Έχουν
λυσσάξει από την απήχηση του ΣΥΡΙΖΑ στην ευρύτερη κοινωνία, γι αυτό και
καταπίνουν αμασητί προηγούμενες διαφωνίες και αντιθέσεις , επιδιώκοντας να συνθέσουν διάφορα,
κεντροαριστεροοικολογικοδεξιά μέτωπα – ανάλογα με τη περίσταση… Μέσα σε αυτό το
σκηνικό ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να επιμείνει ανυποχώρητα σε κάποιες αξίες και να δικαιώσει
όσους προσβλέπουν σ’ αυτόν ως σημαντική δύναμη ανατροπής της παρούσας αποικιοποίησης της χώρας….
Ενώ η
προσοχή των περισσοτέρων είναι στραμμένη στις «εξωτερικές σχέσεις» της Ελλάδας
στα πλαίσια της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής
Ένωσης, τα προβλήματα της χώρας στην Βαλκανική και στην υπόθεση της Αποκλειστικής
Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) αποκτούν μεγαλύτερες διαστάσεις. Ταυτόχρονα όμως αυτά
τα προβλήματα δίνουν την ευκαιρία για την επαναδιατύπωση των αρχών, που πρέπει να διέπουν
τη συμπεριφορά της διεθνούς κοινότητας ενάντια στον «ρεαλισμό», στο «ανήκομεν εδώ ή
εκεί», στο «μη θυμώσουν τα αφεντικά και μας
διώξουν» - και άλλα ηχηρά παρόμοια…...
Οι αξίες και
αρχές της ευρείας Αριστεράς δεν είναι «περιπτωσιοκεντρικές», αλλά υπόκεινται
στη λογική των συγκοινωνούντων δοχείων….Αυτές τις αξίες και αρχές πρέπει κάποιοι να θυμίζουν στους ημέτερους καρπαζοεισπράκτορες – και το
άρθρο του Κώστα Ήσυχου (« Ριζοσπαστική
Αριστερά και εξωτερική πολιτική») υπηρετεί αυτή την ανάγκη.
Γράφει ο
Ήσυχος :
«Η
θέση του ΣΥΡΙΖΑ για να σταματήσει η κοινωνική γενοκτονία του λαού είναι το
ζητούμενο σε όλα τα κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα που μάχεται. Ο πυρήνας των
προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στην ακύρωση των Μνημονίων και των δανειακών
συμβάσεων. Η πρόταση αυτή δεν μπορεί να είναι αίολη και απομονωμένη, χωρίς να συνοδεύεται από μια πολυδιάστατη εξωτερική
πολιτική που πραγματικά υπερασπίζεται την εθνική και λαϊκή κυριαρχία στη βάση
του διεθνούς δικαίου και των συμφερόντων του ελληνικού λαού.»
Για την υπόθεση της ΑΟΖ, ο Ήσυχος
υποστηρίζει ότι
«η Ελλάδα πρέπει να
προχωρήσει άμεσα σε διαπραγματεύσεις με την Αλβανία, τη Λιβύη, την Αίγυπτο, σε
πρώτη φάση, ώστε η ανακήρυξη ΑΟΖ να έχει ως επακόλουθο την οριοθέτηση ΑΟΖ,
γιατί αλλιώς, μονομερής ανακήρυξη χωρίς τις προηγούμενες διαπραγμάτευσης για
κοινή οριοθέτηση βασισμένη στο διεθνές δίκαιο της θάλασσας, οδηγούν τις
υποθέσεις αυτές στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.»
Για να καταλήξει :
«Η Ελλάδα δεν πρέπει να
γίνει ούτε "δορυφόρος" του Ισραήλ, ούτε να συνεχίζει μια πολιτική
"κατευνασμού" απέναντι στις απαράδεκτες βλέψεις της Άγκυρας.
…. αντίθετα, πρέπει να
προσανατολισθεί σε μια ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική έξω και πέρα από το
αμερικανο-ατλαντικό πλαίσιο.»
Ολόκληρο το άρθρο στο
