Πρόεδρε-κομματάρχες, τώρα θα βροντοφωνάξουμε ΟΧΙ στην τουρκοδιζωνική σας! Δεν θα τουρκέψουμε!

 

του Σάββα Ιακωβίδη

Ο Ν. Χριστοδουλίδης, γνήσιος πολιτικός κλώνος του Αναστασιάδη, επιμένει να εκλιπαρεί τον Τούρκο για συνομιλίες διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, που του βροντοφωνάζει ότι απαιτεί όλη την Κύπρο και όχι απλώς δύο κράτη. Να το καταλάβουν, Πρόεδρος και κομματάρχες: Οι Έλληνες θα πούμε ξανά ένα βροντερό ΟΧΙ στην τουρκοδιζωνική τους! ΟΧΙ στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας! ΟΧΙ, δεν θα τουρκέψουμε! ΟΧΙ, δεν θα βάλουμε φέσι!

Την Τετάρτη, 24 Απριλίου 2024, συμπληρώθηκαν 20 ακριβώς χρόνια από το ιστορικό και σωτήριο ΟΧΙ του κυπριακού Ελληνισμού στο τερατούργημα Ανάν. Όπως είπε, παραφράζοντάς τον, και ο μέγας ποιητής μας, Καβάφης, οι Έλληνες της Κύπρου βρέθηκαν στις 24 Απριλίου 2004 μπροστά σε ένα μεγάλο «ναι» και σε ένα μεγάλο «όχι». Ή θα νομιμοποιούσαν, διά της υπογραφής των, τη μετατροπή της Κύπρου σε ένα απεχθές και επαχθές τουρκικό προτεκτοράτο με προοπτική οριστικής κατάποσής του από τον Αττίλα. Ή θα βροντοφώναζαν ένα μεγάλο και ισχυρό ΟΧΙ στα τουρκικά και ξένα σχέδια για την παράδοση της Κύπρου αύτανδρης σε μια νέα τουρκοκρατία. Θα παραθέσω μερικές προσωπικές μαρτυρίες από εκείνη τη δύσκολη, τραγική και εφιαλτική εποχή.

Μετά την υποβολή του πρώτου σχεδίου Ανάν, στις 11/11/2002, η «Σημερινή», της οποίας ήμουνα αρχισυντάκτης, το Ράδιο Πρώτο και η τηλεόραση ΣΙΓΜΑ, με επικεφαλής τον διευθυντή του Συγκροτήματος ΔΙΑΣ, Κώστα Ν. Χατζηκωστή, απορρίψαμε το σχέδιο. Με καθημερινή αρθρογραφική και αναλυτική τεκμηρίωση, εξηγούσαμε προς την ηγεσία του τόπου και προς τους πολίτες γιατί αυτό το ανοσιούργημα έπρεπε να απορριφθεί. Είχαμε ν’ αντιπαραταχθούμε προς τους θιασώτες του «ναι», με επικεφαλής τον τότε πρόεδρο του ΔΗΣΥ, Ν. Αναστασιάδη, προς τον Δ. Χριστόφια, ΓΓ του ΑΚΕΛ και την ηγεσία του και άλλους υποστηρικτές του σχεδίου. Ο Ν. Αναστασιάδης, ο Γ. Κασουλίδης, ο Αβ. Νεοφύτου ήταν οι πιο ένθερμοι προαγωγοί του σχεδίου, με εκφοβισμούς, απειλές και προειδοποιήσεις ότι θα μας επιβάλουν το σχέδιο, ότι θα επέλθει Μικρασιατική Καταστροφή αν δεν το δεχτούμε (Κασουλίδης). Και ότι ο Γλ. Κληρίδης, ορκιζόμενος στο ιερό Ευαγγέλιο, προτιμούσε να πεθάνει παρά να δει απόρριψή του.

Στις 23 Μαρτίου 2004 πραγματοποιήθηκε η Διάσκεψη του Μπούργκενστοκ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την εικόνα που είδαμε όλοι στους τηλεοπτικούς δέκτες μας: Προσήλθε πρώτα ο Ερντογάν, ευθυτενής, υψαύχην, με σουλτανικό ύφος υπερφίαλου νικητή, αφού είχαν γίνει δεκτές οι 11 αξιώσεις Ζιγιάλ. Μετά ακολούθησαν ο πρόεδρος Παπαδόπουλος και ο Έλληνας Πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής, κατηφείς, περιδεείς, με σκυμμένο το κεφάλι. Εκείνη τη στιγμή, συγκρίνοντας τις εικόνες των δύο αντιπροσωπιών, είπα μέσα μου: «Τετέλεσται, την βάψαμε, τέλειωσε το παιχνίδι, χάνεται η Κύπρος». Ο Τάσσος απέρριψε εισήγηση του Ανάν για προσυμφωνία και οι συνομιλίες κατέρρευσαν. Όταν επέστρεψε στην Κύπρο, αντιμετώπισε σκληρή κριτική από τον ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ, καθώς και από το εξωτερικό και την Ελλάδα. Στις 7 Απριλίου 2004, ο Τάσσος θα απευθυνόταν προς τον κυπριακό λαό με διάγγελμα. Παραμονές του διαγγέλματος, ο διευθυντής της «Σημερινής», Κ.Ν. Χατζηκωστής, βρισκόταν στο Άγιον Όρος με τον ιδιοκτήτη του «Φιλελευθέρου», Νίκο Παττίχη και τον τότε Υπουργό Παιδείας, Πεύκιο Γεωργιάδη.

Μισός Αιώνας Βάρβαρης Τουρκικής Κατοχής στήν Κύπρο -- οι στρατηγικές επιδιώξεις τής Τουρκίας

 

τού Φοίβου Κλόκκαρη*

 

Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στη Κύπρο το 1974 και την κατοχή του βορείου τμήματος της.Η επεκτατική στρατηγικήτης Τουρκίας για την Κύπροπηγάζει από τον εθνικό όρκο της τουρκικής εθνοσυνέλευσης το 1920, περί ανασύστασης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και ανάκτησης απωλεσθέντων εδαφών μεταξύ των οποίων και η Κύπρος. Συντάχθηκε την δεκαετία τού 1950 από την Τουρκική κυβέρνηση Μεντερές, με την συνδρομή της Βρετανίας, προς αποτροπή της ΕΝΩΣΗΣ της Κύπρου με την Ελλάδα, που αξίωσε ο Κυπριακός Ελληνισμός με δημοψήφισμα το 1950 και με τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα 1955-59.

Η Τουρκική Στρατηγική περιλαμβάνεται :

-        Στις Εκθέσεις ΝιχάτΕρίμ 1956 και

-        Στο Σχέδιο επανάκτησης Κύπρου 1957 του Γραφείου Ειδικού πολέμου του Γενικού Επιτελείου Στρατού τής Τουρκίας.

Ο ΝιχάτΕρίμ, ήταν συνταγματολόγος, σύμβουλος τού Πρωθυπουργού Μεντερές. Μετέπειτα διετέλεσε και πρωθυπουργός της Τουρκίας.

Βασικά στοιχεία της τουρκικής στρατηγικής :

Σκοπός: Επανάκτηση της Κύπρου, με το επιχείρημα ότι υπήρξε τμήμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας επί 350 χρόνια. Ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας ΦατίνΖορλού στη Τριμερή Διάσκεψη του Λονδίνου το 1955, αναφέρθηκε στην Κύπρο ως “NotreTerre” «Δική μας Γη» και ότι δεν έπρεπε να ελέγχεται από την Ελλαδα για «στρατηγικούς λόγους ασφαλείας τής Τουρκίας>>,<<να μην κλείσει η αλυσίδα των Ελληνικών νησιών που περικυκλώνουν την Τουρκία από δυσμάς και νότου>>

Τρόπος : Διχοτόμηση της Κύπρου και αυτοδιάθεση των Τουρκοκυπρίων (ΤΚ) και Ελληνοκυπρίων (ΕΚ), αφού προηγουμένως μετακινηθεί ο Ελληνικός πληθυσμός σε ξεχωριστή εδαφική περιοχή.

Οι «Σπαρτιάτες» και τα επικίνδυνα παιχνίδια με τη δημοκρατία

 

Δεν αφήνουμε καλύτερα τα ανέκδοτα και να ασχοληθούμε με τα πραγματικά προβλήματα της χώρας, όσο έχει απομείνει κάτι από δαύτη;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
23 Απριλίου 2024

Εγώ δεν έχω, ούτε μπορώ να έχω καμιά σχέση με τις ιδέες των Σπαρτιατών και αμφιβάλλω μάλιστα και αν έχουν κάποιες κάπως συγκροτημένες ιδέες. Η κατηγορία όμως εναντίον τους ότι εξαπάτησαν τους ψηφοφόρους είναι απλώς γελοία. Αυτό ακριβώς κάνουν συστηματικά οι βουλευτές όλων των κομμάτων και αν την παίρναμε στα σοβαρά θα έπρεπε να ακυρώσουμε όλων την εκλογή.

Η ιδέα να ακυρώσει η δικαιοσύνη την εκλογή τους και να διαμοιραστούν οι έδρες τους σε άλλα κόμματα, αδιαφορώντας εντελώς για τη θέληση των ψηφοφόρων που ψήφισαν Σπαρτιάτες, όχι γιατί τους ξεγέλασε κάποιος, αλλά ακριβώς γιατί κατάλαβαν ποιοι είναι, μου φαίνεται και εντελώς εξωφρενική και πολύ επικίνδυνη.

Είναι άλλωστε που είναι εξαιρετικά καλπονοθευτικό το εκλογικό σύστημα, το μόνο που μας λείπει είναι να μοιράζουμε εκ των υστέρων κατανομές εδρών που ήδη κρίθηκαν και άρα αριθμούς εδρών που μπορεί να έχουν αποφασιστική σημασία στις ψηφοφορίες, αλλά και στην εμπιστοσύνη προς την κυβέρνηση.

Και καλό θα είναι να τα προσέξουν αυτά όσοι βιάζονται να συνδράμουν δήθεν «αντιφασιστικούς» αγώνες της πυρκαγιάς. Πόσο αντιφασιστική είναι άραγε η Νέα Δημοκρατία, ο Πρόεδρος της οποίας μίλησε με τα χειρότερα λόγια για το ΕΑΜ, τη μεγαλύτερη, συγκριτικά με το μέγεθος της χώρας, αντιφασιστική οργάνωση σε όλη την υπό τον Χίτλερ Ευρώπη; Πόσο αντιφασίστες είναι όσοι καλούν τους Ουκρανούς Ναζί του Αζόφ να μιλήσουν στην ελληνική Βουλή; Πόσο αντιφασίστες είναι όσοι κλείνουν τα μάτια στις καθαρά φασιστικές μεθόδους του Ισραήλ και τις δικαιολογούν μάλιστα ως «δικαίωμα στην αυτοάμυνα»; Δεν αφήνουμε καλύτερα τα ανέκδοτα και να ασχοληθούμε με τα πραγματικά προβλήματα της χώρας, όσο έχει απομείνει κάτι από δαύτη;

24 Απριλίου: Μια πολύ σημαντική ημέρα μνήμης

 

 

 

του Λεωνίδα Κουμάκη*

 

Η εικοστή τετάρτη Απριλίου σηματοδοτεί δύο ιστορικά γεγονότα τεράστιας σημασίας που αφορούν όχι μόνο τους Αρμενίους, τους Κυπρίους ή τους Έλληνες, αλλά ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο.

 

Το πρώτο αφορά την καθιέρωση της 24ης Απριλίου ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Ως «Γενοκτονία των Αρμενίων» ή και «Ολοκαύτωμα των Αρμενίων» αναφέρονται τα γεγονότα εξόντωσης Αρμενίων πολιτών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι σφαγές Αρμενίων άρχισαν επί Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ (1894-1896), με τον αριθμό των νεκρών να εκτιμάται μεταξύ 80 και 300 χιλιάδων και συνεχίστηκαν με πρωτοφανή βιαιότητα από το κίνημα των Νεότουρκων (1908-1918) και την σφαγή 1.500.000 συνολικά Αρμενίων.

 

Ως έναρξη της Γενοκτονίας των Αρμενίων συμβολικά θεωρείται η 24η Απριλίου του 1915 διότι την ημέρα εκείνη, ολόκληρη η ηγεσία της αρμενικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης φυλακίστηκε και εκατοντάδες Αρμένιοι απαγχονίστηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων - ένας από τους βασικούς συντελεστές του κινήματος ήταν και ο Μουσταφά Κεμάλ ο οποίος από το 1907 υπηρετούσε στο Τρίτο Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη και ο οποίος αργότερα ονομάστηκε ο «πατέρας των Τούρκων», δηλαδή Ατατούρκ.

 

Όπως είναι γνωστό, η Τουρκία αρνείται πεισματικά την ύπαρξη Γενοκτονίας και ισχυρίζεται ότι οι Αρμένιοι απλώς εκτοπίστηκαν. Παρ΄όλα αυτά, τουρκικές πηγές αποδέχονται πως ο αριθμός των νεκρών Αρμενίων ήταν μεταξύ 600.000 και 800.000 ανθρώπων, αλλά οι πιο έγκυρες Δυτικές και Αρμενικές πηγές ανεβάζουν τον αριθμό των σφαγιασθέντων από τους Τούρκους στους 1.500.000 ανθρώπους.

 

Το φρικτό έγκλημα της Γενοκτονίας όχι μόνο 1,5 εκ. Αρμενίων, αλλά και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της καταρρέουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπως Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολικής Θράκης, Ασσυρίων κ.α. είναι πλέον ιστορικά αποδεδειγμένο.  

 

Η πρώτη εκδήλωση στη μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας των Αρμενίων έγινε από μια ομάδα επιζώντων της Γενοκτονίας στην αρμενική εκκλησία της Αγίας Τριάδας της Κωνσταντινούπολης το έτος 1919. Πολλές σημαντικές  προσωπικότητες της Αρμενικής κοινότητας συμμετείχαν στην εκδήλωση και έκτοτε η ημερομηνία αυτή έγινε Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων.

 

Eνημέρωση για την έκδοση του τριπλού τεύχους των «Τετραδίων 85-87»

 

 αφιερωμένου στα 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974

 

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

   Όταν μέσα του 2022 κάναμε τις πρώτες συζητήσεις με την Σ.Ε. των «Τετραδίων» για την προετοιμασία του τεύχους με αφορμή τα 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, αυτό που δέσποζε στην σκέψη μας είναι ότι θα έπρεπε να καταβάλουμε όλες τις προσπάθειες για την έκδοση ενός αφιερώματος που θα στέκονταν με προσήλωση και σεβασμό στο τραγικό γεγονός, ένα αφιέρωμα στο οποίο δεν θα είχε θέση η ιδεολογική χρήση της ιστορίας, αλλά που η παρουσίαση του Κυπριακού θα γινόταν στο πεδίο των πραγματικών του διαστάσεων, δηλαδή αυτού του υπ’ αρ. 1 εθνικού μας ζητήματος.

   Δύο και πλέον χρόνια κράτησε η περιπέτεια αυτή και τολμώ να πω, με όλο τον κίνδυνο να σας προκαταλάβω, ότι για τα μέλη των Επιτροπών Στήριξης σε Αθήνα, Λευκωσία και Λονδίνο και εμένα στον ρόλο και του γενικού συντονιστή, η Ιθάκη δεν μας έδωσε μόνον το ωραίο ταξίδι, αλλά και το συμπέρασμα ότι δεν την βρήκαμε διόλου φτωχική.

   Έχοντας πλέον, τυπωμένο ανά χείρας, το πλουσιότερο σε ύλη 464 σελίδες) και συνεργάτες (30), τεύχος μας, θέλουμε, χωρίς λόγια περιττά, να επισημάνουμε ότι είμαστε ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα.

   Πρώτον γιατί τα σχεδιασθέντα και συμφωνηθέντα επετεύχθησαν πλήρως και στον καθορισμένο χρόνο, γεγονός ασύνηθες στα καθ’ ημάς στην Ιερουσαλήμ.

   Δεύτερον, γιατί στο εγχείρημα αυτό ανταποκρίθηκαν, πλην κυριολεκτικά ελαχίστων, όλοι οι προσκληθέντες, με κείμενα κριτικού στοχασμού που –κατά την γνώμη μας- φωτίζουν με επάρκεια και σε ικανοποιητικό βαθμό, πλείστες όσες πλευρές του Κυπριακού και δη από ποικίλες και διαφορετικές πτυχές, γεγονός που δίνει την δυνατότητα για μια σφαιρικότερη αποτίμηση της δεύτερης, μετά την Μικρασιατική, μείζονος Εθνικής Καταστροφής.

   Τρίτον γιατί η συμμετοχή στο παρόν εγχείρημα, η συγκέντρωση δυνάμεων και πυρός, δείχνει, χωρίς όμως αυταπάτες, ότι «ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει» και πολλά θα κριθούν από την περαιτέρω ενίσχυση αυτού που θα  μπορέσουμε να θεωρήσουμε ως σοβαρή επιστημονική και συνεκτική πολιτισμική εθνικό-λαϊκή παρέμβαση/αντίσταση απέναντι στον επελαύνοντα και υπερκχυλίζοντα τον δημόσιο βίο ιστορικό και πολιτικό αναθεωρητισμό και την εν γένει woke κουλτούρα.

   Για να το πούμε διαφορετικά. Καμιά ήττα δεν είναι οριστική, στον βαθμό που ο ηττημένος κάνει την δουλειά του.

   Στο αφιέρωμα συμμετέχουν οι: Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας

Νίκος Χριστοδουλίδης, Αρχιεπίσκοπος Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου Γεώργιος, Αλεξάνδρου Χαράλαμπος, Αλευρομάγειρος Δημήτρης, Αξελός Λουκάς, Αργυρού Φανούλα, Βάσσης Λαοκράτης, Βενιζέλος Κώστας, Γεωργής Γιώργος, Γρίβας Κωνσταντίνος, Ευρυβιάδης Μάριος, Ήφαιστος Παναγιώτης, Κέντας Γιώργος, Κλόκκαρης Φοίβος, Κοντογιώργης Γιώργος, Κυριακίδης Κλέαρχος, Κωνσταντινίδης Στέφανος, Λυγερός Σταύρος, Μαλκίδης Θεοφάνης, Mallinson William, Μαυρής Γιάννης, Μαυρίδης Κώστας, Νεάρχου Περικλής, Ξυπολιά Ήλια, Παπαπολυβίου Πέτρος, Ρινάλντι Ρούντι, Συρίγος Άγγελος, Τασούλας Αργύριος, Φιακάς Ευάγγελος και Φούσκας Βασίλης, τους οποίους τα «Τετράδια» ευχαριστούν όχι μόνο για την συμμετοχή τους, αλλά και το πνεύμα συνεργασίας και την συμβολή τους στο να συμπυκνώσουν την όλη τους επιχειρηματολογία σε λόγο τεκμηριωμένο, πυκνό και λειτουργικό.

  

Ευρωπαϊκές εκλογές. Με το βλέμμα προς το Κοινό των Λαών της Ευρώπης

 

 

Γράφει ο Κώστας Λάμπος

claslessdemocracy@gmail.com

 

Οι Ευρωπαίοι απογοητευμένοι, από τις τοπικές, εθνικές ηγεσίες μας, και κύρια από την κατώτερη όλων των περιστάσεων ευρωενωσιακή ηγεσία μας, καλούμαστε και πάλι, την Κυριακή, 9η. Ιούνη 2024, να αποφασίσουμε για το μέλλον μας. Μια προσεκτική και σε βάθος σύγκριση της σημερινής μας θέσης με τα οράματα των συνθηκών α. του Παρισιού το 1951 με την ίδρυση της ‘Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα’ (ΕΚΑΧ), που υπεγράφη στις 18 Απριλίου 1951 και β. της Ρώμης που υπεγράφη την 25 Μαρτίου το 1957, ως ‘Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα’ (ΕΟΚ) και ‘Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας’ (ΕΥΡΑΤΟΜ), από τις οποίες προήλθε η Ευρωπαϊκή Ένωση θα εντοπίσει τα λαθεμένα βήματα που κάναμε στην 73χρονη πορεία μας.

Αυτές οι συνθήκες θεμελιώθηκαν πάνω στην βούληση των Λαών της Ευρώπης, που έβγαιναν αποδεκατισμένοι από δυό καταστροφικούς ευρωπαϊκούς εμφύλιους που εξελίχθηκαν σε παγκόσμιους πολέμους, με όρους, που θα ξεπερνούσαν οριστικά και αμετάκλητα τις αντινομίες, αντιθέσεις και αντιφάσεις του ευρωπαϊκού καπιταλισμού και θα εγγυώνται:

1.              Οι εθνικισμοί μας χωρίζουν, ας μας ενώσει το Ευρωπαϊκό Πνεύμα, κληρονομιά του Ολυμπιακού Πνεύματος της αρχαίας Ελλάδας.

2.              Ποτέ πια πόλεμος.

3.              Ενωμένη, προοδευτική και ανεξάρτητη Ευρώπη.

4.              Στόχος μας ένας ειρηνικός και καλύτερος, για όλους τους λαούς του πλανήτη, κόσμος.

Όμως:

Η μεταπολεμική Ευρώπη όμως βρέθηκε δεμένη, ως λεία των νικητών του 2^ου Παγκόσμιου Πολέμου, η μισή στο άρμα του αγγλοαμερικανισμού από το οποίο δεν κατάφερε, παρά την βούληση των Λαών της Ευρώπης και των θεμελιωτών των παραπάνω συνθηκών, μέχρι σήμερα να απαγκιστρωθεί και η άλλη μισή στο άρμα της έτερης νικήτριας, της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, η οποία στις 26.12. 1991 κατέρρευσε, ως ‘υπαρκτός σοσιαλισμός’, με τα ελαφρά πηδηματάκια Περεστρόϊκα και Γκλάσνοστ του Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, ο οποίος αποφάσισε (ξαφνικά και μόνος;) οι δεκαπέντε χώρες της ΕΣΣΔ, να κάνουν  το άλμα προς τα πίσω, προς τον ‘υπαρκτό καπιταλισμό’ της αγοράς, αντί να κάνουν ένα βήμα προς τον σοσιαλισμό της άμεσης/αταξικής δημοκρατίας.

Η Β. Ήπειρος μέσα από βρετανικά έγγραφα

 

Βόρεια Ήπειρος, Κύπρος, θύματα γεωγραφίας και όχι μόνο…

Δύο χάρτες στα βρετανικά αρχεία για τη Βόρειο Ήπειρο.

Της Φανουλας Αργυρού

Το θέμα της Βορείου Ηπείρου καλύπτεται διαχρονικά και στο Βρετανικό Εθνικό Αρχείο, εφόσον το Λονδίνο ήταν βαθιά αναμεμειγμένο με την τύχη της…

Στο σημερινό μου άρθρο θα δώσω μια μικρή περιγραφή για το πώς έβλεπαν και χειρίστηκαν τις ελληνικές διεκδικήσεις για τη Βόρειο Ήπειρο στο βρετανικό Υπ. Εξωτερικών (Φόρεϊν Όφις). Και δηλώνω ότι αυτό δεν αποτελεί ειδική έρευνα για το θέμα, παρά μόνο μια μικρή αναφορά.

Μεταξύ των αποδεσμευμένων προ ετών εγγράφων επέλεξα δύο, τα οποία δίνουν την εικόνα μεταξύ 1946 και 1952.

Το πρώτο είναι Memorandum ημερομηνίας 9 Μαΐου 1949, το οποίο αναφέρει περιπτώσεις που αναβίωσαν οι ελληνικές διεκδικήσεις για τη Βόρειο Ήπειρο μετά τις 11 Μαρτίου 1946, όταν εκδόθηκε το F.O.R.D. Paper με τα «Ελληνο-Αλβανικά Σύνορα» (“The Greek-Albanian Frontier”). Συνοπτικά το έγγραφο αναφέρει:

Της ελληνικής αντιπροσωπίας το 1946 στη Διάσκεψη Ειρήνης, στο Παρίσι, ηγείτο ο Κωνσταντίνος Τσαλδάρης (Πρωθυπουργός) και περιελάμβανε και τους ηγέτες της αντιπολίτευσης. Συμφώνησαν όλοι σε μια εθνική εξωτερική πολιτική και στην άμεση ανάγκη να πιέσουν την Αλβανία να δώσει μέρος της Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα (Η αναφερόμενη περιοχή βρίσκεται στον συνημμένο χάρτη). Αποφάσισαν να θέσουν το ελληνικό αίτημα όταν θα συζητείτο η ιταλική συνθήκη για ειρήνη (η ιταλική αναγνώριση της

Απορρίπτουμε τα Φερμπότεν!

 

1. Η τριπλή απαγόρευση που επέβαλε η γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση μεταξύ άλλων στον Γιάνη Βαρουφάκη, επικεφαλής του κόμματος ΜέΡΑ25 και πρώην υπουργό της Ελλάδας, είναι πρωτοφανής και ταυτόχρονα δείχνει το πού οδηγούν την Ευρώπη οι ελίτ και οι πολιτικοί τους υπάλληλοι. Ο κακόηχος όρος Betätigungsverbot σημαίνει ότι απαγορεύεται στον Γ. Βαρουφάκη και σε όσους ακόμη πλήττονται από παρόμοιες απαγορεύσεις:

α) να επισκεφθούν τη Γερμανία,

β) να συμμετέχουν ακόμη και διαδικτυακά σε εκδηλώσεις,

γ) να δημοσιοποιούνται σε γερμανικά ΜΜΕ και κοινωνικά δίκτυα οποιεσδήποτε δηλώσεις τους.

2. Αιτία αυτών των (μεταπολεμικά δίχως προηγούμενο) Φερμπότεν δεν είναι κάποια έστω και φραστική «υποκίνηση» ή «εξύμνηση» ενεργειών που η γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση μπορεί να θεωρεί καταδικαστέες. Είναι απλά και μόνο η τοποθέτηση ενάντια στη γενοκτονία που λαμβάνει χώρα στην Κατεχόμενη Παλαιστίνη, και κάθε γενικότερη αντίθεση στην κλιμάκωση του πολέμου μέσα και κοντά στην Ευρώπη. Πρόκειται για ένα Φερμπότεν ακραία προκλητικό, για μια εικόνα από το μέλλον του νέου ολοκληρωτισμού που προετοιμάζει η ευρωκρατία. Ένα μέλλον δίωξης και φίμωσης όσων δεν ευθυγραμμίζονται πλήρως πίσω από το ΝΑΤΟ και τις επιλογές των ευρωπαϊκών ελίτ.

3. Δεν είναι τυχαίο ότι το κατάπτυστο Φερμπότεν εξαγγέλλεται στις παραμονές των πρώτων ευρωεκλογών που διεξάγονται ενώ: α) ένας πόλεμος μαίνεται σε ευρωπαϊκό έδαφος, β) μια γενοκτονία λαμβάνει χώρα στις παρυφές της, και γ) οι προβοκάτορες και εμπρηστές ισραηλινοί, με τις πλάτες φιλοπόλεμων κύκλων των ΗΠΑ και ευρωπαϊκών δυνάμεων, προσπαθούν να σύρουν μια ολόκληρη περιοχή σε γενικευμένη σύρραξη με άδηλη κατάληξη. Και μάλιστα το Φερμπότεν, το οποίο εντάσσεται σε μια πορεία φασιστικοποίησης της Ευρώπης, επιβάλλεται από υποτίθεται «προοδευτικές» δυνάμεις (Σοσιαλδημοκράτες, Πράσινοι κ.ά.) που σε αυτές τις ευρωεκλογές καλούν σε πανστρατιά εναντίον του χρήσιμου σε αυτές μπαμπούλα της Ακροδεξιάς!

4. Κάθε άνθρωπος καλής θέλησης οφείλει να καταδικάσει τα Φερμπότεν του φασίζοντος «κέντρου», και να αντιταχθεί έμπρακτα σε αυτά. Κάθε άνθρωπος καλής θέλησης πρέπει να σταθεί απέναντι στο ντύσιμο της Ευρώπης στο χακί, στη φίμωση όποιου έχει άποψη διαφορετική από αυτήν των ελίτ, στο τσαλαπάτημα ακόμη και των βασικών δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται από τις ευρωπαϊκές και διεθνείς Συμβάσεις και από τα εθνικά Συντάγματα. Τέλος, κάθε άνθρωπος καλής θέλησης, κάθε συλλογικότητα και κίνημα που επιδιώκει Ειρήνη και Δημοκρατία στην Ευρώπη, δικαιούται και οφείλει να αντιστέκεται στους προβοκάτορες και εμπρηστές του πολέμου και στην ασπόνδυλη και ακραία αυταρχική πολιτική τάξη που τους κάνει πλάτες.

Αθήνα, 14/4/2024

Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας

 

 

 

 

 

 

 

Αναβίωση τού Δόγματος τού Ενιαίου Αμυντικού Χώρου

 

τού Φοίβου Κλόκκαρη*

Ηημικατεχόμενη Κύπρος για να έχει αξιόπιστη αποτρεπτική ικανότητα έναντι της Τουρκικής επιθετικότητας που συνεχίζεται, είναι απαραίτητο να συνάψειαμυντική συμμαχία με τηνΕλλάδα, με την οποία έχει κοινάσυμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο(ΑΜ) και αντιμετωπίζουν κοινό εχθρό,την Τουρκία.

 

Το δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου( ΔΕΑΧ) Κύπρου-Ελλάδας, υιοθετήθηκε το 1993 και λειτούργησε μέχρι το 2000.Ήταν μία στοιχειώδης μορφή αμυντικής συνεργασίας/ συμμαχίας, η οποία παρά τα κενά και τις ελλείψεις της,  συνέβαλε σε ένα βαθμό στην ανάσχεση των επιδιώξεων τής Τουρκίας να αποκτήσει κυρίαρχο ρόλο στην ΑΜ.Η εφαρμογή τού ΔΕΑΧ είχε πολλαπλά οφέλη για το ηθικό τού Ελληνισμού τής  Κύπρου και για την ενίσχυση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων των ενόπλων δυνάμεων (ΕΔ) τής Ελλάδας (ΣΞ, ΠΝ, ΠΑ) και της εθνικής Φρουράς (ΕΦ) τής Κύπρου, η οποία διαθέτει στοιχειώδεις αεροναυτικές δυνάμεις και έχει εκτεταμένο θαλάσσιο και εναέριο χώρο .Στα πλαίσια τούΔΕΑΧ κατασκευάστηκαν στην Κύπρο υποδομές, για την υποστήριξη αεροναυτικών δυνάμεων τής Ελλάδας (αεροπορική βάση «Ανδρέας Παπανδρέου» στη Πάφο, ναυτική βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» στο Ζύγι).

Από την εφαρμογή τού ΔΕΑΧ αποκτήθηκαν χρήσιμες εμπειρίες από το στρατιωτικό προσωπικό.

Αρχιεπίσκοπος προς Αθήνα: «Δεν είμαστε ξένοι και πάροικοι»

 

Από τον Σερ Χιου Φουτ, 1958 - στον Έλληνα Πρέσβη, 2024

Στις 11 Σεπτεμβρίου 1958, αντιγράφοντας τον βρετανικό Τύπο, οι κυπριακές εφημερίδες έγραψαν ότι ο τότε τελευταίως και διχοτόμος κυβερνήτης της αποικίας Κύπρου, Σερ Χιου Φουτ, είχε λάβει οδηγίες από τη βρετανική κυβέρνηση να προχωρήσει με την υλοποίηση του συνεταιρικού σχεδίου (Μακμίλαν). Το οποίο, όμως, όπως μας αποκάλυψαν τα βρετανικά έγγραφα χρόνια αργότερα, ήταν ΔΙΚΟ του σχέδιο (Σερ Χιου Φουτ), που είχε εισηγηθεί στο Λονδίνο από τον Ιανουάριο του1958…

Ο Σερ Χιου Φουτ, λοιπόν, είχε πάρει οδηγίες «να χρησιμοποιήσει όλα τα δυνατά μέσα να συντρίψει την ελληνική αντίσταση σ’ αυτό. Και πως θα επιτρεπόταν στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο να επιστρέψει στο νησί, εάν και όταν θα εθεωρείτο ότι η παρουσία του θα βόλευε τους στόχους της βρετανικής πολιτικής».

Γιατί θυμήθηκα την πιο πάνω εντολή του Λονδίνου προς Σερ Χιου Φουτ; Αβίαστα, δυστυχώς, μου την έφεραν στον νου, οι πράξεις, τα λόγια, οι «πολιτικές» των «ήρεμων νερών» της σημερινής ελληνικής Κυβέρνησης Κ. Μητσοτάκη με τους «καλούς της γείτονες» τους Τούρκους, και οι ανεπίτρεπτες επεμβάσεις της μέσω του νυν Έλληνα πρέσβη στη Λευκωσία.

Η ελληνική Κυβέρνηση δεν απάντησε στην επιστολή του Αρχιεπισκόπου

1) ΕΣΤΙΑ (Αθηνών), 20.3.2024: Η Αθήνα δεν απάντησε στην επιστολή του Αρχιεπισκόπου Γεώργιου αναφορικά με επικείμενες εκδηλώσεις για τα 50χρονα της μαύρης επετείου της εισβολής.

«Μιλώντας στο Μεσημέρι και Κάτι» (Sigma), ο Μανώλης Κοττάκης,

Μην υποτιμάτε τον Ερντογάν! Μην ωραιοποιείτε τον Ιμάμογλου, τον δήθεν «Κλίντον» της Τουρκίας

 

του Σάββα Ιακωβίδη

Το κόμμα Κιλιτσντάρογλου-Ιμάμογλου πλειοδοτεί εξίσου με τον Ερντογάν στον τουρκικό εθνικισμό και σε απειλές και διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδος και της Κύπρου. Καμία ουσιαστική διαφορά στην εξωτερική πολιτική του από τον σουλτάνο, απλώς διεκδικείται και υποστηρίζεται σε διαφορετικούς τόνους αλλά με ίδιες στοχεύσεις. Συνεπώς, Αθήνα και Λευκωσία να μη υποτιμούν τον σουλτάνο αλλ’ ούτε να ωραιοποιούν τον Ιμάμογλου, τον δήθεν «Μπιλ Κλίντον από την Τραπεζούντα... χωρίς την απιστία»

Στην Αθήνα και στη Λευκωσία, κάποιοι πιστεύουν αφελώς ότι ο Εκρέμ Ιμάμογλου, νεοεκλεγείς δήμαρχος, ξανά, της Κωνσταντινουπόλεως, θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Τουρκίας. Και προσδοκούν σε καλύτερες σχέσεις. Το αποτέλεσμα των εκλογών της περ. Κυριακής δικαιώνει τον υποψήφιο της αντιπολίτευσης, αφού για τρίτη φορά νικά τον Ερντογάν στον πιο σημαντικό Δήμο της χώρας. Η αντιπολίτευση κέρδισε και τους Δήμους της Σμύρνης και της Άγκυρας. Η νίκη της στέλνει ηχηρό μήνυμα στον σουλτάνο ότι δεν είναι ανίκητος, παρά τη διαφθορά, τον έλεγχο της κρατικής μηχανής και των περισσότερων ΜΜΕ. Μετά από 20 χρόνια στην εξουσία, και με αφορμή πρόσφατη δήλωσή του, φαίνεται πως άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την αποχώρηση του Ερντογάν. Όμως έχει στη διάθεσή του ακόμα τέσσερα χρόνια μέχρι τις Προεδρικές του 2028.

Μέχρι τότε, πολλά μπορεί να συμβούν ή να συμβάλει ώστε να συμβούν είτε να διεκδικήσει ξανά την προεδρία είτε να προετοιμάσει τον διάδοχό του. Ο Ερντογάν επέβαλε έναν αυταρχικό τουρκικό ισλαμο-φασισμό, αφού επιδέξια και μεθοδικά εκπαραθύρωσε τους Κεμαλιστές. Για πολλά χρόνια εξαπάτησε και τους Δυτικούς και τους αφελείς στην Αθήνα και στη Λευκωσία ότι, τάχα, είναι ένας εκσυγχρονιστής light ισλαμιστής με ευρωπαϊκούς προσανατολισμούς. Δεν ξεχνάμε τις διθυραμβικές δηλώσεις του τέως Κύπριου Προέδρου, Ν. Αναστασιάδη, που αναφερόταν σε έναν «σύγχρονο ηγέτη που ήθελε λύση του Κυπριακού». Μόνο που ούτε εκείνος ούτε οι ανιστόρητοι των Αθηνών και της Λευκωσίας κατάλαβαν τι είδους λύση επιδιώκει και τι ηγέτης είναι.

Η νέα παγκόσμια γεωπολιτική αρχιτεκτονική εγκυμονεί ανυπολόγιστους κινδύνους

 

Η: Εφημερίδα των Συντακτών 30.3.2024

του Κώστα Ήσυχου*

Η επίμονη προσπάθεια του ΝΑΤΟ, υπό τη γενική επιτήρηση της Ουάσινγκτον, στη μεθοδική στρατιωτική περικύκλωση της ρωσικής ομοσπονδίας (στρατιωτικές βάσεις προηγμένων επιθετικών όπλων, εργαστήρια βιολογικού και χημικού πολέμου από τη Σκανδιναβία, Σουηδία και Φινλανδία νέα μέλη, Ανατολική Ευρώπη, Μαύρη θάλασσα και Ευρασία) συνεχίζεται με αμείωτη ένταση

---

 

Το τεταμένο, εξαιρετικά επικίνδυνο ξεκίνημα από τις αρχές του 2024 με τον πολλαπλασιασμό των περιφερειακών πολεμικών συγκρούσεων ανά την υφήλιο φαίνεται σαν μια απελπισμένη προειδοποίηση προς την ανθρωπότητα για το τι μας επιφυλάσσει το άμεσο, μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο μέλλον. Η κρίση συνοδεύεται από πολυδιάστατη φτώχεια στις πέντε ηπείρους (ενεργειακή, διατροφική, παρεχόμενες δημόσιες υπηρεσίες, κυρίως υγεία και παιδεία, πολιτισμός, οικονομική ύφεση, οικολογική καταστροφή κ.λπ.). Η νατοϊκή σύγκρουση με τη Ρωσία στην Ουκρανία λαμβάνει διαστάσεις γενίκευσης των συγκρούσεων στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

Η Ρωσία, μετά τις προεδρικές εκλογές με την επανεκλογή του Βλαντίμιρ Πούτιν και τη βάρβαρη τρομοκρατική επίθεση σε συναυλιακό χώρο στη Μόσχα με εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες, εισέρχεται σε ένα νέο στάδιο υβριδικών πολέμων από τη Δύση σε βάρος της. Η στρατιωτικοποίηση των οικονομιών σε παγκόσμια κλίμακα είναι πρωτοφανής.

Τη στιγμή που καταρρέει η ευρωατλαντική αφήγηση της στρατιωτικής ήττας της Ρωσίας στην Ουκρανία, η εκμίσθωση μισθοφόρων-τρομοκρατών από πανίσχυρα διεθνή κέντρα που έχουν τεράστια εμπειρία στον ανορθόδοξο υβριδικό πόλεμο και την τρομοκρατία με απτά αποτελέσματα που ευνόησαν τη Δύση πολλαπλώς (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη, Συρία), ευνοεί την παγκόσμια αστάθεια.

Η στρατηγική αυτή αποτελεί μια επιλογή που θέλει να εμφανίσει τη Ρωσία στα μάτια του κόσμου ως μια χώρα που χάνει την ικανότητα να προστατεύσει τους πολίτες της (failed state). Η πρώτη και πιο σημαντική τρομοκρατική επίθεση υπήρξε η ανατίναξη του Nord Stream. Το αιώνιο ερώτημα «ποιος επωφελείται από αυτή την ενέργεια» έχει απαντηθεί χωρίς περιστροφές .

«Προϊστορία, Ιστορία, αρχαιολογικά μνημεία, γλώσσα, ήθη, έθιμα βροντοφωνούν ότι η Κύπρος είναι ελληνική»

 

του Σάββα Ιακωβίδη

Ποια ήταν η βροντερή, αενάως θαλερή και ηχηρή αξίωση των πατεράδων και των παππούδων μας και όλων των προγόνων μας, Αχαιών και Αρκάδων; Η Ένωση της Κύπρου με τον μητρικόν κορμόν ως αυτονόητη και φυσική εθνική κατάληξη, που επισφραγίστηκε διά των πόθων, των αιμάτων και των θυσιών στρατιών ηρώων. Αύριο, ο κυπριακός Ελληνισμός τιμά την επέτειο του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ και θυμάται έντονα και φορτισμένα όλους τους ωραίους νέους που θυσιάστηκαν για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα μας

Τον Δεκέμβριο του 1954, το γνωστό λογοτεχνικό περιοδικό «Νέα Εστία» είχε αφιερώσει το χριστουγεννιάτικο τεύχος του, αρ. 659, στην Κύπρο. Το ανακάλυψα τον Δεκέμβριο του 1998, στο βιβλιοπωλείο της «Εστίας», όταν είχα μεταβεί στην Αθήνα για να επισκεφθώ τον πρωτότοκο γιο μου που σπούδαζε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Όπως κοίταζα στα ράφια βιβλίων για τα Eλληνοτουρκικά, αίφνης το μάτι μου έπεσε σε έναν κιτρινισμένο τόμο. Ήταν το μοναδικό αντίτυπο της «Νέας Εστίας», του Δεκεμβρίου 1954, ολόκληρο αφιερωμένο στην Κύπρο. Υπήρχε σοβαρότατος λόγος: Με την υποστήριξη της Ελλάδος, που μόλις είχεν εξέλθει αιμάσσουσα από εννιά χρόνια πολέμου και εμφύλιου σπαραγμού, η Εθναρχία της Κύπρου είχε προσφύγει στον ΟΗΕ με αίτημα την αυτοδιάθεση του κυπριακού λαού και με διαιώνιο πόθο και στόχο, την Ένωση με τη Μάνα Ελλάδα.

Στο ειδικό αφιέρωμα της «Νέας Εστίας», τέσσερεις μόλις μήνες πριν από την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, συνεργάστηκαν Πρυτάνεις ελληνικών Πανεπιστημίων, ακαδημαϊκοί, διακεκριμένοι καθηγητές, λογοτέχνες, ποιητές, της Ελλάδος και της Κύπρου. Στο τεύχος δημοσιεύτηκαν χαιρετισμοί του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και του Σάββα Λοϊζίδη, μέλους της κυπριακής αντιπροσωπίας στον ΟΗΕ. Σε προλογικό σημείωμά του, ο διευθυντής της «Νέας Εστίας», Πέτρος Χάρης, έγραψε: «Το τεύχος τούτο, που πριν από κάθετι άλλο είναι ένας χαιρετισμός από τους εδώ Έλληνες στους εκεί Έλληνες, κ’ ένας όρκος από την μιαν ελληνική έπαλξη στην άλλη ελληνική έπαλξη σε ώρα μάχης (…).