Όταν οι Οικολόγοι Πράσινοι εκνευρίζονται….

Διαβάζω την ανακοίνωση των ΟΠ σχετικά με τις μετακινήσεις κάποιων στελεχών ή μελών τους  προς τον ΣΥΡΙΖΑ ή προς τους κκ Μάνο και Τζήμερο :

«Οι Οικολόγοι Πράσινοι συγχαίρουμε τον κ. Τσίπρα και τους κκ. Μάνο-Τζήμερο για τα συντονισμένα πυροτεχνήματα τους περί "οικολογικών μεταγραφών" και τους ευχαριστούμε που επιβεβαιώνουν ότι η οικολογία συνεχίζει να έχει απήχηση στην κοινωνία. 

Όμως η οικολογία δεν μπορεί πια να γίνεται πράσινο άλλοθι για πολιτικές, είτε προς τα δεξιά, είτε προς τα αριστερά, που δεν θέτουν το περιβάλλον ως προτεραιότητα. Οι προεκλογικές μετεγγραφές δεν φτάνουν για να γεμίσουν το κενό από την απουσία οικολογικών θέσεων.»

Πρώτον και κύριον :  έχοντας παρακολουθήσει από κοντά την  αντιμετώπιση  της κρίσης  ενός άλλου σχήματος , και συγκεκριμένα του «Άρματος Πολιτών» από τον ΣΥΡΙΖΑ στη προηγούμενη προεκλογική περίοδο,  και έχοντας δει τη διακριτικότητα και τον πολιτικό πολιτισμό  με τον οποίο αυτός ο τελευταίος  απέφυγε επιμελώς να παίξει έναν οποιονδήποτε διχαστικό ρόλο στο (τότε) απειλούμενο με εξαφάνιση «Άρμα»,  θεωρώ απολύτως άδικο να κριτικάρεται   ο Τσίπρας   ως ηθικός αυτουργός  μεταγραφών οποθενδήποτε προερχομένων…

Η όλη υπόθεση έχει να κάνει με τον εκνευρισμό  και σε τελική ανάλυση με τον μικρομεγαλισμό των ΟΠ , που θεώρησαν το  ποσοστό του 2,93%  στις εκλογές  της  6^ης Μαϊου  ως ανάξιο του έργου και του πολιτικού εκτοπίσματός των.  Αποτέλεσμα αυτού του εκνευρισμού είναι οι διαρκείς βολές που κάνουν εναντίον του Αλέξη Τσίπρα από διαφόρους ιστότοπους, χωρίς ταυτόχρονα  να παραιτούνται  από το να προβάλλουν την ανάγκη  της συμμετοχής τους στο κοινοβούλιο με στόχο κάποιες – μη προσδιοριζόμενες -  μετεκλογικές (και επομένως κυβερνητικές…) συνεργασίες …

Ερώτηση κρίσεως : Γιατί ένας ψηφοφόρος με οικολογικές ευαισθησίες να δώσει σε αυτούς το εισιτήριο της εισόδου στη Βουλή, και να μην δώσει το εισιτήριο της πρωτιάς στον ΣΥΡΙΖΑ, που ορθώνεται ως ανάχωμα στην πορεία της χώρας προς την ολική  καταστροφή  οικονομίας και ποιότητας ζωής,  και που βάλλεται λυσσωδώς  από παντού, καθώς  αναρριπίζει τις ελπίδες όλων των λαών της Νότιας Ευρώπης;

Κατά τα άλλα, η συγκεκριμένη ανακοίνωση των ΟΠ διαπνέεται από έναν παλαιομοδίτικο περιβαλλοντισμό(«προτεραιότητα στο περιβάλλον», «απουσία οικολογικών θέσεων») που  δεν αναδεικνύει, σε αυτή τη δύσκολη εποχή του οικονομισμού και της λογιστικής κουλτούρας,  τη βαθύτερη ενότητα οικονομίας, πολιτικής, ποιότητας ζωής, φύσης…..Που λένε : Δάσκαλε που δίδασκες, και λόγο δεν εκράτεις….

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Εθνική Άμυνα

Στο κοντινό παρελθόν ακούσαμε όχι λίγα ευχολόγια  από «διεθνιστές», «αντιμιλιταριστές», «εκσυγχρονιστές» και άλλους εικάζοντες  το «τέλος της Ιστορίας» -  και επομένως το τέλος της πιθανότητας  συμβατικών πολέμων  στα πέριξ ή και εντός της «ευρωπαϊκής οικογένειας»…. Ακούσαμε και τους ευρωτραφείς  συμβουλάτορες  τύπου Κον Μπεντίτ να μας εγκαλούν για τις εξοπλιστικές μας δαπάνες, χωρίς να  μας εκθέτουν τις δικές τους   συμβολές στην εμπέδωση της ευρωπαϊκής ασφάλειας – η οποία   προφανώς θα απέβαινε εις βάρος των συμφερόντων  της  γαλλογερμανικής εξοπλιστικής βιομηχανίας…

Ακούσαμε πολλά και διάφορα για τα ελληνικά αμυντικά  κόστη , όμως αυτά τα κόστη ελάχιστα αντιμετωπίσθηκαν  ως επένδυση στον τομέα της ασφάλειας και της αποτροπής κινδύνων εις βάρος της χώρας…Και τώρα, η  χθεσινή τρίωρη επαφή  του Αλέξη Τσίπρα, του Μανώλη Γλέζου και των άλλων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, με τη στρατιωτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, έδειξε πραγματικά την υπεύθυνη στάση της μείζονος Αριστεράς στα ζητήματα της αμυντικής οχύρωσης της χώρας. Δικαίως η πλευρά  του ΣΥΡΙΖΑ  έθεσε το ζήτημα της «παραγωγής»  του ίδιου επιπέδου αμυντικής ικανότητας  της χώρας, με το μικρότερο δυνατό κόστος !  Και μέσα στα πλαίσια του ίδιου συλλογισμού,  δικαίως  αναφέρθηκε στην ανάγκη του περάσματος της  αμυντικής πολεμικής βιομηχανίας  υπό ελληνικό εθνικό έλεγχο, για να ανασυγκροτηθεί και  αξιοποιηθεί προς όφελος της μαχητικής ικανότητας των Ενόπλων Δυνάμεων…..

Όλα αυτά ήταν υπεύθυνα, καθαρά και ξάστερα – έστω κι αν κάποιοι προτίμησαν να ψειρίζουν τα οπίσθια της μαίμούς …Εννοώ μερικούς   που δυσαρεστήθηκαν από τη στάση  του ΣΥΡΙΖΑ με  την εκ μέρους του  ανάληψη υπεύθυνης θέσης για την ολότητα των κοινωνικών και πολιτικών θεμάτων – της άμυνας συμπεριλαμβανομένης…Θα προτιμούσαν ένα ΣΥΡΙΖΑ που θα διατυπώνει αβλαβείς, αντιπολεμικές και φιλειρηνικές γενικότητες, για να δίνει πάτημα στη δική τους κριτική…

Δυστυχώς, στη πολιτική υπάρχει κι αυτό το φαινόμενο : Αντί κάποιοι να επιχαίρουν από  τη προσχώρηση των άλλων στην άποψή τους, αισθάνονται δυσαρεστημένοι. Η προτίμηση της  «μη-δικαίωσης» είναι  ένα είδος πολιτικού μαζοχισμού, αλλά η ζωή έχει τις δικές της ανάγκες και είναι ικανή να παραμερίζει κάθε  αβανγκαρντισμό….

Κριστίν Λαγκάρντ : «διαίρει και διεύθυνε»……..

«Διαβολή» σημαίνει ρουφιανιά, σημαίνει πρόκληση αντιθέσεων και συγκρούσεων δι’  ίδιον όφελος, σημαίνει διχαστικό πνεύμα, σημαίνει «διαίρει και διεύθυνε»….Στην Ελλάδα της εποχής του Μνημονίου γεμίσαμε από τέτοιες διαβολές, σε βαθμό απίστευτο και άκομψο… Η κυβέρνηση του Παπανδρέου-Τσολάκογλου επιχείρησε επανειλημμένα    να εκτρέψει τη δημόσια προσοχή από τις δικές της ευθύνες,  βάζοντας στο στόχαστρο  δημοσίους υπαλλήλους, γιατρούς, δικηγόρους, φορτηγατζήδες, ταξιτζήδες, «ψευτοανάπηρους»  και οτιδήποτε άλλο,  ανάλογα με τη  περίσταση. Οι μεν εναντίον των δε,  οι δε εναντίον των μεν, και η δουλειά να γίνεται : Οι νεοαποικιακές δυνάμεις της κινεζοποίησης και  του εξανδραποδισμού των εργαζομένων, να προωθούν τις εγκληματικές και νεοφεουδαρχικές επιθέσεις τους εναλλάσσοντας στόχους και χρησιμοποιώντας πάντοτε κάποιο ιδεολογικό πρόσχημα για την προέλασή τους…

Με αυτό το διχαστικό και ιδιοτελές σκεπτικό,  η κυρία Λαγκάρντ , Γενική Διευθύντρια  του ΔΝΤ,  χρησιμοποίησε την εικόνα μιας φτωχής αφρικανικής χώρας εναντίον της Ελλάδας και των εργαζομένων της.  

«Σκέφτομαι πολύ περισσότερο τα παιδιά σε ένα σχολείο σε μικρό χωριό στο Νίγηρα, που πηγαίνουν στο μάθημα μόνο για δύο ώρες την ημέρα και αναγκάζονται να μοιραστούν στα τρία ακόμα και την καρέκλα του θρανίου και προσδοκούν τη μόρφωση. Τα έχω μονίμως στο μυαλό μου. Γιατί πιστεύω ότι χρειάζονται πολύ περισσότερη βοήθεια από ό,τι οι άνθρωποι στην Αθήνα»

Σιγά μην την ένοιαξε το χωριό του Νίγηρα και τα παιδιά σχολικής ηλικίας ! Απλούστατα, η κυρία Γενική Διευθύντρια εξοργίστηκε  από τη προοπτική της αποδέσμευσης  της Ελλάδας από τα δεσμά του ΔΝΤ, εξοργίστηκε από τη δυναμική του ελληνικού αντιμνημονιακού κινήματος,  από τη πιθανότητα  ενός σοβαρού πλήγματος εναντίον της κυριαρχίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, από τη πιθανότητα ενός νέου μοντέλου ευρωπαϊκής  διαχείρισης κρίσεων και χρεών.

 Γι αυτό και εκστόμισε ανοησίες πρώτου μεγέθους, ελάχιστα πειστικές για τη διεθνή κοινή γνώμη – όπως έδειξαν οι αντιδράσεις του διεθνούς τύπου. Γι αυτό επιχείρησε , με τη διασπορά  μιας αόριστης ανησυχίας, να επηρεάσει τη συμπεριφορά  των μικρομεσαίων  κοινωνικών τάξεων,  που  έχουν συμπεριληφθεί στο αμέσως προσεχές «θυματολόγιό» της….

ΑΜΕΑ και μνημονιακή ανθρωποφαγία….

                 Το τελευταίο διάστημα η  αντιμετώπιση των Ανθρώπων Με Ειδικές Ανάγκες (ΑΜΕΑ) έχει προσλάβει τα χαρακτηριστικά μιας σιωπηρής   υπονόμευσης των παραδοσιακών προνοιακών θεσμίσεων , που ανάγονται στο μακρινό παρελθόν : Τότε που η συστηματική δημόσια μέριμνα  αντικατέστησε την ευκαιριακή και μικρής εμβέλειας ιδιωτική φιλανθρωπία. Τα τελευταία τρία χρόνια οι ΑΜΕΑ βρίσκονται κάθε λίγο και λιγάκι στους δρόμους, άλλοτε πορευόμενοι από την πλατεία Ομονοίας στο Σύνταγμα, άλλοτε αποκλείοντας το Υπουργείο Υγείας στην οδό Αριστοτέλους ,   άλλοτε μπλοκάροντας  τα γραφεία του Ενιαίου Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας(ΕΟΠΠΥ).

Παρά τις κατά καιρούς  υποσχέσεις  για την αντιμετώπιση των εξόδων των ΑΜΕΑ, που είναι σχετικά λίγα και που ήδη  έχουν  γίνει λιγότερα λόγω δραστικών περικοπών, παρατηρούνται ακραία φαινόμενα αθέτησης υποσχέσεων. Φαινόμενα    που μάλιστα ενδέχεται  να εμπίπτουν στη ποινική σφαίρα  - υπό την έννοια της «παράβασης καθήκοντος» ορισμένων εντεταλμένων οργάνων…Λόγου χάρη η περίπτωση του Σικιαριδείου Ιδρύματος : Το οποίο συστάθηκε το 1939  με Αναγκαστικό Νόμο (1604/1930), με βάση τον οποίο το Κράτος αποδέχθηκε την δωρεά του θανόντος Σικιαρίδη αλλά υπό τον όρο να χρηματοδοτεί τις τρέχουσες λειτουργικές ανάγκες  του ιδρύματος…

Παρά την υποχρέωση αυτή, το ελληνικό δημόσιο για πρώτη φορά   δεν έχει  καλύψει τα λειτουργικά έξοδα του ιδρύματος για το έτος  2012.  Το αποτέλεσμα που βρίσκεται πλέον ante portas , είναι η διακοπή της λειτουργίας του Σικιαριδείου ιδρύματος  από τις 13 Ιουνίου και η επιστροφή των 200 παιδιών του ιδρύματος  στη ζοφερή κατάσταση του οικιακού εγκλεισμού, χωρίς εκπαίδευση και χωρίς προοπτικές παραγωγικής  ένταξης στην ελληνική κοινωνία….

Το προσωπικό των ιδρυμάτων παροχής υπηρεσιών στους ΑΜΕΑ βρίσκεται σε αναταραχή, έχοντας πλέον εξαγγείλει απεργίες για τις 29 και 31 Μαϊου, ενώ επίσης προγραμματίζει αποκλεισμό του Υπουργείου υγείας στην οδό Αριστοτέλους στις 31 Μαϊου.

Οι γονείς και συγγενείς των ΑΜΕΑ, όλες γενικά οι συλλογικότητες  του ευρύτατου χώρου, βρίσκονται σε εγρήγορση. Όλοι  είναι αποφασισμένοι να δείξουν τη δυναμική αντίθεσή τους στη μνημονιακή ανθρωποφαγία  εναντίον των πιο ευπαθών ομάδων του πληθυσμού – είτε αυτή  τελείται με  πράξεις ή παραλείψεις…

Σχετικές αναρτήσεις : http://oikonikipragmatikotita.blogspot.com/2012/04/blog-post.html

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.com/2012/03/blog-post_2320.html

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.com/2012/03/blog-post_4598.html 

Γ. Παπαγιαννόπουλος : Τι είναι η Πατρίδα μου;

 Τι είναι η πατρίδα μας;

 Μην είν' οι κάμποι;

Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά;

Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;

Οι παραπάνω στίχοι του Ιωάννη Πολέμη έμειναν στην νεοελληνική ιστορία σαν ένα ρητορικό ερώτημα, που κάποτε μάλιστα χλευάσθηκε  από τους επισπεύδοντες στη διαδικασία «ενσωμάτωσης»  της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγνεσθαι…Σήμερα που αυτή η «ενσωμάτωση» προσλαμβάνει τη μορφή μιας δυϊστικής και νεοαποικιακής σχέσης , με ολόκληρο τον ευρωπαϊκό νότο να προωθείται ή εξωθείται  στη δομή της ειδικής οικονομικής ζώνης,  πολλοί  ξυπνάνε από τον «εκσυγχρονιστικό λήθαργο» ανακαλύπτοντας ότι η Πατρίδα είναι πολλά και διάφορα, όχι όμως και η υποταγή στο ζυγό των μνημονίων…

Ο Γιώργος Παπαγιαννόπουλος αναφέρεται στο ζήτημα (εφημερίδα ΠΑΡΟΝ, 27.5.12)   , με ικανή δόση «Οδύσσειας» από το περιοδικό ΑΝΤΙΦΩΝΟ….. 

"Το ερώτημα έρχεται και επανέρχεται, με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά, όλες τις τελευταίες δυό-τρεις δεκαετίες της ευδαιμονίας και του πλαστικού χρήματος. Που συνοδεύτηκε από αμνησία ως προς το: «ποιος αλήθεια είμαι εγώ και που πάω». Με ευκολία αλλαξοπίστησαν πολλοί, προσχώρησαν αμαχητί στον «εκσυγχρονισμό», στον εθνομηδενισμό, στην εθελοδουλεία. Τελείως  αμέριμνοι. Μα να, μια και ως γνωστόν η «ιστορία κύκλους κάνει»,  απείρως πολλοί, τρώγοντας την κατραπακιά των δύο Μνημονίων, βρέθηκαν απορούντες, βρέθηκαν απροετοίμαστοι. Συνάμα, αναγκασμένοι να δώσουν νέα ερμηνεία. Κι΄ έτσι , μετά τις μούντζες και τις κατάρες, μετά την       συνωμοσιολογία, ήλθε η ώρα να επαν-ανακαλύψουμε λέξεις και έννοιες απαγορευμένες, υπόγειες διαδρομές που σε κρατήσαν και σε κρατάνε αιώνες ζωντανό, όσες φορές το πίστεψες. Επανέρχεται έτσι ξανά στο προσκήνιο η Ελλάδα και ο Ελληνισμός, η Πατρίδα. Σταμάτησε πρόσκαιρα και η συκοφαντία. Αμηχανία έπεσε πάνω από το στρατόπεδο των «εκσυγχρονιστών και εκείνου του τμήματος της αριστεράς που παραμένει αμετανόητα εθνο-μηδενιστικό. Γιατί το ερώτημα είναι Συντριπτικό: Μπορεί μια κολοβομένη, αποκομμένη από τις ρίζες της Χώρα, ένα αποκομμένο από την ιστορία του Έθνος, να επιβιώσει; Από πού θα αντλήσει δύναμη αν όχι από το πλούσιο παρελθόν του, αν δεν ξανα-ανακαλύψει το νήμα που συνδέει το χθες με το σήμερα, το αξιακό σύστημα που του μεταδόθηκε διαμορφούμενο και ανανεούμενο ανά τους αιώνες; Για να σμιλευθεί ξανά το χθες με το σήμερα, για να υπάρξει αύριο…..

Όσοι αρνούνται αυτή την πραγματικότητα , αποχωρούν οικιοθελώς από το Corpus ,δεν εγγράφονται στην Τιτάνια Προσπάθεια που γίνεται για την επιβίωση μας στον 21^ο αιώνα

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΕΣ

Το τελευταίο διάστημα ενισχύεται όλο και περισσότερο το ρεύμα των ανθρώπων με παρουσία  στο οικολογικό κίνημα, που ανεξάρτητα από τον γενικότερο πολιτικό τους προσανατολισμό δηλώνουν διατεθειμένοι να στηρίξουν το  εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ  κατά των μνημονίων. Αρκετά στελέχη του χώρου των Οικολόγων Πρασίνων   εκφράζουν τη φιλική τους διάθεση απέναντι στη μεγάλη δημοκρατική συσπείρωση με επίκεντρο την  ριζοσπαστική και ανανεωτική αριστερά, που μπορεί να δώσει διέξοδο στα εσωτερικά αδιέξοδα και ελπίδες στους λαούς της Ευρώπης. Εκτός από τους Οικοσοσιαλιστές, που αποτελούσαν  αναγνωρισμένη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από τις δυνάμεις της οικολογίας  του ΣΥΝ με άτομα όπως ο Κωνσταντάτος, ο Μπιλίνης, η Καφαντάρη και άλλοι, μια νέα συλλογικότητα συμπαρατάσσεται  στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο της Αριστεράς. Είναι η Πολιτική Κίνηση για μια νέα Ελληνική Οικολογική Αριστερά, που σε πρόσφατη διακήρυξή της δηλώνει :

« Επιλέγουμε μια κοινωνία διαφορετική από αυτή που σχεδιάζουν για εμάς οι δυνάμεις της συντήρησης, εγχώριες κι ευρωπαϊκές – και ταυτόχρονα μια κοινωνία ριζικά διαφορετική από αυτήν προ της κρίσης: μια κοινωνία αλληλεγγύης, βιώσιμη και αειφόρο, στα μέτρα του ανθρώπου και όχι του χρήματος….»

Οι εξελίξεις αυτές σκιαγραφούν μια νέα δυναμική στο χώρο της Πολιτικής Οικολογίας, που μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές ανακατατάξεις μετά τη 17^η Ιουνίου. Προς το παρόν πάντως εμείς  οι  «Οικολόγοι Ριζοσπάστες»,   αποφασισμένοι απόλυτα  να συμβάλουμε με όλες τις δυνάμεις μας  στη «λάντζα» της νέας προεκλογικής καμπάνιας, δεν θα συμμετάσχουμε σε καμιά συζήτηση περί προσώπων και περί ιδεολογιών - πέραν αυτών που απαιτεί η συγκυρία.

Η συμμετοχή μας στις εκλογές της 6^ης Μαϊου  έγινε με τις πλέον μινιμαλιστικές πολιτικές στοχεύσεις, με πανελλαδική και όχι τοπική και ψηφοσυλλεκτική διάθεση,  με κείμενα στην ΑΥΓΗ, στην ΕΠΟΧΗ, στο διαδίκτυο, με παρουσία στη τηλεόραση και σε ραδιοφωνικούς σταθμούς – κυρίως όμως και προπάντων με τη ζωντανή παρουσία μας σε συγκεντρώσεις. Οι 5232 ψήφοι που δόθηκαν στον υποφαινόμενο ήταν ενδεικτικοί της οικολογικής ευαισθησίας που ενδημεί στον χώρο της ευρείας Αριστεράς.  

Στη νέα μεγάλη καμπάνια για τις εκλογές , σε αυτό τον «2^ο αντιμνημονιακό γύρο»,  θα είμαστε και πάλι παρόντες ολόψυχα και ολόπλευρα,  με υποψήφιο αυτή τη φορά τον Νίκο Ζαχείλα, εκδότη της «Οικολογικής Εφημερίδας». Και εννοείται  πως φυλάμε δυνάμεις για τον τρίτο και αποφασιστικό γύρο, που θα περάσει η χώρα μας μετά τη νίκη των αντιμνημονιακών δυνάμεων στις 17 Ιουνίου, όπως επίσης για τις όποιες ιδεολογικές και προγραμματικές ζυμώσεις  ακολουθήσουν. Εξ άλλου,  μια ζωή  αυτό κάνουμε….

Η Πρυτανεία λέει ΟΧΙ στα χρυσορυχεία…

                  

Το Πρυτανικό Συμβούλιο του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Ιωάννης Α. Μυλόπουλος, Πρύτανης ΑΠΘ
Ιωάννης Δ. Παντής, Αντιπρύτανης Οικονομικού Προγραμματισμού και Ανάπτυξης
Δέσπω Αθ. Λιάλιου, Αντιπρύτανις Ακαδημαϊκών Υποθέσεων και Προσωπικού
Σοφία Α. Κουίδου-Ανδρέου, Αντιπρύτανις Έρευνας )   έβαλε τελικά πάγο  στους  χρυσοθήρες στη Βόρεια Χαλκιδική, αφού προηγουμένως διατύπωσε πάμπολλες επιφυλάξεις για τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων,  που εκπονήθηκε για τη συγκεκριμένη περίσταση….Αξιοσημείωτες ήταν οι επιφυλάξεις που διατυπώθηκαν για την έννοια(ή καραμέλα…) της «αειφορικής εκμετάλλευσης» - που χρησιμοποιήθηκε στη συγκεκριμένη περίπτωση για να δηλώσει την απουσία περιβαλλοντικών επιπτώσεων σε όλο το εύρος των 264.000 στρεμμάτων των ορυχείων…Το Πρυτανικό Συμβούλιο υπογράμμισε ιδιαίτερα την τεράστια κλίμακα των έργων στο συγκεκριμένο χώρο με τον συγκεκριμένο παραγωγικό περίγυρο (γεωργία, τουρισμός κλπ) για να καταλήξει  :  

«Το Πρυτανικό Συμβούλιο εκτιμά ότι ούτε η δαιμονοποίηση και η de facto απόρριψη κάθε αναπτυξιακής δραστηριότητας που κινείται στην κατεύθυνση της αξιοποίησης των φυσικών πόρων, ούτε όμως και η άκριτη αποδοχή μεγάλων επενδύσεων, στη λογική της υπέρβασης της οικονομικής κρίσης, χωρίς την ολοκληρωμένη εξέταση και διασφάλιση του συνολικού αναπτυξιακού οφέλους, της κοινωνικής συνοχής και της προστασίας του περιβάλλοντος, είναι πράξεις συμβατές με τον επιστημονικό ορθολογισμό.» 

ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Από τον Κον Μπεντίτ μέχρι την EUROBANK

Ο κύριος Κον Μπεντίτ : Δεν υποστηρίζει το Μνημόνιο, αλλά είναι εναντίον της ακύρωσής του ! Δηλαδή τι Γιάννης, τι Γιαννάκης !

Και ενοχλείται για τις υποσχέσεις της Αριστεράς , σχετικά με την ανατροπή των όρων του Μνημονίου στο μισθολογικό μέτωπο. ΠΡΟΣΟΧΗ, δεν βρίσκει αυτές τις υποσχέσεις ουτοπικές και ανεφάρμοστες στην παρούσα συγκυρία-  κάτι που θα σήκωνε συζήτηση – αλλά ηλίθιες….

“Στο πρόγραμμα της Αριστεράς υπάρχουν δύο πράγματα: Η ακύρωση όλων των αποφάσεων όσον αφορά τους μισθούς, επομένως την ακύρωση της μείωσης των μισθών και δεύτερον, βασικός μισθός 1.300 ευρώ. Αυτό είναι τρελό! Τελείως ηλίθιο! Εάν ζητήσουμε από κάποιον να υιοθετήσει αυτό το πρόγραμμα, καλύτερα να του πούμε: “Θέλεις να αυτοκτονήσεις με πιστόλι ή με τσεκούρι;”

Φυσικά ο  κύριος Κον Μπεντίτ έχει διαφορετική στόχευση από την ευρεία Αριστερά και τις δημοκρατικές –πατριωτικές δυνάμεις :  Αυτές οι δυνάμεις στοχεύουν στην καταγγελία του προσχηματικού χαρακτήρα  των μνημονίων και στην αποδόμησή τους, αυτός ο κύριος ενδιαφέρεται απλώς να τους βάλει βαζελίνη…Γι αυτό και υποστήριξε σε πρόσφατη συνέντευξη τύπου, ότι

«το  μνημόνιο πρέπει να «προσαρμοστεί» χωρίς να «επηρεαστούν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις»…..

Κατά τα άλλα , αξιοσημείωτη ήταν η νέα σαχλαμάρα   που εκτόξευσε  ( αυτοκτονία με τσεκούρι….)  και φυσικά το λεχθέν  περί πιθανής στρατιωτικής  παρέμβασης (“υπάρχει μια παράδοση στην Ελλάδα…”) : Γιατί σύμφωνα με το μυαλουδάκι του οτιδήποτε εντάσσεται στην ελληνική παράδοση (τσάμικο, καλαματιανό,  κούλουμα κλπ) είναι επαναληπτέο ….

Εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ  ο Κον Μπεντίτ, εναντίον και η EUROBANK….Εξ ου και η πρόσφατη ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ,  για την ντιρεκτίβα περί καταψήφισης του πολιτικού σχηματισμού που απειλεί την  τραπεζική τάξη πραγμάτων....

Λέει η ανακοίνωση : «Με οργανωμένες συναντήσεις στελεχών της Τράπεζας, μεταφέρεται η άμεση απειλή στους εργαζόμενους, ότι αν ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, θα κλείσει η τράπεζα και θα χάσουν τη δουλειά τους…»

«Δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι», λέει ένα γνωμικό. Ας το αξιοποιήσουν δεόντως, οι πραγματικοί φίλοι της Πολιτικής Οικολογίας……

ΟΙΚΟΛΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Η  γκαντεμιά των «Οικολόγων Πρασίνων» που βρέθηκαν εκτός Βουλής για ένα 0,07%, εξόργισε πολλούς από αυτούς και τους οδήγησε σε κρίσεις ιδιαίτερα απαξιωτικές για τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι άνθρωποί μας υποτίμησαν δραματικά τη σημασία της είσπραξης ενός αριθμού ψήφων (2,93%)πραγματικά τεράστιου σε σχέση με τη δραστηριότητα που κατέβαλαν και την ακτινοβολία που είχαν, ενώ ουδόλως αναρωτήθηκαν για τη βαθύτερη σχέση τους   με τη βίαιη «αποανάπτυξη»,  που επιβλήθηκε στην ελληνική κοινωνία όχι για λόγους εξυγίανσης και μελλοντικής ανόρθωσης, αλλά για τον τελικό πλειστηριασμό της  από το  μεγάλο χρηματιστικό κεφάλαιο….

Η πολιτική οικολογία , ως προβληματική και δυναμική για τη ποιότητα ζωής, για μια νέα ζεύξη παραγωγικών δυνάμεων και παραγωγικών σχέσεων και σε βάθος χρόνου σαν μια δυναμική δομικής και σοσιαλιστικής  αλλαγής , θα είναι προφανώς παρούσα στο άμεσο και απώτερο μέλλον, ανεξάρτητα από τις επιθυμίες των όποιων Οικολόγων Πρασίνων…Όμως θα πρέπει να γίνεται απολύτως σαφές ότι οι επιθέσεις εναντίον της πολιτικής εστίας που υπό τις παρούσες συνθήκες φιλοξενεί τον ριζοσπαστικό οικολογισμό – τουτέστιν ΣΥΡΙΖΑ – παρεμποδίζουν ΚΑΙ τις πρακτικές συστράτευσης δυνάμεων για αυτονόητες κοινωνικές επιδιώξεις αλλά ΚΑΙ το νηφάλιο διάλογο που απαιτείται για την προγραμματική ανακαίνιση αμφοτέρων των μερών…Όταν λόγου χάρη διαβάζει κανείς σε ένα από τα μπλογκ του χώρου των ΟΠ ως  ρεζουμέ  πρόσφατης ανάλυσης ότι «Σύμπραξη με το ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει πλέον άνευ όρων ένταξη στο κόμμα της μαφιοκρατίας και της παραοικονομίας, στο «κόμμα της δραχμής», αυτό που προσλαμβάνει είναι ένα αβυσσαλέο μίσος και ταυτόχρονα μια προσπάθεια τορπιλισμού  των όποιων συμπράξεων, προεκλογικού ή μακροπρόθεσμου χαρακτήρα.

Να υποθέσω ότι όλα αυτά υποκρύπτουν   μια έλλειψη πολιτικής αυτοπεποίθησης ; Ότι κάποιοι φοβούνται μήπως χαλάσουν με τις πολιτικές παλιοπαρέες και χάσουν την ιδεολογική ταυτότητά τους; Δυσκολεύομαι να ισχυριστώ κάτι τέτοιο, όσο και αν μεγάλο μέρος των ΟΠ είναι οικολόγοι νέας εσοδείας…Το πιο ενδιαφέρον  πάντως  θα ήταν μια τελική και απολύτως ξεκάθαρη απόφανσή τους για τα μνημόνια – που θα τους έβαζε στο κύριο πολιτικό «ντέρμπυ» της 17^ης Ιουνίου  και θα δικαιολογούσε  την όποια κατεβασιά τους :  αυτόνομη ή σε συνεργασία με το (μαφιόζο) Τσίπρα, τον Κουβέλη ή  τον Μάνο……

Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ

 
του Δημήτρη Χρυσικόπουλου *

 

Υπάρχει δυνατότητα συμμετοχής της Ελλάδας σε μια άλλη διεθνή συλλογικότητα, πέρα από αυτή της ΕΕ;  Ποιος είναι ο απολογισμός της συμμετοχής της στο πλαίσιο της ΕΕ, ποια ήταν η εξέλιξη της παραγωγικής και πολιτικής της φυσιογνωμίας  και ποιες μπορεί να είναι οι επιδιώξεις της για το μέλλον; Τα άρθρα όπως αυτό που ακολουθεί προκαλούν εκνευρισμό σε κάποιους  «ευρωπαϊστές» , που υποστηρίζουν άκριτα κάθε τι προερχόμενο από την Εσπερία, όμως στις παρούσες συνθήκες έχουν αναντίρρητα θέση στον δημόσιο διάλογο.

Γράφει ο Χρυσικόπουλος :

Η Ρωσία εάν και προσέγγισε με κάθε τρόπο την Ευρωπαϊκή Ένωση με στόχο τη δημιουργία μίας τεράστιας αγοράς (θυμηθείτε την πρόταση του Πούτιν προς τη Μέρκελ για τη δημιουργία ενιαίου χώρου από τη Λισαβόνα έως το Βλαδιβοστόκ), οδηγήθηκε τελικά σε αδιέξοδο των συζητήσεων κυρίως με υπαιτιότητα της Γερμανικής ηγεσίας, η οποία και προασπίζεται πεισματικά και με κάθε τρόπο τον ρόλο του «ηγεμονίσκου» του ευρωπαϊκού χώρου

Ο ίδιος κάνει ένα πρόχειρο υπολογισμό για να υποστηρίξει ότι

Ύστερα από τριάντα χρόνια συμμετοχής μας στην Ε.Ε, καταστράφηκε η βιομηχανική και βιοτεχνική παραγωγή της χώρας (σε ποσοστό άνω του 80%) δεδομένου ότι στις βασικές αρχές της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας που εφαρμόζει και η Ευρώπη δε νοούνται μέτρα προστασίας της βιομηχανικής παραγωγής ακόμα και στις μικρές οικονομίες όπως είναι η Ελληνική. Η κοινή αγροτική πολιτική της Ε.Ε οδήγησε την αγροτική παραγωγή της χώρας σε μαρασμό (με μεγαλύτερο θύμα τη κτηνοτροφική παραγωγή).

Σημειώνει ο  ΔΧ :

Η Ευρασιατική Ένωση αποτελεί σήμερα μία τεράστια αγορά 170 εκατομμυρίων καταναλωτών, με χώρες των οποίων το συνολικό ΑΕΠ ξεπερνά τα 4 τρις δολάρια και που ελέγχουν το 30% των παγκόσμιων ενεργειακών αποθεμάτων. Σύντομα θα ενταχθούν στον χώρο αυτό και άλλα κράτη (πρώην δημοκρατίες της Ε.Σ.Σ.Δ όπως το Τατζικιστάν, η Αρμενία, το Κυργιστάν αλλά ακόμα η Ουκρανία και η Μολδαβία που για την ώρα λειτουργούν στα πλαίσια της ένωσης έως παρατηρητές).

Όλο το άρθρο

Σερβίρεται κρύα

του www.ecocity.gr

 Άνοιξε τη πόρτα, ένα χρόνο πριν  

 και μπήκε υπεροπτικά. 

 Με αέρα παντογνώστη,  

 πέρσι τον Ιούνιο πήρε εντολή 

 και γραμμή για αποφάσεις  

 σε σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα, που εμπόδιζαν εμπορικές βλέψεις.  

 Δίχως να εξετάσει την ουσία  

 και τις συστάσεις ΜΚΟ,

 απέρριψε τη γνωμάτευση  

 του περιβαλλοντικού οργάνου των εκπροσώπων του λαού. 

 Έστησε καραούλι 

 και άρπαξε την ευκαιρία νύχτα. Τους έπιασε όλους στον ύπνο  

 και πέρασε αποφάσεις 

 προκλητικές για την αδιαφορία στο Κοινό καλό και στη περιβαλλοντική προστασία.  

 Ενέργειες που του έχουν  

 χαρίσει τη ντροπή. 

 Τώρα, ένα χρόνο μετά την αγέρωχη είσοδό του, 

 πέρασε στην έξοδο. Παριστάνοντας πως έχει  

 άγνοια της ζημιάς που έκανε

 ζήτησε την ψήφο  

 του ρυπασμένου πολίτη. 

 Πήρε το φτύσιμο.  

 Τώρα παρακαλάει τον  

 Van Gels 

 Θέλει να μπει στη λίστα.  Ζει την εκδίκηση των επιλογών, που τον εγκλώβισαν  στον δακτύλιό του…

YΓ. Οικονικής : Υπέροχο το σχόλιο του  www.ecocity.gr Φυσικά αναφέρεται στον γνωστό κύριο που προ μηνός παραπονιόταν γιατί φοβόταν να βγει με τη γυναίκα του να πιεί καφέ !  

Το ευρώ δεν είναι παράδεισος - η δραχμή δεν είναι κόλαση

 

Ο δημόσιος διάλογος για την υπόθεση του εθνικού νομίσματος  αποφέρει  πρωτίστως κινδυνολογίες, γιατί αυτό είναι συμβατό με το οικοσύστημα των ωδικών πτηνών της Μαζικής Ενημέρωσης…Ακόμη ψάχνω να μάθω το όνομα κάποιου  απερίγραπτου πανεπιστημιακού (ε,ρε, τι τραβάει η φοιτητιώσα νεολαία…)που  σε εκπομπή κρατικού καναλιού (παιχθείσα και ξαναπαιχθείσα, για να την εμπεδώσουμε….) υποστήριζε ότι σε περίπτωση επιστροφής στη δραχμή, η αγορά ενός πακέτου τσιγάρων από το περίπτερο θα γίνεται με μια στοίβα  χρημάτων !

Όμως είναι γεγονός ότι το «ανήκομεν εις την ευρωζώνην» έχει μετατραπεί σε σημαία ενός μεγάλου μέρους  του πολιτικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένης της Αριστεράς,  κι αυτό βραχυκυκλώνει  μια  ψύχραιμη συζήτηση για την ολότητα των όρων και δυνατοτήτων που συνεπάγεται μια νομισματική επιλογή.

Ερώτημα : Γιατί  το ευρώ έχει συνδεθεί συστημικά και ιδεολογικά  με την ευημερία  και πρόοδο της ΕΕ, τη στιγμή που διεκπεραιώνει  πολιτικές  λογιστικές, αποσταθεροποιητικές, ηγεμονικές, ανεγκέφαλης «παλαιοκαπιταλιστικής» νοοτροπίας; Και αντίθετα : Γιατί ένα εθνικό  νομισματικό σύστημα- στη προκειμένη περίπτωση της δραχμής – συνεπάγεται οπωσδήποτε απόκλιση από το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και επιστροφή στον μεταπολεμικό πρωτογονισμό;

Στο συνολικό διάλογο δεν απουσιάζουν εκατέρωθεν απόψεις που παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Σημειώνω αυτήν του Ναπολέοντα Μαραβέγια, που διατυπώνεται  στην εφημερίδα  ΤΑ ΝΕΑ (16.5.12 )

Ο Μαραβέγιας υποστηρίζει ότι

«η έξοδος από το ευρώ θα σημάνει άμεσα πλήρη αδυναμία δανεισμού από το εξωτερικό προκειμένου, αφενός, να μπορούμε να εξασφαλίσουμε τουλάχιστον μέρος των αναγκαίων εισαγωγών μας, αφετέρου, για να καλυφθεί το ετήσιο πρωτογενές έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού ύψους 4-5 δισ. ευρώ που υπάρχει ακόμη (το έλλειμμα δηλαδή των δημοσίων εσόδων σε σχέση με τις δημόσιες δαπάνες μισθών, συντάξεων κ.λπ., χωρίς τους τόκους των δανείων)».

Σημειώστε τη φράση του ΝΜ : έξοδος από το ευρώ=πλήρης αδυναμία δανεισμού…Από πού όμως  συνάγεται αυτή «εξίσωση»; Μήπως από το ιδεολόγημα ότι η ΕΕ είναι ο σύμπας κόσμος;

Σπύρος Σγούρος 1962-2012

Ο Σπύρος Σγούρος, αγαπητός φίλος και συναγωνιστής, όργωσε το οικολογικό κίνημα σε πλάτος και σε βάθος  από τα φοιτητικά του χρόνια ως πρόσφατα,  μέχρι να μας έλθει το πικρό μήνυμα του θανάτου του. Από τα Εξάρχεια και την οδό Αραχώβης, με την «Οικολογική Εφημερίδα» και την  «Οικολογική Πρωτοβουλία», στη συνέχεια στην οδό Ισαύρων  με  την Εναλλακτική Κίνηση Οικολόγων, με τους Οικολόγους Εναλλακτικούς , με το μεγάλο και επιτυχημένο εγχείρημα της ΔΗΩ ,  με  τη στράτευσή του σε αυτοδιοικητικά σχήματα και τη παρουσία του στο χώρο της Πράσινης Πολιτικής  και  των Οικολόγων Πρασίνων, ο Σπύρος Σγούρος ξόδεψε  την ολότητα της ώριμης ζωής του για την υπόθεση της  Οικολογίας. Τον θυμάμαι στις  παλιές ατέλειωτες συνεδριάσεις της Οικολογικής Εφημερίδας, όταν οι αποφάσεις του «χώρου» παίρνονταν συναινετικά και ευνοούσαν τους αποφασισμένους να συνεδριάσουν μέχρι τελικής πτώσεως -   να βρίσκεται συνήθως στο πλευρό της συντρόφου του  Φαίης Νιάρχου, που ήταν κι αυτή από τους συντελεστές   των πρώϊμων οικολογικών εγχειρημάτων….

Εκείνο όμως που χαρακτήρισε ιδιαίτερα τη δράση του ήταν η σχέση του με τη βιολογική γεωργία.  Ο Σγούρος αναδείχθηκε σε κορυφαίο ειδικό στον τομέα της προτυποποίησης  και «ταυτοποίησης» των βιολογικών προϊόντων, όμως ταυτόχρονα  διατήρησε μια εξαιρετική ευρύτητα προβληματικής, εκφέροντας  απόψεις για την ολότητα  και την υφή  ενός νέου  παραγωγικού τοπίου,  μέσα σε συνθήκες εκτόπισης των λιπασμάτων, των φυτοφαρμάκων και των λοιπών  όρων της συμβατικής γεωργίας.

Συναντηθήκαμε  σε πολλά βήματα και εκδηλώσεις, από τις εκπομπές του ΤΗΛΕΦΩΣ  έως το Γενάρη αυτής της χρονιάς στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ,  με θέμα την  υποστήριξη  της εγχώριας παραγωγής. Η τελευταία λέξη που μου απηύθυνε ήταν ηλεκτρονική – ένα  αγγλικό «thanks»  για την αναφορά μου στο oikologein.blogspot  για την «Κοινωνικά Υποστηριζόμενη Γεωργία»,  που ήταν η νέα του ενασχόληση …

Τι κρίμα ! Θα ήθελα τόσο πολύ να του δώσω τις δικές μου, άπειρες ευχαριστίες, για τις συμβολές και την ευρηματικότητά του, για το χιούμορ  που διατήρησε αλώβητο  - παντός καιρού, παντός γκρουπούσκουλου, παντός κόμματος….  

Ηθικοί αυτουργοί του γερμανικού θράσους

Ένα από τα λίγα ωραία που είχε πει ο Γιόσκα Φίσερ, παλιός Γερμανός Πράσινος , που διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών σε συμμαχική κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών-Πρασίνων μέχρι το 2005, είναι όταν σχολίασε κάποια επέμβαση στα εσωτερικά της ΕΕ από το Πρόεδρο   Τζωρτζ Μπους, αναφορικά με την εισδοχή της Τουρκίας :  Είχε πει τότε ο Φίσερ, ότι η επέμβαση αυτή έμοιαζε σα να παρενέβαινε ένας Ευρωπαϊος πολιτικός  στην Αμερική ζητώντας την τάδε ή τη δείνα ρύθμιση στην  πολιτεία της Αλαμπάμα ….

Η έννοια «επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις» είναι μια αρκετά προβληματική έννοια, ιδιαίτερα μάλιστα σε μια εποχή όπως η σημερινή, με τις πυκνές διακρατικές και διεθνικές σχέσεις. Στη πραγματικότητα, επειδή ακόμη και η έκφραση γνώμης για τα διαδραματιζόμενα στην άλλη άκρη του πλανήτη  συνιστά μια κάποια διείσδυση και επέμβαση σε εσωτερικές υποθέσεις κάποιου, στο σημερινό πολιτικό στάτους η διαφορά «επέμβασης» και «μη επέμβασης» έγκειται στα μέσα που χρησιμοποιούνται. Η εισβολή με τανκς σε μια χώρα είναι και παραείναι επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της(!),  όπως επίσης τέτοια επέμβαση είναι και η χρήση του κρατικού ή διακρατικού imperium για τον επηρεασμό της εσωτερικής  της κατάστασης. Αντίθετα η έκφραση και της πιο ακραίας γνώμης  π.χ δια μέσου του τύπου , γενικά δεν συνιστά «επέμβαση» αλλά άσκηση του δικαιώματος στη κριτική.

Όλα αυτά είναι εμπειρικώς κατανοητά από τους παραγωγούς πολιτικών αποφάσεων στην ευρωπαϊκή σφαίρα. Τώρα η Μέρκελ τόλμησε να κάνει αυτό που έκανε, γιατί οι διαχειριστές της ελληνικής συμφοράς της έδωσαν το δικαίωμα να το κάνει ! Γιατί αν  ήξερε ότι είχε να κάνει με μια αξιοπρεπή πολιτική ηγεσία, δε θα τολμούσε να ζητήσει αυτό που ζήτησε ούτε δια προσωπικής τηλεφωνικής επαφής !

Αυτή την ελλείπουσα αξιοπρέπεια υπενθύμισε ουσιαστικά ο Αλέξης Τσίπρας με την ανακοίνωσή του…Και δικαίως κατηγόρησε τους ηθικούς  αυτουργούς του γερμανικού θράσους έναντι της χώρας μας – κυρίους Βενιζέλο και Σαμαρά…

@ντε @μησου Μέρκελ !

Σκέπτομαι ότι ευτελίζει κανείς τη γενετήσια πράξη, όταν τη χρησιμοποιεί   για υβριστικούς σκοπούς….Αλλά τι να κάνω κι εγώ,  ΚΑΙ οργή έχω μετά τις νεοαποικιακές υποδείξεις της Μέρκελ για δημοψήφισμα, ΚΑΙ δεν μπορώ να ξεπεράσω τον γλωσσολογικό ορίζοντα με τις κυρίαρχες  σημάνσεις. Θα το πω λοιπόν έτσι που μου έρχεται : @ντε  @μησου Μέρκελ !

ΜΠΡΑΒΟ ΔΗΜΑΡ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ !

ΑΥΤΗ  τη κρίσιμη ώρα,  που είναι μια από τις πολλές που θα ακολουθήσουν ΑΥΤΗ  τη κρίσιμη περίοδο, όταν οι ξένοι επεμβασίες επιχειρούν ανοιχτά και άκομψα  να τρομοκρατήσουν τη χώρα, κάποιοι που έχουν αίσθηση του μέτρου και των λαϊκών  αναγκών  επιχειρούν να βάλουν τέλος στην ενδοαριστερή φαγωμάρα….Έχω τη ταπεινή γνώμη ότι σε μια προεκλογική περίοδο , όταν ανεβαίνουν οι τόνοι της κριτικής και πολλά εκφέρονται χάριν εντυπώσεων, όταν αναπτύσσονται διιστάμενες επιχειρηματολογίες, είναι εξαιρετικά δύσκολο να συγκρατηθεί ο πολιτικός λόγος σε κάποια επίπεδα ηπιότητας: Όμως και μόνο η δήλωση της σχετικής πρόθεσης,  είναι σημαντική  για να μετριασθούν τουλάχιστον κάποιες  συγκρούσεις ,  που  σε τελική ανάλυση εξυπηρετούν  την μνημονιακή αποικιοκρατία…

Με αυτό το σκεπτικό και με αυτές τις επιφυλάξεις κατά νου, νομίζω  πως είναι πραγματικά αξιέπαινη η ακόλουθη επιστολή της ΔΗΜΑΡ Θεσσαλονίκης  προς τους «θαμώνες» του Face book:    

Σύντροφοι και φίλοι,

η διαχείριση του fb της ΔΗΜΑΡ Θεσσαλονίκης αποφάσισε να μην δημοσιεύσει ξανά κείμενα, φωτογραφίες ή σχόλια που να στρέφονται εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Τέλος η κόντρα. Πραγματικά δεν έχει σημασία ποιος την ξεκίνησε και τι έγινε. Η εικόνα Αριστερών που τρώγονται μεταξύ τους στα κανάλια και στα κοινωνικά δίκτυα, μόνο αποστροφή δημιουργεΊ στον κόσμο συνολικά για την Αριστερά. Αυτά που μας χωρίζουν είναι πολύ λιγότερα από αυτά που μας ενώνουν.

Σε 30 μέρες έχουμε εκλογές και η Αριστερά δεν μπορεί να εμφανίζει εικόνα διχόνοιας. Εντάξει, μαλώσαμε, διαφωνήσαμε, στηλιτεύσαμε, κάναμε πλάκα, έγιναν λάθη, πάμε παρακάτω.

Για την δύσκολη αυτή κατάσταση που ζούμε όλοι μας δεν φταίει ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε η ΔΗΜΑΡ. Φταίνε οι πολιτικές του πρωην δικομματισμού και μ αυτές πρεπει να αντιπαρατεθούμε.

Ο εχθρός είναι κοινός. Η μάχη πρέπει να δοθεί με όλες τις δυνάμεις. Η Νίκη είναι κοντά!

Ριζοσπαστική Αριστερά και εξωτερική πολιτική

 

Έχουν λυσσάξει από την απήχηση του ΣΥΡΙΖΑ στην ευρύτερη κοινωνία, γι αυτό και καταπίνουν αμασητί προηγούμενες  διαφωνίες και αντιθέσεις ,  επιδιώκοντας να συνθέσουν διάφορα, κεντροαριστεροοικολογικοδεξιά μέτωπα – ανάλογα με τη περίσταση… Μέσα σε αυτό το σκηνικό ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να επιμείνει ανυποχώρητα σε κάποιες αξίες και να δικαιώσει όσους προσβλέπουν σ’ αυτόν ως   σημαντική δύναμη ανατροπής  της παρούσας  αποικιοποίησης της χώρας….

Ενώ η προσοχή των περισσοτέρων είναι στραμμένη στις «εξωτερικές σχέσεις» της Ελλάδας στα πλαίσια  της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα προβλήματα της χώρας στην  Βαλκανική και στην υπόθεση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) αποκτούν μεγαλύτερες διαστάσεις. Ταυτόχρονα όμως αυτά τα προβλήματα δίνουν την ευκαιρία για την  επαναδιατύπωση των αρχών, που πρέπει να διέπουν τη συμπεριφορά της διεθνούς κοινότητας  ενάντια στον «ρεαλισμό», στο «ανήκομεν εδώ ή εκεί», στο «μη θυμώσουν τα αφεντικά  και μας διώξουν» - και άλλα ηχηρά παρόμοια…...

Οι αξίες και αρχές της ευρείας Αριστεράς δεν είναι «περιπτωσιοκεντρικές», αλλά υπόκεινται στη λογική των συγκοινωνούντων δοχείων….Αυτές  τις αξίες και αρχές  πρέπει κάποιοι να θυμίζουν  στους ημέτερους καρπαζοεισπράκτορες – και το άρθρο του Κώστα Ήσυχου  (« Ριζοσπαστική Αριστερά και εξωτερική πολιτική») υπηρετεί αυτή την ανάγκη.

Γράφει ο Ήσυχος :

«Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για να σταματήσει η κοινωνική γενοκτονία του λαού είναι το ζητούμενο σε όλα τα κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα που μάχεται. Ο πυρήνας των προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στην ακύρωση των Μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων. Η πρόταση αυτή δεν μπορεί να είναι αίολη και απομονωμένη, χωρίς  να συνοδεύεται από μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που πραγματικά υπερασπίζεται την εθνική και λαϊκή κυριαρχία στη βάση του διεθνούς δικαίου και των συμφερόντων του ελληνικού λαού.»

Για την υπόθεση της ΑΟΖ, ο Ήσυχος υποστηρίζει ότι

«η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει άμεσα σε διαπραγματεύσεις με την Αλβανία, τη Λιβύη, την Αίγυπτο, σε πρώτη φάση, ώστε η ανακήρυξη ΑΟΖ να έχει ως επακόλουθο την οριοθέτηση ΑΟΖ, γιατί αλλιώς, μονομερής ανακήρυξη χωρίς τις προηγούμενες διαπραγμάτευσης για κοινή οριοθέτηση βασισμένη στο διεθνές δίκαιο της θάλασσας, οδηγούν τις υποθέσεις αυτές στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.»

Για να καταλήξει  :

«Η Ελλάδα δεν πρέπει να γίνει ούτε "δορυφόρος" του Ισραήλ, ούτε να συνεχίζει μια πολιτική "κατευνασμού" απέναντι στις απαράδεκτες βλέψεις της Άγκυρας.

…. αντίθετα, πρέπει να προσανατολισθεί σε μια ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική έξω και πέρα από το αμερικανο-ατλαντικό πλαίσιο.»

Ολόκληρο το άρθρο στο

http://konserbokoyti.blogspot.com/2012/05/blog-post_9196.html