ΜΗΠΩΣ ΠΕΡΝΟΥΣΑΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΠΕΡΝΟΥΣΑΜΕ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ;

Διάλεξα αυτή την παράδοξη φράση σαν τίτλο, διότι δια μέσου της παραδοξότητάς της μπορεί να εμβάλλει σε σκέψεις. Διότι μπορεί να προκαλέσει έναν αναστοχασμό δραστηριοτήτων του παρελθόντος, που είχαν ποιότητα, που αγαπήθηκαν αλλά που όμως εξώσθηκαν από την οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα μέσα από διάφορες διαδικασίες. Μια από αυτές τις διαδικασίες ήταν και η «εκσυγχρονιστική» : Ήταν αυτή που συνδεόταν με κάθε νεωτερίζουσα μορφή και με ο,τιδήποτε γιαλιστερό, που έτρεφε μια ενστικτώδη και συχνότατα ιδιοτελή απέχθεια απέναντι σε κάθε τι δόκιμο - όπως ήταν η κοπριά για τα χωράφια, η χρησιμοποίηση των μεγάλων ζώων έλξης σε κάποιες μεταφορές, η ρετσίνα, το κοκορέτσι, τα ιστιοφόρα, τα μακρόβια ηλεκτρικά ψυγεία, τα χιλιοεπιδιορθωμένα αυτοκίνητα. Σε αντίθεση με ορισμένες απόψεις για τη σχέση οικολογίας και εκσυγχρονισμού, είναι βέβαιο ότι ο δεύτερος ήλθε σε αντιπαράθεση με το γενετικό πρόγραμμα της πρώτης:Γ ιατί η οικολογία ήταν ουσιαστικά ένα ιδεολογικό κληροδότημα της παραδοσιακής κοινωνικής οικονομίας , η οποία υποστήριζε τη μακροβιότητα, την ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση των υλικών μέσων παραγωγής. Επιτρέποντας έτσι την καλύτερη χρήση των φυσικών πόρων και την «εξοικονόμηση» φύσης.

Στη δεκαετία του 80 και του 90 η κριτική οικολογία των δυτικών χωρών έκανε αναφορές στην “adapted technology” – την «προσαρμοσμένη τεχνολογία» - που έπρεπε και μπορούσε να είναι ένα κοκτέϊλ παλαιότερων και νεώτερων παραγωγικών μέσων. Και αυτός ο λόγος ορθωνόταν – ομολογουμένως με μικρό αποτέλεσμα - ενάντια στην νεωτερίζουσα ψύχωση, στην συμπλεγματική αποθέωση του καινούριου, στην εύκολη απαξίωση του κατακτημένου πλούτου : Είτε αυτός είχε υλική μορφή, είτε είχε τη μορφή των ιδεών και της τεχνογνωσίας.....

ΑΝΑΤΟΜΙΑ, ΟΧΙ ΝΕΚΡΟΦΙΛΙΑ
Προλαβαίνω τις πιθανές ενστάσεις : Όχι, όλα αυτά δεν στοχεύουν στην υποστήριξη κάποιας νοσταλγίας. Δεν είναι μια αποθέωση του παρωχημένου και τετελεσμένου- απλά και μόνο γιατί αυτό είναι απολιθωμένο στην ιστορική μνήμη.. Δεν είναι μια μορφή νεκροφιλίας. Είναι μια επαναπροσέγγιση του παρελθόντος κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού, με στόχο την άντληση συμπερασμάτων και εργαλείων ζωής.
Στη δεκαετία του 1960, στα τμήματα των Οικονομικών Επιστημών, μιλούσαν για τις καταναλισκόμενες πρωτεϊνες κατά κεφαλήν, για τον δείκτη ιδιοκτησίας ΙΧ ανά 100 κατοίκους, για την αγοραστική δύναμη και τον βαθμό πρόσδεσης της οικογενειακής οικονομίας στους μηχανισμούς της αγοράς.. Θεωρούσαν όλα αυτά ως αναπτυξιακούς δείκτες, κι ακόμη ως δηλώσεις και εμπραγματώσεις της ευημερίας. Ουσιαστικά κυριαρχούσε η λογική της «περισσοτερότητας» - θα έλεγα χρησιμοποιώντας μια λέξη που επινόησε ή τουλάχιστον χρησιμοποίησε ο Αντρέ Γκορζ - και μάλιστα μια λογική που ουδόλως έθετε το πρόβλημα των «αρίστων μεγεθών», δεδομένου ότι στα μιαλά της εποχής το «περισσότερο» ήταν άρρηκτα δεμένο με το «καλύτερο». Η αύξηση της κατανάλωσης κρέατος και η ανατροπή της παραδοσιακής ελληνικής δίαιτας – στην οποία το κρέας είχε θέση κυριακές και εορτές – αποτελούσε ένα από τα κριτήρια προόδου και ανάπτυξης, ανεξάρτητα από τη δράση της χοληστερίνης, ανεξάρτητα από τις όποιες παρενέργειες της νέας διατροφής στην υγεία και στην ποιότητα ζωής.. Η ελληνική κοινωνία περιόριζε το αυτοσχέδιο κολατσιό στην ύπαιθρο για να ανακαλύψει την εξοχική ταβέρνα και τη μπριζολοκρατία, ενώ παράλληλα άρχισε να προσλαμβάνει την απόλυτη και ποσοστιαία αύξηση του αριθμού των ΙΧ ως «ποιότητα ζωής», παραγνωρίζοντας τη συγκοινωνιακή δυσλειτουργία που έκανε όλο και πιο έντονη την εμφάνισή της. Μια ακόμη πτυχή της όλης αυτής εξέλιξης, αφορούσε την πρόσδεση της οικογενειακής οικονομίας με την αγορά : Στα χωριά αλλά και στα αστικά περίχωρα, ανθούσε η αυτοκατανάλωση κηπευτικών και ζωϊκών προϊόντων, όπως επίσης οι ανταλλαγές προϊόντων και εξυπηρετήσεων μεταξύ των νοικοκυριών. Στα πιο πολλά χωριά, η ύπαρξη μανάβη ήταν αδιανόητη ! Το σύνολο αυτής της αυτοκαταναλισκόμενης και «αλληλέγγυας παραγωγής» προϊόντων και υπηρεσιών , δεν εγγραφόταν στους λογαριασμούς του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος(ΑΕΠ), πλην όμως δεν έπαυε να συνιστά βασικό στοιχείο του εισοδήματος και της ποιότητας ζωής...Οι οικονομολόγοι ομολογούσαν από τότε ότι πολλές από τις τριτοκοσμικές χώρες είχαν ουσιαστικά μεγαλύτερο εισόδημα από το αναφερόμενο στις στατιστικές, διότι το αυτοκαταναλισόμενο και μη διερχόμενο από την αγορά τμήμα του εισοδήματος δεν φαινόταν...
Η ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ
Σε κάποιο σημείο του «Κεφαλαίου», ο Μαρξ παρέθετε ένα γνωμικό της εποχής του, σύμφωνα με το οποίο «φτωχές χώρες είναι εκείνες όπου οι φτωχοί περνούν καλά». Και ο Γεώργιος Παπανδρέου ο πρεσβύτερος, σε ένα διαξιφισμό με τους ισχυρισμούς του Κωνσταντίνου Καραμανλή του πρεσβύτερου περί οικονομικής ευημερίας, έλεγε ότι στην Ελλάδα «ευημερούν οι αριθμοί».....Οι «γνωμοδοτήσεις » αυτές θα μπορούσαν να αποτελέσουν ερεθίσματα για μια ολιστική προσέγγιση της οικονομίας. Για να κατανοήσουμε το νόημα του «αναπτυξιακού αιτήματος» που προβάλλεται από κύκλους της άρχουσας τάξης και υιοθετείται από κάποια ΜΜΕ – ως αίτημα που συνεπάγεται όχι μόνο εισοδηματικές αναδιανομές αλλά και καταβύθιση της ποιότητας ζωής μεγάλων ομάδων του πληθυσμού. Για να ξαναθυμηθούμε ότι κάποιες χώρες χαμηλού εισοδήματος και μικρού σχετικά εύρους της αγοράς, που δεν υπέφεραν από βασικές ελλείψεις αγαθών και υπηρεσιών, είχαν ως κύτταρα οικογενειακές οικονομίες παραγωγικές και αλληλέγγυες, με εργαζόμενους πολυαπασχολούμενους, πολυσχιδείς και ευρηματικούς, συμφιλιωμένους σε μεγάλο βαθμό με τα εργασιακά τους καθήκοντα. Με κοινωνικά υποσύνολα (χωριά, κωμοπόλεις) ικανά να προσφέρουν δωρεάν υπηρεσίες πρόνοιας. Και φυσικά για να λάβουμε υπόψη ότι η διάδοχη κατάσταση του «εκσυγχρονισμού» έφερε περισσότερες κατά κεφαλήν πρωτεϊνες, μεγαλύτερη κινητικότητα στον αστικό ιστό και στην ύπαιθρο, μεγαλύτερη σχέση με την αγορά και την εξειδίκευση, αλλά προκάλεσε ρύπανση, έκρηξη προβλημάτων υγείας, ένταση άγχους και ανασφάλειας, ανταγωνιστικές ψυχώσεις , περισσότερη μοναξιά και αποξένωση των ανθρώπων – έως την απόλυτη κατάλυση των συλλογικοτήτων και την εμφάνιση φαινομένων «μοναχικού πλήθους». Οι παλιές αυθόρμητες υπηρεσίες πρόνοιας – φύλαξη παιδιών ή ηλικιωμένων από γείτονες, συγγενείς κλπ. – υπεισήλθαν πλέον στο ΑΕΠ ως εισοδήματα οικιακών βοηθών ή «αποκλειστικών νοσοκόμων» , παίρνοντας τα χαρακτηριστικά ενός νέου «πλούτου» . Ομως αυτός ο νέος πλούτος ήταν σικέ γιατί είχε προϋπάρξει – κάποτε μάλιστα σε πιο επιτυχείς μορφές...
Ο κυρίαρχος οικονομιστικός λόγος διαφήμισε επί δεκαετίες την υπεροχή ενός συστήματος ακραίας εξειδίκευσης, στα πλαίσια της εθνικής και μετέπειτα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Όμως οι «μονοκαλλιέργειες» ως τελική κατάληξη αυτού του συστήματος, είχαν δυσάρεστα αποτελέσματα. Στην Ελλάδα η τουριστική μονοκαλλιέγεια εκτεταμένων περιοχών αποσάθρωσε ιδιαίτερα τον πρωτογενή τομέα και ακύρωσε τις όποιες παραγωγικές εφεδρείες της χώρας. Το αποτέλεσμα εισπράχθηκε και εξακολουθεί να εισπράττεται στις συνθήκες της παρούσας κρίσης, με την απουσία γηγενών προϊόντων σε πολλούς τομείς.
Η αποξένωση των πολιτών από τον υπαίθριο χώρο και τη φύση στις συνθήκες της έντονης αστικοποίησης, δημιούργησε την ανάγκη της εξοχικής κατοικίας και επανακαθόρισε τη διαχείριση του ελεύθερου χρόνου . Η εξοχική κατοικία καταβρόχθισε ποταμούς ενέργειας και ανθρώπινης δραστηριότητας, ενώ από την άλλη πλευρά προκάλεσε τη νόθευση και απαρτίωση της εξοχής. Η σπατάλη πόρων, ο προσανατολισμός των παραγωγικών δυνάμεων σε έργα πολυτελείας, αρθρώθηκε με ένα μοντέλο ιδιωτικοποίησης και υποβάθμισης της υπαίθρου...Αποτέλεσμα ήταν μια διάχυτη αναπόληση της παλιάς –καλής ελληνικής φύσης, μια ατέλειωτη σειρά μνημοσύνων για όσα στοιχεία του περιβάλλοντος απεμπολήθηκαν στη διάρκεια της αναπτυξιακής διαδικασίας...
ΕΚΛΕΚΤΙΚΙΣΜΟΣ ; KAI ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ;
Και τώρα τι γίνεται; Μπορούμε να γυρίσουμε πίσω, μπορούμε να προκρίνουμε και να αναβιώσουμε ορισμένες παραγωγικές, καταναλωτικές, κοινωνικές και νοητικές καταστάσεις ; Ή μήπως είμαστε δέσμιοι ενός συστημικού πλέγματος, όπου η παρουσία κάποιων συνθηκών συνεπιφέρει και τις υπόλοιπες; Μήπως είναι αδύνατος ένας οικονομικός και κοινωνικός «εκλεκτικισμός»;
Στον οπτικό ορίζοντα του παρόντος, οι αναβιώσεις φαίνονται από δύσκολες έως απίθανες. Όμως τοποθετώντας έναν άλλο ιστορικό ορίζοντα μπροστά μας και ανατρέχοντας σε προγενέστερα «αδύνατα» που έγιναν «δυνατά», μπορούμε να συνηγορήσουμε κι εμείς με την ουτοπία : Να αναζητήσουμε ένα νέο «μοντάζ» δράσεων, με δόσεις παρελθόντος και μέλλοντος Με μια οικονομία πιο στοχαστική και αλληλέγγυα, λιγότερο υποταγμένη στην εξειδίκευση, ικανή να διατηρεί παραγωγικές εφεδρείες και να «αυτασφαλίζεται» απέναντι στις διακυμάνσεις της συγκυρίας. Ικανή να συνεκτιμά ποσοτικά και ποιοτικά στοιχεία, απελευθερωμένη από την ψύχωση των αριθμών και των μεγα-επιτευγμάτων. Που θα μπορεί όχι μόνο να «μεταβαίνει» αλλά και να «επιστρέφει» – χωρίς νεωτεριστικά και «προοδευτικά» συμπλέγματα - σε ό,τι συνιστά ποιότητα ζωής.......
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΧΙΖΑΣ

*Το(άγνωστης προέλευσης) γνωμικό «Μήπως περνούσαμε καλύτερα τότε που περνούσαμε χειρότερα;», αναφέρεται από τον Δημήτρη Γκιώνη στο άρθρο του «Η δεκαετία του 50. Η ευκαιρία που χάθηκε», περιοδικό «ΛΕΞΗ», Νοέμβριος 2001

ΚΑΥΣΗ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ

Να μια λύση χειρότερη από το ίδιο το πρόβλημα : Είναι η καύση των απορριμμάτων στην Κρήτη, που έχει δρομολογηθεί σύμφωνα με τις πληροφορίες του «Παγκρήτιου Δικτύου Οικολογικών Οργανώσεων(ΟΙΚΟΚΡΗΤΗ)» Στις 18 Ιουνίου θα συνεδριάσει το Περιφερειακό Συμβούλιο στο Ρέθυμνο με σκοπό να αποφασίσει την τροποποίηση του Περιφερειακού Σχεδιασμού για τα απορρίμματα με βάση την «τεχνοοικονομική μελέτη σκοπιμότητας και βιωσιμότητας δημιουργίας κεντρικής μονάδας επεξεργασίας στερεών αποβλήτων Περιφέρειας Κρήτης» που έχει παραλάβει ο Ενιαίος Σύνδεσμος Διαχείρισης Απορριμμάτων Κρήτης (ΕΣΔΑΚ).

Οι ΟΙΚΟκρητικοί είναι εξαιρετικά ανήσυχοι για αυτές τις εξελίξεις, διότι όλα γίνονται εν κρυπτώ χωρίς να έχουν οι πολίτες τη δυνατότητα να πληροφορηθούν το περιεχόμενο της μελέτης και τις προθέσεις του ΕΣΔΑΚ και της Περιφέρειας.
Υπογραμμίζει το ΟΙΚΟΚΡΗΤΗ:
«Κεντρική μονάδα επεξεργασίας» δε μπορεί παρά να σημαίνει εργοστάσιο καύσης των απορριμμάτων. Το Δίκτυο των Περιβαλλοντικών Οργανώσεων της Κρήτης και άλλοι φορείς έχουν επανειλημμένα απορρίψει κατηγορηματικά ως επικίνδυνη και πανάκριβη τη θερμική επεξεργασία απορριμμάτων (καύση, πυρόλυση, αεριοποίηση) διότι, εκτός των άλλων, δημιουργεί σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα όπως εκπομπές επικίνδυνων αερίων (διοξινών) και παραγωγή τοξικής στάχτης, έχει πολύ υψηλό κόστος και ελάχιστες θέσεις εργασίας σε σύγκριση με την εναλλακτική διαχείριση των απορριμμάτων, απαιτεί την κατασκευή ενός τεράστιου εργοστάσιου για όλο το νησί που είναι αδύνατο να χωροθετηθεί σωστά και δεσμεύει όλους τους Δήμους να παρέχουν τεράστιες ποσότητες απορριμμάτων για να λειτουργήσει και έτσι ακυρώνεται κάθε προσπάθεια για αύξηση του ποσοστού της ανακύκλωσης".
Και ζητά από το Γενικό Γραμματέα της Περιφέρειας Κρήτης και τον Πρόεδρο του ΕΣΔΑΚ πριν προχωρήσουν σε οποιαδήποτε απόφαση να ενημερώσουν για το περιεχόμενο της εν λόγω τεχνοοικονομικής μελέτης και για τις προθέσεις τους, τους Δήμους, τα Επιμελητήρια, τους περιβαλλοντικούς φορείς και τους πολίτες, ώστε να δοθεί η δυνατότητα και ο χρόνος να εκφράσουν οι τελευταίοι τη γνώμη τους , πριν οδηγηθούν ξανά στις αδιέξοδες επιλογές του παρελθόντος.
Ζητούν οποιαδήποτε τροποποίηση του Περιφερειακού σχεδιασμού για τα απορρίμματα να λάβει πολύ σοβαρά υπόψη το μοντέλο που πρότειναν οι Περιβαλλοντικές Οργανώσεις της Κρήτης, που είναι εξαιρετικά φιλικό στο περιβάλλον, σημαντικά πιο οικονομικό, εξασφαλίζει πολλές εκατοντάδες νέες θέσεις σταθερής εργασίας σε όλο το νησί και μπορεί εύκολα να χρηματοδοτηθεί από τα εθνικά συστήματα διαχείρισης απορριμμάτων, από συνεργαζόμενους ιδιώτες, από τους ίδιους τους Δήμους, από την πολιτεία και από την Ε.Ε.

Παγκρήτιο Δίκτυο Περιβαλλοντικών Οργανώσεων "ΟικοΚρήτη”
Οικολογική Πρωτοβουλία Χανίων, Περιβαλλοντικός Σύλλογος Ρεθύμνου, Πολιτιστική Εταιρεία Πανόρμου «Επιμενίδης», Οικολογική Ομάδα Ψηλορείτη, Περιβαλλοντικός Σύλλογος "Φίλοι του Δάσους της Κέρης", Κίνηση Πολιτών Μεσαράς για το Περιβάλλον, Σύλλογος Προώθησης ΑΠΕ και Επίλυσης Ενεργειακού Κρήτης, Οικολογική Παρέμβαση Ηρακλείου, Σύνδεσμος Γουρνών «Ανάπτυξη και Περιβάλλον», Οικολογικός Περιβαλλοντικός Σύλλογος Μαλλίων «ο Ποταμός», Περιβαλλοντικός Σύλλογος Βιάννου, Οικολογική Κίνηση Μεραμβέλλου, Οικολογική Ομάδα Ιεράπετρας, Οικολογική Πρωτοβουλία Ορεινού Δήμου Μακρύ Γιαλού, Προοδευτικός Σύλλογος Μυρσίνης, Οικολογική Ομάδα Σητείας, Περιβαλλοντικός Σύλλογος Δήμου Ιτάνου.
Εφημερίδα "Φουρόγατος", Επικοινωνία: diktyo@ecocrete.gr, Ιστότοπος: www.ecocrete.gr
Περισσότερες πληροφορίες:6977471845, Αριστείδης Παπαδάκης, Συντονιστής Γραμματείας του Δικτύου ΌικοΚρήτη"

ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ, ΜΕΤΑΞΥ ΑΣΤΕΙΟΥ ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΟΥ...

ΠΡΙΝ ΤΟ ΓΑΜΟ :

Αυτός: Ναι. Επιτέλους. Δεν μπορούσα να περιμένω άλλο.

Αυτή: Θέλεις να φύγω;

Αυτός: Όχι. Ούτε καν να το σκέφτεσαι!

Αυτή : Με αγαπάς;

Αυτός : Φυσικά! Όσο πάει και πιο πολύ!

Αυτή: Με έχεις απατήσει ποτέ;

Αυτός: Όχι βέβαια!

Αυτή: Θα με φιλήσεις;

Αυτός: Οπωσδήποτε!

Αυτή : Θα με χτυπήσεις;

Αυτός: Είσαι τρελή; Δεν είμαι τέτοιος τύπος!

Αυτή: Μπορώ να σε εμπιστευτώ;

Αυτός: Ναι.

Αυτή: Αγάπη μου!

ΚΑΙ ΝΑ ΠΩΣ ΑΝΑΠΟΔΟΓΥΡΙΖΕΙ Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ, ΜΕΤΑ ΤΟ ΓΑΜΟ...
Αυτή: Αγάπη μου!
Αυτός: Ναι.
Αυτή: Μπορώ να σε εμπιστευτώ;
Αυτός: Είσαι τρελή; Δεν είμαι τέτοιος τύπος
Αυτή : Θα με χτυπήσεις
Αυτός: Οπωσδήποτε!
Αυτή: Θα με φιλήσεις;
Αυτός: Όχι βέβαια!
Αυτή: Με έχεις απατήσει ποτέ;
Αυτός : Φυσικά! Όσο πάει και πιο πολύ!
Αυτή : Με αγαπάς;
Αυτός: Όχι. Ούτε καν να το σκέφτεσαι!
Αυτή: Θέλεις να φύγω;

Αυτός: Ναι. Επιτέλους. Δεν μπορούσα να περιμένω άλλο.........

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ΠΟΥΤΑΝΑ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ....

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
> > το αγόρι του δρόμου = μαγκάκι

> > το κορίτσι του δρόμου = πουτανάκι>

> > > ένα αγοράκι ντυμένο με μεγαλίστικα ρούχα = αντράκι

> > ένα κοριτσάκι ντυμένο με μεγαλίστικα ρούχα = πουτανάκι

> > > > ένας άντρας με πολλές γυναίκες = γόης

> > μια γυναίκα με πολλούς άντρες = πουτάνα.

> > > > ένας άντρας που εργάζεται ως μασέρ = φυσικοθεραπευτής

> > μια γυναίκα που εργάζεται ως μασέζ = πουτάνα

> > > > ένας άντρας μαιτρ = ο επικεφαλής, ο ειδικός

> > μια γυναίκα μαιτρέσα = πουτάνα

> > > > ένας άντρας ανήθικος = πολιτικός

> > μια γυναίκα ανήθικη = πουτάνα

> > > > ένας κοινός άντρας = ένας αδιάφορος άντρας

> > μια κοινή γυναίκα = πουτάνα

> > > > Ένας άντρας που γυροφέρνει στους δρόμους = πλανόδιος

> > μια γυναίκα που γυροφέρνει στους δρόμους = πουτάνα>

> > > ένας εύκολος άντρας = ένας βολικός άνθρωπος

> > μια εύκολη γυναίκα = πουτάνα

> > > > ένας άντρας καλός στο πήδημα = άλτης

> > Μια γυναίκα καλή στο πήδημα = πουτάνα

> > > > ένας άντρας που γυρίζει στο σπίτι του τα ξημερώματα = ξενύχτης

> > μια γυναίκα που γυρίζει στο σπίτι της τα ξημερώματα = πουτάνα

> > > > ένας άντρας με πολλούς παράλληλους δεσμούς = μπερμπάντης

> > μια γυναίκα με πολλούς παράλληλους δεσμούς = πουτάνα

> > > > ένας άντρας που εγκαταλείπει την οικογένειά του = εν διαστάσει

> > μια γυναίκα που εγκαταλείπει την οικογένεια της = πουτάνα

> > > > ένας άντρας που βγάζει το ψωμί του το πεζοδρόμιο = μικροπωλητής

> > μια γυναίκα που βγάζει το ψωμί της το πεζοδρόμιο = πουτάνα

> > > > ένας άντρας με πλούσιο ερωτικό παρελθόν = έμπειρος

> > μια γυναίκα με πλούσιο ερωτικό παρελθόν = πουτάνα

> > > > ένας άντρας που ξενυχτάει στα μπουζούκια = γλεντζές

> > μια γυναίκα που ξενυχτάει στα μπουζούκια = πουτάνα

> > > > ένας άντρας που απατάει τη γυναίκα του = άντρας

> > μια γυναίκα που απατάει τον άντρα της = πουτάνα

> > > > ένας άντρας με προστάτη = άρρωστος

> > μια γυναίκα με προστάτη = πουτάνα

> > > > Ένας άντρας του δρόμου = άστεγος

> > μια γυναίκα του δρόμου = πουτάνα

> > > > ένας φτωχός άντρας που παντρεύεται μία πλούσια = φιλόδοξος

> > μια φτωχή γυναίκα που παντρεύεται έναν πλούσιο = πουτάνα

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ευχαριστώ τον Σωτήρη Μαράκη για το ευρήματά του, που τροφοδοτούν αυτό τον ιστότοπο. Και πρωτίστως για τη φωτογραφία που δείχνει τη σημασία του μακιγιάζ στην γυναικεία εμφάνιση.....

ΠΑΛΙΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

Κάτι προσπαθεί να πει η Υπουργός ΠΕΚΑ Τίνα Μπιρμπίλη, σε ερώτημα που της βάζει η «Ελευθεροτυπία», στην Ημέρα Περιβάλλοντος, 5 Ιουνίου , σχετικά με την αξιοποίηση του χώρου του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού . Αλλά δεν το λέει ολοκληρωμένα, λόγω των πιέσεων που ασκούν οι δημοτικοί παράγοντες της περιοχής : Οι οποίοι διεκδικούν ένα σχέδιο όχι για τις ευρύτερες ανάγκες της κοινωνίας, αλλά για τα ιδιαίτερα συμφέροντα των όμορων δήμων και κατοίκων.

Το Ελληνικό θα μπορούσε συνολικά να προσλάβει «ήπιες» δημόσιες χρήσεις, να φιλοξενήσει δραστηριότητες που συνωστίζονται και υπολειτουργούν σε προβληματικές περιοχές του λεκανοπεδίου, να συμβάλει εμμέσως στην διασπορά του πρασίνου παρά στην υπερσυγκέντρωσή του σε περιοχές πολυτελείας. Το Ελληνικό θα μπορούσε να αποβεί μια άσκηση ευθυκρισίας και δημοκρατίας, για την αναχωροθέτηση διαφόρων δραστηριοτήτων στην κλίμακα του λεκανοπεδίου, χωρίς μεγάλες επιβαρύνσεις των τοπικών κοινωνιών και χωρίς απεμπόληση της δημιουργίας ενός μεγάλου πάρκου της τάξεως των 1000 στρεμμάτων – 6 φορές παρακαλώ το πεδίο του Άρεως! – που θα παραήταν ικανοποιητικό για τις τοπικές ανάγκες. Το Ελληνικό θέτει ένα ζήτημα «χωρο-ταξικό», με την έννοια ότι η ολική μετατροπή του σε χώρο πρασίνου βελτιώνει την ποιότητας ζωή του «μέσου πολίτη» όσο ανεβάζει το εισόδημα αυτού του τελευταίου η «εισαγωγή» μερικών χιλιάδων ευρώ στις τσέπες κάποιων μεγαλομεσαίων ! Είναι σαν να κερδίζει ο Βγενόπουλος και να σου λένε ότι ανέβηκε το κατά κεφαλήν εισόδημα, συμπεριλαμβανομένου του δικού σου !

Υπενθυμίζω εδώ τις δυνατότητες που δημιουργούν δύο ακόμη χώροι του λεκανοπεδίου, που θα μπορούσαν να συζευχθούν με τις μείζονες ανάγκες των γύρω περιοχών : Του χώρου των Τουρκοβουνίων και του παλιού Βασιλικού κτήματος του Τατοϊου, στους οποίους ο υποφαινόμενος και αρκετοί άλλοι αναφέρθηκαν σε πολλές περιπτώσεις, στα περιοδικά ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ και ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτη ήταν η πρόταση της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ για το (μαγικό...)δάσος του Τατοϊου - ένα πραγματικό στολίδι της Αττικής, έκτασης 32.000 στρεμμάτων - πρόταση που έθετε τους όρους για μια αυτοχρηματοδοτούμενη ανάπλαση...

Επανερχόμαστε όμως στις απαντήσεις της Τίνας Μπιρμπίλη για το Ελληνικό, σημειώνοντας εκείνα τα σημεία που αξίζουν σημείωσης. Ιδιαίτερα προς γνώση και συμμόρφωση των αριστερών περιβαλλοντιστών, που βιάζονται να συνδράμουν τον τοπικισμό των ευκατάστατων συνοικιών....


Λέει λοιπόν η κ. Μπιρμπίλη : «Πιστεύω ....ότι η μετατροπή ολόκληρου του χώρου σε πράσινο δεν είναι περιβαλλοντικά σωστή, με την έννοια ότι το περιβάλλον ενέχει πάντα και ένα στοιχείο κοινωνικής δικαιοσύνης. Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί σε μια περιοχή που έχει ήδη υψηλές αξίες γης πρέπει να κάνεις πράσινο περίπου 6.000 στρέμματα -τόσος είναι ο χώρος, μαζί με την έκταση του Αγίου Κοσμά- και να προσθέσεις υπεραξία. Το Ελληνικό βρίσκεται σε απόσταση "αναπνοής" από τη θάλασσα. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι που θα πάνε στην περιοχή δεν είναι για να βρεθούν σε ένα χώρο πρασίνου, αλλά για τη θάλασσα. Το μεγαλύτερο μέρος, περίπου 4.500 στρέμματα, που είναι αντίστοιχο με το Central Park, θα γίνει πράσινο. ...... Για το Ελληνικό πιστεύω ότι πρέπει να πάμε σε μια λύση με καινοτομικό χαρακτήρα. Βλέπουμε χρήσεις που θα εξασφαλίζουν έσοδα για το πάρκο, αλλά θα πρέπει να περιλαμβάνει χρήσεις πολιτισμού και αθλητισμού. Ισως ένα τεχνολογικό κέντρο... ... διαφωνώ με την προηγούμενη πρόταση (Σημ. «εποχής» Σουφλιά) που προβλέπει περιοχές κατοικίας. Αυτό σημαίνει ότι "φυτεύεις" κατοικίες που απευθύνονται σε υψηλά εισοδήματα σε μια περιοχή πολύ σημαντική. Σας ρωτώ: Πώς την αποτιμάς για να την αποδώσεις σε κατοικία; Για μένα μόνον μια περίπτωση υπάρχει, που όμως δεν ξέρω αν πράγματι μπορεί να λειτουργήσει στην Ελλάδα. Να εφαρμόσουμε προτάσεις που έχουν ακουστεί κατά καιρούς και να πάμε να γκρεμίσουμε οικοδομικά τετράγωνα σε υποβαθμισμένες περιοχές και να φέρουμε τους κατοίκους με κίνητρα σε καλύτερες περιοχές. Αυτό θα ήταν μια πρόταση με περιβαλλοντικά, οικονομικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά. Είναι μια άποψη που πρέπει να μελετηθεί, αλλά είναι δύσκολη στη σημερινή οικονομική συγκυρία. Εξετάζουμε προτάσεις, ιδέες, μελέτες. Τίποτα δεν είναι τελικό...... Το Ελληνικό δεν είναι κάτι που μπορεί να περιμένει. Υπάρχει κοινωνική πίεση, αλλά πρέπει να προχωρήσουμε με προσεκτικά βήματα γιατί είναι ένα από τα λίγα δημόσια φιλέτα που διαθέτουμε στην Αττική».

Τελευταίο και κάπως σημαντικό στην υπόθεση, είναι η εκτίμηση μελέτης του Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλοντος του ΕΜΠ, η οποία εκπονήθηκε για λογαριασμό των δήμων Αλίμου, Αργυρούπολης, Γλυφάδας και Ελληνικού.
Η ομάδα εργασίας του ΕΜΠ ανέλυσε διεξοδικά όλες τις προηγούμενες προτάσεις για την τύχη του Πάρκου - πόσο προτρέχουν οι σύντροφοι ! - διαπιστώνοντας ότι σε αυτή του 2007 , η προταθείσα λύση εκτόξευε το κόστος δημιουργίας ως και 16 φορές υψηλότερα από την τιμή καταλόγου του Δημοσίου....

ΤΗREE BIRDS WERE SITTING

O απερχόμενος αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Ι.Καρακώστας μιλάει στο «ΒΗΜΑ» της 13.6.2010 για τις πελατειακές σχέσεις στο Πανεπιστήμιο, για τα ΑΕΙ που διοικούν σε μεγάλο βαθμό οι φοιτητικές παρατάξεις, για την έλλειψη θάρρους που χαρακτηρίζει πανεπιστημιακούς, πολιτικούς, δικαστές και στελέχη της διοίκησης. Ο ίδιος αναφέρεται στο πανεπιστημιακό άσυλο, ως έννοια που έπρεπε να καλύπτει μόνο την ελευθερία της διακίνησης των ιδεών και της διδασκαλίας.Στις 23.5.2010 η πανεπιστημιακός Λίλα Λεοντίδου περιγράφει στην «Αυγή» τον «ιό της διαφθοράς που απλώνεται ταχύτατα στο ελληνικό πανεπιστημιακό κοινωνικό δίκτυο. «ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΩΣ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ» - είναι ο τίτλος ενός άλλου άρθρου στην «Καθημερινή της 13.6.2010, από τον πανεπιστημιακό Γ. Παγουλάτο. Ο οποίος γράφει , ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι «οι αυριανές ηγεσίες ζυμώνονται στις παραταξιακές παρασυναγωγές, στις καλπονοθείες, στις συναλλαγές με υποψηφίους Πρυτάνεις»......

Κατά πόσο αυτά ευσταθούν σε έναν κοινωνικό και επαγγελματικό χώρο, που αποδεδειγμένα πορεύεται χωρίς εφαρμοσμένες διαδικασίες αξιολόγησης των μελών του;Που διεκδικεί επίμονα να έχει προνομιακό λόγο σε όλα τα βήματα ιδεών,ακόμη δε την «αυθεντική» και αναντίρρητη έκφραση της αλήθειας;


Όταν οι βολές εναντίον αυτού του χώρου προέρχονται έσωθεν , έχουν οπωσδήποτε επαυξημένη αποδεικτική ισχύ. Όμως υπάρχουν και μαρτυρίες «έξωθεν». Μια από αυτές ήταν και η δική μου, που είχε σαν αφετηρία μια εκδήλωση στη «Στοά του Βιβλίου», στις 13.4.2010, για το λογοτεχνικό έργο του Λόρδου Βύρωνα. . Η μαρτυρία μου αφορούσε έναν πανεπιστημιακό που ήλθε στην εκδήλωση και πήρε το λόγο μετά από δύο εξαιρετικές προσεγγίσεις του έργου του μεγάλου φιλέλληνα – από την πανεπιστημιακό Πέπη Ρηγοπούλου και από τον ποιητή Γιώργο Μπλάνα. Ο «λεγάμενος» επιχείρησε να στήσει μια «σατανιστική» θεωρία για τη προσωπικότητα του ποιητή και για το διαβολικό στοιχείο που κανοναρχούσε τις πράξεις του , αλλά επειδή αυτή "δεν του βγήκε", πέρασε στην έκθεση των ερωτικών πεπραγμένων του . Εκεί πραγματικά διέπρεψε, τα ήξερε απέξω και ανακατωτά, όσο ο Ηλίας Ψινάκης τα της Μυκόνου : Ήξερε για τις παιδοφιλικές, αιμομικτικές, ομοφυλοφιλικές και άλλες επιδόσεις του Βύρωνα. Ήξερε για τις χορηγίες που έκανε στα «τεκνά» του – κατά πολύ υπέρτερες των παροχών του στην ελληνική επανάσταση. Ήξερε ακόμη τους ισχυρισμούς της επ’ ολίγον γυναίκας του Βύρωνα , περί των σοδομικών διαθέσεών του !

Η βασική συνεισφορά του στην όλη εκδήλωση αναφερόταν σε εκείνο το είδος της «κριτικής», που παραγνωρίζει το έργο του κρινόμενου και ασχολείται με επιλεκτικά στοιχεία της προσωπικότητάς του : Της «κριτικής» που μας «διαφωτίζει» για τα λογοτεχνικά και άλλα προϊόντα «εξηγώντας» μας π.χ. ότι ο Αντώνης Σουρούνης έπαιζε χαρτιά, ο Σεφέρης κυνηγούσε τις οικιακές κατσαρίδες, ο Ελύτης τις γυναίκες με μεγάλο στήθος κλπ.κλπ.


Τότε είχα μείνει πραγματικά κατάπληκτος από τη στάση του λεγάμενου. Όμως δυο μήνες αργότερα, και μετά από τόσες και τόσες κριτικές αναφορές στα προβλήματα της Ανώτατης Εκπαίδευσης, δεν αισθάνθηκα την παραμικρή έκπληξη όταν έμαθα πως εκλέχτηκε Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών

ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΦΑΓΩΣΙΜΟ.....

«Στης ακρίβειας το καιρό – επανδρεύθηκα κι εγώ – και μου δώσαν μια γυναίκα – πουτρωγε για πέντε-δέκα......»
Όποιοι θυμούνται αυτό το σκωπτικό τραγούδι, κατά τα φαινόμενα όχι πολλοί, θα πρέπει να είναι επίσης σε θέση να ανασύρουν στη μνήμη τους τα παλιά εγκώμια για το «λιτοδίαιτον του Έλληνος». Να θυμηθούν εκείνες τις τρομερές δεκαετίες των μετακατοχικών συνδρόμων και της προληπτικής "μάσας" - υπό τον φόβο της επανόδου των Γερμανών...

Όμως οι φασολάδες, οι πατάτες μπλούμ, τα λαδερά και τα μπριάμια του καλοκαιριού (με το κρέας να δοσολογείται «Κυριακάς και εορτάς») «ου μενετοί», με αποτέλεσμα την επέλαση της μπριζολοκρατίας και της πολυφαγίας παντός του επιστητού....
Οι καιροί συνέχισαν να αλλάζουν, η αναζήτηση εξωτικών γεύσεων έγινε της μόδας, ο μαμαλακισμός αναγορεύθηκε σε "ανώτατο στάδιο του μπονβιβερισμού", μέχρι που να επιχειρούνται γενικότερες ζεύξεις του πολιτισμού με τη διατροφή και να δίνονται βραβεία, όπως αυτό της ποιοτικής διατροφής από τον «Γαστρονόμο» και την «Καθημερινή». Στη νέα διατροφική τάξη πραγμάτων ήταν επόμενο να εγείρεται ο κριτικός λόγος, να διεκδικεί όχι απλώς τον κορεσμό αλλά και κάτι πληρέστερο, να προσλαμβάνει τη μορφή των SLOW FOOD κινημάτων- δηλαδή εναντίον της γρήγορης και μηχανικής φαγοποσίας.... Θυμίζω εδώ μια περσινή ανάρτηση(29.6.2009) του εν όψει ιστότοπου για την 83λεπτη αμερικανική ταινία “Food fight” («Η μάχη των τροφίμων») σε σκηνοθεσία του Christopher Taylor, που παίχθηκε στο φεστιβάλ ECOFILMS (23-28 Ιουνίου) και είχε σαν θέμα τις χαμένες γεύσεις και ποιότητες της διατροφής, πριν από την εισβολή της βιομηχανίας στον αγροτικό τομέα......
Επειδή λοιπόν η ποιότητα είναι σημαντική – τουλάχιστον σε όσους έχουν εξασφαλισμένη την ποσότητα – είπαμε να μπούμε πιο πολύ σε αυτή την υπόθεση.....

Με το σκεπτικό αυτό το περιοδικό 'Οικολογείν' και το εργαστήριο χειροποίητης παραδοσιακής πίτας «ΛΙΟΠΙΤΑ», οργανώνουν εκδήλωση με θέμα «γαστρονομική κουλτούρα και υγεία».
Για το θέμα θα μιλήσουν η Άρτεμις Τζίτζη, δημοσιογράφος γεύσης, συνεργάτης των περιοδικών 'Ευ ζην' και 'Αθηνόραμα-fooding' , και ο Γιάννης Σχίζας, συγγραφέας και εκδότης του περιοδικού 'Οικολογείν'.

Σημειώνει επί του ζητήματος ο Σωτήρης Θεοδωρόπουλος :

«Το φαγητό δεν είναι μια εξίσωση από πρωτείνες, υδατάνθρακες, λίπος, βιταμίνες και αντιοξειδωτικά, ούτε εξίσωση όπου 'χ' θερμίδες = 4 ώρες στο γραφείο, 2χθερμίδες = μια βόλτα ως το περίπτερο, κλπ. .Αν το δούμε έτσι, το φαγητό γίνεται απλώς ένα θέμα βιολογίας και εμείς όργανα που εκτελούν κινήσεις των ειδικών της διατροφής.
Το φαγητό είναι θέμα ευχαρίστησης, σύνδεσης με την οικογένεια και τους φίλους, έκφραση της προσωπικότητάς μας.Είναι ζήτημα κουλτούρας.
Αυτό ήταν αυτονόητο μέχρι τη δεκαετία του '70, όπου το φαγητό άρχισε να παίρνει τη δεύτερη θέση ενώ στις πρώτες θέσεις θρονιάστηκαν τα 'θρεπτικά συστατικά'.Καθιερώθηκε στην Αμερική και έγινε θέσφατο για όλο τον δυτικό κόσμο.
Ο 'διατροφισμός' (nutrionism) είναι μαι ιδεολογία και όχι μια επιστήμη, που κατανοεί το φαγητό μέσα από τα θρεπτικά του συστατικά.Όμως, τα τρόφιμα, η διατροφή και η διατροφική κουλτουρα, είναι πολύπλοκα φαινόμενα για να περιοριστούν σε προσταγές.Κι όμως, μετά από τόσα προιόντα που υπόσχονται θαύματα, η υγεία των δυτικών ανθρώπων χειροτερεύει.
'Ολες αυτές οι πολύτιμες ουσίες των συσκευασμάτων που με τόσο κομπασμό διαφημίζονται ως σωτήριες για την υγεία μας, βρίσκονται σε αφθονία στα πιο συνηθισμένα και πιο φθηνά φρούτα, λαχανικά, ψάρια και όσπρια.Το απλό, πραγματικό φαγητό που έτρωγαν και απολάμβαναν οι πρόγονοί μας, προτείνεται σήμερα από τη βιομηχανία τροφίμων σαν την ανακάλυψη του αιώνα
Τα συσκευασμένα, επεξεργασμένα τρόφιμα, που περιέχουν μια ατέλειωτη λίστα από δυσκολοπρόφερτα, δυσκολοδιάβαστα, ακαταλαβίστικα συστατικά, δεν αποτελούν τη βάση για καλή υγεία.
Υπάρχουν δυο βασικοί τρόποι για ποιοτική και προσιτή κουζίνα.Η χρήση των εποχικών και 'ταπεινών' υλικών.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 18 Ιουνίου στις 9μμ στην 'ΛΙΟΠΙΤΑ' (Αρτέμιδος 88, Καλαμάτα) και θα την συντονίσει ο δημοσιογράφος Βαγγέλης Ποτέας

ΥΓ
Το βιβλίο του εκπαιδευτικού Κώστα Στοφόρου αναφέρεται στο αιώνιο θέμα της διατροφής των παιδιών όχι μόνο με εύγευστες αλλά και με υγιεινές τροφές. Μας αφορά επομένως όλους, είτε έχουμε παιδιά είτε είμαστε εμείς οι ίδιοι παιδιά, με την ευρεία του όρου έννοια...

ΤΑ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Θυμάμαι στην Κύπρο, τον Ιούνιο του 2004, πόσο είχα εντυπωσιασθεί από τις άπειρες ελληνικές σημαίες που κρέμονταν στα πιο απίθανα μέρη...Ανάλογες εξάρσεις «πατριωτισμού» διαδραματίζονταν και στον αθηναϊκό χώρο, με αφορμή το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα που παίζονταν στην Πορτογαλία.....Τότε στη σκέψη μου περνούσε επίμονα μια φράση που με έκανε να σκάω στα γέλια για πολλά χρόνια, και την οποία είχα αντλήσει από τον πηχιαίο τίτλο μιας θεσσαλονικιώτικης αθλητικής εφημερίδας – «Ο ΠΑΟΚ ΒΑΔΙΖΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΠΕΠΡΩΜΕΝΩΝ»: Ήταν πραγματικά το άκρον άωτο της μεγαλοστομίας, της υποκατάστασης της πραγματικότητας από το παιχνίδι..... Όμως στο σκηνικό του Ιουνίου του 2004 , εύκολα διαπίστωνε κανείς ότι η μεγαλοστομία κάθε είδους είχε γίνει κανονικό ψωμοτύρι... Και όταν ήλθε η «ιστορική» 4η Ιουλίου, με την κατάκτηση του πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος από την Ελλάδα, πολλοί επηρεάσθηκαν τόσο ώστε να προϊδεασθούν θετικά απέναντι στην επερχόμενη Ολυμπιάδα του Αυγούστου , με τα υπέρογκα, οικονομικά και όχι μόνο, κόστη ...Την Ολυμπιάδα του 2004, που έκανε πρόσφατα ακόμη και τον Ντέμη Ρούσο, τραγουδιστή από τα σίξτις και χρήστη της απλής νοημοσύνης, να την αναφέρει σε μια συνέντευξή του σαν παράδειγμα ασωτείας...

Δυστυχώς, οι κρίσεις εκείνης της αξέχαστης, αθλητοτραφούς μεγαλοσχημοσύνης, δεν ήταν σαν αυτές που διαμορφώνουμε παρακολουθώντας μια αδέξια ομιλία Εθνικής επετείου, αλλά είχαν διαρκή και εφησυχαστική επίδραση πάνω μας. Τις κρίσεις αυτές και την ....συλλογική ακρισία μας θύμισε ο Πάσχος Μανδραβέλης σε ένα κείμενό του που δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή» της 13.6.2010 υπό τον τίτλο «Κατάσταση διπολικής διαταραχής».
« Ηταν μέσα Ιουνίου του 2004 όταν οι εφημερίδες και τα κανάλια άρχισαν τις πρώτες βολές «εθνικού μεγαλείου». Τότε ξεπρόβαλαν οι πρώτοι πηχυαίοι τίτλοι «Ενα νέο έθνος γεννιέται» και στις 5 Ιουλίου του 2004, την επομένη της κατάκτησης του κυπέλλου, έγινε το παραλήρημα: «Η Ευρώπη υποκλίνεται στη ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ της!» (Αδέσμευτος), «ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ. Το τέλος της Εθνικής μας μοναξιάς» (Απογευματινή), «Σήκωσαν την Ελλάδα στα ουράνια» (Αυριανή), «Ελληνες ΘΕΟΙ» (Βραδυνή), «ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ. Γκρεμίστε τα τείχη! Τα παιδιά μας επιστρέφουν πρωταθλητές Ευρώπης.» (Εθνος), «ΤΡΕΛΛΑΣ. Ξέφρενο πανηγύρι από όλο τον Ελληνισμό», (Ελευθεροτυπία), «ΕΛΛΑΔΑΡΑ! Μπλε ο πλανήτης» (Espresso), «Εθνική Ευρώπης γεια σου!» (Τα Νέα), «Ναι, ναι, ναι το πήραμε. Θεοί οι παικταράδες του Ρεχάγκελ» (Χώρα), «Περήφανοι που είμαστε Ελληνες» (Θεσσαλονίκη).
Η σχολιογραφία ήταν πιο γλαφυρή: «HELLAS!!!! Σε όλη την Ευρώπη αυτή η λέξη θα γράφεται και θα ακούγεται για μήνες. Αυτή τη φορά όχι για την ιστορία του έθνους μας, όχι για τον πολιτισμό που χάρισε στον κόσμο» (Αδέσμευτος). «Το εκτυφλωτικό φως που άναψαν 11 λεβέντες ντυμένοι στα γαλανόλευκα χθες, στο «Στάδιο του Φωτός» της Λισαβόνας, θα φαίνεται από τα άστρα. Από τον έβδομο ουρανό. Εκεί θα βρείτε τους ήρωες του EURO 2004 (...) εκεί θα βρείτε κι εμάς, εκεί θα συναντήσουμε κι εσάς. Την Ελλάδα ολάκερη. Μια χώρα στις φλόγες! Μια χώρα ταπεινή που γιορτάζει και θα γιορτάζει στον αιώνα τον άπαντα τον απόλυτο Αθλο» (Ελευθεροτυπία) ..........»

Οι τίτλοι και τα αποσπάσματα που «ανθολόγησε» ο Μανδραβέλης λένε πολλά για τη διαχρονική μας επιθυμία να είμαστε «κάποιοι» σε μια διεθνή κοινωνία λαών, όπως και αντίστροφα, δείχνουν το ενδότερο τραύμα που μας επιφέρει μια διεθνής αποδοκιμασία ή «καζούρα». Να το πούμε λοιπόν, κάλλιο επί ΔΝΤ, παρά ποτέ : Να πούμε πόσο καλό θα ήταν να καταλαβαίναμε ότι η επιτυχία δεν είναι απλός αέρας κοπανιστός και ρητορικά σχήματα, αλλά κάτι πολύ πιο ουσιαστικό ! Να πούμε πόσο καλό θα ήταν να υπήρχε μια βούληση αλλαγής και παραμερισμού του σκιώδους και αεριτζήδικου, προς όφελος του ποιοτικού και στοχαστικού. Πόσο καλό θα ήταν να αποδίδαμε τα του ποδοσφαίρου στο ποδόσφαιρο και τα της οικονομίας στην οικονομία....

ΕCOFILMS, ΡΟΔΟΣ 2010

Καταξιωμένος θεσμός πλέον το ECOFILMS , επιμένει για 10η συνεχή χρονιά στη Ρόδο να προκαλεί οσμώσεις ανάμεσα στην περιβαλλοντική, κοινωνική, καλλιτεχνική και κάθε άλλη ευαισθησία. Η τοπική κοινωνία αλλά και όλοι όσοι έχουν διατελέσει «τρόφιμοι» του συγκεκριμένου φεστιβάλ τα τελευταία χρόνια, μπορούν να βεβαιώσουν την εξαιρετική ποιότητά του, τις συναρπαστικές ταινίες που παίζονται και που υπερβαίνουν μια χλιαρή «περιβαλλοντική εκπαίδευση», τους διαλόγους που στήνονται με αφορμή αυτές τις ταινίες : Οι οποίες συνήθως δεν περιορίζονται στην ενημέρωση αλλά και εξωθούν στη δράση – μικρούς και μεγάλους...
Εφέτος , μετά την υλοποίηση για άλλη μια φορά του θεσμού των ECOKIDS – που αποτελεί ένα είδος οικολογικής κινηματογραφίας για παιδιά κάθε Άνοιξη – το ECOFILMS θα λειτουργήσει μεταξύ 22 και 27 Ιουνίου και θα «απογειώσει» τους φίλους του στον κόσμο των προβλημάτων ποιότητας ζωής , ασχέτως ΔΝΤ , ασχέτως μελλοντικών εξελίξεων και απειλών εναντίον του πολιτισμού υπό συνθήκες λιτότητας...

Το διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ περιλαμβάνει μερικές δεκάδες ταινίες μεγάλου, μεσαίου και μικρού μήκους.

Ζώντας μια σχέση «υπέρβασης της φέρουσας κινηματογραφικής μου ικανότητας» τα τελευταία χρόνια, λόγω της πληθώρας ποιοτικών φιλμ, αποφάσισα εφέτος να περιοριστώ σε ορισμένα από αυτά , με κριτήριο το περιεχόμενό τους, όπως τουλάχιστον δηλώνεται στον τίτλο τους....Προς τούτο λοιπόν σημείωσα τον « ΧΡΥΣΟ ΤΗΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ- ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΠΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ, διάρκειας 76 λεπτών , του ¨δικού μας" Γιώργου Ζέρβα, το «ΜΑΤΙΑ ΟΡΘΑΝΟΙΧΤΑ – ΕΞΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΝΟΤΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ», 110 λεπτών, του Gonzalo Arijon, τους « ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡΩΝ (ΠΟΥ)ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΙΝΑ», 86’ , του Mirjam von Arx, το «ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ», 98΄, του Christian Frei ,
«Το κάλεσμα του βουνού», 52΄, του Στέλιου Αποστολόπουλου και το «Μεγαλειώδες Παρίσι- ο πρόεδρος και ο αρχιτέκτονας», 50΄, της Bregtje van der Haak....Αυτό το τελευταίο φιλμ είναι ένα ντοκιμαντέρ με τον Νικολά Σαρκοζί σε πρωταγωνιστικό ρόλο- κατά πως λέει το πρόγραμμα του φεστιβάλ. Σαν τον Ναπολέοντα Γ που μαζί με τον Οσμάν σχεδίασαν την ανάπλαση του παριζιάνικου κέντρου στην δεκαετία του 1860, έτσι και ο Σαρκοζί φιλοδοξεί να κληροδοτήσει στη χώρα του το «Grand Paris» του 21ου αιώνα: Που αποτελεί ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο για τη πρωτεύουσα της Γαλλίας μαζί με τα προάστιά της , 30 χρόνια μετά - «Ένα Παρίσι αληθινό, όμορφο, μεγάλο και δίκαιο», κατά δήλωσίν του. Ο πρόεδρος αναθέτει σε 10 γνωστούς αρχιτέκτονες τον σχεδιασμό που θα ενώσει το πλούσιο κέντρο με τα φτωχά προάστια, δημιουργώντας μία ενιαία ισχυρή πόλη, χωρίς κοινωνικές διακρίσεις και ανισότητες, με άψογες συγκοινωνίες, με αρμονική κατανομή πληθυσμού και υψηλή αισθητική. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, η ταινία ακολουθεί ορισμένα μέλη της αρχιτεκτονικής ομάδας, όπως τον Ολλανδό Winy Maas της εταιρείας MVRDV και τους διάσημους Γάλλους Christian de Portzamparc, Roland Castro, Jean Nouvel και Djamel Klouche στη διαδικασία του συλλογισμού, της διαπραγμάτευσης, της σκέψης, της αναμονής, της ακρόασης. Εκείνοι, με κάθε ειλικρίνεια σχολιάζουν την πολιτική πρακτική του Σαρκοζί και απαντούν στην ερώτηση «αν τελικά ο πρόεδρος τα έκανε σαλάτα». Ένα άλλο κρίσιμο ερώτημα που τίθεται στην ταινία είναι κατά πόσο οι ίδιοι θεωρούν ότι πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης από τους κυβερνώντες....

Στο φεστιβάλ επίσης θα προβληθεί το ντοκυμαντέρ " Κυψέλη", διάρκειας 29’, σκηνοθετημένο από την Ομάδα Ντοκιμαντέρ του Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Αθηναίων 2009 .

Ιδού τι λέει μια αυτόχθων της Κυψέλης :
«Δεν μπορώ να βλέπω άλλες μονοκατοικίες να κατεδαφίζονται, σινεμά να κλείνουν… Η Κυψέλη κάποτε ήταν γραφική, ήρεμη… Το πρωί περνούσε ο γαλατάς, αυτός που γάνωνε τα μπρίκια, οι μικροπωλητές, έβγαινε η γειτόνισσα απέναντι… βγαίναν οι πάντες. Είτε με γαϊδουράκια, είτε με τα καρότσια τους. Περνούσε ένα αυτοκίνητο στη χάση και στη φέξη. Τότε δε βιαζόσουν για τίποτε» ..

Είναι η κυρία Αριστέα που ζει στην κάτι δεκαετίες στην Κυψέλη .... Σήμερα, η συγκεκριμένη συνοικία αποτελεί μία από τις πιο πυκνοκατοικημένες γειτονιές της γης.

.....Η ομάδα ντοκιμαντέρ του Πολιτισμικού Οργανισμού Δήμου Αθηναίων «τρύπωσε» στις κατοικίες της Κυψέλης για να γνωρίσει τη Βασιλική, ποιήτρια, συγγραφέα και μποέμικη φιγούρα της οδού Τήνου, τον κύριο Μίμη που ζει μόνος του σε φορτηγό, τον Lopez, τροβαδούρο ενός ρεφρέν Ιθάκης και Δροσοπούλου γωνία. Για έναν περίπατο στους δρόμους και τις ψυχές των κατοίκων μιας συνοικίας, που ενώ σφύζει από ζωή, μοιάζει να ασφυκτιά. Μία προσπάθεια από ερασιτέχνες ντοκιμαντερίστες που μάλλον θα «βάλουν τα γυαλιά» στους επαγγελματίες.

Υ.Γ .

Δεν ξέρω τι θα κερδίσω ή τι θα χάσω βλέποντας μόνο αυτά ή ενδεχομένως και κάτι περισσότερο, αλλά δε μπορώ να βλέπω πράγματα που δε θα μπορώ να σκέπτομαι...

ΑΝΘΟΛΟΓΗΣΗ ΑΝΕΚΔΟΤΩΝ

.

1.Απαντούν οι επαγγελµατίες στην ερώτηση "πώς πάει η δουλειά υπό καθεστώς ΔΝΤ”

Φούρναρης: ψίχουλα

Μανάßης: κολοκύθια

Αγρότης: ζήσε Μάη µου να φας τριφύλλι

Ανθοπώλης: µαρασµός

Υφασµατέµπορος:πανί µε πανί

Ψαράς:ούτε λέπι

Φαρµακοποιός:µε το σταγονόµετρο

Ηλεκτρολόγος:δεν ßλέπω φως

Mηχανικός αυτοκινήτων: στο ρελαντί

Εµπορος χαλιών:Χάλια

Κοµµωτής:τρίχες

Ψιλικατζής:ψιλοπράγµατα

Εργολάβος κηδειών:ψόφια πράγµατα

Ο απέναντι εργολάβος: νέκρα

Tυπογράφος: ούτε φύλλο

Βοθρατζής:σκατά

Ναυτικός: πιάσαµε πάτο

Στρατιωτικός: ßήµα σηµειωτόν

Πόρνη:αραχνιάσαµε

Χρηµατιστής: δεκάρα τσακιστή

ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ: χάος

2.Ένας πελαργός κουβαλάει ένα γέροντα 80 χρονών. Κάποια στιγμή ο γέροντας λέει στον πελαγργό : Έλα ηλίθιε, παραδέξου ότι χαθήκαμε....

3. Mια ξανθιά επιστρέφει στο σπίτι και απευθύνεται στον άνδρα της. Γιώργο, που είναι τα παιδιά; Ο Γιώργος : "Στα Αγγλικά". Και η ξανθιά : "Where are the kids?"

4. Που στο καλό ήσουνα; (ρωτά η γυναίκα του)

- Α, λεει αυτός, δεν ήταν τίποτε. Πήγα να κάνω ένα τατουάζ.

- Τατουάζ; Τι τατουάζ έκανες;

- Ένα χαρτονόμισμα των 100 ευρώ στα γεννητικά μου όργανα....
- Χαρτονόμισμα; Μα τι στο καλό σκεφτόσουνα; Δεν καταλαβαίνεις ότι αυτό που έκανες είναι τρελό;

- Μπα, είχα τους λόγους μου. Πρώτον μου αρέσει να βλέπω τα λεφτά μου να αυξάνονται, δεύτερον μου αρέσει να παίζω με τα λεφτά μου, τρίτον μου αρέσει να έχω λεφτά στα χέρια μου και τέταρτον έτσι θα μπορώ να σου δίνω 100 ευρώ όποτε το θελήσεις!

5.ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΣΕ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ
ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ: Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σας είπε ο άντρας σας εκείνο το πρωί;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Είπε «Πού βρίσκομαι, Κάθριν;»

...ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ: Και γιατί σας αναστάτωσε τόσο;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Το όνομά μου είναι Σούζαν!......

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ: Είστε σεξουαλικά ενεργή;ΜΑΡΤΥΡΑΣ: 'Οχι, απλώς μένω ξαπλωμένη.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Τώρα, γιατρέ, δεν αληθεύει ότι, όταν ένας άνθρωπος πεθάνει στον ύπνο του, δεν το γνωρίζει ως το άλλο πρωί;ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Τώρα, στ' αλήθεια περάσατε τις εξετάσεις για άσκηση νομικού επαγγέλματος;

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ο μικρότερος γιος, ο εικοσάχρονος, τι ηλικίας είναι;ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Είναι 20, όσο περίπου και το IQ σας.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ήσουν παρών όταν πάρθηκε η φωτογραφία σου;ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Τώρα με δουλεύετε;

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ: Ώστε η ημερομηνία της σύλληψης του παιδιού ήταν η 8η Αυγούστου;ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ναι.

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ: Και τι κάνατε εκείνο τον καιρό;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Έκανα σεξ.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Και είχε τρία παιδιά, έτσι δεν είναι;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ναι.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Πόσα ήταν αγόρια;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Κανένα.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Υπήρχε κανένα κορίτσι;

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Πώς τερματίστηκε ο πρώτος σας γάμος;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Λόγω θανάτου.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Και με τίνος τον θάνατο τερματίστηκε;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Για μαντέψτε.....

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Μπορείτε να περιγράψετε το άτομο;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ήταν μεσαίου αναστήματος και είχε γένεια.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ήταν άντρας ή γυναίκα;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Αν δεν είχε έρθει κανα τσίρκο στην πόλη, μάλλον άντρας θα έλεγα.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Γιατρέ, πόσες από τις αυτοψίες σας τις έχετε διενεργήσει σε νεκρούς ανθρώπους;ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Όλες. Οι ζωντανοί, ξέρετε, αντιστέκονται πάρα πολύ.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Θυμάστε την ώρα που εξετάσατε το πτώμα;ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Η αυτοψία άρχισε γύρω στις 8:30 πμ.ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Και ο κύριος Νέντον ήταν νεκρός εκείνη την ώρα;ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Αν όχι, σίγουρα ήταν μέχρι να τελειώσω.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Γιατρέ, πριν διενεργήσετε τη νεκροψία, ελέγξατε αν υπήρχε σφυγμός;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Όχι

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ελέγξατε την πίεση του αίματος;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: 'Οχι.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ελέγξατε την αναπνοή;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Όχι..

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ώστε λοιπόν, είναι πιθανόν ο ασθενής να ήταν ζωντανός όταν αρχίσατε την αυτοψία;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: 'Οχι.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Πώς μπορείτε να είστε σίγουρος, γιατρέ;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Γιατί ο εγκέφαλός του βρισκόταν πάνω στο γραφείο μου σε μια γυάλα.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Α, μάλιστα. Όμως θα μπορούσε ο ασθενής, παρ' όλα αυτά, να είναι ακόμα ζωντανός;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ναι, είναι πιθανόν- θα μπορούσε να είναι ζωντανός και να ασκεί δικηγορία.......

Οι παραπάνω διάλογοι είναι από το βιβλίο 'Disorder in the American Courts', έχουν ειπωθεί από ανθρώπους σε δικαστήρια και έχουν καταγραφεί από δικαστικούς ρεπόρτερ στην Αμερική....

ΜΑΡΓΑΡΗ-ΤΑΡΙΑ

Βασικά ήθελε να τον παίρνουν στα σοβαρά, αν και παράλληλα νόμιζε ότι διαθέτει χιούμορ επιπέδου πρέμιερ λιγκ.

Η κύρια ενασχόλησή του ήταν η ανάδειξη του αυθεντικού οικολογικού λόγου – όμως ελαφρά μόνο απόξεση της άνω στοιβάδος αποδείκνυε ότι πρωτίστως ενδιαφερόταν για την προώθηση της δικής του αυθεντίας. Ταυτόχρονα όμως, ο ίδιος έβγαινε σε απανωτά και αλλεπάλληλα «οφσάϊτ», όταν αναλάμβανε να αναλύσει τα προβλήματα της ΔΕΗ, της Ολυμπιακής, των Ταχυδρομείων κλπ. Ο άνθρωπός μας ουδόλως καταλάβαινε ότι δεν υπάρχουν τείχη μεταξύ γνωστικών πεδίων, ότι δεν υπάρχει απόλυτη σχέση μεταξύ ενός συγκεκριμένου ειδήμονος ατόμου και ενός γνωστικού αντικειμένου. Ότι δεν υπάρχει τεκμηρίωση οποιασδήποτε θέσης, μέσω της απλής κατάθεσης ακαδημαϊκών τίτλων.

Κατά καιρούς ασκούσε κριτική σε διάφορους που «έκοβαν και έραβαν» τη φύση, χωρίς αυτό να τον εμποδίζει σε μείζονα θέματα όπως η εκτροπή του Αχελώου, να υιοθετεί την παραδοσιακή και αντι οικολογική «κοπτοραπτική». Γι αυτό και ήταν ικανός να συμβάλει σε αποτελέσματα ανάλογα με αυτά της φωτογραφίας, που εικονίζει έναν πλαστικό χειρούργο και παραπλεύρως το αναπλασθέν γυναικείο στήθος…..

Οι βολές του εναντίον της εξουσίας ήταν τόσο αντιεξουσιαστικές, όσο ήταν εναντίον του Χαλιφάτου ο Ιζνογκούντ – γνωστή φιγούρα του Κοσινύ, που ήθελε σώνει και καλά να γίνει Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη. Εξ άλλου σε πάμπολλα ζητήματα υπερακόντιζε τις θέσεις της εξουσίας - όπως π.χ για τα μεγάλα φράγματα, για τα πυρηνικά, για τα μεταλλαγμένα - σκορπίζοντας σύγχυση και παίζοντας έναν ιδεολογικό «ανταρτοπόλεμο» , αλλά αποφεύγοντας όπως ο διάολος το λιβάνι τη μετωπική αντιπαράθεση.Η χρησιμοποίηση των γνώσεών του εναντίον διαφόρων οικολογούντων στόχευε στην εκτόπιση ή και έξωσή τους, για να έχει αυτός και οι όμοιοί του το μονοπώλιο των οιωνδήποτε γνωματεύσεων, εν είδει συγχρόνου ιερατείου.Υποθετικά πήγαινε «ενάντια στο ρεύμα» και εναντίον της οικολογικής «μόδας», ξεχνώντας φυσικά το ότι υπήρχε ανάγκη να γίνει το "ρεύμα" "ποτάμι" και κάτι περισσότερο ακόμη, για να αλλάξουν οι καταστάσεις.Και τη στιγμή που το Κίνημα έκανε αγώνα για να μαζέψει ανθρώπους από όλα τα γνωστικά πεδία, αυτός έκανε αγώνα για να τους απαξιώσει και να τους αποδιώξει ..

Έλα όμως που δεν του βγήκε, γι αυτό και οδεύει πικραμένος στην συνταξιοδότηση….

Ακολουθούν κάποια από τα «μαργαρητάρια» του σε μια συνέντευξη υπό τον τίτλο «Αλήθειες και μύθοι για την ελληνική οικολογία»


το Συμβούλιο της Επικρατείας είναι χειρότερος ακτιβιστής και χωρίς καμία γνώση αποφασίζει, μπλοκάροντας τα πάντα.

Όλα, μα όλα τα φράγματα της ΔΕΗ -να αναφέρουμε ένα παράδειγμα- είναι οικολογικές, κοινωνικές και οικονομικές επιτυχίες

Οι άνθρωποι (δηλ. Οι Οικολόγοι)είναι άσχετοι. Αρθρογραφώ απ' το '81 και αν έχω κάπου κάνει λάθος, ας έρθουν να μου το πουν. Να τους πω και εγώ πού έχουν κάνει λάθος αυτοί, ό,τι έχουν πει και δεν έχει ισχύσει. Η Δαμανάκη ως υποψήφια δήμαρχος έλεγε ανοησίες, ότι θα ανασυστήσει τη γειτονιά, θα έπαιρνε τις γριές δηλαδή την ώρα που έπαιζε η «Λάμψη» και θα τις κατέβαζε στον δρόμο.

Στο πανεπιστήμιο κάποτε έκανα ένα πείραμα. Πήγα με μια φωτογραφική μηχανή στο Κολωνάκι και πήρα φωτογραφίες των 100 πρώτων επισκεπτών σε ένα κατάστημα με βιολογικά προϊόντα και των 100 επισκεπτών σε ένα ντελικατέσεν. Τις βάλαμε στον τοίχο όλες και ζήτησα από άτομα που δεν ήξεραν τι γινόταν να πουν ποιοι φαίνονταν πιο υγιείς. Του βιολογικού ήταν σπυριάρηδες, κακομοίρηδες, γκρινιάρηδες, αφελείς, προβληματικοί. Χωρίς να είμαι εναντίον των βιολογικών τροφών, ουσιαστικά είναι ένα σνομπ προϊόν.

Ακούτε τον κάθε ανόητο εδώ να λέει ότι επειδή η Ελλάδα είναι σεισμογενής δεν θα πρέπει να γίνουν πυρηνικά εργοστάσια.

Ντοπάρουν και τα παιδιά με την περιβαλλοντική εκπαίδευση στα σχολεία, η οποία πρέπει να σταματήσει

Η πόλη(δηλ.η Αθήνα) θα μπορούσε να έχει πολύ περισσότερο πράσινο, αλλά οι οικολόγοι και οι αρχαιολόγοι του '50 διαμαρτύρονταν κι έλεγαν ότι έπρεπε φαίνεται η Ακρόπολη

Οι συνδικαλιστές κι οι σύγχρονοι οικολόγοι μού θυμίζουν καλόγερους του μεσαίωνα. Σε σχέση με θέματα περιβάλλοντος περνάμε τον νέο μεσαίωνα στην Ελλάδα και το πιο πιθανό είναι ότι θα πάμε και στην Ιερά Εξέταση.

Το πετρέλαιο είναι φυσικό προϊόν, ένα βιολογικό προϊόν, άρα θα αποικοδομηθεί, απλώς θα πάρει χρόνο *

(Σημ. Οικοπαράξενου : Ας ησυχάσουμε λοιπόν, αφού είναι τέτοιο το πετρέλαιο και δεν προέρχεται από πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος ....)

EΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ , ΑΠΟ ΤΟ WWF KAI OXI MONO

To WWF, « Ταμείο Φύσης» παγκόσμιο μεν αλλά και με ένα εξαιρετικά δραστήριο ελληνικό παράρτημα, οργανώνει εθελοντικές δραστηριότητες για την προστασία της φύσης. Προσφέροντας σε νέους ανθρώπους ηλικίας 18-35 ετών όχι απλώς τη δυνατότητα να αισθάνονται, αλλά και να είναι χρήσιμοι. Και μάλιστα σε μια περίοδο όπου η προστασία του περιβάλλοντος μπαίνει σε δεύτερο πλάνο, για τους γνωστούς λόγους. Και κάτι σημαντικότερο ακόμη : Ζητώντας και οργανώνοντας εθελοντική συμμετοχή όχι στο στυλ ενός οικολογικού Σταχανωβισμού*, αλλά προσφέροντας παράλληλα και διακοπές.

Το τερπνόν λοιπόν, μετά του εθελοντισμού, από το WWF, που εφιστά την προσοχή σε όλους όσους δεν θέλουν να πλήξουν ή να αγχωθούν αυτό το καλοκαίρι.

«Τα καλοκαιρινά προγράμματα εθελοντικής εργασίας του WWF Ελλάς δίνουν τη δυνατότητα για διακοπές σε περιοχές μοναδικής ομορφιάς και οικολογικής αξίας, συμβάλλοντας ταυτόχρονα στην προστασία τους!
Επιπλέον, ενισχύουν την τοπική οικονομία και συμβάλλουν στην εμπλοκή της τοπικής κοινωνίας στην προστασία του φυσικού πλούτου της περιοχής. Τα συγκεκριμένα προγράμματα υλοποιούνται την περίοδο Ιουλίου-Αυγούστου με τη συμμετοχή εθελοντών 18-35 ετών και διαρκούν 15 ημέρες. Οι εθελοντές εργάζονται σε ομάδες των 15 περίπου ατόμων (13 εθελοντές, 2 ομαδάρχες) και διαμένουν σε προεπιλεγμένους χώρους. Η κάθε ομάδα φροντίζει για τη διατροφή και την καθαριότητα του χώρου.
Τα τελευταία έντεκα χρόνια έχουν πραγματοποιηθεί προγράμματα εθελοντικής εργασίας σε περιοχές όπως η Ζάκυνθος, η Πρέσπα, η Κερκίνη, το Πόρτο Λάγος, η Δαδιά Έβρου, το Δέλτα Αξιού, το Δέλτα Έβρου, το Ζαγόρι Ηπείρου, τη Βωβούσα Ανατολικού Ζαγορίου.
Το 2009 πραγματοποιήθηκαν τέσσερα προγράμματα εθελοντικής εργασίας στη Ζάκυνθο, στις Πρέσπες, στο Ανατολικό Ζαγόρι και στο Δάσος της Δαδιάς. Τα προγράμματα της Ζακύνθου, των Πρεσπών και της Δαδιάς έγιναν με την υποστήριξη της Amita Motion».......

Στην εποχή του ΔΝΤ η άσκηση εθελοντικών δράσεων για την προστασία των κοινόχρηστων περιβαλλοντικών αγαθών συνιστά μια ιδιαίτερα θετική δύναμη. Που συνιστά πιλοτική παρουσία στον κοινωνικό χώρο, εξωθώντας άτομα και συλλογικότητες να ξεπεράσουν τον πανικό και την αυτοπεριχαράκωση. Μια τέτοια δράση, μικρότερης κλίμακας αλλά επίσης πιλοτική προς την ευρύτερη κοινωνία της Αττικής, είναι η δράση εθελοντικών οργανώσεων για τον καθαρισμό του Υμηττού από φρύγανα και άλλα εύφλεκτα υλικά...Θα πραγματοποιηθεί στις 13.6.2010 , ημέρα Κυριακή και ώρα 5.30 μμ, από την "Πρωτοβουλία Πολιτών Βύρωνα για τη διάσωση του Υμηττού", με την υποστήριξη του Δήμου Βύρωνα και του ΣΠΑΥ.

Σημείο συνάντησης η διασταύρωση των οδών Αλ.Δελμούζου και Οικονόμου....

*Σταχάνωφ : Εργάτης της σταλινικής εποχής, που αναγορεύθηκε σε "πρότυπο παραγωγικότητας" από το καθεστώς, προς γνώση και συμμόρφωση των υπολοίπων εργατών...

ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΡΑΦΑ

Αυτό κι αν είναι από τα άγραφα, ή μάλλον από τα ανείπωτα και ανεκδιήγητα.....Την Παρασκευή 4.6.10, ο Πρωθυπουργός παρακολούθησε τη συναυλία της Μαρίας Φαραντούρη στο Ηρώδειο, όπου και αποδοκιμάστηκε από ένα μεγάλο πλήθος , τη στιγμή που η τραγουδίστρια ανήγγειλε από το μικρόφωνο την παρουσία του ! Για το σοβαρό αυτό επεισόδιο, για το οποίο υπήρχαν αυτήκοοι μάρτυρες 3000 άτομα – οπωσδήποτε όχι και συμμέτοχοι στις αποδοκιμασίες- δεν ειπώθηκε τίποτε από κανένα κανάλι. Το συμβάν έγινε γνωστό κυρίως από ένα σχόλιο συνεργάτη της «Ελευθεροτυπίας», ενώ το ευρύ κοινό άκουσε στην τηλεόραση τις πρωθυπουργικές δηλώσεις για τη συγκεκριμένη συναυλία στο συγκεκριμένο χώρο, σε μια συνέντευξη «man to man» , απαλλαγμένη οιουδήποτε γιουχαϊσματος...
Δεν είμαι σίγουρος για το κατά πόσο η πρωθυπουργική «νότα» στη Βουλή («θα μας πάρουν όλους με τις πέτρες») προηγήθηκε του «κραξίματος» στον ιερό χώρο του Ηρωδείου, το σίγουρο όμως είναι ότι αντανακλούσε ένα είδος πρωθυπουργικής αυτογνωσίας για το κοινωνικό περιβάλλον του. Ενδιαφέρον βέβαια θα είχε να γνωρίζαμε την ιδέα που έχει ο Πρωθυπουργός για το πολιτικό περιβάλλον του, με άλλα λόγια για το «ρετιρέ» των υπουργών, πολιτικών και τραπεζικών παραγόντων, ηγετικών κύκλων της ΕΕ και των ΗΠΑ κλπ.. Βάζω στοίχημα ότι και εκεί θα αισθάνεται απειλή, έστω και με πιο κομψή μορφή από αυτήν του πετροπολέμου : Γιατί είναι δεδομένο ότι δεν θέλει να ρισκάρει τίποτε και δεν θέλει τίποτε περισσότερο από το να μείνει Πρωθυπουργός....
Αφήνοντας όμως τα του Πρωθυπουργού και περνώντας στα της δημοσιογραφίας, διαπιστώνουμε μια ιδιότυπη και επικίνδυνη κατάσταση. Όχι γιατί το κάθε κανάλι έπρεπε σώνει και καλά να δημοσιοποιήσει το συμβάν με τα «ουου» ή έστω να κάνει γνωστό ότι ένα μέρος του κοινού του Ηρωδείου «δεν ήθελε ουου» - για να θυμηθούμε και τον Γεώργιο Ράλλη, που είχε αφήσει ιστορία ενιστάμενος κατά του «ουου» των δικών του οπαδών εναντίον των αντιπάλων...Αλλά γιατί το συμβάν άξιζε πραγματικά να κοινοποιηθεί, έστω και αποδοκιμαζόμενο, ή έστω από κουτσομπολίστικη διάθεση. Οπότε φυσιολογικά προκύπτει το ερώτημα : Μήπως οι ρεπόρτερ έχουν αρχίσει να φοβούνται τη «μεγάλη εξουσία» και προτιμούν να ξεδίνουν με κύκλους που θεωρούν ότι είναι μάλλον του χεριού τους; Λέω, μήπως...

ΚΑΒΟ ΝΤΟΡΟ

«Λόγια για λόγια, κι άλλα λόγια;»
Γιώργος Σεφέρης

Και να που ήλθε η κύρωση της «Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προστασία του Τοπίου» από την Ελληνική Βουλή, μετά από μεγάλη κυοφορία. Που ήλθε μάλιστα(Μάϊος 2010) στο μέσο μιας δίνης, με την προσοχή όλων στραμένη στα ζητήματα της οικονομίας.
Υπό άλλες συνθήκες, θα έπρεπε να αισθανόμαστε ιδιαίτερα ευτυχείς, γι αυτή την πλημμυρίδα «καλού γούστου», καλλιτεχνικής διάθεσης, αισθητικής προσέγγισης της φύσης. Θα έπρεπε να αισθανόμαστε μια κατάσταση ολοκλήρωσης, βλέποντας την επισημοποίηση του αισθητικού προτάγματος από την Βουλή : Γιατί το τοπίο είναι ένα γενικότερο φαίνεσθαι σε σχέση με το φαίνεσθαι των αγροτικών και αστικών χώρων, των δρόμων, των πλατειών, της γειτονιάς, του δωμάτιού μας, του ίδιου του σώματός μας. Όπως μας απασχολεί αυτό το τελευταίο μαζί με όλα όσα άμεσα το περιβάλλουν, έτσι και το τοπίο περιβάλλει αυτά τα μικροπεριβάλλοντα και είναι σε θέση να μας δίνει αισθητική απόλαυση – αλλά και θλίψη. Η μορφή είναι «το πιο τίμιο» - είχε αποφανθεί ο Καβάφης – κι αυτό μας προτρέπει να υπηρετούμε κάποιες μορφές , γιατί απλούστατα είναι «κλειδωμένες» με λειτουργίες.Γιατί εν τέλει «υπηρετώ το τοπίο» δεν σημαίνει εστετισμό , αλλά μια σχέση ζωής και προστασίας λειτουργιών. Προστασίας ακόμη της μνημειακότητας, που πρέπει να υπηρετείται σε κάθε παρόν, για να κατανοούμε τα όρια αυτού του τελευταίου. Γιατί η ζωή μας είναι διαβατική, ενώ η ΖΩΗ είναι μόνιμη : Γιατί πρέπει να υπηρετούμε δυνατά αυτό το δίπολο....
Ο λόγος όμως για τη Βουλή των Ελλήνων : Μήπως θα έπρεπε να αναρωτηθούμε για το κατά πόσο η κύρωση της Σύμβασης για την προστασία του τοπίου ήταν ένας αντιπερισπασμός, ένα είδος στάχτης στα μάτια, τη στιγμή που ο παράλληλα ψηφισθείς νόμος για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας ανοίγει διόδους για το «κακοφόρμισμα» του χώρου και του τοπίου;
Γράφει ο Henry David Thoreau : «Επί των ημερών μας , όλα σχεδόν τα ανθρώπινα επιτεύγματα, όπως αποκαλούνται, η οικοδόμηση των σπιτιών, η αποψίλωση του δάσους και το κόψιμο των μεγάλων δένδρων, δεν κάνουν τίποτε άλλο, παρά να παραμορφώνουν το τοπίο, να το τιθασσεύουν και να το ευτελίζουν». Οι «ημέρες» του Thoreau ήταν αυτές των αρχών του 19ου αιώνα, και τα λόγια του ήταν αυτά που αποτέθηκαν στο δοκίμιό του «Περπατώντας»(Εκδ. Διεθνής Βιβλιοθήκη).. Ο Αμερικανός λόγιος και φυσιολάτρης, είχε τη διορατικότητα να πιθανολογεί ακόμη και καταστάσεις που στην εποχή μας είναι πασιφανείς . Γράφοντας ότι «Πιθανόν , να έλθει η ημέρα, όπου ο τόπος θα κατατεμαχιστεί στους αποκαλούμενους χώρους αναψυχής»...
Αυτό που δεν μπορούσε να μαντέψει ο Thoreau, ήταν ο ευτελισμός του τοπίου με την εισβολή του παράταιρου, του ογκώδους, του κραυγαλέου. Όπως είναι η περίπτωση μιας περιοχής της Νότιας Εύβοιας, του μυθικού Κάβο Ντόρο, που υφίσταται ήδη την χονδροειδή εισβολή των τερατωδών ανεμογεννητριών με τα συμπαρομαρτούντα : Τα οδικά δίκτυα , τους στύλους μεταφοράς ρεύματος, τους πυλώνες και τους υποσταθμούς της ΔΕΗ.
«Πόσο λίγη εκτίμηση, απέναντι στην ομορφιά του τοπίου, υπάρχει ανάμεσά μας ! Μας έχουν πει ότι οι Έλληνες αποκαλούσαν την οικουμένη Κόσμο, Ομορφιά ή Τάξη, αλλά εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε σαφώς το γιατί, και το θεωρούμε στην καλλίτερη περίπτωση ως ένα φιλολογικό αξιοπερίεργο», γράφει ο Θορώ.
Το τοπίο του Κάβο Ντόρο με παραπέμπει επίμονα σε ένα έργο του Βιμ Βέντερς- «Ταξίδι ως την άκρη του Κόσμου». Είναι ένα τοπίο απόμακρο αν και χιλιομετρικά κοντινό, αφημένο σε ένα παρελθόντα χρόνο, ερημικό, σκληρό, με τον απόηχο μιας θάλασσας που κάποτε τρομοκρατούσε τους ναυτιλόμενους, με μονοπάτια αρχαϊκά, με ανθρώπους ελάχιστους. Είναι ένα εργοτάξιο αναπολήσεων, είναι σαν ένας κρυφός θησαυρός που τον φυλάς κάπου και που σου δίνει την ικανοποίηση ότι μπορείς όποτε θελήσεις να ανοίξεις το σεντούκι και να τον ψηλαφήσεις με δέος....Είναι κάτι σαν τη Βενετία, που έκανε τον μεγάλο αναλυτή της Μεσογείου Φερναντ Μπρωντέλ να εκλιπαρεί «Να μην αλλάξει, να μην κινηθεί, να μείνει η ωραία κοιμωμένη του δάσους»..
«Δεν διαθέτουμε την πολυτέλεια να μη ζούμε στο παρόν», γράφει πάλι ο Θορώ στο «Περπατώντας». Όντως, είναι πολυτέλεια το να μπορεί κανείς να δραπετεύει από το σημερινό, παρακμιακό παρόν . Όμως είτε ζει είτε δεν ζει αυτό το παρόν, είναι σίγουρο ότι μέσα στον εαυτό του μεταφέρει κάποιες ξεθωριασμένες εικόνες. Ιδιαίτερα οι άνθρωποι κάποιας ηλικίας, έχουν ζήσει μνημόσυνα επί μνημοσύνων. Έχουν ζήσει νησιά που έγιναν αγνώριστα, παραλίες που αλώθηκαν, δάση που κατατμήθηκαν και κατακυριεύθηκαν, πόλεις που αποξενώθηκαν από ό,τι καλύτερο είχαν. Έχουν ζήσει την απομάγευση του ελληνικού χώρου, έχουν ψυχοπλακωθεί με τα απαρτιωμένα τοπία . Γι αυτό μπορούν να αποσώσουν κάποια προσωπική ενέργεια, να κάνουν τον ψίθυρό τους φωνή, και να πουν ένα δυνατό ΟΧΙ : ΟΧΙ στη μπαναλιτέ που έρχεται, με τον μανδύα της πράσινης ενέργειας. ΟΧΙ σε ένα μέλλον με μια ακόμη νοσταλγία – αυτήν του φαντασιογόνου ΚΑΒΟ ΝΤΟΡΟ....


H φωτογραφία είναι του Γιάννη Κοφινά

O KYKΛΟΦΟΡΩΝ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ (2)

Όπως είναι γνωστό τα τέλη κυκλοφορίας αποτελούν ένα τρόπο είσπραξης του κόστους που προκαλεί η χερσαία κυκλοφορία στην Κοινωνία : Με τη δημιουργία και συντήρηση οδικού δικτύου, με τις υπηρεσίες τροχαίας, με τις μελέτες για τη σήμανση και επικινδυνότητα των δρόμων, με χίλια δυό άλλα. Η είσπραξη αυτών των τελών συνεπάγεται ήδη ένα μηχανισμό ,όπως είναι η ετήσια έκδοση σημάτων από τις εφορείες, στη συνέχεια η απασχόληση των τραπεζών, οι έλεγχοι των παραβατών από την Τροχαία κλπ. Πριν λίγους μήνες, ύστερα από δηλώσεις των υπουργών Παπακωνσταντίνου και Μπιρμπίλη, τέθηκε το ζήτημα της μεταφοράς αυτών των τελών και της είσπραξής τους δια μέσου της τιμής της βενζίνης. Η λύση αυτή είχε προταθεί από τον υποφαινόμενο ήδη από το 1985, σε άρθρο του στο περιοδικό «Νέα Οικολογία»(Φεβρουάριος 1985), όχι βέβαια σαν μια ιδέα προερχόμενη από την επιφοίτιση του Αγίου Πνεύματος αλλά σαν υλοποίηση της περιβαλλοντικής και δημοκρατικής αρχής «Ο ρυπαίνων πληρώνει» : Με δεδομένο ότι η κατανάλωση βενζίνης τεκμηριώνει την «κατανάλωση» οδικού χώρου, υπηρεσιών Τροχαίας κλπ., η δια μέσου της βενζίνης είσπραξη του φόρου οδηγεί στην σχετικά πιο δίκαιη επιβάρυνση του ρυπαίνοντος και προκαλούντος δαπάνες στην ευρύτερη κοινωνία : Όποιος κυκλοφορεί πολύ πληρώνει πολλά, και αντιστρόφως...Εξ άλλου η δια μέσου της βενζίνης φορολόγηση εκμηδενίζει τα έξοδα είσπραξης που πληρώνονται από το κράτος και τελικά από την κοινωνία, ενώ επίσης δημιουργεί αντικίνητρα για την ανορθολογική κυκλοφορία. Αντίθετα η ισοπεδωτική φορολόγηση όλων μέσω των τελών κυκλοφορίας, δημιουργεί κίνητρα για την μεγαλύτερη κυκλοφορία διαφόρων εποχουμένων – αν μη τι άλλο για την «απόσβεση» του κόστους του οχήματός των...
Στο τελευταίο μου άρθρο για το ζήτημα (Αυγή 22.10.2006 και δικτυακός τόπος Nomosphysis.org ) , είχα αναφερθεί στην αγγλική εμπειρία της εφαρμογής φορητού GPS για την αναλογική φορολόγηση των οχημάτων, για να υποστηρίξω ότι ακόμη και τα ασφαλιστικά κόστη θα μπορούσαν εν μέρει να εισπράττονται μέσω της τιμής της βενζίνης, με πολύ μεγαλύτερη δικαιοσύνη και με αποτρεπτική δράση εναντίον των ανορθολογικών μετακινήσεων...
Και ενώ όλα αυτά φαίνονταν λογικά και ενδεχομένως απλά όσο το αυγό του Κολόμβου, πρόσφατα ένα μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι σε συνδυασμό με γνωστό δικτυακό τόπο επανέφεραν το θέμα στην επικαιρότητα, καταγγέλοντας την ενσωμάτωση των τελών κυκλοφορίας στην τιμή της βενζίνης ως τέχνασμα της εξουσίας...Και ναι μεν η εξουσία «τέχνας κατεργάζεται» και μπορεί να εισαγάγει στην τιμή της βενζίνης πολλά μαζί τέλη κυκλοφορίας, επιβαρύνοντας υπογείως αλλά σαφώς τον φορολογούμενο πολίτη.. Εάν όμως αποφευχθεί αυτή η «τρίπλα» της εξουσίας, εάν δεν υπάρξει ένα ακόμη εισπρακτικό τρυκ, τότε η φορολόγηση μπορεί να είναι σαφώς πιο δημοκρατική και συμβατή με τις ανάγκες του περιβάλλοντος...
Στον δικτυακό τόπο antinews κάποιος κύριος που υπογράφει ως «Αυριανιστής» υποστηρίζει ότι η ενσωμάτωση των τελών κυκλοφορίας στη βενζίνη θα επιβαρύνει το κόστος των μεταφερόμενων προϊόντων και θα συνεπιφέρει και άλλες αυξήσεις τιμών, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη πληθωριστικών τάσεων....Η ενσωμάτωση όντως υψώνει τα κόστη των προϊόντων σε ένα κάποιο,μικρό πάντως ποσοστό, από την άλλη όμως πλευρά τα μη εισπραττόμενα τέλη κυκλοφορίας και η ώθηση για πιο ορθολογική οδική συμπεριφορά, δρουν προς την αντίθετη κατεύθυνση ! Όσον αφορά το ενδιαφέρον του «Αυριανιστή» σχετικά με την επιβάρυνση των ξένων πολιτών που θα βρεθούν στη χώρα μας για δουλιές ή διακοπές, και που θα χρησιμοποιήσουν ως εποχούμενοι το οδικό δίκτυο, αναρωτιέται κανείς : Μήπως κι αυτοί δεν πρέπει να πληρώνουν την επιβάρυνση του οδικού δικτύου και των υπηρεσιών της χώρας, στο βαθμό που τις χρησιμοποιούν ; Αν ο κυκλοφορών (και ρυπαίνων) πρέπει να πληρώνει, γιατί όχι και ο τουρίστας;

ΣΑΛΑΤΑ ΚΑΙ ΘΕΑΜΑΤΑ

Με την προγραμματιζόμενη "γιγαντοσαλάτα" της Ιεράπετρας είχαμε ασχοληθεί πριν από λίγο καιρό, στην ανάρτηση της 13.5.2010(«Τουρισμός τέχνας κατεργάζεται»).Η υπόθεση αυτή προχώρησε, παραμένοντας γαργαλιστική λόγω της όλης κατάστασης και με δεδομένο ότι ως χώρα.... τα κάναμε σαλάτα. Και τώρα η Ιεράπετρα, νοτιότερη πόλη της Ευρώπης (www.ierapetra.gr και salata.ierapetra.gr) αναγγέλει , για τις 19.6.2010, την κατασκευή της μεγαλύτερης σαλάτας του κόσμου – μάλιστα, τι περηφάνεια για όλους μας ! – που θα αποτελείται από:
Επτά (7) τόνους ντομάτας , τρεις (3) τόνους αγγούρια , δυο τόνους πιπεριάς, 1000 κιλά κρεμμύδια , 800 κιλά φέτα, 500 κιλά παρθένο ελαιόλαδο , σύνολο κάτι παραπάνω από 12 τόνους! ...Και που θα φιλοξενείται σε μια σαλατιέρα 100 τετραγωνικών μέτρων.!Το εγχείρημα στοχεύει να καταρρίψει το προηγούμενο ρεκόρ Γκίνες, που κατείχε το Ισραήλ με 10,2 τόνους σαλάτας, ενώ τα τυχόντα πλεονάσματα της γιορτής θα διατεθούν σε ιδρύματα και απόρους..
Η υπόθεση θα συνεχισθεί την επομένη, 20 Ιουνίου στην καρδιά της παραγωγής των πρωίμων κηπευτικών , στη ΓΡΑ ΛΥΓΙΑ, με την αναβίωση ενός παραδοσιακού εθίμου, του επονομαζόμενου « ξεντοματιάσματα». Πρόκειται για ένα είδος «Ντοματοπόλεμου», όπου τα αντίπαλα μέρη θα χρησιμοποιούν ντομάτες μη εμπορεύσιμες και μη βρώσιμες - υποθέτω δε μαλακές έτσι ώστε να μην απειλείται η σωματική ακεραιότητα των Ντοματομάχων...
Για την ιστορία υπενθυμίζεται ότι στις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας είχαν κυριαρχήσει στην αγορά τα υβρίδια γνωστής εταιρείας, με αποτέλεσμα την παραγωγή ντομάτων-ζόμπυ (δηλαδή ντομάτων που δεν σήπονταν με καμιά κυβέρνηση !), οι οποίες στη γεύση θύμιζαν αποτυχημένα κολοκύθια , ήταν δε τόσο σκληρές ώστε να μην είναι εκτοξεύσιμες ει μη μόνον για δολοφονικούς σκοπούς...Θυμάμαι ακόμη τη φρικτή αίσθηση που είχαμε αποκομίσει εμείς, «τα παιδιά» κάποιας ηλικίας, συναριθμώντας και τις ντομάτες μαζί με τα άλλα γεωργικά προϊόντα που είχαν χάσει τη γεύση, την ευωδιά και την ποιότητά τους.Ευτυχώς η κατάσταση ψιλομπαλώθηκε και οι ύστερες ντομάτες βελτιώθηκαν κάπως, δίχως όμως να ανακτήσουν εκείνες τις παραμυθένιες ποιότητες που είχαν, «μια φορά κι έναν καιρό»...
Αναρωτιέμαι λοιπόν, μήπως εκτός από την υπόθεση της γιγαντοσαλάτας και της ντοματομαχίας, θα έπρεπε οι παραγωγοί της Ιεράπετρας να βάλουν μπροστά και την υπόθεση της ...παλινόρθωσης της ντομάτας. Εννοώ την επαναφορά της ORIGINAL ντομάτας που μοσχομύριζε και γέμιζε το στόμα με γλυκύτητα – στην πρώτη διατροφική κατηγορία...
Y.Γ

Η φωτογραφία αναφέρεται σε διαγωνισμό "καρπουζογλυπτικής" - μάλλον προτιμότερης από τον καρπουζοπόλεμο ! - που έγινε το 2008 σε Βαλκανική χώρα.

ΚΗΔΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΔΝΤ...

. Ανεβαίνει διαρκώς το κίνημα για να αγοράζουμε ελληνικά προϊόντα αλλά και υπηρεσίες. Ακόμη κι όταν είναι λίγο .... μακάβριες, όπως αυτή της φωτογραφίας Γραφείου Τελετών στη Βόρεια Ελλάδα, βγαλμένη από το συνεργάτη μας Νίκο Στεφανή . Εκεί κάποιοι καλοί άνθρωποι είχαν τη καλωσύνη να βάλουν ως ταρίφα κηδείας μόλις 500ευρώ – δηλαδή σχεδόν τζάμπα. Κάνοντάς μας να αναρωτιόμαστε, αν συμφέρει να ζει κανείς ...



Τελικά στο διαδίκτυο λέγονται ωραία πράγματα, και μάλιστα γίνονται πολύ ουσιαστικές αναζητήσεις για το λάκκο όπου έχει κατρακυλησει – αν δεν έχει ταφεί - η χώρα μας. Παραδείγματος χάρη ένα ανυπόγραφο κείμενο που διεβίβασε σε αυτό τον ιστότοπο πάλι ο Νίκος Στεφανής, σαν μια συνηγορία υπέρ της αλλαγής της αγοραστικής μας συμπεριφοράς. Είναι ένα κείμενο με χρησιμότητα αλλά και συγκινησιακό βάθος, που παραπέμπει σε μια δυνατή κουβέντα του Θεόδωρου Ζιάκα - «για τον καϋμό της ρωμιοσύνης που σιγοκαίει κάτω από τη στάχτη της συλλογικής αποτυχίας». Ιδού ορισμένα αποσπάσματα :

.......Όταν με έχουν ρίξει στο λάκκο, η πρώτη μου σκέψη είναι

"πώς θα βγω"και μετά θα ψάξω να βρω :

-αν φταίω εγώ που γλίστρησα,

-αν με έσπρωξε κάποιος άλλος (και ποιος)και ακόμα

- ποιος μου δίνει χέρι να ανέβω πάνω.


Και συνεχίζει , μετά τη σοφότατη αυτή παρατήρηση, η ανώνυμη συγγραφέας του κειμένου :

Σήμερα το πρωί που ξύπνησα, αναρωτήθηκα, μήπως αν όλα αυτά που θα αγοράζω από δω και μπρος είναι μόνοΕλληνικά προϊόντα, φτιαγμένα στην Ελλάδα, από Έλληνες, θα βοηθούσε την πατρίδα μου.

Έτσι, ξεκίνησα τις σημερινές μου αγορές :

αντί να αγοράσω τόνο RIO αγόρασα TRATA,
αντί να αγοράσω κρέμα προσώπου L'OREAL αγόρασα κρέμα προσώπου APIVITΑ,
αντί να αγοράσω μακαρόνια barilla αγόρασα melissa,
αντί να αγοράσω τυρί cheddar αγόρασα φέτα Λήμνου,
αντί να αγοράσω πουρέ Knorr αγόρασα πουρέ Γιώτης,
αντί να αγοράσω τσιγάρα Pall Mall Αμερικάνικα αγόρασα ΑΣΣΟΣ (άλλαξα τα τσιγάρα που κάπνιζα 6 χρόνια)
αντί να πάω στον ΑΒ Βασιλόπουλο πήγα στον Σκλαβενίτη,

Σκέπτομαι, ότι ίσως, αγοράζοντας μόνο Ελληνικά προϊόντα από Έλληνες, θα συμβούν τα εξής :

1. Θα μειωθούν τα εισαγόμενα προϊόντα, άρα η Ελλάδα θα πληρώνει λιγότερα χρήματα στο εξωτερικό,
2. Οι τελευταίες Ελληνικές επιχειρήσεις δεν θα κλείσουν και αυτές.

Από αύριο θα είμαι ακόμα πιο προσεκτική στις αγορές μου, θα διαβάζω προσεκτικά τις ετικέτες
των προϊόντων, ώστε τα προϊόντα που αγοράζω να ανήκουν όλα σε Έλληνες και να παράγονται στην Ελλάδα.

Εσείς τι νομίζετε ; σκέπτομαι λάθος; δεν έχουμε θιχτεί αρκετά, όπως δείχνει το δάκτυλο της Αφροδίτης της Μήλου ή,το χέρι της Αφροδίτης που ζητιανεύει;


..

ΑΡΚΟΥΔΕΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ !

Να το δώ και να μη το πιστέψω !Δηλαδή να δω μια δημοτική κίνηση με φαντασία, με πνεύμα πρόκλησης απέναντι στα καθιερωμένα και στους καθιερωμένους, ικανή να κακοκαρδίσει και να κακοχαρακτηρίσει όσους δημοτικούς παράγοντες καμώνονται πως δεν βλέπουν ό,τι κάνει μπαμ - όπως η κατάληψη του αθηναϊκού κέντρου από το οργανωμένο έγκλημα .... Λόγου χάρη τον κύριο Νικήτα Κακλαμάνη, Δήμαρχο της Αθήνας, που διατείνεται (άκουσον άκουσον !)ότι "Η Αθήνα είναι από τις ωραιότερες πόλεις του κόσμου" στο free press του Μαρτίου 2010, ονόματι NATURA....

Ο κ. Κακλαμάνης θέλει να περιποιήσει τιμή σε μια πόλη τραυματισμένη από τόσες και τόσες αποτυχίες , όμως το στρατήγημά του δε μπορεί να περάσει στη νοήμονα κοινωνία των πολιτών. Και για να μη συνεχίσουμε να ασχολούμαστε μαζί του, περνάμε στο πρόγραμμα ΚΗΠΟΥΡΙΚΗ ΓΙΑ ΑΣΧΕΤΟΥΣ (!!!)του οποίου την ευθύνη αναλαμβάνουν οι ΑΡΚΟΥΔΕΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ. Έχουμε και λέμε :


ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΗΠΟΥΡΙΚΗΣ – URBAN FARMING
Από τον γεωπόνο Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
(μια πρωτοβουλία της Πολιτικής Κίνησης 1ου Διαμερίσματος Δ. Αθηναίων «Αρκούδες στη Αθήνα»)

Τοποθεσία: Θεατράκι στον Λόφο του Στρέφη.
Για δηλώσεις συμμετοχής: Δημ. Παπακωνσταντίνου 6977 239066, ♫
maxo@grevenanet.gr
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

1η ΗΜΕΡΑ Πέμπτη 03/06/10 ΩΡΕΣ : 21.00-23.00 ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΦΥΤΩΝ
- ΕΓΓΕΝΗΣ Παράγοντες που επηρεάζουν το καλό φύτρωμα των σπόρων Νερό- οξυγόνο –θερμοκρασία – φώς – λήθαργος Σπορά σε μόνιμες θέσεις Σπορά σε ειδικές θέσεις (σπορεία ,γλαστράκια ,δοχεία ) Χρόνος σποράς
- ΑΓΕΝΗΣ Μοσχεύματα σκληρού ξύλου - Μοσχεύματα μαλακού ξύλου -Μοσχεύματα φύλλων Καταβολάδες -Παραφυάδες -Βολβοί -Εμβολιασμοί ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΙΚΕΣ ΦΡΟΝΤΙΔΕΣ Κατεργασία του εδάφους -Υλικά για την βελτίωση του εδάφους (άμμος –τύρφη – κόμποστ – φυλλόχωμα ) -Τεχνητά υλικά ( διογκωμένος περλίτης –διογκωμένη άργιλος και βερμικουλίτης ) -pH του εδάφους και ανάπτυξη των φυτών Παρασκευή και σύνθεση των εδαφικών μιγμάτων (τυποποιημένα μίγματα ) Απολύμανση του εδάφους . -Λιπάνσεις -Αρδεύσεις Μεταφυτεύσεις -Καταστροφή ζιζανίων -Κλαδέματα –περιποιήσεις Φορτσάρισμα των φυτών (για πρώιμη ή όψιμη ανθοφορία ) -Καλλιέργεια φυτών σε γλάστρες -Καλλιέργεια χωρίς έδαφος (υδροπονία ) -Παραγωγή νάνων φυτών
2η ΗΜΕΡΑ
Τρίτη 08 /06/2010 Ώρες 20.30-22.30 ΕΤΗΣΙΑ ΕΤΗΣΙΑ (εποχή σποράς – αποστάσεις φυτών )Γαρύφαλλο των ποιητών - Γαρύφαλλο των ανθοπωλών Ζίνια , Καλλιστεφος ή αστράκι , Μοσχομπίζελα – Πετούνιες –Κατηφές –σάλβια .
ΔΙΕΤΗ -ΠΟΛΥΕΤΗ (Αναρριχώμενα και Βολβώδη φυτά )Αχίλλεια – Βιόλα (μενεξές ) – βιόλα τρικολόρ ( πανσές ) – γεράνια (πελαργόνια ) –χρυσάνθεμα –Αναρριχώμενα φυτά Βολβώδη –κονδυλώδη –ριζωματώδη Γλαδίολος –τουλίπα .ΚΑΛΛΩΠΙΣΤΙΚΟΙ ΘΑΜΝΟΙ Αειθαλή θαμνώδη καλλωπιστικά (βιβούρνο,δάφνη ,λιγούστρο,πικροδάφνη ,πυράκανθος , δεύτσια ) Φυλλοβόλα;: ιβίσκος , πασχαλιά , τριανταφυλλιά , φορσίθια ,
ΚΑΛΛΩΠΙΣΤΙΚΑ ΔΕΝΔΡΑ Αειθαλή :Δάφνη ,μανώλια , μουσμουλιά , πιτόσπορο(ή αγγελική ) πυράκανθος ,φοίνικας ,χαμαίρωψ .Φυλλοβόλα : Ακακία ,ιτιά ή κλαίουσα , αχλαδιά ,δρύς , ιβίσκος κουτσουπιά , λεύκη ή καβάκι ,φτελιά ή καραγ΄’ατσι , τίλιο ή φιλύρα , κωνοφόρα , έλατο , κέδρος , κυπαρίσι , χαμαικύπαρις ,τούγια ΦΥΤΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΧΏΡΩΝ Ανθοφόρα φυτά : Αζαλέα , Αμαρυλίς , Βεγόνιες φυλλώματος (ΡΕΞ),γαρδένια , καμέλια , κρόκος , κυκλάμινο , νάρκισσος , ορτανσία , υάκινθος ή ζουμπούλι . Φυλλώδη πράσινα : Διφενμπάχια , δράκαινα , κέντια , κισσός , κρότων , μαράντα , φίκος ελάστικα , φίκος μπεντζαμιν , φικος λυρατα , φιλόδενδρο , κακτώδη 3η ΗΜΕΡΑ 3Η Ημέρα και ώρα μετά από συνεννόηση των συμμετεχόντων
Εργαστήριο : ΣΧΕΔΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΚΗΠΟΕρωτήσεις –ελεύθερη συζήτηση - Εθελοντική παρέμβαση για το ΠΡΑΣΙΝΟ στην Πόλη μας . Διαμόρφωση παιδικής χαράς -Τέρμα Σίνα
ΛΗΞΗ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΥ

ΗΘΙΚΗ ΗΤΤΑ

Οι πρόσφατες εξελίξεις όσον αφορά το «Στολίσκο της Ελευθερίας» και τη συμπεριφορά της ελληνικής και κυπριακής κυβέρνησης, κατέληξαν σε μια ηθική και πολιτική ήττα της Κύπρου και της Ελλάδας.
Πως να υποστηρίξει κανείς το δικαίωμα της Ελλάδας στην επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 μίλια, πως να ζητήσει την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων από την Κύπρο και την αποκατάσταση της διεθνούς νομιμότητας στον ευρύτερο χώρο, όταν δεν αξιώνει την εφαρμογή αυτής της νομιμότητας στην περίπτωση του Ισραήλ; Όταν η ελληνική κυβέρνηση μίλησε απλώς για «υπέρμετρη βία» του Ισραήλ έναντι των ακτιβιστών , τη στιγμή που η άσκηση αυτής της βίας ήταν σαφώς πειρατική και στην ολότητά της παράνομη; Όταν η Κύπρος καταστρατηγεί το δικαίωμα στην ελεύθερη διακίνηση προσώπων και ανοίγει η ίδια το δρόμο για την αναγνώριση του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους από τους Άραβες;
Με ποιά μούτρα Ελλάδα και Κύπρος θα διεκδικούν την υλοποίηση του διεθνούς δικαίου στο μέλλον;
Μήπως δοκιμάζοντας την οπορτουνιστική πρόσδεσή τους με μια χώρα που έχει επανειλημένα αποδοκιμασθεί από τη διεθνή κοινότητα για τις πολιτικές της;
Μήπως αλλάζοντας τη στρατηγική πρόσδεση της Ελληνικής και Κυπριακής πολιτικής στη διεθνή νομιμότητα και επιχειρώντας ένα είδος «ρεάλ πολιτικής», που έχει δρέψει επανειλημένα πικρούς καρπούς ;
ΥΓ

Η τουρκική συμμετοχή στο "Στολίσκο της Ελευθερίας" και η τυχούσα προώθηση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής μέσω αυτού, δεν έχει τη παραμικρή σχέση με την ελληνοκυπριακή συμπεριφορά, που θα όφειλε να έχει κρυστάλλινη καθαρότητα και σαφήνεια έναντι όλων των μερών...Ντροπή στις δυο κυβερνητικές ελίτ, που κινήθηκαν στα ιδεολογικά πλαίσια της παράδοσης του Οτσαλάν στον Οθωμανισμό...

ΧAΡΡΥ ΚΛΥΝ

Μεγάλωσε ο Χάρρυ Κλυν, αλλά παρέμεινε μεγάλος εκδοροσφαγεύς προσώπων , ηθών και καταστάσεων. Γεννημένος πλακατζής ο άνθρωπος, κάθε άλλο παρά θυμίζει εκείνα τα μπράτσα.....σόρυ, εκείνους τους τηλεοπτικούς παράγοντες σε γνωστό κανάλι, που όλο γελάνε μεταξύ τους για τα αστειάκια τους, έχοντας φύρα κοντά στο 90% και μόνη τους ελπίδα ότι το γέλιο είναι μεταδοτικό....Ο Χάρυ Κλυν έρχεται από αλλού, και οπωσδήποτε όχι από τα μεταμοντέρνα σκηνοθετικά και καλλιτεχνικά κυκλώματα, που έφτασαν να «εισάγουν γέλιο» στην τηλεοπτική αφήγηση, έτσι για να καταλάβει ο τηλεθεατής ότι «εδώ γελάνε»...
Όπως ο Μάρτης δε λείπει από τη Σαρακοστή , έτσι και ο Χάρρυ Κλυν δεν ήταν δυνατό να λείψει από την τρέχουσα κρίση. Ανθολογούμε λοιπόν κάποιες από τις πικροξινόγλυκες ατάκες του, που έστειλε στο δικτυακό τόπο του Ardin o Χρήστος Καπαγερίδης, προς γνώση και συμμόρφωση πάντων των αποπειρωμένων να παίξουν το ρόλο του διασκεδαστή....


ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ


* Στο σπίτι δεν τρώμε. Κατεβάζουμε τις μπριζόλες από το ιντερνέτ. Στην κόρη μου που μένει στην Αγγλία στείλαμε μια σπανακόπιτα με e-mail.

* Τι γίνεται, ρε παιδιά, μ' αυτά τα χημικά και τα φυτοφάρμακα; Χθες έπλυνα μια ντομάτα και ξέβαψε!

* Η διαφορά μεταξύ ελληνικής οικονομίας και Τιτανικού: Στον Τιτανικό είχε και ορχήστρα

* Ελλάδα, η χώρα των δυο ταχυτήτων... Νεκρά και όπισθεν!

* Ούτε κενό εξουσίας, ούτε κενό οικονομίας ΚΕΝΟ ΛΑΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

* Η μόνη φορά που πάμε μπροστά στην Ελλάδα είναι όταν βάζουμε τα ρολόγια μας μια ώρα μπροστά


* Αν σκεφτεί κανείς πόσο στοίχισε στον Αδάμ και στην Εύα ένα μήλο, τα φρούτα σήμερα είναι πάμφθηνα.

* Πρέπει να μου έχει γίνει μεγάλη πλύση εγκεφάλου. Αφού να φανταστείτε ότι τα όνειρά μου διακόπτονται από διαφημιστικές σφήνες.

* H κατάστασή μας έχει φτάσει στο απροχώρητο... Χθες σφάξαμε το γουρουνάκι-κουμπαρά της κόρης μου!

* Τις προ άλλες πήγα σε ένα διαγνωστικό κέντρο για τσεκ απ και το πρώτο πράγμα που μου εξετάσανε ήταν το πορτοφόλι μου!

* O Δαρβίνος έκανε λάθος, προσπαθώντας να αποδείξει ότι ο άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκο. Από τον γάιδαρο μάλλον κατάγεται...

* Επιστήμονες της NASA, προκειμένου να μελετήσουν τα όρια της αντοχής του ανθρώπου, ζήτησαν δείγμα Έλληνα συνταξιούχου!

* Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Ξέρετε πόσο στοιχίζει μία κηδεία σήμερα;


* Αν νομίζεις ότι όλοι σε έχουν ξεχάσει, άφησε για δύο μήνες απλήρωτη την πιστωτική σου κάρτα.


ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΑΠ


* Το έλεγα και δε με πίστευε κανένας, η χώρα δεν κινδυνεύει από τους συνήθεις υπόπτους, κινδυνεύει από τους συνήθεις πρωθυπουργούς!.


* Καιρός να καταλάβουμε ότι το μόνο που έχει μείνει όρθιο σ' αυτόν τον τόπο είναι τα ερπετά.

*Έτσι και συνεχίσει για κανα χρόνο ακόμα τη βιόλα της λιτότητας και της άγριας φορολόγησης ο ΓΑΠ, βλέπω να ληστεύουμε τους Αλβανούς.


* Το ΠΑΣΟΚ είναι σαν τον κουρασμένο σαραντάρη. Στην εφηβεία ήθελε να αλλάξει τον κόσμο και στα σαράντα θέλει να αλλάξει τα έπιπλα στη βίλα του.
!

* Oι ηλίθιοι πολιτικοί και οι βλάκες ψηφοφόροι είναι γεννημένοι ο ένας για τον άλλον..

* Όσο πάει και παχαίνει το φιλαράκι μου ο 'Πάγκαλος. Tις προάλλες στο λεωφορείο, ευγενικός σηκώθηκε και παραχώρησε τη θέση του σε 4 κυρίες

* Υπάρχουν πολιτικοί που δεν τους άλλαξαν χαρακτήρα τα βουλευτιλίκια και τα υπουργιλίκια. Kαραγκιόζηδες ήταν και καραγκιόζηδες παρέμειναν...


* Ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει χωρίς οξυγόνο κάποια λεπτά, χωρίς νερό μέρες, χωρίς τροφή εβδομάδες και χωρίς ηθικούς φραγμούς μια ολόκληρη ζωή!

* Το χα πει εγώ. Στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις είναι σαν τους θανατοποινίτες. Με το που βγαίνουνε ζητάνε χάρη.


* ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΧΕΔΙΟ Β: Παρκόμετρα στα σπίτια μας... Θα ρίχνεις 2 ευρώ για κάθε μισή ώρα που θα μένεις μέσα!

* Ο ΓΑΠ ποτέ δεν πίνει καφέ το πρωί... Φοβάται μην τον κρατήσει ξύπνιο όλη τη μέρα.



* Το οργανωμένο έγκλημα έχει διαφορετικά ονόματα από χώρα σε χώρα. Στην Αμερική ονομάζεται ΜAΦΙΑ, στην Ιταλία ΚΑΜΟΡΑ και στην Ελλάδα ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!

* Πρώτη φορά αποκτήσαμε δύο πρωθυπουργούς χωρίς να μπούμε στο κόπο να τους ψηφίσουμε! Και τα ονόματα αυτών Ντομινίκ Στρος Καν και Όλι Ρεν.

* Είμαι ευτυχής που ζω σε μια δημοκρατική χώρα, όπου μπορεί κανείς να κάνει ελεύθερα οτιδήποτε θελήσει το ΔΝΤ !

ΗΡΩΪΚΟΙ ΠΟΛΩΝΟΙ

Η «Ηρωϊκή Πολωνέζα» του Φρειδερίκου Σοπέν, του μεγάλου Πολωνού συνθέτη που εφέτος γιορτάζουμε τα διακόσια χρόνια από τη γέννησή του, μιλούσε για το ηρωϊκό πνεύμα ενός λαού που μαχόταν για την απελευθέρωσή του, στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα...Αυτό που δεν ξέραμε εμείς οι Έλληνες , ή τουλάχιστον δεν ήξερα εγώ, ήταν το φιλότιμο πνεύμα κάποιων συμπολιτών μας, Πολωνικής εθνικότητας, που έσπευσαν να βγάλουν ανακοίνωση με στόχο την υποστήριξη των ελληνικών προϊόντων στις συνθήκες της τρέχουσας κρίσης ! Η ανακοίνωση βέβαια ήταν εν μέρει αντιγραφή μιας παλιότερης, την οποία καταχωρήσαμε στις 3.5.2010 υπό τον τίτλο «520» (= ο code bar των ελληνικών προϊόντων), όμως έστω και σαν τέτοια, σαν μια ανακοίνωση που δεν έπρεπε σώνει και καλά να πρωτοτυπεί, ήταν ευχάριστη έκπληξη . Γιατί είναι πραγματικά ευχάριστο το να βλέπεις κάποιους ανθρώπους να νοιάζονται για την κοινή μας χώρα - αντί να τη θεωρούν σαν πεδίο γρήγορης οικονομικής αφαίμαξης ή μελλοντικών διεκδικήσεων.

Να λοιπόν μια περίληψη αυτών που είπαν ή υιοθέτησαν οι Πολωνοί μας φίλοι της «Ενωσης των Πολωνών στην Ελλάδα Πρίγκηπας Μιέσζκο»

«Αποτελεί πλέον κοινή συνείδηση ότι τα δημόσια οικονομικά της χώρας μας
βρίσκονται σε τόσο απελπιστική κατάσταση ώστε προσελκύουν πλέον τους
παγκόσμιους καρχαρίες που «μυρίζονται αίμα» και συρρέουν για να μας
κατασπαράξουν, απομυζώντας όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα από τα
σχεδόν άδεια ταμεία μας......
.......Εάν οι μισοί Έλληνες επέλεγαν για τις καθημερινές τους ανάγκες προϊόντα
που παράγονται στην Ελλάδα όχι μόνο θα λύναμε το μεγαλύτερο μέρος των
οικονομικών προβλημάτων της χώρας μας, αλλά θα εξασφαλίζαμε απασχόληση
τόσο για τους Έλληνες όσο και για το μεγαλύτερο μέρος των οικονομικών
μεταναστών που φιλοξενούμε στην χώρα μας!
........Αγοράζοντας προϊόντα που εισάγονται έτοιμα στην Ελλάδα προσφέρουμε χρήματα
και εργασία σε ξένες οικονομίες, οι περισσότερες από τις οποίες δεν
αντιμετωπίζουν τα οξύτατα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα.
Με τις σημερινές κρίσιμες συνθήκες αποτελεί υποχρέωση μας να εξετάζουμε
σχολαστικά τις ενδείξεις που υπάρχουν στην ετικέτα των προϊόντων που
αγοράζουμε:
......Είναι απίστευτο με πόση επιπολαιότητα πλουτίζουμε άλλες χώρες την στιγμή
που εμείς κινδυνεύουμε να χρεοκοπήσουμε και είμαστε υποχρεωμένοι να
υποστούμε βαρύτατες οικονομικές συνέπειες στο εισόδημα και στην καθημερινή
μας ζωή. Τα εισαγόμενα προϊόντα που επιπόλαια αγοράζουμε -ενώ θα
μπορούσαμε να τα υποκαταστήσουμε με αντίστοιχα που παράγονται στην Ελλάδα-
είναι χιλιάδες!
.....Αφού σήμερα δεχόμαστε μια μαζική επίθεση από επικίνδυνους μεγαλοαπατεώνες
(μπροστά στους οποίους ακόμα και η Μαφία μοιάζει με ερασιτεχνική παρέα
μικροκλεφτών) ας χρησιμοποιήσουμε τα «όπλα» που έχει ο κάθε ένας
υπερασπίζοντας με τον δικό μας τρόπο την χώρα μας, την οικογένεια μας και
τον ίδιο μας τον εαυτό!
Για προϊόντα που δεν παράγουμε καθόλου ή δεν παράγουμε αρκετά για να
ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας, ας επιλέγουμε προϊόντα χωρών (όπως η
Γαλλία) που μας υποστήριξαν ή μας υποστηρίζουν σε δύσκολες στιγμές......


ο Πρόεδρος Ρίσαρντ- Άνταμ Γκρούντα
ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΩΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ " ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ ΜΙΕΣΖΚΟ"
e-mail: mieszko@otenet.gr
www.poloniagrecka.tp1.pl

ΕΜΠΡΗΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ

Για 25 περίπου χρόνια το «Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο» λειτούργησε σαν κάτι περισσότερο από χώρος πώλησης «προοδευτικών βιβλίων» .. Το «Εναλλακτικό βιβλιοπωλείο» υποστήριξε με ανιδιοτέλεια τη διακίνηση των ιδεών, επέδειξε ουσιαστικό πνεύμα ελευθεριότητας απέναντι στις απόψεις των «άλλων», φιλοξένησε πάμπολλες εκδηλώσεις στο χώρο του, αποτέλεσε κοιτίδα ζυμώσεων και συναντήσεων για το εγχείρημα των Οικολόγων Εναλλακτικών στην περίοδο 1989-1992. Έχοντας σαν ψυχή τον Δημήτρη Δημόπουλο, συμπορεύθηκε με τις εκδόσεις ΑΡΔΗΝ και ΡΗΞΗ και στήριξε το πατριωτικό εγχείρημα, χωρίς να απεμπολήσει τις αξίες της Άμεσης Δημοκρατίας, της Οικολογίας και της Κοινωνικής Απελευθέρωσης. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι άνθρωποι με πολύχρονη δράση και παρουσία στο χώρο των Εξαρχείων, που βρίσκονταν σε διαμετρικά αντίθετες θέσεις όσον αφορά τα ζητήματα του Διεθνισμού, δεν έπαυσαν να έχουν σχέσεις και να συναντιώνται στους κοινωνικούς αγώνες με αυτούς που πλαισίωναν το «Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο».

Η εμπρηστική επίθεση και η μερική πυρπόληση του Βιβλιοπωλείου τα ξημερώματα της 1ης Ιουίου, μερικές ώρες μετά τη μεγαλειώδη εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από την ισραηλινή πρεσβεία και χωρίς να υπάρξει οποιαδήποτε ανάληψη ευθύνης ή διατύπωση αιτιολογίας για την επίθεση, είναι οπωσδήποτε θέμα για εικασίες από όλους τους Δημοκρατικούς πολίτες.. Ανεξάρτητα από τη μια ή την άλλη υπόθεση , η πολιτική ταυτότητα των δραστών προσδιορίζεται από τις πράξεις τους : Μπορεί να είναι οι εκφραστές «αντιφασιστικών» συνθημάτων του τύπου «ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΡΕΜΑΛΑ», μπορεί να είναι οι γνωστοί-άγνωστοι εμπρηστές βιβλιοπωλείων με «αντιεξουσιαστικό» σκεπτικό, μπορεί να είναι όσοι μετέρχονται κατ’ επάγγελμα τη βία για την υποστήριξη πολιτικών σκοπών. Όμως όποιοι κι αν είναι, κι οσοδήπτε αν αγωνίζονται για να πιστοποιήσουν την μεταξύ τους διαφορετικότητα, ας το πάρουν απόφαση: Είναι ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΚΑΤΑ.

Για όσους/ες επιθυμούν να συμβάλουν στην αποκατάσταση των ζημιών υπάρχει ο τραπεζικός λογαριασμός: Εθνική 116/768054-65