Παγκρήτια συγκέντρωση κατά των ανεμογεννητριών

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου και ώρα 12:00 στην πλατεία Ελευθερίας στο Ηράκλειο, οργανώνει ένας εντυπωσιακός αριθμός οργανώσεων.

Λένε οι οργανώσεις :

« Ξεπερνά τα 5.500 MW η ισχύς των αιολικών, υβριδικών και ηλιοθερμικών σταθμών για τους οποίους έχει δοθεί άδεια παραγωγής από τη ΡΑΕ, ή εκκρεμεί η αξιολόγηση των αιτήσεων, την ώρα που η Κρήτη χρειάζεται μέχρι στιγμής 700-750 MW στο ανώτερο σημείο αιχμής κατανάλωσης.

….Οι άδειες παραγωγής και οι αιτήσεις για αιολικούς σταθμούς ανήκουν σε 4 μόνο μεγάλες εταιρείες, ενώ η συγκέντρωση και στους υβριδικούς κι ακόμα περισσότερο στους ηλιοθερμικούς σταθμούς, είναι πολύ μεγάλη. Για τους αιολικούς σταθμούς οι άδειες έχουν ζητηθεί και δοθεί με την προϋπόθεση οι ίδιες οι εταιρείες να αναλάβουν τη διασύνδεση της Κρήτης με το ηπειρωτικό σύστημα, καθεμιά με δικό της καλώδιο.

Είναι προφανές ότι στόχος δεν είναι να γίνει η Κρήτη «πράσινο νησί» αλλά με μεθόδους «μονοκαλλιέργειας» να γίνει παραγωγός και εξαγωγός ενέργειας προς όφελος μάλιστα λίγων εταιριών.

Οι οργανώσεις αναρωτιώνται :

Πως είναι δυνατόν ο  Περιφερειάρχης, οι Δήμαρχοι και  οι  Ιερές Μονές να διαπραγματεύονται εν κρυπτώ Δημόσιες και Δημοτικές εκτάσεις;

Ποιος αποφασίζει τελικά για το μέλλον της Κρήτης;

Περισσότερα για την υπόθεση στο

https://sites.google.com/site/pagkritiodyktioagonakatabape

Τοπικά ανταλλακτικά συστήματα,τράπεζες χρόνου, δίκτυα παραγωγών- καταναλωτών

Οι κινήσεις και τα δίκτυα αυτοοργάνωσης των πολιτών είναι σημαντικά, έστω κι αν είναι το "Μισό του ουρανού"....Γιατί το άλλο μισό καταλαμβάνεται από τη προσπάθεια απαλλαγής της χώρας από την μεταμοντέρνα αποικιοκρατία του ΔΝΤ και του Δ Ράϊχ...
Αναμφισβήτητα , τα δίκτυα αυτοοργάνωσης ανακουφίζουν από την κρίση και θεραπεύουν κοινωνικές ανάγκες. Κι ακόμη επιτελούν κάτι σημαντικότερο - δηλαδή επανασυσπειρώνουν την κοινωνία και πλήττουν ευθέως το καθεστώς ιδιώτευσης, στην οποία είχε καθηλωθεί επί δεκαετίες. Θα έλεγα κάτι και με όρους που χρησιμοποιεί ο Καζάκης : Το ότι συμβάλλουν στο να "προβάρεται" μια δυαδική κατάσταση εξουσίας, που μπορεί να οδηγήσει τελικά στην ανατροπή της μνημονιακής δικτατορίας.Προς το παρόν όμως, τα δίκτυα αυτοοργάνωσης δεν είναι το παν - γιατί μέσα στο σκηνικό που ζούμε δεν μπορούν να υπάρξουν "οάσεις" απρόσβλητες στις γενικότερες ληστρικές πρακτικές του καθεστώτος.
Μπράβο σε αυτούς που έκαναν τον κατάλογο, που έφθασε εδώ με τη διαμεσολάβηση του δικτυακού τόπου PEEGEP και του Μ. Αναστασιάδη.
Όλος ο μεγάλος κατάλογος στο
http://oikologein.blogspot.com/2012/02/blog-post_22.html

Περιβαλλοντικό έγκλημα στο Νέστο….

Tα εγκλήματα εναντίον της φύσης  στρέφονται εναντίον του κοινού πλούτου της δικής μας και των επόμενων γενεών. Είναι εγκλήματα  κατά της ποιότητας της ζωής  ΜΑΣ . Όσοι νομίζουν ότι αυτό   στοιχειοθετεί μια «κτητική σχέση» με τη φύση,  κάνουν λάθος : Η φύση είναι  εταίρος μας, όχι σκλάβος .

Υπερασπίζω τη φύση σημαίνει υπερασπίζω την ποιότητα της ζωής μας -  όποια υπάρχει, μεγαλύτερη ή μικρότερη.  Γι αυτό, σε αυτή τη χώρα, έστω και με το υστέρημα των δυνάμεών μας, αξίζει να αγωνιζόμαστε για τη ποιότητα ζωής – δηλαδή για τη φύση μας….

Το έχουμε πει παντοιοτρόπως, το ξαναλέμε τώρα : " Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται". Κοντά στα άλλα δυσάρεστα που συμβαίνουν,  βρέθηκαν και έξι , δηλητηριασμένα , σπάνια και μεγάλα αρπακτικά πουλιά ,  γύρω από δύο σκοτωμένα με όπλο άγρια άλογα στα Στενά Νέστου : Μια περιοχή εκπάγλου καλλονής,  ευρωπαϊκής σημασίας για τη προστασία των μεγάλων αρπακτικών και ενταγμένη  στο δίκτυο Natura 2000.  

Σημειώνει η ανακοίνωση των περιβαλλοντικών οργανώσεων :

« Φύλακες του Φορέα Διαχείρισης Οροσειράς Ροδόπης εντόπισαν δηλητηριασμένους τέσσερις Χρυσαετούς (Aquila chrysaetos), δύο Όρνια (Gyps fulvus) και μια Γερακίνα (Buteo buteo). Τα Δασαρχεία Σταυρούπολης και Ξάνθης και ο Φορέας Διαχείρισης Δέλτα Νέστου Βιστωνίδας- Ισμαρίδας κινητοποιήθηκαν αμέσως και περισυνέλλεξαν τα πουλιά τα οποία θα υποβληθούν σε τοξικολογικές εξετάσεις στο Κέντρο Κτηνιατρικών Ιδρυμάτων στην Αθήνα ώστε να διαπιστωθεί το είδος δηλητηρίου που χρησιμοποιήθηκε.  Το προσωπικό των Φορέων, τα Δασαρχεία καθώς και οι περιβαλλοντικές οργανώσεις συνεχίζουν μέχρι σήμερα τις έρευνες καθώς υπάρχουν ενδείξεις ότι οι συνέπειες της εγκληματικής ενέργειας είναι πολύ μεγαλύτερες. 

Η παράνομη χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων είναι δυστυχώς μία διαδεδομένη πρακτική στην Ελλάδα, αλλά το συγκεκριμένο περιστατικό είναι ιδιαίτερα σοβαρό καθώς χρησιμοποιήθηκαν ολόκληρα μεγαλόσωμα ζώα από τα οποία τράφηκε αυξημένος αριθμός σπανίων ειδών. Η δηλητηρίαση έχει σκοπό την εξόντωση σαρκοφάγων ζώων, όπως ο λύκος και η αρκούδα, για την αντιμετώπιση των ζημιών που αυτά προκαλούν στα κτηνοτροφικά ζώα και τις καλλιέργειες [1]. Το πρόβλημα εντείνεται από την ανεπάρκεια του κράτους στην καταβολή αποζημιώσεων και την ανεπαρκή φύλαξη στις Προστατευόμενες Περιοχές, αλλά και την έλλειψη ενός μηχανισμού έλεγχου της διακίνησης και χρήσης φυτοφαρμάκων και την απουσία στήριξης της πολιτείας προς τους παραγωγούς για τη λήψη μέτρων πρόληψης των ζημιών.

Το Όρνιο είναι απειλούμενο είδος σύμφωνα με το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας. Λιγότερα από 30 ζευγάρια επιβιώνουν πλέον στην ηπειρωτική Ελλάδα, με τα Στενά του Νέστου να φιλοξενούν τη μεγαλύτερη αποικία του είδους. Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό το γεγονός ότι μόνο από το συγκεκριμένο περιστατικό χάθηκε τουλάχιστον, καθώς οι έρευνες συνεχίζονται, το 7% του συνολικού πληθυσμού της ηπειρωτικής χώρας. 

Όσον αφορά τον απειλούμενο Χρυσαετό, του οποίου ο πληθυσμός τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει μεγάλη μείωση, πρόσφατα στοιχεία της Ορνιθολογικής για τη Θράκη καταγράφουν 30 ζευγάρια, δηλαδή περίπου το 20% του εθνικού πληθυσμού. Είναι όμως ιδιαίτερα ευάλωτα δεδομένου ότι μόνο το περιστατικό αυτό εξόντωσε τρία ενήλικα άτομα και ένα ανώριμο, δηλαδή ολόκληρο τον αναπαραγωγικό πληθυσμό των Στενών του Νέστου. Είναι επίσης σημαντικό να τονιστεί ότι τα τελευταία δύο χρόνια έχουν συμβεί στην περιοχή τρία περιστατικά θανάτωσης άγριων αλόγων από πυροβολισμό. 

Στην παρούσα οικονομική κρίση είναι επιτακτική ανάγκη να εξασφαλιστούν προοπτικές βιώσιμης ανάπτυξης των τοπικών κοινωνιών. Η προστασία του μοναδικού φυσικού πλούτου αποτελεί τη βάση αυτής της προοπτικής. Σε αυτή την κατεύθυνση η περιοχή έχει λάβει από ευρωπαϊκά κονδύλια περισσότερα από 2 εκατομμύρια ευρώ για την προστασία των συγκεκριμένων ειδών πουλιών και τη διαχείριση των βιοτόπων τους, ενώ η χώρα μας συμμετέχει μαζί με γειτονικές χώρες στο Βαλκανικό Σχέδιο Δράσης για τους Γύπες [2]. Η επίπτωση του συγκεκριμένου περιστατικού έχει λοιπόν διεθνή διάσταση καθώς ακυρώνει τις χρόνιες αυτές προσπάθειες της Ε.Ε. και των γειτονικών χωρών. 

Οι Φορείς Διαχείρισης των Προστατευόμενων Περιοχών της ευρύτερης περιοχής και οι περιβαλλοντικές οργανώσεις είναι σε άριστη συνεργασία με τις αρμόδιες τοπικές αρχές και αναμένουν άμεσα την εύρεση του δράστη και την παραδειγματική τιμωρία του. Το περιστατικό αυτό πρέπει να αποτελέσει το τελευταίο θλιβερό καρέ σε μια σειρά ντροπιαστικών εικόνων που δηλητηριάζουν την ελληνική φύση.

Για περισσότερες πληροφορίες

Βασίλης Τερζής, Φορέας Διαχείρισης Δέλτα Νέστου Βιστωνίδας- Ισμαρίδας, 2541096646, 6944660964

Ελπίδα Γρηγοριάδου, Φορέας Διαχείρισης Οροσειράς Ροδόπης, 25240 21030

Kώστας Ιωαννίδης Εταιρεία Προστασίας και Ανάπτυξης Στενών Νέστου, 6945107696

Χανς Γερεντρουπ, Εταιρεία Προστασίας της Φύσης και Οικοανάπτυξης, 6932576008

Μαλαμώ Κορμπέτη, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, 210 8228704

Νίκος Πέτρου, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, 6945290911

Σπύρος Ψαρούδας, Καλλιστώ, 6999915200

Λάζαρος Γεωργιάδης, ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ, 6972640062

Μην τους αφήνετε σε χλωρό κλαδί……

Το κατάλαβαν τελικά και κάποιοι  Οικολόγοι Πράσινοι,  πως η κυβέρνηση απεργάζεται  τον όλεθρο του ελληνικού λαού προς όφελος των τραπεζών…Κατάλαβαν πως όσο ακολουθούν πολιτική ουδετερότητας ή  σύγκρισης της (ασύγκριτης) μνημονιακής αθλιότητας με τις πρακτικές των προηγουμένων κυβερνήσεων, άλλο τόσο θα εμφανίζονται σαν πολιτικό ΟΥΦΟ ….Με δεδομένο μάλιστα ότι «όπου δεν πίπτει λόγος πίπτουν τα δημοσκοπικά ποσοστά», αναμένεται όλο και περισσότεροι από τους ΟΠ   να ερμηνεύσουν σωστά το  μίζερο 1,9%, που πλέον  τους δίνουν οι τελευταίες σφυγμομετρήσεις….. 

Aπό τους ανθρώπους που καταλαβαίνουν  ο Γιώργος Βλοντάκης, άνθρωπος με μακρόχρονη προσφορά στην οικολογία και διακριτός από τους τυχοδιώκτες που έχουν προσεγγίσει το χώρο κάνοντας  «μπαμ» με τον ξύλινο λόγο τους, εκφράζει  αγωνιστικό πνεύμα έναντι του κοινωνικού τσουνάμι που διατρέχει τη χώρα. Ακολουθεί πρόσφατο  κείμενό του -  χωρίς μασημένα λόγια  ή επιτηδευμένες  εκφράσεις - που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο 

«Κάθε μέρα που περνά με την κυβέρνηση Παπαδήμου,  καταστρέφει τη χώρα και το μέλλον μας.  Τόσο με τις συμφωνίες που υπογράφονται σωρηδόν και μας "σώζουν" για ...πολλοστή φορά - άσχετα άν πετάγονται στα σκουπίδια και το σύνταγμα και η δημοκρατία και  η εθνική κυριαρχία-,
όσο και με την καθημερινή διοίκηση-διαχείριση, που παραμένει καταστροφική και γίνεται όλο και χειρότερη.
Όσο πιό γρήγορα ανατραπεί αυτή η κατάσταση,  τόσο το καλύτερο. Και επειδή ένας δρόμος -μάλλον πιό απλός-
είναι οι εκλογές, είναι καλό  να "μαδήσει" ακόμα η ισχυρή πλειοψηφία που στηρίζει την κυβέρνηση.
Με δεδομένο το γεγονός της ψήφισης πολλών εφαρμοστικών νόμων, πρέπει να εντείνουμε την πίεση στους βουλευτές  που στηρίζουν ακόμα τον Παπαδήμο. Και πιστεύω πως εντείνεται  η πίεση όχι τόσο με "ανοιχτά" γράμματα και δημόσιες εκκλήσεις, αλλά κυρίως με προσωπική πίεση και πίεση στο οικογενειακό του περιβάλλον.
Με το επιχείρημα πως έχουν καταστρέψει τη χώρα με την ψήφο τους, πως οι ίδιοι  και οι οικογένειές τους θα είναι δακτυλοδεικτούμενοι  για τις επόμενες δεκαετίες. Ας περισώσουν τώρα ό,τι μπορούν απο τη χαμένη τους υπόληψη, αρνούμενοι να ψηφίσουν κι άλλα αίσχη και παύοντας να υποστηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου.
Σε μιά-δυό περιπτώσεις στο Ηράκλειο φαίνεται πως λειτούργησε έτσι.
Καλό θα είναι να γίνει αυτό σε όλη την Ελλάδα .

Επίσης: Ευρωβουλευτές και στελέχη της αυτοδιοίκησης του  ΠΑΣΟΚ και  της ΝΔ "κάνουν την πάπια", μια και
την κατακραυγή την τρώνε κυρίως οι βουλευτές. Να μην τους αφήνουμε στο απυρόβλητο. Να πάρουν θέση.»

ΥΓ. ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ : Υπενθυμίζω τη περίπτωση του Υπουργού Γεωργίας Ροντούλη, που καταψήφισε τα πρόσφατα μέτρα επικαλούμενος τις ανάγκες των 4 παιδιών του....Ή τον Παναγιώτη Κουρουπλή, που επίσης ακροάστηκε τη φωνή των παιδιών του -  που ήθελαν να είναι υπερήφανα για τον πατέρα τους.... 
Τ

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΤΟΥΣ ΓΡΑΦΕΙ…..

Δεν ξέρουμε αυτοί τι θα κάνουν, αλλά πάντως ο Τσίπρας τους γράφει …. Γράφει δηλαδή στους αρχηγούς κρατών της Ευρωζώνης, στον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, υποστηρίζοντας  ότι

 « ο ελληνικός λαός, μόλις αποκαταστήσει το δικαίωμά του να εκφράζει δημοκρατικά τη βούλησή του και ανακτήσει τον έλεγχο των δημοκρατικών του θεσμών, πιθανότατα θα επιφυλαχθεί να αναγνωρίσει ή να τηρήσει τις συμφωνίες στις οποίες ετοιμάζεται να προχωρήσει η παρούσα κυβέρνησή του».

Μου αρέσει αυτό το «πιθανότατα» της επιστολής, γιατί απέχει από εκείνη την «ηγετίστικη» κομπορρημοσύνη  που εκφράζεται με απόλυτη βεβαιότητα και  που – ούτε λίγο ούτε πολύ – υπαινίσσεται ότι έχει το μέλλον στην τσέπη της….

Πολλά από τα σημεία της επιστολής Τσίπρα είναι ενδιαφέροντα. Αντιγράφω ένα από αυτά, που αναφέρεται στο αμφισβητούμενο  δικαίωμα της παρούσας γενιάς να δεσμεύει τις επόμενες.  

 « Στο βαθμό που δεν έχει υπάρξει καμία πληροφόρηση για τις συμφωνίες, το περιεχόμενό τους φαίνεται πως είναι τέτοιο, ώστε να δεσμεύει τον ελληνικό λαό για τις επόμενες γενιές. Για τέτοιες δεσμεύσεις, η παρούσα κυβέρνηση και η οποιαδήποτε κυβέρνηση θα έπρεπε τουλάχιστον να ζητήσει καθαρή και ανανεωμένη εντολή» 

Η  παραπάνω θέση μου φέρνει στο νου ένα γνωμικό  που ξεκίνησε από τη Νέα Ζηλανδία αλλά εμπεδώθηκε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του οικολογικού κινήματος, ως δήλωση ευαισθησίας και ευθύνης απέναντι  στους  αγέννητους. Το γνωμικό αναφέρεται στη γη γενικώς, όμως επειδή και η Ελλάδα είναι γη, θα μπορούσε να ισχύει ως εξής  :  

 «Την Ελλάδα δεν την κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας,  αλλά τη δανειστήκαμε από τα παιδιά μας»…

Όλη η επιστολή Τσίπρα στο 

http://www.antikry.com/2012/02/eurogroup.html 

Η «Πύρρεια» Ολυμπιάδα του 2004 ….

Τώρα που ξεγύμνωσαν το αρχαιολογικό Μουσείο της Ολυμπίας, θα έπρεπε να εμφανιστεί έστω ένας πολιτικός για να κάνει έναν μικρό απολογισμό ή έστω να καταθέσει ορισμένες σκέψεις,  για την Ολυμπιάδα του 2004  : Τότε που η χώρα σπατάλησε ποταμούς χρημάτων,  χωρίς να κάνει μεταγενέστερα  μια ευρύτερη αποτίμηση της σχέσης κόστους και ωφέλειας. Χωρίς να εξοικονομήσει πόρους για το μέλλον, για την συντήρηση  της πολιτιστικής της προθήκης και μεταξύ άλλων για την ασφάλεια των αρχαιολογικών  ευρημάτων  -   που κάποια από αυτά  θα γίνουν δυσεύρετα , έτσι που έπεσαν στα χέρια των κακοποιών….Αν λάβουμε μάλιστα υπόψη τη διακινδύνευση των αρχαιοτήτων  της Ολυμπίας από τη πυρκαγιά του 2007,  «το δις εξαμαρτείν ουκ χώρας σοφού» θα ταίριαζε απολύτως με την υπόθεση…

Ευτυχώς όμως, μας σκέφθηκε ο Ιταλός Πρωθυπουργός  Μάριο Μόντι !  Ο  οποίος καταρχήν μας είπε ευθέως αυτό που δεν μας είπαν οι δικοί μας – για να μην αναλάβουν οποιαδήποτε ευθύνη :  Ότι δηλαδή   "η οικονομική αναταραχή(στην Ελλάδα) οφείλεται, μερικώς, και στην διοργάνωση της Ολυμπιάδας του 2004, και αυτό είναι ένα από τα στοιχεία που μας έκαναν να είμαστε επιφυλακτικοί σε ότι αφορά την στάση της Ιταλίας για την δυνατότητα διοργάνωσης της Ολυμπιάδας του 2020"…. (τηλεοπτικό δίκτυο "Sky Italia")…  

Ποιος ζητάει πλέον τα ρέστα για εκείνα τα εσπευσμένα έργα του 2004, που γίνονταν με απευθείας αναθέσεις και που βρίσκονταν σε εκκρεμότητα  ακόμη και μερικές εβδομάδες πριν την τέλεση των αγώνων; Ποιος ανακαλεί στη μνήμη του το απίστευτο μπάχαλο που έζησε η πόλη των Αθηνών από τη ταυτόχρονη πραγματοποίηση των πιο απίθανων εργασιών σε κεντρικούς χώρους;

Οι πολιτικοί  του κατεστημένου   δεν είναι  αυτοί που θα  θυμηθούν τη κριτική που ασκήθηκε από κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις για την υπόθεση της Ολυμπιάδας :  Τόσο στις αρχές της δεκαετίας του 1990, με θέμα την υποψηφιότητα της Αθήνας για την Ολυμπιάδα του 1996, όσο και στα τέλη της ίδιας δεκαετίας, για την Ολυμπιάδα του 2004. Τότε  που αρκετοί  πολίτες , με σύνεση και ερευνητική εδιάθεση  έναντι του συμβατικού αθλητισμού και του πρωταθλητισμού,  από την Αριστερά, από το χώρο της Οικολογίας και των «Εναλλακτικών», ασκούσαν συστηματική κριτική  σχετικά με τα κόστη των μεγα-θεαμάτων, με την διαφθορά του θεσμού των Ολυμπιάδων, με την ανάγκη ενός άλλου «σωματικού πολιτισμού» - μακριά από τη χημεία και τον λυσσώδη ανταγωνισμό….

Κάτω από τον τίτλο «Πύρρεια Ολυμπιάδα»  έγραφα στο editorial του  τεύχους 5 του περιοδικού ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ, Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου 1997, όταν μόλις είχε αναληφθεί η διοργάνωση των Ολυμπιακών του 2004 : «….Η πρόκριση της Αθήνας έναντι της Ρώμης όσον αφορά τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, αποτελεί μια νέα, Πύρρεια νίκη. Της οποίας το κόστος δεν είναι άμεσα ορατό και επιδεκτικό ποσοτικής έκφρασης, ούτε επίσης καταβλητέο τοις μετρητοίς, όπως στην περίπτωση του στρατού του βασιλιά της Ηπείρου»

Scripta manent :  στη μικρή αυτή ιστορία εντός της μείζονος ιστορίας, έμειναν οι ασημαντότητές των κατεστημένων δυνάμεων,  που σήμερα κάνουν το κορόϊδο… Έμεινε  ο ιδιοτελής κομφορμισμός τους, η απαξίωση και ο αποκλεισμός του κριτικού λόγου, η εύκολη αναγωγή  μιας υπόθεσης σε εθνική υπόθεση – ακόμη και από αυτούς που στήριξαν το αποτυχημένο εγχείρημα βοσνιοποίησης της Κύπρου με το σχέδιο Ανάν….

«Δωδεκάλογος Διεκδικήσεων που ενώνει τους Έλληνες»

Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας από το να λέμε ότι χρειάζεται ένας λιτός έως τηλεγραφικός «κοινός τόπος»,  με ορισμένα στοιχεία  που θα αποτελέσουν τη βάση  για ένα εναλλακτικό πρόγραμμα δράσης της  ελληνικής κοινωνίας  :  Που θα μπορούν  να αποστομώνουν  διάφορα τηλε-τσογλάνια, τα οποία  εμβριθώς  «εξηγούν» ότι το αντιμνημονιακό στρατόπεδο δεν έχει προτάσεις…

Πρόσφατα  μάλιστα από τον παρόντα ιστότοπο έγινε αναφορά  στην εκδήλωση της «Δημοκρατικής και Πατριωτικής Ενότητας», ΤΟ ΒΙΕΤΝΑΜ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ, που συνηγορούσε με την διαμόρφωση μιας λιγόλογης πλατφόρμας ως εργαλείου για την  κοινωνική και πολιτική δράση. Για να μην πούμε βέβαια για τη πρωτοβουλία (Παπαγιαννόπουλος, Θεοχάρης, Παντούλας, Σχίζας κλπ) που οδήγησε στη σύνταξη ενός κειμένου τον Δεκέμβρη του 11  υπό τον τίτλο  «ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΥΘΥΝΗΣ» όπου δηλωνόταν  – καθαρά και ξάστερα :

Θέλουμε να συμβάλουμε στη δημιουργία ενός πραγματικά παλλαϊκού μετώπου,  πάνω σε μια βάση σαφή, ευρύτατης  αποδοχής, με λιτότητα και γενικές απαντήσεις στις τρέχουσες και μεσοπρόθεσμες ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Δεν αποβλέπουμε σε ένα  ιδιαίτερο  πολιτικό σχήμα, δεν  αυτοαναγορευόμαστε σε «ομάδα σοφών», δεν θέλουμε  να αποτελέσουμε μια «άτυπη ομάδα καθοδήγησης» :  Απλά καταθέτουμε την πολιτική μας πρόταση  ως καταλύτη για μια μεγάλη και αποτελεσματική συσπείρωση δυνάμεων.

Κινούμενο στο ίδιο μήκος κύματος και βελτιώνοντας και επαυξάνοντας τις όποιες προδρομικές ιδέες, το www.eklogika.gr  πήρε τη πρωτοβουλία να ανιχνεύσει στον ευρύτατο διαδικτυακό χώρο  στοιχεία κοινής αποδοχής , με τελικό στόχο να συνθέσει μια πλατφόρμα για άμεση πολιτική και κοινωνική χρήση. Δεν ξέρω και δεν σκοπεύω να εντοπίσω το  Who is who (σε απλά ελληνικά….) του συγκεκριμένου ιστότοπου και των ανθρώπων του – απλά περιορίζομαι να πω  ότι  η πρωτοβουλία τους είναι λαμπρή και   ότι είναι  άξια να υιοθετηθεί από ευρύτερες  αντιμνημονιακές δυνάμεις.

 Ακολουθεί το κείμενο του www.eklogika.gr

ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ - ΒΑΖΟΥΜΕ ΟΡΙΑ

1.       Ούτε ένα ευρώ νέα επιβάρυνση των πολιτών (Ούτε νέοι φόροι - τέλη, ούτε έμμεσες ή άμεσες αυξήσεις στους υπάρχοντες, ούτε μειώσεις μισθών, συντάξεων και αμοιβών γενικότερα, ούτε οποιασδήποτε μορφής επιβάρυνση σε είδη κατανάλωσης, περιουσίας κλπ).

2.       Νομοθετική θέσπιση και απόλυτη εφαρμογή του δόγματος «ο κάθε πολίτης επιβαρύνεται στην κρίση ανάλογα με τις δυνατότητές του». Να πληρώσουν επιτέλους οι μεγάλοι φοροφυγάδες και οι Έλληνες κροίσοι.

3.     Προστασία όλων των πολιτών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας σύμφωνα με το «ευρωπαϊκό κεκτημένο». Ούτε ένα ευρώ συμμετοχή σε φόρους. Ενίσχυση και όχι διάλυση του κοινωνικού κράτους.

4.       Κούρεμα στα δάνεια των πολιτών στις τράπεζες ανάλογο με το κούρεμα που υπέστησαν τα εισοδήματα του μέσου πολίτη από μειώσεις μισθών συντάξεων και επιβολή έμμεσων και άμεσων φόρων από την περίοδο υπογραφής του πρώτου Μνημονίου.

5.       Υποχρεωτική άμεση τήρηση όλων των υποχρεώσεών του κράτους προς πολίτες και επιχειρήσεις . Επιβολή τόκων και προστίμων σε υπηρεσίες του δημοσίου σε κάθε περίπτωση μη τήρησης υποχρεώσεών τους, ανάλογη με τα πρόστιμα και τους τόκους που πληρώνουν οι πολίτες σε κάθε καθυστέρηση υποχρεώσεών τους (π.χ. επιστροφή φόρου, μη απάντηση σε αίτημα πολίτη ή εταιρίας σε εύλογο χρόνο κλπ).

6.       Κούρεμα των αμοιβών (κάθε είδους) όλων των αιρετών (βουλευτές, αυτοδιοίκηση) και διορισμένων δημόσιων λειτουργών  (που βρίσκονται σε θέσης διευθυντικής ευθύνης) σε ποσοστό ίσο με το μέγιστο κούρεμα μισθού δημοσίου υπαλλήλου. Αντίστοιχη μείωση των συντάξεών τους , κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης και ενσωμάτωση των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των βουλευτών στο ασφαλιστικό ταμείο καθενός/μιας αναλόγως την πρότερη επαγγελματική του/της .  Άμεση μείωση των εδρών του Ελληνικού Κοινοβουλίου σε 200.

7.       Εκπόνηση δεκαετούς  (ή τουλάχιστον πενταετούς) σχεδίου ανάπτυξης, αφού η ανάπτυξη είναι το μόνο αντίδοτο στην κρίση, με παροχή κινήτρων για επενδύσεις αλλά ταυτόχρονα σεβασμό στα δικαιώματα των εργαζομένων και καθορισμό νόμων και φορολογίας  που δεν θα αλλάζουν κάθε λίγο, ώστε να είναι δεδομένο και σταθερό το επενδυτικό περιβάλλον. Εξασφάλιση κονδυλίων για δημόσιες επενδύσεις σε υποδομές , παροχή κινήτρων για ιδιωτικές, προώθηση έρευνας και νέων τεχνολογιών.

8.       Προστασία και άρνηση ξεπουλήματος του φυσικού πλούτου της χώρας αφού χωρίς αυτόν η Ελλάδα δεν έχει καμία πιθανότητα να βρεθεί ξανά σε τροχιά ανάπτυξης.

9.       Καμία υπαναχώρηση σε θέματα Εθνικής Κυριαρχίας, Εθνικής Ανεξαρτησίας και φαλκίδευσης της Δημοκρατίας για οποιοδήποτε τίμημα. Ούτε Επιτρόπους, ούτε περιοδικούς ελέγχους από την Τρόϊκα, ούτε υπαγόρευση σε θέματα εσωτερικής πολιτικής. Υπερασπιζόμαστε το «Ευρωπαϊκό κεκτημένο» που Μέρκελ, Σαρκοζί και επενδυτικά κερδοσκοπικά funds  θυσιάζουν στο βωμό συμφερόντων «αγορών» και «πολυεθνικών». ΝΑΙ στην Ευρώπη της αλληλεγγύης, ΟΧΙ στην Ευρώπη των κερδοσκόπων, των «αγορών» και των Funds.

10.   Στήριξη των ασφαλιστικών ταμείων και εξασφάλιση παροχών σε υγεία (με διασφάλιση πραγματικής και ποιοτικής δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης) και παιδεία.

11.   Ουσιαστικός έλεγχος πόθεν έσχες (αναδρομικός για αιρετούς και κατέχοντες δημόσια αξιώματα) σε φυσικά πρόσωπα και εταιρίες για αποτελεσματική αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής. Ποινική δίωξη και επιστροφή των χρημάτων στο Δημόσιο, σε περίπτωση αποδεδειγμένου παράνομου πλουτισμού.

12.   Έλεγχος πόθεν έσχες και φορολόγηση για χρήματα που αποκτήθηκαν στην Ελλάδα και μεταφέρθηκαν σε φορολογικούς παραδείσους

http://www.eklogika.gr/news/8131

Ολίγον Έλληνες...

Ολίγον έγγυος, ολίγον νεκρός : Να κάποιες  εκφράσεις που  διασκεδάζουν. «Ο καιρός γαρ εγγύς» να προσθέσουμε  και αυτήν  του «ολίγον έλληνα»….Προφανώς , έχει σχέση με το  «ολίγη» των εστιατορίων – ολίγη πατάτες, ολίγη χόρτα, κλπ-  που θα έχει μέλλον λαμπρό. Αλλά εκπορεύεται και από μια  χτεσινή  παρατήρηση του Αλέξη Τσίπρα για την «ελληνικότητα»,  που επισείουν κατά καιρούς  διάφοροι πολιτικοί χοντροαπατεώνες …..

Είπε ο Τσίπρας :

«Αφού λοιπόν οι εταίροι και οι πιστωτές διασφαλίστηκαν έναντι πιθανής χρεοκοπίας της Ελλάδας οικονομικά αλλά και νομικά, σήμερα με την απόφαση τους οργανώνουν τη χρεοκοπία με τέτοιον τρόπο έτσι ώστε το όλο βάρος να πέσει στον ελληνικό λαό, στην ελληνική κοινωνία και οι ίδιοι μαζί με τους τραπεζίτες να διασωθούν….τα επιχειρήματα του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Β. Σόιμπλε, ο οποίος,  μέσα από τις συνεντεύξεις του ασκεί έντονη κριτική και επιτίθεται στους Έλληνες, δεν είναι καινούρια : Όλο το προηγούμενο διάστημα τα ακούγαμε από τον κ. Παπαδήμο, τον κ. Βενιζέλο, τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Σαμαρά. Μπορεί οι ευρωπαίοι να λένε ότι είμαστε όλοι έλληνες, αλλά μάλλον κάποιοι έλληνες δεν είναι και τόσο έλληνες :  Αυτοί που μας κυβερνούν»…..

http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2139652

ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΤΩ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚ(Ε)ΙΑ …..

«Να πάνε κάτω τα φαρμάκια» - λέει ο λαός μας , εννοώντας την  «κατάποση»  μιας πίκρας,  μέσω της πρόσληψης κάποιας χαλαρωτικής  ουσίας ή  εμπειρίας …  Η κυβέρνηση μεταφράζει αυτό το γνωμικό σε  αγώνα για την δαρβινική εκκαθάριση ή  ευθανασία  των φαρμακείων : «Να πάνε κάτω τα Φαρμακεία»….

Στη περσινή διεθνή  έκθεση της  Θεσσαλονίκης ο τότε υπέρμαχος της «επαναδιαπραγμάτευσης»  κ. Σαμαράς, είχε βάλει εναντίον του κυβερνητικού επιχειρήματος περί απελευθέρωσης των φαρμακείων, σημειώνοντας ότι τα ελληνικά φαρμακεία ήταν ήδη πολλά και ότι μόνο ο Νομός Θεσσαλονίκης είχε τόσα  όσα και η Αυστρία!

Έκτοτε η κυβερνητική παράταξη  εγκατέλειψε την συνθηματολογία  της «απελευθέρωσης» και υιοθέτησε τη λογική της άνωθεν συμπίεσης του κλάδου με στόχο (άδηλο αλλά υπαρκτό)  την αριθμητική  συρρίκνωσή του…..

Η στόχευση αυτή υπηρετείται  με τη δυνατότητα διεύρυνσης του ωραρίου, που συνιστά ευθεία επίθεση στον ελεύθερο χρόνο των μικρών και  αυτοαπασχολουμένων φαρμακοποιών, ενώ παράλληλα,   αυξάνει το χρονικό κόστος  διακίνησης  των φαρμάκων (μεγαλύτερα ωράρια για την εμπορία των ίδιων προϊόντων…..) χωρίς να παρέχει κάποια σημαντική διευκόλυνση στον καταναλωτή.

Ακόμη όμως, η  καθόλα  υποταγμένη στη λογική των αγορών κυβέρνηση, επιβάλλει με άκρως «κρατικιστικό» τρόπο την προείσπραξη του ποσού που κρατείται από τα φάρμακα για τα ασφαλιστικά ταμεία . Έτσι αντί οι φαρμακοποιοί να εισπράττουν τόκους υπερημερίας  για τις πολύμηνες καθυστερήσεις των πληρωμών τους, υποχρεώνονται να προεξοφλούν τις υποχρεώσεις τους….

Η κυβέρνηση  ξεχνάει  τα  νεοφιλελεύθερα ιδεολογήματά της και υπηρετεί τη λογική του τροϊκανού ντελιβερά, με το να παρεμβαίνει στο ποσοστό του κέρδους. Υπό άλλες συνθήκες βέβαια,  η δημόσια επέμβαση στο φαρμακευτικό ποσοστό  κέρδους θα ήταν ιδιαίτερα επιθυμητή και επιδιωκτέα, για τη διασφάλιση των λαϊκών δικαιωμάτων στην υγεία. Σε αυτές τις συνθήκες όμως η κυβέρνηση , εκτός του ότι οπορτουνίζει ασυστόλως, διεκπεραιώνει   μια πρακτική  «πρωταρχικής συσσώρευσης»  και καταστροφής  ενός μικρομεσαίου κλάδου : Εξυπηρετώντας σε τελική ανάλυση την τρόϊκα, την καθυπόταξη  της ελληνικής οικονομίας, και μακροπρόθεσμα τα κέρδη των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών.

Όσοι  αγνοούν την έννοια της «πρωταρχικής συσσώρευσης», θα μπορούσαν να εντρυφήσουν στο «Κεφάλαιο» του Μαρξ, όπου περιγράφεται  η διαδικασία ληστρικής  σώρευσης κεφαλαίου στις απαρχές του καπιταλισμού. Ή ενδεχομένως θα μπορούσαν να εντρυφήσουν στο παράδειγμα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, όπου η κομματική νομενκλατούρα λεηλάτησε τη δημόσια περιουσία για να μετατραπεί στη συνέχεια σε μια ευπόληπτη και καθόλα νόμιμη  τάξη επιχειρηματιών…

Για την υπόθεση των φαρμακείων γράφει ο Κώστας Λουράντος  στην «Ελεύθερη ζώνη» http://www.elzoni.gr/html/ent/863/ent.18863.asp   υπό τον τίτλο  «Μαύρο δαγκωτό». Εννοώντας (φυσικά!)  τον Λοβέρδο, σε περίπτωση που ήθελε σκάσει μύτη στην Β Εκλογική Περιφέρεια Αθηνών….

YΓ. Η φωτογραφία είναι της Μαρίας Ολυμπίου(Κύπρος). Τα κινεζικά ιδεογράμματα καλό είναι να τα μάθουμε κι εμείς, για λόγους ευνόητους.....

Φιλιώ Κοντραφούρη : Κι όμως επέστρεψα στην Ελλάδα της κρίσης

Το Παρίσι είναι μια μελαγχολική πόλη το χειμώνα. Σκεπασμένη μ΄ένα γκρι, υγρό πέπλο απ΄άκρη σ΄άκρη, απολαμβάνει την απόλυτη αρμονία με τα σκοτεινά νερά του Σικουάνα. Επιμένω να περπατάω πολύ πιο γρήγορα απ' o,τι οι Γάλλοι μέσα στον παγωμένο καιρό, σχεδόν τρέχω. Και τρέμω. Επιμένω πεισματικά να αρνούμαι πως η βροχή και η συννεφιά είναι κάτι που πρέπει κι εγώ να συνηθίσω, χειμώνα-καλοκαίρι.

Κάποιες φορές το κάνω ακόμα πιο συνειδητά, περπατάω ακόμα πιο γρήγορα, τρέμω λίγο πιο πολύ, σα να προσπαθώ να ξεφύγω από ερωτήματα και ανθρώπους που πριν λίγο έκατσαν στραβά στο μυαλό μου. "Το ερώτημα δεν είναι αν θα χρεωκοπήσει η Ελλάδα, αλλά πότε," μου είπε αποφασιστικά ένας αρχισυντάκτης της International Herald Tribune στο Παρίσι. Στο άκουσμα πως είμαι Ελληνίδα, ένας μεσήλικας στο μετρό της Pigalle, έπιασε με τρόμο το πρόσωπο του και αναφώνησε "Il y a rien a Gréce!" (Στην Ελλάδα δεν υπάρχει τίποτα). Η γυναίκα που διάβαζε μια εφημερίδα δίπλα του μόλις άκουσε "Gréce" κούνησε το κεφάλι της απαξιωτικά και γέλασε. "Να βγείτε οι γυναίκες στο δρόμο να ζητιανέψετε για να φέρετε χρήματα στο σπίτι στους άνδρες σας," συνέχισε τον τρομακτικό του σχεδόν μονόλογο ο Γάλλος μεσήλικας. Κι εκείνη η γιατρός, όταν με σύστησαν ως Ελληνίδα, το πρώτο που ρώτησε ήταν "Μα πως κατάντησε η Ελλάδα έτσι?"

Η αλήθεια έιναι πως κι εγώ, η συνεχώς και πάντα συστηνόμενη στο εξωτερικό ως Ελληνίδα, ακόμα προσπαθώ να καταλάβω. Μια Ελλάδα τόσο απαξιωμένη, τσαλακωμένη, με το γυαλιστερό βερνίκι της αξιοπρέπειάς της να ξεφτίζει σα φτηνό, ληγμένο μανό, αγορασμένο από κάποιο καροτσάκι στο δρόμο.

Η υπογραφή του Μνημονίου το 2010 με βρήκε να βλέπω φωτογραφίες από τις μεγάλες διαδηλώσεις στην Αθήνα μόνη σ' ενα δωμάτιο ξενοδοχείου, στα σύνορα του Αφγανιστάν με το Πακιστάν, μέσα από την οθόνη του υπολογιστή μου. Μια σοκαριστική απόφαση που για λίγους έβγαζε νόημα. Και μετά, ταξίδια στην Ελλάδα που ήταν αρκετά για να ξεσκεπάσουν το πόσο σχιζοφρενική γινόταν η κατάσταση –τόσο σχιζοφρενική μερικές φορές, που και οι ίδιοι οι Γάλλοι, τη στιγμή που μας κατηγορούν επειδή δεν πληρώνουμε τους φόρους μας και φέρνουμε σε δύσκολη θέση την Ευρώπη, μας πετάνε κι ένα κομμάτι οίκτου και κατανόησης, στους νεοέλληνες των 700 ευρώ που το κράτος τους κόβει το ρεύμα αν δεν πληρώσουν τους φόρους που με τόση ευκολία μπορεί και τους επιβάλλει.

Τη στιγμή που όλοι σκέφτονται να εγκαταλείψουν την Ελλάδα, εγώ αποφάσισα να επιστρέψω. Έχοντας γυρίσει από τη μια άκρη του κόσμου στην άλλη για χρόνια, αποφάσισα πως θέλω να βρω ένα όνειρο στην Ελλάδα του 2011. Εκεί που όλοι λένε πως και τα όνειρα έχουν χρεωκοπήσει. Ναι, οι πολιτικοί είναι σίγουρα χρεωκοπημένοι, όπως και η ίδια η πολιτική. Όπως (θέλω να πιστεύω) και το τερατώδες πελατειακό σύστημα βουτηγμένο στη λαμογιά, που δεκαετίες τώρα συνειδητά οι περισσότεροι εκτρέφαμε με τη μέθοδο του δούναι και λαβείν, από τα πιο χαμηλά μέχρι τα πιο ψηλά. Και τώρα γύρισε και ξερνάει πάνω μας όλα όσα εμείς το ταίσαμε. Μπούκωσε πια η χώρα. Κι έσκασε.

Οι Έλληνες ως λαός όμως δεν έχουμε χρεωκοπήσει και αρνούμαι να πιστέψω πως θα χρεωκοπήσουμε. Δεν επιστρέφω επειδή είδα τον πρώην πρωθυπουργό μας να ζητάει να μη φεύγουν οι νέοι άνθρωποι από τον τόπο. Ούτε εκείνος, ούτε και κανένας άλλος πολιτικός μπορούν να το ζητάνε γιατί, ειδικά εκείνοι, έχουν χάσει το δικαίωμα να κάνουν υποδείξεις στους πολίτες αυτής της χώρας εδώ και καιρό. Παράδειγμα προς αποφυγήν οι πολιτικοί μας, πιο απαξιωμένοι κι από την ίδια την απαξίωση, όπως τους αξίζει. Επιστρέφω όμως βλέποντας εκείνους που όσο κι αν το δάχτυλό τους πιέζεται να πατήσει pause στη ζωή, δεν το κάνουν, βλέποντας εκείνους που ερωτεύονται, συνεχίζουν να κάνουν παιδιά, να προβληματίζονται. Βλέποντας εκείνο το παιδί από την Κρήτη που ήρθε στην Αθήνα, μοιράζοντας βιογραφικά από τη μια άκρη της πόλης στην άλλη με τα πόδια. Ακούγοντας εκείνον τον οδηγό μπλε λεωφορείου που μου είπε πως μόνο όλοι μαζί ενωμένοι μπορούμε να αλλάξουμε κάτι. Κι όταν τον ρώτησα γιατί δεν το κάνουμε, δε φοβήθηκε να παραδεχτεί –επιτέλους- πως δεν το κάνουμε "γιατί είμαστε ακόμα βολεμένοι." Το βόλεμα, το κάποτε όνειρο του Έλληνα.

Ίσως λοιπόν ήρθε ο καιρός να ξεβολευτούμε. Να ξαναβάλουμε τη στρώση βερνικιού αξιοπρέπειας, όπως την είχαμε και μας αξίζει να έχουμε ως λαός αλλά και ως άνθρωποι, που δεν θα την αφήσουμε να ξεφτίσει ξανά. Ίσως αυτό να είναι το όνειρο σήμερα, στην εποχή με τα ελάχιστα. Κάτι που ήδη έχουμε και κάποιοι βίαια το ξεφτίζουν. Γιατί το δύσκολο δεν είναι ν' αγοράσεις ένα όνειρο στην Ελλάδα της χρεωκοπίας αλλά να συντηρήσεις αυτό που ήδη έχεις.

Καθώς μαζεύω τα τελευταία, λιγοστά πράγματα από το διαμέρισμά μου των 23 τετραγωνικών στη νότια άκρη του Παρισιού, έξω βρέχει. Πάλι. Και κάνει κρύο. Ξέρω πως στην Αθήνα με περιμένουν τέσσερις εξίσου παγωμένοι τοίχοι γιατί ελάχιστοι στην πολυκατοικία έχουν καταφέρει να πληρώσουν τα κοινόχρηστα με το πετρέλαιο θέρμανσης. Έξω όμως ο ήλιος θα λάμπει. Και θυμάμαι μια συνέντευξη της Κικής Δημουλά. Η μελαγχολία που κρύβουν τα ποιήματα και ο λόγος της, απολαμβάνουν κι αυτά την απόλυτη αρμονία με τη χειμωνιάτικη μελαγχολία του Παρισιού.

"Γιατί γκρεμίζονται τα όνειρα κυρία Δημουλά;" την είχαν ρωτήσει κάποτε. «Ίσως επειδή δεν υπάρχουν ιδιοκτήτες ονείρων που να τα φροντίζουν και να τα συντηρούν. Περιφερόμενοι άστεγοι τα κατοικούν, συχνά πολλοί μαζί στο ίδιο όνειρο, ­ ετοιμόρροπη κατάσταση. Αφήνω που τα περισσότερα όνειρα είναι χτισμένα επάνω σε μπαζωμένα ρέματα. Έναν μικρό σεισμό να κάνει ο ύπνος κι ένας ισχυρός να προκληθεί από το ρήγμα της αφύπνισης, σωριάστηκαν».

ΠΗΓΗ : ΑΡΔΗΝ

Mιχάλη Μιχελή : “ Μαμά, γερνάω…”

Πότε γερνάει ένα κόμμα;  Πότε οι ιδέες του, δεν έχουν πια τη σφριγηλότατα της νιότης του; 

Τα κόμματα, παίρνουν σύνταξη;  Μπορούν οι γεροντικές αρρώστιες, να τα εξουθενώσουν;  

Η απάντηση ξεκινάει από το τελευταίο ερώτημα.Το μπούχτισμα των ψηφοφόρων , ο κορεσμός της ιδέας που δημιούργησε το κόμμα, οδηγεί  στην αρτηριοσκλήρωση.

Μειώνεται η ενόρασή του. Τ’ αντανακλαστικά του. Αρχίζει και ξεχνά. Συντηρητικοποιείται  από τις φοβίες του.

Η ανασφάλεια, τον φέρνει να ψάχνει τη σιγουριά της σύνταξης. Βολεύεται στην προσμονή της πάγιας επιχορήγησης.

Ψάχνει τους επικοινωνιακούς γιατρούς, για να του κάνουν lifting. Να του εξαλείψουν τις ενοχλητικές  γραμμώσεις των παχύσαρκων υπερβολών.

Να του σβήσουν την κόπωση του χρόνου στις ρυτίδες. Να του προσφέρουν το επίπλαστο κουράγιο. «Δεν γέρασες, αντέχεις ακόμα»!

Τρελαίνεται όταν πλησιάζει η καταλυτική ημερομηνία κι αργεί η χρηματική ασφάλεια.

Η αβεβαιότητα, φέρνει την μνήμη του στο παρελθόν. Στα ευχάριστα.

Στις εικόνες της νιότης. Τότε που τα οράματα, η ορμή και η ζωντάνια, δεν βολεύονταν σε συμβατικά συνθήματα και παραχωρήσεις.  

Τότε που κάθε παλιό, έπρεπε να σαρωθεί από το νέο κύμα, που έρχονταν ν΄ ανατρέψει τα πάντα. Τότε που το «τρελό», ενέπνεε και συγκινούσε  - κι ας ακουγόταν  ουτοπικό.

Τότε που τράβαγε στις αγκαλιές του, όλους εκείνους, που πρόσμεναν την αλλαγή.

Όταν ο οπορτουνισμός  ακουγόταν  ως η χειρότερη αρρώστια των κομμάτων. 

Τότε που η παλιά πολιτική, πήγαινε στα «χρονοντούλαπα της ιστορίας». 

Λοιπόν, γερνάνε τα κινήματα; Τα ξεπερνάει ο χρόνος; Κουράζουν τα συνθήματά τους; 

ΚΙ όμως…

Απέναντι στο αλτσχάιμερ (στη γεροντική άνοια), μια ομάδα θαρραλέων «παππούδων και γιαγιάδων» στην Βαρκελώνη, οι επονομαζόμενοι «iaios» (στα καταλάνικα), ξέφυγαν από τις φοβίες των γερατειών και πήραν το δικό τους στιλ, στην μάχη των «Αγανακτισμένων». Οργάνωσαν  ένα δικό τους  κίνημα τους «Iaioflautas»  κι έβαλαν μπρος να δώσουν κουράγιο στους συνομήλικούς τους, που κιότεψαν από τα μέτρα λιτότητας στην Ισπανία. Το πρώτο που έκαναν, ήταν να συνεργαστούν με το κίνημα των "Perroflautas" (δηλαδή με όλους εκείνους τους περιφρονημένους, που τους φέρονται σκληρά, όπως στ΄ αδέσποτα σκυλιά). Το δεύτερο που επιχείρησαν, ήταν να εφαρμόσουν τις μεθόδους της αντίστασης, που έκαναν πολλές φορές στις μέρες της νιότης τους, τότε στα πέτρινα χρόνια του Φράνκο. (Δηλαδή ξαφνικά έκαναν μια συγκέντρωση και μοίραζαν προκηρύξεις, που είχαν δημοκρατικό περιεχόμενο).

Έτσι λοιπόν, οι απτόητοι ηλικιωμένοι ακτιβιστές (συνημμένη φωτογραφία), έδωσαν ραντεβού μέσα από το blog που έχουν και μπούκαραν ξαφνικά σε τράπεζες, σε δημόσιες υπηρεσίες, αλλά και σε πλατείες, για να μοιράσουν προκηρύξεις με τις θέσεις τους. Το πιο εντυπωσιακό ήταν η αντίδραση στο λεωφορείο, στη Βαρκελώνη, που είχε μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό.

Με δυό λόγια, μας θύμισαν το ζωτικό απόφθεγμα: «Αλλοίμονο στο πολίτη, που αφήνει τη νιότη του …και τρομάζει πλέον  από τις φοβίες και στις ανασφάλειες, που του χτίζουν οι κοινωνικοί συμβιβασμοί»! 

ΥΓ. Ένα κόμμα με ζέση για το αύριο, αν δεν τολμήσει να ξεπερνά τις ηλικιακές αγκυλώσεις, οδηγείται αναπόφευκτα στον οπορτουνισμό.                                                

HOMO PANAGIOTAKOPULUS

Ο κύριος Γιώργος Παναγιωτακόπουλος  ήταν μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ μέχρι χθές, δεδομένου ότι παραιτήθηκε και μάλιστα  με επιστολή  κοινοποίησε το σκεπτικό της παραίτησής του στον Παπανδρέου…

Αντιγράφω   δυο σημεία της επιστολής -  και όποιος καταλάβει το νεότευκτο πολιτικό  είδος ,  κατάλαβε:

1.         «Η νέα δανειακή σύμβαση αποτελεί την ταφόπλακα κάθε ελπίδας του ελληνικού λαού,  καθώς πέρα και έξω από τα εκβιαστικά διλλήματα που τέθηκαν αυτές τις ημέρες, είναι σίγουρο ότι αυτές οι πολιτικές δεν μπορούν να δώσουν καμία λύση απλά να παρατείνουν το μαρτύριο των πολιτών αυτής της χώρας……»

2.    «Θα σταθώ απέναντι στην προσπάθεια συντηρητικής μετάλλαξης του κινήματος…..»

Μα πως είναι δυνατό να είναι ταφόπλακα  η νέα δανειακή σύμβαση, και ταυτόχρονα να μην έχει μεταλλαχθεί το «κίνημα» επί το συντηρητικότερον (για να μην πούμε επί το συντηρητικότατον…), κύριε Παναγιωτακόπουλε;

Όλο το κείμενο της παραίτησης

http://pikri-sokolata.blogspot.com/2012/02/blog-post_8530.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+Pikri-sokolata+%28pikri-sokolata%29

Μαρώ Τριανταφύλλου, «Ο Γιώργος»…..

Λοιπόν, τι λέγαμε;

 Λέγαμε για τους Ρώσους που έκαιγαν τη χώρα τους για να μην πέσει στα χέρια των Γάλλων εισβολέων. Λέγαμε για τη «Μήδεια» του Ευριπίδη, αυτή την αρχαία  παράδοση  αυτοκαταστροφής-   με στόχο την καταστροφή  του άλλου. Ίσως θα έπρεπε να πούμε και για τους Ισλαμιστές,  που επί χρόνια αυτοανατινάσσονταν με στόχο να πλήξουν τον αντίπαλο……

Οι γερμαναράδες που σήμερα  παίζουν  με την απόγνωση των άλλων,  ποτέ δεν μπορούν να ξέρουν τι τους περιμένει. Σημασία δεν έχει το ότι αυτό  που θα τους χτυπήσει μπορεί να είναι   λιγότερο εντυπωσιακό ή λιγότερο σκληρό  από την πρακτική των Ρώσων, της Μήδειας, των αυτοκτονούντων Ισλαμιστών ή των Καμικάζι : Η σημασία βρίσκεται στο ότι το πνεύμα της αυτοκαταστροφικής ετεροκαταστροφής  αναπτύσσεται , περνάει σε ευρύτερα στρώματα, δίνει το «παρών»  του  και στη λογοτεχνία.

Η Μαρώ Τριανταφύλλου εκθέτει σε ένα διήγημά της  μια ατομική περίπτωση αυτοκαταστροφής,  με τελικό στόχο την εκδίκηση. Ο ήρωάς της , ονόματι Γιώργος, είναι ένας ελάχιστα φιλοχρήματος ή  πλεονέχτης  τύπος, που αρνείται το τζόγο του χρηματιστηρίου (στα  φόρτε του θεσμού….) και προτιμά τη νορμάλ απασχόληση, καλοζωϊα και επιτυχία…Όμως η καταστροφή τον περικυκλώνει σαν ένα βαρομετρικό χαμηλό  και σταδιακά τον σπρώχνει στην άβυσσο :  Χάνει την οικονομική ευρωστία, τα υλικά αγαθά,  την ψυχική ισορροπία, τη γυναίκα του την Ευρυδίκη . Και τελικά ετοιμάζεται να χάσει το μαγαζί του, λόγω των χρεών στη τράπεζα..... 

 Αφηγείται η Τριανταφύλλου : 

Το βράδυ, πριν κλείσει το μαγαζί, έβαλε σε μια σακούλα όλα τα χαρτιά που φυλούσε σε ένα συρτάρι ειδικό γι’ αυτή τα δουλειά, το παλιό πενηντάρικο που είχε χρόνια κάτω από το γυαλί που σκέπαζε το γραφειάκι του ταμείου –το πρώτο χαρτονόμισμα που μπήκε στο κατάστημα, όταν το άνοιξε ο πατέρας του το '61 και την παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία του πατέρα του, μέσα στην πολυκαιρισμένη κορνίζα. Δεν θα άφηνε να του πάρουν ούτε μια σανιδούλα από το μαγαζί. Κατάσχεση… Ωραία, αλλά δεν θα ‘βρισκαν τίποτε να κατασχέσουν. Η Ευρυδίκη στην αρχή θα νόμιζε ότι αποφάσισε να την ακούσει και πως το ‘κανε για την αποζημίωση. Δεν τον ένοιαζε πια τίποτε. Ούτε για την Ευρυδίκη, ούτε για κανένα άλλο. Η ζωή του είχε καταρρεύσει χωρίς θόρυβο. Η γλίτσα έτρεχε με δύναμη από πάνω προς τα κάτω και μετά γινόταν ένας πίδακας από κάτω προς τα πάνω, αλλά όχι πολύ πάνω, και πήγαινε δεξιά κι αριστερά, η επικίνδυνη γλίτσα της βίας. Την ένιωθε, έμπαινε μέσα του παγωμένη, σιχαμερή και θανατηφόρα και έβγαινε από αυτόν θυμωμένη και αμήχανη. Δεν θα έβρισκαν τίποτε να κατασχέσουν. Έσφιξε τη σακούλα στο χέρι. Με το δείκτη ψαχούλεψε λίγο μέσα και βεβαιώθηκε πως η φωτογραφία του πατέρα του ήταν εκεί.

Και άναψε το σπίρτο.

Ολόκληρο το διήγημα  http://www.marotora.blogspot.com/2012/01/blog-post.html