

Εισήγηση με θέμα:

           «Η μετάβαση σε ένα πολυπολικό κόσμο. Ο ρόλος της ΕΕ και η θέση της Ελλάδας»

Γιάννης Τόλιος, Δρ Οικονομικών, ερευνητής-συγγραφέας, Συντονιστής Μαρξιστικού Κέντρου Έρευνας «ΜΑΧΩΜΕ», στην Αθήνα

https://euromemo-eu.hel10.wp-cloud.dev/wp-content/uploads/2023/09/EuroMemo-Summit-2023,

Εισαγωγή

Τα φαινόμενα «απο-παγκοσμιοποίησης» και οι τάσεις «απο-δολαριοποίησης» έχουν ενταθεί την τελευταία δεκαετία. Η αυξανόμενη χρήση των οικονομικών κυρώσεων ως όπλου γεωπολιτικού και οικονομικού ανταγωνισμού εκ μέρους των ΗΠΑ, της ΕΕ και των στενών τους συμμάχων (G-7), σε βάρος κυρίως των χωρών BRICS και ιδιαίτερα της Ρωσίας με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία, τροφοδοτούν γεωπολιτικές εντάσεις και δημιουργούν κινδύνους γενικότερης ανάφλεξης σε πλανητικό επίπεδο. Οι χώρες και οι λαοί της ΕΕ και ιδιαίτερα της Ευρωζώνης μαζί της Ελλάδας, βιώνουν τις αρνητικές συνέπειες των εντεινόμενων γεωπολιτικών ανταγωνισμών και της αυξανόμενης υποταγής των ευρωπαϊκών ελίτ στις στρατηγικές επιλογές της κυρίαρχης ελίτ των ΗΠΑ, που επιδιώκουν διατήρηση της παγκόσμιας ηγεμονίας τους. Η ανάγκη μετάβασης σε ένα «πολυ-πολυπολικό κόσμο», με την εφαρμογή πολιτικής ισότιμης οικονομικής συνεργασίας μεταξύ χωρών, ειρηνικής επίλυσης των διαφορών με βάση το διεθνές δίκαιο και σεβασμό της αρχής της αμοιβαίας ασφάλειας, θα μπορούσαν να ανοίξουν ελπιδοφόρες προοπτικές για όλες τις χώρες και λαούς, ιδιαίτερα της ευρωπαϊκής ηπείρου.

Ι) Τάσεις «απο-παγκοσμιοποίησης» και «απο-δολαριοποίησης» των οικονομιών

Η κυρίαρχη θέση του δολαρίου στον κόσμο σε όλη την μεταπολεμική περίοδο, ήταν προϊόν τόσο της «de jure» θεσμοθέτησης του ως βασικού αποθεματικού νομίσματος στη διεθνή διάσκεψη του Bretton Woods (1944),[1] όσο και της «de facto» δεσπόζουσας θέσης των ΗΠΑ στη διεθνή οικονομία και αντίστοιχα του δολαρίου στις διεθνείς χρηματοοικονομικές συναλλαγές. Μετά την κατάρρευση του συστήματος Bretton Woods (1971) και το πέρασμα στο σύστημα των «κυμαινόμενων ισοτιμιών», η ηγεμονική θέση του δολαρίου διατηρήθηκε, τόσο μέσω των «πετροδολαρίων» (πώληση πετρελαίου από ΟΠΕΚ σε δολάρια) όσο και της πολιτικής του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, καθώς και την προώθηση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου διαχείρισης και «νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης» του συστήματος, η οποία από μαρξιστική άποψη, αποτελεί κυρίαρχη ιμπεριαλιστική έκφραση του σύγχρονου μονοπωλιακού κεφαλαίου. Παράλληλα οι αλλαγές στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης (αρχές δεκαετίας ’90), οδήγησαν σε κατάρρευση του «διπολισμού» και της ενίσχυσης της «μονοπολικής» και ηγεμονικής θέσης των ΗΠΑ και αντίστοιχα του δολαρίου στη διεθνή οικονομία.

ΣΥΡΙΖΑ: Η ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΤΟΥ

 

του Νίκου Μυλωνά

Α.Στις εσωκομματικές εκλογές ΠΑΣΟΚ 2007 (Γ. Παπανδρέου-Βενιζέλος-Σκανδαλίδης), όντας αντιπολίτευση μετα από την εκλογική ήττα από ΝΔ ψήφισαν 740.000! Πρόσφατα 2021 με το ΠΑΣΟΚ στο 8,10%  (Ανδρουλάκης-κλπ) 270.000! Ο περιορισμός τους σε 140.000 για τον Σύριζα (με εκλογικό ποσοστό 18%) είναι ενδεικτικός του ενδιαφέροντος και της απήχησης των 2 κομμάτων του κοινοβουλευτικούσχηματισμού μας. Το γιατί όμως στα ΜΜΕ κυριαρχεί το θέμα εκλογών ΣΥΡΙΖΑ  είναι ένα ερώτημα. Το γιατί δεν αποσιωπάτε όπως τόσα και τόσα(πολλά εκ των οποίων σε βάρος του Σύριζα και υπέρ της ΝΔ)  είναι ένα δεύτεροερώτημα. Κάτισημαντικόκρύβεται στην σημερινή εσωκομματικήεκλογικήδιαδικασία του ΣΥΡΙΖΑ. Καταλαβαίνουμε ότι είναι η μορφή του δικομματισμού που μέλλεται να έχουμε στην κυβερνητική εξουσία. Δεν είναι το περιεχόμενο του δικομματισμού και του κυβερνητικού προγράμματος αφού αυτό έχει κριθεί το 2015!

Β.Για να μιλήσεις για τον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα πρέπει να δεις την μακριά πορεία της Αριστεράςαπό το 1974 μέχρι σήμερα. Πρώτη στάση στο 1990 με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσηςκαι η εκθεμελίωση της Αριστεράς από την Σοσιαλδημοκρατία των Μιτεράν, Μπραντ, Πάλμε και Α. Παπανδρέου, μέχρι και την κομουνιστικήαριστερά των Μαρσέ, Μπερλιγκουέρ, Καρίγιο, και Φλωράκη.  Πέρασε μια 20-ετία ‘’φθοράς και αφθαρσίας’’‘πρωτοβουλιώνμε στόχο την συγκρότησηπολιτικήςπρότασης διακριτής από την σοσιαλδημοκρατία που προσχώρησε στον φιλελευθερισμό της αγοράς και την αμερικανοκρατίας και της Κομουνιστικής Αριστεράς που ηταν προσκολλημένη στο ‘’παρελθόν’’ της ΕΣΣΔ-υπαρκτού σοσιαλισμού. Στην Ευρώπη η κεφαλαιοκρατική οικονομική κρίση με αιχμή τα χρέη των τραπεζώντου 2008 ήταν η αίτια της ανάδειξης του ΣΥΡΙΖΑαπό ένα μικρό κόμμα της Αριστεράςσε μοχλόδιακυβέρνησηςτης χώρας, με ιδεολογική και προγραμματική εμβέλεια παγκοσμίου ενδιαφέροντος. Η εξαγγελία του ηταν:1.κουρεμα του χρέους και 2.παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδας εντός της Ε.Ε.. Έτσιφθάσαμε στο 2015.Στον αρχικόσυμβιβασμό της 20 Φλεβάρη 2015. ( Μ. Γλέζος,22 Φεβ 2015: Ζητώ συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για αυτά που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Κρίμα και πάλι κρίμα!).Τελική άτακτη υποχώρηση(κολοτούμπα 2015) και η μετατόπιση του στις καθεστωτικές διαμένεις του μνημονιακού τόξου. Πέρασαν μόλις 8,5 χρόνια από τότε. Η αλά ΣΥΡΙΖΑ+ΤΡΟΙΚΑ κυβερνητικήδιαχείριση 2015-19εμπέδωσε την κοινωνική αποδοχή της μνημονιακής πολιτικής δημιουργώντας το έδαφος της δυναμικής ανάκαμψης της Ν.Δ.–παραδοσιακής δεξιάς στο 40%  και την υποχώρηση του Σύριζααπό το 36% στο 18%.

Λιβύη: Ένα έγκλημα με πολλούς ενόχους

 

Αυτό που συνέβη στη Ντέρνα δεν ήταν θεομηνία, αλλά το αποτέλεσμα της διάλυσης του κράτους από τον εμφύλιο και τις ξένες επεμβάσεις

Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 17 Σεπτεμβρίου 2023

Καμία φυσική καταστροφή δεν είναι μόνο “φυσική”. Παντού και πάντα εμπλέκονται τα έργα και οι παραλείψεις του πιο άγριου θηρίου που γέννησε η Φύση, του ανθρώπου. Την ενοχλητική αυτή αλήθεια ήρθε να μας υπενθυμίσει η καινούργια τραγωδία που εκτυλίσσεται εδώ και μία εβδομάδα στη Λιβύη, με επίκεντρο το λιμάνι της Ντέρνα.

Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, οι επίσημα επιβεβαιωμένοι νεκροί από τη βιβλική πλημμύρα που ακολούθησε τον τυφώνα “Ντάνιελ” είχαν ξεπεράσει τους 11.300, ενώ ο ΟΗΕ εκτιμούσε τους αγνοούμενους σε 10.000 και ο δήμαρχος της πόλης φοβούνταν ότι οι τα θύματα θα ξεπερνούσαν, τελικά, τις 20.000, κάτι ανήκουστο για μια πόλη περίπου 100.000 κατοίκων. Η οσμή του θανάτου είχε εξαπλωθεί παντού, καθώς το ποτάμι δεν είχε σταματήσει να ξεβράζει πτώματα σε αποσύνθεση, στα συντρίμμια και στη θάλασσα, με άμεσο τον κίνδυνο για νέες, δευτερογενείς εκατόμβες από λοιμώξεις και επιδημίες.

Έχοντας ήδη πλήξει την Ελλάδα, τη Βουλγαρία και την Τουρκία, ο “Ντάνιελ” έφτασε το περασμένο Σαββατοκύριακο στην ανατολική Λιβύη, προκαλώντας σφοδρές βροχοπτώσεις, με το ύψος τους να φτάνει τα 414mm σε μία ημέρα. Πάρα πολύ νερό, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί από μόνο του το μέγεθος της καταστροφής- λίγες ημέρες πριν, στη Ζαγορά του Πηλίου είχε ρίξει 754mm νερού σε μία ημέρα. Αυτό που έκανε τη διαφορά είναι η κατάρρευση δύο φραγμάτων, του Αλ Μπιλάντ και του Σίντι Μπουμαντούρ, που είχαν εγκαινιαστεί το 1986, δεν άντεξαν την πίεση και απελευθέρωσαν τόσο νερό, που κυριολεκτικά έπνιξε το ένα τέταρτο της πόλης.

Ημέρα της Νίκης: τα χαμένα μαθήματα

 

May 7, 2023 by Άρθρο του Πρέσβη της Ρωσίας στην Ελλάδα Αντρέι Μάσλοβ στην "Καθημερινή της Κυριακής"

Τη νύχτα της 8ης Μαΐου 1945 (ξημερώματα της 9ης Μαΐου) στο προάστιο Κάρλχορστ του Βερολίνου η αντιπροσωπεία της γερμανικής στρατιωτικής διοίκησης παρουσία εκπροσώπων των τεσσάρων χωρών του αντιχιτλερικού συνασπισμού υπέγραψε Πράξη Συνθηκολόγησης άνευ όρων. Στη Σοβιετική Ενωση χαιρέτισαν αυτό το γεγονός με μεγάλη συγκίνηση: ο μεγάλος πατριωτικός πόλεμος, ο πιο τρομερός που βίωσαν οι λαοί της χώρας μας τον 20ό αιώνα, έλαβε τέλος, αφήνοντας πίσω τις 1.418 ημέρες σκληρής αναμέτρησης, όταν οι παππούδες και οι προπαππούδες μας πολεμούσαν για την επιβίωση με έναν ισχυρό και αδίστακτο εχθρό, τις ναζιστικές ορδές του Γ΄ Ράιχ και τους δορυφόρους του από άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Η εισβολή των Γερμανών ήταν ένα από τα επεισόδια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος έμεινε στην ιστορία ως παγκόσμια μάχη του ελεύθερου κόσμου κατά της «καφέ πανούκλας». Δεν ξεχνάμε πως σ’ αυτόν τον πόλεμο πολεμούσαμε μαζί με άλλους λαούς και μας κάνουν υπερήφανους οι λαμπρές σελίδες της διεθνούς στρατιωτικής αδελφοσύνης.

Η ΕΣΣΔ ήταν αυτή που σήκωσε στους ώμους της το κύριο βάρος του πολέμου κατά των ναζιστών. Οι πρόγονοί μας άντεξαν το βασικό χτύπημα της ναζιστικής σφύρας (από το 1941 μέχρι το 1945 το Γ΄ Ράιχ είχε στο ανατολικό μέτωπο 70% με 90% του στρατού ξηράς του), υπερασπίστηκαν την πατρίδα τους, απελευθέρωσαν την Κεντρική και την Ανατολική Ευρώπη από τους κατακτητές.

Λογοκρισία, Λοβοτομή, Ματαίωση

 

Ένας νέος Έλληνας, για να καταλάβει τι έγινε το 1967 και το 1974, πρέπει να κάνει αρχαιολογική έρευνα: τόσο καλά έχει κρυφτεί η ιστορική πραγματικότητα.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Οι Έλληνες πολιτικοί δεν θέλουν απλώς να κάνουν ό,τι τους ζητάνε οι Αμερικανοί. Σπάνε διαρκώς το κεφάλι τους να βρούν και άλλα να κάνουν για να ικανοποιήσουν.
Ζακ Μεϊνώ, Οι πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα

Είτε μας αρέσουν, είτε δεν μας αρέσουν, υπάρχουν ιστορικά γεγονότα. Μπορούμε ενδεχομένως να διαφωνούμε ως προς το νόημα και τις ερμηνείες τους, αλλά, για να διατηρήσουμε στοιχειωδώς το μυαλό και τη λογική μας σε λειτουργία, πρέπει να αφήνουμε τα γεγονότα να είναι αυτά που όντως είναι. Αν φυσικά συμφωνούμε με τον Διονύσιο Σολωμό να θεωρούμε ως εθνικό το αληθές. (Πρέπει βέβαια να ομολογήσω ότι όλα αυτά τείνουν δυστυχώς να γίνουν κάπως αστεία να τα λέει κανείς, μέσα στον απίστευτο βούρκο της πολιτικής και του πολιτισμού της απάτης που ζούμε καθημερινά πια).

Για λόγους που νομίζουμε ότι εξηγήσαμε επαρκώς στο πρόσφατο άρθρο μας για την 21η Απριλίου, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες (το κράτος των ΗΠΑ, όχι η CIA, γιατί η CIA δεν είναι ανεξάρτητο μαγαζί, αλλά όργανο του αμερικανικού κράτους) οργάνωσαν το πραξικόπημα του 1967 στην Ελλάδα. Όπως επίσης δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οργάνωσαν το πραξικόπημα της Χούντας και την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974.

Ο σημαντικότερος πολιτικός της Ελλάδας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τον οποίο θαυμάζει, λέγεται, ο κ. Τσίπρας και ο οποίος έχει ιδρύσει το κόμμα του οποίου ηγείται ο κ. Ανδρουλάκης, ο Ανδρέας Παπανδρέου έχει γράψει ένα βιβλίο υπό τον τίτλο Η Δημοκρατία στο Απόσπασμα, με σκοπό, όπως γράφει στον πρόλογο «να αποκαλυφθεί η δομή δύναμης που οδήγησε στην κατοχή της Ελλάδας από το αμερικανικό Πεντάγωνο, το οποίο χρησιμοποίησε ως πειθήνια όργανά του μια συμμορία αξιωματικών του ελληνικού στρατού».

Ο αμερικανικός ρόλος στα πραξικοπήματα του 1967 και του 1974 και στην εισβολή στην Κύπρο δεν είναι η μόνη περίπτωση εκδήλωσης του εξαιρετικά αρνητικού ρόλου που έπαιξε η υπερδύναμη από το 1947 και μετά, όταν ανέλαβε τον αποικιακό έλεγχο της Ελλάδας και ο οποίος συνεχίζεται και σήμερα (διαβάστε εδώ μια σύνοψη), είναι όμως η πλέον κραυγαλέα.

Η ιστορία μας είναι η αλήθεια μας

Δημήτρης Δεληολάνης «Ποιος σκότωσε τον Γκράμσι», εκδόσεις Στοχαστής, 2022

 

 

Αν όμως η ιδιότητα και μόνο του κομμουνιστή

επιφέρει ποινικές ευθύνες, τότε την αποδέχομαι.[1]

 

Το βιβλίο του Δημήτρη Δεληολάνη, συγγραφέα, μεταφραστή και δημοσιογράφου, πρώην ανταποκριτή (επί 35 χρόνια) της ΕΡΤ στη Ρώμη και άριστου γνώστη της ιταλικής πολιτικής ιστορίας, δεν αποτελεί μια βιογραφία του Αντόνιο Γκράμσι (υπάρχει εξάλλου η πληρέστατη βιογραφία του από τον Τζιουζέπε Φιόρι με τίτλο «Αντόνιο Γκράμσι, η ζωή ενός επαναστάτη»), ούτε μια κριτική ανάλυση του θεωρητικού του έργου, των περίφημων, κωδικοποιημένων Τετραδίων της Φυλακής. Ιχνηλατεί περισσότερα τα τελευταία χρόνια της ζωής και τη δράσης του κομουνιστή ηγέτη.

 

Κυρίως, ενδιαφέρεται για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έζησε και πέθανε αυτός στις φυλακές του Μουσολίνι, από τη σύλληψή του στις αρχές του Νοέμβρη του 1926 μέχρι και τον θάνατό του από εγκεφαλική αιμορραγία, στις 27 Απριλίου του 1937 (στην πραγματικότητα είχε εγκριθεί η αποφυλάκισή του τρεις μόλις ημερές πριν τον θάνατό του). Ήταν εξάλλου εξαρχής κοινός τόπος ότι ο Γκράμσι, με την υγεία του ήδη επιβαρυμένη, δεν θα άντεχε για πολύ καιρό στις φυλακές του φασιστικού καθεστώτος. Υπεισέρχονται όμως παράγοντες που, όπως υποστηρίζει ο Δεληολάνης, παραθέτοντας πηγές και ντοκουμέντα για να τις τεκμηριώσει, ίσως επιτάχυναν το μοιραίο ή, έστω, παρέτειναν την παραμονή του στη φυλακή. Αναφέρεται εξάλλου ότι ο ανακριτής τού είχε πει μετά τη σύλληψή του κατά λέξη: «Βουλευτά Γκράμσι, έχετε φίλους που σίγουρα επιθυμούν να μείνετε για πολύ στη φυλακή». Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Γκράμσι κατηγορήθηκε για «απόπειρα ανατροπής του καθεστώτος με ένοπλα μέσα», κατηγορητήριο εντελώς ανυπόστατο.

 

Ο Πάμπλο και η σοβιετική εμπειρία

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

11 Μαρτίου 2023

Αν διαβάσει κανείς προσεκτικά τα πολυσέλιδα και κατά κανόνα εγκωμιαστικά αφιερώματα του ελληνικού τύπου στον Μιχάλη Ράπτη όταν έφυγε, θα μείνει με την αίσθηση ότι ο Πάμπλο παρέμενε, την ημέρα του θανάτου του, ένας διάσημος άγνωστος. Όλοι ήξεραν κάποιο επεισόδιο μιας πολυτάραχης ζωής, στην υπηρεσία της Επανάστασης, όλοι είχαν κάποιο καλό λόγο να πουν. Αυτό όμως που το ελληνικό κοινό αγνοεί και σήμερα, ή μάλλον γνωρίζει πολύ αποσπασματικά, είναι το βάθος και η εξέλιξη του στοχαστή Μιχάλη Ράπτη. (‘Ένα πολύ σύντομο βιογραφικό του Μιχάλη Ράπτη παραθέτουμε στο τέλος του κειμένου).

Στις συνθήκες αυτές είναι αδύνατο να σχηματίσει κανείς μια ολοκληρωμένη εικόνα για την εξέλιξη της σκέψης και την ενότητα σκέψης και δράσης του Μιχάλη Ράπτη. Είναι επίσης αδύνατο να απαντήσει στο ερώτημα, πού οφείλεται η καταρχήν παράδοξη στην ευρύτητά της δημόσια επιτυχία και αναγνώριση, η καθιέρωση θα λέγαμε του παλιού Επαναστάτη. Πρόκειται άραγε για φόρο τιμής σε ένα ηρωικό παρελθόν, για την αντανάκλαση μιας χαρισματικής προσωπικότητας; Οφείλεται μήπως στο ότι ο παλιός τροτσκιστής έβαλε νερό στο κρασί του, ή, άραγε, επιβεβαιώνει ότι η ριζοσπαστική ματιά του Πάμπλο ανταποκρίνεται και σε ανάγκες του σήμερα;

Υπηρετούσαν στο στρατό

 Του φίλου Κώστα Κωστούρου

(από το διαδίκτυο)

Υπηρέτησα 18 μήνες (απ' τους 22), στο 730 Τάγμα Εκμετάλλευσης Σιδηροδρόμων, (πρώην στρατόπεδο Μηχανικού, σήμερα αστικό παρκάκι).

Στα σύνορα.

Του Ρουφ με του Ρέντη.

Εκεί υπηρετούσαν μόνο βύσματα. Όλων των κομμάτων, μη νομίζετε. Όταν λέμε μόνο βύσματα εννοούμε απαξάπαντες, από τον απλό φαντάρο (εμένα) έως τον διοικητή, που νυχθημερόν έπαιζε συστήματα ΠροΠο παρέα με παλιοσειρές, μισά-μισά τα λεφτά. Οι περισσότεροι ήμασταν απόφοιτοι ΑΕΙ. Υπήρχαν όμως και αρκετά παιδιά του Λυκείου ή του Γυμνασίου. Οι τελευταίοι έβαζαν βύσμα και υπηρετούσαν εκεί για να διοριστούν ακολούθως στον ΟΣΕ. Βλέπετε, όποιος κατά τη στρατιωτική του θητεία, εκπαιδευόταν στο 730 ΤΕΣ και περνούσε τις αδιάβλητες εξετάσεις πιστοποίησης, μόλις απολυόταν απ' το στρατό, αυτόματα τσιμπούσε εισιτήριο για μόνιμος υπάλληλος στον κρατικό ΟΣΕ, με τότε μισθό 1,5 εκατομμύρια δραχμές (το μήνα), δωρεάν αφίσα του Α. Παπαντρέου και συνδικαλιστική κάλυψη.

Η εκπαίδευση ήταν εξαιρετικά δύσκολη, απαιτούσε ώρες διαβάσματος και χιλιάδες χιλιόμετρα ταξιδιών με τρένα, δίπλα σε έμπειρους και αυστηρούς υπαλλήλους του ΟΣΕ.

Βέβαια, επειδή ακριβώς ήταν δύσκολη, είχαμε δημοκρατικά αποφασίσει να μη πατάμε στα θεωρητικά, οι μεν στρατιώτες για να αγναντεύουμε τα πλοία στον Πειραιά, οι δε διδάσκοντες για να παίζουν τάβλι (έπαιρναν και επίδομα διδασκαλίας).