
Το άρθρο του Γιάννη Χρυσοβέργη που τσιτάρω πιο κάτω, ασχολείται, μεταξύ άλλων, με την άρρητη πρωτοκαθεδρία ενός ακαδημαϊκού ιδρύματος. Όμως δια μέσου αυτής της πρωτοκαθεδρίας το άρθρο ανακινεί το γενικότερο ζήτημα της αυθεντίας και της εξέγερσης που απουσιάζει : Της εξέγερσης ενάντια στη σπουδαιοφάνεια και στους σπουδαιοφανείς του πανεπιστημιακού χώρου, που δίκην βαθμοφόρων διεκδικούν την προνομιακή παρουσία τους στον δημόσιο λόγο… Στην όλη υπόθεση δεν είναι αμελητέα και η ευθύνη κάποιων αριστερών, που αφού έχουν επί χρόνια διακινήσει το προοδευτικό μπλαμπλά τους υπέρ της συμμετοχικότητας και της λαϊκής παρέμβασης, έρχονται στα στερνά τους να εξώσουν τους «αμαθείς» και «ανειδίκευτους» … Αν αυτό δεν είναι καταστρατήγηση του κριτικού και ριζοσπαστικού λόγου, τότε εγώ είμαι Κινέζος…
Ο Γιάννης Χρυσοβέργης λέει :
«Μια από τις πολλές ιδιαιτερότητες που έχει η Ελλάδα είναι οι άνθρωποι στους οποίους εμπιστεύεται το σχεδιασμό και την άσκηση της οικονομικής της πολιτικής. Από τη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, μέχρι το ΠΑΣΟΚ και τους νεομπολσεβίκους του ΣΥΡΙΖΑ, το σύνολο του πολιτικού κόσμου, με εξαίρεση τη «λαϊκούρα», δηλαδή το ΛΑΟΣ και το ΚΚΕ που δεν ασχολούνται με λεπτομέρειες, η παραγωγή οικονομικής πολιτικής σκέψης εναποτίθεται σε απόφοιτους του LONDON SCHOOL OF ECONOMICS. Οι οποίοι, μόνο με τους μαθητές του Μίλτον Φρίντμαν μπορούν να συγκριθούν σε καταστροφικότητα».
Πολλές θέσεις του Χρυσοβέργη δεν με βρίσκουν σύμφωνο, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχει το κυρίως θέμα του :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου