Με το κατά «συνθήκην ψεύδος» που λέγεται Κον
Μπεντίτ ασχοληθήκαμε επανειλημμένα τα
τελευταία χρόνια : Από την εποχή της
συνδρομής του στο νατοϊκό εγχείρημα των
βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας, έως την ουσιαστική στοίχισή του με
την αμερικανική επέμβαση στο Ιράκ , την συνηγορία του με το αποικιοκρατικό
σχέδιο Ανάν στην Κύπρο και
τις δόλιες παρεμβάσεις και απειλές
που εκτόξευε εναντίον της
Ιρλανδίας σε δυο διαδοχικά δημοψηφίσματα, που απέβλεπαν στην ψήφιση της
Συνθήκης της Λισαβώνας….
Την
τελευταία περίοδο του Ελληνικού Μνημονίου και της
νεοφιλελεύθερης επίθεσης στην Ευρώπη,
δείξαμε τους «αστερίσκους» και τις
«υποσημειώσεις» που υποκρύπτονταν κάτω
από τις
«φιλελληνικές κορώνες» του
και που ουσιαστικά συνιστούσαν
αποδοχή της γενικότερης πολιτικής του
χρηματιστικού κεφαλαίου έναντι της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Ο «μουλωχτός» κ.
συμπρόεδρος των Ευρωπαίων Πρασίνων ήξερε να «παραμυθιάζει» το ευρύτερο ευρωπαϊκό και ελληνικό κοινό, να συνηγορεί
ουσιαστικά με τη προσχηματική
πολιτική της «δημοσιονομικής πειθαρχίας »
και κατ’ επέκταση με τη κινεζοποίηση των εργασιακών συνθηκών , αλλά να
εμφανίζεται από καιρό σε καιρό ως «αγανακτισμένος» -
όσον αφορά τη χρήση επαρκούς ποσότητος βαζελίνης για την «εφαρμογή» των μνημονιακών μέτρων……
Σε
αντίθεση με τους προοδευτικούς
επιπόλαιους που «τσίμπαγαν» από
την τσάμπα ρητορική του και φυσικά σε αντίθεση με τους συστηματικούς διαφημιστές του, δείξαμε το συμβιβασμό που εκπροσωπούσε αυτός και οι
όμοιοί του με τις πιο αντιδραστικές και νεοφιλελεύθερες
δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης. Ακόμη και
πρόσφατα σε αυτό τον ιστότοπο , με
αφορμή ένα σοβαρό άρθρο του Γιόσκα Φίσερ http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/09/blog-post_17.html,
υπογραμμίσαμε την εμμονή του Κον Μπεντίτ στις θεωρίες της μνημονιακής «εξυγίανσης»…
Η
εξέλιξη των πραγμάτων ήλθε για άλλη μια φορά να επιβεβαιώσει τη πολιτική πεμπτουσία του «λεγάμενου». Ο Κον Μπεντίτ
τάχθηκε ανοιχτά εναντίον της
απόφασης του κόμματός του (Γάλλοι Πράσινοι)
να αντιταχθεί στην επικύρωση του «Δημοσιονομικού Συμφώνου της ΕΕ.»
- και επειδή δυο αρνήσεις κάνουν μια
κατάφαση, αυτό σημαίνει ότι υποστήριξε
το υπό εκκόλαψη βασικό εργαλείο
νεοφιλελεύθερης διαχείρισης και
περιορισμού των δημόσιων παρεμβατικών πολιτικών, σε εθνική και ευρωπαϊκή
κλίμακα.
Ο Κον
Μπεντίτ ευθυγραμμίστηκε με τη στάση
τουΓάλλου Πρωθυπουργού Ζαν-Μαρκ Ερό, που με τη
γνωστή κινδυνολογική επιχειρηματολογία
είχε προειδοποιήσει τους
Γάλλους πράσινους πως «η λογική συνέπεια της απόφασής τους να αντιταχθούν
στην επικύρωση του ευρωπαϊκού
δημοσιονομικού συμφώνου είναι η έξοδος από το ευρώ». Και τώρα πλέον, ο υπερτιμημένος ήρωας του 68, απειλεί τους πρώην συνεργάτες του με
τη δημιουργία άλλου πολιτικού σχήματος….
Το δυστύχημα γι αυτόν είναι ότι η δυναμική για τη
δημιουργία νέου πράσινου
πολιτικού σχήματος, ακόμη πιο συμβιβασμένου από τα υπάρχοντα συμβιβασμένα σχήματα με τη χαρακτηριστική διγλωσσία τους , είναι ανύπαρκτη. Μέσα στις τρέχουσες συνθήκες της
νεοφιλελεύθερης επίθεσης και του ιδεολογικού παλιμπαιδισμού, οι λαοί και τα
άτομα αισθάνονται όλο και πιο επιτακτικά
την ανάγκη να επιβεβαιώσουν τις αρχές της δημόσιας πολιτικής διαχείρισης και του κοινωνικού κράτους – ή να
συμβιβασθούν και να εξανδραποδισθούν. Αναγκαστικά,
σε αυτή τη νέα τάξη πνευμάτων, η πολιτική
πελατεία του κ. Ντανύ θα είναι περιορισμένη .
Η νεοφιλελεύθερη επίθεση στην Ευρώπη και η άρνηση των
Πράσινων κομμάτων να
συμπαραταχθούν με τα λαϊκά στρώματα όχι ως «φιλάνθρωποι» αλλά ως μέτοχοι κοινών
δημοκρατικών αξιών και ως στοιχεία της ευρείας κοινωνικής Αριστεράς , επιταχύνει ουσιαστικά
τη διάστασή τους με το οικολογικό
κίνημα βάσης. Το «καπέλο» των Πρασίνων
επί του οικολογικού κινήματος - με
κύριο σύμπτωμα την αυτοπροβολή των ως σκέτων «οικολόγων» και την προσπάθεια έξωσης των άλλων οικολογούντων από τη πολιτική
σκηνή - χάνει πλέον σε αποτελεσματικότητα. Ανοίγει ο δρόμος για ένα νέο πολιτικό δυναμικό, που θα
επιχειρήσει τη σύζευξη των μεγάλων αιτημάτων
ποιότητας ζωής με τους αγώνες του κόσμου
της εργασίας . Που θα ενσωματωθεί στο
μεγάλο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο εναντίον του νεαντερντάλιου φιλελευθερισμού , που θα ξεπεράσει τις κομπλεξικές
συμπεριφορές του « διακριθείναι πάση
θυσία» με την προβολή και πρωτοκαθεδρία των πιο έκκεντρων
θεμάτων : Λόγου χάρη για την απειλούμενη
χηνοπάπια της Ταγκανίκας , υπό
συνθήκες σεισμικών απεργιών στον
ευρωπαϊκό νότο….
Μια νέα Πολιτική Οικολογία, ως άρνηση του οικονομισμού,
ως σκιαγράφηση μιας άλλου τύπου δημοκρατικής και
σοσιαλιστικής μετεξέλιξης, είναι
απολύτως εφικτή. Μια Πολιτική
Οικολογία με στόχο τη ριζοσπαστική
ανακαίνιση των αντικαπιταλιστικών θεωρήσεων, σε συμπόρευση με τα εναλλακτικά
κινήματα κατανάλωσης, παραγωγής,
πολιτισμού. Αλλά αυτό το νέο πολιτικό είδος ανήκει- και δεν μπορεί παρά να έχει αυτοσυνείδηση ότι
ανήκει - στην πολιτική οικογένεια της ευρείας Αριστεράς ….
