Ομιλία της Νάντιας Βαλαβάνη σε συνέντευξη Τύπου των
μικροομολογιούχων
Το ζήτημα των
μικροομολογιούχων έχει τέτοια σημασία, επειδή η αδικία που διαπράχθηκε σε βάρος
τους ήταν παράλογα κατάφωρη, αλλά και επειδή οι ίδιοι οι μικροομολογιούχοι δεν
υποτάχθηκαν στις αποφάσεις της μνημονιακής Συγκυβέρνησης και συνεχίζουν να
αγωνίζονται ανυποχώρητα.
Όπως θα ξέρετε, σε πρόσφατο
νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης στις 10 Νοεμβρίου 2014, ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε
τροπολογία για την αποκατάσταση σημαντικού μέρους της ζημιάς που υπέστησαν από
το PSI τα φυσικά πρόσωπα-κάτοχοι τίτλων, με επίκεντρο τους μικροομολογιούχους για ποσά έως 100.000 ευρώ, που
αποζημιώνονται στο ακέραιο. Η σημερινή Συγκυβέρνηση την απέρριψε. Το
ίδιο απέρριψε και τις αντίστοιχες τροπολογίες άλλων κομμάτων της Αντιπολίτευσης.
Πρόκειται για επιχείρηση αποκατάστασης μιας μεγάλης
αδικίας σε βάρος 15.000 οικογενειών, που είδαν μέσα σε μια νύχτα να
εξανεμίζονται οι κόποι μιας ζωής, κατατεθειμένοι στον ασφαλέστερο τρόπο
οικογενειακής αποταμίευσης, σύμφωνα με τις μέχρι τότε διαβεβαιώσεις του
Ελληνικού Κράτους.
Έχει σημασία να θυμίσουμε, όμως,
κάποια βασικά στοιχεία για το PSI, που εξηγούν γιατί αντί να επέλθει το
δραστικό «κούρεμα» του δημόσιου χρέους, που χρειαζόταν η χώρα, ουσιαστικά
«πυροβολήσαμε τα πόδια μας». Θύματα αυτής της διαδικασίας του PSI στάθηκαν
επίσης τα ασφαλιστικά ταμεία και οι ελληνικές τράπεζες. Που είναι και οι μόνες,
όμως, από τις τρεις κατηγορίες, για τις οποίες υπήρξε μέριμνα για την
ανακεφαλαιοποίησή τους, έναντι των απωλειών που κατέγραψαν, χωρίς όμως ανάλογη
μέριμνα για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, προκαλώντας έκρηξη των
προβλημάτων που αντιμετωπίζει η υπερχρεωμένη σήμερα πλειοψηφία της ελληνικής
κοινωνίας και βέβαια οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Πρώτο στοιχείο: Μεταξύ
Μαρτίου 2010 και Μαρτίου 2012, που έγινε το PSI, στην Ευρώπη εξελίσσονταν δύο
αντίστροφες παράλληλες διαδικασίες. Κατά παράβαση της υπόσχεσης για διακράτηση
των ελληνικών ομολόγων, που οι γαλλικές και οι γερμανικές τράπεζες είχαν δώσει
στην ειδική συνεδρίαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου το Μάρτιο του 2010 για
το ελληνικό χρέος και στη βάση της οποίας αποφασίστηκε να μη γίνει «κούρεμα»,
οι ευρωπαϊκές τράπεζες «ξεφορτώνονταν» επί δύο χρόνια τα ελληνικά τους ομόλογα,
με αποτέλεσμα τη στιγμή του PSI η καθαρή θέση τους να έχει κατέβει από τα 141
δις το 2010 σε μόλις 35 δις.
Την ίδια στιγμή σχεδόν 30 δις από
αυτά τα ομόλογα «φορτώνονταν» κυρίως, αλλά όχι μόνο, οι ελληνικές τράπεζες, με
αποτέλεσμα η συνολική καθαρή θέση της Ελλάδας σε ελληνικά ομόλογα για το ίδιο
διάστημα να ανέλθει από 57 δις σε 86 δις -μια τεράστια αύξηση, της τάξης άνω
του 50%-, ενώ το μεγαλύτερο μέρος από το υπολειπόμενο μέρος που «ξεφορτώθηκαν»,
δηλαδή άλλα 43 δις, τα αγόρασε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα : Είναι τα ομόλογα,
που λήγουν σήμερα και πληρώνουμε κάθε τόσο την ονομαστική τιμή τους στο
ακέραιο, ενώ η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τα έχει αγοράσει σε «σπασμένες» τιμές
στη δευτερογενή αγορά.
Το αποτέλεσμα, όπως περιγράφει και η
Τράπεζα της Ελλάδας στην Έκθεσή της με τίτλο «Το Χρονικό της μεγάλης κρίσης
2008-2013» στη σελίδα 107, ήταν ότι: Ενώ σε όρους ονομαστικής αξίας το δημόσιο
χρέος, μέσω του PSI που έγινε το Μάρτη του 2012 και μέσω της επαναγοράς
ομολόγων που έγινε το Δεκέμβρη του 2012, μειώθηκε συνολικά ονομαστικά σχεδόν
κατά 138 δις, η πραγματική καθαρή μείωση του χρέους ήταν μόλις 51,2 δις.
Χάριν και στις δανειακές συμβάσεις
των Μνημονίων, τα ποσά των οποίων διοχετεύθηκαν σχεδόν εξολοκλήρου στη
συνεχιζόμενη πληρωμή του δημόσιου χρέους, το δημόσιο χρέος από τότε μέχρι τώρα
κατάφερε να αυξηθεί, όχι μόνο σε σχέση με το συρρικνωνόμενο ΑΕΠ - από το 129%
του ΑΕΠ τότε που μας βάλανε στο Μνημόνιο, στο 175% του ΑΕΠ σήμερα -, αλλά και
σε απόλυτους όρους: Από τα 298,5 δις του 2009 στα 322,5 δις του Ιουνίου του
2014.
Δεύτερη
διαπίστωση: Με ένα χρέος μεγαλύτερο -και σχετικά και απόλυτα- από το μέγεθος
που μας έβαλε στο καθεστώς των, κοντά 450 σήμερα, νόμων που καθιστούν πλέον το
Μνημόνιο μνημονιακό καθεστώς, η Κυβέρνηση - σε συνεργασία με τον επικεφαλής του
Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης κ. Ρέγκλινγκ και κόντρα στις εκτιμήσεις της
τεράστιας πλειοψηφίας των διεθνών αναλυτών, που θεωρεί ότι ένα χρέος ύψους 175%
του ΑΕΠ δεν είναι βιώσιμο, δηλαδή δεν μπορεί ποτέ να αποπληρωθεί - ,
προκειμένου να «πουλήσει», σε αυτήν την παρατεταμένη προεκλογική περίοδο που
ζούμε, «έξοδο από το Μνημόνιο», επιδιώκει να αποσπάσει από τους δανειστές
«πιστοποιητικό βιωσιμότητας του χρέους», προκαταλαμβάνοντας οποιαδήποτε κίνηση
πραγματικής ανακούφισης του λαού και της χώρας.
Να υπενθυμίσουμε ότι πριν την έναρξη
του PSI, τα φυσικά πρόσωπα είχαν διαβεβαιώσεις ότι θα εξαιρεθούν από τη
συνολική διαδικασία. Και εξαναγκάστηκαν να συμμετάσχουν χωρίς να έχουν δώσει τη
συγκατάθεσή τους, λόγω της ενεργοποίησης της Ρήτρας Συλλογικής Δράσης.
Προεκλογικά - έχει σημασία γιατί σε άτυπη προεκλογική περίοδο είμαστε και
σήμερα- οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος είχαν αναγνωρίσει το δίκιο τους και
υποσχέθηκαν λύση στο πολύ σοβαρό πρόβλημά τους. Πρόκειται για υποσχέσεις που
έμειναν στα λόγια. Αποτέλεσμα ήταν η μαζική εξαθλίωσή τους και η απόγνωση που,
δυστυχώς, κατέληξε σε κάποιες περιπτώσεις και σε ανθρώπινες και οικογενειακές
τραγωδίες.
Μ’ αυτό το background, κατέθεσε
τροπολογία ο ΣΥΡΙΖΑ: Για να προστατέψει τους μικροομολογιούχους, που ουσιαστικά
τιμωρήθηκαν, επειδή εμπιστεύθηκαν το Ελληνικό Δημόσιο. Και πρέπει να τονίσω ότι
ο ΣΥΡΙΖΑ στάθηκε από την πρώτη στιγμή στο πλευρό των χιλιάδων ομολογιούχων.
Τόσο για να βρεθεί μια βιώσιμη, στις σημερινές συνθήκες καταστροφής της
πραγματικής οικονομίας της χώρας και των ανθρώπων της, λύση ως προς το
οικονομικό σκέλος, όσο και για την ηθική αποκατάστασή τους.
Επεξεργαστήκαμε, μετά από διαβούλευση
με τους εκπροσώπους των ομολογιούχων, την καλύτερη δυνατή στις παρούσες
συνθήκες λύση αποκατάστασής τους και την αποτυπώσαμε στην τροπολογία.
Στη ρύθμιση υπάγονται φυσικά πρόσωπα
- δικαιούχοι τίτλων του Ελληνικού Δημοσίου, οι οποίοι χαρακτηρίστηκαν ως
«επιλέξιμοι τίτλοι» και αντικαταστάθηκαν με νέους τίτλους εκδόσεως του
Ελληνικού Δημοσίου σύμφωνα με το ν. 4050/2012 κατά τη διαδικασία αναδιάρθρωσης
του ελληνικού χρέους –PSI- υπό την προϋπόθεση ότι: Δεν δηλώθηκε ρητώς εκ μέρους
τους συναίνεση στη διαδικασία αντικατάστασης. Δεν πρόκειται για επαγγελματίες
επενδυτές. Δεν πρόκειται για πρόσωπα που έχουν λάβει κρατικούς τίτλους ως
αποζημίωση απόλυσης. Για τους τελευταίους πρέπει να υπάρξει ειδική
ρύθμιση.
Η αποκατάσταση της ζημιάς των ως άνω
προσώπων, η οποία υπολογίζεται στο 53,5% της αξίας των τίτλων πριν την αντικατάστασή
τους, γίνεται με την έκδοση νέων τίτλων. Πρόκειται για Ομόλογα Ελληνικού
Δημοσίου Ειδικού Σκοπού. Συγκεκριμένα,
Α. Για ζημία (ή το μέρος ζημίας) έως € 100.000 εκδίδονται ομόλογα
ίσης αξίας με τη ζημία.
Η διάρκεια των ομολόγων αυτής της
κατηγορίας ορίζεται ως εξής:
- για ποσό έως € 25.000, εκδίδονται
ομόλογα διάρκειας 3 ετών
- για ποσό από € 25.000 – €
50.000 ομόλογα διάρκειας 5 ετών
- για ποσό € 50.000 – € 75.000,
ομόλογα διάρκειας 7 ετών
- για ποσό € 75.000- € 100.000,
ομόλογα διάρκειας 10 ετών.
Β. Για τα ποσά της ζημίας άνω των € 100.000, εκδίδονται ομόλογα
10ετούς διάρκειας, και:
- για ποσό από € 100.000 – €
200.000, ομόλογα αξίας ίσης με το 50% της ζημίας
- για ποσό από € 200.000 – €
300.000 ομόλογα αξίας ίσης με το 25% της ζημίας
- για ποσό από € 300.000 - €
400.000 ομόλογα αξίας ίσης με το 12,5% της ζημίας
- για ποσό από € 400.000 και άνω
ομόλογα αξίας ίσης με το 6% της ζημίας
Για την πρόταση αυτή, που
αποτέλεσε αντικείμενο πολύμηνης επεξεργασίας, βρεθήκαμε σε διαβούλευση με το ΔΣ
της Ένωσης.
Κυρίες και κύριοι, το πρόβλημα των
μικροομολογιούχων κάθε άλλο παρά προσφέρεται σήμερα για μικροκομματική
εκμετάλλευση.
Και το λέω αυτό, επειδή δυστυχώς
προσφάτως εμφανίστηκε απόπειρα της Συγκυβέρνησης –αυτή τη φορά μέσω του
Υφυπουργού Οικονομικών- να «ξαναζεστάνει» το θέμα παίρνοντας την,
εγκαταλελειμμένη μετεκλογικά, προεκλογική σκυτάλη από τους κ.κ. Σαμαρά και
Βενιζέλο.
Πιστεύει η Κυβέρνηση - και το λέω
επειδή υπάρχουν και βουλευτές στη σημερινή Συνέντευξη Τύπου που στηρίζουν αυτή
τη Κυβέρνηση - ότι άνθρωποι που την «πάτησαν» ήδη μια φορά και στη συνέχεια
αγωνίστηκαν και αγωνίζονται τόσο ανυποχώρητα, θα την «πατήσουν» και δεύτερη και
θα αποδειχθούν τόσο εύκολα θύματα;
Εκείνο που προέχει είναι να βρεθεί λύση σε ένα μεγάλο οικονομικό
και κοινωνικό πρόβλημα. Να αποκατασταθούν οι μικροομολογιούχοι και, αν αυτό
είναι δυνατόν, η πληγείσα αξιοπιστία του ελληνικού Δημοσίου, του Ελληνικού
Κράτους και της δημοκρατικής λειτουργίας της ελληνικής κοινωνίας έναντι των
πολιτών. Και να υπάρξει
πάλι αύριο η δυνατότητα εσωτερικού δανεισμού του Δημοσίου από τους πολίτες,
απαραίτητο για να ξανασταθεί η χώρα στα πόδια της και για να μπορέσει να
υπάρξει παραγωγική ανασυγκρότηση.
Εμείς δεσμευόμαστε ότι μια κυβέρνηση
του ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει πράξη την πρόταση-τροπολογία και θα αποκαταστήσει
οικονομικά και ηθικά το δίκιο και τις απώλειες χιλιάδων μικροομολογιούχων και
των οικογενειών τους.
Βέβαια, όπως και οι
μικροομολογιούχοι, έτσι και εμείς θα προτιμούσαμε αυτό να γίνει σήμερα. Είναι
σαφές, όμως, ότι σε αυτή τη πρόκληση η σημερινή Κυβέρνηση δεν πρόκειται να
ανταποκριθεί. Εδώ δε μπορεί να υπερασπίσει απέναντι στην Τρόικα ακόμα και τον
αριθμό των δόσεων για τα ληξιπρόθεσμα που έχει νομοθετήσει. Ας μην έχουμε
αυταπάτες: Μόνο μια άλλη Κυβέρνηση, μια Κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας και
αποκατάστασης της αξιοπιστίας της χώρας, η αυριανή Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί
να επιχειρήσει το ζητούμενο".
