Ένα συνέδριο, δυο πολιτικοί εκβιασμοί…

 

Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ  δεν ήθελε απλώς να είναι Πρόεδρος με μεγάλη και αδιαμφισβήτητη  πλειοψηφία, ήθελε να είναι πάνδημος  Πρόεδρος. Ήθελε να στοιχηθεί με τις προδιαγραφές των  παλιών ηγετών του «Σοσιαλιστικού» στρατοπέδου, που αναδεικνύονταν στη προεδρία  με κάτι περιποιημένα 95% και δεν ξεκόλλαγαν  από εκεί με τίποτε. Γι αυτό ακριβώς συγκρούστηκε με το  αριστερό  ρεύμα,  που ζητούσε ξεχωριστό ψηφοδέλτιο : Αλλιώτικα, αν θεωρούσε το ξεχωριστό ψηφοδέλτιο ως στοιχείο εσωκομματικής δημοκρατίας, κατά πως έλεγε, θα όφειλε να το αποδεχθεί πάραυτα  και να βολευθεί  με τον υπαρκτό  βαθμό αποδοχής του προσώπου του ως προέδρου.

Ο δεύτερος , και επιτυχής ως τώρα εκβιασμός, είναι αυτός που ασκεί ο ΣΥΝασπισμός ως «μητρική εταιρεία» του  ΣΥΡΙΖΑ,  με αποδέκτη τις «θυγατρικές δυνάμεις» και την ολότητα της ελληνικής κοινωνίας. Η συγκεκριμένη κοινωνία καλείται να αποδεχθεί όχι αυτό για το οποίο είναι ώριμη – δηλαδή μια λύση δημοκρατική, αντίπαλη στον γερμανικό ευρωπαϊσμό, συγκρουσιακή με την φασίζουσα ευρωζώνη , υποστηρικτική της εσωτερικής συνταγματικής  νομιμότητας, ικανή να ανορθώσει την υπαρκτή οικονομία και κοινωνία -  αλλά μια λύση «Αριστερή» , που μπαίνει   «σετ» με τις αντιμνημονιακές πολιτικές  του ΣΥΡΙΖΑ .

 

Από τον παρόντα ιστότοπο , με ανθολογήσεις κειμένων και με κατάθεση προσωπικών απόψεων, με τη σταθερή ανάδειξη  των  ζητημάτων ποιότητας ζωής , των υπαρξιακών εθνικών θεμάτων, του μεταναστευτικού,  της σημασίας του δημόσιου τομέα και των εθνικοποιήσεων εκείνων των τομέων (τράπεζες) που έχουν  απομυζήσει τη ζωτικότητα της χώρας, προσπάθησα κι εγώ να συμβάλω στην υπέρβαση των αγκυλώσεων του «ανανεωτικού» παλαιοκομμουνισμού και της πιο δραστήριας συνιστώσας του – όπως ο ΣΥΝασπισμός. Εν όψει του 1^ου συνεδρίου , το  αποτέλεσμα αυτών των παρεμβάσεων φαινόταν πενιχρό, και τελικά στη διάρκεια του συνεδρίου  αποδείχτηκε πενιχρότερο. Επομένως δεν υπήρχε λόγος να ζητήσω το λόγο ή να είμαι υποψήφιος  σε οποιαδήποτε διαδικασία. .

Γιάννης Σχίζας   

"Ανασχεδιασμός" πανεπιστημιακών τμημάτων που σχετίζονται με τις γεωεπιστήμες.

Σχολιάζει η Χαρά Καφαντάρη, βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ :

"Οι δηλώσεις του νέου Υπουργού ΠΕΚΑ για δημιουργία και ανασχεδιασμό πανεπιστημιακών τμημάτων, ερήμην της πανεπιστημιακής κοινότητας, τόσο στις προπτυχιακές όσο στις μεταπτυχιακές σπουδές που σχετίζονται με τις γεωεπιστήμες, είναι υποκριτικές και αποτελούν ακόμα μια προσπάθεια απόκρυψης των πραγματικών προθέσεων ξεπουλήματος των ορυκτών πόρων χωρίς καμιά γεωστρατηγική πολιτική, αλλά και αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης σχετικά με τα αποτελέσματα περί των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, αφού ακόμη δεν μπορούν να ενημερώσουν ούτε την ίδια τη βουλή γι’ αυτά.

Δυστυχώς, ο κ. Μανιάτης, νομοθέτησε διαφορετικά για το μέλλον της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αφού ως μέλος της βουλής συμμετείχε και στήριξε όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις και προώθησε με την ψήφο του, στο όνομα της δημοσιονομικής προσαρμογής και αποπληρωμής του χρέους , την «κατάρρευση» της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης:

-　　　　　　　Με το　　　Σχέδιο Αθηνά, που προωθεί την κατάργηση πανεπιστημιακών σχολών, την συγχώνευση άλλων την μεταφορά των φοιτητών σε άλλες πόλεις και την αλλαγή του γνωστικού τους αντικειμένου.

-　　　　　　Με την συνολική μείωση των κονδυλίων τόσο για την Ανώτατη Παιδεία, όσο και για την έρευνα και την άρνηση διορισμού επιτυχόντων λεκτόρων.

-　　　Με τον αποκλεισμό ολόκληρης της Ακαδημαϊκής Κοινότητας από την πρόσβαση στις ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες και τον αποκλεισμό τους από τα νέα ερευνητικά και επιστημονικά επιτεύγματα και εξελίξεις.

ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ;

Yπογραμμίζει  ο Κώστας Λαπαβίτσας :

«Στα τρία χρόνια των Μνημονίων ο Σύριζα μετεξελίχθηκε με τρόπο εκπληκτικό. Το 2010 είχε ελάχιστη αντίληψη της σημασίας του χρέους, ή ακόμη και του τι συνέβαινε στη χώρα, ή την Ευρώπη γενικότερα. Γρήγορα συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να μπει μπροστά στο αντιμνημονιακό κίνημα, πράγμα που έκανε με επιτυχία κι έτσι μετατράπηκε στο κόμμα στο οποίο προσβλέπει η ελληνική κοινωνία και όχι μόνο. Πάντα όμως τόνιζε ότι παραμένει πιστός στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και ότι θα αλλάξει τα πράγματα σε συνεργασία με τους εταίρους μας, χωρίς μονομερείς δράσεις στο θέμα του χρέους και χωρίς να τεθεί σε αμφισβήτηση η παραμονή μας στο ευρώ. Είναι πολύ πιθανό επομένως οι διαμορφωτές της πολιτικής του γραμμής να ενοχλούνται σφόδρα από τη συνεχή ανακίνηση του θέματος της στάσης πληρωμών και της εξόδου από το ευρώ. Μπορεί ακόμη και να πιστεύουν ότι κάνει ζημιά στις προοπτικές της κυβέρνησης της Αριστεράς.

Λυπάμαι, αλλά η συνεχής ανακίνηση δεν οφείλεται ούτε στη μονομανία μερικών, ούτε στην αναντίρρητη κακοβουλία της ΝΔ και της παράταξης του ευρώ γενικότερα. Είναι στη φύση των πραγμάτων, όπως υπόρρητα αναγνωρίζουν και οι προγραμματικές θέσεις του Σύριζα. Αν πραγματικά θέλει να αλλάξει την Ελλάδα και όχι απλώς να σχηματίσει κυβέρνηση, ο Σύριζα έχει υποχρέωση να αντιμετωπίσει το θέμα με σοβαρότητα και όχι με διακηρυκτικές παραγράφους στα προσυνεδριακά κείμενα…..».

 

ΟΛΟ το κειμενο του ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ

ΒΕΝΙΖΕΛΟ, ΣΑΝ ΒΓΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΗΓΑΙΜΟ ΓΙΑ ΤΑ ΧΑΝΙΑ….

Από τον ηλεκτρονικό ΠΟΛΙΤΗ των Χανίων διαβάζω τα μύρια όσα υπέστη ο κ. Βαγγέλης Βενιζέλος στη διάρκεια του εγχειρήματός του να μιλήσει σε συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ στα Χανιά.

Λέει ο ΠΟΛΙΤΗΣ :

«Εκατοντάδες Χανιώτες,  των οποίων η ζωή καταστράφηκε τις τελευταίες μέρες, απολυμένοι εκπαιδευτικοί και δημοτικοί υπάλληλοι αλλά και άλλος κόσμος, κυνήγησαν στην ουσία τον Ευ. Βενιζέλο, ο οποίος αναγκάστηκε να αλλάξει το πρόγραμμα της επίσκεψής του στα Χανιά κι ενώ αρχικά σκόπευε να μιλήσει σε ανοικτή εκδήλωση στις 8 το βράδι της Παρασκευής στο Εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο στο κέντρο της πόλης, αναγκάστηκε μαθαίνοντας για την "υποδοχή" που του ετοίμαζαν να καταφύγει στο Μ.Α.Ι.Χ. που βρίσκεται έξω από την πόλη.
Και πάλι όμως οι Χανιώτες έμαθαν την αλλαγή του προγράμματος και έτρεξαν να τον προλάβουν εκεί. Οι διαμαρτυρόμενοι, "πολιόρκησαν" και τις 4 εισόδους του Ιδρύματος….»

Όλα τα παραπάνω  δεν θα τα χαρακτήριζα  πρωτότυπα , σε σχέση με τα μύρια όσα είδαμε στο αποκορύφωμα του κινήματος των αγανακτισμένων :   Μαζί  όμως με αυτά υπήρχε και ένα ιδιαίτερο στοιχείο, που ήταν η « τηλε-παρενόχληση Βενιζέλου εν ώρα φαγητού»…Τι  σήμαινε αυτό ; Απλούστατα, ότι ενώ ο κ. Βαγγέλης επιχειρούσε να «συγκεντρωθεί» στις αστακομακαρονάδες του και στις πίτσες του σε κοντινό εστιατόριο εκτός πόλης, μετά την κοπιώδη ημέρα που είχε περάσει, διάφοροι κακοήθεις , διερχόμενοι με αυτοκίνητα ,  επέμεναν να του διαταράσσουν  εκ του μακρόθεν  το πνεύμα   κορνάροντες ασυστόλως…

Εν όψει, ο κ. Βενιζέλος  φέρων τη φανέλα νικητού του ανορεξικού συνδρόμου... 

ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ 

Γερμανοί και Γερμαναράδες

 

Ο λόγος του Αλέξη Τσίπρα  στις 10/6, σε εκείνο το υπερφίαλο ολυμπιακό γήπεδο που το χρυσοπληρώσαμε  για να εξυπηρετεί μια φορά στα τόσα χρόνια ανάγκες τέτοιας  μαζικής κλίμακας, εμπεριείχε αρκετές αναφορές στην αλληλεγγύη τμημάτων της γερμανικής κοινωνίας προς τον ελληνικό λαό. Σωστά, γιατί ο  αντιγερμανισμός και  κάποια   παρεμφερή ρατσιστικά   επιχειρήματα   έπρεπε  να απαντηθούν . Γιατί η ευρεία Αριστερά και οι δημοκράτες αυτής της χώρας ουδέποτε υπήρξαν γερμανοφάγοι . Μόνο που η ιστορία είχε μια ελαφρά ομοιότητα με την υπόθεση των βρωμόνερων  και του μωρού: Μαζί με τον αντιγερμανισμό πετάχθηκε ολίγον τι  και η θεώρηση της «αποικίας χρέους».….

 

Το κείμενο του λόγου του Αλέξη Τσίπρα,  διανεμήθηκε από το γραφείο τύπου χωρίς να συμπεριλάβει τις αναφορές  του στις γερμανικές συμπεριφορές  αλληλεγγύης. Όμως  οι  συμπεριφορές  αυτές  ήταν σημαντικότατες, δηλωτικές της διαλεκτικής των πραγμάτων   μέσα στο πλαίσιο μιας καθοριστικής  σχέσης, όπως αυτή  Ελλάδας και Γερμανίας.

 

Οι εθνικές συλλογικότητες παίζουν   ενιαίους γενικά ρόλους,  χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι στερημένες εσωτερικής δομής, εσωτερικών αντιθέσεων, ταξικών και άλλων ανταγωνισμών.    Σε μας τους Έλληνες η σημειολογική διαφοροποίηση ανάμεσα σε «γερμανούς» και  «γερμαναράδες»,  απηχεί  κάπως τον διακριτό ρόλο του γερμανικού μπλοκ εξουσίας  από μερίδα της  γερμανικής κοινωνίας.  Αν αυτή η  μερίδα  και μόνο αυτή είναι η ελπίδα μας στο γερμανικό γήπεδο, τότε τι σημαίνουν οι  εκφράσεις του Τσίπρα του είδους «Αυτή η εντολή (δηλαδή του λαού, υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ) θα γίνει σεβαστή, θέλουν δε θέλουν. Και από την κ. Μέρκελ και από τον κ. Σόιμπλε». Ή  «η κυρία Μέρκελ και οι αυτουργοί της σημερινής πολιτικής πιστεύουν ότι είμαστε ο βασικός τους αντίπαλος»…

 

 Γιατί δηλαδή : Τέθηκε ποτέ θέμα σεβασμού της ελληνικής λαϊκής εντολής από τους λεγάμενους; Και τι σημαίνει ότι οι λεγάμενοι «πιστεύουν» ότι είμαστε βασικός τους αντίπαλος : Μήπως δεν είμαστε;

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΞΟΔΟΣ: ΡΙΤΑ ΧΕΪΓΟΥΟΡΘ

Του Θέμη Δημητρακόπουλου

(… ή αλλιώς, δεν βλέπω τίποτα άλλο εμπρός και γύρω μου πάρεξ ζωή και ελευθερία :ένας κάπως λοξός λόγος για το Ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ)

 

Θυμάστε αυτή την υπέροχη ταινία-ύμνο στην ελευθερία –κυρίως στην πίστη στην ελευθερία– και στην ίδια τη ζωή; Όπου η φυλακή είναι το σύνορο του φόβου, της ακινησίας, του μη-είναι, και στο άλλο άκρο ο πόθος της δραπέτευσης αποτελεί το κίνητρο για ζωή, για ελπίδα, για δημιουργία;  

Αυτό μου έρχεται στο νου –αυτές οι σημαδιακές εικόνες, η αφίσα της μεγάλης ηθοποιού στον τοίχο του κελιού που έκρυβε για χρόνια τη διέξοδο για τη λύτρωση, το δρόμο προς την ελευθερία που άργησε να ανοιχτεί αλλά επιτέλους ανοίχτηκε– αυτή η μεταφορά με ό,τι μπορεί να συμβολίζει, όταν σκέφτομαι το Ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, που ξεκινάει απόψε, Τετάρτη 10 Ιουλίου, το βράδυ με ομιλία του Αλέξη Τσίπρα.

Με τις όποιες επιφυλάξεις, ενστάσεις, διαφοροποιήσεις μπορεί και δικαιούται να έχει ο καθένας κι η καθεμιά μας, άλλος δρόμος για δραπέτευση από τη σημερινή αδιέξοδη όσο και επίφοβη πραγματικότητα – επίφοβη πολιτικά, δημοκρατικά, οικονομικά, οικολογικά αλλά και στο τέλος εθνικά, κι αυτό χωρίς ίχνος πατριωτικής ιδιοτέλειας– δεν φαίνεται να υπάρχει.

 

Ο ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ, διασφαλίζοντας οπωσδήποτε τη δυνατότητα διατύπωσης και έκφρασης της διαφορετικής γνώμης για όλα τα μέλη του, είναι η σημερινή Τελευταία Έξοδος για την ελληνική κοινωνία, ο μόνος δρόμος πολιτικής, δημοκρατικής και οικονομικής δραπέτευσης από μια άθλια, αβίωτη πραγματικότητα που επιδεινώνεται ραγδαία και καθημερινά, οδηγώντας με βεβαιότητα τον τόπο και την κοινωνία στα βράχια.

Ποιητές εκ του προχείρου ...

 Το έξυπνον και χάριν έχει…Πώς να παρακάμψω την ανακοίνωση του πολιτικού μορφώματος «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ», όταν  ρίχνει  κάτι δυνατές ατάκες;

 

Στον  υπότιτλο «Η παιδεία θυσιάζεται στο βωμό της αβάσταχτης ελαφρότητας και της βραχύβιας αριθμητικής της κυβέρνησης» ακολουθεί  η ανακοίνωση της «Δημιουργίας» :

 

«Επειδή τόσον καιρό έπαιζαν κρυφτό, χωρίς να ψάξουν να βρουν ποιοι πραγματικά χρειάζονται στην Παιδεία και ποιοι είναι άσκοπο ή και επικίνδυνο να βρίσκονται σε σχολεία, οι «αρμόδιοι» πήραν τη χατζάρα και κόβουν ολόκληρες ειδικότητες: γραφιστική, μηχανολογία, ηλεκτρολογία... Και τι θα διδάσκουν στα τεχνικά Λύκεια; Μπαλέτο; Καταργούνται ειδικότητες και θεματικοί τομείς χωρίς νωρίτερα να έχουν μελετηθεί και αναμορφωθεί τα προγράμματα σπουδών από το παιδαγωγικό ινστιτούτο, ούτε βέβαια να έχει κανείς μεριμνήσει για τους μαθητές που βρίσκονται στη μέση των σπουδών τους σε καταργούμενους τομείς!

 

Αυτή η τόσο τσαπατσούλικη απόφαση είναι η χαριστική βολή προς την τεχνική εκπαίδευση. Θέλουμε κι άλλους ανειδίκευτους αποφοίτους Γενικού Λυκείου; Προφανώς κανείς στην κυβέρνηση δεν διανοήθηκε ότι η τεχνική εκπαίδευση θα μπορούσε να γίνει αναπτυξιακός πυλώνας. Τι άλλη επινόηση θα ακολουθήσει άραγε για να κλείσει το θέμα ως το Σεπτέμβρη; Ποιες άσχετες μεταξύ τους κατευθύνσεις σπουδών θα βαπτιστούν ισοδύναμες;

 

Καταργείται η προϋπάρχουσα κινητικότητα των αποσπάσεων χωρίς να έχει ληφθεί καμία μέριμνα για το πώς θα καλυφθούν τα αναρίθμητα λειτουργικά κενά τον Σεπτέμβριο. Θα ενεργοποιηθούν υποχρεωτικές 5/ετείς μεταθέσεις; Πώς αυτό θα καλύψει τις πρόσκαιρες ανάγκες από νόμιμες βραχυχρόνιες άδειες; Όταν οι αδειούχοι επιστρέφουν τι θα γίνονται αυτοί και οι αντικαταστάτες τους; Άλλο πράγμα είναι η απόσπαση του κομματικού εκλεκτού στο γραφείο του Υπουργού και άλλο η απόσπαση ως εργαλείο συμπλήρωσης λειτουργικών κενών. Επειδή δεν μπορούν να ελέγξουν τις χαριστικές αποσπάσεις, τις καταργούν όλες!

 

Τι έκανε έναν χρόνο τώρα το Υπουργείο Παιδείας; Περίμενε στο «και πέντε» για να πάρει αυτές τις κωμικοτραγικές αποφάσεις! Πότε κατέθεσε δεδομένα (μελέτη επιπτώσεων και επίτευξης συγκεκριμένων εκπαιδευτικών στόχων) και σχέδιο για το σχολείο; Από πού προκύπτει οποιοδήποτε όφελος από τα μέτρα που δρομολογεί; Μήπως το ενδιαφέρον της κυβέρνησης περιορίζεται στο να κοροϊδέψει μια ακόμα φορά τους «κουτόφραγκους» και να προσφέρει ένα ακριβό δώρο στα ιδιωτικά ΙΕΚ; Πώς τα παιδιά των οικογενειών χαμηλού εισοδήματος θα μάθουν μια τεχνική δεξιότητα; Θέλουμε η γενιά του 60% να φθάσει στο 80% (ανεργία);

ΕΡΤ, Συμβούλιο Επικρατείας και μνημονιακό κράτος

                                                                       του Βασίλη Ασημακόπουλου[1]

«Όταν δε έστω και άνευ προθέσεως διαπράξη η κυβέρνησις καμμίαν παρανομίαν και έλθη το συμβούλιον της επικρατείας να της πη ότι της ακυρώνει την πράξιν της ταύτην, σας βεβαιώ ότι θα έλθω προσωπικώς να συγχαρώ και να σφίξω το χέρι του προέδρου και των μελών του συμβουλίου της επικρατείας, διότι υπενθύμισαν εις την κυβέρνησιν ότι δεν έχει το δικαίωμα να παρανομή.... Δυστυχώς, κύριοι, ο ελληνικός λαός ζήσας τόσους αιώνας υπό ξένην δουλείαν εσυνήθισε να θεωρή το κράτος εχθρικόν, όπως πράγματι ήτο, ο δε αιών της ελευθερίας δεν κατώρθωσε να του μεταβάλη εντελώς την ψυχολογίαν αυτήν. Εάν κατορθώσωμεν και είμαι βέβαιος ότι θα το κατορθώσωμεν δια του συμβουλίου της επικρατείας να εμπνεύσωμεν και εις τον τελευταίον πολίτην που κατοικεί εις τα απώτατα του κράτους ότι «υπάρχουν δικασταί εις τας Αθήνας» που προστατεύουν κάθε πολίτην αδικούμενον από οιονδήποτε διοικητικόν όργανον και από την κυβέρνησιν αυτήν χωρίς να έχη ανάγκην ο πολίτης να προσφεύγη εις πλάγια μέσα και εις την υποστήριξιν των ισχυρών της ημέρας δια να εύρη το δίκαιόν του, βεβαιωθήτε ότι εγκαινιάζομεν ένα σταθμόν ιστορικόν, τον ιστορικώτερον ίσως σταθμόν της ζωής μας από αιώνος».

                                                                            Ελευθέριος Βενιζέλος[2]

 

          Για τους ευρωπαϊκούς κοινωνικούς σχηματισμούς η διάκριση των εξουσιών είναι θεμελιώδης δικαιοπολιτική αρχή των αστικών-φιλελεύθερων πολιτευμάτων, κατοχυρωμένη σε συνταγματικά κείμενα ήδη από την περίοδο κυριαρχίας του ανταγωνιστικού σταδίου του καπιταλισμού. Από το 1848 και μέχρι τις πρώτες δεκαετίες μετά το τέλος του β΄ παγκοσμίου πολέμου οι λαϊκές τάξεις, το εργατικό κίνημα ειδικότερα με τους αγώνες του πέτυχε σταδιακά την καθιέρωση του δημοκρατικού χαρακτήρα των αστικών-φιλελεύθερων πολιτευμάτων με την κατοχύρωση του καθολικού εκλογικού δικαιώματος - αναγκαία προϋπόθεση της αρχής της λαϊκής κυριαρχίας - τη συγκρότηση μαζικών σοσιαλιστικών/σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων και τη θεμελίωση διαφόρων εκδοχών κοινωνικού κράτους με τη συγκεκριμένη μορφή του αναδιανεμητικού ρόλου του κράτους στο πλαίσιο των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Ο πολιτικός αγώνας ως ειδική μορφή διαμεσολάβησης του ταξικού αγώνα, με τη συνταγματικά κατοχυρωμένη μορφή του κομματικού ανταγωνισμού, έκρινε την οργάνωση της παραγωγής, της διανομής, των θεσμών. Η εξέλιξη ήταν ανοιχτή στον κοινωνικο-πολιτικό συσχετισμό και –αυτό είναι το σημαντικό στην προκειμένη περίπτωση- αποτυπωνόταν και στο συνταγματικό επίπεδο. Είχαμε δηλαδή μια διεύρυνση του πλαισίου της αστικής νομιμότητας, που περιελάμβανε στοιχεία  κοινωνικής δημοκρατίας.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΙΓΜΕ

Της Χαράς Καφαντάρη, από την  ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΙΓΜΕ της  9.7.2013

Καλό ΙΓΜΕ (Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών)είναι το μηδενικό ΙΓΜΕ – σύμφωνα με την πρακτική της εγκάθετης κυβέρνησης…Υπογραμμίζει η βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ :

 Η κυβέρνηση φαίνεται ότι δεν έχει ανάγκη από επιστημονικές εκτιμήσεις, δεν χρειάζεται τον έλεγχο και τις συμβουλές της επιστήμης, για  να μπορέσει να ξεπουλήσει στα ιδιωτικά συμφέροντα και στα συμφέροντα των δανειστών, όλα τα δικαιώματα στους ορυκτούς πόρους. Η κυβέρνηση φαίνεται ότι δεν θέλει τις επιστημονικές απόψεις, γιατί δεν συμβάλλουν στις επιδιώξεις της για success story και προτιμά τις απόρρητες εκθέσεις «συμβούλων» με τις υπερφίαλες εκτιμήσεις! Για να το πετύχουν αυτό μεταχειρίζονται τα πάντα, από την «ιδιότυπη εφεδρεία» εκπαιδευμένου προσωπικού, μέχρι την υποβάθμιση και  συρρίκνωση του Ινστιτούτου,  μέχρι και τον αποκλεισμό ολόκληρης της Ακαδημαϊκής και Ερευνητικής κοινότητας από την πρόσβαση στα ακαδημαϊκά περιοδικά και συγγράμματα. 

ΟΛΗ Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΚΑΦΑΝΤΑΡΗ…. 

Συνήγορος του Τατσόπουλου…

Ασχολήθηκα με τον Πέτρο Τατσόπουλο  με αφορμή εκείνη την (στατιστικώς αμφισβητούμενη)  δήλωσή του περί των  σεξουαλικών του σχέσεων με το μισό του ελληνικού «ουρανού» - που θα έλεγε και ένας παλιός Μαοϊκός…Εκσυγχρονίζοντας δε το  παλαιάς κοπής επιφώνημα «κορίτσια ο Μπάρκουλης» , πρότεινα σε αντικατάστασή του το «κορίτσια ο Τατσόπουλος»…

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/11/blog-post_1363.html

Τώρα μια νέα αφορμή  έφερε τον βουλευτή-συγγραφέα στην επιφάνεια της δημοσιότητας, ύστερα από παρέμβασή του  στην τηλεοπτική εκπομπή του ΣΚΑΪ . Όπου ο ίδιος υποστήριξε ότι παρά το γεγονός πως θέλει  είτε αυτοδύναμη κυβέρνηση είτε συνεργασία με άλλα κόμματα της αριστεράς, αν αυτό δεν γίνει εφικτό πρέπει να υπάρχει εναλλακτική λύση : «Δεν είναι δυνατόν να προτιμώ να έχει η Ελλάδα κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και Χρυσής Αυγής αντί να συνεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ με ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ είτε της Νέας Δημοκρατίας», είπε κατά λέξη..

Εξ άλλου  σε δηλώσεις του στον VimaFM, ο . Τατσόπουλος δήλωσε πως «εάν δεν βρεθούν δυνάμεις να συνεργαστούν, είτε λέγονται ΔΗΜΑΡ -αυτή που θα υπάρχει τότε- είτε από την Αριστερά είτε από την πατριωτική Δεξιά, για μένα δεν θα ήταν το ταμπού των ταμπού να συνεργαστώ με ένα κομμάτι πατριωτών της ΝΔ. Για πολλούς συντρόφους μου, τους περισσότερους, θα ήταν. Και μπορείς να μου βγάλεις ανάθεμα. Αλλά δεν θα ήταν ταμπού να συνεργαστώ και με ένα κομμάτι της σοσιαλδημοκρατίας που εκφράζεται μέσα από το ΠΑΣΟΚ».

Αυτή η υπόθεση των συνεργασιών για το σχηματισμό κυβέρνησης έχει μια γεύση από το plan B, σχετικά με την  ευρωζώνη. Το οποίο plan B είτε το έχεις,    είτε θεωρείσαι αναξιόπιστος για να κυβερνήσεις – όπως λ.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ

Σήμερα η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ-ντε-κουρελέ κυβερνούν όχι γιατί πείθουν, αλλά γιατί βασίζονται στη  Λουδοβίκεια απόφανση : «Μετά από εμας το χάος».

Η γνώμη του Τατσόπουλου εκφράζει μια  δυνατότητα διάψευσης αυτής της απόφανσης. Γι αυτό και δηλώνω στο πλευρό του

Η ΕΔΗΚ για το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ

Απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου (Ε.ΔΗ.Κ.) γιατο προσεχές Συνέδριο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Ε.Κ.Μ.:
Ενιαίος φορέας με αυτοδύναμες πολιτικές δυνάμεις

Αθήνα, 7.7.2013

            Με ιδιαίτερη ανησυχία το Εθνικό Συμβούλιο της Ε.ΔΗ.Κ.
διαπιστώνει την πίεση που ασκείται από την προεδρική πλειοψηφία του
Συνασπισμού της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας, για την αλλοίωση
της μορφής του σχήματος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Είναι προφανές ότι δεν τίθεται ούτε
καν σαν ερώτημα η διάλυση της Ε.ΔΗ.Κ., του ιστορικού κόμματος του Κέντρου,
που φέρει την σφραγίδα της αποστολικής διαδοχής της Ένωσης Κέντρου.

     Είναι απορίας άξιο γιατί να επιθυμεί κανείς την καταστροφή ενός
σχήματος που από μικρά ποσοστά εκτινάχθηκε στη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και μάλιστα να επιδιώκει την αντικατάστασή του από ένα προεδροκεντρικό ενιαίο κόμμα, τα θλιβερά αποτελέσματα των οποίων ζήσαμε τις περασμένες δεκαετίες.

    Η Ε.ΔΗ.Κ. συμμετέχει εδώ και ένα χρόνο στο πρωτοποριακό για τα παγκόσμια
δεδομένα, εγχείρημα ενότητας και κοινής δράσης της Αριστερής και
Δημοκρατικής παράταξης και επιθυμεί να συνεχίσει αυτήν την προσπάθεια μέχρι
την ανάληψη της εξουσίας και την εφαρμογή των όσων από κοινού μας δεσμεύουν
έναντι του λαού.

   Είμαστε σαφέστατα υπέρ της λογικής τής επικράτησης της Άμεσης Δημοκρατίας
στον ενιαίο φορέα, που επιθυμούμε να προκύψει από το προσεχές Συνέδριο, και
γι' αυτό προτείναμε  σειρά μέτρων που θα την διασφαλίσουν (κληρωτοί,
ορισμένη θητεία Βουλευτών και κομματικών οργάνων, ορισμένη θητεία
επαγγελματικών στελεχών, ασυμβίβαστο Βουλευτών - Υπουργών, κομματικών
οργάνων - επαγγελματικών στελεχών κ.ά).
      Ζήσαμε όλο αυτό το χρονικό διάστημα διαδικασίες ξένες προς την
νοοτροπία μας και δεν δεχθήκαμε να προσχωρήσουμε σε μηχανισμούς που θα
διασφάλιζαν καλλίτερη παρουσία των εκπροσώπων μας. Θεωρούμε ότι ακριβώς η
λογική "ένα μέλος μία ψήφος" διασφαλίζεται με την παρουσία των διακριτών
πολιτικών δυνάμεων που με σύστημα Απλής Αναλογικής σε πανελλαδικό επίπεδο,
θα εκφράζουν την ακριβή καταγραφή και εκπροσώπηση των δυνάμεων της
Συμμαχίας. Αντιτιθέμεθα όμως σε συνθήκες πλειοψηφικών διαδικασιών σε
κατακερματισμένες οργανώσεις, που η σχετική πλειοψηφία εξαφανίζει τις
μικρότερες ομάδες, κάτι που αποδείχθηκε περίτρανα με την πρόσφατη εκλογή ΚΑΙ
των 65 γραμματέων των περιφερειακών οργανώσεων από μέλη του Συνασπισμού.

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του Οικονομισμού και του ρηχού Περιβαλλοντισμού

Το 1^ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ καλείται να απαντήσει σε ένα σύνολο προβλημάτων, πολλά από τα οποία απαιτούν  συγκέντρωση  προσοχής και νεωτεριστικό πνεύμα. Όμως στη τρέχουσα συγκυρία η προσοχή εστιάζεται στην επίθεση του νεοφιλελευθερισμού,  ενώ  για τον ίδιο λόγο  το νεωτεριστικό πνεύμα  υπόκειται σε σοβαρούς (αυτό)περιορισμούς….

Η  παραγνώριση  ή παράκαμψη  των ζητημάτων ποιότητας ζωής, κάνει επιτακτική την ιδεολογική εγρήγορση και παρέμβαση των δυνάμεων  της  πολιτικής οικολογίας ,εντός και εκτός   του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ : Παρέμβαση όσον αφορά τα  πολιτικά και ιδεολογικά ελλείμματα , που  συνδέονται με την απήχηση  ενός ρηχού οικονομισμού , όπως επίσης και με τη δράση ενός  συμβατικού περιβαλλοντισμού.

O  οικονομισμός  επιστρατεύει  αναλύσεις επί αναλύσεων για το ελληνικό  χρέος και  για τις πολιτικές  του χρηματοπιστωτικού συστήματος, χωρίς να φωτίζει το επίμαχο θέμα της παραγωγικής ανάταξης μέσα από την αντιστοιχία  κατανάλωσης  με τις οικονομικές δυνατότητες της χώρας :  Μέσα από μια «λιτότητα»  οικολογικού τύπου  - με συνετή κατανάλωση  ενέργειας, ειδών, κυκλοφοριακών μέσων κλπ. Ο συμβατικός περιβαλλοντισμός  επιδίδεται σε αποσπασματικούς αγώνες προστασίας δημόσιων αγαθών, χωρίς να φωτίζει τη συνάρτησή τους με την ποιότητα ζωής. 

ΤΟΠΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΧΩΡΙΣ ΤΟΠΙΚΙΣΜΟ

Τα προβλήματα   ποιότητας ζωής  αφορούν τον αστικό χώρο,  την ανάγκη της συλλογικής νομής του, της ήπιας διαχείρισης και  μάλιστα  με υπερτοπικά κριτήρια, σε αντιπαράθεση με τον τοπικισμό.. Αφορούν τα ζητήματα των απορριμμάτων, της ανακύκλωσης, της αναχρησιμοποίησης, της συνετής χρήσης  και μακροβιότητας  των υλικών.  Αφορούν την εναλλακτική διαχείριση της ενέργειας και  της κυκλοφορίας, την αλλαγή του μοντέλου αξιοποίησης της υπαίθρου με στόχο την μικρότερη δυνατή επέμβαση  σε βάρος της φύσης και του τοπίου. Αφορούν την αλλαγή του  ανθρώπινου πολιτιστικού ήθους  έναντι των ζώων και  την ανάπτυξη ενός άλλου πολιτισμού, χειραφετημένου από τις «αξίες» της γκλαμουριάς , της show biz και του πρωταθλητισμού.  

ΜΙΑ ΑΓΧΟΤΙΚΗ ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ  

ΔΗΛΩΣΗ ΜΑΝΩΛΗ ΓΛΕΖΟΥ, ΓΙΑΝΝΗ ΘΕΩΝΑ, ΑΝΤΩΝΗ ΝΤΑΒΑΝΕΛΛΟΥ

Με ανησυχία παρακολουθούμε στην προσυνεδριακή συζήτηση του ΣΥΡΙΖΑ την επιμονή στο αδιέξοδο θέμα της «αυτοδιάλυσης» των συνιστωσών, στα πλαίσια του –αναγκαίου- μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο πολιτικό φορέα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Εμείς είμαστε υπέρ του ενιαίου Φορέα του ΣΥΡΙΖΑ με κοινή δράση και κοινές εμφανίσεις.
Σημειώνουμε ότι η «αυτοδιάλυση» είναι μια εθελοντική διαδικασία που επαφίεται στην ελεύθερη απόφαση της κάθε μιας από τις συνιστώσες. Σε κάθε άλλη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με επιβολή και με τελεσίγραφο. Σημειώνουμε, επίσης, ότι από την ίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι σήμερα, οι «συνιστώσες» αποδείχθηκαν πολύτιμο συστατικό του συμμαχικού σχήματος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Άνοιξαν δρόμους, πήραν ευθύνες, συνέβαλαν στην αντιμετώπιση κρίσεων τις οποίες συχνά – άλλοι δημιούργησαν…
Στις εκλογές του Μάη – Ιούνη του 2012 ο «ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών» τέθηκε στη δοκιμασία του κόσμου – παρά τις σχετικές κραυγές των αντιπάλων μας – έφτασε στη μεγάλη πολιτική νίκη του 27%.
Στους μήνες που ακολούθησαν ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε σημαντικά βήματα και κατακτήσεις: Οι οργανώσεις μελών, η αρχή «1 μέλος – 1 ψήφος», η διαδικασία λήψης αποφάσεων, έχουν κατοχυρωθεί.
Ταυτόχρονα παραμένει ανοιχτή διαδικασία, με προοπτική την υλοποίηση του ιδρυτικού στόχου του, για ενότητα στη δράση όλης της Αριστεράς. Η διαδικασία αυτή που αφορά οργανώσεις, κόμματα, ανένταχτους-ες αγωνιστές και αγωνίστριες που δεν έχουν κάνει την επιλογή ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρέπει να τεθεί σε δοκιμασία με βιαστικές και αυθαίρετες προτάσεις όπως αυτή περί διάλυσης των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ.
Καλούμε όλους τους συντρόφους και συντρόφισσες κάθε πλευράς, μέσα από μια ειλικρινή, έντιμη και έγκαιρη συνεννόηση, να αποσύρουμε από την προσυνεδριακή συζήτηση του ΣΥΡΙΖΑ ένα «αγκάθι» που - ενώ δεν λύνει κανένα υπαρκτό πρόβλημα – μπορεί να δημιουργήσει μια σοβαρή κρίση.
Αθήνα 1/7/2013
Για τους Ενεργούς Πολίτες: Μανώλης Γλέζος
Για την ΚΕΔΑ: Γιάννης Θεωνάς
Για τη ΔΕΑ: Αντώνης Νταβανέλλος
ΠΗΓΗ : iskra.g

90 προσωπικότητες της Ισπανίας υπέρ της εξόδου από το ευρώ

Πριν από ένα μήνα περίπου, 90 Ισπανοί οικονομολόγοι, επιστήμονες άλλων ειδικοτήτων,συνδικαλιστές, δημοσιογράφοι κ.ά. υπέγραψαν ένα "Μανιφέστο για την έξοδο της Ισπανίας από το ευρώ", προσθέτοντας  και τη δική τους φωνή στους προβληματισμούς και τις συζητήσεις που διεξάγονται σ' όλες τις χώρες της Ευρώπης όσο η πολιτική της Ευρωζώνης επιδεινώνει την οικονομική και κοινωνική κρίση.

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ

Η δραματική κοινωνική και οικονομική κατάσταση στην οποία βυθίζεται η κοινωνία μας απαιτεί μια πολιτική ικανή να δημιουργήσει τις συνθήκες διεξόδου από την κρίση. Είναι μια επείγουσα αναγκαιότητα. Ο χρόνος έχει καταστεί θεμελιώδης παράγοντας όσον αφορά τους υπαρκτούς κινδύνους επιδείνωσης και υποβάθμισης, λόγω των τεράστιων κοινωνικών προβλημάτων πουπροκαλεί η επιμονή στην πολιτική της προσαρμογής, της λιτότητας και της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων αγαθών.

 Το δίχτυ στο οποίο έχουμε παγιδευτεί αποτελείται από τα καταστροφικά επίπεδα ανεργίας, από έναν εξωτερικό δανεισμό της χώρας που είναι αδύνατον να αντιμετωπιστεί και από την εξέλιξη των δημοσίων οικονομικών που οδηγούν σε οικονομική κατάρρευση του κράτους. Πάνω από 6 εκατ. άνεργοι , πάνω από 2,3 τρισ. ευρώ ολικών υποχρεώσεων προς ξένους και ένα δημόσιο χρέος σχεδόν 1 τρισ. ευρώ, που πλησιάζει το 100% του ΑΕΠ, αυτά είναι τα δεδομένα που ορίζουν μια καταστροφή μη αντιμετωπίσιμη που θέτει σε κίνδυνο την κοινωνική συμβίωση και κατεδαφίζει θεμελιώδη κοινωνικά δικαιώματα. 

Μια κρίση τέτοιου μεγέθους έχει πολλές και περίπλοκες αιτίες που κυμαίνονται από τη γενική κρίση του χρηματιστικού καπιταλισμού μέχρι τη σπατάλη και τη διαφθορά, μέσω ενός φορολογικού συστήματος που απαλλάσσει τα μεγάλα εισοδήματα και είναι ακραία άδικο. Όμως, ακόμη και με κίνδυνο να απλουστεύσουμε την ανάλυση, για να ξεκαθαρίσουμε ποιες είναι οι λύσεις, πρέπει να αποδώσουμε την κύρια αιτία αυτής της ελεεινής κατάστασης στην ένταξη της χώρας μας στο κοινό νόμισμα.

Η ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 6.7.13

H  ναζιστική Γερμανία έφτιαχνε «θωρηκτά  τσέπης» , η σύγχρονη Γερμανία  επινοεί   mini jobs  (μικροεργασίες) -  που συνιστούν κάτι μερικότερο  και από αυτήν την «μερική απασχόληση» -  ενώ επίσης πρωτοστατεί στο καθεστώς  εργασίας «1 ευρώ την ώρα»….Σε σχετικό άρθρο της Βάλιας Μπαζού,  διαβάζω ακόμη και πιο τρομερά πράγματα – όπως λ.χ. για την απασχόληση με 0(ολογράφως : μηδέν!) ευρώ την ώρα, που αφορά  τους απασχολούμενους  στην τοποθέτηση  προϊόντων σε σακούλες με αντίτιμο το φιλοδώρημα των πελατών ! Κι αυτό με  κάνει να σκέπτομαι το άκρον άωτο της μισθωτής εργασίας εν καπιταλισμώ, που είναι η μισθοδοσία του εργοδότη από τον εργαζόμενο… 

Η σύγχρονη Γερμανία κρύβει  με λογιστικά τρυκ την ανεργία  πίσω από στρατιές  «ανθυποεργαζομένων»  – όπως ακριβώς έκρυβε την επιθετική της ισχύ στους ωκεανούς με ναυπηγικές καινοτομίες. Και από την άλλη πλευρά  παραδίδει ανά τας Ευρώπας μαθήματα δημόσιας διαφάνειας, έχοντας πιαστεί   επαυτοφώρω  να μετέρχεται  αθέμιτα μέσα. Προφανώς η πρακτική της εντάσσεται στο νεοφιλελεύθερο πρόταγμα της  «θεραπευτικής»  εξαθλίωσης  χωρών και  εργαζομένων,  με όσα, ορατά και αόρατα την ακολουθούν. 

Όσον αφορά τα ορατά, προέχει  η λογιστική της επιβίωσης, που επιβάλλει στον νοτιοευρωπαϊκό και ειδικά   στον ελληνικό, ιδιωτικό και δημόσιο λόγο :  Οι άνθρωποι μετά μανίας μετρούν και το τελευταίο διαθέσιμο ευρώ, υπολογίζουν δόσεις, προθεσμίες, φώτα , εφορίες, χρεωστούμενα και οφειλόμενα , μικροευκαιρίες, εξοικονομήσεις  -  άλλοτε σοβαρές και άλλοτε της πλάκας.

Επανεκκινούν (;) οι Οικολόγοι Πράσινοι, 6 και 7 Ιουλίου…

Δεν θυμάμαι αν ποτέ είχαν πει ότι σταμάτησαν να κινούνται, πάντως τώρα ισχυρίζονται ότι οργανώνουν συνέδριο επανεκκίνησης «για μια νέα πορεία ΄πραγματικής’ (τα εισαγωγικά δικά μου) ανασύνταξης του κόμματος…» …..

Εμπρός λοιπόν για την «πραγματική» ανασύνταξη κόντρα στις ψεύτικες , και ιδού το σκεπτικό του συνεδρίου :

« Αντικείμενό του είναι ο καθορισμός των πολιτικών προτεραιοτήτων για την τρέχουσα περίοδο, τόσο λόγω της κρισιμότητας της πολιτικής συγκυρίας όσο και εν όψει ευρωεκλογών και εκλογών για την αυτοδιοίκηση, καθώς και οι καταστατικές αλλαγές, που θα διορθώσουν οργανωτικές ατέλειες και θα προσδώσουν πιο λειτουργική μορφή στη δομή του κόμματος.

Όπως είχε αποφασιστεί στο προηγούμενο τακτικό συνέδριό τους στη Λαμία το Δεκέμβριο 2012, το συγκεκριμένο συνέδριο αποτελεί ταυτόχρονα μια ακόμη προσπάθεια ανοίγματος των Οικολόγων Πράσινων στην κοινωνία γι’ αυτό και καλούνται σε συμμετοχή μέλη και φίλοι του κόμματος, που ενδιαφέρονται για την ενίσχυση του πράσινου φορέα στην ελληνική πολιτική σκηνή και τη διάδοση των πράσινων θέσεων και αξιών.

Στις δύσκολες ώρες που περνά ο τόπος μας, οι πράσινες προτάσεις αποδεικνύονται καθημερινά πιο επίκαιρες παρά ποτέ. Οι Οικολόγοι Πράσινοι προσπαθούν να γίνουν πιο αποτελεσματικοί στη μετάδοσή τους και να συνεισφέρουν, με όσους και όσες τις ενστερνίζονται, στην προσπάθειά υλοποίησής τους.

Οι πολιτικοί στόχοι τους είναι να συνεχίσουν την πετυχημένη πορεία τους στο ευρωκοινοβούλιο και την αυτοδιοίκηση και να εισέλθουν νικηφόρα και στην ελληνική Βουλή».

Ακούσατε τίποτε για μνημόνιο, για γερμανική πολιτική κυριαρχίας στην Ευρώπη, για έναν άλλο Ευρωπαϊσμό; Όχι βέβαια : οι ίδιες επαμφοτερίζουσες ψιλοκουβεντούλες και το κλείσιμο οφθαλμού περί μελλοντικών πολιτικών προσόδων !

Δήλωση της Διοικούσας Επιτροπής του ΔΗΚΚΙ (4.7.13) για το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ

« Η υπαναχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ από την συμμαχική - μετωπική μορφή και η μεταλ-λαγή του σε ενιαίο κόμμα, η οποία γίνεται υπό την πίεση της επίθεσης που έχει εξαπολύσει από έτους ο κ. Σαμαράς θεωρώντας τις συνιστώσες «ακραίο πολιτικό φαινόμενο», δεν πρόκειται να επιλύσει το πρόβλημα της «δημοσκοπικής στασι-μότητας» και της έλλειψης «πολιτικού ρεύματος» , υποστηρίζει η Διοικούσα Επιτροπή του Δημοκρατικού Κοινωνικού Κινήματος (Πάνος Μαντάς, Ηλίας Νικολόπουλος, Βαγγέλης Κρητικός).

Οι ίδιοι υπογραμμίζουν ότι το ΔΗΚΚΙ «διαφώνησε με διαδικασίες ενοποίησης κατά τις οποίες όποιος διαθέτει μηχανισμό έχει και τη δυνατότητα μέσω αθρόας εγγραφής μελών, πλειοψηφικών τρόπων εκλογής κ.λ.π. να «εξαφανίζει» τους υπολοίπους καθώς και με προτάσεις όπως η εκλογή του προέδρου από το Συνέδριο, που ευνοούν την αυτονόμηση της ηγεσίας», ενώ ακόμη υπενθύμησαν ότι το ΔΗΚΚΙ με απόφαση του 5ου (έκτακτου) Συνεδρίου του που συνήλθε τον Ιούνιο στην Αθήνα, αρνήθηκε την αυτοδιάλυσή του.

ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΔΗΚΚΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Προς Θεωνάν επιστολή Αναστασίας Ξυγκάκη το ανάγνωσμα….

Διπλοζητάει συγγνώμη η  Α. Ξυγκάκη στις στήλες της χτεσινής ΑΥΓΗΣ από τον  Γιάννη Θεωνά, γιατί δεν τον ψήφισε ως εκπρόσωπο στο Συνέδριο, ενώ η ίδια ήταν από εκείνα τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ που πάταγε στις συνελεύσεις και επομένως ήξερε τι εστί Θεωνάς – σε αντίθεση με κάποιους που πριν ένα χρόνο δεν ήξεραν ούτε που πέφτει η Κουμουνδούρου …..

Από τη συντρόφισα πάντως μαθαίνουμε πράγματα που δεν ξέραμε, όπως λόγου χάρη για τους «Σκύθες του σταυρού» (εγώ θα τόλεγα : ΣΤΑΥΡΟΦΟΝΙΑΔΕΣ !) που μαζεύουν τον πάσα ένα επί σκοπώ σταυροδοσίας, ή ακόμη για τους πηδώντες στο άρμα-γκανιάν του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ ενόψει της νίκης του, ή τη σημασία της φωτογράφισης παρά τω αρχηγώ επί σκοπώ κομματικής καταξίωσης.

Δυο ακόμη σημαντικά στοιχεία : η Αλέκα Παπαρήγα δεν είχε και αυτή εκλεγεί ως σύνεδρος από την τοπική της οργάνωση προ εικοσαετίας και βάλε, και όμως έγινε ό,τι έγινε ύστερα από λίγο χρόνο…Δεύτερο, ο Γιάννης Θεωνάς ήταν στο πλευρό ημών των εργαζομένων στην ΥΠΑ με την live παρουσία του στις εγκαταστάσεις του Ελληνικού, επί προεκλογικής περιόδου του Μαίου 2012. Τότε δηλαδή που κάποιοι ψάχνανε την ΥΠΑ (Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας) στα Σπάτα ….

ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΞΥΓΚΑΚΗ

ΑΝΤΙ-ΕΡΤ ΜΕ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΥΕΝΕΔ

Εφαρμόζουν τη νομιμότητα κατά πως τους βολεύει, ενώ ταυτόχρονα μηχανεύονται διασπαστικές κινήσεις με τη χρησιμοποίηση διαφόρων «μειοδοτών» - για να μην πούμε τίποτε χειρότερο… Πρόκειται για μια κανονική μετενσάρκωση της χουντικής ΥΕΝΕΔ, που όμως προσκρούει στη σταθερή εναντίωση εργαζομένων και συμπαραστατών. Οι οποίοι και υπογραμμίζουν σε ανακοίνωσή τους :

"Ο υπουργός της αντι- ΕΡΤ ψάχνει να βρει δούρειο ίππο καλώντας μεμονωμένα πρόσωπα και πρωτοβάθμια σωματεία για να σπάσουν την ενότητα των εργαζομένων της ΕΡΤ! Για 16 μέρες τώρα προκλητικά αγνοεί την απόφαση του ΣΤΕ για να ανοίξουν οι πομποί και να δοθεί πλήρες ΡαδιοΤηλεοπτικο πρόγραμμα. Η ΠΟΣΠΕΡΤ προσφεύγει αύριο στο ΣΤΕ για τη μη υλοποίηση της απόφασης του. Φαίνεται πλέον ξεκάθαρα από τα λεγόμενα τους, ότι προσπαθούν να παγιώσουν την αντισυνταγματική παράνομη κατεύθυνση με κάποια πειρατική εκπομπή λίγων ωρών προγράμματος!!!! Δεν δεχόμαστε καμιά μεταβατική περίοδο που υποτιμά τη συνταγματική επιταγή για πολιτισμό και ενημέρωση.

Ας καταθέτουν σχέδια νόμου , θα μείνουν στα χαρτιά , ο αγώνας συνεχίζεται ενάντια στα σχέδια απολύσεων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομεα, ενάντια στην εφαρμογή δουλικών μορφών εργασίας με επαχθείς όρους, ελαστικές και περιθωριακές σχέσεις εργασίας σε ατομικές συμβάσεις, που προσβάλουν κάθε έννοια δικαίου, ενάντια στην πραξικοπηματική κατάργηση της δημοκρατίας! Οι συνελεύσεις των εργαζομένων συλλογικά δίνουν απάντηση συνέχισης του αγώνα για να ανοίξει τώρα η ΕΡΤ με πλήρες πρόγραμμα ως να μην έκλεισε μια μέρα, χωρίς απολύσεις, χωρίς κανένα δικαίωμα χαμένο.

Προγράμμα Τετάρτη 3/7

ΦΩΤΟ : Από την ύστερη Μακρόνησο...

(Απλήρωτος) εργαζόμενος Δήμου αναγγέλλει απεργία πείνας….

Προς τους

-ΔΗΜΑΡΧΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ-ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ ΛΟΥΚΑ ΤΖΑΝΗ,

-ΔΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟ ΔΗΚΕΠΑ, ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΔΗΜΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ-ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ, ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΠΕΙΡΑΙΑ, Ε’ ΕΦΟΡΙΑ, ΠΟΕ-ΟΤΑ, ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ, ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ, ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ

Δήμαρχε, δε μου αφήνεις περιθώρια πλέον για να ζήσω. Με πετάς στο δρόμο. Συνειδητά ποδοπατείς την αξιοπρέπεια μιας οικογένειας. Να ζήσω, να σπουδάσω το παιδί μου, το φαγητό, τα έξοδα της καθημερινής διαβίωσής μου τα απαγορεύεις. ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.

Ποιος είσαι εσύ που μου λες «ΕΤΣΙ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΛΥΚΟΥΣΑ, ΘΑ ΠΕΙΝ@ΣΕΙΣ»; Πώς μπορείς και με ποιο δικαίωμα με κοροϊδεύεις, δε με πληρώνεις και κάθε μήνα , με χρεώνεις τόκους και δικαστικά έξοδα από τις τράπεζες, πρόστιμα από εφορίες χωρίς να φταίω και χρεώνομαι επιπλέον ποσά;...

Δήμαρχε, είσαι πολιτικό πρόσωπο, εκλεγμένος σε μια φτωχή πόλη. Σου κάνω έκκληση για τελευταία φορά. Πλήρωσε, έστω, τα οφειλόμενα χρήματα. Εθελοτυφλείς κι εσύ κι η Διοίκηση του Δήμου.

Το δικό σου παιδί προνομιούχο. Η ζωή του προχωράει. Το δικό μου παιδί, που τόσα χρόνια το σπουδάζω με ένα μισθό τίμιο και ποτισμένο με 38 χρόνια ιδρώτα, το αναγκάζεις να σταματήσει τις σπουδές του, να ζει συνθήκες ζωής που ζουν οι λαθρομετανάστες.

ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΕΤΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΟ.

Είναι αργά για δάκρυα

Του Μίμη Ανδρουλάκη

Είναι ίσως αργά για δάκρυα,  αγαπητέ Μάρτιν Σουλτς, Πρόεδρε του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. (1)

Οι επιφανείς των ευρωπαϊκών θεσμών - Κομισιόν, Ευρωκοινοβούλιο, Ευρωκρατία - κλείνατε τα μάτια συνειδητά τα τελευταία χρόνια στους λομπίστες συναδέλφους σας πρώην επιτρόπους, ευρωβουλευτές, ευρωκράτες της Amazon, Google, Facebook, Apple, Microsoft οι οποίοι εξαγόραζαν με πολλά εκατομμύρια τη σιωπηρή χαλάρωση της νομοθεσίας για την προστασία των προσωπικών δεδομένων προς όφελος των εταιριών αυτών και όπως ήταν βέβαιο και των συνδεόμενων με αυτές μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ. Σιωπήσατε προκλητικά όταν ο πρόεδρος Μπους υπέγραφε θανατικές καταδίκες χωρίς καμία δικαστική επικύρωση και τηλε-εκτελέσεις με χρήση drones(2). Μήπως δεν ξέρατε ότι ο Δημοκρατικός πρόεδρος Ομπάμα, ο οποίος αυτές τις μέρες κάνει συναισθηματικές ασκήσεις με την υγεία του Μαντέλα, εξελίχθηκε στον κατ΄ εξοχήν πρόεδρο της CIA , ενώ ο υιός Μπους ήταν των γερακιών του Πενταγώνου;

Όσον αφορά τις κυβερνήσεις και τις πολιτικές ελίτ της Ελλάδας είναι ίσως μάταιο να θέτεις καν ερωτήματα. Ζουν, ας το πω μεταφορικά, στον “αστερισμό Χάρβαρντ”.

Υπάρχουν μάλιστα μερικοί τόσο ανόητοι άνθρωποι εδώ κι εκεί, δεξιά κι αριστερά, που φαντάζονται ότι για να κάμψουμε τη γερμανική πολιτική λιτότητας πρέπει να συμμαχήσουμε και να πρακτορεύουμε την αμερικανική πολιτική στην ευρύτερη περιοχή μας.(3)

Σημειώσεις ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ :

1. Σχετικά http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/06/blog-post_1904.html   . Μήπως ο Ανδρουλάκης ελέγχει τον Σουλτς γιατί ο τελευταίος έλεγξε το ΠΑΣΟΚ σχετικά με την υπόθεση της ΕΡΤ; Λέω, μήπως πρόκειται για μια μικρή βεντέτα;

2.drones : Το μεταφράζω, «αυτόματοι μηχανισμοί», αλλά θα μπορούσα να το πω και «αυτόματοι πιλότοι»….Εξ άλλου πολλές στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ γίνονταν με αυτοματισμούς και τζάμπα αεροπλανιές…

3. Η υπογράμμιση της τελευταίας παραγράφου δική μου : Είναι το ψωμί της όλης υπόθεσης…

Δελτίο τύπου Σωματείου Εργαζομένων Υιοι Χ.Κατσέλη και Εργαζομένων Αλλατίνη-Ελβιπέτ

(ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΑΛΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ. ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΤΟ ΛΟΓΟ, ΚΥΡΙΩΣ ΔΕ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ….)

Από τις 21/6/2013 η εταιρεία NUTRIART A.B.E.E. κατέθεσε αίτηση πτώχευσης η οποία θα συζητηθεί στις 18/9/2013. Στην αίτηση της η εταιρεία επικαλείται μειωμένο κύκλο εργασιών τα τελευταία τρία έτη, αποτέλεσμα της καθυστέρησης υλοποίησης της χρηματοοικονομικής αναδιάρθρωσης.

Οι 500 εργαζόμενοι όμως δεν είναι εδώ τα τελευταία τρία έτη αλλά τα τελευταία είκοσι και τριάντα οι περισσότεροι. Οπότε γνωρίζουν:

• H ΚΑΤΣΕΛΗΣ ήταν κερδοφόρα έως το 2008, τότε που εξαγοράσθηκε και πέρασε στον έλεγχο του ομίλου Δαυίδ, του μεγάλου αφεντικού της coca cola. Τότε που ενοποιήθηκε με την ΑΛΛΑΤΙΝΗ (Άλευρα) και την ΠΛΑΖΑ (κατεψυγμένη ζύμη), κάτω από την νέα εταιρεία NUTRIART. Μόνο που η Nutriart φορτώθηκε και το δάνειο για την εξαγορά της ΚΑΤΣΕΛΗΣ ύψους 50.000.000€.

• Ο κ. Δαυίδ δηλαδή εξαγόρασε χωρίς φράγκο την ΚΑΤΣΕΛΗΣ, με δάνεια τα οποία φόρτωσε στην νέα εταιρεία Nutriart. Ο δανεισμός έφτασε στα 120.000.000€

Οι εκάστοτε διοικήσεις της εταιρείας που ορίζονταν από τον κύριο Μέτοχο επέδειξαν χαρακτηριστική αδιαφορία στην υποστήριξη των λειτουργιών της εταιρείας και όργιο κακοδιαχείρισης και σπατάλης.

Έμπειρο προσωπικό παραγκωνίζεται και εξωθείται σε αποχώρηση.

Κρίσιμες λειτουργίες της εταιρείας παραδίδονται σε εξωτερικούς συνεργάτες, με διαδικασίες αδιαφανείς και ενώ μπορούσαν να καλυφθούν ενδοεταιρικά.

Γιγαντώνεται η διοίκηση με αθρόες προσλήψεις στελεχών, από θυγατρικές του Ομίλου του Μεγαλομέτοχου, δίνονται bonus για στόχους που ποτέ δεν πιάνονται, εκτοξεύοντας έτσι τα διοικητικά κόστη σε δυσθεώρητα ύψη.

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΑ ΠΡΟΤΑΓΜΑΤΑ

Του Λουκά Αξελού
Πέρασε κιόλας ένας ολόκληρος χρόνος από την τελευταία εκλογική αναμέτρηση, όπου προσπάθειες δεκαετιών ζευγάρωσαν με την απελπισία του ελληνικού λαού για να παραγάγουν το ελπιδοφόρο εκείνο 27%. Στο διάστημα αυτό έγιναν πράγματι πολλά. Πολλά, όμως, θα έλεγα κυρίως από τους αντιπάλους μας. Πολλά θα έλεγα στην εμπέδωση του κράτους του ζόφου, της μνημονιακής επικυριαρχίας, της μετατροπής της Ελλάδας και της Κύπρου σε κράτη παρίες-βαστάζους.

Πόσα, όμως, έγιναν από πλευρά μας, έτσι που το προκύπτον αποτέλεσμα ακόμα και αν δεν μιλάει για νίκες, να μιλάει για σαφή ανάσχεση του εχθρού, να μιλάει για σαφή λαϊκή ανασυγκρότηση και σταθερό δικό μας βηματισμό;

Είναι φυσικό οι εκτιμήσεις ιδιαίτερα ανάμεσα σε στελέχη, ρεύματα και συνιστώσες, να ποικίλουν, εγώ όμως θα ρωτήσω ευθέως: ο λαός, ο λαός έστω που ακολουθεί τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ευχαριστημένος μαζί μας; Εγώ στα μικρά, ατελή φυσικά, προσωπικά γκάλοπ βάσης που το έθεσα και το θέτω δεν παίρνω ικανοποιητική απάντηση.

Δεν αποτελεί, λοιπόν, ενδεχόμενα μια μορφή αστήρικτης ή αφελούς αισιοδοξίας το κλίμα νίκης και εφόδου που επικρατεί σε αρκετούς συντρόφους, ιδιαίτερα μετά τα πραξικοπηματικά γεγονότα στην ΕΡΤ, που είναι αυτά και όχι εμείς που ξανακατέβασαν τους πολίτες στους δρόμους;

Η ίδια, λοιπόν, η ζοφερή πραγματικότητα υποδηλώνει ότι η παρούσα κατάσταση έχει τέτοιο βάθος, τέτοια πολυπλοκότητα, τέτοιο βαθμό επιθετικής βούλησης από την πλευρά του εχθρού και τέτοια πόλωση αντίθετων συμφερόντων που απαιτεί εξ ορισμού μιαν άλλη λογική και όχι την λογική της ανακάλυψης της γοητείας του ελάσσονος και όχι λ.χ. την ψευδοοικολογίζουσα λογική για την πεταλούδα που χάνεται, όταν βυθίζεται στα Τάρταρα μια ολόκληρη κοινωνία. Το τι κάνουμε μεταξύ μας, το τι κάνουν οι συνιστώσες, ποια η έκβαση της άγριας λιστομαχίας, δεν ενδιαφέρει κανέναν πλην ημών. Μην χάνουμε το μεγάλο έχοντας την αυταπάτη ότι ο κόσμος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς εμάς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ και η πολιτική των συμμαχιών

Του Αλέξη Μητρόπουλου*

Μετά την αποχώρηση του Φ. Κουβέλη από τη μνημονιακή συγκυβέρνηση υπό τον Σαμαρά και παρά την αδιευκρίνιστη ακόμα στάση του, αναζωπυρώνεται η συζήτηση για τη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ με τη ΔΗΜ.ΑΡ. Η συζήτηση εντάσσεται στον γενικότερο συστημικό (ή όχι) προβληματισμό για το ζήτημα των συμπράξεων πριν και κυρίως μετά τις εκλογές.

Για τη συνεργασία "από τα αριστερά" δεν πρέπει να υπάρχει κανένας ενδοιασμός. Πρέπει μονίμως να επαναλαμβάνουμε με κάθε ειλικρίνεια και σαφήνεια την πρόσκληση ενωτικής, κοινωνικής, αλλά και πολιτικής συμπόρευσης με ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.ά. συλλογικότητες και πρόσωπα που αποδέχονται την κεντρική μας πολιτική θέση για ακύρωση των Μνημονίων και για μια εναλλακτική, αριστερή, επιθετική επανατοποθέτηση και διαπραγμάτευση εξ υπαρχής του ελληνικού ζητήματος. Στην πορεία αυτή όλα τα ζητήματα θα είναι ανοιχτά, χωρίς ταμπού και προκαταλήψεις, αλλά και με τις δυνατότητες που παρέχουν οι δομικές, χρηματοπιστωτικές και πολιτικές συνεξαρτήσεις.

Από τα δεξιά μας, τα πράγματα περιπλέκονται

Η ηγεσία της ΔΗΜ.ΑΡ. στήριξε αντικειμενικά το Μνημόνιο και τη σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική, παρά τις οριακές της επιφυλάξεις επί ορισμένων εργασιακών, ασφαλιστικών κ.λπ. ζητημάτων. Έδωσε παράταση χρόνου και θεσμική εμβάθυνση στον τιμωρητικό για τη χώρα και αναχρονιστικό παραλογισμό του Μνημονίου. "Έβαλε πλάτη" στο πρόγραμμα συρρίκνωσης και αποδόμησης του κοινωνικού ιστού. Φτιασίδωσε τον νεογερμανικό λεηλατικό οικονομικό εθνικισμό με ψεύτικα στολίδια και περισσή πλάνη για το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.

Κυβέρνηση ευρωπαϊκών προδιαγραφών

Του Κώστα Λαπαβίτσα , από το Αριστερό blog

(Εκτός κειμένου Λαπαβίτσα, σαν αντήχηση από το «βρώμικο ψωμί» του Σαββόπουλου : "Σ’ αυτή την Ευρώπη όσοι αγαπούνε – τρώνε βρώμικο ψωμί – κι οι πόθοι τους ακολουθούνε- υπόγεια διαδρομή…")

Κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, με ενισχυμένο τον κ. Βενιζέλο κι επανεμφάνιση των υπουργών της προηγούμενης περιόδου. Μετά από τρία χρόνια Μνημονίων και κοινωνικής αναταραχής, επέστρεψαν οι πολιτικοί που πριν δεν τολμούσαν να βγουν από το σπίτι τους. Κυριάρχησε η πιο χρεοκοπημένη μορφή του πολιτικού συστήματος.

Υπό την αιγίδα της Τρόικα, η νέα κυβέρνηση θα εφαρμόσει πιστά το μνημονιακό πρόγραμμα ώστε να παραμείνει η χώρα στο ευρώ, να επιτευχθεί αυτός ο υπέρτατος εθνικός στόχος που κατοχυρώνει την ευρωπαϊκή μας πορεία. Θα περικόψει το δημόσιο, θα μειώσει κι άλλο τους μισθούς, θα ευνοήσει ακόμη περισσότερο τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Παράλληλα θα επιχειρήσει να πείσει τους εταίρους μας ότι πλέον είμαστε καλοί μαθητές, κι αυτοί θα μας μειώσουν το χρέος και ίσως συγκατανεύσουν στη χαλάρωση της λιτότητας.



Στην πράξη η Ελλάδα θα συνεχίσει να βολοδέρνει στη μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή που γνώρισε ποτέ εν ειρήνη. Μια ματιά στην κεντρική σελίδα της ΕΛΣΤΑΤ δείχνει ότι όλοι οι οικονομικοί δείκτες έχουν αρνητικό πρόσημο, με εξαίρεση την τεράστια ανεργία. Οι συνθήκες ζωής στις εργατικές περιοχές γίνονται συνεχώς χειρότερες: διατροφική ανεπάρκεια, κατάρρευση της πρωτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης, αποδιάρθρωση της εκπαίδευσης. Υπάρχουν γειτονιές όπου όσοι έχουν δουλειά ντρέπονται να το πούνε. Και μέσα σ’ αυτήν τη θεομηνία, τα ανώτερα στρώματα δεν έχουν νιώσει σχεδόν καθόλου την κρίση στο εισόδημά τους, ή στον πλούτο τους.



Η νέα κυβέρνηση είναι απεικόνιση της παράταξης που εργολαβικά υπερασπίζεται την ‘ευρωπαϊκή προοπτική’ της χώρας. Πίσω από καταιγισμό φλυαρίας περί μεταρρυθμίσεων, εκσυγχρονισμού, ανάπτυξης και ούτω καθεξής, κρύβεται βαθύτατος συντηρητισμός,