ΜΙΚΡΟΣ ΛΑΟΣ

Του Αλέκου Μιχαηλίδη

ΚΥΠΡΟΣ

Προσκυνώ τη χάρη σου λαέ μου,
σκύβω το κεφάλι στα μαρτύριά σου
και θαυμάζω λαέ μου τα έργα σου.

Μ. ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ

Ένα πράγμα ανέδειξε το σημερινό ΟΧΙ του 62% του ελλαδικού λαού: Ότι η αξιοπρέπεια, τουλάχιστον στην Ελλάδα, τοποθετείται πολύ ψηλότερα, τελικά, από capital controls, ρευστότητες, μηχανισμούς, κινδυνολογίες και διάφορα άλλα. Αυτό, μπορεί να ακούγεται εντελώς συναισθηματικό και υπερρεαλιστικό σε ορισμένους, αλλά δεν είναι. Καθόλου. Από εδώ ξεκινά η λειτουργία ενός λαού, τον οποίο πάτησαν στον λαιμό για να ψηφίσει ΝΑΙ (ότι κι αν σήμαινε) και τους γύρισε την πλάτη.

Δεν είναι ψέμα. Ακόμα κι αν το ΟΧΙ στηριζόταν απ’ την ίδια την κυβέρνηση, σχεδόν σύσσωμα τα ΜΜΕ και η πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων τάχθηκε με το ΝΑΙ, που τάχα σήμαινε παραμονή στην Ευρώπη. Τούτη την ώρα, μάλλον δεν χρειάζεται να σταθούμε στο γιατί έγινε το δημοψήφισμα. Το 62% είναι πολύ ισχυρό ποσοστό, ο διχασμός φαίνεται, προς το παρόν, μόνο στα πάνελ των καναλιών και οι Γερμανοί θύμωσαν. Το τελευταίο είναι πολύ σημαντικό.

«Προσκυνώ τη χάρη σου λαέ μου». Ομολογούμε πως δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει αύριο. Ως γνωστόν, κανείς δεν είναι σίγουρος πως θα πετύχει η Ελλάδα καλύτερη πρόταση, κανείς δεν ξέρει πως θα λειτουργήσουν οι γείτονες και δη οι Τούρκοι, που περιμένουν να «πέσουμε» για να μας «σηκώσουν», κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πως θα είναι η επόμενη μέρα. Όμως, ένα «γαμώτο, τούτος ο λαός έχει κάπου κρυμμένα καλά τα αντανακλαστικά του, μπορεί να καταφέρει να περάσει και την επόμενη μέρα», οφείλαμε να το πούμε.

Ίσως μας κατηγορήσουν για απολίτικα και υπερβολικά συναισθηματικά κείμενα. Ας είναι. Ούτως ή άλλως, πιστεύαμε και πιστεύουμε ότι το ΝΑΙ θα ξεπουλούσε και τα τελευταία κεκτημένα του λαού της Ελλάδας: Την τιμή και την αξιοπρέπειά του. Δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια. Ας ελπίσουμε ότι η θέληση του λαού για τερματισμό των εκβιασμών, έστω και την υστάτη μέσω ενός δημοψηφίσματος το οποίο μπορεί και να φέρει κακά αποτελέσματα, θα κουβαληθεί στις Βρυξέλλες και δεν θα γίνει στάχτη σαν τις άλλες υποσχέσεις.

Δεν εφησυχαζόμαστε από τη ψήφο του ελλαδικού λαού. Αύριο μπορεί να ψηφίσει και κάτι χειρότερο. Αυτό που έχει όμως σημασία «είναι η ποιότητα της ζωής», όπως θα έλεγε ο δρ. Κινγκ. Το 62% δεν είναι ούτε του Τσίπρα, ούτε του Καμμένου, ούτε βέβαια του Κασιδιάρη. Ας γίνει η αρχή για περισσότερα και πανελλήνια ΟΧΙ και εδώ στην Κύπρο, για πραγματικούς εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες, για ανελέητους και ρωμαλέους αγώνες επιβίωσης. Επόμενη μέρα είναι μόνο το γέλιο των παιδιών μας. Και θαυμάζω λαέ μου τα έργα σου...

Αλ. Μιχ.

5 Ιουνίου 2015

Υ.Γ. Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία. Η Ελλάδα η δική μας στέκεται καλά στο Σύνταγμα, στα νησιά, στην Καισαριανή, στο Δίστομο, στα Καλάβρυτα, στην Πράσινη Γραμμή, στην Κρήτη, στα Ψαρά, στην Κερύνεια, στη Θεσσαλονίκη, στη Θράκη, στα Φυλακισμένα Μνήματα, στον Πενταδάκτυλο, στον Γοργοπόταμο, στέκεται καλά και καρτερά να κουβαλήσει νέα ΟΧΙ. Στέκεται καλά και αιώνια, όσο κι αν μιλούν για καταστροφή. Είμαστε «μικρός λαός και πολεμά δίχως σπαθιά και βόλια, για όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι», είμαστε άτακτοι κι αλύγιστοι, «ας έρθει ο χάρος για να δει με τι κορμιά θα μπλέξει», γιατί δεν τέλειωσε τίποτα ακόμα. Όλα ή τίποτα. Ναι, υπάρχει ελπίς, στην Ελλάδα ζεις...