Η Νάομι Κλάϊν οικολογίζεται ….

Σε συνέντευξή της στο ραδιοφωνικό σταθμό του Radiobubble η Νάομι Κλάϊν, μια κάθε άλλο παρά αβαθής ακτιβίστρια, εξαγγέλλει ένα βιβλίο οικολογικού περιεχομένου και κάνει μια συμπαθητική δήλωση για την ανάγκη οικοδόμησης μιας οικονομίας που θα σέβεται τα φυσικά όρια. Κι ακόμη δηλώνει πως «η Αριστερά πρέπει να τοποθετήσει το περιβάλλον κεντρικά στην ανάλυσή της, κάτι που στην ουσία δεν έχει κάνει ποτέ πραγματικά».



«Ένθερμες λίαν» οι δηλώσεις της Κλάϊν, οπωσδήποτε ωφέλιμες για τη μεταστροφή των δυνάμεων της κοινωνικής αλλαγής και την ενσωμάτωση της ποιότητας ζωής στον προγραμματικό τους λόγο. Το πρόβλημα όμως βρίσκεται στην απουσία μιας ισχυρής πολιτικής δυναμικής, που θα υπερβεί τον κρατούντα και εν πολλοίς κουφιοκέφαλο εμπειρισμό και θα προωθήσει  τη «σύντηξη» ποσοτικών και ποιοτικών αιτημάτων . Το πρόβλημα βρίσκεται στις ατάκτως ερριμμένες ιδέες, που αρθρώνονται μόνο συγκυριακά με την πολιτική πρακτική και τα πολιτικά προγράμματα.



Ο Πιερ Σαμουέλ και ο Αντρέ Γκορζ ήταν επικριτές της αστόχαστης και σπάταλης ανάπτυξης αλλά και της «περισσοτερότητας »(!) που διέπνεε την «τάξη πνευμάτων» της δεκαετίας του 70. Το 1981 ο Ξενοφών Ζολώτας με το «Οικονομική μεγέθυνση και φθίνουσα κοινωνική ευημερία « χρησιμοποίησε απολύτως συγκεκριμένα και χειροπιαστά παραδείγματα από τις Ηνωμένες Πολιτείες για να τεκμηριώσει τον τίτλο του βιβλίου του…. Μιάμισι δεκαετία αργότερα μια παράλληλη κίνηση συλλογικοτήτων και ατόμων, με την Greenpeace, τους Πράσινους της Ευρώπης, το Ινστιτούτο Wupertal, την «Ελληνική Εταιρεία», τον Δήμο Τσαντίλη, τον Ιωάννη Παλαιοκρασά κ.ά, υποστήριξε έναν οικολογικό μετασχηματισμό που θα βασιζόταν στην «σωστή λειτουργία των τιμών», ήγουν : Στην αντικειμενική τιμολόγηση των προϊόντων με βάση όχι μόνο το στενό ενδο-επιχειρησιακό τους κόστος αλλά και με τα «κόστη» που προκαλούν στην φύση και στην ποιότητα ζωής. Το εγχείρημα όμως προϋπέθετε και μια πολιτική δυναμική με στόχο τον έλεγχο της αγοράς – που ήταν προφανώς δυσεύρετη μέσα σε συνθήκες αποθέωσης της αγοραίας ασυδοσίας από τον νεοφιλελευθερισμό.



Ο Μαρξ θεωρούσε ως μέτρο πλούτου μιας κοινωνίας τον ελεύθερο χρόνο, χωρίς να υπεισέρχεται στη δυνατότητα αυτού του χρόνου να μην είναι αφασιακός αλλά δημιουργικός, αξιοπαραγωγός σχεδόν όσο και ο εργασιακός χρόνος ! Και όμως, μια τέτοια σύλληψη εμπεριέχοταν στο έργο του Άλβιν Τόφλερ…



Περιμένω με ανυπομονησία το νέο βιβλίο της Νάομι Κλάϊν , αλλά πολύ περισσότερο ανυπομονώ για το πολιτικό μοντάζ των εναλλακτικών ιδεών του ανωτέρω «φυράματος», με τον παραδοσιακό σοσιαλιστικό λόγο. Ανυπομονώ για προγραμματικές ιδέες που θα μας πάνε πέρα και όχι πριν από την εποχή των μνημονίων. Που θα επανατοποθετήσουν την ευημερία, τα κοινόχρηστα αγαθά και την ατομική δημιουργία, ως κορυφαίες κοινωνικές αξίες

Δ.Καζάκης Συμμαχίες, συνιστώσες, κόμματα και μέτωπα

Γράφει ο Καζάκης :




"....Προσωπικά η συζήτηση αυτή μου θυμίζει την εκπληκτική ταινία των Μόντι Πάιθονς της δεκαετίας του ’70, η ζωή του Μπράϊαν, όπου στην Ιουδαία της εποχής του Χριστού, η οποία βρίσκεται υπό Ρωμαϊκή κατοχή, υπήρχαν άπειρες περίεργες ομάδες που διεκδικούσαν η καθεμιά για τον εαυτό της την «επαναστατική καθαρότητα» της πάλης κατά των Ρωμαίων. Υπήρχε το Λαϊκό Μέτωπο της Ιουδαίας, αλλά και το Ιουδαϊκό Λαϊκό Μέτωπο, το Ιουδαϊκό Ριζοσπαστικό Μέτωπο του Λαού, η Συμμαχία για μια Ελεύθερη Γαλιλαία και το Επαναστατικό Λαϊκό Μέτωπο της Ιουδαίας (το οποίο αποτελούνταν από έναν και μοναδικό, σατιρίζοντας εξαιρετικά εύστοχα τις τροτσκιστικές φράξιες). Όλοι αυτοί σφάζονταν για το ποιος είχε πρώτος την ιδέα του Μετώπου και ποιος κατέχει τα αδιαμφισβήτητα εύσημα της πιο αντικαπιταλιστικής, ριζοσπαστικής επαναστατικότητας μπροστά στους αδιάφορους Ρωμαίους κατακτητές και στον ακόμη πιο αδιάφορο λαό της κατακτημένης Ιουδαίας.
Έτσι και η δική μας παραλλαγή των Μόντι Πάϊθονς. Μαζεύονται να συζητήσουν ποιο Μέτωπο θα είναι καλύτερο.........."


"...........Κι όλες οι θεωρίες τους, μηδεμιάς εξαιρουμένης, μου θύμισαν μια άλλη εξίσου σοφή παρατήρηση του Ένγκελς: «Δεν πρέπει κανείς να αφήνει τον εαυτό του να παρασύρεται από τις κραυγές για ‘ενότητα’. Εκείνοι που έχουν πιο συχνά στα χείλη τους αυτή τη λέξη, σπέρνουν τη μεγαλύτερη διχόνοια,… προκαλούν όλες τις διασπάσεις, ενώ φωνάζουν περισσότερο απ’ όλους για ενότητα. Αυτοί οι φανατικοί της ενότητας είτε είναι άνθρωποι μειωμένης νοημοσύνης που θέλουν να ανακατέψουν τα πάντα μέσα σ’ έναν αδιάκριτο χυλό, ο οποίος, τη στιγμή που θα αφεθεί να κατακαθίσει, φέρνει ξανά στην επιφάνεια τις διαφορές αλλά σε πιο οξεία αντιπαράθεση, μιας και τότε θα βρίσκονται όλες στο ίδιο τσουκάλι… – είτε πρόκειται για ανθρώπους που ασυνείδητα…, ή συνειδητά θέλουν να ευνουχίσουν το κίνημα. Γι’ αυτό τον λόγο οι μεγαλύτεροι σεχταριστές, οι χειρότεροι καβγατζήδες και οι παλιάνθρωποι φωνάζουν κατά καιρούς πιο δυνατά για ενότητα. Κανείς σ’ όλη μας τη ζωή δεν μας έφερε μεγαλύτερους μπελάδες και δεν υπήρξε πιο ύπουλος από εκείνους που φωνάζουν για ενότητα.»[2]


Όλο το κείμενο  του Καζάκη :

ΔΙΑΤΕΤΑΓΜΕΝΗ ΣΚΕΨΗ, του Στάθη

Αρθρο του ΣΤΑΘΗ για το αντιρατσιστικο νομοσχεδιο – από το iskra.gr



Έναν χρόνο τώρα η τρικομματική κυβέρνηση έχει αλαλιάσει τη χώρα, την έχει μετατρέψει σε ένα πεδίο βολής που ασκούνται ληστεύοντας ξένιοι και ντόπιοι τοκογλύφοι, κι όμως περί τη συνοχή της έως τώρα δεν είχε ανοίξει μύτη. Πέρα από κάτι κόνξες και κόκκινες γραμμές για πράσινα άλογα της ΔΗΜΑΡ, η τριανδρία της ελεεινής μορφής επέδειξε εκπληκτική ομοφωνία στο σφάξιμο της χώρας, στην κατάλυση της κυριαρχίας της και στη μετατροπή της σε Φόρου Υποτελές προτεκτοράτο.

Κι αίφνης, άρχισε να γίνεται της κακομοίρας με το «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο - τρικυμία εν κρανίω, φουρτούνα στο φλιτζάνι, πνιγμοί στο κουτάλι. Πρόκειται για μια ψευδοκρίση στη συνοχή της κυβέρνησης, η οποία μάλιστα συνεχίζει να εξελίσσεται σε δραματικούς τόνους, ενώ η πραγματική κρίση γύρω της, στην κοινωνία και την οικονομία, εξακολουθεί να βράζει, με τον 13ο και 14ο μισθό στον ιδιωτικό τομέα να τίθενται ήδη εν κινδύνω, ενώ ένας νέος φορολογικός Αρμαγεδδών βρίσκεται σε εξέλιξη μέσω των φορολογικών δηλώσεων, αλλά και των λυπητερών που αναμένεται να καταφθάσουν στα σπίτια μας καταμεσοκαλόκαιρο με τον ΦΑΠ του 2011, τον ΦΑΠ του 2012, το επ’ αόριστον πλέον χαράτσι μέσω ΔΕΗ, τον ΦΑΠ του 2013 και βλέπουμε, διότι οι εισπράξεις είναι μείον, η ύφεση βαθαίνει, η ανεργία απλώνεται σαν πανώλη και το «success story» του κ. Σαμαρά παραμύθι με κινέζικους δράκους.

Το κακό με όλην αυτήν την ιστορία ξεκίνησε από τον δημοσκοπικό θάνατο του ΠΑΣΟΚ και τις διαρκείς ταπεινώσεις της ΔΗΜΑΡ. Καταλύτης αποδείχτηκε ο «αντιρατσιστικός νόμος», πάνω στον οποίον, μάλλον προς έκπληξιν του κ. Σαμαρά, ο κ. Ρουμπακιώτης είχε προλάβει να αποτυπώσει με ιδεοληπτική μανία όλο τον κομφορμισμό, τον υπολανθάνοντα σταλινισμό και τον καθεστωτισμό μιας ορθοπεδικής αριστεράς που συνέπλευσε όλα αυτά τα χρόνια με τον «εκσυγχρονισμό» κατά την πολιτική ορθότητα, τον ευρωλιγουρισμό, την πολυπολιτισμικότητα κι όλες εκείνες τις αμερικανιές που προτάσσουν μια κοινωνία της φορμόλης εις ό,τι αφορά τις ιδέες και των βομβαρδισμών εναντίον εκείνων των οποίων τη διαφορετικότητα υποτίθεται ότι υπερασπίζεται.

Ένα τέτοιο νομοσχέδιο, στην πραγματικότητα φασιστικό, θα το υποστήριζε με μεγάλη ευκολία ο κ. Βενιζέλος, ο οποίος έως τώρα υπήρξε ο δημιουργός του νόμου περί ευθύνης Υπουργών, του (Τυποκτόνου) νόμου περί Τύπου, ο άνθρωπος που επέβαλε το χαράτσι μέσω ΔΕΗ, που «έφαγε» με το PSI περίπου 13 δισ. απ’ τα ασφαλιστικά ταμεία και διαφόρισε τον ΦΠΑ στην εστίαση σε μπουγάτσες με κρέμα ή χωρίς κανέλα.

Πανικόβλητος ο κ. Βενιζέλος της λίστας Λαγκάρντ από την εξαέρωση του ΠΑΣΟΚ αρπάχτηκε απ’ το «αντιρατσιστικό» για να αποδείξει ότι υπάρχει. Από κοντά και ο κυρ Φώτης, γδαρμένος απ’ τις επιτυχίες Μανιτάκη, προσπάθησε να μην πάθει κι άλλη νίλα.

Το τραγικό σε αυτήν την ιστορία είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πιάστηκε στον ύπνο (ίσως επειδή ένα μέρος των στελεχών του δυσκολεύεται να διακρίνει ότι μπορούν να διώκονται οι πράξεις αλλά ουδέποτε οι ιδέες) και, αντί να διαμορφώσει μια δική του ατζέντα κατά το δη λεγόμενο για αυτήν την ψευδοκρίση, μπήκε στο κάδρο ως παρακολούθημα της ΔΗΜΑΡ και του ΠΑΣΟΚ, ως «ουρά» όπως θα λέγαμε παλιότερα

ΑΠΟΧΩΡΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΣΟΚ Ο ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΚΡΙΤΩΝ ΑΡΣΕΝΗΣ

Οι βολές του Κρίτωνα Αρσένη εναντίον πολλών και διαφόρων ρυθμίσεων της τροϊκανής τάξης πραγμάτων, φιλοξενήθηκαν επανειλημμένα σε αυτό τον ιστότοπο. Η συμπαράταξή του με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις , ακόμη και σε εξαιρετικά δύσκολες περιστάσεις υποβάθμισης των ζητημάτων ποιότητας ζωής (λόγω του γενικότερου πολιτικού κλίματος), ήταν δεδομένη. Έτσι στα πρόχειρα ανακαλώ την παρέμβασή του για τη προστασία των μεγάλων κητωδών του Ιονίου Πελάγους από τις ανεξέλεγκτες έρευνες στο θαλάσσιο χώρο - που έτυχε μάλιστα της χλεύης διαφόρων αστοιχείωτων κομματόσκυλων http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/11/blog-post_16.html  … Ή τη περίπτωση των βραχονησίδων , http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/02/blog-post_202.html

που έδωσε αφορμή για ομιλία του σε σχετική εκδήλωση της Ορνιθολογικής Εταιρείας.

Τώρα ο Κρίτων Αρσένης, γέννημα και θρέμμα των περιβαλλοντικών οργανώσεων και προπομπός σημαντικών ιδεών όσον αφορά την οργάνωση της εξοχικής δόμησης στον υπαίθριο χώρο, ακολουθεί κατά κάποιο τρόπο έναν παλιό περιβαλλοντιστή του WWF, τον Σπύρο Κουβέλη, που διαφώνησε με το ΠΑΣΟΚ στις αρχές του Φλεβάρη του 2012 και υπέβαλε την παραίτησή του στον τότε πρόεδρο (άντε, μην πω το όνομά του, και ξανασυγχυστώ..)


Ακολουθεί το  κείμενο της επιστολής Αρσένη:



«Θα ήθελα να σας ενημερώσω για την παραίτησή μου από μέλος του ΠΑΣΟΚ και μέλος της Κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Η πολιτική μου απόκλιση από το σημερινό ΠΑΣΟΚ είναι προφανής και οι διαφωνίες μας δημόσια καταγεγραμμένες.



Επίκεντρο αποτελούν η ιδιωτικοποίηση του νερού της Θεσσαλονίκης, κερδοφόρων δημοσίων επιχειρήσεων και υποδομών, η πώληση δημόσιας γης, αρχαιολογικών χώρων και νησιών, η απορρύθμιση της νομοθεσίας και ο ευτελισμός της λειτουργίας του ΥΠΕΚΑ. Κανένα από αυτά δεν είναι προϋπόθεση για την έξοδο από την κρίση. Για όλα αυτά η κρίση στάθηκε μια βολική δικαιολογία. Η εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων και όχι του δημοσίου συμφέροντος είναι η αιτία τους.

Οικολόγοι Πράσινοι και Σκόπια

Μια πολιτική κίνηση σχετικά μικρού μεγέθους, είναι εύλογο και απολύτως θεμιτό να τονίζει τα χαρακτηριστικά εκείνα, που την κάνουν διακριτή και (πιθανόν) υπερέχουσα από τους άλλους…. Ένας πολιτικός είναι εύλογο και απολύτως θεμιτό να διαφοροποιείται εκεί που πρέπει να διαφοροποιείται . . Όμως μια «διαφοροποίηση» που γίνεται για την «διαφοροποίηση», που έχει Ηροστράτεια χαρακτηριστικά καθώς «καίει» ένα κοινόχρηστο αγαθό όπως είναι η ενότητα μιας εθνικής γραμμής, δεν νομιμοποιείται : Πολύ δε περισσότερο ΔΕΝ νομιμοποιείται, όταν δεν είναι έκφραση ελευθεριότητας και ανεξαρτησίας στη γνώμη , αλλά υποταγής στις στοχεύσεις μιας υπέρτερης εξουσίας.…

Πρόσφατα στο http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/05/blog-post_1634.html   είχα καταχωρήσει κείμενο της Μαρίας Αρβανίτη Σωτηροπούλου σχετικά με την επέμβαση μιας γερμανικής αντιπυρηνικής κίνησης για την υπόθεση της ονομασίας της ΠΓΔΜ…Στη συγκεκριμένη συγκυρία, με τη διαρκή καταγγελία των γερμανικών παρεμβάσεων που διαλύουν την Ευρώπη και σκορπίζουν την αθλιότητα με τα πλέον βλακώδη ιδεολογικά προσχήματα, μια πολιτική κίνηση και ένας πολιτικός που υπεραμύνονται ακόμη και των δικαιωμάτων της νανόχηνας, θα έπρεπε να γίνουν κάποτε προσεκτικοί στον ήδη πληθωριστικό λόγο περί δικαιωμάτων. Εδώ ο ρόλος τους θα ήταν να εξηγούν, από όλα τα βήματα ιδεών και σε κάθε περίσταση, αφενός την υποχρέωση των κατοίκων της Βόρειας Μακεδονίας να αυτοπροσδιορίζονται με ένα τρόπο διακριτό από τους νοτιομακεδόνες Έλληνες αφήνοντας στην άκρη τους αλυτρωτισμούς, και αφετέρου να παραδίδουν στην αρμοδιότητα της ιστορικής επιστήμης την υπόθεση της ιστορικής προέλευσης των δυο πληθυσμών. Αυτά επιβάλλει ο κοινός δημοκρατικός νους, που δεν υπηρετεί το φαίνεσθαι και ακουσθήναι , που δεν κομπλάρει μπροστά στη επιτηδευμένη χαλαρότητα και στο εναλλακτικό στυλάκι κάποιων : Ή πιστεύεις στο δίκαιο μιας υπόθεσης, ή πας με τις πλειοψηφίες. Και μάλιστα αυτές που υποβόσκουν και κάνουν τη δουλειά τους από τα παρασκήνια….

Ο Νίκος Χρυσόγελος ακολουθεί για δεύτερη φορά μια «προσωπική γραμμή» στο ζήτημα ενός πολιτικού ονόματος. Τη πρώτη φορά ήταν με τους Οικολόγους Εναλλακτικούς, όταν αποχώρησε από την διεκδίκηση του ονόματος «ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΙ» που γινόταν από το σύνολο του χώρου εναντίον μικρής ομάδας πολιτικών καταχραστών, εγκαταλείποντας την υπόθεση πρωτίστως στους ώμους του ΝΙΚΟΥ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ και του υποφαινόμενου. Τώρα υποτίθεται ότι χαράσσει μια διαφορετική τακτική στην υπόθεση του ονόματος των Σκοπίων ( γιατί βλέπεις οι υπόλοιποι Ευρωβουλευτές έχουν χαμηλό IQ….) ενώ στη πραγματικότητα πείθεται τοις κείνων ρήμασι…

Ο Χρυσόγελος επικαλείται ορισμένα παραδείγματα υπέρ της τακτικής του, όμως μέσα στα πλαίσια της συγκεκριμένης συλλογικότητας (ΕΕ) και των συμπαρομαρτούντων (ΝΑΤΟ κλπ) έχει ήδη υπάρξει το φαινόμενο του Κόσοβου : όταν προ δεκαπενταετίας κάποιοι διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους και ορκίζονταν περί της διατήρησης του πολιτειακού καθεστώτος στα πλαίσια της Γιουγκοσλαβίας, για να μεταστραφούν πολύ γρήγορα υπέρ της ανεξαρτησίας του Κοσοβου…Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη την ιδεολογική μεταστροφή της ΕΕ τα τελευταία χρόνια, μπορούμε να θεωρήσουμε την «φερεγγυότητα της ΕΕ» ως ένα από τα συντομότερα ανέκδοτα…

Μα θα πει κανείς : Εμείς θα διακινδυνεύσουμε να χάσουμε απλώς το όνομα Μακεδονία !

Σε αυτό ο υποφαινόμενος, σταθερά υποστηρικτής του προσδιορισμού «Βόρεια Μακεδονία» για την ΠΓΔΜ από την αφετηρία της κρίσης, παραπάνω από 20 χρόνια, απαντά : Μια τέτοια εξέλιξη θα αποτελέσει πολύ λιγότερο εθνική ταπείνωση (σιγά τα ωά!) και πολύ περισσότερο έναυσμα διεκδικήσεων και αποσταθεροποιήσεων σε όλη τη περιοχή. Δεν θα είναι μια απλή νίκη του παραλογισμού, αλλά μια αναβάθμιση του παραλογισμού σε κίνδυνο συγκρούσεων…

Σχετικά με τα Σκοπιανοβουλγαρικά προβλήματα

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/02/blog-post_28.html

Όλο το κείμενο χτεσινής ανακοίνωσης του Χρυσόγελου

Οι Οικολόγοι Πράσινοι καπελώνονται από τον Χρυσόγελο…

Δεν αιφνιδιάστηκα καθόλου από την επιλογή του Νίκου Χρυσόγελου , ευρωβουλευτή των ΟΠ, να ψηφίσει υπέρ της άμεσης έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων των Σκοπίων με την Ε.Ε. : Όταν είσαι μια ζωή με το μέρος του ισχυρού ή του εικαζόμενου ως ισχυρού , δεν μπορεί τώρα, στα «μεγάλα» σου χρόνια, να αλλάξεις….

Το θέμα που μπαίνει αφορά κυρίως τους ΟΕ και τη στάση που πρέπει να ακολουθήσουν απέναντι στον επιθετικό εθνικισμό της μικρής γειτονικής χώρας. Της χώρας  που έφτασε μέχρι του σημείου να καθυβρίσει τη σορό μιας «ιδρυτικής προσωπικότητας» της ΠΓΔΜ όπως ο Κύρο Γκληγκόρωφ, γιατί είχε το θάρρος να επιτεθεί ενάντια στην βλακώδη διεκδίκηση τίτλων «αρχαιομακεδονικότητας» από τους συμπολίτες του… Θα επιβάλλουν  οι ΟΠ κυρώσεις σε αυτό το πρωτοφανές καπέλωμα της βούλησής τους , ή θα το καταπιούν εν ονόματι της ενότητας του χώρου;

Πάντως ο γνωστός δημοσιογράφος και μέλος των ΟΠ Γιώργος Καραμέρος απηύθυνε ανοικτή επιστολή στον τύπο και στους συναγωνιστές του υποστηρίζοντας :

"Κανένα όργανο του κόμματος (Πανελλαδικό συμβούλιο, εκτελεστική γραμμματεία) και πολύ περισσότερο οι πολίτες που θέλουν την πολιτική οικολογία στο πλευρό των κινημάτων στα οικολογικά και κοινωνικά μέτωπα, δεν εξουσιοδότησε τον πράσινο Ευρωβουλευτή να σταθεί, ελπίζω άθελά του, υπέρμαχος του σκοπιανού εθνικισμού υπερψηφίζοντας ένα μη ισορροπημένο τελικό κείμενο, δεδομένου ότι καλεί σε άμεση έναρξη διαπραγματεύσεων χωρίς να λαμβάνει υπόψη την πολιτική κατάσταση στην πΓΔΜ και την απουσία ουσιαστικής προόδου στις προσπάθειες επίλυσης του ζητήματος της ονομασίας.


Ο οικοσύντροφος Χρυσόγελος αγνόησε ότι η υπόθεση της ονομασίας του γειτονικού κράτους δεν είναι ένα διμερές θέμα μεταξύ Ελλάδας και Π.Γ.Δ.Μ, αλλά ένα διεθνές πρόβλημα για την επίλυση του οποίου συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Αγνόησε επίσης το γεγονός ότι η κυβέρνηση της Π.Γ.Δ.Μ επιμένει στις εθνικιστικές κορώνες και πρακτικές που δεν συμβάλλουν στην επίλυση του προβλήματος και με την μοναδική ελληνική ψήφο υπέρ των εθνικιστών που ηγούνται του ταλαιπωρημένου κατά τα άλλα, λαού των Σκοπίων, την δεδομένη στιγμή έκανε ένα μεγάλο λάθος.


Ένα λάθος που δεν εκφράζει την πλειοψηφία των Οικολόγων Πράσινων και σίγουρα τον γράφοντα.


Αδυνατώ πραγματικά να αντιληφθώ τη σκοπιμότητα αυτής της πολιτικής επιλογής τη δεδομένη στιγμή με τόσα ανοικτά εσωτερικά μέτωπα και καλώ τα μέλη και τους φίλους των Οικολόγων πρασίνων να θεωρήσουν αυτή την μοναδική ψήφο ως "είδος υπό εξαφάνιση". Και πιστέψτε με, το "είδος" των επικίνδυνων παιχνιδιών με τα εθνικά θέματα είναι το ΜΟΝΑΔΙΚΟ που ο Έλληνας οικολόγος και προοδευτικός πολίτης απαιτεί να εξαλειφθεί".

Σχετικά δες http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/02/blog-post_28.html

Mαφιόζικος εμπρησμός του ΕΟΠΥΥ Γλυφάδας

Του Τάσου Ταστάνη, Δημοτικού Σύμβουλου της Αριστερής Ριζοσπαστικής Πρωτοβουλίας Γλυφάδας

Ο μαφιόζικος εμπρησμός γνωστής καφετέριας στις 21.5.13 - με νωπές ακόμη τις εικόνες από την βομβιστική επίθεση που έγινε πριν από κάποιους μήνες πάλι σε εμπορικό κατάστημα στην οδό Μεταξά - είχε ως αποτέλεσμα την τεράστια καταστροφή συνολικά του κτιρίου και των ιατρείων του ΕΟΠΥΥ (πρώην ΙΚΑ) που στεγάζονταν ακριβώς στον επάνω όροφο. Ευτυχώς δεν υπήρξαν νεκροί η τραυματίες.

Το θλιβερό αυτό γεγονός, πέραν των άλλων, είχε ως άμεσο αποτέλεσμα την αναστολή της λειτουργίας των μοναδικών δομών της Δημόσιας Πρωτοβάθμιας Υγείας που λειτουργούσαν στην πόλη μας (τμήμα τους μεταφέρεται στο ήδη υπερκορεσμένο κεντρικό κτήριο στην Ποσειδώνος) και χιλιάδες ηλικιωμένοι, ασθενείς και ανάπηροι συμπολίτες μας παραπέμπονται σε ιατρεία του ΕΟΠΥΥ γειτονικών δήμων.

Είναι γεγονός ότι παρά τις τεράστιες περικοπές από τις μνημονιακές πολιτικές που έχουν γίνει στο χώρο της υγείας και τα τεράστια προβλήματα του ο ΕΟΠΥΥ αποτελεί το τελευταίο αποκούμπι παροχής υπηρεσιών υγείας για τους πολλαπλά πληττόμενους εργαζόμενους, άνεργους – όσοι από αυτούς έχουν ακόμη ασφαλιστική κάλυψη – και συνταξιούχους της πόλης μας.

Πρέπει άμεσα να ελεγχθούν από τις αρμόδιες δημοτικές υπηρεσίες οι συνθήκες λειτουργίας και οι αδειοδοτήσεις όλων των ανάλογων καταστημάτων του κέντρου της νυκτερινής ζωής της Γλυφάδας. Να ληφθούν άμεσα μέτρα για την ριζική αλλαγή του μαφιόζικου κλίματος που επικρατεί στο κέντρο της πόλης μας.

Όμως ταυτόχρονα πρέπει να αναζητηθούν οι ευθύνες και όσων ενέκριναν την ενοικίαση του κτιρίου αυτού για την στέγαση των υπηρεσιών υγείας του ΕΟΠΥΥ (πρώην ΙΚΑ), σε κτίριο που βρίσκεται στο πλέον ακατάλληλο για τις λειτουργίες αυτές σημείο, όπου βασιλεύει το δίκαιο των κυκλωμάτων που λυμαίνονται την περιοχή και τα καταστήματα που λειτουργούν εκεί.

Αντιπυρηνικός αγώνας, αλλά και «περίεργη» διπλωματία ΜΚΟ….

Αντιγράφω την ομιλία που έκανε στις 24.5.13 η Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου, ιατρός και Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ιατρικής Εταιρείας κατά της Πυρηνικής και Βιοχημικής Απειλής, απευθυνόμενη σε διεθνή συνάντηση προς όλους τους εταίρους της IPPNW ( International Physicians for the Prevention of Nuclear War: IPPNW = Διεθνής Οργάνωση Ιατρών για την Αποτροπή Πυρηνικού Πολέμου). Η συνάντηση έγινε στη πόλη Στρούγκα της ΠΓΔΜ, που ευνοούσε την "μούγκα" επί ορισμένου ζητήματος.....

Αγαπητοί συνάδελφοι

Για να είμαι ειλικρινής δεν αισθάνομαι ευχαριστημένη από την επιλεκτική παρέμβαση των «πλούσιων» εταίρων της IPPNW στη περιοχή των Βαλκανίων. Μερικές φορές φοβάμαι ότι το IPPNW λειτουργεί σαν εργαλείο επιβολής πολιτικής στη διεθνή στρατηγική.

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το γερμανικό τμήμα πιέζει τόσο σκληρά για τη δημιουργία ενός «Μακεδονικού» τμήματος, από την εποχή μάλιστα της διεθνούς συνδιάσκεψής μας στο Μεξικό (1992). Την ίδια περίοδο το Σερβικό τμήμα προσπάθησε να οργανώσει μια συνδιάσκεψη στις 12 Μαϊου 2013 σχετικά με τη χρήση του απεμπλουτισμένου ουρανίου κατά τη διάρκεια του  πολέμου στην Γιουγκοσλαβία,  που ακυρώθηκε γιατί η ανταπόκριση της IPPNW ήταν μόλις 2 άτομα από τη Σουηδία!

Έχουμε δει ΜΚΟ να χρησιμοποιούνται από κυβερνήσεις και ειδικές υπηρεσίες σε πολλές περιπτώσεις. Θυμάμαι το παράδειγμα του Ton Duley, που εργάστηκε ως εθελοντής στο Λάος κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ, και ηρωοποιήθηκε (ακόμη και το Βατικανό ήθελε να τον κηρύξει άγιο !) μέχρι που έγινε γνωστό ότι εργαζόταν σαν κατάσκοπος της ΣΙΑ…

Στη περίπτωση των Βαλκανίων έχουμε μια λεπτή κατάσταση…Από τις απαρχές της προσπάθησα να δώσω εξηγήσεις γι αυτήν, φαίνεται όμως ότι η γερμανικό τμήμα συνεχίζει να ενεργεί σαν υπερδύναμη στην περιοχή.

Τα πλούσια τμήματα πρέπει να δημιουργούν γέφυρες και να βοηθούν οικονομικά όλους τους εταίρους - ή κανένα….

ΚΑΛΟ ΒΟΛΙ …

Οι κλέφτες που συνωστίζονταν στα βουνά επί τουρκοκρατίας εύχονταν σε εαυτούς και αλλήλους «καλό βόλι», δεδομένου ότι ο «εφάπαξ» θάνατος ήταν προτιμότερος από τις άλλες μορφές αποχώρησης από τη ζωή ……Και τώρα, δυο και βάλε αιώνες από την κολοκοτρονεϊκη βιοσοφία και ενάμισι αιώνα μετά το συμβάν που έγινε απαρχή της μαζικής περίθαλψης και του Ερυθρού Σταυρού (Μάχη του Σολφερίνο, 1863), η ιδέα μιας τέτοιας «αποχώρησης» γυροφέρνει στη σκέψη όσων παρακολουθούν τα υγειονομικά δρώμενα …

«Η Ελλάδα το Μπάγκλαντες της Ευρώπης»,υποστηρίζει μια ανακοίνωση του «Κοινωνικού Ιατρείου-Φαρμακείου» του Βύρωνα : «Προσέρχονται στη λεωφόρο Αλεξάνδρας από το πρωί στις 6 και 7 και παραμένουν εκεί μέχρι και αργά μεσημέρι, άνθρωποι γέροι και βασανισμένοι……επί ώρες περιμένουν δεκάδες ή και εκατοντάδες άποροι και ανάπηροι άνθρωποι , για να πάρουν ή να δώσουν τα βιβλιάρια πρόνοιας …. Η πληροφορία έχει αναχθεί σε είδος πολυτελείας….. Στήσανε αυτή την υπηρεσία…. χωρίς καμιά υποδομή, χωρίς σχέδιο, χωρίς υπαλλήλους, χωρίς πόρους! »

Μας έχουνε πρήξει στις πληροφορικές εφαρμογές και μηχανογραφήσεις , κι όμως δεν περισσεύει οργανωτική διάθεση για την «πληροφόρηση» της κοινωνίας - μέσω της οποίας μπορεί να εξοικονομηθεί χρόνος, ψυχική ισορροπία, ενέργεια ή καύσιμα για τα σούρτα-φέρτα … Δεν ξέρω αν φτάσαμε το Μπάγκλαντες σε αυτό το παρανοϊκό κυνηγητό των πίσω θέσεων της διακρατικής τσάμπιονς λιγκ :Έχω υπόψη μου πάντως την περίπτωση του υγειονομικού συστήματος των Ινδιών, στο οποίο αναφέρθηκα σε ένα άρθρο μου στην ΑΥΓΗ ( «Ελπίζω να πεθάνω υγιής»). Σύμφωνα με ντοκυμανταίρ που προβλήθηκε στο φεστιβάλ ταινιών υγείας στην Κω , οι Ινδοί διήνυαν χιλιόμετρα για να φτάσουν αποβραδίς (!)στο χώρο , όπου ξεκίναγε ουρά διαστάσεων (επίσης !) χιλιομέτρων για να καταλήξει όχι στον ιατρό, αλλά στη λήψη αριθμού για την ποθητή εξέταση (!)….

Εντάξει, ουραγοί αυτού του είδους δεν καταντήσαμε . Καταντήσαμε όμως να παραγκωνίσουμε μια εναλλακτική «μεταϊατρική» βασισμένη στην πρόληψη, στη χρησιμοποίηση ήπιων θεραπευτικών μεθόδων μακράς πνοής, στη ποιοτική σχέση θεράποντος και ασθενούς χωρίς πελατειακά σύνδρομα, στην εξατομίκευση της θεραπευτικής αγωγής. Mπορούν όλα αυτά να συζητιώνται ενώ η χώρα υφίσταται την υποβάθμιση στοιχειωδών υπηρεσιών υγείας;

Ό,τι και να πει κανείς , θα θυμίζει την ιστορία ενός προπονητή και ενός πυγμάχου, που αφηγήθηκα κάποτε  στην oikoniki … O πυγμάχος τρώει το ξύλο της ζωής του και καθώς σωριάζεται στα σχοινιά κατά τη διάρκεια του διαλείμματος, ο προπονητής σκύβει στο αυτί του και του λέει : «Να τρως δημητριακά ολικής άλεσης, πολλά φρούτα, ελάχιστη ζάχαρη , λίγο κόκκινο κρέας , καθόλου αλκοόλ». Ο πυγμάχος τον κοιτάζει σαστισμένος και απαντά : «Τώρα τι γίνεται;»

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΕΝΟΙ

Οι Αστυνομικοί είναι πολίτες, και κάποιος πρέπει να το θυμίζει – σε αυτούς τους ίδιους αλλά και σε κάτι επιπόλαιους που ισοπεδώνουν τα πάντα , εξισώνοντας τους αστυνομικούς υπαλλήλους γενικά με τις ειδικές δυνάμεις καταστολής….Επειδή λοιπόν οι αστυνομικοί είναι πολίτες, δεν είναι παράδοξο το γεγονός ότι κατά καιρούς διατυπώνουν διαμαρτυρίες για το θλιβερό κατάντημα των ίδιων και της χώρας.

Και κάτι εμβόλιμο, προς γνώση και συμμόρφωση διαφόρων ανερμάτιστων : θα ήθελα τελείως τηλεγραφικά να τονίσω ότι τόσο οι λενινιστικές ιδέες περί «συντριβής του κράτους» όσο και οι καουτσκικές περί «χρησιμοποίησης του κράτους», ΔΕΝ μπορούν να στοιχειοθετήσουν μια μακράς πνοής εναλλακτική δυναμική προς τη κατεύθυνση του Σοσιαλισμού. Αυτή η δυναμική μπορεί να προέλθει μόνο από την επαναπροσέγγιση κράτους και κοινωνίας, από έναν «εκδημοκρατισμό» που αμβλύνει τους ανταγωνισμούς και αποκαθαίρει βαθμιαία τις παραγόμενες κρατικές λειτουργίες ή υπηρεσίες από τις εξουσιαστικές σκοπιμότητες…..

Όθεν οι ύποπτοι ή και οι υπεράνω υποψίας για την εκφώνηση του συνθήματος «ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ» ας αξιολογήσουν την είδηση περί συγκέντρωσης διαμαρτυρίας των αστυνομικών έξω από την Αστυνομική Διεύθυνση Χαλκδικής στον Πολύγυρο, όπως καταγράφηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ :

"Οι αστυνομικοί καταγγέλλουν ότι έχουν γίνει «πιόνια για εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων και σάκος του μποξ για απορρόφηση των κραδασμών των κοινωνικών αναταράξεων».

Οι τεμπέληδες του ευρωπαϊκού νότου…

Η προπαγάνδα εναντίον των «τεμπέληδων του ευρωπαϊκού νότου», είχε πολλές εκδοχές και πολλά ιδεολογικά φορτσαρίσματα… Ένα από αυτά ήταν και το ιδεολόγημα των «γουρουνιών» PIGS (Portugal, Italy, Greece, Spain) που ξεφούρνισαν τα τσογλανοειδή της τρόϊκας, στις απαρχές της μνημονιακής επίθεσης…Αξιομνημόνευτη επίσης ήταν και η επίθεση διαφόρων φλούφληδων της σικ «αριστεράς», που με καθαρά «περιπτωσιοκεντρικά» χαρακτηριστικά επιχειρούσαν να απαξιώσουν και να διχάσουν ολόκληρους κλάδους εργαζομένων : Τους άκουγες λόγου χάρη να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους καθώς αναφέρονταν σε ένα δημόσιο υπάλληλο που καθυστερούσε απελπιστικά το έργο του ή σε έναν ταξιτζή που έκλεβε τους πελάτες, και πάνω σε αυτά τα «τυχαία» γεγονότα να οικοδομούν τις πλέον βαθυστόχαστες μακακίες…



Τώρα βέβαια η υπόθεση των νοτίων τεμπέληδων αρχίζει να κατεδαφίζεται και να κυκλοφορούν διάφορες ιστορίες για τους λουφαδόρους, παντός γεωγραφικού πλάτους και ύψους…Π.χ αυτή που κυκλοφορεί το «Παναττικό Δίκτυο» και αναφέρεται στη Βρεττανία…



«Χτύπησα το δάχτυλό μου», «ο σκύλος μου τρόμαξε και θα μείνω μαζί του για να τον ηρεμήσω», «έχω εγκλωβιστεί στο σπίτι γιατί η πόρτα δεν ανοίγει», «με τσίμπησε έντομο», «με δάγκωσε η σύντροφός μου σε ευαίσθητο σημείο»,

"Ξηλώνεται" το τεκμήριο της αθωότητας...

Με την έωλη και ασαφή κατηγορία της «ανάρμοστης συμπεριφοράς εκτός υπηρεσίας» τέθηκε ουσιαστικά σε αργία ο Στέφανος Γκουλιώνης, δάσκαλος σε δημοτικό σχολείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες, επειδή κατά τη συμμετοχή του στις 25 Μαρτίου του 2012 σε διαδήλωση κατά της οικονομικής πολιτικής συνελήφθη με την κατηγορία της «αντίστασης κατά της αρχής».




Το δικαστήριο του επέβαλε ποινή φυλάκισης 8 μηνών με αναστολή, και η έφεση στην ποινή αυτή θα εξεταστεί τον Οκτώβριο. Όμως με βάση αυτή την ποινή  και με απόφαση του υφυπ. Παιδείας , τέθηκε σε αργία, στερούμενος τη δουλειά του και τα 3/4 του μισθού του, μέχρι να εξεταστεί η υπόθεση του στο πειθαρχικό όργανο.



Όπως σημειώνει σε αναλυτικό ρεπορτάζ με το ιστορικό της υπόθεσης η εφημερίδα «Ελευθερία»,  « Ο Λαρισαίος δάσκαλος τίθεται ουσιαστικά σε αργία, με βάση όχι τόσο τον δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα (άρθρο 103 του ν. 3528/07) όσο με τον πρόσφατο ν. 4093/12 (όπως αυτός βελτίωσε το ν. 4057/12) που αφορά στην «έγκριση Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013 – 2016» ή «Μνημόνιο 3», όπως καθιερώθηκε να λέγεται. Δηλαδή τίθεται σε αυτοδίκαιη αργία με βάση τη λογική των «επίορκων» που αδιακρίτως καθιερώνει ο νέος νόμος, καταργώντας το τεκμήριο της αθωότητας, αφού ο εν λόγω δάσκαλος πρώτα τέθηκε σε αυτοδίκαιη αργία και μετά παραπέμπεται στο υπηρεσιακό πειθαρχικό συμβούλιο».



Το θέμα έφεραν στη Βουλή με ερώτησή τους οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, σημειώνοντας πως «η δίωξη του εν λόγω δασκάλου είναι δίωξη φρονηματικού χαρακτήρα, ενώ στόχο έχει, μεταξύ άλλων, να δώσει το μήνυμα και σε άλλους εργαζομένους ότι η δαμόκλειος σπάθη της απόλυσης κρέμεται πάνω από τα κεφάλια όσων αντιστέκονται».

Κατά τη σχετική συζήτηση, η βουλευτίνα Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, Ηρώ Διώτη, ζήτησε από τον κ. Μανιτάκη να τοποθετηθεί συγκεκριμένα «ποια συμπεριφορά εκτός υπηρεσίας θεωρείται “ανάρμοστη” και δεν ταιριάζει με την εικόνα του Δ.Υ.»,

Εκ FOCUS το φως….

Στο FOCUS , γνωστό σε μας γερμανικό περιοδικό από την υπόθεση της «Αφροδίτης της Μήλου», συνεντευξιάστηκε ο Γερμανός οικονομολόγος Ντιρκ Μιούλερ, όπου και διατύπωσε μια σειρά από ενδιαφέρουσες σκέψεις…


««Ακριβώς στην φάση της ισχύος του ευρώ συμβαίνουν τα γεγονότα γύρω από τον Κ. Καραμανλή, η ανάληψη της εξουσίας από τον Γ. Παπανδρέου και η αιφνιδιαστική ακούσια καταγγελία στις Βρυξέλλες της παραποίησης των ελληνικών δημοσιονομικών στοιχείων. Ο Παπανδρέου και οι άνθρωποί του έκαναν ό, τι περνούσε από το χέρι τους για να στρέψουν την Ευρώπη και την Γερμανία εναντίον τους. Καμίασυμφωνία δεν τηρήθηκε, ο λαός και η οικονομία της χώρας οδηγούνταν στον κατήφορο. Το ένα σκάνδαλο διαδεχόταν το άλλο. Και μια χωρίς προηγούμενο εσωτερική ευρωπαϊκή καμπάνια μίσους εναντίον των «τεμπέληδων Ελλήνων», των «ναζί Γερμανών», των «διεφθαρμένων Ιταλών» και των «υπερχρεωμένων Ισπανών με τα πολλά ακίνητα» ξεκίνησε»…..



Αυτό το «ναζί Γερμανών» μας μπερδεύει ελαφρώς, γιατί ο πρώτος έως αποκλειστικός στόχος της συγκεκριμένης καμπάνιας ήταν οι χώρες – γουρούνια (PIGS= Portugal, Italy, Greece, Spain).Αλλά γενικά οι συλλογισμοί του κ. Μιούλερ είναι πολύ ενδιαφέροντες , έτσι όπως δημοσιεύονται στον ιστότοπο του Χάρυ Κλυν http://harryklynn.blogspot.gr/



Όλο το κείμενο..

Για τις «θυελλώδεις» διαφωνίες στον ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ….

Προσπαθούν να πιαστούν από το οτιδήποτε, προκειμένου να καλλιεργήσουν την αίσθηση ρευστότητας και αδυναμίας στο στρατόπεδο της ευρείας Αριστεράς και των αντιμνημονιακών δυνάμεων. Κάνουν το «τόσο» «ΤΟΣΟ» και αντιστρόφως, αρκεί να τεκμηριώσουν ότι μετά από αυτούς έρχεται το χάος…Μιλουν για ανταγωνιστικές διαφορετικότητες εντός του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, αυτοί που παρακάμπτουν και τους αρμόδιους υπουργούς προκειμένου να αποσύρουν ή να προωθήσουν νομοσχέδια. Κρίνουν τους άλλους εξ ιδίων, με άλλα λόγια,.



Και τώρα, με την κριτική που ασκήθηκε από άτομα και συλλογικότητες προς την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ στη τελευταία σύνοδο της Κεντρικής Επιτροπής, διαδίδουν εδώ κι εκεί ό,τι θέλουν, γιατί ως δεινοί χρήστες πολιτικών συκοφαντιών ελπίζουν ότι ένα ποσοστό από αυτές θα εδραιωθεί στη συνείδηση του κόσμου.



Πρώτον, η σύνοδος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ της 18+19 Μαϊου είχε ένταση, αλλά και ΚΟΣΜΙΟΤΗΤΑ - επομένως κρατήθηκε αυστηρά μέσα στο γήπεδο του «πολιτικού πολιτισμού».



Δεύτερον, η κριτική που ασκήθηκε στον Αλέξη Τσίπρα για τις «προκαταβολικές» δηλώσεις του στον ραδιοσταθμό ΚΟΚΚΙΝΟ περί νέας δομής του κόμματος χωρίς συνιστώσες, αφορούσε κυρίως τον προϊδεασμό που έκανε ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος για μια εξέλιξη, με τη βοήθεια του ηγετικού κύρους…..



Τρίτον, η πρόνοια περί μικρής «αριστίνδην» εκπροσώπησης συνιστωσών και προσωπικοτήτων στο επερχόμενο συνέδριο του Ιουλίου(σχετική ομιλία Βίτσα τη 2η ημέρα της συνόδου της ΚΕ), δεν θεραπεύει μεν το γενικότερο πρόβλημα, πλην όμως είναι δηλωτική του φιλικού και συναινετικού πνεύματος που υπάρχει πλάϊ στη ζωηρή και δυναμική υποστήριξη των διαφορετικών απόψεων.



Τέταρτον, το γενικότερο πρόβλημα της πορείας , πριν και μετά το συνέδριο, είναι η ΥΠΟΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ της κοινωνίας που συν-αθροίστηκε με το συριζαίϊκο 4% πριν τις εκλογές του Μαίου του 2012. Προφανώς, το φαινόμενο των καπεταναίων που θέλουν να πορεύονται χωρίς να ξέρουν τα «εφόδια» που βρίσκονται στα αμπάρια τους, βάζει σε κίνδυνο το καράβι….. Η κοινωνία δεν αριστεροποιήθηκε τόσο πολύ όπως νομίζουν κάποιοι, με την επιπόλαιη έως ανύπαρκτη αγωγιμότητά τους με το δημόσιο αίσθημα.…Η πρόταση της διατήρησης των συνιστωσών ως «αισθητήρων» της πολιτικά σκεπτόμενης κοινωνίας, αλλά και η χρήση κάθε πρόσφορης μεθόδου για την ενίσχυση της συμμετοχικότητας στις συνεδριακές διαδικασίες, είναι πάλι μια μερική, αλλά οπωσδήποτε καλύτερη μέθοδος αντιπροσώπευσης της ευρύτερης κοινωνίας.



Πέμπτον, ήμουν και παραμένω μέλος της «Επιτροπής Θέσεων» για την τελική διατύπωση των απόψεων και προτάσεων του εκκολαπτόμενου σχήματος. Μια από τις θέσεις που  – λίαν εύστοχα και λίαν συναισθηματικά - έχει εγγράψει μέχρι στιγμής αυτή η επιτροπή, είναι η θέση για τον ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ « που έμαθε να σέβεται πλήρως την αντίθετη άποψη Ή ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΔΙΣΤΑΖΟΥΝ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ» (σελίδα 9, &2). Αυτή τη σιωπή πρέπει να ανιχνεύει επίμονα ένα πολιτικό σχήμα που δεν είναι αυτάρεσκο ή αυτιστικό, αλλά που επιδιώκει να είναι γειωμένο και να διαθέτει τη μεγαλύτερη δυνατή κοινωνική αντιπροσωπευτικότητα.

Ο Δημήτρης Καζάκης για τον χρυσό….

Ο Δ. Καζάκης δίνει μια εικόνα των εξελίξεων στην αγορά χρυσού , που μεταξύ άλλων χαρακτηρίζεται από την σταδιακή ενίσχυση της παρουσίας του πολύτιμου μετάλλου ως αποθεματικού των κεντρικών τραπεζών.

Μερικά σημεία της ανάλυσής του :


"......η συνολική ζήτηση χρυσού παγκόσμια έπεσε κατά 13% το πρώτο τρίμηνο του 2013 φτάνοντας τους 963 μετρικούς τόνους, στο χαμηλότερο σημείο τα τελευταία τρία χρόνια. Αφετέρου, η ζήτηση χρυσού για την αγορά κοσμημάτων, αλλά και από τις κεντρικές τράπεζες για νομίσματα και πλάκες χρυσού, συνέχισε να αυξάνει ραγδαία....."


".....Η περαιτέρω πτώση της τιμής του χρυσού σε συνδυασμό με την αυξανόμενη αστάθεια στην παγκόσμια οικονομία, λειτουργούν σαν καμπανάκι για πολλούς επενδυτές ότι ήρθε η ώρα για αγορά νομισμάτων και πλακών χρυσού...."

".....οι κεντρικές τράπεζες συνεχίζουν να αγοράζουν χρυσό σε μια προσπάθεια να ενισχύσουν τα αποθεματικά τους. Αν και το δολάριο εξακολουθεί να είναι το κύριο αποθεματικό νόμισμα παγκόσμια, η μακροχρόνια κυριαρχία του είναι λιγότερο βέβαιη σήμερα. Το ίδιο συμβαίνει και με το ευρώ που συνιστά το δεύτερο σε σημασία αποθεματικό νόμισμα παγκόσμια. Σε απάντηση, οι κεντρικές τράπεζες, προβαίνουν σε μείωση των αποθεματικών τους σε δολάρια και ευρώ, αυξάνοντας παράλληλα τις αγορές των παραδοσιακών στοιχείων, όπως ο χρυσός και γιεν Ιαπωνίας και των νέων εναλλακτικών λύσεων, όπως το γουάν Κίνας......"
(Σχετικά http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/05/blog-post_20.html
ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΚΑΖΑΚΗ

Μια ευανάγνωστη είδηση για το χρυσό…

Στον γνωστό αγωνιστικό ιστότοπο http://antigoldgreece.wordpress.com/2013/05/19/exelixeis-stin-agora-xrysou/

διαβάζουμε :


«Χθες είχαμε μία μεγάλη εξέλιξη για την αγορά χρυσού, που ουσιαστικά “ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου” για πολύ περισσότερα πράγματα στο μέλλον.

Συγκεκριμένα, χθες μάθαμε ότι έκλεισε η HKMEx (Hong Kong Mercantile Exchange), η αγορά πολύτιμων μετάλλων στο Χονγκ Κονγκ. Η αγορά αυτή δεν είναι και τόσο μεγάλη όσο πχ η COMEX που βρίσκεται στο Λονδίνο και εκεί γίνεται η μεγάλη πλειοψηφία των παγκόσμιων συναλλαγών σε χρυσό, ασήμι, κτλ.

Παρόλα αυτά, η αγορά αυτή ήταν σημαντική, και μάλιστα τη χρησιμοποιούσαν πολύ και οι υπόλοιποι Ασιάτες (Κίνα, κτλ) λόγω γεωγραφικής θέσης. Τώρα τελευταία βέβαια η Κίνα έχει ετοιμάσει τη δική της αγορά χρυσού, αλλά πάντως αυτό που έγινε στην HKMEx είναι σημαντικό, και αποτελεί την κερκόπορτα για να καταρρεύσει στο μέλλον η αγορά του paper gold.

Όπως λοιπόν διαβάζουμε, η HKMEx όχι μόνο έκλεισε και σταμάτησε να δέχεται παραγγελίες, αλλά επειδή δεν έχει αρκετό χρυσό για να καλύψει όλες τις παραγγελίες που είχε δεχτεί ως τώρα, θα πληρώσει τους δικαιούχους του paper gold με μια χρηματική αποζημίωση (“cash settlement”). Δηλαδή θα τους δώσει δολάρια, ευρώ ή κάτι τέτοιο, αλλά πάντως όχι χρυσό.

Αυτό είναι σημαντικό, διότι δημιουργεί ένα “νομικό προηγούμενο”, και από εδώ και πέρα τελείωσαν οι μέρες που κάποιος μπορούσε να επενδύσει σε paper gold και να είναι ήσυχος ότι τάχα μπορεί όποτε θέλει να πάει στην τράπεζα και να πάρει τον πραγματικό χρυσό που του αναλογεί. Η κατάσταση δηλαδή είναι κάπως σαν τις τράπεζες στην Κύπρο που άρπαξαν ένα μέρος των καταθέσεων, και από εδώ και πέρα ο κόσμος το σκέφτεται πολύ πριν βάλει τα λεφτά του σε μια τράπεζα.

Έτσι και στην αγορά του paper gold, από εδώ και πέρα θα το σκέφτονται πολύ καλά οι επενδυτές ….»


Η είδηση δηλώνει σαφώς όχι τον περιορισμό αλλά την αυξανόμενη διεθνή ζήτηση χρυσού, η οποία σαφέστατα οφείλεται στην extra ζήτηση του πολύτιμου μετάλλου για χρηματικές και ειδικά για αποθησαυριστικές χρήσεις. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι υπάρχει πλέον εγγενής τάση για την «αξιοποίηση» οριακών χρυσωρυχείων, που υπό άλλες συνθήκες δεν θα ήσαν κερδοφόρα…


Εννοείται ότι ο αγώνας κατά των "χρυσοδάκτυλων "  συνεχίζεται – αλλά οφείλει να συνεχίζεται με γνώση της κατάστασης και τεκμηριωμένα επιχειρήματα. Αλλιώτικα, ο κίνδυνος του επικοινωνιακού οφσάϊτ στο δημόσιο διάλογο είναι μεγάλος…..

Σχετικά δες http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/05/o-x.html

Ομιλία στη σύνοδο της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ

Το μεγάλο θέμα αυτής της Συνόδου, είναι αναντίρρητα η υπόθεση των «συνιστωσών» του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ και η διαμόρφωση του νέου σχήματος μετά το προγραμματικό συνέδριο του Ιουλίου. Στη καρδιά αυτού του θέματος βρίσκεται η υποεκπροσώπηση των δυνάμεων εκείνων,  23% περίπου, που στοιχήθηκαν με το 4,6% του παλιού ΣΥΡΙΖΑ του 2012. Δεν είναι τυχαίο και δεν είναι ευχάριστο, το ότι ΚΑΙ οι 65 εκπρόσωποι των νομαρχιακών επιτροπών ανήκουν στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ…
Η πρόταση του Γιάννη Θεωνά για την εκπροσώπηση αυτών των πέραν του ΣΥΝ συνιστωσών, που κατά τεκμήριο έχουν κάποια σχέση με την ευρύτερη κοινωνία, μπορεί να δώσει στο εκκολαπτόμενο νέο σχήμα εκείνους τους αισθητήρες που έχει ανάγκη.

Μέσα από τη θητεία μου στη ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ και με την συμμετοχή μου στην ομάδα των θέσεων, είχα την ευκαιρία να ακούσω πολλές φορές τους όρους «ταξική πάλη» και «ταξικός αγώνας», όμως ουδέποτε ήλθα σε επαφή με μια ολική «ταξική ανάλυση», πάνω στην οποία θα πατούσαν οι όποιες δράσεις. Έχοντας την ευκαιρία να εποπτεύσω – μαζί με πολλούς ειδήμονες και άξιους συντρόφους – ένα μεγάλο όγκο προτάσεων για την πολιτική φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ., διέκρινα δυο χαρακτηριστικές θέσεις, θα τις έλεγα «γονιδιακές», που διέπουν τη προτεινόμενη φυσιογνωμία .



Η πρώτη αφορά τα μεσαία κοινωνικά στρώματα, τα οποία θεωρούνται υπό διαρκή έκπτωση μέχρι ολικής εξαφάνισης, και τα οποία λογίζονται ως βοηθητικοί οπλίτες και κοινωνικές ομάδες προς ηγεμόνευση και ποδηγέτηση. Στην επιτροπή θέσεων είχα την ευκαιρία να υπογραμμίσω την εγγενή καπιταλιστική τάση της αναδημιουργίας αυτών των στρωμάτων και τον αειφορικό τους χαρακτήρα ως ενδιάμεσων σε ένα ιεραρχικό σύστημα εξουσίας. Πιστεύω ότι η νέα αριστερά πρέπει επειγόντως να απαλλαγεί από τον απλοϊκό εργατισμό της «ηγεμονίας» επί των μεσοστρωμάτων και να εκπονήσει ολιστικές ταξικές αναλύσεις, φέρνοντας στην επιφάνεια το ριζοσπαστικό-εναλλακτικό δυναμικό αλλά και τις αντιφάσεις ή αντιδραστικές συμπεριφορές αυτών των κοινωνικών ομάδων. Στόχος : η διαμόρφωση μιας μεγάλης ισότιμης συμμαχίας , χωρίς ηγεμονισμούς και κυριαρχίες, για ένα σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο.



Η δεύτερη θέση αφορά τα ζητήματα ποιότητας ζωής, που συνηθέστατα εκφωνούνται ως «περιβαλλοντικά» ενώ εμπεριέχουν πολλές πτυχές του καθημερινού βίου .….Είναι τα ζητήματα που επιμόνως παραγνωρίζονται ή παραπετιώνται, ενώ συνιστούν διάσταση της ζωής όσο το ύψος είναι διάσταση ενός στερεού σώματος. Είναι τα ζητήματα που φέρνουν στην επιφάνεια την πρωτοπόρα «οικονομική της ευημερίας». Στις εκλογές της 6 Μαϊου του 12 οι ΟΠ πήραν 2,93%, δηλαδή παρά 0.07% θα έμπαιναν στη Βουλή και η Τρόϊκα θα έκανε από τότε τη δουλειά της, και μάλιστα με καλύτερους όρους.


Στο μπάσκετ έχουν χαθεί πρωταθλήματα και κύπελλα από μισό καλάθι – όμως και αυτό είναι δευτερεύον : Το πρωτεύον έγκειται στη μακρόχρονη προγραμματική ανακαίνιση του αριστερού λόγου και στην όσμωσή του με τα θεωρήματα της ποιότητας ζωής, που εν πολλοίς προσκόμισε η μορφωμένη, προοδευτική και ανοιχτόμιαλη μεσαία τάξη…

Συγχωρήστε μου την εντύπωση – ή ενδεχομένως μπηχτή - αλλά οι περισσότεροι σε αυτή την αίθουσα πρέπει να ανήκουν σε αυτή τη μεσαία τάξη….

Ένα ακόμη θέμα, το οποίο θα ήθελα να θίξω, είναι οι προβλεπόμενη από το καταστατικό κύρωση της διαγραφής για τα μέλη, που διαφοροποιούνται από τη θέση του κόμματος στα αυτοδιοικητικά και συνδικαλιστικά θέματα. Πρόκειται για μια ρύθμιση μονολιθικότητας, που καταστρατηγεί την αυτονομία των αντίστοιχων κοινωνικών χώρων. Μια ρύθμιση που επιεικώς αξίζει να χαρακτηριστεί «νεοσταλινική», που πρέπει να απαλειφθεί και να μην τεθεί ενώπιον του συνεδρίου του Ιουλίου.

Το πάθος για τα υπουργεία είναι δυνατότερο από την απεργία

Του Γιάννη Κυριακάκη, από το «Αριστερό Μπλογκ»

[Πρόλογος Γ.Σχ : Αριστερόθεν του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, έχουμε χορτάσει από επιδείξεις αριστεροσύνης , από αριστεριλίκι και πλειοδοσίες κάθε είδους... Όμως κάποτε δεν απουσιάζει και ένας λόγος σταράτος, ικανός να δείχνει το αυτονόητο : δηλαδή ότι δεν μπορείς να δηλώνεις μαραθωνοδρόμος και να κλατάρεις από το πρώτο χιλιόμετρο…... Ακολουθεί όλο το κείμενο του ΚΥΡΙΑΚΑΚΗ (*οικονομολόγος - καθηγητής μέσης εκπαίδευσης)]



Η απεργία των καθηγητών δεν ξεκίνησε ποτέ,  όχι γιατί οι καθηγητές δεν το ήθελαν,  αλλά γιατί οι συνδικαλιστές ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ αλλοίωσαν τις αποφάσεις συνελεύσεων χιλιάδων καθηγητών και την ακύρωσαν. Κι αν από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ το περίμενες, για το ΣΥΡΙΖΑ, νομίζω, βγαίνουν κάποια χρήσιμα συμπεράσματα, για όσους δεν τα έχουν ήδη βγάλει.


Αν δεν έχεις τα κότσια να πας στην παραμικρή σύγκρουση σήμερα, ποιος θα σε πιστέψει ότι θα πας τη χώρα εκτός μνημονίου αύριο;

Αν δεν προσπαθήσεις να σπάσεις μια επιστράτευση σήμερα, ποιος θα σε πιστέψει ότι θα σπάσεις τα δεσμά της τρόικας αύριο;

Αν πιστεύεις ότι έχουμε χούντα, τότε τι κάθεσαι στη Βουλή και δεν αποχωρείς, καλώντας σε ανυπακοή μέχρι να πέσει η χούντα;

Αριστερή πολιτική δεν είναι οι ατάκες, τα δημοσκοπικά τρυκ και οι φωτογραφήσεις, άλλοτε με διαδηλωτές και άλλοτε με λαμπερά πρόσωπα.

Αριστερή πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού αλλά η τέχνη της πραγματοποίησης του αδύνατου. Είναι να "κρεμάσεις την κουδούνα στου γάτου την ουρά ", που λέει και το τραγούδι των Κατσιμιχαίων, κι όχι να εξαπατήσεις αυτούς που τόλμησαν να πουν ότι θα το κάνουν.

Τις τελευταίες μέρες στις καρδιές και τα μυαλά των καθηγητών, και όσων άλλων πίστεψαν ότι μπορούμε να τρίψουμε τη μούρη του πολιτικού υποκόσμου που μας κυβερνά, η οργή και η ελπίδα παλεύουν σκληρά με το φόβο και την απογοήτευση, για το τι τελικά θα επικρατήσει. Όμως ο πόλεμος συνεχίζεται. Κι όταν έχεις πόλεμο δεν επιλέγεις στρατηγούς γιώτα πέντε.

Ας θυμηθούμε τι έγραφε ο Νίκος Καζαντζάκης:

"Ας ταχτοποιήσουμε τις σκέψεις μας, ας ρυθμίσουμε την αγανάχτησή μας, ας οργανώσουμε τις επιθυμίες μας. Ας επιστρατευτούμε όσοι πιστοί! Ποιοι θα νικήσουν ; Οι πιο σοφοί; Oι πιο πολλοί; Οι πιο ξυπνοί; Οι πιο σήμερα δυνατοί ; Θα νικήσουν όσοι πιστέβουν."

Πανευρωπαϊκή Διαμαρτυρία 1ης Ιουνίου : Όλοι ενωμένοι κατά της Τρόϊκας

Μανιφέστο Διαμαρτυρίας

Η Ευρώπη αντιμετωπίζει μια βίαιη επίθεση από το οικονομικό κεφάλαιο, εκπροσωπούμενο από την τρόικα (ΔΝΤ, ΕΚΤ, Ευρωπαϊκή Επιτροπή) και από τις διαδοχικές κυβερνήσεις που εφαρμόζουν πολιτικές εναρμονισμένες με το συμφέρον των οικονομικών αυτών οργανισμών, περιφρονώντας και καταστρέφοντας τον κοινωνικό ιστό.

Γνωρίζουμε ότι αυτή η επίθεση στηρίζεται στον διχασμό των λαών, τους οποίους καθιστά σκλάβους του χρέους και της λιτότητας. Είναι μια επίθεση που απλώνεται σε όλη την Ευρώπη, και γι αυτό το λόγο πρέπει να ηττηθεί από ένα διεθνή αγώνα.

Κάθε ένας από εμάς, σε κάθε χώρα, σε κάθε πόλη, σε κάθε σπίτι, μέσα από τις ιδιαιτερότητες της προσωπικής μας ζωής, αισθάνεται άμεσα τα μέτρα που έχουν παρθεί για να εξαρθρώσουν δικαιώματα κατακτημένα εδώ και δεκαετίες. Μέτρα που επιδεινώνουν την ανεργία, που ιδιωτικοποιούν κάθε τι που μπορεί να έχει κέρδος και υπονομεύουν την εθνική κυριαρχία των χωρών, προπαγανδίζοντας την «εξωτερική βοήθεια» ως μόνη λύση.

Ούτε μιζέρια ούτε γκλαμουριά

Στον ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ περισσεύουν οι καταγγελίες της ιδιωτικοποίησης και τα ΟΧΙ στην παραχώρηση δημόσιας περιουσίας , όμως δεν πλεονάζει - και ενίοτε δεν ακούγεται διόλου - η επιχειρηματολογία υπέρ της δημόσιας διαχείρισης, κρατικής ή δημοτικής. Η ικανότητα μιας δημόσιας αρχής να οργανώσει αποτελεσματικά ανθρώπινους και υλικούς πόρους έτσι ώστε να παράγει «πλεόνασμα κάθε είδους», υποεκπροσωπείται στον δημόσιο διάλογο, ενώ ανεπαισθήτως και υπογείως διαφημίζεται η αποτελεσματικότητα της εργοδοτικής πειθαρχίας…


Λέω «πλεόνασμα κάθε είδους» εννοώντας όχι μόνο το ταμειακό τοιούτο, με την ευκόλως αναγνώσιμη μορφή του χρήματος, αλλά και αυτό που συμπεριλαμβάνει την παροχή υπηρεσιών στην κοινωνία. Εννοώ π.χ.ότι μια δημόσια ακτοπλοϊκή εταιρεία μπορεί να συμπεριλαμβάνει στα «κέρδη» της και τα οφέλη που προσφέρει στους κατοίκους και στην οικονομία μια άγονης γραμμής, γιατί αυτό επιβάλλει η σωστή-«ολιστική» λογιστική των πραγμάτων….



Ο Κορνήλιος Καστοριάδης έγραφε κάποτε («Το περιεχόμενο του σοσιαλισμού») για το υπόγειο σαμποτάζ που κάνουν οι εργαζόμενοι στην εργοδοσία. Ακόμη και αν δεν συνεκτιμηθεί αυτό το στοιχείο , η δημόσια επιχειρηματική διαχείριση υπό καθεστώς «κάθετου» πολιτικού ελέγχου αλλά κυρίως και προπάντων υπό συνθήκες «πλευρικού» ελέγχου από την κοινωνία, μπορεί να ξεπεράσει σε αποτελεσματικότητα την ιδιωτική διαχείριση με την εργοδοτική πειθαρχία…



Πολλοί επισείουν το μαρξικό θεώρημα της αντιστοιχίας παραγωγικών δυνάμεων-παραγωγικών σχέσεων, για να στοιχειοθετήσουν μακροοικονομικά και μακροϊστορικά επιχειρήματα. Παραγνωρίζουν όμως έτσι τη δυνατότητα δημιουργικών «στοιχίσεων» ΠΔ-ΠΣ ακόμη και στην ενεστώσα κατάσταση, με μοχλό την πολιτική . Λόγου χάρη : Η δημόσια επιχειρηματικότητα ως σχέση παραγωγής, στη θέση της αδιαφανούς και κοινωνικά ανάλγητης ιδιωτικής επιχειρηματικότητας, μπορεί να είναι συμβατή με τη παραγωγή ποιοτικών προϊόντων, με υγιεινές συνθήκες εργασίας, με σεβασμό του περιβάλλοντος και της ευρύτερης φύσης .



Ένας δημόσιος επιχειρηματικός τομέας ή μια ευρύτερη «κοινωνική επιχειρηματικότητα» με δημοκρατική οργάνωση, μπορεί να παίξει πιλοτικό ρόλο για τη μεταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων σε πιο οικολογικές κατευθύνσεις. Για τους ξυνίζοντες τα μούτρα ή ποικιλοτρόπως σνομπάροντες τις τέτοιες απόψεις, υπογραμμίζω ότι αυτές μπορεί να σημαίνουν εξορθολογισμό των μεταφορών, ποιοτική βελτίωση της δόμησης, εξοικονόμηση ενέργειας, αναβάθμιση του αστικού τοπίου, μακροβιότητα των διαρκών καταναλωτικών αγαθών, αειφορία των φυσικών πόρων ….



Η οικολογικοποίηση των παραγωγικών δυνάμεων προφανώς «πατάει» σε ένα άλλο τρόπο κατανάλωσης και σε ένα άλλο είδος προϊόντων. Μιλάμε εδώ για μια άλλου τύπου λιτότητα που μειώνει το κόστος αλλά προσθέτει ποιότητα στη ζωή . Είναι «οικολολιτότητα» - που έλεγα σε ένα παλιό άρθρο μου στην ΕΠΟΧΗ - που παράγει οικειότητα και όχι βουλημική σχέση με τα καταναλωτικά αγαθά, που αντιμάχεται εξίσου μιζέρια και γκλαμουριά….

Ο Χρόνης Βογιατζής λέει στη λίστα perivallonsyriza

Καλημέρα σε όλους στη λίστα. Πρέπει κάποιος να απολογηθεί για την αφίσα (έντυπο) η Κυπρος δεν είναι μόνη.

Πρέπει κάποιος να απολογηθεί για το κρεμαστή της ΟΛΜΕ, στήριξη, κολοτουμπες, μοιρασματα εντύπων στα σχολεία και πάμε στο εφικτό. Γίναμε ανέκδοτο, άκουσα πριν στο Κοκκινο πρόταση ακροατή : Να γίνουν 2 εκλογές, αν κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, να γίνουν δεύτερες και να μας πει ο λαός αν είναι ΕΦΙΚΤΟ να κυβερνήσει.



Πρέπει κάποιος να μας πει ΓΙΑΤΙ δεν υπάρχει ΚΑΜΜΙΑ κλιμάκωση εχουμε γίνει το κόμμα των email, των θεσμικών επισκέψεων, των πολλαπλών συνεδριάσεων, των πολλαπλών ενημερωσεων , αλλα μετά τις εκλογές υπάρχει πλήρης ανυπαρξία στο δρόμο.



Καταγγέλλουμε τα κανάλια αλλα συνεχίζουμε να πηγαίνουμε.



Είμαστε τόσο μαζωχιστες και πάμε στα παράθυρα που μας χτυπάνε 3 με 5, τι θα γίνει αν δεν πάμε; μπορεί και να τσακωθουν μεταξύ τους, θα μειωθεί η ακροαματικότητα τους, αντι να είμαστε εκεί και αντι να στέλνουμε δελτία τύπου ας του πούμε οτι ο Κιμουλης : www.left.gr



Ας κάνουμε οτι κάνει και έκανε ο Γκριλο, τραπεζάκια έξω σε ολες τις συνοικιακες πλατείες, επισκέψεις σε χώρους δουλειάς (οχι στα γραφεία της ΟΛΜΕ για παράδειγμα αλλα στα σχολεία), ομιλίες σε ολες τις πλατείες, κεντρική ομιλία Αθηνα, Θεσσαλονίκη κ.λ.π.


Ας αφήσουμε τους υπολογιστές και ας ξαναβγουμε στους δρόμους.


Απο το καλύτερο σύνθημα ... Ανοίγουμε το δρόμο στην ελπίδα... Μην πεθάνει οπως λένε η ελπίδα και ανοίξουμε τον δρόμο στη απογοήτευση.


Χρονης Βογιατζής

Ζωγραφου

Εστάλη από τη συσκευή μου BlackBerry

YΓ. ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ

ΔΕΝ πάει με τη παραπάνω περίπτωση, αλλά γενικώς λέγεται , ως ηχώ του παλιού ανέκδοτου με το γρύλο : «Δε μας χέζεις εσύ κι ο Γκρίλο σου…»

ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ KAI ΚΟΛΩΝΑΚΙ…

Αυτή η «Συνδιάσκεψη» των «Οικολόγων Πρασίνων» στη Θεσσαλονίκη με θέμα «ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΒΑΛΚΑΝΙΑ» ( 23-26 ΜΑΪΟΥ) αν και φαίνεται ελαφρώς «ελλειποβαρής» από πλευράς συμμετοχών σε ένα ολόκληρο τετραήμερο, έχει οπωσδήποτε πρωτοτυπία μέσα στο τρέχον πολιτικό περιβάλλον. Και τούτο γιατί σε αυτό το περιβάλλον η δημόσια συζήτηση εστιάζεται πρωτίστως στις λαϊκές κατακτήσεις που χάθηκαν και χάνονται, στη «λαϊκότητα» που γίνεται ισοδύναμη της εξαθλίωσης, κι ακόμη στη πολυσυλλεκτικότητα και περιγραφική ισχύ του όρου «λαϊκός» - εν αντιθέσει με τον όρο «ταξικός».

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, ο προσδιορισμός του «λαϊκού» προηγείται της όποιας κριτικής του «λαϊκιστικού», εκτός εάν… εκτός εάν δια του όρου «λαϊκιστικός» δεν οριοθετούνται κάποια νοσηρά αιτήματα έναντι άλλων υγιών και οδηγούνται σε αμυντική στάση ως «λαϊκιστές» όλοι γενικά οι άνθρωποι του λαού που ζητούν εργασία, σύνταξη, περίθαλψη κλπ. – υποχρεούμενοι να αποδείξουν ότι δεν είναι ρινόκεροι…

Προς γνώση και συμμόρφωση, η λαϊκότητα διαφέρει από τον λαϊκισμό όσο το σεξ από τον σεξισμό, η κατανάλωση από τον καταναλωτισμό, ο πατριωτισμός από τον εθνικισμό, η πρωτοπορία από τον αβανγκαρντισμό κλπ. Σχετικά http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/04/blog-post_8706.html  

Κατά τα άλλα ένα κόμμα δικαιούται να ανατέμνει οποιοδήποτε φαινόμενο, όμως δεν δικαιούται να ερμηνεύει υπερ-διασταλτικά (ξεχειλωματικά…) κάποιους όρους και να αντιμετωπίζει ένα ολόκληρο λαϊκό-ευρωπαϊκό κίνημα (ζωής ή θανάτου ) από απόσταση. Ούτε φυσικά δικαιούται να μιλάει για «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» σαν να μην τρέχει τίποτε, όταν όλα τα θεμελιακά ευρωθεωρήματα της σύγκλισης, της κοινής ασφάλειας, της πολιτικής συνοχής, έχουν πάει περίπατο

‘Ολο το κάλεσμα των ΟΠ

O xρυσός που λείπει και το μυστικό που κρύβουν οι κεντρικές τράπεζες

από  το    http://www.banksnews.gr/portal/home-page/124-top-story/18553-o-x----------



Τον τελευταίο καιρό, ο χρυσός έχει γίνει βασικό θέμα στα μέσα ενημέρωσης. Το ενδιαφέρον για το κίτρινο μέταλλο έχει αναζωπυρωθεί ύστερα από πληροφορίες σχετικά με τα σχέδια της Γερμανίας και άλλων χωρών για τον επαναπατρισμό των αποθεμάτων τους σε χρυσό από τις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία, όπου είχαν μετακινηθεί σε διάφορες χρονικές στιγμές.

Έντονες συζητήσεις έχουν ήδη αρχίσει σχετικά με το πόσο υπεύθυνα κεντρικές τράπεζες και υπουργεία οικονομικών 'αποθήκευαν' τα αποθέματα χρυσού που τους είχαν ανατεθεί. Αναφέρονται επίσης υποψίες ότι τελικά υπάρχουν μικρότερες ποσότητες χρυσού από ότι έχει αναφερθεί επίσημα. Υπάρχει μάλιστα μια θεωρία σύμφωνα με την οποία ουσιαστικά δεν έχει απομείνει καθόλου χρυσός στα θησαυροφυλάκια των κεντρικών τραπεζών στις οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες ...

σχετικά δες
http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/04/blog-post_2.html

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/03/blog-post_18.html


Συνέχεια άρθρου του Banksnews

Στην τελική ευθεία για την Ευρωπαϊκή συνέλευση Κοινωνικών Κινημάτων

Αθήνα, 7 και 8 Ιουνίου – Ποδηλατοδρόμιο ΟΑΚΑ



Με τη συμμετοχή 100 οργανώσεων από 20 χώρες από όλη την Ευρώπη πραγματοποιήθηκε η τελευταία γενική συνέλευση του Alter Summit στο Ζάγκρεμπ της Κροατίας το Σαββατοκύριακο.

Υιοθετήθηκε το Μανιφέστο των Ευρωπαϊκών Λαών το οποίο και θα δημοσιευθεί σε 3 ημέρες σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες. Το μανιφέστο θα παρουσιαστεί στην Αθήνα σε γιορταστική εκδήλωση, στις 7 Ιουνίου, στις 6.00 μ.μ., με ομιλίες, βίντεο, χαιρετισμούς. Στην εκδήλωση αυτή αναμένονται πολλές χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες, κοινότητες μεταναστών καθώς και εκατοντάδες αντιπρόσωποι από τις 200 ευρωπαϊκές οργανώσεις που έχουν δηλώσει ήδη συμμετοχή στη διοργάνωση., Από ελληνικής πλευράς στην οργανωτική επιτροπή συμμετέχουν περισσότερες από 50 κοινωνικές οργανώσεις, δίκτυα αλληλεγγύης, συνδικαλιστικές οργανώσεις, ΜΚΟ και κοινωνικά κινήματα, ενώ ο κατάλογος είναι ανοιχτός .

Δημόσια εκδήλωση-συζήτηση για το Alter Summit στην Αθήνα, θα γίνει τη Δευτέρα 20 Μαίου στις 19.30, Τσαμαδού 14, κήπος.

Περισσότερες πληροφορίες: http://altersummit2013.blogspot.gr/

 

Το ΔΗΚΚΙ για τον ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ ως «ενιαίο» σχήμα….

Σχετικά με τη συζήτηση που έχει ανοίξει τις τελευταίες ημέρες περί κλεισίματος κομμάτων, οργανώσεων και συλλογικοτήτων που μετέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ , το ΔΗΚΚΙ παρατηρεί τα ακόλουθα :

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δημιουργήθηκε ως μετωπικό σχήμα, με πρωταρχικό σκοπό να επιτύχει την ενότητα των κατακερματισμένων δυνάμεων της Αριστεράς και του συνεπή σοσιαλιστικού και προοδευτικού χώρου, ώστε να δημιουργηθεί το «αντίπαλο δέος» της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού απέναντι στην νεοφιλελεύθερη επιδρομή.

Ιδρύθηκε, για να μπορέσουν να συμπαραταχθούν διαφορετικά ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα που υπάρχουν σήμερα στην ελληνική κοινωνία και κρατούν την ξεχωριστή τους φυσιογνωμία, αλλά μπορούν και πρέπει να συμπαραταχθούν στην προηγούμενη υπόθεση και στην ανάδειξη μιας νέας-ριζικά διαφορετικής- εξουσίας στον τόπο.

Η στρατηγική και η φιλοσοφία αυτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ήταν εκείνη η οποία τον ανέδειξε από το 3% και την αμφίβολη τότε είσοδό του στην Βουλή, στο σημερινό 27% και στη δυνατότητα να θέσει στόχο νέας εξουσίας.

Η ίδια στρατηγική είναι εκείνη που μπορεί να τον οδηγήσει στην περαιτέρω ριζοσπαστικοποίησή και μαζικοποίησή του και στο προχώρημα της σύγκρουσης με το καθεστώς της υποτέλειας, των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και της Ευρωζώνης, που εξολοθρεύει τα πάντα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα πρέπει να προχωρήσει και να ολοκληρώσει τη σύγκρουση και όχι «να προσαρμοσθεί» στις επιταγές του κου Κεδίκογλου, που επιθυμεί να «λειάνει» το πολιτικό σύστημα σύμφωνα με τα δικά του μέτρα και σταθμά . Ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ σε ενιαίο πολιτικό φορέα δεν έρχεται σε αντίθεση και δεν αποκλείει την διατήρηση του συμμαχικού-μετωπικού του χαρακτήρα.

Κάτω από αυτό το σκεπτικό το ΔΗΚΚΙ συνεχίζει την πορεία του και έχει συγκαλέσει , το προγραμματισμένο με βάση το Καταστατικό του, 5ο Συνέδριό του, στις 14 και 15 Ιουνίου στην Αθήνα , όπου θα σταθεί αναλυτικότερα και στα ζητήματα αυτά.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΔΗΚΚΙ - Σοσιαλιστική Αριστερά

www.dikki.org,  Καρόλου 28 Πλατ. Καραϊσκάκη τηλ. 2105234289

Στα μαχαίρια Παρίσι – Βερολίνο

του Γιώργου ΔΕΛΑΣΤΙΚ , από το ΕΘΝΟΣ




Ψυχρότητα - για να χρησιμοποιήσουμε μια διπλωματική έκφραση- χαρακτηρίζει το τελευταίο διάστημα τις σχέσεις Γαλλίας - Γερμανίας. Για να είμαστε ειλικρινείς, αν στεκόμασταν μόνο στα γεγονότα, θα μιλούσαμε ευθέως για αρχή ρήξης ανάμεσα στο Παρίσι και το Βερολίνο. Οταν όμως στον έναν πόλο μιας σύγκρουσης βρίσκονται Γάλλοι -πόσω μάλλον Γάλλοι σοσιαλιστές!- πρέπει να αποφεύγονται οι δραματικές εκφράσεις γιατί οι πολιτικές κωλοτούμπες βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Για την ώρα, πάντως, και πέρα από γενικότητες, οι γαλλογερμανικές σχέσεις βρίσκονται στο χειρότερο σημείο τους εδώ και μισόν αιώνα τουλάχιστον. Αιτία η πολιτική λιτότητας που επιβάλλει η Γερμανία σε όλες τις χώρες της ΕΕ.



Η αντιπαράθεση ξεκίνησε από τον ίδιο τον σοσιαλιστή πρόεδρο της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ. Ενώ έχει υποταχθεί πλήρως στην πολιτική της καγκελαρίου, Ανγκελα Μέρκελ, ο Ολάντ πρόβαλε τη θεωρία της «φιλικής έντασης» με το Βερολίνο προκειμένου να χαλαρώσει την πίεση που ασκούσαν πάνω του οι σύντροφοί του.



Ο σοσιαλιστής πρόεδρος του γαλλικού Κοινοβουλίου Κλοντ Μπαρτολόν κλιμάκωσε την υποβόσκουσα σύγκρουση. «Ο Ολάντ κάνει λόγο για ''φιλική ένταση''. Για μένα είναι ένταση σκέτη και αν χρειαστεί, αντιπαράθεση!», δήλωσε ο Μπαρτολόν σε συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ».

ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ !

Μέχρι τώρα ξέραμε για διαφωνίες εκφραζόμενες ΧΩΡΙΚΑ – π.χ εγκώ κάνει συγκέντρωση Κάνιγγος, αυτός πλατεία Κλαυθμώνος, εγκώ πορεία βουλή, αυτός πορεία πλατεία Ομονοίας…. Τώρα ήλθε ο καιρός για την ολοκλήρωση του διχαστικού πνεύματος και την έκφρασή του ΧΡΟΝΙΚΑ – π.χ. εγκώ κάνει απεργία Τρίτη, αυτός Παρασκευή…

Όπως ο ήρωας του Χάρυ Κλυν ονόματι Γκαούτσο Κώτσο (Κ.Καραμανλής ο πρεσβύτερος) έλεγε κρασί και ο Αντρίκο Ντελ Πάσο (Α.Παπανδρέου) τεκίλα - μέχρι που ο δεύτερος να ταχθεί υπέρ του κρασιού και ο πρώτος υπέρ της τεκίλα - έτσι και το κίνημα διαμαρτυρίας πάει γυρεύοντας για σώνει-και-καλά διαφωνίες. Να μια κωμωδία live, σε αντίθεση με την «επινοημένη» κωμωδία του Χάρυ Κλυν : Μια κωμωδία με τα όλα της, δηλαδή με σοβαρή δοσολογία τραγωδίας…

Η είδηση από το  tovima.gr :


« Δεν θα συμμετάσχουν οι καθηγητές στην απεργία που διοργανώνει την Τρίτη η ΑΔΕΔΥ, προς συμπαράσταση στους εκπαιδευτικούς, σύμφωνα με δηλώσεις του προέδρου της ΟΛΜΕ Νίκου Παπαχρήστου, εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο τη διαφωνία της γιατί η κινητοποίηση δεν οργανώθηκε για την Παρασκευή, όπως είχε ζητήσει η Ομοσπονδία των καθηγητών της μέσης εκπαίδευσης.

Νέο(;) ενωτικό(;) ξεκίνημα(;) για τους Οικολόγους Πράσινους

Διαβάζω την ανακοίνωση των Οικολόγων Πρασίνων για τις αποφάσεις που πάρθηκαν στη τελευταία συνεδρίαση του πανελλαδικού Συμβουλίου, στην Κόρινθο, στις 12 Μαϊου.

Ξαναδιαβάζω την ανακοίνωση των Οικολόγων Πρασίνων για τις αποφάσεις που πάρθηκαν στη τελευταία συνεδρίαση του πανελλαδικού Συμβουλίου, στην Κόρινθο, στις 12 Μαϊου.

Τη ξαναδιαβάζω για μια ακόμη φορά ….

Και δεν βρίσκω τίποτε απολύτως που να δικαιολογεί το τίτλο της, που να εμπεριέχει στοιχεία ενός «νέου», ενός «ενωτικού» , ενός «ξεκινήματος», μιας μετάβασης από το κάπου με προορισμό το κάτι άλλο, μιας ενωτικής διαδικασίας ομάδων ή απόψεων…

Οι ΟΠ ουσιαστικά παράγουν οργανωτικές συνταγές, με τις καλύτερες βεβαίως δημοκρατικές προθέσεις, όμως πιθανότατα για λόγους «συσπείρωσης» δεν εκθέτουν απόψεις και εκτιμήσεις για την κρίση που μαστίζει τη χώρα. Πιθανόν να φοβούνται να εκτεθούν και να χάσουν ερείσματα, γιατί προτιμούν όλους, δικαίους και αδίκους, περισσότερο ή λιγότερο φιλομνημονιακούς, περισσότερο ή λιγότερο εθισμένους στη Νέα Τάξη , να συναθροισθούν και να συναποτελέσουν μια πολιτική ομάδα.

Όμως η πολιτική χωρίς ρίσκα δεν είναι πολιτική. Η χώρα βιώνει καθεστώς ωμού ετεροκαθορισμού, έστω και αν αυτοί καυχώνται ότι δεν ετεροκαθορίζονται…Η ποιότητα ζωής καταβυθίζεται, η πράσινη σκέψη ατονεί μέσα στην έρημο της οικονομικής εξαχρείωσης και του οικονομισμού, οι φυσικοί πόροι λεηλατούνται και κακοδιαχειρίζονται, η στέρηση εγκαθίσταται σε όλο και μεγαλύτερες περιοχές ανεγκέφαλης κατανάλωσης. Η οικολογία δι’ανακοινώσεων δεν διορθώνει τίποτε, ή τουλάχιστον δεν συνεισφέρει περισσότερα από τον περιβαλλοντικό ακτιβισμό με την περιορισμένη οπτική των πραγμάτων. Για μια ακόμη φορά θα το λαλήσω, για να μην έχω την αμαρτία : Δεν φταίνε μόνο αυτοί αλλά και η Αριστερά, που τόσα χρόνια τους χάϊδευε αντί να τους υποβάλλει σε εμπεριστατωμένη κριτική…

Όλο το κείμενο της απόφασης των ΟΠ

Ελληνική Δημοκρατική Κίνηση Πέντε Αστέρων

“Η παραίτηση, ο πολιτικός αναχωρητισμός, η αγανάκτηση χωρίς σχέδιο και στόχο, είναι σύμμαχοι των εισβολέων και των υποτακτικών τους”, σημειώνει η νέα «Ελληνική Δημοκρατική Κίνηση Πέντε Αστέρων».

Το νέο , αντιμνημονιακό και αριστερόστροφο μόρφωμα, δημιουργεί ένα ρεύμα προσέλκυσης δυνάμεων που μέχρι πρόσφατα έπαιζαν το ρόλο αφανών συνοδοιπόρων του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ ή παρέμεναν αδρανείς, αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στους πάσης φύσεως Βενιζέλους ….



Κατά δήλωσίν της, η Ελληνική Δημοκρατική Κίνηση Πέντε Αστέρων



«…….Εκφράζει τον πατριωτικό σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο με κοινωνική αλληλεγγύη, με αποτελεσματικότητα, εντιμότητα, διαφάνεια και αξιοκρατία, με ευαισθησία για το περιβάλλον και τους μη-προνομιούχους πολίτες, με προσήλωση στην αυτοδύναμη ανάπτυξη της χώρας, στην εγχώρια παραγωγή, την απαλλαγή από την υποτέλεια των δανεικών…..»

«….Προωθεί τη συμμαχία των χωρών του ευρωπαϊκού νότου, με προοπτική την έξοδο της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Κύπρου, από το ευρώ, τη χαλαρή συναλλαγματική σύνδεση των νομισμάτων τους, τη δημιουργία ζώνης ελεύθερου εμπορίου του νότου….»


«….Προωθεί τη πραγματική δημοκρατία και αποκέντρωση αλλά με πρόταξη του γενικού συμφέροντος της χώρας απέναντι στον ακραίο τοπικισμό και συντεχνιασμό….»


Όλη η ανακοίνωση των 5 Αστέρων

Στο πλευρό τον καθηγητών η Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων

Σημειώνει η Συνομοσπονδία :


Χιλιάδες σχολεία κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Παιδιά υποσιτισμένα στοιβάζονται σα σκουπίδια σε ακατάλληλες αίθουσες ή ταξιδεύουν χιλιόμετρα για να πάνε στο κοντινότερο σχολείο


Είναι πρόκληση αυτή η κυβέρνηση, να καμώνεται ότι νοιάζεται για το «πρώτα ο μαθητής» που πρέπει να δώσει πανελλαδικές εξετάσεις!



Ο αγώνας για το σχολείο που έχουμε ανάγκη είναι αγώνας διαρκείας, δεν ξεκινάει σήμερα και δεν τελειώνει αύριο, χρειάζεται πολύμορφη, συνεχή και συνεπή δράση που θα συγκεντρώνει δυνάμεις και δεν θα τις σκορπάει. Δεν αφορά μια ομάδα ειδικών, είναι αναπόσπαστο κομμάτι των αιτημάτων και των διεκδικήσεων του οργανωμένου λαϊκού κινήματος


ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Ο φόβος και οι φοβίες

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 11.5.13

Διαβάζω τη πρωτομαγιάτικη διακήρυξη του «Αριστερού Δικτύου" της Δημοκρατικής Αριστεράς» και εντυπωσιάζομαι από διάφορα «ανοίγματα» , που μάλλον κάνουν προβληματική την «αλίευση» νουνεχών φίλων και συνεργατών .

«Είναι αμφίβολο» - λέει το δίκτυο – « αν η σημερινή κυβέρνηση διαπραγματεύεται πραγματικά ή, υπό την πίεση συγκεκριμένων ευρωπαϊκών και εθνικών συμφερόντων, προωθεί ένα σχέδιο αντιμεταρρύθμισης με κύριο στόχο τη συντριβή των δυνάμεων της εργασίας και την αποδιάρθρωση της συνοχής της κοινωνίας των πολιτών….»

Βρίσκω πως στο συγκεκριμένο χρόνο και στη συγκεκριμένη συγκυρία της μετά Κύπρον λεηλασίας, η αμφιβολία του «Δικτύου» έχει κάτι από το ανέκδοτο περί ενός συζύγου : Ο οποίος συνεχίζει να διερωτάται για την πίστη της συζύγου του , παρά το ότι αυτή έχει καταθέσει στην εφορία επίσημη δήλωση περί ασκήσεως του επαγγέλματος της ιεροδούλου….



Ο φόβος είναι σημαντική παράμετρος της πολιτικής, που εμποδίζει πολλούς να ακολουθήσουν τη φωνή της λογικής και να πάρουν σωστές αποφάσεις και αποστάσεις – ιδιαίτερα από τα δικά τους λάθη. Στη τρέχουσα περίοδο δυο μικρές κοινωνίες της Ευρώπης, η της Ισλανδίας και της Κύπρου, φαίνονται να ενδίδουν σε αλλαγές που απειλούν μετωπικά το επίπεδο και την ποιότητα ζωής τους. Μήπως η αιτιολογία πρέπει να αναζητηθεί όχι στο επίπεδο της συνειδητής ζωής και των «λογικών επιχειρημάτων», αλλά στον υποσυνείδητο κόσμο όπου κατοικοεδρεύουν φόβοι, ταυτίσεις ή πλέγματα υποταγής στους ισχυρούς, της αρμοδιότητας των ψυχαναλυτών ;



Κάποτε, όταν κάποιοι φόβοι ξεπουπουλιαστούν και φανούν ότι αναφέρονται σε αποδεκτά ρίσκα, επιστρατεύονται στη θέση τους οι «φοβίες» - που συνιστούν μια νοσηρή και παράλογη πρόσδεση του φόβου με συγκεκριμένα αντικείμενα και καταστάσεις. «Φοβία» λόγου χάρη είναι το να φοβάσαι την επαφή με μια γάτα ή το να ανέβεις σε ένα ύψος ή να κλειστείς κάπου. . Στην Ελλάδα ο κατάλογος των «φοβιών» έχει εμπλουτισθεί δραματικά το τελευταίο διάστημα, καθώς οι τροϊκανοί επιδίδονται συστηματικά στην αναβάθμιση των φόβων σε φοβίες , με κορυφαία όλων τη φοβία της απώλειας της ευρωζώνης αγνότητας, της συμπάθειας της κυρίας Μέρκελ κλπ.….



Ο Παναγιώτης Κονδύλης («Η ηδονή, η ισχύς και η ουτοπία») μέμφεται τους φιλοσόφους που κατά πλειοψηφία παρέκαμψαν την προβληματική επί της ισχύος…. Και δικαίως , γιατί η πολιτική γενικά και πολύ περισσότερο η πολιτική που φιλοδοξεί να αλλάξει την Ευρώπη , δεν γίνεται μόνο με επιχειρήματα αλλά και με την αντιμετώπιση του φόβου: Γίνεται με τη διαμόρφωση ισχυρών σχηματισμών , σε κλίμακες αντίστοιχες των προβλημάτων, με γενναιότητα και αυτοπεποίθηση. Με νέους φίλους αλλά και χτεσινούς εχθρούς …

Η ΦEΝΑΚΗ ΤΗΣ ΑΥΣΤΗΡΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ

Του Γιάννη Χρυσοβέργη



Κυβέρνηση, ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και οι Οικολόγοι Πράσινοι πανηγυρίζουν για «την αυστηροποίηση των διατάξεων της αντιρατσιστικής νομοθεσίας».


Το νομοσχέδιο που ανακοινώθηκε εν χορδαίς και οργάνοις με αφορμή την επίθεση του νεοναζί βουλευτή Γιώργου Γερμενή στο Δήμαρχο Αθηναίων, προσπαθεί να μακιγιάρει κοντόφθαλμους πολιτικούς σχεδιασμούς των κυβερνώντων κι αναδεικνύει την εξοργιστική πολιτική αφέλεια των αντιπολιτευομένων.


Οι οποίοι νομίζουν ότι ο φασισμός αντιμετωπίζεται με νόμους τους οποίους, ουδείς θα εφαρμόσει.


Περίπου 150 χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο υπέροχος Εμμανουήλ Ροΐδης διακήρυττε: «Η Ελλάς, ενός νόμου έχει χρείαν. Του νόμου περί τηρήσεως της κειμένης νομοθεσίας».

Το νέο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, που προανήγγειλε ο υφυπουργός Δικαιοσύνης Κωνσταντίνος Καραγκούνης, στην πραγματικότητα συνιστά απλή ενσωμάτωση, με τρία χρόνια καθυστέρηση, στην ελληνική νομοθεσία της σχετικής κοινοτικής οδηγίας.

Σε συνεντεύξεις που μοίρασε αφειδώς προς τα ΜΜΕ ο εκλεκτός υφυπουργός, συνεπικουρούμενος κι από τον προϊστάμενό του υπουργό Αντώνη Ρουπακιώτη, δεν είχε κανένα ενδοιασμό να εξηγήσει πως με το νόμο αυτό ανοίγει ο δρόμος για να τεθεί εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή.

Με δυο λόγια, ο νόμος δεν κατατίθεται διότι ως πολιτισμένη κοινωνία οφείλουμε να προστατεύουμε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη που ζει μόνιμα ή περιστασιακά στη χώρα μας από το φυλετικό, το θρησκευτικό ή το εθνικό μίσος ολιγοφρενών συμπολιτών μας, αλλά για να ξεφορτωθούμε ένα κόμμα, έστω νεοναζιστικό. Παράξενη δημοκρατική επιχειρηματολογία.

Τι ακριβώς είπε η Κική Δημουλά για την Κυψέλη και τους μετανάστες….

Καλά , εδώ πάμε να τρελαθούμε τελείως…..Είπε μερικές κουβέντες η γειτόνισσά μου κ. Κική Δημουλά για τη Κυψέλη και τους μετανάστες, με αποτέλεσμα να ξεσηκωθούν οι γνωστοί πλειοδότες ευαισθησίας και να εκβάλουν τις συνήθεις «αντιρατσιστικές» κορώνες…Ρε παιδιά, λέω, τι τρέχει, τι είπε επιτέλους η Δημουλά, μήπως προώθησε κάποιες ιδέες σαπωνοποίησης μεταναστών κατά τα ναζιστικά πρότυπα ; Τελικά με κατάφεραν να διαβάσω όλο το κείμενο της συνέντευξής της, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ υπό την επιμέλεια του Δημήτρη Ν. Μανιάτη. Το κείμενο ήταν μια γλυκιά (αλλά καθόλου γλυκερή) αφήγηση , για την Κυψέλη που άλλαξε ριζικά μέσα σε δεκαετίες, αποξενώνοντας τους παλιούς χρήστες της… Ήταν ακόμη και μια αναφορά στην παγίδα της προαστιοποίησης, που ξαπόστελνε τους παλιούς κατοίκους του αθηναϊκού κέντρου σε περιοχές περιβαλλοντικώς μεν ορθές , πλην άψυχες…

Μέσα σε  αυτή την αφήγηση, η Δημουλά κατέθετε και τη προσωπική της μαρτυρία για τα διαδραματιζόμενα στον μικροχώρο της γειτονιάς (μας) και της Πλατείας Κυψέλης : ΄Μαρτυρία βασισμένη στην αντίληψη της ίδιας και του περίγυρού της. Ιδού το επίμαχο σημείο των δηλώσεών της :

Θα πρέπει να το πούμε πάντως και αυτό, πρέπει να πω όμως ότι είναι και ένας συνεχής κίνδυνος, κινδυνεύουν οι ντόπιοι από κλοπές φοβερές ακόμη και στον δρόμο.



Σας λέω ένα πάρα πολύ συγκεκριμένο πράγμα: Πυθίας 42 ήταν το πατρικό μου όπου ζει σε ένα διαμέρισμα η αδελφή μου. Δύο φορές την πήγαν στο νοσοκομείο, δύο φορές την παραμόρφωσε ένας έξω από το σπίτι διότι δεν έβρισκε τα κλειδιά για να μπει μέσα…



Την πρώτη φορά και εκείνη και τον άνδρα της επί δύο ώρες τους έκλεισαν το στόμα, τους έκλεισαν στο μπάνιο και έκλεβαν το σπίτι ανενόχλητοι.



Περιορισμένα περιστατικά ναι αλλά ο φόβος είναι απεριόριστος. Δεν θέλω να πω ότι οι ξένοι της Κυψέλης είναι και ληστές.



Πάντως εάν πάει κανείς στην πλατεία της Κυψέλης, δεν έχει χώρο να πατήσει. Στα δε παγκάκια κάθονται άνθρωποι ξένοι - πολύ φυσικό βέβαια πώς να περάσουν την ώρα τους - και παίζουν κάτι δικά τους χαρτιά και με χαρτάκια γεμίζει ο τόπος.



Βεβαίως οι Κυψελιώτες έχουν εκτοπιστεί, αυτό είναι μια πραγματικότητα, βεβαίως τους αγάπαμε τους ξένους αφού φύγαν από εκεί για έλθουν και να ζήσουν να δουλέψουν αλλά κάπως πρέπει να μοιραστούν οι χώροι.

Υπόψιν, ότι στην http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/01/h.html

έκανα μια «συνολική κριτική» της στάσης της Δημουλά, με αφορμή μια συνέντευξή της στην International Herald Tribune..

ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΥΛΑ ΣΤΑ ΝΕΑ

ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΜΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΝΟΜΙΣΜΑ

Του ΟΣΚΑΡ ΛΑΦΟΝΤΕΝ, από την "Neues Deutschland"

Η ευρωπαϊκή πολιτική της καγκελαρίου αμφισβητείται όλο και περισσότερο. Την αμφισβητεί ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζοζέ Μπαρόζο. Την αμφισβητεί η Ιταλία, όπου ο πρόεδρος της δημοκρατίας Τζόρτζιο Ναπολιτάνο έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Ενρίκο Λέττα, έναν πολιτικό που έχει απορρίψει την πολιτική λιτότητας της Μέρκελ, που οδηγεί στην καταστροφή. Εδώ και καιρό οι πολιτικοί της Ευρώπης ξέρουν ότι δεν πάει άλλο. Η οικονομική κατάσταση επιδεινώνεται από μήνα σε μήνα και το ποσοστό της ανεργίας έχει φθάσει σε τέτοια επίπεδα, που απειλούν όλο και περισσότερο τη δημοκρατία.

Οι Γερμανοί δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί ότι οι Νότιοι Ευρωπαίοι, των Γάλλων συμπεριλαμβανομένων, θα αναγκαστούν αργά ή γρήγορα, εξαιτίας της οικονομικής εξαθλίωσης, να αντισταθούν στη γερμανική ηγεμονία. Τους ταλαιπωρεί κυρίως το γερμανικό μισθολογικό ντάμπινγκ, το οποίο από την αρχή της νομισματικής ένωσης παραβιάζει κατάφωρα το πνεύμα των Συνθηκών. Κάποια στιγμή λοιπόν η Μέρκελ θα ξυπνήσει από τον ύπνο του... δικαίου, μόλις οι ευρωπαϊκές χώρες που υποφέρουν κάτω από το γερμανικό μισθολογικό ντάμπινγκ ενώνουν τις δυνάμεις τους για να επιβάλουν ένα σημείο καμπής στην κρίση, σε βάρος της γερμανικής εξαγωγικής βιομηχανίας.



Το ενιαίο νόμισμα θα μπορούσε να μακροημερεύσει, εάν τα κράτη που συμμετέχουν είχαν ακολουθήσει μια συντονισμένη μισθολογική πολιτική, προσανατολισμένη στην παραγωγικότητα. Επειδή θεωρούσα ότι ένας τέτοιος συντονισμός ήταν εφικτός, ήμουν υπέρ της υιοθέτησης του ευρώ στη δεκαετία του '90. Ωστόσο, τα θεσμικά όργανα για τον συντονισμό, κυρίως ο συνεχής μακροοικονομικός διάλογος, υπονομεύτηκαν εξ αρχής από τις κυβερνήσεις.

Η ελπίδα ότι μέσω της εισαγωγής του ευρώ θα υποχρεώνονταν όλες οι πλευρές σε οικονομική σύνεση αποδείχθηκε φρούδα. Σήμερα, το σύστημα είναι εκτός ελέγχου. Για να επιτευχθεί μια εξισορρόπηση της ανταγωνιστικότητας και πάλι, όπως έλεγε ο Χανς Βέρνερ Ζιν (σ.σ. ο επικεφαλής του οικονομικού ινστιτούτο Ifo του Μονάχου) πρόσφατα στην Handelsblatt, θα έπρεπε χώρες όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ισπανία να παράγουν κατά 20% έως 30% φθηνότερα και χώρες όπως η Γερμανία κατά 20% ακριβότερα από τον κοινοτικό μέσο όρο.

Ο Εθνικός Ύμνος δεν είναι κόκα κόλα, για να πηγαίνει με όλα….

Από γνωστό ιστοχώρο πλειοδοτούντος πατριωτισμού , όπου κάποιοι κολυμπούν σε ένα ποτήρι νερό φαντασιώνοντας επιμόνως ότι θαλασσοδέρνονται , συνειδητοποίησα καθυστερημένα ότι δημιουργήθηκε μεγάλο θέμα από τη στάση του υπεύθυνου του τομέα Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ /ΕΚΜ Θοδωρή Δρίτσα, σχετικά με το ότι στη διάρκεια της λειτουργίας της Ανάστασης , το παραταγμένο άγημα του Πολεμικού Ναυτικού έψαλλε τον εθνικό ύμνο….

Ο Θ. Δρίτσας χαρακτήρισε την κίνηση αυτή, ως «κακόγουστη επίδειξη πατριωτισμού, που κινείται στα όρια της ασέβειας» και ανέφερε ότι ελπίζει πως «οι αρμόδιοι της Εθνικής Άμυνας να μην επικαλεστούν το Προεδρικό Διάταγμα 210/1993 "Διατάξεις Πολεμικού Ναυτικού", το οποίο προέβλεπε για τελετές-εκδηλώσεις, συμπεριλαμβανομένης της Ανάστασης, την απόδοση τιμών στη σημαία με παιάνισμα από το εντεταλμένο άγημα του εμβατηρίου της σημαίας και εν συνεχεία του Εθνικού Ύμνου».

«Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το διάταγμα αυτό ποτέ δεν εφαρμόστηκε. Γιατί και για όσους πιστεύουν και για όσους αμφιβάλλουν, το μήνυμα του "Θείου Πάθους" και της Ανάστασης δεν μπορεί παρά να είναι -και είναι- οικουμενικό και πανανθρώπινο. Έτσι, άλλωστε, το υπηρετεί και η επίσημη ορθόδοξη εκκλησία» συμπλήρωσε ο Θ. Δρίτσας.

Θα συμφωνήσω απολύτως με τη στάση του βουλευτή  στο συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά και με το πνεύμα που υπαγορεύει αυτή τη στάση : Το πνεύμα της διαφορετικότητας μεταξύ κοσμικής ουσίας (εθνικός ύμνος) και μεταφυσικής (λειτουργία ανάστασης), που πρέπει κάποτε να ληφθεί σοβαρά υπόψη για τη ρύθμιση των σχέσεων εκκλησίας και κράτους – κοντολογίς για τον διαχωρισμό τους.

Κατά τα άλλα δεν γνωρίζω αν ο Θ. Δρίτσας έχει να υποδείξει τίποτε «καλόγουστες επιδείξεις πατριωτισμού», ώστε να προσαρμοζόμαστε αναλόγως εμείς οι πατριώτες…Από τη δική μου πάντως πλευρά σημείωσα τη κακογουστιά της παρέμβασής του μετά από τη κατάθεση πρότασής μου στη ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ (14.4.2013) για την αναβίωση του Ενιαίου Αμυντικού και Οικονομικού Δόγματος μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου : Μιας πρότασης που ρητά και κατηγορηματικά ΔΕΝ απέκλειε οποιαδήποτε άλλη , ευρύτερη ή στενότερη, μορφή συμπαράστασης στη Κύπρο και στους λαούς της Νότιας Ευρώπης.

Από τον ιστότοπο αυτό και από άλλα μετερίζια (Επιτροπή Θέσεων ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ ) έβαλα το ζήτημα μιας «φθηνότερης άμυνας» αλλά χωρίς μείωση της αμυντικής ισχύος και της αποτρεπτικής ικανότητας του στρατού της χώρας -

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/02/blog-post_23.html

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/05/blog-post_30.html


μέσα στο τρέχον σκηνικό των πολύπλευρων κινδύνων και της αποσταθεροποίησης…. Η άποψη νομίζω είναι σαφής, σαφέστατη , αλλά χρειάζεται οπωσδήποτε και η απλή λογική των άλλων ….