Προσπαθούν να πιαστούν από το οτιδήποτε, προκειμένου να καλλιεργήσουν την αίσθηση ρευστότητας και αδυναμίας στο στρατόπεδο της ευρείας Αριστεράς και των αντιμνημονιακών δυνάμεων. Κάνουν το «τόσο» «ΤΟΣΟ» και αντιστρόφως, αρκεί να τεκμηριώσουν ότι μετά από αυτούς έρχεται το χάος…Μιλουν για ανταγωνιστικές διαφορετικότητες εντός του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, αυτοί που παρακάμπτουν και τους αρμόδιους υπουργούς προκειμένου να αποσύρουν ή να προωθήσουν νομοσχέδια. Κρίνουν τους άλλους εξ ιδίων, με άλλα λόγια,.
Και τώρα, με την κριτική που ασκήθηκε από άτομα και συλλογικότητες προς την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ στη τελευταία σύνοδο της Κεντρικής Επιτροπής, διαδίδουν εδώ κι εκεί ό,τι θέλουν, γιατί ως δεινοί χρήστες πολιτικών συκοφαντιών ελπίζουν ότι ένα ποσοστό από αυτές θα εδραιωθεί στη συνείδηση του κόσμου.
Πρώτον, η σύνοδος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ της 18+19 Μαϊου είχε ένταση, αλλά και ΚΟΣΜΙΟΤΗΤΑ - επομένως κρατήθηκε αυστηρά μέσα στο γήπεδο του «πολιτικού πολιτισμού».
Δεύτερον, η κριτική που ασκήθηκε στον Αλέξη Τσίπρα για τις «προκαταβολικές» δηλώσεις του στον ραδιοσταθμό ΚΟΚΚΙΝΟ περί νέας δομής του κόμματος χωρίς συνιστώσες, αφορούσε κυρίως τον προϊδεασμό που έκανε ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος για μια εξέλιξη, με τη βοήθεια του ηγετικού κύρους…..
Τρίτον, η πρόνοια περί μικρής «αριστίνδην» εκπροσώπησης συνιστωσών και προσωπικοτήτων στο επερχόμενο συνέδριο του Ιουλίου(σχετική ομιλία Βίτσα τη 2η ημέρα της συνόδου της ΚΕ), δεν θεραπεύει μεν το γενικότερο πρόβλημα, πλην όμως είναι δηλωτική του φιλικού και συναινετικού πνεύματος που υπάρχει πλάϊ στη ζωηρή και δυναμική υποστήριξη των διαφορετικών απόψεων.
Τέταρτον, το γενικότερο πρόβλημα της πορείας , πριν και μετά το συνέδριο, είναι η ΥΠΟΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ της κοινωνίας που συν-αθροίστηκε με το συριζαίϊκο 4% πριν τις εκλογές του Μαίου του 2012. Προφανώς, το φαινόμενο των καπεταναίων που θέλουν να πορεύονται χωρίς να ξέρουν τα «εφόδια» που βρίσκονται στα αμπάρια τους, βάζει σε κίνδυνο το καράβι….. Η κοινωνία δεν αριστεροποιήθηκε τόσο πολύ όπως νομίζουν κάποιοι, με την επιπόλαιη έως ανύπαρκτη αγωγιμότητά τους με το δημόσιο αίσθημα.…Η πρόταση της διατήρησης των συνιστωσών ως «αισθητήρων» της πολιτικά σκεπτόμενης κοινωνίας, αλλά και η χρήση κάθε πρόσφορης μεθόδου για την ενίσχυση της συμμετοχικότητας στις συνεδριακές διαδικασίες, είναι πάλι μια μερική, αλλά οπωσδήποτε καλύτερη μέθοδος αντιπροσώπευσης της ευρύτερης κοινωνίας.
Πέμπτον, ήμουν και παραμένω μέλος της «Επιτροπής Θέσεων» για την τελική διατύπωση των απόψεων και προτάσεων του εκκολαπτόμενου σχήματος. Μια από τις θέσεις που – λίαν εύστοχα και λίαν συναισθηματικά - έχει εγγράψει μέχρι στιγμής αυτή η επιτροπή, είναι η θέση για τον ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ « που έμαθε να σέβεται πλήρως την αντίθετη άποψη Ή ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΔΙΣΤΑΖΟΥΝ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ» (σελίδα 9, &2). Αυτή τη σιωπή πρέπει να ανιχνεύει επίμονα ένα πολιτικό σχήμα που δεν είναι αυτάρεσκο ή αυτιστικό, αλλά που επιδιώκει να είναι γειωμένο και να διαθέτει τη μεγαλύτερη δυνατή κοινωνική αντιπροσωπευτικότητα.
