O στρατηγός Κωνσταντινόπουλος το 1922 και οι προτάσεις Θεοδωράκη το 2014….

Τον Σεπτέμβριο του 1922, μετά τη μικρασιατική καταστροφή,  οι Πλαστήρας, Γονατάς και Φωκάς ηγούνται στρατιωτικού κινήματος εναντίον της κυβέρνησης και του βασιλιά Κωνσταντίνου.  Όμως η αντίθετη πλευρά παίρνει κι αυτή τα μέτρα της :  Ο στρατηγός Κωνσταντινόπουλος  καλεί τους Μεσογείτες, που είναι κάργα βασιλόφρονες, να οπλισθούν και να πολεμήσουν  κατά του στρατιωτικού κινήματος. Η απάντηση που παίρνει  είναι θετική : «Και βέβαια θα πολεμήσουμε για τον κουμπάρο (δηλ. τον βασιλιά) . Τώρα όμως έχουμε τρύγο. Μόλις ρίξουμε τον μούστο στα βαρέλια, θα κατέβουμε στην Αθήνα»….

Ο στρατηγός Κωνσταντινόπουλος έκανε το καθήκον του, οι  μεσογείτες κράτησαν αλώβητη τη  βασιλοφροσύνη τους . Απλώς, το δημοκρατικό  κίνημα εκείνης της εποχής έτρεξε ταχύτερα  από τη παραγωγή του μούστου, ενώ επίσης συνέβαλε  στην εμπέδωση  του σαρκαστικού γνωμικού  που εκφράζει  τη παραπομπή  μιας διαδικασίας στο απώτερο μέλλον : «Καλά κρασιά».

Χρυσά αυγά

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 13.12.14

Πριν από τα μνημόνια   υπήρχε μια νεοφασιστική οργανωσούλα που επιχειρούσε να δημοσιοποιήσει  την ύπαρξή της στους τοίχους. Όμως κατά κακή της τύχη είχε αντιπάλους με  χιούμορ, τόσο  ώστε να εκτρέπουν το «Χρυσή Αυγή» σε «χρυσά αυγά» και να  αποσυμπιέζουν την κοινή γνώμη από το πομπώδες και μυστικιστικό εκτόπισμα της  λεγάμενης…

Τα επόμενα χρόνια η δεξιόστροφη πολεμική της μνημονιακής αποικιοκρατίας  αναβάθμισε  την οργανωσούλα  σε οργανωσάρα, ικανή  για εγκλήματα  και για τη  τρίτη  θέση στις  δημοσκοπήσεις. Από την άλλη όμως πλευρά  η αντιφασιστική πολιτική  πολύ λίγο  προχώρησε σε μια «ριζική» κριτική και πολεμική  του φασιστικού φαινομένου. Εκτός από κάτι  συνθήματα  «κρεμάλα στους φασίστες»  ή  άλλες αγωνιστικές πλειοδοσίες βίαιου περιεχομένου – όπως αυτές που ακούσαμε πρόσφατα σε  εκδήλωση με αφορμή   έργο του Φώντα Λάδη – λίγοι ασχολήθηκαν με τα «προφασιστικά συμπτώματα» που απαντώνται σε ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας : Με τον πολιτιστικό ναρκισσισμό που καλλιεργεί στη χώρα μας μια αίσθηση «περιούσιου λαού», με την αποθέωση της ισχύος ,   με τη μισαλλοδοξία, με τη σαδομαζοχιστική στάση ζωής που τροφοδοτεί τον αρχηγισμό και οπαδισμό, με την υποκατάσταση του κριτικού λόγου από ουρλιαχτά και ξεφωνητά υπέρ ημετέρων. Ελάχιστα δείχτηκε  ότι ο  αντιφασισμός δεν είναι απλά αντίθετος του φασισμού – αλλά μια διακριτή ποιότητα ζωής και πολιτικού  πολιτισμού. Ότι δεν είναι αναγκαστικά αντικαπιταλιστικός, κι ακόμη δεν είναι ανυπεράσπιστος ή  άοπλος,  αλλά ούτε και πολεμοχαρής…

Όλα αυτά δεν απαξιώνουν  κάθε  άποψη που εκφωνείται από δυνάμεις είτε φασίζουσες είτε  σε σχέση συγκοινωνούντων δοχείων με  εθνικιστικές τάσεις !  Με αυτό το κριτικό πνεύμα  μπορεί κανείς να διαβάσει  πρόσφατη δήλωση της Μαρί Λεπέν στο περιοδικό «Επίκαιρα» : Η πολιτική της τρόϊκας ήταν διαβολική και καταστροφική, είπε η επικεφαλής του γαλλικού Εθνικού Μετώπου, αποδίδοντας τα δεινά της χώρας μας στην πρόσδεση με το ευρώ.

 

Όμως τα νομισματικά φετίχ κάθε είδους , δαιμονοποιημένα ή μη, αποκρύπτουν τις βαθύτερες δυνάμεις που ρυθμίζουν την ευρωπαϊκή πολιτική. Αποκρύπτουν το ότι η ΕΕ έχει έλλειμμα αλληλεγγύης και πλεόνασμα γερμανικού ηγεμονισμού, κάτι που  δεν διορθώνεται τεχνικά και αυτόματα με νομισματικούς χειρισμούς.

Η αλλαγή στην ελληνική πολιτική σκηνή προκαλεί τρόμο στις τάξεις του τοκογλυφικού κεφαλαίου, που εδώ και καιρό καθυβρίζει  τον Κριτικό Ευρωπαϊσμό  ως πρόταση αναχωρητισμού    από  το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι  :  Από τη μια πλευρά  ο συστηματικός εκφοβισμός σχετικά με την επικείμενη αλλαγή, από την άλλη πλευρά  ο  φόβος  της κοινωνίας. Γι αυτό η νίκη πάνω  στο ντουέτο εκφοβισμού και φόβου, είναι προϋπόθεση της νίκης επί των μνημονίων. Kατά πως λέει ο Έριχ Φρομ :  Καιρός να στοιχηθούμε με την αβεβαιότητα, που ωθεί τις δυνατότητές μας να ξεδιπλωθούν ….

Παζάρι του Σικιαριδείου Ιδρύματος, στο Ζάπειο, 21 Δεκεμβρίου

Το 2012 δώσαμε μάχες για να διατηρήσουμε εν ζωή το Σικιαρίδειο Ίδρυμα, για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Αντιμετωπίσαμε  αρχικά την άρνηση εκταμίευσης πόρων και στη συνέχεια  το κλείσιμο του ιδρύματος -  που έκανε πολλά δυστυχισμένα παιδιά να προσδοκούν μάταια  το πούλμαν που θα τους πήγαινε στο σχολείο. Αντιμετωπίσαμε  το κλείσιμο του παραρτήματος του Ελληνικού που προξενούσε δυσλειτουργία και στο ίδιο το κεντρικό κατάστημα του ιδρύματος, κι ακόμη  μια κοσμική κυρία,  που  πρότεινε  στους γονείς να χρησιμοποιούν ταξί για τις μετακινήσεις των παιδιών τους: Σκεφτείτε ένα παιδί στο Χαϊδάρι, να πηγαίνει προς και από το Μαρούσι με ταξί, με συνοδεία φυσικά του κηδεμόνα του, που απενεργοποιείτο για οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα τον ίδιο χρόνο…

Τελικά το Σικιαρίδειο επαναλειτούργησε, έστω και πετσοκομμένο  και όχι λειτουργικά πλήρες, ώστε να εμπνέει  απόλυτη εμπιστοσύνη στους γονείς των παιδιών…. Και τώρα  ο Σύλλογος Εργαζομένων του Ιδρύματος οργανώνει – με πολύ κόπο και δαπάνη – ένα παζάρι στην αίθουσα ΑΙΓΛΗ – Πρωτέας του Ζαπείου, στις 21 Δεκεμβρίου,  όπου με την πώληση έργων των παιδιών  θα αντληθούν πόροι για την αντιμετώπιση των αναγκών.

Το κάλεσμα του συλλόγου :   

Χαμογέλα έτσι κάνω και εγώ... 

Σας προσκαλούμε να υποδεχθούμε όλοι μαζί τα Χριστούγεννα με χαρά και πολλά χαμόγελα. Γιατί συνεχίζουμε να παλεύουμε παρόλες τις δυσκολίες με τις οποίες ερχόμαστε αντιμέτωποι και να πράττουμε το καλύτερο για το μέλλον των παιδιών μας.

Σας έχουμε επικολλήσει την υπερσύνδεση για να δείτε το διαφημιστικό μας σποτάκι.

 http://youtu.be/ESLCBb-aSHU

Ευχαριστούμε,   

Σύλλογος Εργαζομένων ΣΙΑΠ

Σχετικά :

Tο χρηματιστήριο πέφτει – αλλά αυτό τι σημαίνει;

Η βουτιά του χρηματιστηρίου από τις 1048 μονάδες στις 848 – Δευτέρα έως Πέμπτη – εκφράζει το καθεστώς της αβεβαιότητας που κυριαρχεί στους κύκλους της αγοράς, και ειδικότερα  στις μεγάλες επιχειρήσεις που παίζουν «ηγετικό»  ρόλο στην ελληνική οικονομία.  

Η βουτιά σημαίνει και κάτι άλλο – δηλαδή τη χορήγηση  μια προκαταβολής  αντιδράσεων από αυτές που θα αναδυθούν μετά τον πιθανότατο (αλλά όχι απολύτως σίγουρο) σχηματισμό νέας κυβέρνησης, με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως όσο και αν τρομάζει  η  συγκεκριμένη  βουτιά και όσες θα ακολουθήσουν- εντός και εκτός χρηματιστηρίου –- είναι παράλληλα  σε θέση   να «εμβολιάσουν»  την κοινή γνώμη,  προϊδεάζοντάς την για τις δυσκολίες του νέου κυβερνητικού εγχειρήματος. Στο χέρι του ΣΥΡΙΖΑ είναι να εμπνεύσει αποφασιστικότητα και να διαμορφώσει ένα σχέδιο ενεργητικής αντιμετώπισης της «αυθόρμητης» επίθεσης των αγορών , με ανοίγματα στον ευρύτερο διεθνή χώρο.

Παράλληλα όμως με την «αυθόρμητη επίθεση» υπάρχει και η προγραμματισμένη, η υποκινούμενη και  μεθοδευμένη επίθεση των επικοινωνιακών κέντρων της γερμανοκεντρικής ΕΕ. Εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να δείξει  πολιτική  ικανότητα και ορθοφροσύνη : Χωρίς να παραγνωρίζει και να παρερμηνεύει τη χρηματιστηριακή ύφεση και τις άλλες οικονομικές παρενέργειες , χωρίς να παρηγορεί ή να αποκοιμίζει τη φιλικά διακείμενη κοινή γνώμη,  χωρίς να κατευνάζει τους αντιπάλους  με την επίδειξη  πολιτικής νομιμοφροσύνης και δουλικής ευρωπαϊκότητας,  οφείλει να δηλώνει καθαρά και ξάστερα τον δικό του, κριτικό ευρωπαϊσμό : Τον διαμετρικά αντίθετο με  αυτόν που κραδαίνουν  οι  ευρωμίζεροι, ευρωτζουτζέδες και ευρωγλύφτες.

Εκεί θα παιχτεί το μεγάλο παιχνίδι. Εκεί τα γλοιώδη επιχειρήματα των μνημονιακών πρέπει να συντριβούν.   

"Διαβολική» η πολιτική της Τρόικας στην Ελλάδα"…

H Μαρί Λεπέν προεδρεύει του Εθνικού Μετώπου στη Γαλλία και ελέγχεται για  ακροδεξιά και εθνικιστικά  ατοπήματα , όμως αυτό δεν αποκλείει καθόλου το να επιδεικνύει ορθοφροσύνη σε κάποια ζητήματα. Ένα από αυτά είναι το της πολιτικής της Τρόϊκας στην Ελλάδα : Μιας πολιτικής  που επικρίθηκε συχνά  ως «ταξικά μεροληπτική», «αναποτελεσματική» , «άστοχη», «υπερβολική», «προβληματική για την ευρωπαϊκή συνοχή», όχι όμως  και γι αυτό που ήταν πραγματικά  στον βαθύτατο πυρήνα της  :  δηλαδή μια πολιτική   υπογείως και ανεπαισθήτως δολοφονική, με απώτερο στόχο την  εγκαθίδρυση  αποικίας χρέους….

Τώρα η Μαρί Λεπέν, σε συνέντευξή της στα σημερινά ΕΠΙΚΑΙΡΑ, επιλέγει  μια θεώρηση  που εδράζεται σε γεγονότα  και μπορεί να ερμηνεύει  την ελληνική κρίση:  

«η Ελλάδα έζησε για τα καλά το “ελληνικό δράμα” από μια πολιτική που επιβλήθηκε από την τρόικα. Μια πολιτική διαβολική, καταστροφική, που οδήγησε σε πολύ υψηλή ανεργία, σε μείωση των μισθών και των συντάξεων και σε ένα αβυσσαλέο δημόσιο χρέος... Αυτό θα είναι το μέλλον και της Γαλλίας όσο παραμένει στο ευρώ. Η Ελλάδα, όπως και η Γαλλία, πρέπει να πάρει τις τύχες της στα χέρια της. Η Ευρωπαϊκή Ένωση μας κάνει οικονομικό πόλεμο. Εξελίσσεται όλο και περισσότερο σε ένα αντιδημοκρατικό τέρας. Αυτή η ΕΕ οικοδομήθηκε σαν φυλακή».

Το επίθετο «διαβολική» ως προσδιορισμός της τροϊκανής πολιτικής στην Ελλάδα, έχει μια μεταφυσική χροιά, αλλά το κρατάω ως «δευτεραθλητή» σε μια προσωπική συλλογή λέξεων.  Εκεί  η πρωταθλητική θέση ανήκει στον απίστευτα εκφραστικό όρο «πλεκτάνη Ανάν», που χρησιμοποίησε ο Χρήστος Γιανναράς το 2004, όταν κάποιοι επιχειρούσαν και κάποιοι συνεργάζονταν με το εγχείρημα της διάλυσης  της  Κυπριακής Δημοκρατίας….

ΗΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΒΟΥΝΑ, ΟΧΙ ΓΙΑ ΕΥΤΕΛΕΙΣ ΡΗΤΟΡΙΣΜΟΥΣ

Οι αγωνιστές της Χαλκιδικής αξιοποιούν μια ακόμη αφορμή για ένα  αγωνιστικό προσκλητήριο . Αύριο θα είναι εκεί, στην είσοδο των Σκουριών, στις 12μ

Η ΔΗΜΑΡ στον ΣΥΡΙΖΑ, όχι το αντίθετο

Με αφορμή την υπόθεση του ΠτΔ και  την άκρως πιθανολογούμενη έως βέβαιη παράταση των μνημονίων εάν συγκεντρωθούν οι 180 νεκροθάφτες…ε, συγγνώμη, ήθελα να πω βουλευτές…Με αφορμή την εικαζόμενη ή διαφαινόμενη  επιστροφή της ασώτου  στην αριστερή οικογένεια, το  ζήτημα που τίθεται είναι το να πάει  η ΔΗΜΑΡ στον ΣΥΡΙΖΑ, κι όχι ο ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΗΜΑΡ  !  Κι επειδή αυτό δεν είναι απλή απόπειρα ευφυολογήματος ή έκφραση  του άνισου  συσχετισμού δυνάμεων μεταξύ των δυο κομμάτων, διευκρινίζω :  Η ΔΗΜΑΡ διακρίθηκε για τον άκριτο ευρωπαϊσμό της, για την στοίχησή της με μέτρα που κατέστρεφαν την ελληνική οικονομία και κοινωνία εν ονόματι μιας υποτιθέμενης «εξυγίανσης». Αλλά επειδή «κανένας δεν είναι άσφαλτος» - κατά την απόφανση λαϊκής τραγουδίστριας – η ΔΗΜΑΡ  πρέπει και  οφείλει να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, αφήνοντας όμως στην άκρη τον σικέ Ευρωπαϊσμό των μνημονίων: Αυτόν που αυτοσυστήνονταν ως εκσυγχρονιστής και επιδιορθωτής, ως  υγιεινιστής- διατροφολόγος μιας παχύσαρκης κοινωνίας, που  όμως σε δεύτερο πλάνο ήταν δηλητηριαστής και  οργανωτής  μιας   νεοαποικιακής  εκστρατείας –  ανάλογης με αυτές  που οργανώθηκαν και οργανώνονται σε χώρες της Ασίας και της Αφρικής.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να αποσύρει  το βασικό θεωρητικό του εργαλείο  περί «αποικίας  χρέους», που ερμηνεύει  πράγματα και  προθέσεις με τον καλύτερο τρόπο. Δεν πρέπει να υπηρετήσει το ευρώ ως φετίχ αλλά  ούτε να επαναπαυθεί,  όσον αφορά τη διαχείριση των εθνικών θεμάτων,  στην «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη»  –αυτό  το συντομότερο όλων ανέκδοτο, όταν αναφερόμαστε σε κυβερνήσεις και υψηλά ιστάμενους…

Για τον Γιάννη Μπανιά

Oι εφημερίδες  ΑΥΓΗ και ΕΠΟΧΗ  αποφάσισαν να τιμήσουν τον Γιάννη Μπανιά,  σε μια εκδήλωση που συγκέντρωσε πολύ κόσμο στο Γκάζι. Με ομιλητές τον Μπάμπη Γεωργούλα, τον Νίκο Φίλη, το Νίκο Χουντή, το   Θανάση Καλαφάτη,  τον Κώστα Γαβρόγλου, την Τασία Χριστοδουλοπούλου, την Λουτσιάνα Καστελίνα  και τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα.

 Γνώριζα τον Γιάννη Μπανιά πριν ακόμη από την εποχή που συστρατευόμασταν  στην  καμπάνια ενάντια στη συνθήκη του Μάαστριχτ (1992) .  Ήταν η  περίοδος   που κατέρρεε η Σοβιετική Ένωση αλλά ο υποφαινόμενος έσπευδε να γράψει ένα  ολοσέλιδο άρθρο στην ΕΠΟΧΗ  υπό τον τίτλο : «Μαρξ και ξερό ψωμί». Αυτό όμως και άλλα πολλά δεν τον έσωσαν από  να κάνουν  σήμερα πως δεν τον  βλέπουν κάποιοι  συντελεστές  της ΕΠΟΧΗΣ.

Για το Γιάννη Μπανιά  έγραψα τον Μάρτη του 12 μια νεκρολογία.

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/03/1937-2012.html

Νομίζω ότι καλό θα ήταν να την διαβάσουν κάποιοι όπως επίσης και να εντρυφήσουν στο ακρωνύμιο ΑΚΟΑ – σήμαινε τότε «ανανεωτική κομμουνιστική ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ αριστερά»- δηλώνοντας μια σαφή  πολιτική διάθεση. Κι ακόμη καλό θα ήταν αυτοί οι κάποιοι  να αναλογιστούν τον «Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου» που μετά θυελλώδεις συζητήσεις  μετονομάσθηκε σε «Συνασπισμό της Αριστεράς, της Οικολογίας και των κοινωνικών Κινημάτων» - μέχρι που υποκαταστάθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Γιάννης Μπανιάς ήταν αυτής της εποχής και αυτών των νεωτεριστικών διαθέσεων, που όμως δεν οδήγησαν σε προγραμματική εμβάθυνση αλλά αντίθετα έφεραν την ακόμη μεγαλύτερη  απόσυρση της παραδοσιακής Αριστεράς από τον Οικολογισμό. Έφταιξαν βέβαια πολλά, έφταιξε η μνημονιακή αποικιοποίηση  της χώρας αλλά και η απουσία ενός σοβαρού κινήματος Πολιτικής Οικολογίας, χωρίς καιροσκοπικές και «αναχωρητικές» διαθέσεις από τη σκληρή πραγματικότητα του ανθρώπινου οικοσυστήματος… Και τα πράγματα ήλθαν όπως ήλθαν επειδή όχι μόνο «ο  άγιος θέλει φοβέρα», που λέει  το λαϊκό γνωμικό , αλλά  και η Αριστερά :

Η Οικολογία εξώσθηκε από τίτλους και επιγραφές για να παραμείνει η δόλια ως μια απλή υπόμνηση της συμβολής του Μπανιά  ( λόγος του Αλέξη  Τσίπρα, 8.12.14)  «για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος…»

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ  ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΜΠΑΝΙΑ

Όλη η αντιπολίτευση στην Ιταλία υπέρ της εξόδου από το ευρώ

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Στα όρια της παράκρουσης έχει φέρει την Ευρώπη ολόκληρη η γερμανικήεπιβολή της λιτότητας σε όλα τα κράτη της Ευρωζώνης. Ολων τα μάτια είναι δικαιολογημένα στραμμένα προς τη Γαλλία, όπου οι Γερμανοί με την πολιτική τους εκτίναξαν στα ύψη της δημοσκοπικής δημοφιλίας τη Μαρίν Λεπέν, αναδεικνύοντας πρώτο κόμμα το Εθνικό Μέτωπο που έχει πλέον κάνει σημαία του το κάποτε αδιανόητο σύνθημα «Εξω η Γαλλία από την ΕΕ!». Ελάχιστοι ξένοι έχουν όμως αντιληφθεί τις κοσμογονικές αλλαγέςπου γίνονται στην πολιτική συνείδηση των πολιτών της Ιταλίας, της τέταρτης σημαντικότερης χώρας της ΕΕ μετά τη Γερμανία, τη Γαλλία, τη Βρετανία. Το ένα μετά το άλλο τα κόμματα της αντιπολίτευσης στην Ιταλία μεταλλάσσονται σε αντι-ΕΕ κόμματα και αμέσως βλέπουν το ποσοστό τους να αυξάνεται σε οποιαδήποτε εκλογική αναμέτρηση λάβει χώρα!

Η δεξιά Φόρτσα Ιτάλια του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, το ακαθόριστου πολιτικού στίγματος Κόμμα των Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο, ακόμη και η υπερδεξιά Λίγκα του Βορρά με τον νέο αρχηγό τηςΜατέο Σαλβίνι έχουν πλέον περάσει ανοιχτά στο αντι-ευρώ στρατόπεδο, με τη Λίγκα του Βορρά μάλιστα να τάσσεται υπέρ της εξόδου της Ιταλίας όχι μόνο από την Ευρωζώνη, αλλά και από την ίδια την ΕΕ! Αυτό κι αν είναι πρωτάκουστο για την Ιταλία, στην οποία μέχρι πρότινος το ποσοστό δημοφιλίας της ΕΕ ξεπερνούσε μονίμως το 80%! Πολιτικά πεθαμένη θεωρούσαν όλοι στην Ιταλία και στο εξωτερικό τη Λίγκα του Βορρά. Ο Ματέο Σαλβίνι όμως που ανέλαβε την ηγεσία της πέρυσι τον Δεκέμβριο, κατέβηκε στις ευρωεκλογές με κεντρικό σύνθημα «Φτάνει πια με το ευρώ!» και αντί για... 1% με 2% που περίμεναν ολοι, πήρε 6,2% και πέντε ευρωβουλευτές! Δεν σταμάτησε εκεί. Στις περιφερειακές εκλογές της 23ης Νοεμβρίου 2014, στην πασίγνωστη ως κεντροαριστερή περιοχή της Εμίλια - Ρομάνια, ο υποψήφιος της Λίγκας του Βορρά, με τη στήριξη και του κόμματος του Μπερλουσκόνι, απέσπασε το εξαιρετικό ποσοστό του... 29,85% των ψήφων!

Οι επενδυτές γυρνάνε την πλάτη στην Ελλάδα

Του Κ. Καλλωνιάτη, AYΓΗ 6.12.14

Στις 29 Οκτωβρίου ο Economist δημοσίευσε άρθρο με τίτλο "Πού να μην επενδύσετε στην Ευρώπη", όπου με βάση στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας (έκθεση επιχειρηματικότητας) προέκυπτε πως η Ελλάδα ήταν η περισσότερο απωθητική χώρα στην Ευρώπη για επιχειρηματική δραστηριότητα, καθώς για αδειοδοτήσεις και για κλείσιμο επιχειρήσεων χρειαζόταν υπερδιπλάσιος χρόνος (3,5-4,3 έτη) του μέσου ευρωπαϊκού.

Τη διαπίστωση αυτή επιβεβαιώνει το γεγονός πως πέντε χρόνια μνημονιακής πολιτικής καταστροφικής λιτότητας δεν κατάφεραν να φέρουν νέες παραγωγικές επενδύσεις στην ελληνική οικονομία (-16% ετησίως οι ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου την πενταετία 2009-2013 και -3,3% στο α' εννεάμηνο 2014).

Παρά ταύτα, ο κ. Σαμαράς επιμένει να λέει στους νέους επιχειρηματίες πως "βρισκόμαστε στο τέλος της διαδρομής, στο τέλος μιας επίπονης προσπάθειας και θα τα καταφέρουμε". Αντίστοιχα ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών κ. Σταϊκούρας διαβεβαίωνε πριν λίγο καιρό πως "η ύφεση τερματίζεται, η χαμένη ανταγωνιστικότητα ανακτάται και οι αποκρατικοποιήσεις υλοποιούνται".

Από πού, άραγε, προκύπτει τόση αισιοδοξία ώστε να προδικάζουν ανάκαμψη από το 2014 και εκτίναξη 11,7% του όγκου των επενδύσεων το 2015; Μήπως από την προσέλκυση ξένων άμεσων επενδύσεων; Μα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΤτΕ, στο α' οκτάμηνο 2014 οι άμεσες επενδύσεις ήταν 22% χαμηλότερες από τα αντίστοιχα επίπεδα του 2013.

Ο τουρισμός και η παραγωγική ανασυγκρότηση

Του ΘΑΝΟΥ ΜΙΧΑΛΑ*

Εξετάζοντας το ζήτημα του τουρισμού, ο οποίος διαδραματίζει καίριο μέχρι σήμερα ρόλο στη συνολική ελληνική πραγματική οικονομία, προέχει να αντιμετωπίσουμε το θέμα στον πυρήνα, τη σύνθεσή του και τα ιδιαίτερα ταυτοτικά του συστατικά.

Να τονίσουμε ότι για εμάς, τον ΣΥΡΙΖΑ, το κεφάλαιο τουρισμός δεν αποτελεί απλώς ένα «προϊόν», του οποίου μάλιστα η χρήση αντανακλά μία -ξερά- ταμειακή σχέση. Είναι υπηρεσίες, ανάπτυξη, κοινωνικός πόρος, περιβάλλον, επικοινωνία και ανθρώπινες σχέσεις καθώς και πολλές άλλες συναφείς ανθρωπολογικές παράμετροι. Και ιδίως, είναι πολιτισμός.

Όμως η επικρατούσα, η κυρίαρχη στείρα αντίληψη σχέσης με τον Τουρισμό, η -κατ' αποκλεισμόν- ταμειακή και μάλιστα προς όφελος μόνο των μεγάλων συμφερόντων που καλλιεργεί αυτή η κυβέρνηση, αλλά και οι προηγούμενες, αυτή η αποστραγγισμένη, στερεμένη σχέση μάς αποστερεί, κατά προέκταση, από την αξιοποίηση κάθε ιδιαίτερου και συγκριτικού πλεονεκτήματος της χώρας μας, και σ' αυτόν τον τομέα, έναντι άλλων χωρών και συμφερόντων σε μία εποχή σκληρότατων ανταγωνισμών και επιθέσεων. Μας δένει τα χέρια και, περίπου, μας αφοπλίζει από ιδιαίτερα πλεονεκτήματά μας. Η παρούσα, η αγοραία χρήση του τουρισμού παρακάμπτει και «αποσιωπά» το ίδιο το πλούσιο περιεχόμενο που δύναται να εμπερικλείει ο ελληνικός σχεδόν ολοκληρωτικά, τουτέστι στην πραγματικότητα τον περιορίζει και τον κατεβάζει από την αξιακή

Μικροομολογιούχοι versus μεγαλοκαταχραστών

Ομιλία της Νάντιας Βαλαβάνη σε συνέντευξη Τύπου των μικροομολογιούχων

 

Το ζήτημα των μικροομολογιούχων έχει τέτοια σημασία, επειδή η αδικία που διαπράχθηκε σε βάρος τους ήταν παράλογα κατάφωρη, αλλά και επειδή οι ίδιοι οι μικροομολογιούχοι δεν υποτάχθηκαν στις αποφάσεις της μνημονιακής Συγκυβέρνησης και συνεχίζουν να αγωνίζονται ανυποχώρητα. 

Όπως θα ξέρετε, σε πρόσφατο νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης στις 10 Νοεμβρίου 2014, ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε τροπολογία για την αποκατάσταση σημαντικού μέρους της ζημιάς που υπέστησαν από το PSI τα φυσικά πρόσωπα-κάτοχοι τίτλων, με επίκεντρο τους μικροομολογιούχους για ποσά έως 100.000 ευρώ, που αποζημιώνονται στο ακέραιο. Η σημερινή Συγκυβέρνηση την απέρριψε. Το ίδιο απέρριψε και τις αντίστοιχες τροπολογίες άλλων κομμάτων της Αντιπολίτευσης. 

 Πρόκειται για επιχείρηση αποκατάστασης μιας μεγάλης αδικίας σε βάρος 15.000 οικογενειών, που είδαν μέσα σε μια νύχτα να εξανεμίζονται οι κόποι μιας ζωής, κατατεθειμένοι στον ασφαλέστερο τρόπο οικογενειακής αποταμίευσης, σύμφωνα με τις μέχρι τότε διαβεβαιώσεις του Ελληνικού Κράτους. 

Έχει σημασία να θυμίσουμε, όμως, κάποια βασικά στοιχεία για το PSI, που εξηγούν γιατί αντί να επέλθει το δραστικό «κούρεμα» του δημόσιου χρέους, που χρειαζόταν η χώρα, ουσιαστικά «πυροβολήσαμε τα πόδια μας». Θύματα αυτής της διαδικασίας του PSI στάθηκαν επίσης τα ασφαλιστικά ταμεία και οι ελληνικές τράπεζες. Που είναι και οι μόνες, όμως, από τις τρεις κατηγορίες, για τις οποίες υπήρξε μέριμνα για την ανακεφαλαιοποίησή τους, έναντι των απωλειών που κατέγραψαν, χωρίς όμως ανάλογη μέριμνα για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, προκαλώντας έκρηξη των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η υπερχρεωμένη σήμερα πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας και βέβαια οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. 

Στο πλευρό Σερβίας και Ρωσίας ο Τσίπρας

Η μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα «Πολίτικα» του Βελιγραδίου δημοσιεύει  συνέντευξη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, με τον τίτλο «Η Ευρώπη βυθίζεται στην ανασφάλεια».

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ : Η αλλαγή που θα επέλθει μετά τις επόμενες εκλογές και τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι τεράστια  για τα ελληνικά δεδομένα αλλά  μικρή για τα ευρωπαϊκά . Όμως ποιός μπορεί να διαβεβαιώσει ότι αυτή η αλλαγή θα είναι "καταλυτική" με την χημική έννοια - δηλαδή  ότι παρά το μικρό σχετικό  μέγεθός της  θα  τροφοδοτήσει μια κατακλυσμιαία αλλαγή στην κλίμακα της Ευρώπης;

Από τις δηλώσεις του Τσίπρα στην εφημερίδα "Πολίτικα" θεωρώ άπειρα σημαντικότερη  αυτήν που αφορά  την συστράτευση της   Ευρωπαϊκής Αριστεράς με  την Σερβία, που εκβιάζεται να πάρει θέση εναντίον της Ρωσσίας.

ΤΣΙΠΡΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΑ 

«Οι επερχόμενες εκλογές θα επιφέρουν ιστορική αλλαγή όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη. Είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε την ευθύνη σε όλα τα επίπεδα εξουσίας και με αφοσίωση να εργαστούμε για την υλοποίηση των στόχων μας» δηλώνει ο Αλέξης Τσίπρας, καλούμενος να σχολιάσει τις δημοσκοπήσεις που φέρουν τον ΣΥΡΙΖΑ να προηγείται. Ο κ. Τσίπρας επισημαίνει ότι η επιτυχία δεν είναι προσωπική αλλά ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ και τις δυνάμεις της Αριστεράς που συντάχθηκαν σε ένα κοινό μέτωπο κατά των μέτρων λιτότητας. «Προβλέψαμε την αποτυχία των μέτρων λιτότητας και τις καταστροφικές συνέπειες για την οικονομία και την κοινωνία και διατηρήσαμε τη συνοχή με όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που έχουν την ίδια άποψη» αναφέρει ο κ. Τσίπρας.

Στην ερώτηση αν αναθεωρήθηκε η στάση του ΣΥΡΙΖΑ με δεδομένο ότι τώρα πλέον δεν μιλάει για διακοπή των συνομιλιών με την τρόικα ο κ. Τσίπρας, αφού επισημαίνει ότι ανάλογα ερωτήματα συναντώνται καθημερινά στην Ελλάδα, απαντάει κατηγορηματικά: «Η στάση μας είναι σαφής. Θα καταργήσουμε όλους τους νόμους πάνω στους οποίους στηρίζεται η πολιτική της λιτότητας.

ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ

Του Θεόδωρου Μπατρακούλη *

         Αυτές οι μέρες είναι πολλαπλά κρίσιμες για τη χώρα. Συμπίπτει ο ερχομός δύο από τους ηγεμονικούς «παίκτες»: Της τρόικας των δανειστών, που επιστρέφει έχοντας έτοιμο νέο σκληρό Μνημόνιο. Του Αχμέτ Νταβούτογλου, μέντορα των ισλαμιστών ηγετών της Τουρκίας, αρχιτέκτονα της σύγχρονης εκδοχής του νεοοθωμανισμού και πρωθυπουργό από τον Αύγουστο του 2014. Η εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μίνα Αντρέεβα είχε τονίσει ότι έπρεπε να υπάρξει ολοκλήρωση της αξιολόγησης έως το Eurogroup της 8ης Δεκεμβρίου. Και για τον χρόνο επιστροφής της τρόικας στην Αθήνα ότι απαιτείται περαιτέρω πρόοδος σε ορισμένα ζητήματα, όπως στον προϋπολογισμό του 2015, τα «κόκκινα» δάνεια, την είσπραξη των φόρων και άλλες πηγές δημοσίων εσόδων. Η τρόικα πιέζει ασφυκτικά επιδιώκοντας το μέγιστο από την «κυβέρνση σε αποδρομή» ώστε να εκταμιευθούν τα περίπου 7,5 δις ευρώ των επόμενων δόσεων. Θα ήθελε και τη δέσμευση αυτών που έρχονται. Ο Νταβούτογλου, ενόψει της συνόδου του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας στις 5 Δεκεμβρίου, μας υποδεικνύει ότι «δεν είναι σωστό, πρέπον και ηθικό, ένα αγαθό, όπως είναι η ενέργεια, να χρησιμοποιείται ως «»όπλο» σε διαπραγματεύσεις». Εξακολουθεί να είναι κρίσιμη η ανάδειξη της γεωπολιτικής αντίληψης του Νταβούτογλου που αποτελεί υπόβαθρο της ασκούμενης από την Τουρκία εξωτερικής πολιτικής, όπως αυτή εκφράζεται ειδικά στον χώρο της Κύπρου, του Αιγαίου και της Θράκης.

         Η Τουρκία εκβιάζει την Αθήνα και τη Λευκωσία με τη στρατιωτική ισχύ της. Η νέα κρίση στην Κύπρο και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις απαιτείται να ερμηνευθεί και με γνώμονα τις γεωπολιτικές απόψεις του Αχμέτ Νταβούτογλου, όπως αναπτύσσονται στο βιβλίο του Στρατηγικό Βάθος. Η Διεθνής Θέση της Τουρκίας - δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 2001. Η Τουρκία αρνείται να δεχτεί την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου της θάλασσας, θέλοντας να επιβάλει τους δικούς της όρους.

Η επίσκεψη Νταβούτογλου και η Αριστερά

 

Του Παύλου Τουμανίδη*

Η ψευδεπίγραφη παράταση της αντίθεσης ''μνημόνιο-αντιμνημόνιο'' εσωκλείει τη λογική, ότι προ του ΄09 όλα ήσαν, αν όχι άψογα, τουλάχιστον ανεκτά:  Και η παρασιτική οικονομία της μικροαστικής αναπαραγωγής, και ο χρεωβόρος Αθηνοκεντρισμός , και η ταξική κατάτμηση του ενιαίου εργατικού-λαϊκού σώματος, με την ελαστικοποίηση-εξατομίκευση των πολλαπλών μορφών απασχόλησης, και η απαξίωση της αγροτοβιομηχανικής παραγωγής: Το σύνολο πλαίσιο δηλαδή, της  ένταξης της χώρας στο διεθνή καπιταλιστικό καταμερισμό.  Ο αυτόματος πιλότος της ξένης εξάρτησης και κηδεμονίας,  εμφανίστηκε ''καλός'', σε αντίθεση με το μεταπολιτευτικό κλίμα. Λύτρα γι αυτό αποτέλεσαν η παράδοση Οτζαλάν, το χρηματιστήριο και η Ολυμπιάδα. Μια βαθειά προσπάθεια αντιστροφής και κατάλυσης του αντιστασιακού ήθους του νέου Ελληνισμού. Το αποκαλούμενο κίνημα των πλατειών εμπεριείχε το σπέρμα της ήττας, καθώς πολιτεύθηκε απέναντι από μια οπτική πολιτικοποιημένης και οργανωμένης ριζοσπαστικής πρωτοπορίας. Οδηγήθηκε και ανέδειξε ένα μεταπολιτικό πρότυπο, όπου η συλλογικότητα ήταν πλέον η συρραφή επιμέρους ατομικιστικών στάσεων και η αναγόρευση προσωπικών ιδιαιτεροτήτων σε κλίμακα κοινωνικής αφήγησης. ''Τα κινήματα'' ήταν και είναι η κατίσχυση του φιλελευθερισμού, ουσιαστικά ένα αριστεροδεξιό κράμα, ενάντια στο σοσιαλισμό- κομμουνισμό.  Γι αυτό οι πρόσοδοί τους είναι μόνον οι παραγοντισμοί -παλιοί και νεώτεροι -και οι ποικίλοι καριερισμοί. 

Στο όνομα του ''αντισταλινισμού'' οριοθετήθηκε η ''αποσοβιετοποίηση'', όπως την όρισε ως προτεραιότητα το δίδυμο Σημίτη-Γιωργάκη, σε άρρηκτη συμμαχία με τους νεοφιλελεύθερους και παράλληλα η ''αποκομμουνιστοποίηση'' του τέως ΣΥΝ, που ενέκρινε ο πρόεδρός του κατά το συνέδριο αυτοδιάλυσής του. Ο νυν ΣΥΡΙΖΑ προσδιοριζόμενος ως συνέχεια κι όχι ως ασυνέχεια, όπως θα όφειλε αυτής της εμβάθυνσης της αλλοτρίωσης,  ανανεώνει την κεντρική εθνομηδενιστική του αναφορά, πρωτίστως ως αυτιστική στάση.

Νερό και Ελευθερία

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 6.12.14

Ο κριτικός λόγος     στις οργανώσεις   είναι  η βασική ενέργεια για την    προσαρμογή  του  ΣΥΡΙΖΑ στις διαρκώς μεταβαλλόμενες  πολιτικές συνθήκες . Αλλά αυτό  σημαίνει ανθρώπους με παρρησία και  άποψη : Ανθρώπους που δεν θεσιθηρούν, δεν απεραντολογούν,  δεν διεκπεραιώνουν άνωθεν απόψεις αλλά τις συνδιαμορφώνουν . Ο ΣΥΡΙΖΑ  χρειάζεται  «συγγραφείς προγραμματικών θέσεων», όμως επίσης χρειάζεται κωδικοποιήσεις   και κοινωνικά εύληπτες  εκθέσεις   νοημάτων  με βάση  τις πολιτικές προτεραιότητες .

Μετά την ανθρωπιστική κρίση,  η  παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας είναι η  μεγάλη προτεραιότητα.  Κι αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι η παροχολογία που ενδημεί   στον πολιτικό λόγο πολλών στελεχών, πρέπει να στοιχηθεί με την  ανάγκη της παραγωγικής ανάταξης της υπαρκτής οικονομίας, που είναι και η μόνη ικανή να φέρει εισοδήματα, απασχόληση,  αλλαγή των συσχετισμών εργοδοσίας και εργασίας. Σε αυτή την εξίσωση  μπορούμε να προσθέσουμε δυο ακόμη  παραμέτρους :  Η πρώτη αφορά την  κοινωνική  οικονομία  , που είναι σε θέση   να προσφέρει  προϊόντα   απολύτως ωφέλιμα για την κοινωνία και την ποιότητα ζωής. Η δεύτερη αφορά τον εθελοντισμό, που  μπορεί να έχει ανάλογη συμβολή και να μετουσιώσει τον ελεύθερο χρόνο  σε ένα χρόνο μη εμπορευματοποιημένο  αλλά με απόδοση και νόημα,   χωρίς τα συνηθισμένα αφασιακά χαρακτηριστικά  του συστήματος. Εδώ χρειάζεται πραγματικά ένα «Υπουργείο Ελεύθερου Χρόνου»  - κατά πως έλεγε ο Γκιάνι Τότι – για να  κινητοποιήσει  μέσω προγραμμάτων το  κολοσσιαίο  ενεργειακό μέγεθος που εγκλείεται  στις ζωές των συνταξιούχων, των σπουδαστών εκτός της συνηθισμένης τους σπουδής, των ερασιτεχνών κάθε κατηγορίας. 

Για τον Νίκο Ρωμανό

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Μωραίνει ο Κύριος ον βούλεται απωλέσαι. Εν προκειμένω την κυβέρνηση που, χωρίς ίχνος αίσθησης της πραγματικότητας, και προσπαθώντας να μετρήσει με τις όποιες ανεπάρκειες του ΣΥΡΙΖΑ τόσο την έκταση του δικού της Βατερλώ, όσο και τον εκρηκτικό χαρακτήρα της κοινωνικής κατάστασης, διακινδυνεύει τώρα τα πάντα με την εμμονή της να παίζει ανενδοίαστα με τη ζωή του Νίκου Ρωμανού.

Λες και της έλειπαν τα προβλήματα, λες και νοιώθει τόσο ισχυρή, που έχει την πολυτέλεια να φτιάξει ένα μάρτυρα, λες και νομίζει ότι μπορεί να πάρει πάνω της τον θάνατο ενός νέου παιδιού που έχει ήδη συγκινήσει με το θάρρος του όσους δεν έχασαν την ικανότητα να συγκινούνται εντός της χώρας, αλλά κιόλας έξω από τα σύνορά της.

Αυτό το κράτος που εξαντλεί την αυστηρότητά του απέναντι στον Ρωμανό, είναι το ίδιο που υποκλίνεται την ίδια ώρα δουλικά απέναντι στον Οθωμανό πρίγκηπα που μας επισκέπτεται, εξευτελίζοντας τον Υπουργό ‘Αμυνας Δένδια και απειλώντας την Κύπρο, είναι το ίδιο που κάνει ότι δεν προσέχει την έκδηλη περιφρόνηση στο βλέμμα που ρίχνει στους εκπροσώπους του ο Αχμέτ Νταβούτογλου. ‘Ένα κράτος προδομένο και παραδομένο αναξιοπρεπώς σε όλους τους εγχώριους και παγκόσμιους νταβατζήδες, στις τρόικες και τους πιστωτές, στις Μέρκελ και τις Λαγκάρντ, που δίνει όμως μαθήματα νόμου και τάξης σε νεαρούς απεργούς πείνας, εξαθλιωμένους απόμαχους της ζωής, κάθε λογής αδύνατους και ανήμπορους.

Η επίσκεψη Νταβούτογλου, χρονικό μιας προαναγγελθείσας υποχώρησης….

Η Επιτροπή ΕΛΛΑΔΑ-ΚΥΠΡΟΣ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση με αφορμή την επίσκεψη Νταβούτογλου στην Αθήνα :

«Ο ερχομός του Πρωθυπουργού της Τουρκίας  κ. Νταβούτογλου στην Αθήνα,  στις 5 Δεκεμβρίου, αποτελεί   νέο επεισόδιο της  υποχωρητικής πολιτικής, που απειλεί με όλο και περισσότερα δεινά τη χώρα μας. Γιατί  είναι απολύτως βέβαιο, ότι μέσα σε  συνθήκες  αποδυνάμωσης Ελλάδας και Κύπρου και ενώ οι ηγετικοί κύκλοι  της ΕΕ τηρούν πολιτική ίσων αποστάσεων,  ο κ. Νταβούτογλου δεν πρόκειται να «κομίσει γλαύκας» υπό τη μορφή γενικών διακηρύξεων  συνεργασίας : Αντίθετα είναι  βέβαιο ότι θα εκθέσει και θα προωθήσει   τις αναθεωρητικές απαιτήσεις της Άγκυρας, έστω και εάν  έρχονται σε ρήξη με το Διεθνές Δίκαιο.

Ο κ. Νταβούτογλου έρχεται στην Αθήνα ενώ  εξακολουθεί να υφίσταται η απειλή πολέμου σε περίπτωση άσκησης του νομίμου ελληνικού δικαιώματος επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια. Ενώ ο τουρκικός στρατός παραμένει στην Κύπρο μετά την εισβολή του 1974, ενώ ο παράνομος εποικισμός συνεχίζεται, το δε Μπαρμπαρός ακυρώνει τα  νόμιμα δικαιώματα της νόμιμης κυβέρνησης της μεγαλονήσου επί της ΑΟΖ. Ενώ συνεχίζονται οι παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου στο Αιγαίο, ενώ στη Θράκη εκτελείται   η συνταγή της Κοσοβοποίησης και απόσπασης από την Ελλάδα.

 

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, ενώ είναι εμφανής η όξυνση της τουρκικής επιθετικότητας και η διαχρονική φύση του τουρκικού  ηγεμονισμού, ο ελληνικός λαός θα περίμενε άλλες ενέργειες.  Ο ελληνικός λαός θα περίμενε πρωτίστως την δραστήρια αμυντική θωράκιση Ελλάδας και Κύπρου, σε συνδυασμό με την σύσφιγξη  των σχέσεων οικονομικής συνεργασίας και αλληλεγγύης. Θα περίμενε την ανάληψη διπλωματικών δράσεων σε επίπεδο ΕΕ αλλά και εκτός αυτής, για μια ουσιαστική  πολυδιάστατη διεθνή πολιτική : Με έμφαση στις διακηρύξεις και αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών αλλά και στις συμπαρατάξεις με χώρες όπως η Ρωσσία.

   

Στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στη Θράκη, σε όλα τα προχωρημένα φυλάκια του σύγχρονου Ελληνισμού, η υπεράσπιση των εθνικών δικαίων επιβάλλει μια στάση αγωνιστικής επαγρύπνησης. Επιβάλλει να κατανοήσουν όλοι οι Έλληνες ότι η «Κύπρος δεν είναι μακράν», ότι η ακεραιότητα και αξιοπρέπεια της χώρας απαιτεί μια αποφασιστική και θαρραλέα αντιμετώπιση των τουρκικών προκλήσεων.

Ο κ. Νταβούτογλου και η τουρκική ηγεσία συνολικά πρέπει να πάρει  άλλα μηνύματα και μάλιστα από τη δέουσα απόσταση. . Αλλά αυτό ακριβώς δεν έχει σχέση με τις αναμενόμενες  διπλωματικές “περιπτύξεις”  της 5^ης Δεκεμβρίου,  που σε τελική ανάλυση εξισώνουν το χρόνιο θύμα με τον χρόνιο θύτη

O Aνδρουλάκης παραδίδει μαθήματα σε «προχωρημένους» ….

Σημείωση ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ : Ο Δημήτρης Ανδρουλάκης παραδίδει μαθήματα – έστω και αν εκτίθεται  στο δηλητηριώδες σχόλιο : «Δάσκαλε που δίδασκες και λόγο δεν εκράτεις». Τα μαθήματα παρέχονται υπό τη μορφή γνωμικών και προτείνονται  σε ένα ακαθόριστο κοινό πολιτικών μεγαλοπαραγόντων….

ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ :

memento mori
Οι θριαμβευτές στρατηγοί της Ρώμης για να ξεφύγουν από το σύμπλεγμα Ύβρις – Νέμεσις μίσθωναν σκλάβους να συνοδεύουν την άμαξά τους και να τους φωνάζουν την προειδοποίηση:
memento mori – να θυμάσαι, είσαι θνητός!

η θηλιά
Δεν άντεχε να δει θηλιά δίχως να μπει στον πειρασμό να την δοκιμάσει στο λαιμό του. Η εξουσία έλκεται από την αυτοκαταστροφή της.

το πρώτο ηγετικό δίλημμα στην ιστορία
Όταν οι Έλληνες εκλήθηκαν με μυστική ψηφοφορία να αποφασίσουν ποιος είναι ο ποιο άξιος ηγέτης: Αίας ήΟδυσσέας -επέλεξαν τον δεύτερο. Αποφάνθηκαν ότι ο οξυδερκής και ευέλικτος πραγματιστής Οδυσσέας υπερέχει ηγετικά του γενναίου Αίαντα με το άκαμπτο μονολιθικό ήθος.
(Σκέψου τις πιθανές συνθέσεις “ΟδυσΑίας” σε κάθε συγκεκριμένη κατάσταση ).

υπερβάλλεις τα πρόσωπα
Υπερβάλλεις τα κίνητρα και την εκούσια στοχευμένη δράση των προσώπων αλλά αγνοείς τις ακούσιες συνέπειες, τις απρόσωπες δυνάμεις, τις εσωτερικές συγκρούσεις των πρωταγωνιστών, τα τυχαία συμβάντα, τους παράγοντες που κρύβονται στο σκοτάδι, τις αλυσιδωτές αντιδράσεις, τη μορφογενετική ικανότητα των συστημάτων.

δίχως το πότε, πώς, πού
Μπορείς να επηρεάσεις τα γεγονότα μόνο όταν απαλλαγείς από την ψευδαίσθηση του ελέγχου τους με βάση το δικό σου story, όταν ετοιμαστείς για τα συμβάντα έξω από την πλοκή του δίχως να γνωρίζεις το πότε, πού, πόσο, πώς.

Μαρξ: “είπα και ελάλησα”
“Είπα και ελάλησα αμαρτίαν ουκ έχω!”, μ’ αυτήν την ευαγγελική ρήση ο Κάρλ Μαρξ στην πολιτική του διαθήκη προειδοποίησε τους οπαδούς του να μην καταληφθούν από την κρατικίστικη δεισιδαιμονία. Ύστατη απελπισμένη προειδοποίηση, κακό προμάντεμα!

ΦΠΑ και φάπες στον τουρισμό….

 Για τις αυξήσεις του ΦΠΑ στον τουρισμό και την κατάργηση των μειωμένων συντελεστών στη νησιωτική χώρα», οι βουλευτές  Δημήτρης Γάκης και Νίκος Συρμαλένιος δηλώνουν, μεταξύ άλλων, :

 «Το παιχνίδι μεταξύ τρόϊκας-κυβέρνησης μπορεί να έχει τραγικές συνέπειες στη νησιωτική χώρα. Μετά την «e-mail» πρόταση για την αύξηση του ΦΠΑ στον τουρισμό, το ενδεχόμενο κατάργησης του μειωμένου ΦΠΑ στη νησιωτική χώρα θα δώσει ένα ακόμα δυνατό χτύπημα στην οικονομία και την κοινωνική συνοχή στο Αιγαίο. Για πολλοστή φορά η συγκυβέρνηση της συμμόρφωσης και της υποταγής κάνει πίσω ολοταχώς στην πεπατημένη οδό της αποδοχής κάθε νέας εντολής της τρόϊκας.

Εμείς, παρά τον αποκλεισμό των βουλευτών  από τις συσκέψεις που οργάνωσε η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου,  συστρατευόμαστε στον κοινό αγώνα για την υπεράσπιση των δικαίων μας αλλά και της αναπτυξιακής προοπτικής του τόπου…... 

Οι τοπικές κοινωνίες δεν αντέχουν νέα μέτρα, οι νησιώτες δεν αντέχουν την κοροϊδία και τον εμπαιγμό. Δεν θα γίνει αποδεκτός κανένας συμβιβασμός που να υπονομεύει τη νησιωτική Ελλάδα.

Οι κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις για να είναι αποτελεσματικές απαιτούν την ανάπτυξη αγωνιστικών κινητοποιήσεων, που είναι ευθύνη όλων μας. Για να μπορέσουμε να επιβάλουμε διαφορετικές πολιτικές δεν αρκεί μόνο το πρόγραμμα, χρειάζεται και στήριξη από τα κάτω. Χρειάζεται σχέδιο, όραμα και αναπτυξιακός προσανατολισμός που να σέβεται και να κινητοποιεί τις ευαίσθητες νησιωτικές κοινωνίες.

Σε αυτή την κίνηση καλούμε όλους τους νησιώτες, τους τοπικούς και αναπτυξιακούς φορείς, την ΤΑ, τους Δωδεκανήσιους και τους Κυκλαδίτες, να συσπειρωθούν στην πρωτοβουλία για την αντιμετώπιση της σχεδιαζόμενης απομόνωσης και την καθιέρωση ρήτρας «νησιωτικότητας» με πράξεις και όχι με υποσχέσεις και ανούσιες επικοινωνιακές κινήσεις εντυπωσιασμού…...»

Eλληνοτουρκικά ρεζιλίκια

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Μόνο ως εξωφρενική, παράλογη και εξευτελιστική μπορεί να χαρακτηριστεί η απόφαση να συνέλθει στην Αθήνα η επιτροπή συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας, δηλαδή τα δύο υπουργικά συμβούλια σε κοινή συνεδρίαση. Πολύ περισσότερο που η σύγκλιση αυτή συμπίπτει με την κλιμάκωση της έμπρακτης παραβίασης της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας στη θάλασσα νοτίως του νησιού, κατά τρόπο πρωτοφανή μετά την εισβολή του 1974. Ουσιαστικά, η Αθήνα από τη μία αυτοεξευτελίζεται και από την άλλη δίνει, με τον τρόπο αυτό, «πράσινο φως» στην ‘Αγκυρα να συνεχίσει και να κλιμακώσει τις προκλήσεις της.

‘Εχουμε φτάσει στο σημείο να χρειάζεται τώρα να υπενθυμίσουμε – μην το ξεχάσουμε κι εμείς οι ίδιοι, όπως πάει η χώρα, οι πολιτικοί και τα «Μέσα» της - ότι η Τουρκία έχει καταλάβει και διατηρεί υπό κατοχή τη μισή Κύπρο, το 80% του πληθυσμού της οποίας είναι ‘Ελληνες, με μια στρατιωτική επιχείρηση που είχε (αναλογικά με τον πληθυσμό) περισσότερα θύματα από την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ. ‘Εδιωξε από τα σπίτια τους 250.000 ‘Ελληνες, δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία και την απειλεί μονίμως με κατάλυση. Απειλεί λόγω και έργω την Ελλάδα και την Κύπρο με πόλεμο, ιδίως αν η Αθήνα εφαρμόσει τα δικαιώματά της που απορρέουν από τη διεθνή σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας (επέκταση χωρικών υδάτων). Παρατάσσει μια τεράστια στρατιωτική μηχανή από τον ‘Εβρο μέχρι την Κύπρο, περιλαμβανομένου και του μεγαλύτερου αποβατικού στόλου στον κόσμο που ελλιμενίζεται απέναντι από τα ελληνικά νησιά και γυμνάζεται ετησίως στην κατάληψή τους, υποχρεώνοντας επί τέσσερις δεκαετίες την Ελλάδα σε εξοπλιστικό ανταγωνισμό που την κατέστρεψε. ‘Εχει εδαφικές διεκδικήσεις σε όλο το ανατολικό Αιγαίο.

Xτές ήταν η «ΗΜΕΡΑ» τoυ ΑΙDS

Στα 80χρονα- στα eighties που λένε σε απλά ελληνικά, ,  με αφορμή την εμφάνιση και εκθετική διάδοση του AIDS, ένας παράγων της Αμερικανικής οικονομίας παρέφραζε το  Σαιξπηρικό έργο "Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας" (a midsummer-night's dream) για να παρουσιάσει τις προοπτικές που αναδύονταν στην αγορά πλαστικών υλών: « Το ΑIDS είναι το "όνειρο ενός εμπόρου προφυλακτικών" (a condom-seller's dream), έλεγε, δηλώνοντας τις άκρατες φοβίες της περιόδου εκείνης» :Τότε  που δεν φαίνονταν διόλου απίθανη  η ερωτική "πιστοποίηση" των υποψηφίων εραστών από εγκεκριμένο πιστοποιητικό οργανισμό ή η παραγωγή ολόσωμων προφυλακτικών(!)… 

Έκτοτε  τα πράγματα δεν πήγαν  τόσο άσχημα, σε σύγκριση  με τους μέσους ή αναγενησιακούς χρόνους, όταν οι εξάρσεις της πανώλης και της σύφιλης ξεπάστρευαν πληθυσμούς ολόκληρους και έθεταν σε κίνδυνο ακόμη και την "γενετική ποιότητα" της Ευρώπης. Οι κατασκευαστές προφυλακτικών  γνώρισαν ημέρες δόξας, όμως από την άλλη πλευρά οι φτωχοί πληθυσμοί του τρίτου κόσμου συνέχισαν να εκτίθενται  στον κίνδυνο και να προσβάλλονται σε μέγιστο βαθμό.  Και τούτο γιατί έλειπε μια  συστηματική και  πολυεπίπεδη  πληροφόρηση, και  μάλιστα στη "δοσολογία" που επέβαλε η πραγματική κοινωνική και πολιτιστική κατάσταση των διαφόρων χωρών…

Χαμένοι στην Μετάφραση της Οικονομικής Ανάπτυξης

Του Σπύρου  Στάλια*

Από τις μεγαλοστομίες που ακούγονται τον τελευταίο καιρό από πολλές κατευθύνσεις, είναι ότι η χώρα βρίσκεται μπροστά σε αναγκαιότητα συγκρότησης ενός σχεδίου οικονομικής ανάπτυξης, αφού έχουν παραχθεί δημοσιονομικά περισσεύματα. Πολλοί μιλούν και για την δημιουργία  κυβέρνησης ‘Εθνικής Ενότητας’ που θα μπορούσε να προτείνει ένα τέτοιο πρόγραμμα.

Όσο αυτά λεγονται, τόσο και πιο πολύ γίνεται κατανοητό, ότι η καθεστηκυία τάξη της χώρας διακατέχεται από άγνοια και είναι τυφλή  σε σχέση με το που βρισκόμαστε, τι κάνουμε και που πάμε. Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά το θέμα.

Παρά τις διαβεβαιώσεις της ελίτ της Ευρώπης ότι οι κρίσεις θα αποτελούσαν εφ’ εξής παρελθόν με το ευρώ, δεν χρειάστηκαν παρά μόνο 6 χρόνια από το 2002, η πραγματικότητα να αποκαλύψει την ένδεια της θεωρίας τους, την θνησιμότητα του οικοδομήματος του ευρώ αλλά και την αρπακτικότητα των πράξεων τους. 

Οι δυο πυλώνες-δόγματα της ΕΕ άλλη μια φορά στην ιστορία  κατέρρευσαν.

Ο πρώτος πυλώνας της ΕΕ απεδείχθη σαθρός. Η υπόθεση των αποτελεσματικών αγορών (efficency market hypothesis ή άσε ξεσέλωτες τις τράπεζες) απεδείχθη αντιεπιστημονική, διαψεύστηκε με όρους Κάρλ Πόπερ.

Κανένα κράτος ή νοικοκυριό κανονικά δεν θα έπρεπε να είναι καταχρεωμένο το 2008. Απεδείχθη όμως ότι οι χρηματοπιστωτικές αγορές δεν ήσαν, και δεν είναι ικανές να αποτιμούν ανά πάσα στιγμή τους κινδύνους και να εμποδίζουν την υπερβολική συσσώρευση χρέους, τόσο δημόσιου όσο και ιδιωτικού, προβλέποντας την μελλοντική αξία των οικονομικών δραστηριοτήτων και αποτιμώντας επομένως, την αξία μετοχών και ομολόγων ορθολογικά.

Με άλλα λόγια το μέλλον δεν είναι προβλεπτό, και συνεπώς οι τράπεζες και οι πολιτικοί τους ευθύνονται για την κρίση, πιστεύοντας αυτά που ούτε οι καφετζούδες δεν πιστεύουν.

Δωρίζουν νεκρούς στα νεκροτομεία, όταν δεν έχουν λεφτά για κηδεία

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ του Ιn.gr

Η «φθήνεια τρώει τον παρά», ακόμη και αυτών που κηδεύουν δικούς τους ανθρώπους. Πριν από 2-3 χρόνια ένα πεντακοσάρικο ανά κηδεία ήταν στα πλαίσια της εκπτωτικής πολιτικής κάποιων «Γραφείων Τελετών», όπως δείχνει η φωτογραφία που έστειλε τότε στην Oikoniki ο Νίκος Στεφανής…Έκτοτε όμως τα πράγματα αγρίεψαν  :

Όπως αναφέρει ρεπορτάζ της ιστοσελίδας in.gr ,στο εργαστήριο ανατομίας της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, αυξάνονται χρόνο με το χρόνο οι νεκροί που «περιμένουν» να ανέβουν στα μαρμάρινα τραπέζια για να διδάξουν τους ζωντανούς. Πρόκειται για σορούς ανθρώπων που επέλεξαν λόγω ένδειας να γίνουν δωρητές σώματος για να μην επιβαρύνουν τις οικογένειές τους με τα έξοδα κηδείας.

Στα χρόνια της κρίσης όλο και περισσότερες οικογένειες αδυνατούν να καλύψουν οικονομικά την ταφή των συγγενών τους, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι νεκροί που βρίσκονται στα αζήτητα.

Δεν λείπουν ακόμη και οι περιπτώσεις οικογενειών που δεν παραλαμβάνουν καν τους νεκρούς τους από τα νοσοκομεία όπου πέθαναν.

Στα περισσότερα νοσοκομεία γίνονται διαγωνισμοί μέσω των οποίων γραφεία τελετών αναλαμβάνουν τις κηδείες των άπορων και αμείβονται είτε από τα ίδια τα νοσοκομεία, είτε από τα ασφαλιστικά ταμεία.

3000 + μία αναρτήσεις

Από τον Μάρτιο του 2009 έως τον Δεκέμβριο του 2014, είναι λίγα χρόνια αλλά πολύς χρόνος.

Aυτό το διάστημα , μέσα από 3000  αναρτήσεις,    ο  παρών ιστότοπος    στάθηκε αταλάντευτα και ανυποχώρητα στις απόψεις του. Στάθηκε αντίθετος στη δολοφονική συνταγή  που κάποιοι ήθελαν να παρουσιάσουν ως συνταγή σωτηρίας,  στη γερμανική  πολιτική του Δ Ράϊχ υπό  «ευρωζωνικό» μανδύα , στην  καταβύθιση της παραγωγικής φυσιογνωμίας της χώρας.  Το 2010 υποστήριξε   το εγχείρημα της περιφερειακής παράταξης ΑΤΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ – ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ με τον Αλέξη Μητρόπουλο, το 2012 στρατεύθηκε στην εκλογική μάχη του ΣΥΡΙΖΑ /ΕΚΜ, στη συνέχεια συνέβαλε  στις διαδικασίες διαμόρφωσης του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτός ο ιστότοπος άσκησε κριτική στον  «βαθυπράσινο» αναχωρητισμό  από τα κύρια μέτωπα της οικονομίας και της κοινωνίας,  στο πρασινοκόκκινο και «εκσυγχρονιστικό»  προσωπικό της Νέας Τάξης, στην απεμπόληση της εθνικής υπόθεσης και των δικαιωμάτων του Ελληνισμού στον ελλαδικό και κυπριακό χώρο. Άσκησε επίσης κριτική στον παλαιοκομμουνισμό και στον οικονομισμό, στον πολιτικό  νεοπλουτισμό και στο συμβατικό πνεύμα της αγοραίας  πολιτικής.

 «H Eλλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» - διασαλπίζει το γνωστό εμβατήριο ….Όμως  ο κόσμος βρίθει από  χώρες που ακρωτηριάζονται και  πεθαίνουν  -   ή  γίνονται εικονικές , όπως δείχνει η τρέχουσα περίπτωση των αφρικανικών χωρών υπό την κυριαρχία   της οικονομικής  νεοαποικιοκρατίας. Μπροστά σε αυτή την υπαρξιακή απειλή , η πιθανότατη  κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ  οφείλει πρωτίστως να ανασυγκροτήσει ή να δημιουργήσει εκ του μηδενός μια νέα εθνική παραγωγική φυσιογνωμία: Και το έργο αυτό μπορεί να «σπρώξει» αποφασιστικά η ριζοσπαστική οικολογία, όχι συνταγογραφώντας αποσπασματικά αιτήματα   αλλά προωθώντας  κυρίως και προπάντων μια νέου τύπου οικονομία, με λιτότητα στη χρήση των πόρων, με κοινωνικές –συνεταιριστικές πρωτοβουλίες, με τεχνολογικές καινοτομίες, με έμφαση  στον πρωτογενή τομέα και στην ποιότητα ζωής.

 Μακριά από κάθε "αβανγκαρντισμό"  και μισαλλοδοξία,  μια κυβέρνηση με βάση  τον ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να εμπνεύσει εμπιστοσύνη και φιλία στον πολιτικό του περίγυρο, σε όλο τον λαό. Πρέπει να εκπέμψει  στον βαλκανικό περίγυρο  μηνύματα συνεργασίας   αλλά και αμυντικής  επάρκειας,  πρέπει   να εργαστεί για τη σταθερότητα στη περιοχή της Ν.Α Μεσογείου εναντίον  μικρομεσαίων ή μεγάλων ιμπεριαλισμών.

Σε όλους όσους συμμερίζονται αυτές τις απόψεις, εύχομαι καλή συνέχεια. Ραντεβού στο μέλλον, στις 4000 +μια αναρτήσεις….

Γιάννης Σχίζας

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2009/03/blog-post.html

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2011/09/1000.html

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/06/2000.html