Εισαγγελέας και για την ακρίβεια «Εισαγγε-λέων» ο κ. Γιάννης Πενταγιώτης, υπέστη πειθαρχική δίωξη ύστερα από πρωτοβουλία του Εισαγγελέα του
Αρείου Πάγου…Και κοντά σε αυτόν υπέστη
δίωξη και η κ. Βικτωρία Μαρσιώνη,
επίσης Εισαγγελέας, γιατί επικρότησε τις απόψεις του πρώτου, όπως
διατυπώθηκαν σε γνωστό διαδικτυακό τόπο…
Οι θέσεις
του κ. Πενταγιώτη όσον αφορά το καθεστώς
νεοαποικιοκρατίας και τη παραβίαση του Συντάγματος από τη Νομοθετική και
Εκτελεστική Εξουσία, ή οι βολές του
εναντίον του Συμβουλίου της Επικρατείας
με αφορμή τη γνωστή απόφαση «βάπτισης»
του Μνημονίου 1 σε μη διεθνή σύμβαση – έτσι ώστε να μην
απαιτείται η ψήφισή του και μάλιστα με πλειοψηφία 3/5 από τη Βουλή –
διατυπώθηκαν από ένα ευρύτατο φάσμα πολιτών, διαφορετικών παρατάξεων. Και τούτο γιατί όλοι οι νοήμονες άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να αποδεχθούν
τη μετάταξη μιας διαδικασίας διεθνούς διαπραγμάτευσης με διεθνείς
συνεπαγωγές για την χώρα , στη κατηγορία
απλής συμφωνίας της εκτελεστικής εξουσίας, όπως κάποιοι παραδοσιακοί καλόγεροι μετέτασσαν τα
τηγανιτά ψάρια στη κατηγορία των
νηστήσιμων….
Με βάση το
ισχύον Σύνταγμα οι Έλληνες πολίτες είναι ίσοι και έχουν το δικαίωμα της
έκφρασης. Προφανώς, οι Εισαγγελείς δεν είναι λιγότερο ίσοι , ούτε τελούν υπό
περιορισμό όσον αφορά το δικαίωμα της έκφρασης – αρκεί να μην καταχρώνται αυτού
του δικαιώματος εκπέμποντας την αίσθηση κομματικής μεροληψίας.
Στις συγκεκριμένες μάλιστα συνθήκες, καθώς η μεταμοντέρνα αποικιοκρατία
είναι έτοιμη να προχωρήσει στη Β φάση των μνημονιακών ρυθμίσεων με την σταδιακή απαξίωση και εν τέλει
απαλλοτρίωση της ελληνικής έγγειας
ιδιοκτησίας, το δικαίωμα της έκφρασης
μεταστοιχειώνεται σε «υποχρέωση της έκφρασης» : Οι υπεύθυνοι πολίτες δεν έχουν απλώς το δικαίωμα αλλά την
υποχρέωση να καταγγείλουν και να
αποτρέψουν την «πρωταρχική συσσώρευση» -
για να μεταχειριστούμε μαρξικούς όρους – που επιχειρείται εις βάρος της δικής
μας χώρας και των χωρών του ευρωπαϊκού νότου, με την ιδιοποίηση δημόσιων πόρων και ιδιωτικών περιουσιών.
Με αφορμή
την υπόθεση Πενταγιώτη, η «Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδος» υπενθύμισε ότι το
δικαίωμα έκφρασης των δικαστικών λειτουργών προστατεύεται από τον νόμο, «εκτός
αν γίνεται με σκοπό τη μείωση του κύρους της δικαιοσύνης ή υπέρ ορισμένου
κόμματος ή άλλης ορισμένης πολιτικής οργάνωσης». Προφανώς, η κριτική του
συγκεκριμένου «προϊόντος» ενός σώματος
δικαστών (π.χ ΣτΕ) δεν συνιστά «μείωση του κύρους της δικαιοσύνης» - αλλά
ούτε καν μείωση του κύρους του συγκεκριμένου σώματος ! Με το ίδιο ακριβώς
σκεπτικό, οι βολές Πενταγιώτη εναντίον της συγκεκριμένης «Βουλής- οπερέτας» δεν συνιστούν βολές εναντίον του
κοινοβουλευτικού θεσμού εν γένει ……
Στη ζωή οι
κρίνοντες κρίνονται – με υπεράνω όλων εισαγγελέα τον εισαγγελέα λαό ! Οι Αρεοπαγίτες του 1975 που έκριναν το
έγκλημα της δικτατορίας «στιγμιαίο»
κρίθηκαν και επικρίθηκαν. Σήμερα τίθενται υπό κρίση οι λειτουργοί του δημόσιου
τομέα που αντιδρούν με ευαισθησία στα υπαρξιακά προβλήματα του λαού και της χώρας
- όπως και αυτοί που με
νομικισμούς και πολιτικά τερτίπια φαντασιώνουν ότι θα βρίσκονται εσαεί στο
απυρόβλητο…
ΥΓ. Εν όψει, έργο του Κινέζου Φου Μπαοσι "Περνώντας τον ποταμό Dadu"
