Παρέμβαση στη Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ,1.12.12

Του Γιάννη Σχίζα

Tο μεγάλο εγχείρημα για την ενιαία έκφραση  του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ   μπαίνει σε μια αποφασιστική -   ενδεχομένως τελική  φάση. Και είναι μεγάλη η χαρά για μας, που  αγωνιστήκαμε μαζί του  από τις πρώτες στιγμές  του αντιμνημονιακού κινήματος, από την αυτοδιοικητική παράταξη ΑΤΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ, έως τις εκλογές της 6^ης Μαϊου και 17 Ιουνίου.  Πρέπει όμως να είναι και μεγάλη η χαρά  των πολιτών που σαν παραπόταμοι εκβάλλουν στη μεγάλη κοίτη του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, που προβληματίστηκαν  μετά τη θλιβερή αποτυχία των Μνημονίων .

 Στη προκειμένη περίπτωση   οι αβανγκαρντισμοί  απέναντι σε άτομα  με πολιτικό ήθος    δεν έχουν νόημα. Η συγκρότηση της μεγάλης, δημοκρατικής, αριστερής , οικολογικής και πατριωτικής παράταξης, πρέπει να κλειδώσει απέξω τις επετηρίδες και να  απορρίψει όλα τα ιδεολογήματα  περί  ηγεμόνευσης. Να απορρίψει συμπεριφορές    πολιτικού νεοπλουτισμού . 

Σήμερα ο  κόσμος της εργασίας, των μισθωτών,  των αυτοαπασχολουμένων, των  μικρομεσαίων επιχειρηματιών,  βάλλεται από την  μεταμοντέρνα αποικιοκρατία,  που  μέσω της προσχηματικής επίκλησης του χρέους  στοχεύει στην καθυπόταξη της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Όμως οι αγώνες εναντίον της νεοφιλελεύθερης  ληστείας,  δεν πρέπει να καθηλώσουν  τις καινοτόμες   δυνάμεις  της ευρείας Αριστεράς,  σε έναν θεωρητικό οικονομισμό, σε μια μονοδιάστατη , λογιστική και τραπεζιτική κουλτούρα, σε  παραγνώριση των θεμάτων και αιτημάτων ποιότητας ζωής. Η πολιτική Οικολογία ως  είδος μέσα στην οικογένεια της ευρείας Αριστεράς, κόντρα στον «αβλαβή περιβαλλοντισμό»  των   υποτακτικών της Παγκοσμιοποίησης, είναι άρρηκτα δεμένη με την κινηματική και θεωρητική  δράση για τον  οικολογικό μετασχηματισμό των παραγωγικών δυνάμεων. Για ένα  καταναλωτικό πρότυπο  πρωτοκαθεδρίας των συλλογικών αγαθών, για μια  δημοκρατική χωροταξική πολιτική, μακριά από τον τοπικισμό.  Για νέες παραγωγικές σχέσεις  και  συνεργατικές δομές σοσιαλιστικού τύπου, πιλοτικές και παραδειγματικές  στο κοινωνικό τοπίο.

Η    συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ  και πατριωτικών δυνάμεων πρέπει να ακυρώσει  τα μνημόνια αλλά  και το καθεστώς που τα εξέθρεψε. Μονοδιάστατες αντιλήψεις που εκθειάζουν τον τουρισμό ως βαριά βιομηχανία της χώρας οδηγώντας  σε μορφώματα αποκομμένα από τις εγχώριες κοινωνίες, χωρίς οφέλη για  την οικονομία και  την επικοινωνία των λαών, πρέπει να απορριφθούν. Η  άναρχη, οικοκτονική   οικιστική επέκταση στην ύπαιθρο, πρέπει να αντικατασταθεί από έναν νέου τύπου κατασκευαστικό  τομέα. Η γεωργία από δραστηριότητα εντάσεως κεφαλαίου πρέπει να αποκτήσει ένταση πληροφορίας και γνώσης, για να έχουμε ποιοτικά προϊόντα,   καθαρή  φύση και άρτιο τοπίο.

Η   οικολογική Αριστερά  πρέπει να εκφραστεί με   μια σημειολογική ανατροπή, με τον «εξανθρωπισμό» και την αποφετιχοποίηση του  λόγου  της, με την ποιότητα ζωής στο επίκεντρό της. Η οικολογία να αναγνωρισθεί  όχι ως  κόστος της οικονομίας, αλλά ως ολιστική                   προσέγγιση, αποτίμηση  και διαχείριση       ποσοτικών και ποιοτικών παραμέτρων. Το  ΑΕΠ  να επαναπροσδιορισθεί    ως δείκτης της  συνολικής  ανθρώπινης κατάστασης.

Ένα από τα μεγάλα προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ είναι η σκιαγράφηση  και εμπέδωση συμβιωτικών  σχέσεων με τις όμορες χώρες.

Τα εθνικά ζητήματα και το μεταναστευτικό, όσο κι αν είναι παραγκωνισμένα στην τρέχουσα φάση, απαιτούν   προεργασία και   προϊδεασμό  όλων μας.

Στη νέα τάξη πραγμάτων η πολιτική της ισχύος, η μυστική διπλωματία, οι ελιγμοί και οι καιροσκοπικές συνθέσεις συμμαχιών, οι  διαπραγματεύσεις με βάση τον συσχετισμό   δυνάμεων, αποτελούν  βασικές μεθοδεύσεις . Απέναντι στη  λογική της  παθητικής προσαρμογής και του   χαμαιλεοντισμού  ,   η δική μας μεθόδευση πρέπει  προπάντων να αναφέρεται στο  Διεθνές Δίκαιο :  Είτε μιλάμε για την κατεχόμενη Κύπρο, είτε για το Αιγαίο, την ΑΟΖ, τη Θράκη και  κάθε  ανάλογο θέμα.  

Να συνηγορούμε και να προβάλουμε  τη διεθνή νομιμότητα  ,  όχι γιατί αυτή μπορεί να θεραπεύσει πάσαν νόσον, αλλά διότι δημιουργεί ένα σταθερό πλαίσιο για την  εμβάθυνση των διεθνικών σχέσεων. Γιατί  φέρνει τους λαούς κοντά και κατασιγάζει εθνικισμούς και  επεκτατισμούς.

Η μετανάστευση είναι επίσης ένα θέμα με  «παράπλευρες απώλειες» - όπως  η ενίσχυση   του φασιστικού φαινομένου. Ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ δεν μπορεί να  συμπεριφέρεται ως πελατειακό κόμμα χωρίς αρχές, όμως από την άλλη πλευρά είναι υποχρεωμένος να  δρά  συνετά και να παραμερίζει διάφορες «πλειοδοσίες   ανθρωπισμού»  .

-       Επιβεβαιώνοντας  πρωτίστως το δικαίωμα της χώρας να δέχεται ή να μη δέχεται  ξένους πολίτες 

-       Υπογραμμίζοντας τη διεθνή και ευρωπαϊκή ευθύνη στον εγκλωβισμό των μεταναστών στα ελληνικά  σύνορα

-       Θέτοντας το ζήτημα της φέρουσας ικανότητας της χώρας στην υποδοχή αλλοδαπών

-       Επιφυλάσσοντας   διακριτική μεταχείριση υπέρ των προσφύγων, των πολιτικά διωκομένων και των θυμάτων ανθρωπιστικών κρίσεων

-       Αντιμετωπίζοντας  τα κρούσματα μαύρης εργασίας και παραεμπορίου, που συμβάλλουν στην καθίζηση των αμοιβών και στην υπόθαλψη διχαστικών και φασιστικών τάσεων.

-       Επαναφέροντας στο δημόσιο λόγο, στις κοινοτικές και διεθνείς πολιτικές, τα ζητήματα της  υποστήριξης του Γ κόσμου, για τον περιορισμό της οικονομικής μετανάστευσης. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ είναι  στη πρώτη γραμμή μιας χώρας που βρίσκεται στη πρώτη γραμμή – στο  μέτωπο που άνοιξε η επίθεση του νεοφιλελευθερισμού . Από αυτό το μετερίζι οφείλει να αφομοιώσει ο ίδιος  και να μεταδώσει σε όλη την Ευρώπη ένα πνεύμα κριτικού ευρωπαϊσμού. Να αντιμετωπίσει όλα τα ζητήματα, συμπεριλαμβανομένου του νομισματικού συστήματος της ευρωζώνης, χωρίς παράλογους φόβους ή  βεβαιότητες . Να υψώσει μια νέα αντίληψη όχι απλώς εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων, αλλά και υπέρ μιας δημοκρατικής δημόσιας διαχείρισης , πιο αποτελεσματικής από αυτήν που εγγυάται  η εργοδοτική πειθαρχία . Να παραμείνει σταθερά και αταλάντευτα στη γραμμή του οραματικού ρεαλισμού. Να προχωρήσει, με λογισμό και όνειρο, σε μια νέα μεταπολίτευση…. 

ΔΙΑΦΥΓΟΝΤΑ ΚΕΡΔΗ

 

Όταν σκέπτομαι τα μνημόνια, δεν σκέπτομαι  μόνο όσους  πλήττονται  άμεσα από την κρίση.…Ακόμη   μπαίνω σε σκέψεις για κάποιες  δημιουργικές δυνάμεις της χώρας,  που δεν  αναδύονται ή  δεν εκδηλώνονται, γιατί ο κοινωνικός περίγυρος   έχει τη προσοχή του στραμμένη αλλού.

Λόγου χάρη : Σε συνθήκες καταβύθισης του  ελληνικού  ΑΕΠ , είναι προφανώς εκτός τόπου και χρόνου η αναφορά  στην ανάγκη νέων δεικτών  «Καθαρής Εγχώριας Ευημερίας» -   όπως αυτών που απασχολούσαν τη σκέψη  πρωτοπόρων  οικονομολόγων  και  διεθνών αναλυτών στα μέσα της περασμένης δεκαετίας,  ακόμη και στα πλαίσια μιας ετήσιας έκθεσης του ΟΗΕ…Αυτή η «στατιστική της ανθρώπινης κατάστασης», που απέβλεπε στη συνεκτίμηση αριθμήσιμων στοιχείων  και ποιοτικών παραμέτρων ζωής, θα φαινόταν αλλόκοτη  σε αρκετές χώρες,  μέσα στις συνθήκες της νεοφιλελεύθερης επίθεσης εναντίον του  βιοτικού επιπέδου των λαών…..

Σήμερα η  αναπόφευκτη  «διαπασών»  του οικονομίστικου λόγου και της  τραπεζικής κουλτούρας  προξενεί αυτό που οι δικηγόροι στις αίθουσες των δικαστηρίων  προσδιορίζουν  ως «διαφυγόντα κέρδη» -  δηλαδή οφέλη  ανεπίδοτα και καταχωρημένα στα αζήτητα της κοινωνίας…Παρακολουθούμε επομένως   την εκδίπλωση της δημιουργικότητας σε άλλες  περιοχές του κόσμου, χωρίς   εμείς να μπορούμε  να απαγκιστρωθούμε  από τις πιο στοιχειώδεις βιοτικές φροντίδες.

 Ποιος  θα μπορούσε να σκέπτεται  και να συζητάει στα σοβαρά για την αισθητική ανάπλαση του οδικού χώρου, όταν υπερέχουν συντριπτικά  οι προβληματισμοί και οι αγωνίες μπροστά  στην ιδιωτικοποίηση αυτού του χώρου (διόδια) ή στην ατελή συντήρησή του λόγω  της μνημονιακής λεηλασίας των δημόσιων  πόρων; Όμως στο Dun Laoghaire της  Ιρλανδίας  ο καλλιτέχνης Edgar Mueller μπορεί να αναπλάθει  εικαστικά, όχι απλώς τις πλευρικές επιφάνειες  που πλαισιώνουν ένα συγκεκριμένο δρόμο, αλλά το ίδιο το οδόστρωμα(!), προσδίδοντάς του διάφορες όψεις, και μάλιστα όψεις  που υπό ορισμένη γωνία φαίνονται τρισδιάστατες ! Η  είδηση θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί «διαδικτυακή αρβύλα», αν δεν υπήρχε «της φωτογραφίας το αληθές», ως τεκμηρίωση του «δαπεδογραφήματος»  του  Mueller.

Πρόσφατα , στις 18 Νοέμβρη, είχαμε την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων Ατυχημάτων -   για να ακούσουμε τις «συνήθεις»  παραινέσεις  για οδική και οδηγική επαγρύπνηση…Όμως  στη περίπτωση του Καναδά και άσχετα με αυτή την «Ημέρα»,  οι «συνήθεις παραινέσεις»  συμπεριελάμβαναν  σε κάποιες περιοχές τη παραγωγή ορισμένων  δαπεδογραφημάτων,  που προσέδιδαν σε επικίνδυνα σημεία του οδικού χώρου όψεις λακούβας ή άλλων εμποδίων ! Στόχος : Να «πεισθεί» ο οδηγός να ανακόψει ταχύτητα για την αποφυγή του κινδύνου….

 Εδώ και τρία χρόνια, εμείς αναλώνουμε  την ευρηματικότητα και την προσοχή μας  στο να κατανοούμε πρωτάκουστους όρους και καταστάσεις . Με κύρια   «παράπλευρη ωφέλεια» , την κατάρρευση του δικομματισμού… 

Δάσος είναι ό,τι τους βολεύει…

Η βουλευτίνα Ηρώ Διώτη, συντονίστρια για θέματα Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, σχολιάζει πρόσφατες δηλώσεις του Υπουργού ΠΕΚΑ κ. Λιβιεράτου…                                        

Επίκεντρο των σχολιασμών της είναι η υπόθεση των δασών, των οποίων η στατιστική αποτίμηση και διαχείριση εξαρτάται από τον ορισμό του δάσους.Όσον αφορά αυτό τον  ορισμό , από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας και ιδιαίτερα  στη διάρκεια της αναθεωρητικής διαδικασίας του Συντάγματος το 2003,  κορυφώθηκε  η προσπάθεια των κυβερνητικών κύκλων να επαναπροσδιορίσουν τις δύο κρίσιμες έννοιες – δάσος και δασική έκταση – έτσι ώστε να ανοίξει ο δρόμος για επεμβάσεις και «αξιοποιήσεις» παντός είδους…Το πνεύμα αυτής της προσπάθειας  επέπρωτο να γίνει ακόμη πιο έκδηλο επί των ημερών του Γιώργου Παπακωνσταντίνου ως ΥΠΕΚΑ, με την άκρως πραγματιστική αλλά κατά βάθος  κυνική δήλωση : «να δούμε τι θέλουμε να είναι δάσος»…

Η μνημονιακή εξουσία επεχείρησε και συνεχίζει να επιχειρεί την υποκατάσταση του συνεκτικού και τεκμηριωμένου επιστημονικού λόγου – μόνου αρμόδιου να προσδιορίσει την έννοια του δάσους – με τη  μπακαλική  των εκχωρήσεων σε διάφορα συμφέροντα.  Ο ρελατιβιστικός της λόγος προδίδει τη κυβερνητική «ευκαμψία» απέναντι στις απαιτήσεις των τροϊκανών, που δεν δίνουν δεκάρα για το φυσικό, ψυχαγωγικό και αισθητικό «κεφάλαιο» της παρούσας και κάθε μελλοντικής ελληνικής γενιάς….

Λέει η Διώτη :

«…..Τα ζητήματα που άνοιξε ο κ. Λιβιεράτος με τις δηλώσεις του, σχετικά με τα δάση, τους δασικούς χάρτες, τις αεροφωτογραφίες κ.λ.π δεν είναι καινούρια. Είχε προηγηθεί ο κ. Παπακωσταντίνου με τις γνωστές δηλώσεις «να δούμε τι θέλουμε να είναι δάσος». Λες και το δάσος δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας νομικός ορισμός που μπορεί να τον αλλάζει ο κάθε Υπουργός ανάλογα με τα συμφέροντα που θέλει να εξυπηρετήσει.

Οι δηλώσεις του Υπουργού άνοιξαν ζητήματα συνταγματικών αλλαγών - που θα ήθελε πολύ η κυβέρνηση να κάνει ως προς τον ορισμό του δάσους - και αμφισβήτησαν για άλλη μια φορά την δημόσια περιουσία κλείνοντας το μάτι σε νέο κύμα καταπατήσεων. Και βεβαίως ξαναέθεσαν το ζήτημα της κατάργησης ουσιαστικά του οποιουδήποτε έλεγχου έχει το Δημόσιο, ως οφείλει από το Σύνταγμα, στον έλεγχο των δασικών χαρτών, κατάργηση που τους είναι απαραίτητη για τα σχέδιά τους και που αφήνει και ανεξέλεγκτα ζητήματα κόστους για το Δημόσιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ από καιρό έχει τονίσει πως καμιά από τις κυβερνήσεις που προηγήθηκαν δεν ήθελε στην πραγματικότητα δασικούς χάρτες, ακριβώς για να υπάρχει ασύδοτη κατάσταση χορού συμφερόντων σε βάρος του Δημοσίου…

ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΥΓΕΡΟΣ

Τον «αποχώρησαν» πρόσφατα από την «Καθημερινή», παραγνωρίζοντας το ότι είναι αυτοί που περισσότερο  θα χάσουν… Όμως ο Σταύρος Λυγερός έχει πολλά να πει και είμαι σίγουρος ότι θα τα πει, και μάλιστα σε καλύτερα ακροατήρια από αυτά της «Καθημερινής» - που το τελευταίο διάστημα είναι το κατεξοχήν φερέφωνο των μνημονιακών δυνάμεων..

Υπογραμμίζω ορισμένες απόψεις του Λυγερού από τις πολλές άξιες υπογράμμισης, σε μια συνέντευξή του στην Ντίνα Καράτζιου στο TPP.

«….. Έχει σημασία η γνώμη που έχουν οι άλλοι για σένα. Δεν ανήκω, όμως, στους δημοσιογράφους οι οποίοι κάνουν θέμα τον εαυτό τους.»

«Η διαφορά του σήμερα από το χθες είναι ότι παλαιότερα οι εφημερίδες στηρίζονταν στην κυκλοφορία τους. Άρα είχαν μία κάποια οικονομική ανεξαρτησία, επειδή η κυκλοφορία ήταν η κύρια πηγή των εσόδων τους. Σταδιακά, κύρια πηγή των εσόδων έγινε η διαφήμιση. Πρόκειται για ποιοτική διαφορά. Η διαπλοκή απέκτησε νέο περιεχόμενο. Για την ακρίβεια, τα media έπαψαν να είναι προσκολλημένα σε κόμματα και έγιναν θεραπαινίδες της ολιγαρχίας του χρήματος.» 

«Η ελληνική άρχουσα τάξη έχει μακρά παράδοση εξάρτησης. Όταν έφερε τη χώρα στον γκρεμό, στις αρχές του 2010, τι έκανε; Αντί έστω και την τελευταία στιγμή να επεξεργαστεί ένα εναλλακτικό εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, αντί να διαπραγματευτεί με την τρόικα ένα βιώσιμο πρόγραμμα ανάταξης της ελληνικής οικονομίας, τα παρέδωσε όλα, έτρεξε να κρυφτεί στην ποδιά των ξένων κηδεμόνων. Οι πιο θρασείς, μάλιστα, κουνάνε το δάχτυλο στην κοινωνία. Η άρχουσα τάξη νόμιζε ότι οι δανειστές θα βάλουν χέρι μόνο στη δημόσια περιουσία. Τώρα αρχίζει να καταλαβαίνει ότι θα βάλουν χέρι και στις εξασθενημένες από την ύφεση ιδιωτικές επιχειρήσεις…..»

Εν όψει, έργο του Χ.Κοντοσφύρη από την έκθεση "Τω αγνώστω θεώ"

Όλη η συνέντευξη

27 ΜΑΥΡΟΓΥΑΛΟΥΡΟΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΨΩΡΟΚΩΣΤΑΙΝΑ….

Από άρθρο του  Γιάννη  Χρυσοβέργη  στον «Άτακτο λόγο» :

«…..σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη περίοδο, κατά την οποία οι πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης θα έπρεπε να κινητοποιήσουν όλη τη δύναμη της πειθούς που διέθεταν για πάρουν αποφάσεις που θα ενίσχυαν την Ευρωπαϊκή συνοχή, αυτές, όχι μόνο είναι έρμαια του διαρκώς εντεινόμενου ευρωσκεπτικισμού στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, αλλά, ακόμα χειρότερα, στηρίζονται σε αυτόν προκειμένου να ικανοποιήσουν βραχυπρόθεσμες μικροκομματικές σκοπιμότητες…..

……σε μια εποχή που η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ανάγκη από ηγέτες της εμβέλειας των οραματιστών της, βρέθηκε με 27 Μαυρογυαλούρους…. 

…..επιβάλλεται να αρχίσει στην Ελλάδα μια συζήτηση για το μέλλον της, στο ενδεχόμενο κατάρρευσης της ΕΕ. Γιατί, κακά τα ψέμματα, σε περίπτωση που κάτι τέτοιο συμβεί, τρεις είναι οι επιλογές της ελληνικής κοινωνίας: να μπει στη ζώνη επιρροής της Τουρκίας, να μπει στη ζώνη επιρροής της Ρωσίας ή να μπει στη ζώνη επιρροής των ΗΠΑ…...

 (Εν όψει, δαπεδογραφία του Edgar Mueller , σχετικά  http://oikologein.blogspot.gr/2012/11/edgar-mueller.html)

Όλο το άρθρο του Χρυσοβέργη

 

Ο Παπαδημούλης για το ΚΚΕ

Σε  συνέντευξή του στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ (18.11.12) ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ σχολιάζει τη γενικότερη στάση του ΚΚΕ, που ως γνωστόν εξακολουθεί να δρα ως «γητευτής» διαφόρων  «Συριζαίων» και να εμφιλοχωρεί σε κάποια  ευχολόγια  περί ενότητας της Αριστεράς…

Ερωτά η ΕΠΟΧΗ:

Τις τε­λευ­ταίες μέ­ρες το ΚΚΕ, μέ­σω της Αλ. Πα­ρα­γή­γα, ε­πι­τί­θε­ται σφο­δρά κα­τά του ΣυΡι­ζΑ. Από «λό­μπι της δραχ­μής» σε «πό­λο του συ­στή­μα­τος», τον ο­νο­μα­τί­ζει. Πώς ε­κτι­μάς αυ­τή την ε­πί­θε­ση; Συ­σπεί­ρω­ση του κό­σμου του ε­πι­διώ­κει ή συμ­βαί­νει κά­τι άλ­λο στον Πε­ρισ­σό;

Απαντά ο Παπαδημούλης :

Η η­γε­σία του ΚΚΕ, πα­ρά τη θε­α­μα­τι­κή ε­κλο­γι­κή του συρ­ρί­κνω­ση, συ­νε­χί­ζει να κα­τα­δι­κά­ζει ό,τι δεν κα­τα­λα­βαί­νει, να συ­κο­φα­ντεί ό,τι δεν ε­λέγ­χει και να ε­νο­χο­ποιεί ό.τι ξε­φεύ­γει α­πό το στε­νό ι­δε­ο­λο­γι­κό του πλαί­σιο. Εί­ναι ι­στο­ρι­κό λά­θος του ΚΚΕ να ε­πι­λέ­γει να α­ντι­τάσ­σε­ται σε έ­να ευ­ρύ, α­ρι­στε­ρό, ρι­ζο­σπα­στι­κό, προο­δευ­τι­κό μέ­τω­πο για την έ­ξο­δο της χώ­ρας α­πό την κρί­ση. Τε­λευ­ταία η Αλ. Πα­πα­ρή­γα, κα­τα­χει­ρο­κρο­τού­με­νη και υ­μνού­με­νη α­πό τους «Τα­λι­μπάν του Μνη­μο­νίου», έ­φτα­σε να κα­ταγ­γεί­λει ε­μάς τους δή­θεν «ευ­ρω­λά­γνους» ως «λό­μπι της δραχ­μής», υ­πό τα ε­πι­δο­κι­μα­στι­κά χα­μό­γε­λα του κ. Σα­μα­ρά. Ει­λι­κρι­νά θλί­βο­μαι. Και­ρός εί­ναι να δού­με κι ε­μείς τα πράγ­μα­τα ό­πως εί­ναι στο ΚΚΕ και ό­χι ό­πως θα θέ­λα­με να εί­ναι…

Κρατάω αυτή τη τελευταία φράση του Παπαδημούλη: να δούμε το ΚΚΕ όπως είναι, κι όχι όπως θα θέλαμε να είναι…

Λόγω της προσωπικής ανάμειξής μου στο κίνημα των ΑΜΕΑ, είχα την ευκαιρία να υποστώ  «εξ επαφής»  τη  λυσσαλέα μισαλλοδοξία των οπαδών του  και την παντελή έλλειψη πολιτικού πολιτισμού που τους χαρακτηρίζει. Όποιος θέλει να κάνει τα στραβά μάτια σε αυτή τη πραγματικότητα, τόσο το χειρότερο για τη νοημοσύνη του  και για όλους μας ….

Ν. Χατζηνικολάου : Εθνική αφύπνιση!

 

Με αφορμή την (πραγματικά)  βαρυσήμαντη συνέντευξη του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού αντιναυάρχου κ. Κοσμά Χρηστίδη στη Real news , ο Νίκος Χατζηνικολάου αναφέρεται στα επίμαχα θέματα της χώρας , σε ένα σκηνικό ενδοβαλκανικών αντιθέσεων και έξωθεν διαβολών …. 

Σημεία του κειμένου του ΝΧ: 

Όταν ο εν ενεργεία Αρχηγός ΓΕΝ αναγκάζεται να προσφύγει σε δημόσια έκκληση … προκειμένου να εξασφαλιστούν οι στοιχειώδεις οικονομικοί πόροι που απαιτούνται, «τουλάχιστον στους τομείς της προμήθειας καυσίμων και ανταλλακτικών», για να διατηρηθεί η επιχειρησιακή ικανότητα του στόλου μας, τότε καθίσταται απολύτως προφανές ότι η κατάσταση στη χώρα και στις Ενοπλες Δυνάμεις της είναι πλέον δραματική 

Η καθημερινή μάχη της ελληνικής διπλωματίας δίδεται για την επόμενη δόση των δανεικών και για τη ρύθμιση των χρεών μας, με άμεσο πρακτικό αποτέλεσμα να έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα η προώθηση και η διεκδίκηση των εθνικών μας δικαίων…

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ παράδειγμα το Σκοπιανό. …. το θέμα της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων της FYROM με την Ευρωπαϊκή Ένωση επιστρέφει στο τραπέζι, εν μέσω κρίσης, με γερμανική υποστήριξη, ακόμη και χωρίς προηγούμενη διευθέτηση του ακανθώδους ζητήματος της ονομασίας. Οι Γερμανοί τάσσονται μάλιστα υπέρ της ταχείας διαδικασίας, καθώς εκτιμούν ότι η αδυναμία της Ελλάδας προσφέρει «ιδανική ευκαιρία». 

Με τον λαό και τον στρατό πεινασμένο και κυρίως ηθικά εξουθενωμένο, οι κίνδυνοι εμφανίζονται σήμερα μεγαλύτεροι από κάθε άλλη φορά. 

Ακολουθεί  όλο το άρθρο του Χατζηνικολάου. Μη το χάσετε !

 

Μας δουλεύουν ευρωπαϊκά….

Η κρίση του χρέους και άλλα ηχηρά παρόμοια δονούν την ευρωπαϊκή ατμόσφαιρα, όμως το ίδιο διάστημα  η υποτιθέμενη «μισοκακόμοιρη» Ευρώπη που  προτρέχει για να αποφύγει στο μέλλον τον έξωθεν ανταγωνισμό, κάθε άλλο παρά είναι μισοκακόμοιρη….

Σύμφωνα με  πολυσέλιδη έκθεση του Ιντέρμιτ Τζιλ ( επικεφαλής οικονομολόγου της Παγκόσμιας Τράπεζας)   αποσπάσματα της οποίας δημοσίευσε ο ισπανός δημοσιογράφος Χοσέ Ιγκνάθιο Τορεμπλάνκα στο μπλογκ του Καφέ Στάινερ και των οποίων  αποσπασμάτων αποσπάσματα  δημοσιοποίησε ο Μιχάλης Μητσός στα  «ΝΕΑ»(3.11.12), η Ευρώπη κάθε άλλο παρά πήγε άσχημα τον τρέχοντα αιώνα….

Γράφει ο Μητσός :

 Η έκθεση του Τζιλ καταρρίπτει πέντε μύθους.
1. Η Ευρώπη βρίσκεται σε παρακμή. Από τις αρχές του αιώνα έχει αναπτυχθεί πιο πολύ και πιο γρήγορα από τις Ηνωμένες Πολιτείες, με αποτέλεσμα να εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει σήμερα το 30% της παγκόσμιας παραγωγής, ενώ οι ΗΠΑ έχουν πέσει στο 23%. Το 2000, το κατά κεφαλήν εισόδημα της Πολωνίας ήταν 2.000 δολάρια. Σήμερα είναι 13.000. Παρακμή είπατε;
2. Ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός διέρχεται κρίση. Αν συγκριθούν οι παγκόσμιες ροές κεφαλαίου, προκύπτει ότι η ευρωπαϊκή οικονομία είναι υγιέστερη τόσο από την κινεζική (που επενδύει τους πόρους της σε ομόλογα πλούσιων χωρών αντί να τους χρησιμοποιεί για να βελτιώσει τη ζωή των πολιτών) όσο και από την αμερικανική (που έχει χρέος μεγαλύτερο από το ευρωπαϊκό).
3. Οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις δεν είναι ανταγωνιστικές. Και τότε πώς εξηγούνται οι μαζικές ευρωπαϊκές εξαγωγές της τελευταίας δεκαετίας προς τη Βραζιλία, τη Ρωσία, την Ινδία και την Κίνα;
4. Επιτέλους, τα ευρωπαϊκά κράτη πρέπει να πάψουν να ζουν πάνω από τις δυνατότητές τους. Λάθος. Αυτό είναι το τίμημα του «ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου» (συντάξεις, επιδόματα ανεργίας, δωρεάν παιδεία και υγεία).
5. Ας καταργήσει λοιπόν η Ευρώπη το οικονομικό της μοντέλο. Λάθος. Μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν, αλλά οι αρχές στις οποίες στηρίζεται το μοντέλο πρέπει να παραμείνουν οι ίδιες. Χώρες όπως η Δανία, η Σουηδία και η Φινλανδία αποδεικνύουν ότι μπορείς να έχεις ποιοτικές δημόσιες υπηρεσίες και την ίδια στιγμή να είσαι καινοτόμος και ανταγωνιστικός.  

 Το άρθρο Demolishing five myths about Europe’s decline by Indermit Gill εδώ

Κορίτσια, ο Τατσόπουλος…

Sorry, Ανδρέα Μπάρκουλη, αλλά οι ερωτύλοι ου μενετοί :

Μια νέα τάξη πηδημάτων είναι εφικτή…

Θα πεις βεβαίως : «η αρρενωπότητα δεν μοστράρεται» !

και θα έχεις δίκηο : είναι «αυτοσέξ», ό,τι υπερπροβάλλεται…

Εισαγγε-λέων….

 Εισαγγελέας  και για την ακρίβεια «Εισαγγε-λέων»   ο κ. Γιάννης Πενταγιώτης, υπέστη   πειθαρχική δίωξη  ύστερα από πρωτοβουλία του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου…Και κοντά σε αυτόν υπέστη  δίωξη και η κ. Βικτωρία Μαρσιώνη,  επίσης Εισαγγελέας, γιατί επικρότησε τις απόψεις του πρώτου, όπως διατυπώθηκαν σε γνωστό  διαδικτυακό τόπο…

Οι θέσεις του κ. Πενταγιώτη  όσον αφορά το καθεστώς νεοαποικιοκρατίας και τη παραβίαση του Συντάγματος από τη Νομοθετική και Εκτελεστική Εξουσία, ή  οι βολές του εναντίον του  Συμβουλίου της Επικρατείας με αφορμή τη γνωστή απόφαση «βάπτισης»  του Μνημονίου  1 σε  μη διεθνή σύμβαση – έτσι ώστε να μην απαιτείται η ψήφισή του και μάλιστα με πλειοψηφία 3/5 από τη Βουλή – διατυπώθηκαν από ένα ευρύτατο φάσμα πολιτών, διαφορετικών  παρατάξεων. Και τούτο γιατί όλοι οι  νοήμονες άνθρωποι    δεν θα μπορούσαν  να αποδεχθούν  τη μετάταξη μιας διαδικασίας διεθνούς διαπραγμάτευσης   με διεθνείς συνεπαγωγές για την  χώρα ,  στη κατηγορία  απλής συμφωνίας της εκτελεστικής εξουσίας, όπως  κάποιοι παραδοσιακοί καλόγεροι μετέτασσαν τα τηγανιτά  ψάρια στη κατηγορία των νηστήσιμων….

Με βάση το ισχύον Σύνταγμα  οι Έλληνες πολίτες  είναι ίσοι και έχουν το δικαίωμα της έκφρασης. Προφανώς, οι Εισαγγελείς δεν είναι λιγότερο ίσοι , ούτε τελούν υπό περιορισμό όσον αφορά το δικαίωμα της έκφρασης – αρκεί να μην καταχρώνται αυτού του δικαιώματος εκπέμποντας  την αίσθηση κομματικής  μεροληψίας.  Στις συγκεκριμένες μάλιστα συνθήκες, καθώς η μεταμοντέρνα αποικιοκρατία είναι έτοιμη να προχωρήσει στη Β φάση των μνημονιακών ρυθμίσεων  με την σταδιακή απαξίωση και εν τέλει απαλλοτρίωση   της ελληνικής έγγειας ιδιοκτησίας, το δικαίωμα της έκφρασης  μεταστοιχειώνεται σε «υποχρέωση της έκφρασης» :  Οι υπεύθυνοι πολίτες  δεν έχουν απλώς το δικαίωμα αλλά την υποχρέωση  να καταγγείλουν και να αποτρέψουν  την «πρωταρχική συσσώρευση» - για να μεταχειριστούμε μαρξικούς όρους – που επιχειρείται εις βάρος της δικής μας χώρας και των χωρών του ευρωπαϊκού νότου, με την  ιδιοποίηση δημόσιων πόρων και  ιδιωτικών περιουσιών.

Με αφορμή την υπόθεση Πενταγιώτη, η «Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδος» υπενθύμισε ότι το δικαίωμα έκφρασης των δικαστικών λειτουργών προστατεύεται από τον νόμο, «εκτός αν γίνεται με σκοπό τη μείωση του κύρους της δικαιοσύνης ή υπέρ ορισμένου κόμματος ή άλλης ορισμένης πολιτικής οργάνωσης». Προφανώς, η κριτική του συγκεκριμένου «προϊόντος» ενός  σώματος δικαστών (π.χ ΣτΕ) δεν συνιστά   «μείωση του κύρους της δικαιοσύνης» - αλλά ούτε καν μείωση του κύρους του συγκεκριμένου σώματος ! Με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό, οι βολές Πενταγιώτη εναντίον της συγκεκριμένης «Βουλής- οπερέτας»  δεν συνιστούν βολές εναντίον του κοινοβουλευτικού θεσμού εν γένει ……

Στη ζωή οι κρίνοντες κρίνονται – με υπεράνω όλων εισαγγελέα τον  εισαγγελέα  λαό  !  Οι Αρεοπαγίτες του 1975 που έκριναν το έγκλημα  της δικτατορίας «στιγμιαίο» κρίθηκαν και επικρίθηκαν. Σήμερα τίθενται υπό κρίση οι λειτουργοί του δημόσιου τομέα που αντιδρούν με ευαισθησία στα υπαρξιακά προβλήματα του λαού και  της χώρας  -  όπως και αυτοί που με νομικισμούς και πολιτικά τερτίπια φαντασιώνουν ότι θα βρίσκονται εσαεί στο απυρόβλητο…

ΥΓ. Εν όψει, έργο του Κινέζου Φου Μπαοσι "Περνώντας τον ποταμό Dadu"

Μεγάλο ΒΗΜΑ

Εδώ και τώρα, δεν έχει κανένα νόημα η μιζέρια και η ανάκληση παλαιότερων σφαλμάτων, η αναψηλάφηση παλαιότερων ευθυνών και η μνησικακία.  Δεν έχουν νόημα οι εξιστορήσεις για το τι έκανε και τι είπε  κάποτε ο Λαμπράκης, ο Ψυχάρης, ο Πρετεντέρης ή ο οποιοσδήποτε άλλος.  Εδώ και τώρα χρειάζεται ένα αποφασιστικό μορατόριουμ ιστορίας και μια απαίτηση  παλλαϊκής και πανεθνικής συστράτευσης. 

 Η  αντιμνημονιακή ανατροπή δεν είναι μια απλή κυβερνητική «τούμπα».  Ο Τσίπρας μπορεί να γίνει πρωθυπουργός, όμως κάποιοι μπορεί να χρησιμοποιήσουν αυτή την εξέλιξη για να προκαλέσουν  τεχνητό  πολιτικό οφσάϊτ εις βάρος  του αντιμνημονιακού κινήματος. Να κάψουν την κοινωνία με έναν αριστερό χυλό, για να την κάνουν στη συνέχεια να φυσάει και το γιαούρτι των οποιωνδήποτε   αντιρρήσεων στο καθεστώς της υποτέλειας… 

 Ας αποφασίσει ο μέλλων ιστορικός, ποιοι «καλή τη πίστει» συνηγόρησαν με τη λογική των Μνημονίων, για να μετεξελιχθούν στη συνέχεια σε επικριτές των «Εταίρων» -  αυτών  που επιβεβαίωσαν το τελευταίο διάστημα την αληθινότητα  και ευρωπαϊκότητα του λαϊκού γνωμικού : «Όταν έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς…» 

Τώρα  προέχει η συσπείρωση όλων των δυνάμεων. Και με αυτό το σκεπτικό δεν μπορεί κανείς παρά να χαιρετήσει κάποια  δείγματα αναστοχασμού της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ  ( δες σχετικά http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/11/bhma.html):

Το δείγμα  εμπεριέχεται σε  κείμενο υπό τον τίτλο «Αφερέγγυοι Εταίροι και εγχώριοι κουκουλοφόροι».

Να ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα :  

«Από εδώ και πέρα και στο βαθμό που οι εταίροι δεν ανταποκριθούν, η Ελλάδα αποκτά το ηθικό δικαίωμα να υπερασπισθεί τα εθνικά συμφέροντά της με κάθε μέσο. 

Το δυστύχημα είναι ότι στο εσωτερικό της χώρας υπάρχουν πρόσωπα και δυνάμεις που ακόμη κι αυτή την ώρα, ως άλλοι κουκουλοφόροι, δίνουν γη και ύδωρ στους αφερέγγυους εταίρους και δανειστές μας.

* Επειδή ορισμένοι εκ των αναγνωστών διερωτώνται ποιοι είναι οι κουκουλουφόροι που ακόμη κι αυτή την ώρα δίνουν γη και ύδωρ στους αφερέγγυους εταίρους μας, διευκρινίζουμε ότι αναφερόμαστε κυρίως στο πλήθος των υποτελών προθύμων της πολιτικής, των επιχειρήσεων και της δημοσιογραφίας που συνεπικουρούν τον Πολ Τόμσεν, υπερασπίζονται με πάθος κάθε έμπνευση των τροϊκανών και επικρίνουν χωρίς αιδώ οποιονδήποτε εκφράζει αντίθετη άποψη ή διατυπώνει ανησυχίες και φόβους για την οικονομία, τη χώρα και το λαό της».

Το δεύτερο κείμενο έχει σαν τίτλο : «Ό,τι επιτάσσει το εθνικό συμφέρον» . Χαρακτηριστικό απόσπασμα : 

«αν όντως επιβεβαιωθεί ότι θα διατηρηθεί η ελληνική εκκρεμότητα, τότε η χώρα θα πρέπει να αρχίσει να προετοιμάζεται για πιο δραστικές λύσεις».. 

Παρακάτω,  ολόκληρα τα δυο βήματα του ΒΗΜΑτος…

Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ Ο «ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΣΘΕΝΗΣ»

Ο Γιάννης Χρυσοβέργης καταπιάνεται με τον «Έλληνα ασθενή» που έγινε ασθενικότερος έως ετοιμοθάνατος, από την εφαρμογή των ευρωπαϊκών συνταγών «σωτηρίας»… Και τώρα που αυτές  απέτυχαν, έρχεται «ανεπαισθήτως» η παραδοχή της αποτυχίας τους… Σημειώνει ο Χρυσοβέργης :

1.   ……η απαίτηση του ΔΝΤ - στην πραγματικότητα των ΗΠΑ και της ομάδας BRIC ( Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα) - να γίνει κούρεμα μέρους του ελληνικού χρέους, ισοδυναμεί με παραδοχή της αποτυχίας του προγράμματος που επιβλήθηκε στην Ελλάδα.

 

2.   Δεν είναι δυνατό η Άγγελα Μέρκελ, η προσωπική φιλοδοξία της οποίας είναι χωρίς όρια, να ομολογήσει στους Γερμανούς πολίτες, πως οι συνταγές που επέβαλε στην Ελλάδα, μείωσαν το ΑΕΠ 25% - μείωση που θα ξεπεράσει το 30% ως το τέλος του 2013 - σε τρία χρόνια, εκτίναξαν την ανεργία από το 8% στο 26% και αύξησαν το Δημόσιο Χρέος της χώρας από το 120% στο 180% και στο τέλος του 2013 στο 190% του ΑΕΠ. Πολυ δε περισσότερο δεν είναι διατεθειμένη να ομολογήσει πως αυτό θα τους κοστίσει πολύ περισσότερο από όσο θα κόστιζε ένα προσανατολισμένο προς την ανάπτυξη πρόγραμμα παρέμβασης στην ελληνική οικονομία το 2010. 

 

Ο συγγραφέας του άρθρου υπογραμμίζει επίσης την ανάγκη του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ να είναι σε ετοιμότητα και να μην επαναπαυθεί στην διαπραγματευτική του "δεινότητα":

     « η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, δεδομένου ότι σε ένα όχι μακρινό μέλλον πιθανότατα θα κληθεί να ασκήσει διακυβέρνηση είτε αυτοδύναμα είτε με κάποιους συμμάχους, οφείλει, πέρα από το σχεδιασμό διαπραγματευτικής στρατηγικής και τακτικής με τους εταίρους, να ετοιμάσει και σχέδια Β και Γ, για την περίπτωση που η διαπραγμάτευση οδηγείται σε αδιέξοδο. 

Όλο το άρθρο του Χρυσοβέργη

Το διαδίκτυο και τα Χούφτελα….

Σκεπτόμουνα (δες σχετικά προηγούμενη ανάρτηση , με Δ.Τσουκαλά και τμήμα αυτοδιοίκησης ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ) ότι ο ερχομός του ΧΟΥΦΤΕΛ στην Ελλάδα και ιδιαίτερα η αποστολή του να επιβάλλει το τριαδικό δόγμα «3 Έλληνες εργαζόμενοι στους ΟΤΑ = 1 Γερμανός "  άνοιξε το δρόμο για διάφορα ιδεολογικοπολιτικά Χούφταλα (εφεξής ΧΟΥΦΤΕΛΑ), με αποτέλεσμα να περιορίζουν την αυτοδιοικητική τους λειτουργία στο να ενημερώνουν – εκεί που θα όφειλαν να  συν-αποφασίζουν….

Ενώ η πλήρης λαμογιοποίηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης φαίνεται ante portas, παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον ο «εξαντρίκ» τρόπος με τον οποίο διάφοροι τύποι του διαδικτύου προσεγγίζουν τα σχετικά προβλήματα. Η επιτυχία τους έγκειται στο ότι ΚΑΙ παράγουν χιούμορ αλλά ΚΑΙ προοιωνίζουν κάποιες καταστάσεις του μέλλοντος, εάν και εφόσον θριαμβεύσει η μνημονιακή νέο-αποικιοκρατία…

Γράφει λοιπόν ο «Αρχαιοπτέρυξ» :

http://archaeopteryxgr.blogspot.gr/2012/11/blog-post_939.html



Δεν θέλω Δημοτικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς. Προτιμώ να κάθομαι σπίτι μου να φροντίζω ό,τι είναι να φροντίζω, ή να το αναθέτω στην γιαγιά, την θεία, την γειτόνισσα, την φοιτήτρια κλπ. Ναι, στην παραοικονομία. Σε καιρούς φτώχειας, μου λένε, δουλεύουμε και για ένα πιάτο φαΐ, για χαρτζιλίκι… Η κοινωνική αλληλεγγύη που δεν είναι κοινωνική, δεν υποκαθίσταται από «Δημοτική».



Δεν θέλω Δημοτική Αστυνομία. Περιφερόμενα παράσιτα που ψάχνουν για λόγο ύπαρξης, μελλοντικοί τραμπούκοι.



Δεν θέλω Δημοτική ύδρευση εάν πρέπει να συντηρώ 100 άχρηστους για να προσλαμβάνουν έναν ιδιώτη υπεργολάβο. Θα μου πείτε «θα πεθάνουμε της δίψας». Θα σας πω αναλάβετε μεταξύ σας να προσλαμβάνετε τον υπεργολάβο, ή κάνετε εθελοντική εργασία χωρίς συντονιστή γκιουλέκα.



Δεν θέλω Δημοτικά Κέντρα «Εξυπηρέτησης» Πολιτών. Θέλω κατάργηση του 90% των πιστοποιητικών και εγγράφων που περνάνε από τα ΚΕΠ. Αυτή είναι η κατάργηση της γραφειοκρατίας.



Δεν θέλω καν Δημοτικούς σκουπιδιάρηδες, εάν είναι να μου πρήζουν τα συκώτια. Σχεδόν προτιμώ την Μαφία, που ξέρω ότι είναι Μαφία, κι ας μην χωνεύω την Μαφία. Μην με πρήζετε και δεν έχω πρόβλημα. Αν πρέπει να διαλέξω τον εκβιαστή μου, προτιμώ αυτόν που δεν με πρήζει!

Δ. Τσουκαλάς : Η Αυτοδιοίκηση απλώς ενημερώνεται...

Σε ανοιχτή επιστολή προς τον Πρόεδρο και τα μέλη της εκτελεστικής επιτροπής του ΕΔΣΝΑ και προς τον ειδικό γραμματέα ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα) που αποστέλνει ο Περιφερειακός Σύμβουλος και βουλευτής Δημήτρης Τσουκαλάς, παρουσιάζεται ανάγλυφη η απαξίωση και ο ευτελισμός της Αυτοδιοίκησης - της τελούσης πλέον υπό την σκέπη του κυρίου Φούχτελ….

Λέει ο Τσουκαλάς :

Για εσάς , την Κυβέρνηση και την task force του Ραϊχενμπαχ τα θεσμοθετημένα όργανα της Αυτοδιοίκησης ΔΕΝ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ, ΜΟΝΟ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΝΤΑΙ!

………..Συγκαλείτε το Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΔΣΝΑ όχι για να αποφασίσουμε αλλά για να ενημερωθούμε από τον Ειδικό Γραμματέα κ. Ματζούφα!!!

Μία ανάλογη παράσταση ενημέρωσης εξελίχτηκε στις 8 Νοεμβρίου στο Περιφερειακό Συμβούλιο, όταν η Περιφερειακή Παράταξη ¨ΑΤΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ-ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ¨ ζήτησε να συζητηθεί η διαχείριση απορριμμάτων.

Σήμερα, ακόμη και αν αφήσουμε στην άκρη το θέμα της Αναθεώρησης του Σχεδιασμού Διαχείρισης Απορριμμάτων, ακόμη και αν αφήσουμε στην άκρη αυτή καθεαυτή την Κυβερνητική επιλογή που ακολουθεί και ο Πρόεδρος και η Ε.Ε. του ΕΔΣΝΑ για τις ΣΔΙΤ , υπάρχει ένα τεράστιο ζήτημα :

Ποιος συζητά και βάζει τους όρους αυτής της σύμπραξης, ποιος θα διαπραγματευτεί εν ονόματι όλων των πολιτών; Από τη μία πλευρά είναι οι επενδυτές και από την άλλη ποιος είναι; Η Κυβέρνηση δια του κ.Γ. Σγουρού.

Έρχεστε εσείς, ως Πρόεδρος του ΕΔΣΝΑ με την εξουσιοδότηση που εξασφαλίσατε από την Εκτελεστική Επιτροπή, να χειριστείτε προσωπικά το θέμα και να δεσμεύσετε με την υπογραφή σας για τα επόμενα 25 χρόνια όλους τους δήμους;;;



………Η λειτουργία των οργάνων της Αυτοδιοίκησης και οι διαδικασίες σχεδιασμού με δημόσια διαβούλευση και συμμετοχή του κοινού, που είναι θεσμικά κατοχυρωμένες στο Ευρωπαϊκό κεκτημένο, δεν μπορεί να υποκαθίστανται από ενημερωτικές συναντήσεις με κυβερνητικούς παράγοντες ούτε από τις αποφάσεις 7μελούς Εκτελεστικής Επιτροπής.



Με ανάλογο πνεύμα χαρακτηρίζεται και η ανακοίνωση του Τμήματος Αυτοδιοίκησης του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ

Στην Κύπρο συζητούν για το μνημόνιο εκ των προτέρων

 

Κάποιοι έχουν βαλθεί  να εντάξουν  την Κύπρο στο καθεστώς των Μνημονίων, με ένα τρόπο που δεν φαίνεται πολύ διαφορετικός από τον τρόπο που ο Παπανδρέου-Τσολάκογλου μαγείρεψε την ένταξη της δικής μας χώρας….Όμως η ελλαδική πείρα φαίνεται να εμπνέει τους δυο πολιτικούς πυλώνες της νέας προεδρικής υποψηφιότητας – τον  Πρόεδρο της Βουλής και  του Κεντρικού Συμβουλίου της  ΕΔΕΚ  κ.Γιαννάκη Ομήρου, όπως και τον  υποψήφιο  Πρόεδρο της  Κυπριακής Δημοκρατίας  κ.Γιώργο Λιλλήκα . Και οι δυο τους  δηλώνουν , τρεις μήνες περίπου πριν από τις κρίσιμες προεδρικές εκλογές του 2013,  ότι δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη η συναίνεση σε ένα μνημόνιο, για το οποίο δεν θα έχουν ερωτηθεί εκ των προτέρων τα κόμματα και οι πολίτες και για το οποίο δεν θα έχουν εκφράσει άποψη κατά τη διάρκεια της διαβούλευσης για τη συνομολόγησή του.

 

"Ένα μνημόνιο, το οποίο θα παραβιάζει κατάφωρα την κρατική κυριαρχία και που θα περιλαμβάνει μόνον μέτρα λιτότητας και δημοσιονομικής πειθαρχίας, με απουσία μέτρων ανάπτυξης", δήλωσε ο κ. Ομήρου, "δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό και αυτό το μήνυμα ας το λάβει σοβαρά υπ` όψη η Κυβέρνηση Χριστόφια". Απαντώντας σε ερώτηση εάν η ΕΔΕΚ και το επιτελείο Λιλλήκα έχουν εξετάσει εναλλακτικό σενάριο, ο κ. Ομήρου δήλωσε ότι "το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι η ενημέρωση" και "να γίνει παρέμβαση σε πολιτικό επίπεδο", διότι "η Τρόικα, κατά τα δύο τρίτα, είναι υπάλληλοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής" και "θα πρέπει ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας με τους συνεργάτες του να απευθυνθούν σε πολιτικό επίπεδο στην ΕΕ, στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και στους Ευρωπαίους αξιωματούχους, για να υποδείξουν ότι αυτές οι πολιτικές της μονόπλευρης λιτότητας και της δημοσιονομικής σιδηράς πειθαρχίας έχουν αποτύχει" όπως τα είπαν οι ίδιοι και "ότι πρέπει να υιοθετηθούν νέες πολιτικές με αναπτυξιακό χαρακτήρα".