του Στέφανου Σταμέλλου
Η πόλη, η Λαμία, είναι αυτή που βρίσκεται ήδη εδώ, αυτή που
κατοικούμε, την περπατάμε κάθε μέρα. Σε άλλους αρέσει και σε άλλους όχι.
Αν δεν μας αρέσει - είναι μαρτύριο να μη σ΄αρέσει η πόλη σου ! - δύο τρόποι υπάρχουν για να γλιτώσουμε από αυτό το
«μαρτύριο» : Ο
πρώτος είναι εύκολος και είναι αυτός που φαίνεται ότι ακολουθούν όσοι
στηρίζουν και σιγοντάρουν την πλειοψηφία των δημοτικών αρχών όλα χρόνια τώρα:
Λένε «δε βαριέσαι», τη δέχονται όπως είναι και κάνουν πως δεν βλέπουν τα κακώς
κείμενα. Και ο χορός καλά κρατεί αρκεί να βολευόμαστε.
Ο δεύτερος είναι δύσκολος και απαιτεί συνεχή επαγρύπνηση, γνώση και
προσπάθεια:
Να ψάχνεις το ποιο και το γιατί μέσα στην πόλη αξίζει να ασχοληθείς
και να το στηρίξεις ή να το αλλάξεις. Να συλλογικοποιείσαι, να καταθέτεις
προτάσεις, να προσπαθείς να τις κάνεις γνωστές, να συγκρούεσαι και να επιμένεις
μέχρι να ωριμάσει η υλοποίηση τους.
Για πολλούς από μας δεν είναι
αυτή η Λαμία που ονειρευόμαστε. Κανείς δεν μπορεί να νιώθει άνετα σε μια τέτοια
πόλη. Το ζήτημα τότε είναι να την αλλάξουμε! Και δεν θα την
αλλάξουν τα πρόσωπα του κομματικού συστήματος που νομίζουν ότι δικαιούνται θέση
στην αυτοδιοίκηση, όταν δεν έχουν τι άλλο να κάνουν. Ούτε τα πρόσωπα που
επιστρέφουν από το παρελθόν για να εντείνουν τους ανταγωνισμούς και τους
αδιέξοδους παραγοντισμούς. Και οι μεν και οι δε εμφανίζονται ως σωτήρες,
χωρίς καμιά υστεροβουλία, παρά μόνο θυσίες, θυσίες, θυσίες.
Η αυτοδιοίκηση δεν είναι
παραπαίδι της πολιτικής. Είναι μεράκι, είναι ένας ξεχωριστός τρόπος σκέψης και
προσωπικής αντίληψης για τα κοινά και τη δημοκρατία. Τα άλλα είναι
βλαχοδημαρχισμός και παρακμή.
Και προπαντός είναι λαϊκός
θεσμός που προϋποθέτει ενεργούς και υπεύθυνους πολίτες, με συμμετοχή και
δράση. Σε διαφορετική περίπτωση δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα να
αλλάξει.
Λαμία, Σεπτέμβρης
2018
Στέφανος Σταμέλλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου