Δεν θέλω να κάνω τον Μάργαρη και να πω κάτι οπωσδήποτε εκκεντρικό, όμως πιστεύω ότι υπάρχει θετική συσχέτιση μεταξύ της διεθνούς οικονομικής ύφεσης και της μείωσης των αερίων του θερμοκηπίου : Γιατί μικρότερο ΑΕΠ, μικρότερη κυκλοφορία οχημάτων, μικρότερη βιομηχανική παραγωγή και λιγότερη ενεργειακή κατανάλωση , σημαίνουν γενικά λιγότερους αέριους ρύπους….Όμως δεν πρέπει να μας διαφεύγει και μια αντίθετη δυναμική, που έγκειται στο ότι η ύφεση προκαλεί χαλάρωση στους περιορισμούς σε διάφορες δραστηριότητες και επομένως αφήνει ανεξέλεγκτες κάποιες εκπομπές αερίων….
Το καθαρό αποτέλεσμα αυτής της προσθαφαίρεσης μπορεί να βρεθεί μόνο από μια μελέτη «βιβλικών» διαστάσεων. Εν τω μεταξύ όμως ο κόσμος δεν βολεύεται ούτε με την ύφεση αλλά ούτε με τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Το ζητούμενο είναι προφανώς μια νέα φάση «οικονομικής επέκτασης», μια καταρχήν αντιμετώπιση της υπαρκτής διεθνούς κρίσης υπερπαραγωγής με την διεύρυνση της λαϊκής κατανάλωσης, μέσα σε ένα πλαίσιο "περιβαλλοντικής ορθότητας". Και εδώ ακριβώς οι οικολογούντες θα μπορούσαν να έχουν πεδίο δόξης λαμπρό : Γιατί σε αντίθεση με τον συμβατικό Οικονομισμό και με τις προσπάθειές του για αναστήλωση της «ενεργού ζήτησης» στα προ της ύφεσης επίπεδα, για την επιστροφή στην ανοδική φάση με την αυξανόμενη κατανάλωση ενέργειας, ΙΧ, εξοχικών σπιτιών, εξωτικών διακοπών κλπ. κλπ., οι οικολογούντες θα μπορούσαν να σκιαγραφήσουν μια νέου τύπου επεκτεινόμενη οικονομία : Μια οικονομία ποσοτικώς αντίστοιχη με το αγοραίο παραγωγικό δυναμικό αλλά ποιοτικά διαφοροποιημένη, βασισμένη στην "καθαρότητα" του ανθρωπογενούς και φυσικού περιβάλλοντος, στις κοινωνικές υπηρεσίες, στην ποιότητα προϊόντων και υπηρεσιών. Χωρίς αέρια του θερμοκηπίου και χωρίς αποσταθεροποίηση του κλίματος…..
Στο «χαβά» αυτό διατελώ μεθ’ υπολήψεως εδώ και δυόμισι χρόνια, υποστηρίζοντας πάντοτε ότι αυτή η «συνταγή» δεν μπορεί να είναι εφαρμόσιμη ως «επινόηση» κάποιου ή κάποιων ειδικών, αλλά ως ενσάρκωση μιας γενικότερης πολιτικής και κοινωνικής βούλησης. Η οποία βούληση προς το παρόν δεν υπάρχει – τουλάχιστον με το εύρος και την σαφήνεια που απαιτείται…
Και τώρα τα νέα από το μέτωπο του ακτιβισμού :
Η Πρωτοβουλία «Δράσεις για την κλιματική αλλαγή και την οικολογική κρίση – Κανκούν 2010» καλεί σε συγκέντρωση στο Σύνταγμα το Σάββατο, 4 Δεκεμβρίου, ώρα 11.30, με αφορμή τη Διεθνή Συνδιάσκεψη για την Κλιματική Αλλαγή στο Κανκούν του Μεξικού. Λέει η ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας :
«Η ανθρωπότητα έχει στραμμένο το βλέμμα της στο Μεξικό για μια νέα συμφωνία μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Το πρωτόκολλο του Κιότο (1997) λήγει το 2012. και η προηγούμενη συνδιάσκεψη του ΟΗΕ στην Κοπεγχάγη (Δεκέμβριος 2009) δεν κατέληξε σε μια νομικά δεσμευτική συμφωνία ανάμεσα στους ισχυρούς του πλανήτη. Αποδείχθηκε η απροθυμία των κυβερνήσεων, κυρίως του Βορρά (ΗΠΑ, Καναδάς, ΕΕ) αλλά και των ραγδαία αναπτυσσόμενων χωρών του Νότου (Κίνα, Ινδία, Βραζιλία) να προβούν σε λύσεις των τεράστιων οικολογικών και κοινωνικών προβλημάτων που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή. Αυτή η ασύγγνωστη ανευθυνότητα απέναντι στο μέλλον του πλανήτη είναι αποτέλεσμα της κυριαρχίας των αγορών και της ασυδοσίας του κεφαλαίου όσον αφορά την εκμετάλλευση των ανθρώπων και της φύσης»….
Το καθαρό αποτέλεσμα αυτής της προσθαφαίρεσης μπορεί να βρεθεί μόνο από μια μελέτη «βιβλικών» διαστάσεων. Εν τω μεταξύ όμως ο κόσμος δεν βολεύεται ούτε με την ύφεση αλλά ούτε με τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Το ζητούμενο είναι προφανώς μια νέα φάση «οικονομικής επέκτασης», μια καταρχήν αντιμετώπιση της υπαρκτής διεθνούς κρίσης υπερπαραγωγής με την διεύρυνση της λαϊκής κατανάλωσης, μέσα σε ένα πλαίσιο "περιβαλλοντικής ορθότητας". Και εδώ ακριβώς οι οικολογούντες θα μπορούσαν να έχουν πεδίο δόξης λαμπρό : Γιατί σε αντίθεση με τον συμβατικό Οικονομισμό και με τις προσπάθειές του για αναστήλωση της «ενεργού ζήτησης» στα προ της ύφεσης επίπεδα, για την επιστροφή στην ανοδική φάση με την αυξανόμενη κατανάλωση ενέργειας, ΙΧ, εξοχικών σπιτιών, εξωτικών διακοπών κλπ. κλπ., οι οικολογούντες θα μπορούσαν να σκιαγραφήσουν μια νέου τύπου επεκτεινόμενη οικονομία : Μια οικονομία ποσοτικώς αντίστοιχη με το αγοραίο παραγωγικό δυναμικό αλλά ποιοτικά διαφοροποιημένη, βασισμένη στην "καθαρότητα" του ανθρωπογενούς και φυσικού περιβάλλοντος, στις κοινωνικές υπηρεσίες, στην ποιότητα προϊόντων και υπηρεσιών. Χωρίς αέρια του θερμοκηπίου και χωρίς αποσταθεροποίηση του κλίματος…..
Στο «χαβά» αυτό διατελώ μεθ’ υπολήψεως εδώ και δυόμισι χρόνια, υποστηρίζοντας πάντοτε ότι αυτή η «συνταγή» δεν μπορεί να είναι εφαρμόσιμη ως «επινόηση» κάποιου ή κάποιων ειδικών, αλλά ως ενσάρκωση μιας γενικότερης πολιτικής και κοινωνικής βούλησης. Η οποία βούληση προς το παρόν δεν υπάρχει – τουλάχιστον με το εύρος και την σαφήνεια που απαιτείται…
Και τώρα τα νέα από το μέτωπο του ακτιβισμού :
Η Πρωτοβουλία «Δράσεις για την κλιματική αλλαγή και την οικολογική κρίση – Κανκούν 2010» καλεί σε συγκέντρωση στο Σύνταγμα το Σάββατο, 4 Δεκεμβρίου, ώρα 11.30, με αφορμή τη Διεθνή Συνδιάσκεψη για την Κλιματική Αλλαγή στο Κανκούν του Μεξικού. Λέει η ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας :
«Η ανθρωπότητα έχει στραμμένο το βλέμμα της στο Μεξικό για μια νέα συμφωνία μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Το πρωτόκολλο του Κιότο (1997) λήγει το 2012. και η προηγούμενη συνδιάσκεψη του ΟΗΕ στην Κοπεγχάγη (Δεκέμβριος 2009) δεν κατέληξε σε μια νομικά δεσμευτική συμφωνία ανάμεσα στους ισχυρούς του πλανήτη. Αποδείχθηκε η απροθυμία των κυβερνήσεων, κυρίως του Βορρά (ΗΠΑ, Καναδάς, ΕΕ) αλλά και των ραγδαία αναπτυσσόμενων χωρών του Νότου (Κίνα, Ινδία, Βραζιλία) να προβούν σε λύσεις των τεράστιων οικολογικών και κοινωνικών προβλημάτων που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή. Αυτή η ασύγγνωστη ανευθυνότητα απέναντι στο μέλλον του πλανήτη είναι αποτέλεσμα της κυριαρχίας των αγορών και της ασυδοσίας του κεφαλαίου όσον αφορά την εκμετάλλευση των ανθρώπων και της φύσης»….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου