ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗΣ (1935-2009)
Στη δεκαετία του 80, όταν ακόμη κυριαρχούσε η χρησιμοθηρική λογική και η προχειρότητα στη δόμηση , όταν οικιστικοί και πάσης φύσεως αχταρμάδες ορθώνονταν στον δημόσιο χώρο κάνοντας τον Γιάννη Τσαρούχη να υποστηρίζει ότι «η ασχήμια της Αττικής είναι λαϊκό αίτημα», το ΑΝΤΙ του Χρήστου Παπουτσάκη πρωτοστατούσε στην εισαγωγή της λέξης ΚΙΤΣ στον ελληνικό λόγο. Και με αυτή την εισαγωγή μας επέτρεπε να δηλώνουμε λιτά μια ασυνάρτητη και ατσούμπαλη πραγματικότητα, που πρόσβαλε τα αισθητικά μας αιτήματα. .
Το ΚΙΤΣ και η ενασχόληση του ΑΝΤΙ με αυτό ήταν μια αναμφίβολη πρωτιά του «χώρου» , που εμψύχωνε η δράση του Παπουτσάκη. Βεβαίως δεν οδήγησε στην τελική «εκκαθάριση» , πλην όμως άνοιξε σε κάποιους από μας τους ορίζοντες για να δούμε τις άλλες παραλλαγές της έννοιας : Πλουτοκρατικό κιτς, ρεμπετοκιτς, κιτς μεταμοντέρνο ή Κολωνακίου, τελευταίον δε και ουδόλως αμελητέο το techno-κιτς, με χαρακτηριστική περίπτωση την χωροθέτηση τερατωδών ανεμογεννητριών πάνω σε δασωμένες βουνοκορφές.
Η μαραθώνια πορεία του Χρήστου Παπουτσάκη και των συντρόφων του είχε πολλές πρωτιές. Εδώ ας σημειωθεί αυτή που συνδέθηκε με την ανάπλαση του Ελαιώνα – θυμάμαι καλά μια καλοκαιρινή εκδήλωση του 1988 με αφόρητη ζέστη σε ένα πασπαλισμένο από σκόνη χώρο , και μάλιστα με την παρουσία του τότε ΥΠΕΧΩΔΕ Βαγγέλη Κουλουμπή. Το ΑΝΤΙ και ο εμψυχωτής του δεν είχαν αυτό που περισσεύει σήμερα, δηλαδή ένα πνεύμα ημετεροκρατικό και φοβισμένο μπροστά στον αντίλογο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου