του Άντη Ροδίτη
Ο
κ. Θάνος Βερέμης, πολιτικός και ιστορικός επιστήμονας, γράφει στο βιβλίο του ΔΟΞΑ
ΚΑΙ ΑΔΙΕΞΟΔΑ, Ηγέτες της Νεοελληνικής Ιστορίας, Μεταίχμιο 2017, ότι
«δύο έγγραφα» στο βιβλίο Κουράγιο Πηνελόπη, Αρμός 2013, «δίνουν στον
αναγνώστη την εντύπωση ότι τόσο ο Άτσεσον (17 Αυγούστου 1964) που γράφει στον
υφυπουργό Μπολ όσο και ο Αμερικανός πρέσβης στη Λευκωσία, Μπέλτσερ (19
Αυγούστου 1964), συζητούν σοβαρά το ελληνικό σχέδιο μονομερούς ένωσης. Βέβαια
απουσιάζει η οριστική απόφαση από τον υπουργό Εξωτερικών, Ντιν Ρασκ, αλλά αυτό
θα μπορούσε να γίνει το έργο ενός νέου ιστορικού που θα ενδιαφερθεί να
εξιχνιάσει το αίνιγμα. Γιατί ο Γεώργιος Παπανδρέου υποχώρησε στη μέση της
προσπάθειας; Γιατί δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ συμβούλιο του Στέμματος; Είναι
πιθανόν ο Άτσεσον να ξεπεράστηκε από άρνηση του Ρασκ; Ιδού στάδιον δόξης
λαμπρόν για τον ιστορικό που θα βγάλει άκρη, πενήντα χρόνια μετά το γεγονός».
Δεν
βλέπω τον λόγο γιατί να μην είμαι όσο γίνεται αυστηρός με ένα επιστήμονα της
περιωπής του κ. Βερέμη (απόφοιτο των πανεπιστημίων Βοστώνης και Οξφόρδης -Trinity College- επισκέπτη-καθηγητή στο Princeton, Research Associate
του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (Λονδίνο), ερευνητή στο Harvard, καθηγητή στο St.
Antony’s College της Οξφόρδης, καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ.λπ.,
κ.λπ.).
Αν πίστευα στα DNA θα
έλεγα πως ούτε το ελληνικό DNA δεν είναι σε
θέση σήμερα να σώσει κάποιους στην Ελλάδα, όπως και στην Κύπρο από την
προχειρότητα, την επιπολαιότητα και την ανευθυνότητα της τρέχουσας παρακμής.