Δεν ήρθαμε για να ερμηνεύσουμε, αλλά για ν’ αλλάξουμε την πράσινη πολιτική

Παρέμβαση του Μιχάλη Μιχελή σε διαδικτυακό διάλογο 

Ανάμεσα στη «σιγή του ασυρμάτου» (επιτηδευμένη) και στη «σιγή ιχθύος» (μόνιμη), ο καθείς εκ των σχολιαστών της συγκεκριμένης ανάρτησης, μπορεί αναμφισβήτητα να επιλέγει τον τρόπο της λογικευμένης ή συναισθηματικής αντίδρασής του, ως προς τα τρέχοντα γεγονότα.

Επειδή λοιπόν ενίοτε η «σιωπή» μπορεί να θεωρείται «χρυσός κανόνας» χάρη των σκοπιμοτήτων, θα πρέπει να ενθυμούμαστε, ότι μια και μας διακατέχει από την άλλη η επιθυμία της διαφορετικής (ριζοσπαστικής) άποψης εντός του οικολογικού χώρου, με το να επιλέγουμε την μουγκαμάρα, αντιβαίνουμε στη θεμελιώδη αρχή του ριζοσπαστισμού: ότι δεν ήρθαμε για να ερμηνεύσουμε απλώς το χώρο, αλλά κυρίως ν’ αλλάξουμε την πράσινη πολιτική, διαχωρίζοντας την ήρα από το στάρι.

Μαθαίνω και φυσικά δεν απορώ, ότι ο αερο-συνοδός Διάκος, που έχει συνηθίσει από το ένα κομματικό αποκούμπι να πετάγεται στο άλλο,  τώρα έχει γίνει ο αποκλειστικός θυρωρός του Τσιρώνη στο υπουργείο. Βέβαια μας είχε ήδη προετοιμάσει ψυχολογικά  ο ανεκδιήγητος «ριζοσπάστης», όταν από την αγκαλιά της Δημάρειας Γιαννακάκη, μεταπήδησε στις ένθερμες τσίπουρο-προπόσεις  προς τον Σύριζο- σύντροφο Τσίπρα. (Άλλωστε τα ίδια  έκανε και η Κοντούλη, φιλώντας και αγκαλιάζοντας τον Τσίπρα, όταν μέχρι πρόσφατα τον έβριζε και μετά τον παρακαλούσε να την βάλλει στη λίστα του).

Σ. Αραβία: Αναβλήθηκαν και σήμερα οι 1000 βουρδουλιές στο μπλόγκερ

«……ο Μπαντάουι διώκεται κυρίως επειδή τον Δεκέμβριο του 2010 είχε δηλώσει στο γαλλικό κανάλι France 24 ότι "ένας άθεος έχει το δικαίωμα να λέει ό,τι θέλει (...) και κανείς δεν δικαιούται να του ζητάει το λογαριασμό για τις απόψεις του"…...» 

 ΠΗΓΗ Press Gr  

Σημείωση ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ : 1000 χτυπήματα με το βούρδουλα έστω και σε 200 εβδομαδιαίες δόσεις, είναι αφόρητα, εκτός από ατιμωτικά… Οι σωματικές ποινές έχουν καταργηθεί από τα συντάγματα του «Δυτικού» (για να μην πω «πολιτισμένου») κόσμου προ αμνημονεύτων ετών, η ελευθερία της έκφρασης με τους όποιους περιορισμούς έχει γίνει  στοιχείο του λεγόμενου Νομικού Πολιτισμού. Όλο αυτό , χωρίς τις συμψηφιστικές διαθέσεις  κάποιων που βραχυκυκλώνουν τη συζήτηση με την αναφορά των δυτικών ατοπημάτων, πρέπει να  μεταφράζεται : Ο κόσμος της βάναυσης παραβίασης των στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων δεν έχει θέση στη διεθνή κοινότητα.

Για ακόμη μια φορά, τρίτη στη σειρά, οι αρχές της Σαουδικής Αραβίας ανέβαλαν τη μαστίγωση του μπλόγκερ Ράιφ Μπαντάουι, όπως έγινε γνωστό από τη σύζυγό του. Ο Μπαντάουι έχει καταδικαστεί σε 1.000 χτυπήματα με το μαστίγιο για "προσβολή του Ισλάμ".
Η εκτέλεση της ποινής του Μπαντάουι ξεκίνησε στις 9 Ιανουαρίου, όταν δέχτηκε τα 50 πρώτα χτυπήματα, όμως οι επόμενες προγραμματισμένες μαστιγώσεις (κάθε Παρασκευή) αναβλήθηκαν για ιατρικούς λόγους. Η περίπτωσή του έχει ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών σε όλον τον κόσμο, με τον ΟΗΕ να καταγγέλλει την ποινή ως "σκληρή και απάνθρωπη".
"Δεν τον μαστίγωσαν σήμερα" είπε η Ένσαφ Χάινταρ, η οποία έχει καταφύγει στον Καναδά μαζί με τα παιδιά της, χωρίς όμως να δώσει περισσότερες διευκρινίσεις. Την περασμένη εβδομάδα η οργάνωση Διεθνής Αμνηστία και η Χάινταρ είχαν ανακοινώσει ότι η μαστίγωση αναβλήθηκε επειδή οι πληγές του Μπαντάουι από την πρώτη μαστίγωση δεν είχαν επουλωθεί ακόμη.

Keep calm and take no prisoners comrades

του Άρη Χατζηστεφάνου

Σημείωση ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ :  Αυτό το «Ψυχραιμία και μη πιάνετε αιχμαλώτους, σύντροφοι» υπονομεί μια διάθεση λιανίσματος του αντιπάλου –  πιθανότατα σχετιζόμενο με  την  προτροπή του Πήτερ Ο’ Τουλ στο φιλμ «Λώρενς της Αραβίας». Δεν καταλαβαίνω πως μπορεί να παρομοιάζει με κάποια σημερινά στοιχεία, αλλά δεν πειράζει :  Η ουσία είναι ότι υπερασπίζεται το δικαίωμα στη κριτική που ήδη, κάποιοι, έχουν αρχίσει να  παραπέμπουν στο μέλλον.

ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ :

Ευχάριστα μουδιασμένο είναι ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής αριστεράς απέναντι στη νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ακολουθώντας τη γνωστή βαλκανική ρήση «δεν πειράζουμε κάτι που δουλεύει» και σεβόμενοι το γεγονός ότι δεν έχουν περάσει ούτε 48 ώρες από τις εκλογές, αρκετοί υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να ασκείται καμία κριτική στη νέα κυβέρνηση.

Κι όμως αυτή ακριβώς είναι η στιγμή που απαιτείται, όσο ποτέ, η καλοπροαίρετη, συντροφική πίεση προς πιο ριζοσπαστικές θέσεις. Ο πρώτος που το κατάλαβε ήταν ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, όταν έγραψε στους New York Times ότι «αν υπάρχει κάτι που μπορούμε να καταλογίσουμε στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δεν είναι αρκετά ριζοσπαστικός». Δεν ήταν αιχμή - ήταν παρότρυνση να εκμεταλλευτούμε το πρωτοφανές momentum για την προώθηση των ελληνικών θέσεων.

Το κλίμα στις διεθνείς αγορές απέδειξε πως όχι μόνο δεν θα μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι αλλά ότι όλοι (πλην του Βερολίνου) κατανοούν πως το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και θα πρέπει να ληφθούν δραστικά μέτρα. Ακόμη και συντηρητικοί οικονομολόγοι, όπως ο Ντάνι Ρόντρικ, εύχονται καλή επιτυχία στη νέα κυβέρνηση κατανοώντας ότι η προηγούμενη πολιτική ήταν όχι μόνο καταστροφική αλλά και ηλίθια.

Όσο για την πτώση του χρηματιστηρίου στην Ελλάδα, αρκεί να έχει κανείς κατά νου δυο στοιχεία για να καταλάβει ότι πρέπει να γιορτάζουμε και όχι να ανησυχούμε: ότι οι ημέρες δόξας του Χ.Α ήταν ημέρες παρακμής, ρεμούλας και γιγάντωσης του χρέους και ότι σήμερα το μοναδικό χρηματιστήριο που γνωρίζει εκρηκτικούς ρυθμούς ανάπτυξης στη Μεσόγειο είναι αυτό στη χούντα της Αιγύπτου. Ας μην επιτρέψουμε λοιπόν στους «αλογομούρηδες» της ελληνικής χρηματαγοράς να παρουσιάζονται σαν δείκτης οικονομικής ευημερίας και πολιτικής σταθερότητας.

ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ : - ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Δήλωση του Βύρωνα Πολύδωρα   στα parapolitika.gr :

"Ο κατά φαντασίαν νικητής των εκλογών κ. Σαμαράς δίνει ακρίτως μάχη οπισθοφυλακών. Καλό θα ήταν να διάβαζε στον Πλούταρχο το σχετικό απόσπασμα για τη συμφιλιωτική στάση-συμπεριφορά του Αριστείδη, του και Δίκαιου καλούμενου, προς τον πολιτικό του αντίπαλο Θεμιστοκλή, στη ναυμαχία της Σαλαμίνος. «Ήκεν ὁ Ἀριστείδης ἐπὶ τὴν σκηνὴν τοῦ Θεμιστοκλέους καὶ καλέσας αὐτὸν ἔξω μόνον, ᾿ἡμεῖς᾿ εἶπεν ᾿ὦ Θεμιστόκλεις, εἰ σωφρονοῦμεν, ἀρξώμεθα σωτηρίου καὶ καλῆς φιλονικίας πρὸς ἀλλήλους, ἁμιλλώμενοι σῶσαι τὴν Ἑλλάδα, σὺ μὲν ἄρχων καὶ στρατηγῶν, ἐγὼ δ᾿ ὑπουργῶν καὶ συμβουλεύων». Είναι ένα μήνυμα της ιστορίας προς όλους μας, που γίνεται επίκαιρο σήμερα, στην μάχη της διαπραγμάτευσης που δίνει η νέα κυβέρνηση της Ελλάδος με τους πιστωτές της και θεσμικούς εταίρους μας κατ’ εντολή, νωπή και καθαρή, του Ελληνικού λαού. Μόνον η συστράτευση είναι έντιμη πατριωτική στάση. Ναι, θέτω τον εαυτό μου στην υπηρεσία της πατρίδος και του λαού, συστρατευόμενος στη διαπραγμάτευση κοινωνικής σωτηρίας και εθνικής απελευθέρωσης που διεξάγει η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.–"

Ό,τι Λησμονούν οι Γερμανοί ας το Θυμόμαστε Εμείς

Του Σπύρου  Στάλια

Οικονομολόγου ΜΑ, Ph.D

Πρώην  Διευθύνοντα  Σύμβουλου του  ΟΛΠ

Το 1919 συνήλθε η Διάσκεψη της Ειρήνης στις Βερσαλλίες, στο Παρίσι, για να καθοριστούν, πέραν των άλλων, και οι  Γερμανικές Πολεμικές αποζημιώσεις ως κόστος της επιθετικής πολιτικής της Γερμανίας, που προκάλεσε  τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, οι σύμμαχοι, Ουίλσον-ΗΠΑ, Λόϋδ Τζώρτζ-Βρετανία και Κλεμανσό-Γαλλία απαίτησαν από την ηττημένη Γερμανία τότε, το αστρονομικό ποσό των 1000 δισεκατομμυρίων λιρών Αγγλίας, σε σημερινές τιμές, ως πολεμικές αποζημιώσεις.

Το ύψος της αποζημίωσης ήταν η μισή γνωστή ποσότητα χρυσού στον κόσμο, εκείνη της εποχή. Είχαν βάλει του Γερμανούς να πληρώνουν ως το τέλος του 20^ου αιώνα.  

Στο άκουσμα αυτού του ποσού ο Κέϋνς αντέδρασε έντονα χαρακτηρίζοντας τους τραπεζίτες της  Τράπεζας της Αγγλίας ως ‘γελοίους και ανόητους’ και τόνισε ότι ‘αν είναι να αρμέξουμε την Γερμανία πρέπει πρώτα να την σώσουμε’. Μπροστά του ο Κέϋνς  έβλεπε την πείνα και τους κινδύνους που θα αντιμετώπιζε ο Γερμανικός Λαός, λόγω ενός δυσβάστακτου χρέους.  Ένα αδηφάγο πιστωτικό σύστημα θα μπορούσε να οδηγήσει τον Γερμανικό Λαό και την Ευρώπη σε μια νέα καταστροφή.

Ο Κέϋνς εισηγήθηκε τότε με βάση το κόστος του πολέμου, ότι η ικανότητα της Γερμανίας για παροχή αποζημιώσεων θα ήταν, με λίγη καλή τύχη, στο ύψος των 83 δις λιρών Αγγλίας, σε σημερινές τιμές. Δηλαδή πρότεινε κούρεμα του χρέους ρίπου 90%. Παράλληλα επινόησε ένα σχέδιο ανοικοδόμησης της Ευρώπης σύμφωνα με το οποίο η Βρετανία και η Γαλλία θα μείωναν τις απαιτήσεις τους έναντι της Γερμανίας, οι ΗΠΑ θα διέγραφαν μέρος των δανειακών υποχρεώσεων της Αγγλίας προς αυτές, και θα γινόταν επίσης μια αναθεώρηση του ευρωπαϊκού πιστωτικού συστήματος.

 Έτσι οι ΗΠΑ και η Αγγλία θα εξασφάλιζαν ζήτηση για τις εξαγωγές τους και η Γερμανία θα έπαιρνε κεφάλαια για να μπει ειρηνικά στην οικονομική ανάπτυξη. Μια έξοχη κατανομή πλεονασμάτων που θα εξασφάλιζε την ειρήνη και την ανάπτυξη.

Φυσικά η απληστία των Τραπεζιτών επεκράτησε εμπρός στον ηττημένο. Οι προτάσεις του Κέϋνς απερρίφθησαν από το αδηφάγο σύστημα, αυτός παραιτήθηκε από την Επιτροπή, και έγραψε ένα από τα πιο πολυσυζητημένα βιβλία του 20^ου αιώνα, ‘Οι Οικονομικές Συνέπειες της Ειρήνης’[1] όπου επέκρινε την συνθήκη των Βερσαλλιών από πολιτική οικονομική και αισθητική άποψη.

Πολιτισμός και αθλητισμός

Ήμουνα στην προεκλογική εκδήλωση του τμήματος Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ ,  στις 21 Ιανουαρίου στο ΣΤΟΥΝΤΙΟ, χοροστατούντος του Στέλιου Ελληνιάδη και με εκλεκτές συμμετοχές, π.χ. του Ευτύχη Μπιτσάκη. Ο Μπιτσάκης  ξεκίνησε την ομιλία του εγκωμιάζοντας τον προλαλήσαντα Νίκο Μάλλιαρη, παλαίμαχο ποδοσφαιριστή και συντονιστή του τμήματος ποδοσφαίρου του ΣΥΡΙΖΑ, για τον βιωμένο λόγο του – που έβγαινε αβίαστα χωρίς τη συμβολή οποιουδήποτε κειμένου. 

Ο Μάλλιαρης είχε πει πολλά και διάφορα για την παλαιά απορριπτική στάση της διανόησης έναντι του ποδοσφαίρου και την ανάγκη μιας επανοικείωσης της Αριστεράς με το συγκεκριμένο άθλημα…

Ως εδώ καλά , θυμήθηκα κι εγώ κάτι παλιές ιστορίες με «το ποδόσφαιρο σαν ιδεολογία» - βιβλίο  του Ζεράρ Βιναί, που καταφερόταν εναντίον του υπαρκτού ποδοσφαίρου -  θυμήθηκα ακόμη τα αντιποδοσφαιρικά συνθήματα επί δικτατορίας, που βολεύθηκε τα μέγιστα με τις επιτυχίες του Παναθηναϊκού. Αλλά είπα στον εαυτό μου, «ποτέ δεν ξέρεις, τόσες και τόσες κωλοτούμπες ή ανατροπές έχεις δει, να μια αναψηλάφιση του θέματος που ίσως  αξίζει να γίνει ». Είχα μείνει λοιπόν μ’ αυτές τις σκέψεις, αναλογιζόμενος τα αθλητικά δρώμενα και κρίνοντας ορθότατη μια δήλωση του Γιάννη Πανούση – περί του ότι οι σύλλογοι και όχι η Αστυνομία πρέπει να επωμίζονται το βάρος της διατήρησης της τάξης στα γήπεδα : Οπότε που λέτε βλέπω μια είδηση περί άγριου ξυλοδαρμού  στο ματς Ηρακλή Περιστερίου- Αστέρα Εξαρχείων, και παθαίνω την πλάκα μου : Μόνο τις προσφωνήσεις  «μαλάκα» να είχες σε ευρώπουλα, θα ήσουν πλούσιος ! Καραμπινάτο  διαζύγιο αθλητισμού και πολιτισμού !

http://www.voria.gr/index.php?module=news&func=display&sid=210501

Θάνατος από κατανάλωση μεταλλαγμένων προιόντων¨

ΠΗΓΗ : ΙΝΚΑ

Οι γιατροί του νοσοκομείου Carlos III στη Μαδρίτη επιβεβαίωσαν την Κυριακή κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης Τύπου, το πρώτο θανατηφόρο κρούσμα  από πρόσληψη γενετικά μεταλλαγμένης τροφής.
Πρόκειται για τον… 31χρονο Χουάν Πέδρο Ράμος, ο οποίος πέθανε στις 7 Ιανουαρίου από αναφυλακτικό σοκ, αφού έφαγε πρόσφατα γενετικά τροποποιημένες ντομάτες που περιείχαν γονίδια ψαριών.
Σύμφωνα με τους γιατρούς, η τροφή προκάλεσε στον Ράμος μια «βίαιη και θανάσιμη αλλεργική αντίδραση». Όπως ανέφεραν, η υγεία του νεαρού είχε αρχίσει να χειροτερεύει με καλπάζοντα ρυθμό, όταν στις αρχές Ιανουαρίου εισήχθη στο νοσοκομείο με συμπτώματα αλλεργίας. Του χορηγήθηκαν αμέσως φάρμακα προκειμένου να σταματήσουν το αναφυλακτικό σοκ, αλλά αυτά αποδείχθηκαν αναποτελεσματικά. Η ομάδα των ειδικών υποστηρίζει ότι μπόρεσε να εντοπίσει την αιτία της αλλεργικής αντίδρασης: ο νεαρός είχε φάει για μεσημεριανό γενετικά τροποποιημένες ντομάτες, οι οποίες του προκάλεσαν αναφυλαξία και οδήγησαν στο θάνατό του.

Ο Τζίμης Πανούσης και οι 10 ημέρες που συγκλόνισαν τον αυτοδιαχειριζόμενο Flash 96

Δηλώνω παλαιόθεν Τζιμιστής-Πανουσιστής, στο στυλ που κάποιοι δήλωναν Μαρξιστής-Λενινιστής ή κατά πως δήλωνε «Κατριστής-Ντενεβιστής» ο  φίλτατος Γιάγκος Ράπτης , όντας θαυμαστής  της Γαλλίδας ηθοποιού Κατρίν Ντενέβ…… Τώρα όμως, με μια  ορισμένη πείρα  ζωής, και εν γνώσει του αξιώματος  «Στην Ελλάδα  πας τις, από του βαθμού του υποδεκανέως και άνω,  ξιπάζεται», είμαι υποχρεωμένος να παραθέσω τις εκατέρωθεν απόψεις  στη διαμάχη   Πανούση και αυτοδιαχειριζόμενης ομάδας του σταθμού  “Flash 96”»,ύστερα από 10 ημέρες συνεργασίας του μεν με τους δε...

Είπεν ο Πανούσης :  

«Ονειρο ήταν η αυτοδιαχείριση στον “Flash” και κράτησε 10 μέρες. Κουβελοφωλιά αποδείχθηκε, φερετζές του κυρ Φώτη με εντολή Σαμαρά. Εξ ου και η άδεια από τη Βούλτεψη. Για να έχει φωνή η ΟΙΚΟΛΟΔΗΜΑΡ το κρίσιμο πολιτικά πρώτο εξάμηνο του ’15»…..

Είπαν τα παιδιά του σταθμού :

«Σκοντάψαμε στον ιδεολογικό παλιμπαιδισμό κάποιου που μπερδεύει τη σάτιρα με την πολιτική κριτική και την αυτοδιαχείριση με την ανάγκη του για εξουσία πάνω στον σταθμό και στους εργαζομένους εφ’ όλης της ύλης. Οποιος πιστεύει ότι γνωρίζει την απόλυτη αλήθεια, το απόλυτο ραδιόφωνο και την απόλυτη μουσική, από μόνος του δεν έχει θέση στον “φτωχό” αυτοδιαχειριζόμενο “Flash 96”».

Κυρία Λαγκάρντ, κύριε Γιούνκερ, εσείς δεν σέβεστε τις δεσμεύσεις σας!

του Renaud Vivien*

[Πηγή: Ελληνική Επιτροπή ενάντια στο Χρέος, 27/01/2015]

“…….η κυρία Λαγκάρντ καλά θα έκανε να ξαναδιαβάσει το πρώτο άρθρο του καταστατικού της οργάνωσης που διευθύνει, άρθρο το οποίο αναγνωρίζει ως αποστολή του ΔΝΤ να «συμβάλει στην καθιέρωση και διατήρηση υψηλού επιπέδου απασχόλησης και πραγματικού εισοδήματος, και στην ανάπτυξη των παραγωγικών πόρων όλων των κρατών μελών του……..».

Λίγες μέρες πριν τις εκλογές στην Ελλάδα, το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ξαναχτύπησαν και υποτροπίασαν, εφιστώντας προσοχή ενάντια σε οποιοδήποτε απόπειρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους. Η Κριστίν Λαγκάρντ, διευθύντρια του ΔΝΤ, δήλωσε πως «ένα χρέος παραμένει ένα χρέος . Πρόκειται για μια σύμβαση», ενώ ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, διακήρυξε ότι «η Ευρώπη περιμένει από την Ελλάδα να σεβαστεί τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει έναντι των εταίρων της». Για να πιέσουν λοιπόν την επερχόμενη κυβέρνηση να συνεχίσει να εφαρμόζει τα προγράμματα λιτότητας και να αποπληρώνει το χρέος της, ο κύριος Γιούνκερ και η κυρία Λαγκάρντ επικαλούνται την ηθική και τη νομιμότητα (το σεβασμό των δεσμεύσεων που ανέλαβαν τα κράτη και το δίκαιο των συμβάσεων). Ωστόσο, το Διεθνές Δίκαιο υπαγορεύει κάτι εντελώς διαφορετικό και επιτρέπει σε ένα κράτος να αποκηρύξει τα χρέη του.

Στην έκθεση για το «απεχθές χρέος» που συνέταξε για λογαριασμό των Ηνωμένων Εθνών, ο νομικός σύμβουλος Ρόμπερτ Χόουζ (Robert Howse)** υπενθυμίζει ότι η υποχρέωση για ένα κράτος να αποπληρώσει τα χρέη του ουδέποτε έχει αναγνωριστεί στην ιστορία ως μια άνευ όρων και ασυνθηκολόγητη αρχή. Η υποχρέωση εξόφλησης ενός χρέους δεν είναι απόλυτη και υπόκειται σε δύο θεμελιώδεις περιορισμούς.

Κατ’αρχάς, όπως επιτάσσει το Διεθνές Δίκαιο, ένα κράτος δεσμεύεται  ενώπιον του λαού του. Στην πραγματικότητα, η υποχρέωση να σεβαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα υπερισχύει οποιασδήποτε άλλης υποχρέωσης έχει αναλάβει, συμπεριλαμβανομένων εκείνων απέναντι στους πιστωτές του. Το άρθρο 103 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών το αναφέρει ξεκάθαρα.

Παροχή Ρωσσικής οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα, αλλά πως…

 Η Δύση και πρωτίστως η ΕΕ συνέπραξε στην ανατροπή του  Γιανουκόβιτς, νόμιμου Πρωθυπουργού της Ουκρανίας, όταν αυτός «δελεάστηκε» από τις προσφορές της Ρωσσίας και έστρεψε την πλάτη στην ΕΕ.  Μπορεί  ο Γιανουκόβιτς να ήταν  διεφθαρμένος και οτιδήποτε άλλο, μπορεί να μην είχε την εκτίμηση του ίδιου του Πούτιν, αλλά ήταν ο νόμιμος  Πρωθυπουργός της χώρας και εξέφραζε τη δημοκρατική βούλησή της.

Τώρα η Ρωσσία εμφανίζεται διατεθειμένη να εξετάσει την πιθανότητα οικονομικής βοήθειας  προς την Ελλάδα :  «Εφόσον η νέα ηγεσία της το ζητούσε», κατά πως δήλωσε ο  Ρώσσος  υπουργός Οικονομικών Αντόν Σιλουάνοφ   στο αμερικανικό ειδησεογραφικό τηλεοπτικό κανάλι CNBC . Στη συγκεκριμένη περίπτωση και σε αντίθεση με τα διαδραματισθέντα στην Ουκρανία,   η Ρωσσία ρίχνει το μπαλάκι στην Ελλάδα κι η Ελλάδα καλείται να τολμήσει .

Και το ερώτημα είναι : Θα τολμήσει η Ελλάδα,  ή θα περιμένει να στριμωχθεί τόσο ώστε υποχρεωτικά πλέον να στραφεί για βοήθεια σε εξωΕΟΚικούς  κύκλους;

Ανάλογα ερωτήματα τίθενται στην περίπτωση της Κύπρου, αλλά με  διαφορετικό τρόπο. Εκεί ο Λιλλήκας της «Συμμαχίας Πολιτών» καλεί τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να δώσει ουσιαστικό περιεχόμενο στην προσεχή επίσκεψή του στη Μόσχα, και να μην επαναπαυθεί στις εθιμοτυπικές συμβατικότητες. Στην Κύπρο οι δυνάμεις που έχουν σώας τας φρένας  και σαν τέτοιες  συγκρούονται με τις δυνάμεις της ευρωπαϊκης υπνοβασίας, κατανοούν  ότι η ρωσσική παρουσία στην περιοχή  με κορυφαίο συμβάν τη  διεξαγωγή κοινών ισραηλορωσσικών ασκήσεων στη Μεσόγειο, είναι  βασικός αποτρεπτικός παράγων ενός περαιτέρω τουρκικού ξεσαλώματος ….  

Τα Σκόπια έχασαν την ψήφο στη ΓΣ του ΟΗΕ επειδή δεν πλήρωσαν συνδρομή!

Δεν πάει πολύς καιρός , από τότε που Σκοπιανοί τινές  μας έκαναν πλάκα λόγω της καταβύθισής μας στην κρίση…Το απολάμβαναν πραγματικά, χωρίς να σκεφθούν το μεταδοτικό της κρίσης  και τους  Βορειοελλαδίτες που επιδοτούσαν τα καζίνο τους και που μπορούσαν να χαθούν ως πελάτες…

Η μικρή αυτή χώρα ,  έχει κυριολεκτικά  αρπαχτεί από μια ιστορική αφήγηση για να διεκδικήσει καταστάσεις πέραν των συνόρων της και  καλλιεργεί  ένα απίθανο σταλινομπαρόκ στις πόλεις της , με τα αγάλματα -πειστήρια  της μακεδονικότητας σε κεντρικότατες θέσεις. Συνεχίζει δε  να εκτρέφει μιαν απαράδεκτη επιθετικότητα εναντίον της Ελλάδας, παρά τις νηφάλιες απόψεις του πρώτου προέδρου της, του Κύρο Γκληγκόρωφ..

Προφανώς, δεν έχει νόημα να χαρούμε κι εμείς από την είδηση που μετέδωσαν πρώτα τα μίντια της ΠΓΔΜ, σχετικά με την απώλεια του δικαιώματος ψήφου  των Σκοπίων στη ΓΣ του ΟΗΕ λόγω μη καταβολής  ποσού συνδρομής του ύψους των 24.606 δολλαρίων ! Σε αντίθεση με άλλες 7 χώρες που έχασαν επίσης το δικαίωμα ψήφου (Υεμένη, Γρενάδες, Κιργιστάν, Νήσοι Μάρσαλ, Ρουάντα, Τόνγκο και Βανουάτου) είναι φανερό ότι οι Σλαβομακεδόνες  δεν είναι τόσο μπατίρηδες ώστε να μην διαθέτουν ένα τέτοιο ποσό, αλλά απλώς  στερούνται εκείνου του διοικητικού μηχανισμού που θα υπενθυμίζει έγκαιρα τις υποχρεώσεις τους .

Επειδή οι άνθρωποι συνεχίζουν την προπαγάνδα περί μακεδονικότητας και  μάλιστα την εμπλουτίζουν διαρκώς με παρεμβάσεις σε περιοχές που προσεγγίσθηκαν πρώτα  από  δικούς μας -  όπως είναι αυτή των Καλάς στο Πακιστάν ,  καθ’ υπόθεση απογόνων των Μακεδόνων του Μ.Αλεξάνδρου- καλό θα ήταν  να έχουμε υπόψη 2-3 πραγματάκια : 

Πρώτον, ότι η διεκδίκηση της Μακεδονικότητας είναι απλά και μόνο πρόσχημα  ή όχημα ενός επιθετικού μεγαλοϊδεατισμού αυτής της χώρας. 

Δεύτερον, ότι τα εξαρτησιακά σύνδρομα  της ΠΓΔΜ  είναι πολύ ισχυρά, σχεδόν αγγίζουν την έννοια της δουλικότητας, η δε  προσδοκία της στήριξης των επιδιώξεών της  από μεγάλες χώρες είναι μεγάλη. 

Τρίτον, ότι οι Δημοκράτες αυτής της χώρας και οι άνθρωποι με κοινό νου και καλή προαίρεση, ευχαρίστως θα δέχονταν ένα  επιστημονικό διάλογο  μεταξύ των δυο πλευρών για την επίλυση των ιστορικών ζητημάτων.

Κατά τα άλλα, να μια ερώτηση κρίσεως που θα μπορούσαμε να υποβάλουμε εμείς  , ως απλοί πολίτες προς απλούς πολίτες: Γιατί είναι πιο σημαντικός ένας λαός που έχει μεγαλύτερη ιστορία από έναν άλλο μικρότερης ιστορίας;

Και να μια ερώτηση προς κάποιους κομφορμιστές δικούς μας, που υπογραμμίζουν ότι η ΠΓΔΜ έχει αναγνωρισθεί από 160 τουλάχιστον κράτη ως Μακεδονία: Γιατί έχουν τόσο έλλειμμα χαρακτήρα ώστε να ακολουθούν το ρεύμα; Γιατί ετεροπροσδιορίζονται, αν και δηλώνουν  οπαδοί της αυτονομίας;   

Σχετικά :

Οικολόγοι Πράσινοι και Σκόπια

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/05/blog-post_28.html

 «Ή πιστεύεις στο δίκαιο μιας υπόθεσης, ή πας με τις πλειοψηφίες».

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/02/blog-post_28.html

Bαρουφάκης και οικολολιτότητα*

Ο tempora, o λιτότητες….Μια φορά κι έναν καιρό το «λιτοδίαιτον του Έλληνος» εθεωρείτο πρώτης τάξεως αρετή…Τότε ήταν που οι αυτοσχέδιοι παλαιστές και παραγωγοί κατορθωμάτων στις συνοικίες της Αθήνας, περιέφεραν  μετά το τέλος της παράστασης μια τραγιάσκα λέγοντας στους καταναλωτές του λαϊκού show : Ό,τι έχετε ευχαρίστηση, για τη φασολάδα του αθλητή…

Μάλιστα, «για τη φασολάδα του αθλητή»…Τα χρόνια πέρασαν, οι μπριζόλες εγκαταστάθηκαν μεγαλοπρεπώς στο ελληνικό διαιτολόγιο :  «Πλην φυτοφάγων», που θαλεγε ο Καβάφης, αν το γνωστό ποιημά του  με το «Πλην Λακεδαιμονίων» δεν είχε ως θέμα τις  επιδόσεις του Ελληνισμού αλλά  τις  κρεοφαγικές τοιούτες…

 «Οικολολιτότητα» όχι ως έννοια συγκρουσιακή με αυτήν που επιβάλλει η άρχουσα τάξη («η κωλολιτότητα» γραμμένη ανορθόγραφα) αλλά ως ζεύξη της εφαρμοσμένης οικολογίας με τη λιτότητα(οικολογική λιτότητα), εμφανίστηκε στο λεξιλόγιο διαφόρων οικολογικών κινήσεων με διαφορετικές φόρμες. Δεν ευδοκίμησε ιδιαίτερα και δεν έγινε πρόταγμα εφ’ όλης της ύλης, είχε όμως επίδραση στα παραγωγικά ζητήματα, στη συνετή διαχείριση της ενέργειας, των νερών, των ιχθυοαποθεμάτων.

 Και τώρα ο νέος Υπουργός Οικονομίας,  που κάθε άλλο παρά άξιζε τον σαρκαστικό χαρακτηρισμό «Μπαρουφάκης» από κάποιο αριστερό-και-δε-συμμαζεύεται μπλογκ,  δηλώνει οπαδός του λιτού βίου, αν και όχι υπέρ της  «πυραμιδικής λιτότητας»…  Και υποστηρίζει ότι «ανάπτυξη δεν σημαίνει να έχει τόσες πόρσε καγιέν στους στενούς δρόμους της Αθήνας, σκουπίδια στις παραλίες και καταστροφή του περιβάλλοντος»…

ΠΡΩΤΟ ΔΕΙΓΜΑ ΓΡΑΦΗΣ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Η νέα ελληνική κυβέρνηση εκφράζει τη δυσαρέσκειά της για τη δήλωση που εξέδωσαν οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την Ουκρανία, τονίζοντας ότι δεν ακολουθήθηκε η προβλεπόμενη διαδικασία και ότι η δήλωση δεν έχει τη συναίνεση της Ελλάδας.

Η γενική γραμματεία του πρωθυπουργού εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφέρεται ότι «η δήλωση "Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων της ΕΕ" που δημοσιεύθηκε σήμερα, κυκλοφόρησε χωρίς να έχει ακολουθηθεί η προβλεπόμενη διαδικασία για την εξασφάλιση συναίνεσης των κρατών-μελών και ειδικότερα χωρίς να εξασφαλισθεί η συναίνεση της Ελλάδας”.

 Καλά ενημερωμένες πηγές κάνουν λόγο για «αντιθεσμική» ενέργεια του προέδρου Τουσκ να μην λάβει υπόψη τις θέσεις της Αθήνας.

Στην επικοινωνία που είχε το Μέγαρο Μαξίμου με το επιτελείο του κ. Τουσκ και ο κ. Τσίπρας με την κ.Μογκερίνι, διατυπώθηκαν ενστάσεις ως προς το περιεχόμενο της δήλωσης και ζητήθηκαν κάποιες τροποποιήσεις.

Οι προτάσεις της Αθήνας αγνοήθηκαν και η δήλωση εκδόθηκε ως είχε πρωτοδιατυπωθεί.

Επεισοδιακή παράδοση του ΥΠΕΞ από Βενιζέλο σε Κοτζιά

N. Kοτζιάς : «Θέλουμε να είμαστε Έλληνες πατριώτες, θέλουμε να είμαστε ευρωπαϊστές, θέλουμε να είμαστε παγκόσμιοι διεθνιστές».

Το Κυπριακό «είναι πάντα το κορυφαίο εθνικό μας ζήτημα», είπε ο απερχόμενος Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος Ευάγγελος Βενιζέλος, παραδίδοντας το Υπουργείο στο διάδοχό του, Νίκο Κοτζιά, σε έναν -ασυνήθιστα για αυτές τις συνήθως τυπικές τελετές «παράδοσης και παραλαβής υπουργείων»- μακρύ και ενδελεχή λόγο. Προς το τέλος, δεν έλειψαν και οι εντάσεις.

Ο πρώην Υπουργός είπε ότι άξονας της γραμμής πλεύσης του ελληνικού ΥΠΕΞ, ήταν η «στενή και αγαστή συνεργασία» με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη, «ο οποίος ενεργεί ως γνωστόν και ως ηγέτης της ελληνοκυπριακής κοινότητας στις διακοινοτικές συνομιλίες».

Η Ελλάδα, πρόσθεσε, «κράτησε τη στάση που όφειλε να κρατήσει σε σχέση με την επεξεργασία του βασικού κειμένου, που είναι το κοινό ανακοινωθέν της 11ης Φεβρουαρίου του 2014», και συμπλήρωσε ότι πάγια και σταθερή θέση της Αθήνας είναι ότι «δεν αποδεχόμαστε οποιαδήποτε ιδέα τετραμερούς Διάσκεψης ή διαδικασίας».

«Γνωρίζετε», συνέχισε, «ότι αποδεχθήκαμε τις χιαστί συναντήσεις με τους διαπραγματευτές των δύο πλευρών, μόνο στο βαθμό που μας το ζήτησε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης».

ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ

της Ελένης Πορτάλιου 

Ο ΣΥΡΙΖΑ διαμορφώθηκε ως ενιαίο κόμμα στη βάση μιας ισχυρής οικολογικής ταυτότητας, που συγκροτήθηκε μέσα από οικολογικούς/περιβαλλοντικούς αγώνες, στον ορίζοντα της καταστροφής του κλίματος και της ιλιγγιώδους απώλειας των κοινών φυσικών αγαθών και μεγάλου αριθμού ειδών του πλανήτη.

Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση απελευθέρωσε τις δυνάμεις του κεφαλαίου, επιτρέποντας την ανεξέλεγκτη κατακτητική «κυριαρχία του ανθρώπου πάνω στη φύση», η οποία επιφέρει ήδη οδυνηρά αποτελέσματα  όσον αφορά την επιβίωση εκατομμύριων ανθρώπων στον κόσμο.

Το θεσμικό πλαίσιο για το περιβάλλον και τον χωρικό σχεδιασμό, που  οικοδομήθηκε σταδιακά με  επιστημονική, κοινωνική και πολιτική στήριξη, από τη μεταπολίτευση μέχρι την εποχή των μνημονίων, δημιούργησε, αν και με αντιφατικό τρόπο, τις βάσεις για την προστασία του περιβάλλοντος και τα αναγκαία χωρικά πλαίσια και κανόνες ώστε οι παραγωγικές και λοιπές κοινωνικές δραστηριότητες να ασκούνται σύμφωνα με το δημόσιο συμφέρον και την αειφόρο οικολογική προσέγγιση.

Ασκήσαμε συχνά κριτική στα κενά των νόμων που ενισχύουν επιθετικά, ανταγωνιστικά προς το περιβάλλον και τον χωρικό σχεδιασμό, ισχυρά κοινωνικά συμφέροντα τα οποία εκπροσωπούν οι συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις.

Οριστικά (;) μένει στην κυπριακή ΑΟΖ η γαλλική Total

 

Η γαλλική ενεργειακή εταιρεία Total παραμένει οριστικά στην κυπριακή ΑΟΖ για περαιτέρω έρευνες, δήλωσε ο υπουργός Ενέργειας της Κύπρου κ. Γιώργος Λακκοτρύπης... O  ίδιος πάντως  σημείωσε,  ότι  η  Total παραμένει για ένα χρόνο,  πράγμα που  εξουδετερώνει αυτό το «οριστικά»…
 

Ο υπουργός ανέφερε ότι μεταξύ της κυβέρνησης και της Total επιτεύχθηκε συμφωνία παράτασης του συμβολαίου της, που τυγχάνει επεξεργασίας από τη νομική υπηρεσία και θα οριστικοποιηθεί εντός της εβδομάδας ή στις αρχές της επόμενης.

Με βάση τη συμφωνία, η Total θα προβεί σε περαιτέρω γεωλογικές και γεωφυσικές έρευνες στο οικόπεδο 11. Οι έρευνες θα συνεχισθούν έως τις 16 Φεβρουαρίου του 2016 και ακολούθως θα ληφθούν αποφάσεις κατά πόσον δικαιολογείται γεώτρηση για ανεύρεση υδρογονανθράκων..

Ο κ. Λακκοτρύπης τόνισε ότι δεν υπάρχει αλλαγή στους ενεργειακούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης και απέρριψε   τις απόψεις εκείνες  σύμφωνα με τις οποίες η αναστολή των γεωτρήσεων από την Total έγινε για πολιτικούς λόγους και εξαιτίας των τουρκικών προκλήσεων και απειλών.

ΥΓ. ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ

Δηλαδή τέτοιες προκλήσεις και απειλές δεν υπάρχουν στη συγκεκριμένη περίπτωση;

Σχετικά :

 http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2015/01/total.html

O Κον Μπεντίτ βάλλει εναντίον της συμμαχίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

Πρόλογος ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ : To θράσος του είναι καταπληκτικό. Αυτός που εξέβαλε «στεναγμό ανακούφισης» μετά το εκλογικό αποτέλεσμα του Ιουνίου 2012 υπέρ της Νέας Δημοκρατίας, αυτός που εξώσθηκε από το γαλλικό πράσινο κόμμα λόγω της συνηγορίας του με το «σύμφωνο σταθερότητας», αυτός που διακρίθηκε  στη διατύπωση διφορούμενων θέσεων υπέρ-και-κατά των μνημονιακών μεταρρυθμίσεων στη χώρα μας, αυτός που παραμύθιασε πρόσφατα την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ για τη δήθεν ικανότητά του να επηρεάσει τα γερμανικά κέντρα εξουσίας,

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2015/01/blog-post_51.html

έρχεται  τώρα να ασκήσει κριτική στη πατριωτική και κοινωνική συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.  

Συνέντευξη Κον Μπεντίτ στη Liberation , 26.1.2015

LIBERATION :Πως κρίνετε τη συμμαχία ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ?

Η συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ? Είναι σκάνδαλο. Ακόμα και στις πιο αντι-αριστερές ριζοσπαστικές, παραδοσιακές εκφάνσεις μου, δεν θα είχα φανταστεί ποτέ ότι η πρώτη συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ θα γινόταν με τον Π. Καμμένο, έναν ομοφοβικό, έναν αντισημίτη και ρατσιστή. Τον οποίο επιπλέον «τσίμπησε» ο ΣΔΟΕ, γιατί ήταν ιδιοκτήτης ενός σκάφους, που δεν είχε δηλώσει και για φόρους που δεν είχε πληρώσει. Το κόμμα του είναι υπερεθνικιστικό. Είναι σαν να έκανε συμμαχία ο Μελανσόν με τον Ντιπόν-Ενιάν, αν και ο τελευταίος είναι πιο δημοκράτης από τους ΑΝΕΛ. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ έχουν κοινό ότι αρνήθηκαν την πολιτική λιτότητας, αλλά πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι ΑΝΕΛ, οι οποίοι προέκυψαν με διάσπαση από την  ελληνική δεξιά (Νέα Δημοκρατία), είναι ταυτισμένοι και εμποτισμένοι από αυτή την παλιά πολιτική. Στην περίπτωση, όπως λέγεται, που οι ΑΝΕΛ αναλάβουν το χαρτοφυλάκιο της Εθνικής Άμυνας, το οποίο είναι μια από τις μήτρες της διαφθοράς λόγω των εξοπλιστικών προγραμμάτων, δεν βλέπω πως αυτό θα είναι σημάδι ανανέωσης. Είναι στην παράδοση του κλασσικού ελληνικού εθνικισμού.

Ούτε με τους μεν, ούτε με τους δε….

Οι μεν οργανώνουν πολέμους  και πλιατσικολογούν τους φυσικούς πόρους  των λαών, οι δε επιδίδονται σε   κοινωνικό φασισμό  μέσα σε ένα σκηνικό τεχνολογικά προχωρημένου νεομεσαίωνα….

Να μια  είδηση από τη Σαουδική Αραβία, που λέει πολλά με λίγα :

« Κατά την ολιγόωρη επίσκεψη του Μπαράκ Ομπάμα στη χώρα για να υποβάλει τα συλλυπητήριά του για τον θάνατο του βασιλιά Αμπντουλάχ, η σύζυγός του  φόρεσε, μεν, ένα μακρύ παντελόνι και ένα μακρύ σακάκι,  αλλά άφησε ακάλυπτο το κεφάλι της…..

Ο αυστηρός ισλαμικός νόμος που εφαρμόζεται στη Σαουδική Αραβία προβλέπει ότι οι γυναίκες της χώρας πρέπει να φοράνε μαντίλα και μαύρες ρόμπες όταν εμφανίζονται δημόσια……
……. ορισμένοι από τους Σαουδάραβες επισήμους που υποδέχθηκαν τον αμερικανό πρόεδρο και τη σύζυγό του απέφυγαν επιδεικτικά να χαιρετίσουν δια χειραψίας τη Μισέλ Ομπάμα αρκούμενοι σε ένα νεύμα του κεφαλιού.....…… στη Σαουδική Αραβία οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να οδηγούν, δεν επιτρέπεται να ταξιδέψουν χωρίς την άδεια ενός άρρενα συγγενή τους ενώ μόνο με τον ίδιο τρόπο μπορούν να παντρευτούν, να αποκτήσουν ανώτερη εκπαίδευση ή να υποβληθούν σε ορισμένες χειρουργικές επεμβάσεις.

Δήλωση του Μίκη Θεοδωράκη

«…….Ο ρεαλισμός και η αγάπη  για τον Λαό μας, μάς επιβάλλει να συμμετέχουμε στους αγώνες του και να μην επιτρέψουμε στην πικρία μας για τον κατατεμαχισμό του Λαϊκού Μετώπου .......να μας μεταβάλει σε δύναμη αμέτοχων παρατηρητών. Άλλωστε όλοι εμείς που συμμετέχουμε σήμερα στο Δίκτυο Σπιθών ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α., με όλες τις ψυχικές και τις πνευματικές μας δυνάμεις, επιλέξαμε τον δύσκολο δρόμο και είμαστε έτοιμοι να υποστούμε κάθε δοκιμασία, με τη βεβαιότητα ότι υπηρετούμε πάνω απ’ όλα το Όραμα της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας…..»

ΟΛΗ  Η ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΜΙΚΗ

«Συγχαίρουμε τον ΣΥΡΙΖΑ για τη μεγάλη του νίκη. Με τον ΣΥΡΙΖΑ βρεθήκαμε πολλές φορές να παλεύουμε χέρι-χέρι για τους κοινούς στόχους της Εθνικής Ανεξαρτησίας και Αυτοτέλειας, την απελευθέρωση του Λαού μας από τον ζυγό των ξένων, τα Δικαιώματα του Λαού μας. Γι’ αυτό και θεωρούμε θετικό το εκλογικό του ποσοστό.

Υπουργικό Συμβούλιο χωρίς τον Αλέξη Μητρόπουλο

Ακούγοντας την αναγγελία των Υπουργών της νέας κυβέρνησης  αισθάνθηκα κατάπληξη από την απουσία του Αλέξη Μητρόπουλου. Γνώρισα τον Αλέξη το 2010, όταν αυτός ήταν υποψήφιος Περιφερειάρχης με το σχήμα «ΑΤΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ –ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ» κι εγώ υποψήφιος Αντιπεριφερειάρχης  μαζί του, στην περιοχή  των Νήσων. Ξέρετε τότε, που  πηγαίναμε πόρτα – πόρτα κάνοντας την πάσης φύσεως  λάντζα, με πολύ λίγο κόσμο, σε σχέση με σήμερα.  Από τότε παρακολούθησα τον τρομερό υπερμαραθώνιο του εργατολόγου-πανεπιστημιακού  Αλέξη Μητρόπουλου  ενάντια στο Μνημόνιο και στην υποτέλεια : Ήταν ένα αγωνιστικό μέγεθος τεράστιο που σύντομα έγινε ασύλληπτων διαστάσεων, με τηλεοπτικές παρουσίες εξόχως κατατοπιστικές και σαφείς, με αρθρογραφία, με ζωντανή συμμετοχή σε διαδηλώσεις , με εκδόσεις βιβλίων.  Ουδείς υπήρξε εργατικότερος και παραγωγικότερος  και αντιμνημονιακότερος του Αλέξη Μητρόπουλου – ιδιαίτερα μάλιστα στα εργασιακά , συνταξιοδοτικά και προνοιακά θέματα !

Βέβαια , κάποιοι θα μιλήσουν για «λάθος» και  κάποιοι πιο ακριβείς θα μιλήσουν για « μεγάλο λάθος».  Όμως εδώ το θέμα δεν είναι το λάθος αυτών ή των άλλων διαστάσεων, εδώ το θέμα είναι το μήνυμα που εκπέμπεται στον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Το οποίο λέει, συνοπτικά, ότι αυτό που  μετράει για την αξιολόγηση του καθενός δεν είναι η εργασία και η συνέπεια , αλλά κάτι άλλο.  

Ανησυχητική υποβάθμιση του περιβάλλοντος στο νέο κυβερνητικό σχήμα

 Διαμαρτύρονται οι  περιβαλλοντικές οργανώσεις ΑΝΙΜΑ, Αρκτούρος, Αρχέλων, Δίκτυο Μεσόγειος SOS, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Καλλιστώ, MEDASSET και WWF Ελλάς : 

"Η ανακοίνωση της σύνθεσης της νέας Κυβέρνησης και ειδικότερα του γιγάντιου Υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας δημιουργεί μια έντονη ανησυχία και δείχνει στοιχεία ενός απρόσμενου αναχρονισμού πολλών δεκαετιών, όταν το περιβάλλον ήταν πολιτικά και διοικητικά «στριμωγμένο» σε υπουργεία που έδιναν προτεραιότητα σε ανταγωνιστικούς προς το περιβάλλον παραγωγικούς ή κατασκευαστικούς τομείς και λόμπι. Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις εκφράζουν την ανησυχία τους για την ενδεχόμενη απώλεια σημαντικών περιβαλλοντικών κεκτημένων, τα οποία τα τελευταία χρόνια εξασφάλιζαν μια σχετική ανεξαρτησία της περιβαλλοντικής πολιτικής από τις παραγωγικές δραστηριότητες με τον σαφή διοικητικό διαχωρισμό των αδειοδοτούμενων από τους αδειοδοτούντες, και μακριά από κάθε συντεχνιακή λογική.

Θέση των περιβαλλοντικών οργανώσεων είναι πως ένα ισχυρό Υπουργείο Περιβάλλοντος αποτελεί την απαραίτητη βάση πάνω στην οποία μπορεί να οικοδομηθεί μια σοβαρή περιβαλλοντική πολιτική. Το νέο κυβερνητικό σχήμα καταργεί τη βάση αυτή, η οποία σε ολόκληρη σχεδόν την Ευρώπη θεωρείται δεδομένη και αδιαπραγμάτευτη.

To ΠΟΤΑΜΙ που λιμνάζει

Το 11 και το 12 κάποιοι δηλώναμε  οπαδοί  της γραμμής «από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέχρι τον Καμμένο», κάτι που ήταν σκάνδαλο για πολλούς αριστερούς του    ΣΥΡΙΖΑ  με τις καραμπινάτες καρα-ταξικές αναλύσεις τους. Τελικά τα πράγματα ήλθαν όπως ήλθαν, η δε μετακόμιση  του ΣΥΡΙΖΑ σε πατριωτικές και «ΕΑΜικές» απόψεις συνεπέφερε δυο πράγματα : Οι μετακομίζοντες ένστερνίστηκαν απόψεις που τους έκαναν αγνώριστους ακόμη και στον ίδιο τον εαυτό τους, ενώ οι αρχικοί κτήτορες αυτών των απόψεων υπέστησαν έξωση. Τώρα δεν απομένει παρά να καταληφθεί και το παρελθόν της παρούσας κατάστασης, με τους μετακομίζοντες να υποστηρίξουν ότι « εμείς από την αρχή είχαμε  αυτή τη γνώμη και  …..μπλα μπλα μπλα». Το περιμένω κι αυτό.

Δουλέψαμε για τη γραμμή της πατριωτικής συσπείρωσης,  ήλθαν στα λόγια μας – κι ας μην το αναγνωρίζουν :   Το θέμα όμως είναι τώρα τι γίνεται…Το θέμα είναι   εάν   η γραμμή  αυτή μπορεί να μετατραπεί σε κοινό τόπο της υπαρκτής πολιτικής, υπαγορεύοντας σε όλους κάποιες θυσίες.  Πράγμα που φαίνεται δύσκολο αν κρίνει κανείς π.χ. από το ΠΟΤΑΜΙ , που επικαλείται τις υποτιθέμενες ακροδεξιές καταβολές του Καμένου ,για να παίξει  το  ρόλο του προνομιακού συμμάχου του ΣΥΡΙΖΑ.

 Φυσικά  πατριωτική    συσπείρωση   δεν  είναι μόνο  δήλωση μιας διαθεσιμότητας, αλλά και  αναγνώριση ορισμένων  πολιτικών δεδομένων. Έτσι η  θεώρηση της «αποικίας χρέους» που   λειτουργεί ως προσκλητήριο  αντιαποικιακού και  αντικατοχικού αγώνα, είναι σαφώς  αντίθετη με  το ιδεολόγημα  της «καλής κατά βάθος  αλλά λανθάνουσας ΕΕ  », που υπηρετεί το ΠΟΤΑΜΙ .

Να βλέπουμε όμως και στον ΣΥΡΙΖΑ τι γίνεται – όπου ο Γιάννης Βαρουφάκης καυτηριάζει  πλέον   τις   άστοχες πολιτικές της ΕΕ, όταν μόλις πριν 4 μήνες μιλούσε για αντιμνημονιακό αγώνα «με αίμα και δάκρυα» - δανειζόμενος έκφραση του Ουϊνστον  Τσώρτσιλ στις αρχές του πολέμου. Να βλέπουμε ακόμη ένα διαξιφισμό το βράδυ των εκλογών μεταξύ  Ζωής Κωνσταντοπούλου  και Σταύρου Λυγερού : Η πρώτη να λέει ότι οι κανόνες της ΕΕ υπάρχουν και πρέπει και μπορούν να εφαρμοστούν, ο δεύτερος να μιλάει για την κατάσταση της «αποικίας χρέους» που βιώνει η χώρα…  

Τα ομορφόπαιδα στην πολιτική

Παλιά ο συνδυασμός «πτωχός, γέρων και ομοφυλόφιλος» ήταν ο απωθητικότερος  όλων -  ο «φορέας» έχανε 1000%...Στη συνέχεια τα πράγματα εξελίχθηκαν λιγότερο ομοφοβικά , η ομοφυλόφιλη ιδιότητα έπαψε να είναι ιδιαίτερα επιβαρυντική, όμως μια νέα ιδιότητα ήλθε στο προσκήνιο και δη αυτό της πολιτικής : Η ιδιότητα της φωτογένειας, κοντολογής η αισθητική ποιότητα του ατόμου. Στην επιφάνεια ήλθε ένας νέος εστετισμός, που επέτρεπε σε μια κορμάρα όπως αυτή της Άντζελας Γκερέκου να  γνωμοδοτεί για τη συνθήκη του Μάαστριχτ ή  σε ένα ομορφόπαιδο όπως ο Σταύρος Θεοδωράκης να ασκεί κριτική στην τρέχουσα παραγωγικότητα των δημοσίων υπηρεσιών…

Εν τάξει, πολλοί και πολλές επηρεάστηκαν, αλλά κράτησαν τα προσχήματα – δηλώνοντας ότι ψηφίζουν με άλλα κριτήρια πέραν  της  μορφής. Αλλά όμως που-και-που  διέρρεε αυτή η υποχθόνια  αξία. Παράδειγμα το καρφί που εξαπέλυσε (προ ή μετ’)εκλογικά το ΧΩΝΙ  εναντίον του Σ. Θεοδωράκη

Μικρομεσαία νίκη, αλλά νίκη…

H  Ιστορία πήγε έτσι  όπως πήγε, ο  ΣΥΡΙΖΑ και ο αντιμνημονιακός χώρος νίκησαν–  νίκη «μικρομεσαία» όμως, αν σκεφθεί κανείς το ποσοστό της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του Γιωργάκη κ.ά, που αθροιζόμενο είναι απολύτως σεβαστό και που δείχνει πως μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων παρά την κοινωνική καταστροφή, παρά την οικονομική λεηλασία και αφαίμαξη της χώρας,  επιδοκίμασε  το καθεστώς της υποτέλειας…

Ο σκληρός ντετερμινισμός υποστηρίζει  πως τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά  από αυτά που έγιναν. Όμως η αιτιοκρατία δεν έχει μία αλλά πολλές διαδρομές :  Το «ποτάμι» ως τις  σημερινές  εκβολές θα μπορούσε να περάσει  από μια ιστορική άρνηση, από ένα μεγάλο ΟΧΙ του Κάρολου Παπούλια ως Προέδρου της Δημοκρατίας, που θα έριχνε την κυβέρνηση Παπανδρέου,  θα οδηγούσε τη χώρα σε εκλογές και θα έφερνε έγκαιρα τον λαό και τους πολιτικούς  προ των ευθυνών τους.  Τότε ένα νέο ΕΑΜ ήταν εφικτό, η ΝΔ δεν είχε κιοτέψει, οι πολίτες δεν είχαν αποθαρρυνθεί και αποστρατευθεί   - όπως πρόσφατα.

Από κολοκύθια και μελιτζάνες μπιφτέκια !

 Ανοίγω τα μαίηλ μου και βρίσκω κι αυτό…. Μου το έχει στείλει κάποια μακρινή φίλη, αλλά καταλαβαίνω ότι έχει μάλλον διαδοθεί στο διαδίκτυο.

Αρχίζω να ξύνω το κεφάλι μου : «Ρε παιδί μου….κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει…» Περνάει  λίγος χρόνος και τότε το βρίσκω : Είναι το γνωστό θαύμα του Ιησού ! Που πήρε τα πέντε ψωμιά και τα δυο ψάρια ,  τα πολλαπλασίασε και τα μοίρασε σ’ αυτούς που τον ακολούθησαν στην έρημο ! 

Σκέπτομαι κι εγώ, «μνήσθητί μου Τσίπρα όταν έλθεις εν τη πρωθυπουργία σου» και  πάω για ύπνο

Τι παραλαμβάνει- τι πρέπει να δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ

Του Κώστα Τάτση

Τα ερωτήματα τώρα θα είναι λίγο διαφορετικά άλλα τα προβλήματα θα συνεχίσουν να θυμίζουν Λερναία Ύδρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ παραλαμβάνει ένα κράτος με διαλυμένες από την κρίση δημόσιες υπηρεσίες, σε όσες μάλιστα από τις οποίες υπάρχει χρηματικό διακύβευμα υπάρχει σημαντικό ποσοστό  των εργαζομένων είναι σε κυκλώματα διαφθοράς, επιμελώς χτισμένα από τους κομματικούς στρατούς ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Η διαφθορά αυτή χτυπά τους πιο αδύναμους της κοινωνίας, φτωχούς, μετανάστες, μικροεπιχειρηματίες, και αφήνει ανέπαφους όσους έχουν να πληρώσουν. Πρόκειται για ένα κράτος - νταβατζή, που σε οποιοδήποτε σημείο ελέγχου, ακόμη και σε μια απλή σφραγίδα, λειτουργεί με όρους ιδιώτη - αρπακτικού με την ρομφαία του δημόσιου ελέγχου.

Επίσης, στις περισσότερες δημόσιες υπηρεσίες [πλην των καθηγητών και δυο τριών άλλων κλάδων] η πλειοψηφία των εργαζομένων από κοινού με τα συνδικάτα τους αναπαράγουν συντεχνιακά συμφέροντα και, πάντως, σε καμία περίπτωση δεν έχουν επιθυμία να υπηρετούν μέσα από την υπηρεσία τους το κοινωνικό συμφέρον ή αυτή την αίσθηση έχει η κοινωνία . 

Η συντεχνιακή αυτή νοοτροπία αποτελεί τη βασική αιτία της ήττας της εργασίας στον δημόσιο τομέα από τη νεοφιλελεύθερη επέλαση.

Γελοιογραφία : "Ποιός θέλει αλλαγή;  Ποιός θέλει να αλλάξει;"

…………….

Σαίξπηρ, «Τρικυμία» : Δεν μπορείς να βγάλεις τίποτε από το τίποτε…..

Αν η χώρα αυτή επιβιώσει  και δεν μετατραπεί σε «χώρο», εάν επομένως  συνεχίσει να έχει νόημα η ιστόρηση όσων έγιναν, τότε  ο Ιστορικός θα γράψει γι αυτόν ότι μπορούσε σε κάποια φάση με την παραίτησή του, να αναχαιτίσει ή να περιορίσει το μέγεθος της καταστροφής, και δεν το έκανε. Φυσικά δεν μέμφομαι τον Αλέξη Τσίπρα που του δίνει το χέρι – οι καλοί τρόποι αυτό επιβάλουν… 

YΓ.

Καθυστερημένο το σχόλιο, αλλά για να μην  του το χρωστάω...

Να στιχομυθία, να μάλαμα !

Δεν διαφημίζω, δεν υποστηρίζω, δεν συμπαρατάσσομαι  :  Αλλά αυτή η στιχομυθία είναι υπόδειγμα πλεύσης μέσα στον ωκεανό της προεκλογικής φλυαρίας. Είναι η στιχομυθία  του KomotiniPress.gr με την  υποψήφια Αριστέα Σαρίδου.

- Κυρία Σαρίδου, θα ήθελα όσο γίνεται λακωνικές, ακόμη και μονολεκτικές απαντήσεις στις ερωτήσεις μου.

- Σύμφωνοι!

- Εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου.

- Νέμεσις.

- Για τα μετέπειτα;

- Δεν ελπίζω. Εύχομαι.

- Οι προσδοκίες σας για τους ΑΝΕΛ.

- Πορεία ανοδική.

- Ακόμα και μετά την αποχώρηση τόσων βουλευτών τους;

- Ξεχώρισε η ήρα από το στάρι.

- Υπόθεση Χαϊκάλη;

- Ζήτω η ανεξάρτητη ελληνική Δικαιοσύνη!

- Εσείς πώς βρεθήκατε από τον «Σπάρτακο» στους ΑΝΕΛ;

- Με δυο βήματα.

- Ελλάδα;

- Μπάχαλο.

- Το σημερινό δημοκρατικό μας πολίτευμα;

- Χούντα των καναλιών.

- Χρέος, μνημόνια, τρόικα;

- Θρίλερ.

- Ελληνική πολιτική σκηνή;

- Τραγωδία.

- Πρόεδρος της Δημοκρατίας;

- Έχουμε βασιλιά χωρίς λιλιά.

- ΣΥΡΙΖΑ;

- Ανεμομαζώματα, κυβερνοσκορπίσματα.

- ΝΔ;

- Αντωνάκη μου, το καπελάκι σου και δρόμο!

- ΠΑΣΟΚ;

- Επιτέλους, τέλος!

- Το Ποτάμι;

- MEGA.

- ΚΙΔΗΣΟ;

- Έ-λε-ος!

- Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής;

- Κακό σπυρί. Να εγχειριστεί αμέσως!

- Προοπτικές ανάπτυξης στη Θράκη;

- Μετανάστευσαν.

- Με ποιο σύνθημα κατεβήκατε εσείς στις εκλογές;

- «Θέλει μαγκιά για να μπορέσεις να δεις τη ζωή καθαρά», που λέει κι ο Πλιάτσικας.