Ο Βασίλης Οικονόμου, οι βουλευτές και τα πανηγύρια…..

Αντιγράφω ένα κομμάτι από ομιλία του Βασίλη Οικονόμου στις 26.7.2011 στην   Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας για τα φαινόμενα πολιτικής βίας . Θέμα του Βουλευτή Αττικής, που κράτησε την αξιοπρέπειά του καταψηφίζοντας το Μνημόνιο και συγκρότησε μαζί με τον Γιάννη Δημαρά το «Άρμα Πολιτών», είναι μεταξύ άλλων το «εμφανίζεσθαι» των βουλευτών - κάτι κοντινό με το «φαίνεσθαι» αλλά όχι ταυτόσημο, δεδομένου  ότι το «φαίνεσθαι» συμπεριλαμβάνει τηλεοπτικές και άλλες παρουσίες. Και  συγκεκριμένα ο Οικονόμου ασχολείται με  το «εμφανίζεσθαι» σε πανηγυριώτικες εκδηλώσεις, που είναι τόσο συνηθισμένες και χαρακτηριστικές της ελληνικής περιφέρειας….

Λέει ο Β. Οικονόμου :

« Ξέρετε, πριν από κάποια χρόνια ο Υπουργός ήταν ένα μυθικό πρόσωπο για τον μέσο πολίτη. Ο Βουλευτής ήταν σεβαστό πρόσωπο. Το 2000 θυμάμαι ότι όταν έλεγα «Βουλευτής» ως πρωτοεκλεγείς  και όταν τέλος πάντων πήγαινα στην περιφέρεια μου, με αποδέχονταν με ένα σεβασμό. Βέβαια, το 2011 πρέπει να πω ότι είμαι μόνος ανάμεσα στους συναδέλφους της ΝΔ που κυκλοφορούμε στην περιφέρεια Αττικής, την τρίτη περιφέρεια στην Ελλάδα. Οι μόνοι που κυκλοφορούμε. Οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ είναι εξαφανισμένοι. Χθες είχαμε τέσσερα πανηγύρια, μας έστειλαν προσκλήσεις για τις εκδηλώσεις αυτές που είναι κοινωνικές και παραδοσιακές, οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ πουθενά. Είναι μήνες που έχουμε να τους δούμε……

…….. Εμείς του Άρματος κινούμαστε τώρα σε όλη την Ελλάδα, ρωτάμε οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ τι λένε, πού είναι; Όταν  υπάρχει έλλειμμα στην αντιπροσώπευση, όταν ο πολιτικός νοιώθει άσχημα για αυτά που κάνει, επειδή έχει πει κάποια άλλα , αυτό θα δημιουργήσει και αντίδραση. Είμαστε κάθετα αντίθετοι στην βία, δεν μπορούμε όμως να παραγγείλουμε και λαό, ξέρετε. Δεν μπορούμε να παραγγείλουμε το λαό που να επευφημεί «σώνει και καλά» τους πολιτικούς. Δεν μπορούμε να πούμε μαζευτείτε στο Σύνταγμα και χαιρετίστε την Κυβέρνηση. Όταν περνάει ο Υπουργός να πέφτουμε όλοι κάτω από τη χαρά μας. Δεν γίνεται να κάνουμε τέτοιες παραγγελίες. Δεν μπορούμε να πούμε στο λαό να λέει «Ζήτω». Μπορεί και να λέει «όχι  στα Ζήτω».        Απαγορεύεται να πετάει πέτρες ή να κάνει ενέργειες βίας, αλλά δεν μπορούμε να ζητάμε από το λαό κατά παραγγελία συνθήματα ή εκδηλώσεις λατρείας. Τελειώσανε αυτές οι εποχές, κύριε Πρόεδρε.

Πιστεύω ότι η συζήτηση σήμερα δεν θα δώσει πολλά πράγματα και ξέρετε γιατί; Γιατί εδώ στη Βουλή υπάρχει ένας ιδρυματισμός , όλοι όσοι συμμετέχουμε και λειτουργούμε εδώ μέσα νομίζουμε ότι αρκεί η  θεσμολαγνεία και μια τυπική λειτουργία η οποία εξασφαλίζει τα πράγματα. Κόλαφος. Μόλις βγεις έξω συναντάς ένα τελείως διαφορετικό τοπίο, όσοι τολμούν να βγουν έξω τέλος πάντων. Θα μου πείτε επιτρέπεται να μην βγαίνει έξω ο Βουλευτής και ποιος το απαγορεύει; Δυστυχώς κάποιοι δεν μπορούν να πάνε και σε μια κοινωνική εκδήλωση, στα βαφτίσια ήμουν προχθές, ενός φίλου, και ήρθε ένας Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Το αποτέλεσμα ήταν ότι μόλις τόλμησε να παρουσιαστεί άκουσε αποδοκιμασίες λεκτικές και του χάλασε η βραδιά. Μπορείς να παραγγείλεις καλές βραδιές για τον κύριο Βουλευτή;…….»

Σημείωση ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ : Πολλές και «φρέσκες» κουβέντες από ένα βουλευτή,  που τίμησε το λόγο του και διατήρησε την αξιοπρέπειά του. Μαζί με όλες αυτές κρατάω και την κουβέντα του για το «κόμμα ρεφενέ», που δημιούργησε  με τον Γιάννη Δημαρά :   Είναι η συνηγορία υπέρ του  αυτοχρηματοδοτούμενου  κόμματος, σε αντίθεση με το χρηματοδοτούμενο από τον προϋπολογισμό κόμμα….

*****

Είμαι  Κατριστής – Ντενεβιστής, αλλά και  τις δύο φορές που έχω φύγει  από σινεμά στη μέση  έργου και χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό, ήταν  με πρωταγωνίστρια την Κατρίν Ντενέβ….

Η πρώτη φορά ήταν  στο «Μοναστήρι του πάθους», έργο της δεκαετίας του 90 από τον  γηραλέο (τότε) Πορτογάλο σκηνοθέτη Ολιβέϊρα . Το έργο είχε μια απίθανη υπόθεση, και συγκεκριμένα  αφορούσε την   έρευνα  που διεξαγόταν σε ένα ισπανικό μοναστήρι για τον Σαίξπηρ(!!)…. Οι θεατές άρχισαν να φεύγουν από το μισό του μισού έργου, πριν το διάλειμμα. Εγώ, ως πιο τσιγκούνης, θέλησα να κάνω απόσβεση κάποιου μέρους του εισιτηρίου που πλήρωσα , και γι αυτό έφυγα στο διάλειμμα…

Η άλλη περίπτωση ήταν στις «Ομπρέλες του Χερβούργου»,  ενός έργου   ιστορικού  για την καριέρα της Κατρίν Ντενέβ ….Το έργο ήταν τραγουδιστικό  «μέχρι αηδίας» , από το αμοιβαίο «σαγαπώ» των πρωταγωνιστών μέχρι το «μαμά ήρθε ένα γράμμα», ενώ επίσης έκανε  μπαμ ως παρωχημένο μελό, άνευ σημασίας για τις σύγχρονες κινηματογραφικές αξιολογήσεις….Οι ιστορικοί του σινεμά θα μπορούσαν να το δουν με ενδιαφέρον, κάποιοι  παλιοί  θα έβλεπαν με νοσταλγία την «παιδούλα» Ντενέβ, όμως οι υπόλοιποι  δε θα μπορούσαν να νοιώσουν παρά μόνο πλήξη….

Γράφω αυτά γιατί απλώς αναρωτήθηκα σχετικά με  τα κριτήρια , με τα οποία διάφορες «στηλίστες»  εφημερίδων βάζουν αστέρια σε κάτι παλαιομοδίτικα έργα. Το έχω ξανακάνει και παλιότερα, από τις στήλες της εφημερίδας  ΕΠΟΧΗ….Εν τάξει, για τους στρατηγούς ή για τα κονιάκ   μπορεί να υπάρχουν κάποια κριτήρια απονομής   ενός ή πολλών αστέρων, αλλά για ένα έργο τόσο ξεπερασμένο αδυνατώ να βρω λόγο….Εκτός εάν το φιλμ  πρέπει να παιχθεί οπωσδήποτε σε κάποιες κινηματογραφικές αίθουσες, γιατί τα νεώτερα έργα κοστίζουν…..Το παρασημοφορούν λοιπόν, και όποιος τσιμπήσει τσίμπησε…..

Ο πολιτικός Παυλωφισμός και ένα άρθρο του Τάκη Μίχα….

«Πες μου το φίλο σου να σου  πω ποιος είσαι», «όμοιος ομοίω αεί πελάζει» και άλλα παρεμφερή, «κατέβαζε» ο παραδοσιακός λόγος, για να τεκμηριώσει τις «εκλεκτικές συγγένειες» διαφόρων, ατόμων ή συλλογικοτήτων….Μετά ήλθε ο Παυλωφισμός, η θεωρία των εξαρτημένων αντανακλαστικών, με αφετηρία το περίφημο πείραμα της σιελόρροιας του σκύλου, που μπορεί να προκληθεί  ακόμη και με  ενέργεια προγενέστερη  της εμφάνισης τροφής στο οπτικό πεδίο του σκύλου…

Πάλι τον απλό Παυλωφισμό διαδέχθηκε   ο «πολιτικός Παυλωφισμός», που σήμαινε τη δημιουργία ενός εξαρτημένου αντανακλαστικού μεταξύ δύο καταστάσεων – π.χ. μαύρα ρούχα-αναρχισμός, γραβάτα στο γήπεδο-«καθώς πρέπει» παράγων, σκουλαρίκι στο αυτί- αντικομφορμισμός, σφυροδρέπανο – κομμουνισμός, Βόρεια Ήπειρος-μεγαλοϊδεατισμός, διαφθορά ενός δημοσίου υπαλλήλου – ιδού η αξία της ιδιωτικοποίησης !, καταδίκη της ενέργειας ενός μετανάστη – ρατσισμός, κλπ.κλπ. κλπ.

Πολιτικός Παυλωφισμός σήμαινε πρωτίστως ότι ο επικαλούμενος ή υπαινισσόμενος  μια «συστημική σχέση» δυο ή περισσοτέρων καταστάσεων, απαλλασσόταν δια βίου από την υποχρέωση της προσκομίσεως αποδείξεων…..Ή συχνά , το «περιρρέον»  εκσυγχρονιστικό προοδευτηλήκι  αναλάμβανε να «καθαρίσει» για λογαριασμό του….

Κάνοντας χρήση αυτής της μεθοδολογίας του Πολιτικού Παυλωφισμού, ο κ. Τάκης Μίχας επιχειρεί  να  διασπείρει  την εικασία περί διασύνδεσης  μεταξύ «Ελληναράδων» και του παρανοϊκού  Νορβηγού Άνερς  Μπρέιβικ. Δεν θέλω να συνηγορήσω υπέρ των Ελλήνων ακροδεξιών, αλλά νομίζω ότι και αυτοί καλύπτονται από το τεκμήριο της αθωότητας,  μέχρι να εκπληρωθεί  ή  πιθανολογηθεί η διάθεσή  τους να σκοτώσουν όποιον περάσει από το οπτικό τους πεδίο…Εδώ ακόμη και ο Χίτλερ θαύμαζε την ελληνική αρχαιότητα, τι να κάνουμε – να βλέπουμε με μισό μάτι κάθε αρχαιολάτρη ;

 Γενικά, ο Παυλωφισμός κάνει κακό στην πολιτική υγεία, ιδιαίτερα αυτών που δηλώνουν ότι θέλουν  να εξυγιάνουν  την πολιτική ζωή……

Διαβάστε στο σάϊτ της «Πολιτικής Επιθεώρησης»,  που πρόσκειται στην «Δημοκρατική Αριστερά»,  το κείμενο του Τάκη Μίχα, για τον «ΕΛΛΗΝΑΡΑ» ΤΗΣ ΝΟΡΒΗΓΙΑΣ….http://politicalreviewgr.blogspot.com/.  

ΕΝ ΟΡΕΣΙ

Τα όρη- των ορέων – τοις όρεσι …..Είναι η δοτική Πληθυντικού αριθμού , ξεχασμένη από τους περισσότερούς μας, που επανέρχεται ως τίτλος ενός τριήμερου νταβαντουρίου….. συγγνώμη, φεστιβάλ ήθελα να πω…. που θα γίνει στα όρη και στα βουνά της Ευρυτανίας…..Ορεινός τουρισμός ντάλα καλοκαίρι προφανώς σημαίνει πρόταση τουριστικής αποκέντρωσης, μέσα σε ένα σκηνικό υπερκυριαρχίας των μεγάλων πόλων τουριστικής έλξης :Κρήτη, Αιγαίο, Κέρκυρα κλπ. Για το λόγο αυτό και ουχί μόνο για την νοσταλγική και «μνημειακή» δοτική του φεστιβάλ(5-6-7 Αυγούστου,Καρπενήσι) όλοι οι καθηκοντολογούντες ασυστόλως πρέπει να προτιμήσουν την συγκεκριμένη διοργάνωση.

 Υπάρχουν όμως και άλλοι λόγοι για την ίδια κίνηση. Είναι οι  Γιάννης Αγγελάκας, οι Πυξ Λαξ & ο Σωκράτης Μάλαμας, ονόματα καταξιωμένα στις ελληνικές μουσικές σκηνές. Είναι και το βαθύσκιο ελατόδασος που περιστοιχίζει το χώρο του Αθλητικού Κέντρου Καρπενησίου, όπου θα τελεσθεί το γεγονός….Και είναι και τα 30 ευρουλάκια  (τα λέω έτσι, γιατί δεν φτουράνε, έστω και σε περίοδο κρίσης απέναντι στην συγκεκριμένη καλλιτεχνική προσφορά…) ως τιμή εισόδου ΚΑΙ τις τρεις ημέρες, που συμπεριλαμβάνουν και το δικαίωμα κατασκήνωσης στο δάσος…..

Γι αυτό το τελευταίο δικαίωμα, έχω βέβαια να υπενθυμίσω ότι ουσιαστικά και τυπικά συγκρούεται με τους νόμους του ελληνικού κράτους που απαγορεύουν την ελεύθερη κατασκήνωση, οι οποίοι νόμοι με τη σειρά τους συγκρούονται με το Σύνταγμα και τα ανθρώπινα δικαιώματα : Άκουσον-άκουσον να είσαι πολίτης μιας χώρας, και  να μην έχεις το  δικαίωμα να χρησιμοποιήσεις τον δημόσιο χώρο  της !  Υποθέτω πάντως ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Δήμος Καρπενησίου, που είναι εκ των οργανωτών του φεστιβάλ, θα εξασφαλίσει την ανοχή των τοπικών αστυνομικών αρχών για τους κατασκηνωτές….

ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ Α-ΛΑ-ΠΙΕΡΙΑ

Ο εθελοντισμός  κάνει το κράτος  φθηνότερο : Υπό την έννοια ότι παράγει δωρεάν ένα μέρος μιας δημόσιας υπηρεσίας… Όταν μάλιστα αυτή η υπηρεσία είναι η δασοπροστασία, και μάλιστα υπό συνθήκες Μνημονίου και  μετά από  μια εξαιρετικά βροχερή περίοδο με πάμπολλα  χόρτα ως υποψήφια προσανάμματα για   καλοκαιρινές φωτιές, τότε η  προσφορά του συγκεκριμένου εθελοντισμού είναι τεράστια…..Γι αυτό η δράση των μελών της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Ν. Πιερίας, που διεξάγεται  για 4η συνεχόμενη χρονιά με μεγάλη επιτυχία, είναι πραγματικά πολύτιμη και «πιλοτική», διεγερτική και για άλλες  ανάλογες πρωτοβουλίες, έστω και  μέσα σε συνθήκες θλίψης και κοινωνικής αποθάρρυνσης.
«Χαρίζω μια μέρα από το καλοκαίρι μου στο δάσος», είναι το όνομα της δράσης.  Από την 1η Ιουλίου μέχρι και την 10η Σεπτεμβρίου, περισσότερες από 600 οικογένειες, αναλαμβάνουν μία 5ωρη βάρδια σε ένα από τα τρία παρατηρητήρια εθελοντικής πυροπροστασίας της ομάδας και προσφέρουν πολύτιμη βοήθεια στην Πυροσβεστική Υπηρεσία.  

 «Η φωτιά σβήνει στα πρώτα λεπτά με ένα ποτήρι νερό! Αν η πληροφορία φτάσει έγκαιρα στην υπηρεσία μας, τότε περίπου το 85% των πυρκαγιών μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά», λένε οι αξιωματούχοι της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας του Ν. Πιερίας, οι οποίοι είναι ενθουσιασμένοι από  την  προσφορά των μελών της  Ομάδας Δράσης Ν. Πιερίας.

 
Από τα παρατηρητήρια της Ελάφου (Πιέρια όρη), Πλάκας Λιτοχώρου (κεντρικός Όλυμπος) και Νέων Πόρων (ανατολικός Όλυμπος), σε δύο βάρδιες καθημερινά (10:00-15:00 και 15:00-20:00) τα μέλη της  ομάδας φυλάνε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του πιερικού ορεινού όγκου και τροφοδοτούν την Πυροσβεστική Υπηρεσία με πολύτιμες πληροφορίες. Κάθε χρόνο αναφέρονται περισσότερα από 20 περιστατικά φωτιάς, τα οποία χάρη στην έγκαιρη παρέμβαση της Πυροσβεστικής καταστέλλονται εν τη γενέσει τους.


Οι περισσότερες δηλώσεις συμμετοχής γίνονται μέσω διαδικτύου και της ιστοσελίδας της ομάδας (http://www.optoposmou.gr/). Μεγάλος αριθμός νέων μελών προέρχεται από τους γονείς μαθητών των δημοτικών σχολείων του νομού, στους οποίους διανέμεται κάθε χρόνο έντυπο υλικό. Οι ενδιαφερόμενοι τοποθετούνται σε ομάδες και οι συντονιστές με τη σειρά τους αναλαμβάνουν να επικοινωνήσουν μαζί τους τηλεφωνικά για να τους τοποθετήσουν στις βάρδιες των παρατηρητηρίων.


Και όλα αυτά, χωρίς την παραμικρή οικονομική στήριξη. Οι εθελόντριες και οι εθελοντές τα βάζουν όλα από την τσέπη τους, διότι αρνούνται να διαχειριστούν χρήματα και να οργανωθούν στη βάση ενός κλασσικού σωματείου ή μιας ΜΚΟ !

Ψαρεύοντας γόπες(!) στις παραλίες….

Η ρύπανση κατά μέσο όρο  είναι αηδιαστική, αλλά μερικές φορές είναι αηδιαστικότερη του μέσου όρου… Είμαι απολύτως σίγουρος ότι οι περισσότεροι από τους χιλιάδες αναγνώστες αυτού του ιστότοπου( παραμύθι,  έ!.....) θα έχουν φέρει στο νου τους με ιδιαίτερη αγανάκτηση το  σύνθετο θέαμα «άσφαλτος – ΙΧης- τασάκι με αποτσίγαρα – άδειασμα καταμεσής του δρόμου»……

Η  γοπορύπανση είναι ένα μεγάλο πρόβλημα, αν λάβει κανείς υπόψη ότι η παγκόσμια  καπνοβιομηχανία παράγει ετησίως πέντε τρισεκατομμύρια τσιγάρα, περισσότερα και από το χρέος σε δολλάρια των Ηνωμένων Πολιτειών…. Σύμφωνα με ένα δημοσίευμα του ECOCITY  τον Δεκέμβριο του 2006 υπό τον  τίτλο «Πόλη τασάκι» **, ο χρόνος ζωής των αποτσίγαρων είναι 12 χρόνια, ο κίνδυνος εναντίον διαφόρων (βουλημικών) θαλάσσιων οργανισμών  είναι σημαντικός, τα δε  βαρέα μέταλλα   που εμπεριέχουν τα αποτσίγαρα επηρεάζουν σοβαρά το θαλάσσιο περιβάλλον – εάν φυσικά καταλήξουν στη θάλασσα….

Η αισθητική και όχι μόνο  ζημιά που γίνεται  στις παραλίες, ακόμη και εάν τα αποτσίγαρα δεν αποπλυθούν στη θάλασσα, δεν είναι αμελητέα… O GOPES, O MORES, θα ανέκραζε οπωσδήποτε ένας Λατίνος στοχαστής, εάν έβλεπε  τους ασυνείδητους ή έστω ανήμπορους  καπνιστές, που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να απομακρύνουν τις γόπες τους από τις παραλίες….

Τώρα όμως οι δικαιολογίες των καπνιστών δεν ευσταθούν και σ’ αυτό τον τομέα… Μέσα στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ 21 (www.perivallon21.gr) υπήρχε  ως «δείγμα γραφής» ο ειδικός χάρτινος «γοποσυλλέκτης»,  που επινόησε ή έστω διακινεί η  HELMEPA  (http://www.eurocharity.gr/el/story/9898), στα πλαίσια της καμπάνιας που ακούει στον διασκεδαστικό τίτλο «το καλοκαίρι ψαρεύουμε μόνο γόπες»… Η καμπάνια έχει διάρκεια αλλά και σχέση με την  Japan Τobacco International (JTI),  προφανώς καπνοβιομηχανία, που συνεργάστηκε  με τη HELMEPA και παράκτιους Δήμους σε όλη την Ελλάδα.

Και κάτι τελευταίο, για τον «γοποσυλλέκτη» : Είναι πτυσσόμενος  αλλά αποκτά τριγωνικό σχήμα όταν μπαίνει σε λειτουργία….Υπόσχομαι να τον παρουσιάσω σε αυτό τον ιστότοπο, όταν το Ιντερνέτ γίνει τρισδιάστατο….

.

ΥΓ.  Η «φωτογραφία» είναι από καμπάνια του WWF

COPY PASTE ΕΛΙΕΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Σε αυτά τα χάλια που είμαστε, ποιος ενδιαφέρεται να μας αντιγράψει; Και όμως, όπως αποδεικνύει η κοινοβουλευτική ερώτηση μιας  βουλευτίνας υπεράνω  υποψίας για εθνικισμό, οι γείτονες Τούρκοι αντιγράφουν τις «Ελιές Καλαμάτας»…Άλλοι επίσης αντιγράφουν το ελαιόλαδο της Μεσσηνίας, δεδομένου ότι  δεν αποτρέπονται αποτελεσματικά  από τις διατάξεις των δικών τους, εγχώριων κανονισμών…Οι αντιγραφείς προϊόντων δεν είναι τόσο θρασείς όσο οι αντιγραφείς ιστορίας, αλλά αυτό δεν αποκλείεται να είναι προσωρινό…Εδώ φαίνεται να  ισχύει το Χεγκελιανό αξίωμα απ την ανάποδη : Η (αρχική) φάρσοκωμωδία μετατρέπεται σε τραγωδία, εάν αφεθεί ελεύθερη στη διαδρομή της: Άφησε λ.χ. τους Τούρκους  να υποστηρίζουν ελεύθερα ότι είναι αυτοί που πρωτοεποίκησαν τη Μασσαλία  τον 6^ο π.Χ με τις τριήρεις τους(όπως η εν όψει), και εξασφάλισες μια κόντρα σε πολλές συνέχειες τη δεκαετία του 2030….

Να η ερώτηση  της βουλευτίνας του ΣΥΡΙΖΑ Ευαγγελίας Αμμανατίδου Πασχαλίδου, προς τους  Υπουργούς

 -Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων

-Εξωτερικών(25.7.11)

Θέμα: Βρώσιμες ελιές της Τουρκίας κυκλοφορούν με το όνομα «Ελιές Καλαμάτας»

«Μετά την αποκάλυψη ότι κυκλοφορεί νοθευμένο ελαιόλαδο στην αγορά των ΗΠΑ με ονομασία Προϊόντος  «Έχτρα Παρθένο Ελαιόλαδο –ΚΑΛΑΜΑΤΑ», έγινε γνωστό ότι και η Τουρκία χρησιμοποιεί την ονομασία «Ελιά Καλαμάτας» στις διεθνείς αγορές με στόχο να προωθήσει τα προϊόντα της και σύμφωνα με την Πανελλήνια Ένωση Μεταποιητών Τυποποιητών Εξαγωγέων Επιτραπέζιων Ελιών (ΠΕΜΕΤΕ), πρόκειται για επαναλαμβανόμενο φαινόμενο που συμβαίνει συνήθως σε χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πέραν τούτου, από διασταυρωμένες πληροφορίες, καθώς και δημοσίευμα  σε έγγραφο της Διεύθυνσης Αγροτικής Πολιτικής και Τεκμηρίωσης του ΥΠΑΑΤ, προκύπτει ότι στην Άγκυρα και στην Κωνσταντινούπολη πωλούνται σε αλυσίδα σουπερ μάρκετ μαύρες ελιές χύμα με την ονομασία  ΚΑΛΑΜΑΤΑ. Επίσης, σε εστιατόρια διατίθενται οι ελιές αυτές με αναφορά ότι πρόκειται για ντόπιες ποικιλίες, γίνεται δηλαδή χρήση του ονόματος της επιτραπέζιας ελιάς ΠΟΠ Καλαμάτα, το οποίο όνομα φαίνεται ότι επιδιώκει να οικειοποιηθεί σταδιακά η τουρκική αγορά.

Χρειάζεται λοιπόν άμεσα να παρθούν συγκεκριμένα νομικά μέτρα σε συνεργασία με την ΕΑΣ Καλαμάτας που διακινεί το προϊόν, για να σταματήσει η καταστρατήγηση του ονόματος στην γειτονική χώρα.»

 

ΑΛΙΕΙΑ ΜΕ ΜΕΛΛΟΝ

Παρακολουθούσα επί χρόνια στα «Αλιευτικά νέα» - μια σοβαρή διμηνιαία επιθεώρηση για τα ζητήματα της αλιείας σε αλμυρά και γλυκά νερά, σε ανοιχτές περιοχές  αλλά και σε ιχθυοκαλλιέργειες – τη διαρκή κραυγή για τα φθίνοντα ιχθυοαποθέματα, στο Αιγαίο και σε «διεθνή» ύδατα. Στο περιοδικό ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ είχα γράψει ένα άρθρο με τίτλο «Το μέλλον ανήκει στους Fish Boys”, εννοώντας ως Fish Boys κάτι αντίστοιχο με τους Cow boys ( Οι δεύτεροι τσοπάνηδες ζώων, οι πρώτοι τσοπάνηδες ψαριών…),  παρ’ όλη όμως την πρόβλεψή μου  , ευχόμουν κατά βάθος την  αειφορία  της ανοιχτής αλιείας, αντί της αποκλειστικής  κατανάλωσης   ψαριών «εσωτερικού χώρου».

Όλα αυτά τα χρόνια, ειδικοί και μη ειδικοί  φώναζαν για την ελάττωση των ιχθυοαποθεμάτων κι ακόμη τόνιζαν  την αυξανόμενη αλιευτική ικανότητα των αλιευτικών σκαφών,  που εξοπλισμένα με τα πιο τέλεια συστήματα ήταν ικανά να απομυζήσουν όχι απλώς το  Αιγαίο,  αλλά την ολότητα των υδάτων του πλανητικού συστήματος…

Η λύση προφανώς βρισκόταν στην ελεγχόμενη αλιεία, στη συστηματική πολιτική διατήρησης των ιχθυοπληθυσμών. Υποθέτω ότι αυτή  η επιταγή ήταν κατανοητή από την εξουσία, όμως τα μικροσυμφέροντα έπαιζαν πάντα το ρόλο τους . Απόδειξη μια νέα υπουργική απόφαση(ΦΕΚ 776 Β/ 6-5-2011. του τ. υπουργού Θαλασσίων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας κ. Διαμαντίδη) που καλύπτει την καταστροφική αλιεία και που σε συνδυασμό με την περιορισμένη «αστυνόμευση» των ακτών, θα παίξει ολέθριο ρόλο…

Βασισμένος σε μια μελέτη της οργάνωσης ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ (http://www.archipelago.gr/en/Home/NewsofArchipelagos/tabid/121/xmmid/462/xmid/1657/xmview/2/Default.aspx) ο Μιχάλης Τρεμόπουλος κατέθεσε ερώτηση στο Ευρωκοινοβούλιο  για την παραβίαση από την Ελλάδα του Ευρωπαϊκού Κανονισμού Ε.Κ.1967/2006 που απαγορεύει την αλιεία με μηχανότρατα σε απόσταση μικρότερη του 1,5 ναυτικού μιλίου από τις ακτές. Με δεδομένο ότι  τα αλιευτικά εργαλεία της μηχανότρατας σύρονται στο βυθό και καταστρέφουν την υποθαλάσσια βλάστηση και τα σημεία αναπαραγωγής των ψαριών, δήλωσε ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πρασίνων :.

«Οι φυσικοί πόροι της αλιείας είναι απαράδεκτο να θυσιάζονται σε κοντόφθαλμα πελατειακά συμφέροντα….Η επιμονή των κυβερνήσεων, πρώτα της Νέας Δημοκρατίας και τώρα του ΠΑΣΟΚ, να αρνούνται στην πράξη την εφαρμογή των ευρωπαϊκών κανόνων και περιορισμών, οδηγεί να συνεχίζονται οι αλιευτικές πρακτικές από τις μηχανότρατες που καταστρέφουν το βυθό, υποβαθμίζουν τις παράκτιες ζώνες και δεν επιτρέπουν την αναπαραγωγή των ψαριών και την αναγέννηση των ιχθυοαποθεμάτων στις θάλασσές μας. Ακόμη κι αν δεν υπήρχε ο ευρωπαϊκός κανονισμός για την ελάχιστη απόσταση, θα έπρεπε να θεσπίσουμε εμείς ανάλογη εθνική νομοθεσία. Το μέλλον της αλιείας μπορεί να είναι μόνο η ήπια παράκτια αλιεία, που χρειάζεται αυστηρούς και δίκαιους κανόνες για όλους, προστατευόμενες περιοχές ως καταφύγια των ψαριών για αναπαραγωγή, τερματισμό της σκανδαλώδους και παράνομης εύνοιας των κομμάτων εξουσίας προς τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα …..»

Τo Αιγαίο δεν είναι πόλη. Και μακάρι να μην γίνει ποτέ….

Δέκα ελληνικές περιβαλλοντικές οργανώσεις ασκούν κριτική στο σχέδιο νόμου «Ρυθμίσεις για την ανάπτυξη και  τη δημοσιονομική εξυγίανση – θέματα αρμοδιότητας Υπουργείων Οικονομικών, Πολιτισμού και Τουρισμού και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης». Πολύ σοφά και εύστοχα, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις τονίζουν  επί της αρχής του νομοσχεδίου ότι το υπάρχον κτιριακό απόθεμα της χώρας είναι επιδεκτικό ανάπλασης και μπορεί να καλύψει τις ανάγκες τουριστικής και εξοχικής κατοικίας(δες oikoniki  Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ)…. Σχετικά με αυτή την  υπόθεση, που  αφορά σε μεγάλο βαθμό  τα ευάλωτα τοπία και τις λειτουργίες του Αιγαιακού χώρου, ακολουθεί ένα άρθρο μου, που δημοσιεύθηκε με τον παραπάνω τίτλο  στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ (1.10.2006) και στον δικτυακό τόπο Greekarchitects. Κύριος στόχος του ήταν  τα φαινόμενα αστικοποίησης και οι προλειαίνοντες το έδαφος γι αυτήν …

        Η  Ελληνική συμμετοχή  στην αρχιτεκτονική έκθεση  Μπιενάλε της Βενετίας (2006)  κάτω από τον τίτλο « η διάσπαρτη αστικότητα του Αιγαίου Αρχιπελάγους»  φαίνεται να έχει  τον «έκκεντρο» χαρακτήρα  κάποιων  λεπτεπίλεπτων νοημάτων, που είναι καταρχήν προσβάσιμα  στους πιο «προχωρημένους». Η θεώρηση του Αιγαίου ως  πόλης   αποτελεί   διεγερτικό στοιχείο  για σκέψεις και προβληματισμούς   όσον αφορά το περιεχόμενο   ενός  μελλοντικού  ουρμπανισμού  - κι αυτό δεν είναι  αμελητέο  ή  επιλήψιμο.  Όμως από μιαν  άλλη πλευρά δεν πρέπει  να διαφεύγει της προσοχής μας   ότι   αυτή η θεώρηση  συνεισφέρει σε  ένα είδος «εθισμού»  στα φαινόμενα της αστικοποίησης, που διαδραματίζονται στο νησιωτικό χώρο.

     Η «διάσπαρτη αστικότητα»   είναι  μια πιο μετριοπαθής και επιφυλακτική έκφραση, σε σχέση με  κάποιες άλλες. «Υγρή πόλη» επιγράφει ένα άρθρο του στο Athens Voice (7-13.9.2006) ο Γιώργος Τζιρτζιλάκης, διερωτώμενος στον υπέρτιτλό του : «Τι είναι τελικά το Αιγαίο; Θάλασσα ή πόλη; Μια έκθεση στη Βενετία μπερδεύει τα πράγματα»....Οι δε Η.Κωνσταντακόπουλος και Λ.Παπαδόπουλος γράφουν  στον δικτυακό τόπο  eyploia.aigaio-net.gr  τιτλοφορώντας   σχετικό  άρθρο τους  «Το Αιγαίο: μια διάσπαρτη πόλη» ..

Όμως  η «διάσπαρτη» πόλη -   και όχι  μόνο η παραδοσιακή  τέτοια, με τις κλασικές  λειτουργίες της κεντρικότητας -    προϋποθέτει  κι αυτή έναν ορισμένο βαθμό χωρικής συγκέντρωσης και συγκοινωνιακής συνοχής  των μερών  της, με βάση τη τεχνολογία και τις δυνατότητες κάθε εποχής. Ενδεχομένως το 2200, όταν τα ταχύπλοα   BMW  με τα ελικόπτερα και πιθανόν μαζί με  συστήματα τηλεμεταφοράς(!)   αναλάβουν   τη συγκοινωνία  διαφόρων νήσων και νησιδίων ,  θα μπορούσε  να γίνει  συζήτηση για μια   ελληνική Βενετία sui generis  !   Όμως σήμερα τα πράγματα έχουν αλλιώς. Σήμερα το Αιγαίο είναι  τόσο πόλη όσο είναι   το   «σύμπλεγμα» της Αθήνας, με τη Κόρινθο, τη Χαλκίδα και τη Θήβα.....

     Οι  «αρχιτεκτονική αδεία»  σκέψεις  είναι βέβαια ενδιαφέρουσες,  οι δε υπερβολές που εμπεριέχουν   μας κάνουν  πιο ερευνητικούς και κριτικούς σε σχέση με παραδοσιακά συστήματα σκέψης. Αν θέλουμε όμως να περιγράψουμε την υφιστάμενη κατάσταση  για να προβλέψουμε δια μέσου αυτής της περιγραφής τη δυναμική της,  είναι αναπόφευκτο να  συναντηθούμε με τα χαρακτηριστικά  μιας  «άκομψης αστικοποίησης» :  Που χειρίζεται τον νησιωτικό  χώρο πρωτίστως ως ζώνη αναψυχής, που ευνοεί  δομές τουριστικής μονοκαλλιέργειας εις βάρος της πρωτογενούς παραγωγής, που συνθέτει οικιστικούς αχταρμάδες  μέσω της μίξης παραδοσιακών και νεωτεριστικών στοιχείων, που απαρτιώνει  ή  μεταφέρει στη σφαίρα της ανάμνησης τα παλιά,  ανεμόδαρτα  και ανοιχτά στο βλέμμα τοπία.

      Παλιότερα* αναφερόμασταν στις κραυγές οργανώσεων και μελετητών του χώρου για τη κατάσταση στο Αιγαίο:  Στο  «Περιφερειακό Δίκτυο Οικολογικών Οργανώσεων», που κατήγγελλε τον «κατατρεγμό της γραφικότητας», στο ρεπορτάζ της  «Ελευθεροτυπίας» της 14.7.01  που αξιοποιούσε την εκ των ένδον εμπειρία της αρχιτεκτόνισας Έλσας Βαγιανού και  μιλούσε για το «άλλο», το επιμελώς κρυπτόμενο στις διεθνείς διαφημίσεις   Αιγαίο, με τα κτίσματα στην άμμο και τα τσιμεντένια εξαμβλώματα, με τις εκκρεμούσες 145(τότε..)αποφάσεις κατεδάφισης αυθαιρέτων βάσει του προγράμματος Envireg  περί προστασίας  ακρογιαλιών και παραλίων.  «Το Αιγαίο που αγαπάμε εξαφανίζεται με γοργούς ρυθμούς. Στη θέση του αναδύεται ένα ατέλειωτο γιαπί , χωρίς αμπέλια, χωρίς αλώνια, χωρίς αδόμητες παραλίες»  - σημείωνε το 2005 η Λυδία Καρρά στο περιθώριο μιας κινηματογραφικής δημιουργίας με δική της σκηνοθεσία , της «Φωνής Αιγαίου». **

      Δεν θα υποστηρίζαμε φυσικά καμιά εκδοχή ταρίχευσης του   Αιγαίου, με στόχο την  παραγωγή μιας παραδοσιακής εικόνας  προς πώληση. Από την άλλη πλευρά όμως δεν θα υποστηρίζαμε εκείνο το ρεαλισμό που προσαρμόζεται παθητικά σε ό,τι θεωρεί ως αναπότρεπτο μέλλον  ή  που αποδέχεται την ενεστώσα  κατάσταση  ως έχει :  Λόγου χάρη τον  «Απόλυτο ρεαλισμό» (“Absolute realism”) που ήταν ο τίτλος της  παρουσίασης της Ελλάδας στη Μπιενάλε της Βενετίας το 2002 , και  που είχε χαρακτήρα σαφώς απολογητικό του Αθηναϊκού μπάχαλου, βολεύοντας  πλήρως το τότε Υπουργείο Πολιτισμού με επικεφαλής τον κ.Βενιζέλο....Ή  τις εξωραϊστικές και «τουριστο-κρακτικές» περιγραφές του χώρου από τις οποίες  έχουμε κατακλυσθεί το τελευταίο διάστημα,  που αποστρέφουν το βλέμμα από ο,τιδήποτε δυσάρεστο και κατακριτέο...

          «Η περικύκλωση των νησιών από τη θάλασσα τους χάρισε τη σχέση με τη φύση, χωρίς να απαιτηθεί η διαμεσολάβηση οποιασδήποτε οικολογίζουσας ρητορείας», γράφουν οι Η.Νικολακόπουλος και Λ.Παπαδόπουλος στο άρθρο που προαναφέραμε. Αναρωτιέμαι τι θέλουν να πουν οι δύο αρχιτέκτονες , δεδομένου ότι τέτοια  χαρίσματα  δεν χαρίζονται από οποιαδήποτε ρητορεία, αλλά αντίθετα απειλούνται ευθέως  από διάφορες πρακτικές. Ή ενίοτε απειλούνται και υπογείως, από ιδεολογικές κατασκευές που προλειαίνουν το έδαφος... Προς το παρόν  εμείς ας κρατήσουμε το ότι το Αιγαίο, στο σωτήριο έτος 2006,  αποτελεί μια ενότητα με χαλαρότερη συνοχή και από αυτήν μιας «διάσπαρτης πόλης».  Το Αιγαίο είναι «μη-πόλη» και μακάρι να μείνει τέτοιο, δηλαδή  να μην «προσομοιώσει» την εξέλιξη  του Αθηναϊκού λεκανοπεδίου. Να μην παραδοθεί ολοκληρωτικά  στην εκτατική και διάσπαρτη δόμηση, στην  ληστρική κερδοσκοπία και στον αισθητικό σνομπισμό. Να μείνει το Αιγαίο των  ποιητών και των ήπιων σχημάτων, να μείνει  ο χαρισματικός για τον στοχασμό τόπος, η Ελλάδα που είναι αλλιώτικη  από την ελλάδα που μας πληγώνει....

ΓΙΑΝΝΗΣ  ΣΧΙΖΑΣ

*Γ.Σχίζα «Σκοτώνοντας το Αιγαίο σκοτώνουν ένα κομάτι από τον εαυτό μας», Εποχή 23.9.2001

**Οικοτοπία, Ιούλιος 2005, τεύχος 34, σελ.71         

      

          ΦΩΤΟ : από τη Νάξο, της Κυριακής Πρωτονοτάριου

   

ΟΙ ΒΟ(Υ)ΛΕΥΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ 998/1979

Στην Ελλάδα είναι γνωστή η πολυνομία, οι νόμοι που φωτογραφίζουν προνόμια υπέρ προσώπων,  η έλλειψη νόμων  που θα προβλέπουν  την τήρηση των νόμων (!) και φυσικά  η επιλεκτική τήρηση των Νόμων… Λιγότερο γνωστοί είναι οι εμβόλιμοι νόμοι ή διατάξεις, που χρησιμοποιούν ως «ξενιστή» έναν άλλο νόμο για να προχωρήσουν, που δεν εκτίθενται στη «βάσανο» της δημόσιας και εκ των προτέρων(φυσικά…) κριτικής, που υπηρετούν  συμφέροντα και  συνήθως  πιάνουν στον ύπνο την κοινωνία των πολιτών… Ένας τέτοιος νόμος , που μάλιστα υπεισέρχεται υπό μορφή τροποποίησης άλλου νόμου (!), του περίφημου 998 του 1979, προωθεί την απόθεση  των τοξικών αποβλήτων της μεταλλουργίας μέσα σε δάση….

Εάν και εφόσον η κραυγή νιάου-νιάου στα κεραμίδια προέρχεται από γάτες και ουχί από ελέφαντες, η συγκεκριμένη διάταξη περί απόθεσης  τοξικών αποβλήτων  στα δάση προέρχεται από βο(υ)λευτές που θέλουν να βολέψουν γνωστή μεταλλουργική εταιρεία…Για την ιστορία πάντως,  θα ήθελα να θυμίσω  τα της ψήφισης του Νόμου 998 το 1979, όταν το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση  έβγαζε  κορώνες και διαμαρτυρόταν  κατά του  «δασοκτόνου» νόμου  - τον οποίο τώρα αποφάσισε να καταστήσει δασοκτονικότερο….

Μη χάσετε   το άρθρο της Μαρίας Καδόγλου     (http://antigoldgreece.wordpress.com/2011/07/22/asxeto-nomo/ ), ιδιαίτερα αν κάνετε διδακτορικό περί της πολιτικής κομπίνας……

Αναψυκτήριο Προφήτη Ηλία, πρώτο τραπέζι πίστα….

Δεν θα μπορούσε να πιστέψει κανείς ότι ένας τέτοιος χλοερός τόπος, με το μεγαλύτερο μέρος του λεκανοπέδιου ορατό και την Αθήνα  «πιάτο», θα μπορούσε να κλείσει και να χαθεί σαν  χώρος  αναψυχής για  τους πολίτες….Έχοντας δίπλα το δάσος, είχε αποτελέσει κατάκτηση για τους Ηλιουπολίτες, παλιότερους και νεώτερους. Η μνημονιακή μιζέρια μέσω του Καλλικράτη «κατάφερε» ένα  ακόμη   πλήγμα  στην ποιότητα ζωής του προαστίου, όμως μια ομάδα ανέργων είχε διαφορετική άποψη και αποφάσισε να αντιδράσει . Αποτέλεσμα ήταν η επαναλειτουργία του αναψυκτηρίου και ένα γενικό κάλεσμα για να προτιμήσουμε  τους ντάκους και τις ποικιλίες του, υπό το νέο καθεστώς (για να μην πούμε «νέα διεύθυνση»)…..

Είπαν σε ανακοίνωσή τους οι «ΑΝΕΡΓΟΙ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ» :

«Μετά τη διακοπή λειτουργίας της δημοτικής επιχείρησης ¨Ευώνυμος ΑΕ¨, η οποία ήρθε σαν αποτέλεσμα αφενός της πολιτικής στραγγαλισμού της Τ.Α. με την προβιά του ¨Καλλικράτη¨ και αφετέρου της μνημονιακής πολιτικής που έχουν επιβάλει το ΔΝΤ η Ε.Ε. και οι εδώ συνοδοιπόροι τους, μια σειρά από δημοτικές εγκαταστάσεις - στολίδια για την πόλη και τους πολίτες της - αφέθηκαν στην τύχη τους, αφού πρώτα πετάχτηκαν στο δρόμο οι εργαζόμενοι οι οποίοι ήταν απλήρωτοι για μήνες.

Διαφωνώντας με τη λογική αφενός της ιδιωτικοποίησης αυτών των εγκαταστάσεων και αφετέρου της εγκατάλειψης και ερήμωσής τους, σε μια εποχή που το πρόβλημα της ανεργίας παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις και το πρόβλημα της πείνας έχει αρχίσει να δείχνει τα δόντια του, μια ομάδα ανέργων από την Ηλιούπολη, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε στο άνοιγμα από τις 21/7 και τη λειτουργία του αναψυκτηρίου του Προφήτη Ηλία, δείχνοντας με αυτή μας την πράξη τον τρόπο, έτσι όπως τον αντιλαμβανόμαστε εμείς, για το ξεπέρασμα της κρίσης.

Με το μεγαλύτερο δυνατό σεβασμό στο περιβάλλον, απαλλαγμένη από χημικά και επικίνδυνες ουσίες διατροφή και χαμηλές τιμές στους συμπολίτες που θα μας τιμήσουν με την παρουσία τους, θα επιδιώξουμε το εγχείρημά μας αυτό, να γίνει παράδειγμα προς μίμηση από ανάλογες πρωτοβουλίες εντός και εκτός της πόλης μας.

ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ !

ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Πολλή συζήτηση γίνεται για τα ευρωχρέη και τον  τρόπο της αντιμετώπισής  τους. Πολλοί θριαμβολογούν για τις τελευταίες ρυθμίσεις, σχετικά με τις πιστωτικές διευκολύνσεις προς την Ελλάδα : Οι οποίες βεβαίως δεν είναι ασήμαντες, αλλά δεν παύουν να αναφέρονται σε μια κοινωνία καταδικασμένη να πληρώνει στον «αιώνα τον άπαντα» (21^ος και βλέπουμε….) την τοκογλυφία και την εξάρτηση από τα μεγάλα ευρωπαϊκά κέντρα…...




 Αντιπαρερχόμενος  την βλακώδη κατηγορία που απευθύνουν κάποιοι- αφενός από το ΛΑΟΣ και αφετέρου από  πασοκίζοντες    κύκλους  της Αριστεράς – περί του επιθυμητού της χρεοκοπίας από συγκεκριμένες  πολιτικές δυνάμεις,  σημειώνω ότι η συζήτηση για το χρέος και την πληρωμή του έχει  επισκιάσει την  προβληματική για την εξέλιξη της πραγματικής οικονομίας  και τον  καταμερισμό  των έργων  στον ευρωπαϊκό χώρο…Γι αυτό διάβασα με ενδιαφέρον, έστω και με επιφυλάξεις,  το  άρθρο του Peter Oborne της αγγλικής εφημερίδας Daily Telegraph , που είχε  τίτλο «Η κρίση θα δώσει στη Γερμανία την αυτοκρατορία που πάντα ονειρευόταν» και που επιχειρούσε να σκιαγραφήσει  τη μέλλουσα διαδρομή της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Γράφει ο Oborne:
 «Είναι πολύ πιθανό πως η χθεσινή συμφωνία μπορεί να αποτελέσει  τη σωτηρία της ευρωζώνης. Θα πρέπει όμως να αναλογιστούμε τις συνέπειες μιας ευρωπαϊκής δημοσιονομικής ένωσης.
Πρώτα απ όλα, μια τέτοια εξέλιξη σημαίνει και την οικονομική  καταστροφή των περισσότερων  χωρών της Νοτίου Ευρώπης.
Η διαδικασία αυτή έχει ήδη αρχίσει, και μάλιστα έχει προχωρήσει σημαντικά. Χάρη στην ένταξή τους στην ΟΝΕ, κάποια περιφερειακά κράτη όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία, και ως ένα βαθμό η Ισπανία και η Ιταλία, υφίστανται μια βίαιη αποβιομηχάνιση.
Η οικονομική τους αυτονομία και κυριαρχία έχουν εξαφανιστεί. Το μέλλον τους θα είναι αυτό των κρατών υποτελών, και ο ρόλος τους θα είναι παρόμοιος με αυτόν των ευρωπαϊκών αποικιών του 19^ου και 20^ου αιώνα.
Θα παρέχουν φτηνή εργασία, φτηνές πρώτες ύλες, γεωργικά προϊόντα, και μια έτοιμη αγορά για τα αγαθά και τις υπηρεσίες που θα κατασκευάζουν και θα παρέχουν οι πολύ πιο παραγωγικοί και αποδοτικοί βορειοευρωπαίοι…..»


Ολόκληρο το άρθρο στο ANTINEWS (http://www.antinews.gr/2011/07/23/114320/ )  

Η προεδρική δεξίωση και μια δήλωση αντιστασιακών

Όσοι και όσες υπογράφουμε αυτό το κείμενο δεν υπήρξαμε υποτελείς στη χούντα των πραξικοπηματιών συνταγματαρχών. Αγωνιστήκαμε εναντίον τους με το βλέμμα στους αγώνες και τις θυσίες του ελληνικού λαού κατά τη διάρκεια της νεώτερης ιστορίας για Ελευθερία, Δημοκρατία και κοινωνική Δικαιοσύνη. Υπερασπιζόμενοι τις αξίες και τα οράματά μας, υποστήκαμε τις συνέπειες : φυλακίσεις, εξορίες, βασανιστήρια. Δεν υπήρξαμε και δεν θα γίνουμε ποτέ υποτελείς τυραννικών καθεστώτων, ακόμα κι αν αυτά φέρουν τον ψευδεπίγραφο τίτλο <<Δημοκρατία>>. Μας είναι αδιανόητο να αγνοήσουμε τους καθημερινούς αγώνες των εκατοντάδων χιλιάδων οικονομικά και πολιτικά λεηλατημένων Ελλήνων, που έπεσαν θύματα ενός διεφθαρμένου και απαξιωμένου πολιτικού συστήματος, το οποίο εξακολουθεί να αυτοπροσδιορίζεται ως δημοκρατία. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τα δεσμά που, με την απόλυτη και απαράγραπτη ευθύνη των κυβερνώντων και των ύπατων θεσμικών εκφραστών του πολιτεύματος, χαλκεύονται σήμερα για τη χώρα, τα δεινά που οι αποφάσεις των κυβερνητών επιφυλάσσουν στο λαό. Θεωρούμε απαρέγκλιτη δημοκρατική μας υποχρέωση να αντισταθούμε στις αντισυνταγματικές και πολιτικά επικίνδυνες μεθοδεύσεις που μετατοπίζουν την έδρα της πολιτικής νομιμότητας από το Κοινοβούλιο στις αγορές;. Μεθοδεύσεις που υποθηκεύουν το αύριο της χώρας και τα κυριαρχικά δικαιώματα του ελληνικού λαού, κατεδαφίζουν τις κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις των παλαιών και υπονομεύουν το μέλλον των νέων.
       Η δημοκρατική συνείδηση και το αίσθημα δικαίου μάς απαγορεύουν να συμμετάσχουμε σε μια εκδήλωση κενή περιεχομένου, επίφαση δημοκρατικής ευαισθησίας, ανούσια παράσταση δήθεν πολιτικής συναίνεσης και κοινωνικής ομοψυχίας, όπως, δυστυχώς, καταλήγει να είναι, το δυσοίωνο τούτο έτος 2011, η προεδρική δεξίωση της 24ης Ιουλίου ;για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
       Οι υπογράφοντες δηλώνουμε την αντίθεσή μας σε οποιαδήποτε απόφαση συμμετοχής στην προεδρική δεξίωση της 24ης Ιουλίου 2011 και στην κατ' επίφαση απόδοση τιμών στους αντιδικτατορικούς αγωνιστές της περιόδου 1967 - 1974. Αρνούμαστε να προσφέρουμε νομιμοποίηση στην οικονομική δικτατορία που εξυφαίνεται σε βάρος του λαού. Αρνούμαστε τη μετάλλαξη της χώρας μας σ' αυτό που εμείς ονομάζουμε <<ασήμαντη>> δημοκρατία.


Αθανασίου Θανάσης, Αναστασίου Ιωσήφ,Βασιλειάδης Γιάννης,Βλάσσης Πέτρος, Γεωργούλας Μπάμπης,      Γιαραλή Μαργαρίτα, Γιούργος Κωστής, Δαρειώτης Μίμης, Δεμουρτζίδης Βασίλης,
Θεοφυλακτοπούλου Μπούλη, Καϊσίδης Παναγιώτης, Καζλάρης Τάσος, Καλαφάτης Θανάσης,
Καλλέργη Μαρία,   Κλαυδιανός Παύλος, Κοβάνης Μπάμπης  ,    Κοκοζίδης Γρηγόρης, Κωσταράκος Δημήτρης, Κωτούλας Βασίλης, Μαργαρίτης Αντώνης    ,  Μαστροδήμος Δημήτρης,  Μανιός Νίκος
Μηταφίδης Τριαντάφυλλος, Μπαλαούρας Μάκης, Μπαλάφας Γιάννης, Μπανιάς Γιάννης, Πίττακα Μάγδα, Ρεκλείτης Χρήστος, Σαγιάς Γιώργος, Σακέττας Σπύρος, Σταματάκης Γιάννης, Σταματάκης Νικηφόρος, Στεφανίδου Έλλη, Στρατής Γιάννης, Συρμαλένιος Νίκος, Τερζής Περικλής
Τζεμπελίκου Πόπη ,  Τσαγκρής Νίκος ,  , Τσαουσίδης Κλέαρχος, Φατούρου-Δούμα Ελένη, Χρυσανθόπουλος Νίκος




                  

ΕΝΑ ΦΥΤΟ-ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ

Διάβαζα κι εγώ  τα γραφόμενα για ένα εκπληκτικό φυτό  στον δικτυακό τόπο της  Πανελλήνιας Ενωσης Επαγγελματιών Γεωτεχνικών; Επιχειρήσεων Πρασίνου των Ομάδων Google (PEEGEP,  αρχιτέκτονες  τοπίου, δασολόγοι κλπ.)  και δεν μπορούσα να καταλάβω ότι ήταν ΑΥΤΟ : Δηλαδή ΑΥΤΟ που  είχε εντυπωσιάσει κι εμένα με τα μαγικά φθινοπωρινά του φύλλα, με τις μοναδικές παραλλαγές του κίτρινου  και του κόκκινου της φωτιάς. Αυτό που θα είχε   οπωσδήποτε ενταχθεί στη δημιουργική πορεία ενός ιμπρεσιονιστή   όπως ο  Βαν Γκογκ, αν ήταν δυνατό να το  συναντήσει στην επίπεδη χώρα όπου έζησε.. Αυτό που  τόσες και τόσες φορές  είχα παρατηρήσει, στα υψώματα της Εύβοιας, στη Βόρεια Ελλάδα, εδώ κι εκεί, το  «ονοματοθετημένο» από τους επιστήμονες ως  Cotinus coggygria – κάτι κοντινό με τον «κότινο», το κομμάτι της αγριελιάς δηλαδή,  που αντί διπλώματος ή κυπέλλου δινόταν στους πρωταθλητές της αρχαιότητας…

Από την Βικιπαίδεια μαθαίνω ότι  το «λεγάμενο» εμφανίζεται στην Ευρασία  γενικώς και είναι γνωστό ως smoketree ή  Purple smoke bush – αντίστοιχα ως «καπνόδεντρο»,ή «θάμνος του βαθυκόκκινου καπνού» -   προφανώς λόγω της περίεργης υφής  των ανθέων του. Κι από ένα σημείωμα του Γ. Καρέτσου (ΕΘΙΑΓΕ) μαθαίνω ότι πολλαπλασιάζεται πολύ εύκολα – με μοσχεύματα και με σπέρματα – ότι αναπτύσσεται σε υψόμετρο 300-600 μέτρων, κι ακόμη ότι   δεν φιλοξενείται  στα φυτώρια, για άγνωστους λόγους…

Να υποθέσω ότι το περιφρονούν οι φυτωριούχοι προς όφελος διαφόρων «εξωτικών ειδών» , που σνομπάρουν ευκολότερα τους ευκατάστατους + τις υπηρεσίες των Δήμων; Δεν αποκλείεται…. Περισσότερο σίγουρο  είναι ότι τον συγκεκριμένο θάμνο-καλλονή περιφρονούν  οι  δικοί μας εικαστικοί καλλιτέχνες. Το φυτό τους ρίχνει κάθε Φθινόπωρο το γάντι, αλλά αυτοί – ίσως από φόβο-  μονομαχούν αλλού….  

ΥΓ1. . 26 Ιουλίου

Τελικά, σε μεταγενέστερο σημείωμά του, γράφει ο Κώστας Δεληγιάννης :

«Τον Κόττυνο( Σημ. Οικονικής : κατά την δική του ορθογραφία…),και στις δύο αποχρώσεις ,έχει καλλιεργήσει στα φυτώρια του και τοποθετήσει σε δρόμους της Λάρισας από ετών η Γεωτεχνική Υπηρεσία του Δήμου.

Τα πρώτα μοσχεύματα (και σπόρια ; )είχαν συλλεχθεί από την κοιλάδα των Τεμπών και από τα πρανή του Κισσάβου. Γενικά ,μια σειρά ημίδενδρα (έτσι τα λέγαμε) καλλιεργήθηκαν στα φυτώρια ,ιδιαίτερα για αντικατάσταση των ληγούστρων που πάγωσαν στον καταστροφικό παγετό τον Δεκέμβρη του 2000…..Πληροφορίες μπορείτε να πάρετε από τις τεχνολόγους του Δήμου Λαρισαίων κ.κ. Μπεργιάννη και Αναστασίου που χειρίστηκαν την αναπαραγωγή και εγκατάσταση και του φυτού αυτού εκείνη την περίοδο, ιδιαίτερα σε ότι έχει σχέση με το δυσμενές περιβάλλον (-32 έως +48 βαθμοί Κελσίου) θερμοκρασιών της Λάρισας.

ΥΓ2 Η (νέα φωτογραφία είναι της Βαρβάρας Βλαβιανού

ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ, ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ !

Σύμφωνα με τη  νέα έρευνα του Ινστιτούτου Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων και Τεχνολογίας Δασικών Προϊόντων (ΙΜΔΟ & ΤΔΠ) του ΕΘΙΑΓΕ και του WWF Ελλάς, «Δασικές πυρκαγιές Ελλάδας: 1983-2008», πάνω από το 10% της έκτασης της χώρας έχει πληγεί από διαδοχικές πυρκαγιές. Το 50% περίπου των πυρκαγιών που έχουν εκδηλωθεί στην Ελλάδα, μεταξύ 1983 και 2008, παραμένει «ορφανό» ως προς τη διαλεύκανση των αιτίων. Το σύνολο των καμένων εκτάσεων, για την ίδια περίοδο, ανέρχεται σε 13.613.121 στρέμματα, αναλογώντας σε 1,2 στρέμματα καμένης έκτασης ανά κάτοικο της χώρας.

Τα στοιχεία της έρευνας παρουσιάζονται  μέσα από το Πυροσκόπιο, μια χρηστική διαδικτυακή εφαρμογή, η οποία αναδεικνύει με εύληπτα διαγράμματα, το σύνολο των πληροφοριών σε επίπεδο επικράτειας  και γεωγραφικού διαμερίσματος.

Ορισμένα ενδεικτικά στοιχεία αυτής έρευνας είναι τα εξής:

·         Στην Ελλάδα, κατά μέσο όρο ετησίως, εκδηλώνονται 1.465 δασικές πυρκαγιές και καίγονται περίπου 524.000 στρέμματα δασικών και γεωργικών εκτάσεων. Οι μεγαλύτεροι αριθμοί συμβάντων και καμένων εκτάσεων σημειώνονται στην Πελοπόννησο, με ποσοστά 19% και 27% αντίστοιχα.

·         Το 47% των καμένων εκτάσεων έχει προέλθει από πυρκαγιές άγνωστων αιτίων, ενώ το 11% και 9% των πυρκαγιών προκλήθηκαν από κακόβουλο εμπρησμό (εξακριβωμένο ή πιθανό) και από κάψιμο αγρών αντιστοίχως. Αυτά τα δύο είναι και τα κυριότερα από τα εξακριβωμένα αίτια.

·         Ο Αύγουστος είναι ο μήνας με τις μεγαλύτερες καταστροφές αλλά και τα περισσότερα περιστατικά. Παρόλα αυτά, οι δριμύτερες πυρκαγιές εμφανίζονται τον Ιούλιο. Τα περιστατικά που εκδηλώθηκαν Σαββατοκύριακο θεωρούνται δριμύτερα έναντι των υπολοίπων, ενώ οι περισσότερες πυρκαγιές εκδηλώνονται συνήθως στις 14:00.

·         Ο μέσος χρόνος επέμβασης των πυροσβεστικών δυνάμεων από την αναγγελία μιας πυρκαγιάς είναι 36 λεπτά, ενώ ο μέσος χρόνος διάρκειας των πυρκαγιών είναι περίπου 15 ώρες.

Κάποια ιδιαίτερα κρίσιμα συμπεράσματα είναι:

·         Ο  σχεδιασμός της πρόληψης και της καταστολής να εξειδικεύεται σε τοπικό επίπεδο και να λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής, ούτως ώστε να εξασφαλίζεται μέγιστη αποτελεσματικότητα.

·         Ο εντοπισμός των συνηθέστερων θέσεων έναρξης των πυρκαγιών  να αποτελεί  βασικό άξονα για την οργάνωση περιπολιών .

·         Η χρονική κατανομή των πυρκαγιολογικών παραμέτρων θα πρέπει να εξειδικευτεί ακόμα περισσότερο ανά περιοχή, λαμβάνοντας υπόψη τις χρονικές κατανομές ανά ημέρα της εβδομάδας ή και ανά ώρα της ημέρας.

·         Τα υψηλά ποσοστά πυρκαγιών αγνώστων αιτίων υπαγορεύουν την ανάγκη για επιμόρφωση του προσωπικού των φορέων, ώστε να είναι σε θέση να εντοπίζουν ή έστω να εκτιμούν τις αιτίες των πυρκαγιών.

·         Τα εναέρια μέσα έχουν μεν βασικό ρόλο στην πρώτη προσβολή της πυρκαγιάς, αλλά δεν είναι αποτελεσματικά στη διαχείριση των μεγάλων μετώπων, επομένως θα πρέπει να διερευνηθεί περαιτέρω ο τρόπος χρήσης τους.

Περισσότερες πληροφορίες:

Ιάσονας Κάντας, συνεργάτης επικοινωνίας WWF Ελλάς, τηλ: 210 33 14 893, κιν: 698 247 1724, i.kantas@wwf.gr

Εύη Κορακάκη, υπεύθυνη δασικών προγραμμάτων WWF Ελλάς, τηλ: 210 33 14 893, e.korakaki@wwf.gr

Κωνσταντίνα Τσαγκάρη, Δασολόγος-Δ/ντρια Κεντρικής Υπηρεσίας του ΕΘΙΑΓΕ και επιστημονικά υπεύθυνη του έργου, τηλ: 210 81 75 416, 210 77 87 535, contsagari@fria.gr 

Η παρούσα έρευνα και η δημιουργία του Πυροσκόπιου εντάσσονται στις δράσεις του προγράμματος «Το Μέλλον των Δασών», το οποίο συγχρηματοδοτείται από τα Ιδρύματα Ι.Σ. Λάτση, Α.Γ. Λεβέντη και Μποδοσάκη, καθώς και από τις εισφορές των υποστηρικτών της οργάνωσης.

ΥΓ.

Εν όψει, «καμένο τοπίο», δημιουργία σε μαλλί  της Αναστασίας Καπινιάρη

ΧΩΡΟΘΕΤΩΝΤΑΣ ΑΠΟΘΗΚΕΣ ΠΥΡΟΜΑΧΙΚΩΝ…..

Πριν από μερικά χρόνια, στην Αλβανία, μια μεγάλη έκρηξη  σε αποθήκη πυρομαχικών είχε στοιχίσει τη ζωή δεκάδων  ατόμων και είχε σπείρει  τον τρόμο σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων…Στην Αλβανία επίσης είχαν βάλει χέρι - μετά το σκάσιμο μιας χρηματιστηριακής «πυραμίδας» -  στις αποθήκες με τα Καλάσνικοφ , με αποτέλεσμα την αναβάθμιση των κακοποιών όλης της Βαλκανικής …Όμως αυτά τα δυο περιστατικά ουδόλως επηρέασαν την αμυντική ικανότητα της συγκεκριμένης χώρας, αν υποθέσουμε ότι υπήρχε απειλή εις βάρος της από τις όμορες χώρες,  την Ελλάδα, τα Σκόπια , το Μαυροβούνιο……

Στην Κύπρο της πρόσφατης έκρηξης με τους δεκατρείς νεκρούς και το σοβαρό τραύμα στην ενεργειακή οικονομία του νησιού, τα πράγματα εμφανίζονται πιο περίπλοκα.  Η παρουσία του τουρκικού στρατού σε συνδυασμό με την πρόσφατη κοινοποίηση σχεδίων  για την εγκατάσταση πυρηνικού αντιδραστήρα στο κατεχόμενο βόρειο τμήμα,  εμβάλλουν σε σκέψεις  όσον αφορά την αιτιολογία του εκρηκτικού συμβάντος της 11^ης  Ιουλίου. Ανάλογες σκέψεις μπορεί να «φύονται» και σε ελληνικά μυαλά, λαμβανομένων υπόψη των σοβαρών προβλημάτων της χώρας μας: Η ιδέα μιας πολλαπλής υπονόμευσης δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αποκύημα    εθνικιστικής μανίας καταδιώξεως,  από τη στιγμή που πολλά και διάφορα μέτωπα  βρίσκονται σε εκκρεμότητα. Μάλιστα στις σημερινές συνθήκες, μια  δολιοφθορά ή ένα ατύχημα οφειλόμενο σε εκρηκτικές ύλες,  θα είχε ιδιαίτερα κατεδαφιστικό αποτέλεσμα στο ήδη καταρρακωμένο ηθικό των ανθρώπων.

Σε αυτή τη φάση της εκποίησης και υπονόμευσης της χώρας, το  πρόβλημά μας  δεν είναι μόνο «χωροταξικό» , δεν είναι μόνο ζήτημα διαχείρισης μιας επικίνδυνης δραστηριότητας….Παρ’ όλα αυτά θα ήταν λάθος να παραγνωρίσουμε τη χωροταξική διάσταση του προβλήματος και να το αντιμετωπίσουμε ως απλό ζήτημα αυξημένης επαγρύπνησης…Με αυτό το σκεπτικό, μπορούμε να πούμε ότι ήταν ιδιαίτερα χρήσιμη η Ερώτηση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ  Δημήτρη Παπαδημούλη και                                       Θοδωρή Δρίτσα προς τους  Υπουργούς  Εθνικής Άμυνας,

                 Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, σχετικά με την « Έκθεση στρατιωτών  και αξιωματικών των Ένοπλων Δυνάμεων, αλλά και πολιτών σε  εκρηκτικές ύλες, εύφλεκτα καύσιμα και επικίνδυνες τοξικές ουσίες»……

Είπαν  οι δυο βουλευτές :

«…….Μαζί με την αλληλεγγύη  και την απερίφραστη οδύνη για όσα συνέβησαν στους συγγενείς των θυμάτων αλλά και σ ολόκληρο τον Κυπριακό λαό που περνά δύσκολες ώρες, πρέπει να  λάβουμε μέριμνα ώστε να μην συμβεί ανάλογο περιστατικό στην Ελλάδα.

Ερωτώνται οι   κ.κ. Υπουργοί:

·      Έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες ενέργειες και έλεγχοι ώστε εκρηκτικές ύλες και εύφλεκτα καύσιμα να μην είναι εκτεθειμένα στις ακραίες καιρικές συνθήκες που επικρατούν το καλοκαίρι και εγκυμονούν κινδύνους ανάφλεξης και εκρήξεων;

·      Υπάρχουν απροστάτευτα πυρομαχικά και αναλώσιμα απαραίτητα για την λειτουργία των στρατιωτικών μονάδων που να έχουν υποστεί διάβρωση με αποτέλεσμα το περιεχόμενο να απειλεί την υγεία των πολιτών αλλά  και να ρυπαίνει με ανεπανόρθωτο τρόπο τα παρακείμενα οικοσυστήματα;