του Λεωνίδα ΒατικιώτηΤο τέλος της παγκοσμιοποίησης που γνωρίσαμε! Αυτή έπρεπε να ήταν η κεντρική θεματική του φετινού Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός, αν φυσικά οι διοργανωτές του ήξεραν την τύχη που θα είχαν οι προσκλήσεις τις οποίες απηύθυναν όπως κάθε χρόνο στην παγκόσμια πολιτική ελίτ.
Η συμμετοχή πολιτικών ηγετών που καταγράφτηκε το 2019 ήταν από τις μικρότερες που έχουν παρατηρηθεί. Για ορισμένους ηγέτες, όπως η Τερέζα Μέι κι ο Εμμανουέλ Μακρόν η πρόσκληση κατέληξε στο καλάθι των αχρήστων ανεξαρτήτως της θέλησης τους, καθώς τυχόν επίσκεψή τους στο χιονισμένο θέρετρο των ελβετικών Άλπεων μόνο ως λάδι στη φωτιά των ανοιχτών μετώπων που έχουν στις χώρες τους με το Brexit και τα “κίτρινα γιλέκα” θα λειτουργούσαν. Άλλοι δε, με κορυφαίο παράδειγμα τον Ντόναλντ Τραμπ, όσο κι αν επικαλέστηκαν σοβαρούς λόγους για την απουσία τους, όπως το “κλείσιμο” της αμερικανικής κυβέρνησης για τον Αμερικανό πρόεδρο, είναι βέβαιο ότι τους χωρίζει ιδεολογική άβυσσος με τον χαρακτηριστικό επισκέπτη του Νταβός, που ομνύει στο άνοιγμα των αγορών, το φιλελευθερισμό, την παγκοσμιοποίηση, την πολυπολιτισμικότητα, κ.λπ.
Προς επίρρωση το μήνυμα του αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο που μεταδόθηκε ηλεκτρονικά κι έβριθε επιθέσεων κατά του Ιράν και της Κίνας, ενώ μάλιστα δήλωσε πώς ο αμερικανός πρόεδρος είναι έτοιμος να προχωρήσει την μεταρρύθμιση των διεθνών οργανισμών, αντίθετα με άλλους πολιτικούς ηγέτες.
Το χειρότερο δε για τους διοργανωτές ήταν πώς τα φώτα της δημοσιότητας συγκέντρωσαν πολιτικοί ηγέτες όπως ο νέος πρόεδρος της Βραζιλίας, Χαΐρ Μπολσονάρου, που αναδεικνύεται σε σύμβολο της Νέας Δεξιάς. Από το βήμα του Νταβός μπορεί να μην απευθύνθηκε σε κάποια γυναίκα – πολιτική ηγέτη λέγοντάς της ότι είναι άξια να βιαστεί, όπως είχε πει σε βραζιλιάνα πολιτικό, παρέθεσε ωστόσο το οικονομικό του πρόγραμμα που περιλαμβάνει την κατάργηση κάθε περιορισμού και ρύθμισης που στέκεται εμπόδιο στην επιχειρηματική δραστηριότητα, όπως για παράδειγμα πλήθος από περιβαλλοντικούς νόμους που προστατεύουν τα τροπικά δάση του Αμαζόνιου. Καθόλου τυχαία ο νέος Βραζιλιάνος πρόεδρος, που για να εκλεγεί μεσολάβησε ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα για την ανατροπή της εκλεγμένης προέδρου Ντίλμα Ρουσέφ κι ένα δικαστικό για τη φυλάκιση του Λούλα ώστε να μην μπορεί να συμμετέχει στις εκλογές, πριν καν ορκιστεί απέσυρε το ενδιαφέρον της Βραζιλίας να φιλοξενήσει το 2019 την παγκόσμια σύνοδο του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή.
Συντριπτικά ήταν τα πυρά που δέχθηκε το “πνεύμα του Νταβός” κι εκ των έσω, με διαπρύσιους οπαδούς της φιλελεύθερης τάξης να βάλλουν εναντίον του από πόντιουμ και πάνελ, εν μέσω πλήθους διαφημίσεων που πρόβαλαν το Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης, μια πρωτοβουλία του Κρεμλίνου που αποτελείτο αντίπαλο δέος του Νταβός.
Μια από τις κορυφαίες στιγμές του Νταβός του 2019, που συνέπεσε χρονικά με την προειδοποίηση του ΔΝΤ για επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας το προσεχές διάστημα, ήταν το ενημερωτικό σημείωμα 22 σελίδων του αμερικανού επενδυτή Σεθ Κλάρμαν. Στις σελίδες του προειδοποιούσε ότι η μεταπολεμική τάξη πραγμάτων διαβρώνεται, επισημαίνοντας έτσι τις ιστορικές μεταβολές που είναι σε εξέλιξη στις μέρες μας ενώ επέστησε την προσοχή σε τρεις κινδύνους: τις κοινωνικές εντάσεις (βλ. “κίτρινα γιλέκα”), την αύξηση του χρέους και την υποχώρηση της αμερικανικής ηγεσίας. Σε ό,τι αφορά το τελευταίο δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστη η ταύτιση στο μυαλό όλων των αμερικανών διαμορφωτών γνώμης που ασπάζονται την κυρίαρχη ιδεολογία του τέλους της αμερικανικής παντοδυναμίας με την παγκόσμια αταξία. Λες και όταν μεσουρανούσε η αμερικανική ισχύς βασίλευε η σταθερότητα, η συναίνεση και ο διάλογος…
To τέλος της αμερικανικής ισχύος κυριαρχούσε, όσο κι αν δεν ειπώθηκε δημόσια, και στο σημαντικότερο διάλογο που αναπτύχθηκε, μέχρι την ώρα τουλάχιστον που γράφονταν αυτές οι γραμμές. Παρόντες ήταν οι ηγέτες της Γερμανίας, της Νότιας Αφρικής, της Κίνας και της Ιαπωνίας και το θέμα αφορούσε την ιδιοκτησία και τον έλεγχο της διαχείρισης δεδομένων. Οι αποκλίσεις μεταξύ των ομιλητών ήταν τεράστιες, κοινός παρανομαστής ωστόσο όλων των παρεμβάσεων ήταν η ανάγκη εποπτείας των μεγάλων του διαδικτύου που έχουν την έδρα τους στις ΗΠΑ. Με άλλα λόγια η ανάκτηση της διαδικτυακής κυριαρχίας, εκ μέρους των κρατών απ’ όπου εκπορεύονται τα δεδομένα.
Ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας, Σίντζο Άμπε, προανήγγειλε ότι θα αξιοποιήσει την προεδρία της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου στο G20 για να αναθεωρηθεί εκ βάθρων το σύστημα διακυβέρνησης των δεδομένων και να ενταχθούν στο δίκαιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, όπως συνέβη στο παρελθόν με τις υπηρεσίες. Να τονίσουμε ότι η μεταρρύθμιση που ευαγγελίζεται ο ιάπωνας πρωθυπουργός επιτάχυνε την εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών και την ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών (υγεία, παιδεία, κοινωνική ασφάλεια, κ.λπ.)
Η Άνγκελα Μέρκελ από τη μεριά της, αφού αναγνώρισε ότι κανένας δεν ξέρει πώς να γράψει τους νέους κανόνες εξήγγειλε τη δημιουργία μιας κοινή ψηφιακής αγοράς στην Ευρώπη, αφήνοντας άφωνους μπορούμε με ασφάλεια να υποθέσουμε τους παρόντες με την πρωτοτυπία της σκέψης της μιας και για κάθε θέμα το Βερολίνο ιδρύει και μια κοινή αγορά: από την άμυνα και την ενέργεια μέχρι τις υπηρεσίες και τις τράπεζες. Φαίνεται έτσι ότι η επόμενη μέρα του κυβερνοχώρου που σχεδιάζουν τα σημαντικότερα διεθνή κέντρα ισχύος που ανταγωνίζονται τις ΗΠΑ, όπως η Γερμανία και η Ιαπωνία (η Κίνα μένει εκτός μιας κι όλη της η ενέργεια αναλώνεται στη διαφύλαξη του δικαιώματος ελέγχου και παρακολουθήσεων της ζωής των πολιτών εκ μέρους του κράτους), θα έχει εξ ίσου ανάγλυφα χαραγμένη πάνω της την εμπορευματοποίηση και την ιδιωτικοποίηση του διαδικτύου. Καμιά αλλαγή επομένως δεν προοικονομείται που θα κάνει το διαδίκτυο πιο δημοκρατικό, ώστε να λειτουργεί προς όφελος πολιτών και χρηστών…
Πηγή: Νέα Σελίδα
από το «https://leonidasvatikiotis.wordpress.com/»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου