Η κοινωνική αν-Ισότητα ως ‘φιλοσοφικό’ πρόβλημα[1]

 Γράφει ο Κώστας Λάμπος

 claslessdemocracy@gmail.com, http://www.classlessdemovracy.blogspot.com,

 Η πολιτική φιλοσοφία, η κοινωνική και η οικονομική θεωρία των νεότερων χρόνων από τους θεμελιωτές τους και μέχρι σήμερα και με ελάχιστες εξαιρέσεις, αγνόησαν σε μεγάλο βαθμό τους φυσικούς νόμους που εξηγούν την ύπαρξη του Σύμπαντος και την εμφάνιση και την εξέλιξη της ζωής, αλλά και τους νόμους κίνησης των κοινωνιών. Αντ’ αυτού εστίασαν, ως φιλελευθερισμός και νεοφιλελευθερισμός, όπως και ως κλασικισμός και νεοκλασικισμός, στην υπεράσπιση της ατομικής ιδιοκτησίας, ως την πεμπτουσία, τάχα, της ατομικής ελευθερίας, γεγονός που τους ανάγκασε να αγνοήσουν, ακόμα και να αορατοποιήσουν την ανθρώπινη κοινωνία, ως υποκειμένου δημιουργίας του ανθρώπινου πολιτισμού. Το αποτέλεσμα ήταν να καταλήξουν σε θρησκευόμενες, διαπλεκόμενες και αλληλοσπαρασσόμενες ιδεολογίες του κεφαλαίου. Αυτή η επιλογή τους τις οδήγησε στην στείρα υπεράσπιση της κοινωνικής ανισότητας, γεγονός που τις έφερε σε αντίθεση με τις δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού. Αντίθεση στρατηγικής σημασίας που γέννησε την ανάγκη νέας σύγχρονης αναζήτησης εναλλακτικής στρατηγικής για την έξοδο της ανθρωπότητας από την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας αναζήτησης ξαναφέρνει στην επιφάνεια τη διαχρονική στρατηγική της εργαζόμενης ανθρωπότητας για έναν κόσμο της κοινωνικής ισότητας στη μορφή της άμεσης/αταξικής δημοκρατίας, ο οποίος στον 21ο αιώνα και χάρη στις σύγχρονες επιστήμες και τεχνολογίες υπό τον έλεγχο, βέβαια, της εργαζόμενης κοινωνίας/ανθρωπότητας, παίρνει σταδιακά το περιεχόμενο, την μορφή και τις διαστάσεις ενός Αταξικού Οικουμενικού Ουμανισμού. Ένα βιβλίο έντιμο και καθαρό που τολμά τομές στην σκέψη, στην κοινωνική και πολιτική δράση. 

 

Θα τιμούμε τους νεκρούς και θα αγωνιζόμαστε για την αναγνώριση της Γενοκτονίας κι ας διαφωνεί η Τουρκία

  Η πρόσφατη επίθεση της τουρκικής κυβερνήσεως στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Αικατερίνη Σακελλαροπούλου για τη χρήση του όρου Γενοκτονία μας θυμίζει ότι η γείτων χώρα ουδέποτε ζήτησε συγγνώμην για τα εγκλήματα των Οθωμανών και των Νεοτούρκων.

Οι φωνές και οι διαμαρτυρίες θα συνεχισθούν καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους 2022, αλλά δεν πρέπει να πτοηθούμε. Θα τιμήσουμε όπως πρέπει τα θύματα της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολής: Με σοβαρότητα, με μελέτη των ιστορικών πηγών, με ανάδειξη της θυσιαστικής προσφοράς των κληρικών μας, χωρίς φανατισμό, χωρίς εκδικητικότητα.

Τα γεγονότα του 1922, γνωστά με τον γενικό όρο Μικρασιατική Καταστροφή, αποτελούν μία κλασική μορφή Γενοκτονίας. Οι Τούρκοι, αλλά και ορισμένοι Έλληνες αναθεωρητές, ισχυρίζονται ότι οι Τούρκοι απλώς αντέδρασαν στην παρουσία του Ελληνικού Στρατού .Όμως οι χρονολογίες τους διαψεύδουν. Ο διωγμός του Ελληνισμού αρχίζει το 1914 με τις σφαγές στη Φώκαια της Μικράς Ασίας, δηλαδή 5 χρόνια πριν από την αποβίβαση του Στρατού μας στη Σμύρνη. Για τις σφαγές του 1914 υπάρχει λεπτομερής καταγραφή στη Μαύρη Βίβλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η οποία εκδόθηκε το 1919.Η νομική ορολογία περί Γενοκτονίας καθιερώθηκε διεθνώς με απόφαση του ΟΗΕ το 1948. Ο καθηγητής και νυν Υφυπουργός Παιδείας Άγγελος Συρίγος στο βιβλίο του “Ελληνοτουρκικές σχέσεις” χρησιμοποιεί τα στοιχεία του ορισμού του ΟΗΕ για να αποδείξει ότι πράγματι το 1922 έγινε Γενοκτονία, Δεν λησμονούμε και τη Γενοκτονία των Ποντίων, η οποία άρχισε το 1919. Τον Αύγουστο και Σεπτέμβριο του 1922, λοιπόν, τα Κεμαλικά τουρκικά στρατεύματα διέπραξαν τα εξής στις περιοχές που κατέλαβαν:

100 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή και τον μεγάλο ξεριζωμό

 

του Λεωνίδα Κουμάκη 

«Εμείς που θανατωθήκαμε εδώ, μην μας ξεχνάς γιατί η λήθη του κακού είναι άδεια για την επανάληψή του» γράφει η επιγραφή του Ελληνικού μνημείουστο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης Μαουτχάουζεν – Γκούζεν της Αυστρίας για τον θάνατο3.700 Ελλήνωνκατά την διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου.

Μακάρι να υπήρχε μια ανάλογη επιγραφή σε κεντρικό σημείο της Ελληνικής πρωτεύουσας να μας θυμίζει τα εκατομμύρια των τραγικών θυμάτων της Μεγάλης Καταστροφής και του Μεγάλου Ξεριζωμού του 1922.

Τριάντα τρία χρόνια μετά την Μεγάλη Καταστροφή, στις 15/9/1955,ο Ηλίας Βενέζης(1904-1973),Ακαδημαϊκός, συγγραφέας και από τα πιο φωτεινά πνεύματα της ελληνικής διανόησης, αναφερόμενος στο φονικό πογκρόμ στον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης την νύχτα της 6^ης Σεπτεμβρίου 1955,σημείωνε απογοητευμένος:

«…Στα βιβλία που γράφαμε, όσα δένονταν με το δράμα του 22, κοιτάζαμε να βλέπουμε όσο γίνεται λιγώτερο το θηρίο της Ασίας, όσο γίνεται λιγώτερο τον «εχθρό». Ανιχνεύαμε να βρούμε τον άνθρωπο, να τα εξηγήσουμε όλα με τη μοίρα του, να βρούμε μια δικαίωση εκεί που μονάχα το ένστικτο του θηρίου και το πάθος έδιναν τη σωστή εξήγηση και ερμηνεία στα γεγονότα.

Προχωρήσαμε ακόμα πιο πολύ. Είπαμε να ξεχάσουμε την Ιστορία – εμείς, ένας λαός που έχει ανάγκη ν΄ακουμπά στην Ιστορία. Και αλλάξαμε τον τόνο των βιβλίων που δίδασκαν στα παιδιά μας. Αμβλύναμε τις σκληρές γραμμές, τα μαρτύρια του Γένους στον καιρό του 1821 και στους μετέπειτα καιρούς, φτάσαμε ακόμα να σβήνουμε περιστατικά, ονόματα, θηριωδίες. Όλα αυτά, ίσως συναντηθούμε με την αντίπερα χώρα, ίσως επιτέλους γίνουμε φίλοι.

Οι μέρες του Σεπτεμβρίου του 1955 μας γυρίζουν στις μέρες του 1922.

Με αφορμή την άφιξη των έξι γαλλικών Rafale

 

Η γεωγραφία δεν επιτρέπει ψευδαισθήσεις - Οφείλουμε να προστατέψουμε τους εαυτούς μας. Το κόστος απόκτησης αμυντικού εξοπλισμού είναι ένα κόστος αναγκαστικό

20 Ιανουαρίου 2022

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

• g.papagian3@yahoo.gr

Mε αφορμή την άφιξη των έξι πρώτων γαλλικών μαχητικών Rafale στην Τανάγρα και την ένταξή τους στην Πολεμική μας Αεροπορία, να επισημάνω:

1. – Τον διαρκή Τουρκικό Αναθεωρητισμό και επεκτατισμό, την τούρκικη φρασεολογία και επιθετικότητα εις βάρος της Ελλάδας και της εναπομείνασας Κυπριακής Δημοκρατίας., γεγονός που καθιστά τον εξοπλισμό όχι μόνο της Πολεμικής Αεροπορίας αλλά και του συνόλου των Ενόπλων δυνάμεων ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ.

Η τουρκική επιθετικότητα εκφράζεται εδώ και χρόνια, σταθερή, επαναλαμβανόμενη, αναβαθμιζόμενη κάθε φορά.Αντιγράφω – τυχαία- από ένα άρθρο μου στις 18.11.2018:” θα αναφερθώ στην ρήση του τούρκου ΥΠΕΞ Τσαβούσογλου για το Αιγαίο : «Εκτός από διπλωματία και δικαστήριο, υπάρχει μια ακόμη επιλογή» (για την Τουρκία):συγκαλυμμένες απειλές κατά της Ελλάδας για το Αιγαίο μας απηύθυνε ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας.

Αναφερόμενος στις συζητήσεις για την υφαλοκρηπίδα και τα χωρικά ύδατα ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου είπε χαρακτηριστικά: «Αν θα τα λύσουμε με την Ελλάδα μέσω διπλωματίας ή αν θα πάμε στο δικαστήριο; Για εμάς υπάρχει και μια ακόμη επιλογή. Εάν η Μεγάλη Εθνοσυνέλευση και το κράτος μας αξιολογήσει και εκείνη την επιλογή, θα πρόκειται για μια μονόπλευρη επιλογή».(υπαινισσόμενος το Casus Belli)

Διεμήνυσε δηλαδή ότι για τα θέματα αυτά -εκτός της διπλωματίας και το δικαστήριο της Χάγης -υπάρχει και μια τρίτη επιλογή, υπονοώντας τον πόλεμο χωρίς να τον κατονομάζει.

Όσον αφορά τις διερευνητικές συνομιλίες, υπογράμμισε ότι ξεκίνησαν πριν από την κυβέρνηση του ΑΚΡ (του κόμματος Ερντογάν) διευκρινίζοντας: «Ξεκίνησαν την εποχή του συγχωρεμένου Μπουλέντ Ετζεβίτ. Γιατί; Για το πώς θα διευθετηθούν με την Ελλάδα τα θέματα υφαλοκρηπίδας και χωρικών υδάτων τους. Αν θα τα λύσουμε με την Ελλάδα μέσω διπλωματίας ή αν θα πάμε στο δικαστήριο;

Για εμάς υπάρχει και μια ακόμη επιλογή. Εάν η Μεγάλη Εθνοσυνέλευση και το κράτος μας αξιολογήσει και εκείνη την επιλογή, θα πρόκειται για μια μονόπλευρη επιλογή. Αυτό είναι άλλο πράγμα».”

Όταν κερδίζεις τον πόλεμο και χάνεις την ειρήνη

 

του Λουκά Τσούκαλη

•  
•  

Η Ιστορία διδάσκει ότι καμιά φορά είναι πιο δύσκολο να κερδίσεις την ειρήνη παρά τον πόλεμο. Ελπίζω να μην ισχύσει αυτό το δίδαγμα στην περίπτωση του Ψυχρού Πολέμου που έληξε πριν περισσότερο από 30 χρόνια με την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων στην ανατολική Ευρώπη, την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης. Ηταν το τέλος μιας αυτοκρατορίας και μια μεγάλη νίκη της δυτικής συμμαχίας με ηγέτη τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Αφορμή για αυτές τις σκέψεις είναι η νέα κρίση στην Ουκρανία και η απαίτηση της Μόσχας για μια συνολική διευθέτηση των σχέσεων Ρωσίας και ΝΑΤΟ. Αναφέρθηκε πρόσφατα σε αυτά τα θέματα και ο Αλέξης Παπαχελάς σε δύο τολμηρά άρθρα που δημοσίευσε. Με αλλεπάλληλες διευρύνσεις, το ΝΑΤΟ έφτασε στα σύνορα της Ρωσίας, παρά τις αρχικές υποσχέσεις που φαίνεται ότι δόθηκαν τα πρώτα χρόνια για να καθησυχάσουν την πολιτική ηγεσία στο Κρεμλίνο. Ο Πούτιν απαιτεί σήμερα να υπάρξει τέλος στη νατοϊκή διεύρυνση και αναφέρεται πρωτίστως στην Ουκρανία και τη Γεωργία. Ζητάει και την απομάκρυνση οπλικών συστημάτων που βρίσκονται κοντά στα ρωσικά σύνορα. Η δυτική συμμαχία απορρίπτει τις απαιτήσεις αυτές μετά βδελυγμίας. Πώς είναι δυνατόν να επιβληθούν περιορισμοί στις στρατηγικές επιλογές κυρίαρχων κρατών; Η πραγματικότητα όμως είναι πιο σύνθετη. Αλλο η αυτοδιάθεση μιας χώρας και άλλο η ένταξή της σε μια στρατιωτική συμμαχία που θεωρεί τη γειτονική χώρα, δηλαδή τη Ρωσία, τον βασικό εχθρό και εναντίον του οποίου στρέφονται τα όπλα της.

Εχει δει κανείς στον χάρτη πόσο απέχει η Μόσχα από τα σύνορα με την Ουκρανία; Εχει μήπως διαβάσει Ιστορία ή έχει αναλογιστεί πόσο μικρή σημασία είχαν τα σύνορα μεταξύ σοβιετικών δημοκρατιών; Γι’ αυτό άλλωστε ο ρωσικός στόλος συνέχισε να έχει ως βασικό ορμητήριο την Κριμαία μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, γι’ αυτό και τα ρωσικά διαστημόπλοια συνεχίζουν να φεύγουν από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζαχστάν.

Ποιό μήνυμα θέλησε να δώσει ο Λαβρόφ στην Ελλάδα

 του Κώστα Ράπτη

Τουλάχιστον με την Ελλάδα υπήρξε ευγενής. Γιατί ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ μπορεί, όταν θέλει, να συνδυάσει τον επαγγελματισμό της διπλωματικής γλώσσας με εξαιρετικά σαρκαστικές αποστροφές, διανθίζοντας με πολύ μπρίο τις ψυχρές του διατυπώσεις. Όπως όταν, ερωτηθείς για τις νέες κυρώσεις που εκπονούν Δημοκρατικοί γερουσιαστές των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας, δήλωσε: «Θεωρώ ότι είναι ένα είδος νευρικού κλονισμού. Στην προσπάθειά τους να επιβεβαιώσουν το δικό τους μεγαλείο οι άνθρωποι αυτοί έφθασαν σε κάποιο ψυχολογικό όριο, το οποίο είναι δύσκολο να το εξηγήσουμε».

Όμως στη διπλή ερώτηση που δέχθηκε για θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας κατά τη χθεσινή μεγάλη συνέντευξη τύπου για την έναρξη του νέου έτους, τα αιχμηρά μηνύματα ήταν περιτυλιγμένα με ένα λεξιλόγιο συμπάθειας.

Πράγματι, η λειτουργία της αμερικανικής παρουσίας στην Αλεξανδρούπολη και η ανακήρυξη αυτοκέφαλης ορθόδοξης εκκλησίας στην Ουκρανία από το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποτελούν πράγματι για τη Μόσχα πηγές ενόχλησης πολύ μεγαλύτερης από όσο ενδεχομένως αντιλαμβανόμαστε στην ελληνική δημόσια συζήτηση. Άλλωστε, οι ελληνορωσικές σχέσεις έχουν την τελευταία δεκαετία αποστραγγισθεί από περιεχόμενο υψηλής πολιτικής, με αποτέλεσμα το παιχνίδι των συμβολισμών να απομένει κύριο πεδίο επαφής.

Σχέδια ανάκαμψης στην ΕΕ: Ούτε ένα ευρώ για στέγαση η Κύπρος !

 του Κώστα Μαυρίδη

Ο Μηχανισμός Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας αποτελεί το μεγαλύτερο χρηματοδοτικό εργαλείο στην ιστορία της ΕΕ με ποσό €724 δισ. προς τα κράτη-μέλη  (€338 δισ. με χορηγία/grants και το υπόλοιπο €386 δισ. με δάνειο, εάν το επιθυμούν), για την αντιμετώπιση των οικονομικών και κοινωνικών επιπτώσεων από την πανδημία. Ο Μηχανισμός διαμορφώθηκε στην τελική του μορφή μετά από έντονες διαπραγματεύσεις, που κράτησαν πάνω από ένα χρόνο. Ως διαπραγματευτής (Επιτροπή Οικονομικών) εκ μέρους της Πολιτικής μου Ομάδας στο Ευρωκοινοβούλιο, των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, εκπροσωπώντας Ευρωβουλευτές από όλα τα κράτη-μέλη, είχα εμπλακεί από την αρχή μέχρι τέλους. 

Δεδομένου του ευρύτερου συμφωνημένου πλαισίου για πράσινη μετάβαση και ψηφιακό μετασχηματισμό, στις διαπραγματεύσεις υπήρχαν «εύκολα» και «δύσκολα» θέματα, αφού κάθε διαπραγματευτής λειτουργεί κανονικά βάσει των προτεραιοτήτων της Πολιτικής του Ομάδας. Για παράδειγμα, εύκολα συμφωνήθηκε ότι η κυβέρνηση κάθε κράτος θα υποβάλει προς έγκριση το δικό του ξεχωριστό κρατικό Σχέδιο Ανάκαμψης, συμπεριλαμβάνοντας επενδύσεις και μεταρρυθμίσεις βάσει των δικών του αναγκών.

Καζακστάν: Λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή;

 

Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης

 

Το Καζακστάνέχει έκταση 2.724.900 τετ
ραγωνικών χιλιομέτρων (έναντι783.562 τετ. χλμ της Τουρκίας) και αποτελεί την ένατη μεγαλύτερη χώρα σε παγκόσμιο επίπεδο. Διαθέτει τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου, ουρανίου (πρώτη στον κόσμο) καθώς και πολλών άλλων πολύτιμων, έγχρωμων μετάλλων.

Με δεδομέναόσα έχουν ήδη προηγηθεί (ένταση στην Ουκρανία,στις χώρες της Βαλτικής-Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία, ταραχές σε Λευκορωσία και Γεωργία, τον πόλεμο Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν, ένταση με τη Μολδαβία,  ταραχές σε Τατζικιστάν και Κιργιζία), μπορεί κανείς λογικά να υποθέσει πως και τα γεγονότα στο Καζακστάν αποτελούν την συνέχεια ενός ευρύτερου σχεδίου της Δύσης να πλησιάσει στον γεωπολιτικό περίγυρο της Ρωσίας με στόχο τον αποσυντονισμόκαι την αποσταθεροποίηση της ίδιας της Ρωσίας μέσα στο εσωτερικό της.

Η περίπτωση όμως του Καζακστάν παρουσιάζει κάποιες σημαντικές ιδιαιτερότητες μέσα από τις οποίες ξεχωρίζει η δραστήρια ανάμειξη των παντουρκιστών*και της ίδιας της Τουρκίας.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά:

Τα γεγονότα του Καζακστάν ξεκίνησαν την δεύτερη μέρα του 2022 όταν η κυβέρνηση ανακοίνωσε τον διπλασιασμό της τιμής του ευρύτατα χρησιμοποιούμενου υγροποιημένου φυσικού αερίου. Οι αυθόρμητες λαϊκές κινητοποιήσεις είχαν σαν αίτημα την κατάργηση των αυξήσεων με κυρίαρχο σύνθημα «Γέρο, έξω!» (αναφορά στον επί δεκαετίες αυταρχικό κυβερνήτη της χώρας Ναζαρμπάγιεφ), αλλά πολύ σύντομα επεκτάθηκαν και σε πολιτικά θέματα (παραίτηση της κυβέρνησης,  διεξαγωγή εκλογώνκ.α).

2022: Μια δύσκολη και αποφασιστική χρονιά σε όλα τα επίπεδα …

 

του Στέφανου Σταμέλλου 

Περάσαμε ήδη στο 2022 και μπήκαμε στο ρυθμό του νέου χρόνου. Όλα δείχνουν πως μας περιμένει όχι απλώς μια δύσκολη, μα και μια αποφασιστική χρονιά! Οι εξελίξεις διαγράφονται κρίσιμες σε όλα τα επίπεδα∙ και δεν είναι μόνο ο COVID.

 

Τα οικονομικά στοιχεία λένε ότι «Το χρέος της Κεντρικής Διοίκησης εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στα 386,32 δισ. ή 218,4% ως ποσοστό του ΑΕΠ στο τέλος του 2021…. Το δε χρέος της Γενικής Κυβέρνησης -το οποίο και λαμβάνεται υπόψη για τις διεθνείς συγκρίσεις αλλά και για τις μελέτες βιωσιμότητας του χρέους- εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στα 350 δισ. ή 197,9% ως ποσοστό του ΑΕΠ στο τέλος του 2021, έναντι 341 δισ. ή 205,6% ως ποσοστό του ΑΕΠ το 2020, παρουσιάζοντας μείωση κατά 7,7 ποσοστιαίες μονάδες έναντι του 2020», το οποίο 2020, να υπογραμμίσουμε, ήταν μια ιδιαίτερα δύσκολη χρονιά λόγω της καραντίνας. Να θυμηθούμε ότι τα προηγούμενα έτη, το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης ανήλθε σε 179,5% του ΑΕΠ το 2017, σε 186,4% του ΑΕΠ το 2018 και σε 180,7% του ΑΕΠ το 2019. Επίσης να θυμηθούμε ότι το 2009 ο δείκτης χρέους ήταν 127% και λέγαμε τότε ότι βρεθήκαμε στο χείλος της χρεοκοπίας...  Στις σημερινές συνθήκες, με τον συνεχή δανεισμό της κυβέρνησης, το χρέος μεγαλώνει και είναι πολύ δύσκολο να λέμε ότι αυτό είναι διαχειρίσιμο.

 

Στους δρόμους οι Ιρλανδοί για μία ακόμα γυναικοκτονία

 

Η δολοφονία της Άσλινγκ Μέρφι από άγνωστο άνδρα έχει «ενώσει το έθνος με αλληλεγγύη και με αποστροφή» στη βία κατά των γυναικών, δήλωσε ο πρωθυπουργός της Ιρλανδίας.

    

Εκατοντάδες άνθρωποι κατεβαίνουν στους δρόμους, στο Δουβλίνο, για το τελευταίο αντίο στην 23χρονη Άσλινγκ Μέρφι

Την Παρασκευή χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν σε πόλεις του νησιού της Ιρλανδίας, ώστε να αποχαιρετήσουν την Άσλινγκ Μέρφι, τη γυναίκα που δολοφονήθηκε την Τετάρτη στη περιοχή Τάλαμορ από άγνωστο μέχρι στιγμής άνδρα. Με κεριά και πανό στα χέρια τους, με το χαρακτηριστικό «metoo» να ξεχωρίζει, γέμισαν ασφυκτικά τους δρόμους, όχι μόνο γύρω από το σημείο της δολοφονίας, αλλά και στις πρωτεύουσες του Δουβλίνου και του Μπέλφαστ, δίνοντας από κοινού ένα μήνυμα ενότητας απέναντι στη βία κατά των γυναικών, που παραμένει μείζον θέμα διεθνώς,

Φενάκη η Ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας

του Γιαννάκη Λ.Ομήρου 

Ασφαλώς η ενταξιακή ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας είναι εδώ και χρόνια «παγωμένη» και στάσιμη. Όχι όμως τερματισμένη

Το  προ ετών ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με το οποίο ζητείται η αναστολή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, προσφέρεται για ένα ουσιαστικό προβληματισμό για ένα θεμελιώδες ζήτημα που απασχολεί Κύπρο και Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες.

Είναι προς το συμφέρον της Κύπρου και της Ελλάδας η υποστήριξη της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας;

Ήταν ορθή η αλλαγή πολιτικής των δύο χωρών, η εγκατάλειψη της αρνητικής τους θέσης έναντι της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας, εκτός εάν η τελευταία συμμορφωνόταν με το διεθνές δίκαιο στο Κυπριακό και στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο;

Κάθε πολιτική κρίνεται από το αποτέλεσμα της. Και το αποτέλεσμα της θετικής στάσης Κύπρου και Ελλάδας στην ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας είναι πασιφανώς αρνητικό.

Οι θάνατοι από μαγκάλια και το παράδοξο της ενεργειακής φτώχειας

 του Λεωνίδα Βατικιώτη

Η απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας έφερε πανευρωπαϊκό ρεκόρ στους απλήρωτους λογαριασμούς

Ανήμερα των Χριστουγέννων ένας 37χρονος άνδρας στο Ίλιον απανθρακώθηκε πασχίζοντας να ζεσταθεί με μια ηλεκτρική κουβέρτα. Τα κινητικά προβλήματα που αντιμετώπιζε δεν του επέτρεψαν καν να αντιδράσει όταν ξέσπασε το βραχυκύκλωμα στην παλιά και φθαρμένη πιθανότατα κουβέρτα που χρησιμοποιούσε ως θερμαντικό σώμα…

Την ίδια μέρα, ανήμερα των Χριστουγέννων, στα Βορίζια του Δήμου Φαιστού της Κρήτης ένας 95χρονος και μια 92χρονη βρέθηκαν νεκροί στο σπίτι τους. Αιτία του θανάτου τους ήταν οι αναθυμιάσεις που εξέπεμπε το μαγκάλι το οποίο είχαν αναμμένο προσπαθώντας να ζεσταθούν, ενώ νεότερες πληροφορίες τονίζουν ότι η γυναίκα πιθανά να πέθανε από το κρύο…

Τα δύο παραπάνω περιστατικά είναι μόνο τα πιο πρόσφατα σε μια μακρά σειρά θανάτων που ως αιτία έχουν την εκτόξευση του κόστους του ηλεκτρικού ρεύματος. Εκτιμήσεις φέρουν το χρόνο που έφυγε να καταγράφτηκε ρεκόρ αστικών πυρκαγιών, που ως άμεση αιτία είχαν κακοσυντηρημένα τζάκια, μαγκάλια, φθαρμένες ηλεκτρικές κουβέρτες κι ό,τι άλλο αυτοσχέδιο μέσο μπορεί να επινοήσει και να χρησιμοποιήσει κάθε άνθρωπος για να ζεσταθεί. Απώτερη αιτία ο τετραπλασιασμός της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος τον μήνα Νοέμβριο, σε σχέση με τους πρώτους μήνες του τρέχοντος έτους, όπως καταγράφεται στον παρακάτω πίνακα.

Όχι στο κλείσιμο της ΑΥΓΗΣ / Αγώνας για δουλειά και αξιοπρέπεια

Σε μία από τις μαζικότερες συνελεύσεις των τελευταίων ετών και σε ιδιαίτερα φορτισμένο κλίμα για την κρίσιμη ιστορικά στιγμή που βιώνει η εφημερίδα, η γενική συνέλευση των εργαζομένων της ΑΥΓΗΣ αποφάσισε ομόφωνα με 49 ψήφους ΥΠΕΡ τα εξής:

Δηλώνουμε απερίφραστα αντίθετοι σε κάθε σχεδιασμό για το κλείσιμο του καθημερινού φύλλου της ΑΥΓΗΣ και τη διάλυση της ιστορικής εφημερίδας της αριστεράς και του τόπου, που συμπληρώνει φέτος τα 70 χρόνια από τη γέννησή της.

Δηλώνουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι μετά από 7 δεκαετίες αδιάλειπτης καθημερινής μάχης για την ενημέρωση, η οποία ανετράπη μόνο από το καθεστώς των συνταγματαρχών, οι εργαζόμενοι της ΑΥΓΗΣ παραμένουμε ακόμη εδώ και θα δώσουμε μάχη για να παραμείνει ανοιχτή η καθημερινή και κυριακάτικη έκδοση της, θα παλέψουμε για τις θέσεις εργασίας και τα δικαιώματά μας.

Καταγγέλλουμε ως απαράδεκτη και κυνική τη στάση της Διοίκησης, η οποία ενώ εξακολουθεί να μην μας ενημερώνει επίσημα για το σχέδιο καταστροφής της ΑΥΓΗΣ, έχει αρχίσει ήδη να υλοποιεί σχέδιο για το κλείσιμο του καθημερινού φύλλου και την απώλεια αγνώστου αριθμού θέσεων εργασίας, εντείνοντας την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος εθελουσίας εξόδου, το οποίο είχαμε καταγγείλει από την πρώτη στιγμή ως βόμβα στα θεμέλια του οργανισμού. Μέσα σε αυτό το κλίμα ενημερωθήκαμε και για την παραίτησή του διευθυντή της εφημερίδας Α. Τσέκερη, με αποτέλεσμα να μένει σήμερα διευθυντικά ακέφαλη.

Όμως η χρεωκοπία της εφημερίδας και η απαξίωση του δημοσιογραφικού της στίγματος έχει πρόσωπα και διευθύνσεις, και σίγουρα τα πρόσωπά αυτά δεν είναι των εργαζομένων, οι οποίοι επί σειρά ετών έχουμε βάλει πλάτη για τη διάσωση της εφημερίδας.

ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΤΑΞΗ – ΣΥΝΤΑΞΗ ΧΗΡΕΙΑΣ

 

Η ΑΓΣΕΕ παρατηρεί επί των τελευταίων ρυθμίσεων για τη σύνταξη : 

·         Είναι γνωστό ότι την περίοδο 2010-2019 οι συνταξιούχοι απώλεσαν το 45-50% του ετήσιου εισοδήματός των και ταυτόχρονα επωμίστηκαν το ηθικό χρέος της οικονομικής στήριξης των άνεργων ή υποαπασχολούμενων  παιδιών τους που ανέρχονται σε 500.000 για τους οποίους η Πολιτεία ποτέ δεν νοιάστηκε.

·        

Είναι η χρονιά της Γαλλίας να καθοδηγήσει την ΕΕ;

του Κώστα Μαυρίδη 

Η διορατικότητα είναι κορυφαίο κριτήριο στην πολιτική και έχει νόημα όταν ασκείται εκ των προτέρων σε στρατηγικά ζητήματα. Για παράδειγμα, ο Πρόεδρος Τ. Παπαδόπουλος  (2003-2008) επιδίωξε διορατικά να συνομολογήσει αμυντική συνεργασία με τη Γαλλία, στη βάση του αμοιβαίου συμφέροντος ενόψει των εξορύξεων στην Κυπριακή ΑΟΖ. Με την αποτυχία επανεκλογής του, η επιδίωξη εγκαταλείφθηκε και επικράτησε η μονοδιάστατη πολιτική των «διακοινοτικών συνομιλιών», με την  προσδοκία (!) ότι η Τουρκία, θα επιθυμούσε λύση για επανενωμένο κράτος εντός της ΕΕ, που θα μας απάλλασσε από την ίδια…Σήμερα, η Τουρκία συνεχίζει την κατοχή μέρους της Κύπρου και επιπλέον κατέχει παράνομα έδαφος στη Συρία και στο Ιράκ. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών εξαρχής αντιλαμβανόταν τις αδυσώπητες πραγματικότητες λόγω του τουρκικού επεκτατισμού και παραμένει ως σήμερα προσγειωμένη. Ωστόσο, διάφορες ελίτ (από πολιτικούς, ακαδημαϊκούς και δημοσιογραφικούς κύκλους) συνεχίζουν να προσδοκούν «λύση» σε συνεργασία με το ισλαμοφασιστικό καθεστώς στην Τουρκία και τον εγκάθετό του στα κατεχόμενα.

 

Στο πρώτο εξάμηνο του 2022, η Γαλλία προεδρεύει του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της ΕΕ, με προτεραιότητες σε κορυφαία για το μέλλον της Ευρώπης ζητήματα, από τη μεταρρύθμιση του Συμφώνου Σταθερότητας για τα όρια οικονομικής ευελιξίας των κρατών, μέχρι την οικοδόμηση κοινής άμυνας και ασφάλειας της ΕΕ.  Πρόκειται για καίρια θέματα για τον ευρωπαϊκό νότο, ιδιαίτερα Κύπρο και Ελλάδα στην Αν. Μεσόγειο, όπου η Γαλλία έχει ζωτικά συμφέροντα.

Ζαχάροβα: Υπενθυμίζει στο ΝΑΤΟ πως η άμυνα Σερβίας εξαρτάται από Ρωσία

 

Από

 Β. Ζ.

 - ΙΣΚΡΑ 

 

Η αμυντική ικανότητα της Σερβίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πόσο σύντομα ανταποκρίνεται η Ρωσία σε εξωτερικές απειλές στη χώρα, τόνισε η εκπρόσωπος Τύπου του ρωσικού ΥΠΕΞ Μαρία Ζαχάροβα.

Η αμυντική ικανότητα της Σερβίας εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από το πόσο σύντομα ανταποκρίνεται η Μόσχα σε εξωτερικές προκλήσεις που στοχοποιούν το Βελιγράδι, δήλωσε σήμερα, Τρίτη, η εκπρόσωπος του ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα, σχολιάζοντας δηλώσεις του διοικητή των αμερικανικών ναυτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ, Ναυάρχου Ρόμπερτ Μπερκ.

Η Ζαχάροβα επικαλέστηκε τη συνέντευξη που παραχώρησε ο Μπερκ στο σερβικό μέσο ενημέρωσης Kurir, κατά την οποία είπε πως η Συμμαχία χαιρετίζει τις προσπάθειες της χώρας να τονώσουν την αμυντική τους ικανότητα.

«Θα ήθελα να υπενθυμίσω στον Μπερκ και όλους τους συναδέλφους του στο ΝΑΤΟ δύο σημαντικά γεγονότα. Η αμυντική ικανότητα της Σερβίας, τα τελευταία περίπου 200 χρόνια, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πόσο σύντομα ανταποκρίνεται η Ρωσία σε εξωτερικές απειλές σε αυτή την νοτιοσλαβική χώρα» έγραψε στο κανάλι της στο Telegram.

Εκτός αυτού, συνέχισε η ίδια, τα τωρινά μέλη του ΝΑΤΟ είναι χώρες που έχουν επιτεθεί στη Σερβία στο παρελθόν.

Αν ο Μπερκ γνωρίζει αυτά τα γεγονότα, με τη δήλωση που έκανε στο σερβικό μέσο χαιρετίζει τον ρωσικό οπλισμό με τον οποίο προμηθεύει η Ρωσία τη Σερβία, είπε η Ζαχάροβα.

Σύμφωνα με το ΝΑΤΟ, η Σερβία, αντίθετα με οποιαδήποτε άλλη χώρα των δυτικών Βαλκανίων, δεν επιδιώκει να γίνει μέλος της Συμμαχίας.

Τι συμβαίνει στο Καζακστάν;

 

 

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Αν πιστέψουμε τα ισχυρότερα αγγλόφωνα μέσα, αυτό που διαδραματίζεται στο Καζακστάν είναι μια ακόμη “έγχρωμη επανάσταση” αθώων διαδηλωτών σε πρώην σοσιαλιστική χώρα, την οποία απειλεί να συντρίψει η πάντα επίφοβη ρωσική αρκούδα. Το μενού των δυτικών πρακτορείων καταπίνουν αμάσητα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, και τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, για να επιβεβαιώσουν άλλη μία φορά πόσο φτηνή και αναξιόπιστη έχει καταντήσει η εγχώρια δημοσιογραφία την τελευταία δεκαετία. Οι εξελίξεις στο Καζακστάν είναι όντως δραματικές και εγκυμονούν σοβαρές διεθνείς επιπτώσεις, αλλά δεν μπορούν να ερμηνευτούν με παρωχημένα, ψυχροπολεμικά στερεότυπα.

Κατ’ αρχάς, δυο λόγια για τη σημασία της υπό συζήτηση χώρας. Με έκταση λίγο μεγαλύτερη από το σύνολο της Δυτικής Ευρώπης, το Καζακστάν δεσπόζει στην Κεντρική Ασία, βασικό θέατρο που “Μεγάλου Παιχνιδιού” ανάμεσα στη Ρωσική και τη Βρετανική Αυτοκρατορία, στον 19ο αιώνα. Στη σύγχρονη εποχή, μήλο της έριδος για τις μεγάλες δυνάμεις και τις πολυεθνικές εταιρείες αποτελούν ο τεράστιος πλούτος της χώρας σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, αλλά και σε πλήθος μεταλλευμάτων, συμπεριλαμβανομένου του ουρανίου της, το οποίο τροφοδοτεί τους πυρηνικούς αντιδραστήρες της Ιαπωνίας, της Γαλλίας, του Καναδά, της Ινδίας και άλλων χωρών.

Μεταναστευτικό: κρίσιμο ζήτημα για την χώρα

 

Η κατασκευή επιπλέον κέντρων φιλοξενίας στα νησιά θα είχε νόημα μόνο αν η Ελληνική κυβέρνηση είχε εξασφαλίσει την διακοπή των ροών και ζητούσε τόπο για την φιλοξενία προσφύγων και παράνομων μεταναστών μέχρι να γίνει ταυτοποίηση και να αποφασιστεί ποιοι θα απελαθούν και ποιοι δικαιούνται άσυλο. Όμως αυτό δεν έχει γίνει.

6 Ιανουαρίου 2022

 

• ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
• g.papagian3@yahoo.gr

Αφορμή για αυτό το άρθρο είναι η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ που πραγματοποίησαν οι ΠΑΚΙΣΤΑΝΟΙ στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ την ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2022. Αιτία: η συνέχιση της παράνομης μετανάστευσης προς την Χώρα μας, παρά το γεγονός ότι μετά τα γεγονότα στον Έβρο το 2020 οι ροές μειώθηκαν. Εντούτοις, δεν μειώθηκε ο αριθμός των διαμενόντων στην Ελλάδα.

Η Χώρα αντιμετωπίζει ταυτοχρόνως τρία θέματα εν εξελίξει, τρεις μεγάλες “βόμβες”, βραδυφλεγείς μεν υπαρκτές δε δια γυμνού οφθαλμού δε οι οποίες κυριαρχούν στην πολιτική σκηνή της Χώρας, αποτελούν στοιχείο της καθημερινότητας μας.

– το ζήτημα της Πανδημίας λόγω του κορωνοϊού(Covid-19) ,που έχει δυσκολέψει την καθημερινότητα των πολιτών, έχει επιφέρει δε κι΄ένα ψυχικό χάσμα μεταξύ πολιτών εμβολιασμένων και πολιτών ανεμβολίαστων.

Αιχμηρή απάντηση από τη Δρ. Άννα Κωνσταντινίδου στον καθηγητή κ. Ιωακειμίδη του ΕΛΙΑΜΕΠ

 

Της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου , Ιστορικού- Διεθνολόγου *

Μία απάντηση στον αξιότιμο Ομότιμο Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του ΕΚΠΑ, κ. Π. Ιωακειμίδη, ο οποίος σε άρθρο του στην έντυπη εφημερίδα Τα Νέα, προτρέπει την Ελληνική Πολιτεία να μην σπαταλάει άδικα πόρους, καθώς δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την Τουρκία!!! 

Όπως εξηγεί η κεντρική ιστοσελίδα του ΕΛΙΑΜΕΠ την οποία παραθέτω:

Αναχαίτιση Τουρκίας: εφικτή ή paradigm shift

το άρθρο του Καθηγητή αποσκοπεί να αναδείξει τι ωφελεί περισσότερο την Ελλάδα, η στρατηγική της σύμπραξης ή της αναχαίτισης; Συγχρόνως παρατίθεται η έντυπη μορφή του άρθρου.

Ο Ομ. Καθηγητής του Ελληνικού Πανεπιστημίου αναφέροντας ότι η γειτονική χώρα διαθέτει αξιόλογη πολεμική βιομηχανία, αναπτύσσοντας ίσως και μυστικά όπλα, διαθέτοντας δε ισχυρές ΕΔ, παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχουν εξασθενίσει λόγω των εκκαθαρίσεων, πληθυσμιακά είναι η πολυπληθέστερη χώρα της περιοχής της, αξιολογεί ότι αποτελούν χαρακτηριστικά γνωρίσματα που αφενός την καθιστούν οιονεί περιφερειακή δύναμη, ιδιαίτερα υπολογίσιμη και ως εκ τούτου είναι ανώφελο από την πλευρά της η Ελλάδα να “σπαταλά τζάμπα πόρους”…

Επίσης, αναφέρει ότι απέναντι σε μία χώρα με τα χαρακτηριστικά που έχει αυτήν την στιγμή η Τουρκία (και αναφέρθηκαν ανωτέρω) την στρατηγική της αναχαίτισης θα μπορούσε να την ακολουθήσει μία ισχυρότερη χώρα από την ίδια, και το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε ως χώρα θα ήταν να ακολουθήσουμε το δρόμο της σύμπραξης.

Τα κουρασμένα παλικάρια και οι αδιέξοδες πορείες

 

 

  του Κώστα Βενιζέλου   

Ενόψει και των γιορτών, της νέας χρονιάς,  αναμένονται και τα γνωστά και επαναλαμβανόμενα, βαρύγδουπα και ενίοτε δακρύβρεχτα μηνύματα πολιτικών και άλλων. Είναι μηνύματα, που περνούν συνήθως ασχολίαστα καθώς αφήνουν παγερά αδιάφορους τους αποδέκτες, που είναι οι πολίτες. Σε αυτές τις ανακοινώσεις απουσιάζει, πάντα, το διά ταύτα, που έχει προ πολλού αντικατασταθεί από επαναλαμβανόμενες ατάκες και τη μόνιμη επίκληση των όσων θέλουν για εμάς οι τρίτοι. Όχι τι θέλουμε εμείς. Σαράντα επτά χρόνια- εισερχόμαστε στο 48o έτος- μετά την εισβολή και τη συνεχιζόμενη κατοχή και αναζητείται ακόμη αφήγημα για το αυτονόητο. Και δεν είναι μόνο η απουσία σχεδιασμού και στόχων, αλλά είναι και το γεγονός ότι κάποιοι έχουν συνηθίσει την κατοχή, θεωρούν τις παράλογες και παράνομες αξιώσεις της κατοχικής Τουρκίας λίγο-πολύ «δικαιολογημένες». Πώς να εξηγηθεί τούτο; Κούραση; Απογοήτευση;  Έλλειψη πολιτικής; Προσαρμοστικότητα;  Τις προάλλες, χλευάστηκαν, ήταν δέκτες ειρωνικών σχολίων, όσοι αντέδρασαν στο γεγονός ότι ο νέος αντιπρόσωπος των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο, Κόλιν Στιούαρτ, είχε συνάντηση με τον λεγόμενο υπουργό eξωτερικών του κατοχικού καθεστώτος, Ταχσίν Ερτουγρούλογλου. Η συνάντηση έγινε στο λεγόμενο υπουργείο εξωτερικών του ψευδοκράτους. «Ακόμη δεν ήλθε και του επιτίθενται», «θα τον κάψουν και αυτόν όπως και τους προηγούμενους», ήταν μεταξύ άλλων, αυτά που γράφτηκαν. Το γεγονός ότι η επίσκεψη του συνιστά παραβίαση ψηφίσματος του ΟΗΕ δεν τους απασχολεί. Προσπαθούν να δημιουργήσουν ενοχές σε όσους αντιδρούν για το αυτονόητο. Έχουν υπόψη τους το ψήφισμα 541 του 1983, που υιοθετήθηκε μετά την ανακήρυξη της αποσχιστικής οντότητας σε «κράτος»; Όταν είναι, όμως, να εξεταστεί αλλαγή πορείας από την αδιέξοδη για πέντε σχεδόν πενταετίες ακολουθούμενη πολιτική, φωνάζουν και επιτίθενται. «Δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τη διεθνή κοινότητα», λένε, υπερασπιζόμενοι ένα μοντέλο διαχωριστικό, ρατσιστικό, αντιδημοκρατικό και μη λειτουργικό όπως είναι η ΔΔΟ. 

Εξηγήσεις για αυτές τις συμπεριφορές μπορούν να δοθούν, το ζητούμενο, όμως, είναι τι κάνουμε. Αυτό προέχει. Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, θα πρέπει να τεθούν στόχοι. Θέλουμε ανατροπή των κατοχικών δεδομένων και πλήρη απαλλαγή από την παρουσία της Τουρκίας; Ή ένα «συμβιβασμό» στη βάση των αποτελεσμάτων της εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής;  Υπάρχει η αντίληψη πως επειδή χάσαμε τον πόλεμο (είμαστε θύμα συνωμοσίας ΗΠΑ, Τουρκίας, χούντας, συντελέστηκε προδοσία), δεν μπορούμε να θέτουμε απαιτήσεις. Λέγεται πως πρέπει να γίνουν αποδεκτές οι πραγματικότητες. Σε αυτό το αφήγημα, που δεν αναπτύσσεται μόνο από κύκλους της ελληνικής πλευράς, αλλά και από τρίτους, απαντήσεις υπάρχουν: Θέλουμε λύση. Δεν θέλουμε νομιμοποίηση της παρανομίας, της κατοχής. Λύση θέλουμε, που δεν θα συντηρεί και δεν θα αναπαράγει τα προβλήματα, διαιωνίζοντας τις συγκρούσεις. Δεν θα είναι λύση, η διά μιας συμφωνίας εκπλήρωση γεωπολιτικών επιδιώξεων άλλων χωρών και δυνάμεων. Της Τουρκίας πρωτίστως. 

Όπως έχει αναφέρει σε παλαιότερο άρθρο του ο φίλος Λουκάς Αξελός, το γεγονός ότι βρισκόμαστε στη δυσμενή θέση της de facto διχοτόμησης δεν δικαιολογεί το να αποδεχθείς τον πλήρη ενταφιασμό σου.

Στο λυκαυγές του 2022

του Γιαννάκη Ομήρου 

H είσοδος του 2022 σημαδεύεται επώδυνα από την συνεχιζόμενη πανδημία του COVID 19.

Η έξοδος από την υγειονομική κρίση δεν είναι ακόμα ορατή παρά την κυκλοφορία εμβολίων που δημιούργησε ωστόσο βάσιμες ελπίδες για την ανάσχεση της πανδημίας. Μελανό στίγμα βέβαια στην εμβολιαστική προσπάθεια αποτελεί το γεγονός της ανεπαρκούς διάθεσης εμβολίων στις χώρες του τρίτου κόσμου.

Η πανδημία προκαλεί τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις στην παγκόσμια όσο και στις εθνικές οικονομίες. Οι λεγόμενοι αρνητές ύπαρξης του ιού και το συναφές αντιεμβολιαστικό κίνημα με πρωτοστάτες την ακροδεξιά και παραθρησκευτικές οργανώσεις, «δηλητηριάζουν» τμήματα του πληθυσμού σε πολλές χώρες και αποδυναμώνουν την αναγκαία κοινωνική συνοχή.

Στο επίπεδο της παγκόσμιας ειρήνης και ασφάλειας οι κίνδυνοι εξακολουθούν να υπάρχουν. Παρά την φαινομενική υποχώρηση της τρομοκρατίας οι πυρήνες του ISIS εξακολουθούν να επιβιώνουν παρά τη διεθνή εκστρατεία εξόντωσης τους.

Υπάρχουν όρια στην απονομή του τίτλου του ευεργέτη;

του Κώστα Μαυρίδη 

Στις Βρυξέλλες βρίσκονται διάσπαρτα αγάλματα του Λεοπόλδου, Βασιλιά των Βέλγων, ο οποίος αφού φρόντισε να γίνει ο ίδιος ιδιοκτήτης (όχι το Βέλγιο) και απόλυτος ηγεμόνας του Κονγκό (1885-1908) στην Αφρική, μέσω καταναγκαστικής εργασίας με μαζικά βασανιστήρια και δολοφονίες σε συστηματική βάση, κατάφερε να συγκεντρώσει τεράστιο πλούτο από εκμετάλλευση ελεφαντόδοντου, καουτσούκ κ.ά. Εκατομμύρια Κονγκολέζοι πέθαναν ή ακρωτηριάστηκαν ως αποτέλεσμα της καταναγκαστικής εργασίας αλλά ο «φιλεύσπλαχνος» Λεοπόλδος και οι αυλικοί του, ενεργώντας με ιδιοτέλεια, χρηματοδοτούσαν ανέγερση κτιρίων στο Βέλγιο, μαζί με αγάλματα και μνημεία προς τιμήν του, τα οποία σήμερα τυγχάνουν απαξίωσης και βανδαλισμών με αίτημα την αποδόμηση και αποκατάσταση της ιστορικής δικαιοσύνης, πράγμα που σε επίπεδο κοινωνίας έχει ήδη συντελεστεί, όσο και να δυσφορούν διάφοροι κρατικοί θεσμοί.  

 

Τέτοια φαινόμενα υπήρξαν και στον τόπο μας, όταν οι φεουδάρχες  πριν και κατόπιν επί τουρκοκρατίας οι αγάδες, απομυζούσαν τον μόχθο του λαού οδηγώντας χιλιάδες οικογένειες στην εξαθλίωση, κάποιες στο σημείο να εκχωρούν τα κορίτσια τους πεσκέσι στον αφέντη.

Ναι, δεν υπάρχει ουσιαστική αντιπολίτευση στο Δήμο Λαμίας!

 

του Στέφανου Σταμέλλου

 

     Είχα πρόσφατα μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα τηλεφωνική συζήτηση με ένα φίλο δημοτικό σύμβουλο της αντιπολίτευσης στη Λαμία. Μεταξύ των ευχών που ανταλλάξαμε, μου διαμαρτυρήθηκε γιατί έχω γράψει κάποιες φορές πως δεν υπάρχει αντιπολίτευση στη Λαμία. Αυτή ήταν και η διαφωνία μας.

 

     Υποστηρίζει ο φίλος δημοτικός σύμβουλος ότι αντιπολίτευση γίνεται. Απλά οι θέσεις δεν προβάλλονται από τα τοπικά μέσα ενημέρωσης. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε σκόπιμη φίμωση του λόγου των πέντε αυτοδιοικητικών παρατάξεων και των 19 δημοτικών συμβούλων του Δημοτικού Συμβουλίου. Υπόψη ότι η παράταξη του δημάρχου έχει 20 δημοτικούς συμβούλους και εξασφαλίζει οριακή πλειοψηφία με τη συνεργασία των δύο δημοτικών συμβούλων του κ Στασινού, 22 δηλαδή στους 41. Αν αυτό πράγματι συμβαίνει, τότε πρόκειται για σοβαρό πρόβλημα δημοκρατίας στην πόλη και στο Δήμο και σοβαρό ατόπημα από τα τοπικά ΜΜΕ.

 

   

Τουρκοσειρές 2021: Ποιοι χρηματοδότησαν την τουρκική προπαγάνδα μέσα στην Ελλάδα

 

 

Τον τελευταίο μήνα του 2021 ο θρασύτατος υβριδικός πόλεμος που έχει εξαπολύσει η Τουρκία εναντίον της Ελλάδος και της Κύπρου συνεχίστηκε με μεγάλη ένταση:

Η Τουρκία, αφού βάφτισε ολόκληρη την Μεσόγειο «Γαλάζια Πατρίδα» με νεο-οθωμανικές φαντασιώσεις και εν όψει επανεκκίνησης του γεωτρητικού προγράμματος της Κυπριακής Δημοκρατίας εντός του Δεκεμβρίου 2021, συνέχισε τις απειλές με ύφος μεγάλου προαγωγού:    «Η Τουρκία όπως και πριν αλλά από δω και πέρα, δεν θα επιτρέψει σε οποιαδήποτε ξένη χώρα, εταιρεία ή πλοίο να πραγματοποιήσει  δραστηριότητες έρευνας υδρογονανθράκων δίχως άδεια στα πεδία θαλάσσιας δικαιοδοσίας της, δεν θα δώσει τέτοια ευκαιρία και θα συνεχίσει με αποφασιστικότητα να υπερασπίζεται τα δικαιώματα της χώρας μας και της "ΤΔΒΚ"» (ΥΠΕΞ Τουρκίας, 3/12/2021).

Ο Τούρκος ΥΠΑΜ ΧουλουσίΑκάρ, κάνοντας (ως συνήθως) το μαύρο άσπρο κατηγόρησε την Ελλάδα ότι «παραβιάζει τη Συνθήκη της Λωζάνης στην Κύπρο, στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο» και ότι «είμαστε αποφασισμένοι και ικανοί να προστατεύσουμε τόσο τα δικά μας δικαιώματα και συμφέροντα όσο και των Τ/Κ στην Κύπρο, στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο» (13/12/2021)

Ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας ΜεβλούτΤσαβούσογλουμιλώντας για τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου ισχυρίστηκε -μεταξύ άλλων- ότι «Το 1923 και το 1947 με τη συνθήκη της Λωζάνης και των Παρισίων, παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα υπό τον όρο της αποστρατιωτικοποίησης. Η Ελλάδα στρατιωτικοποιεί αυτά τα νησιάαπό το 1960 και εντεύθεν, δεν είναι δηλαδή κάτι καινούργιο. Εμείς στείλαμε επιστολή στον ΟΗΕ λέγοντας πως αν η Ελλάδα συνεχίζει να παραβιάζει το αποστρατικοποιημένο καθεστώς των νησιών αυτών δεν θα μπορεί να ισχυρίζεται πως έχει δικαίωμα κυριαρχίας σε αυτά. Και αυτό το καταγράψαμε στον ΟΗΕ. Και από δω και πέρα κάνουμε τα απαραίτητα βήματα» (15/12/2021). Ο εξ ανατολών προαγωγός αφού πλημμύρισε τα μικρασιατικά παράλια με αποβατικά σκάφη και την στρατιά του Αιγαίου ζητάει από την Ελλάδα να αποστρατικοποιήσει τα νησιά της με ευφάνταστες δικαιολογίες ώστε να είναι εύκολη μια τουρκική εισβολή, κατά τα πρότυπα της μαρτυρικής Κύπρου!