ΟΧΙ

ΟΧΙ
ΟΧΙ και από τους Γερμανούς ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Η πολιτική για το νερό ως συνέχεια του πολέμου….




 Ένας από τους πλέον βλακώδεις κοινούς τόπους του πολιτικού κατεστημένου, είναι η άποψη ότι η ιδιωτικοποίηση συνιστά εξ ορισμού  μέθοδο πιο αποτελεσματικής διαχείρισης των πόρων μιας οικονομίας… Η ιδιωτική μπίζνα αυτοσυστήνεται ως πρωταθλητική, αφού προηγουμένως έχει υπονομεύσει και επιλέξει τους αντιπάλους της :  Αφού προηγουμένως έχει βάλει στα αντίθετα γκολ-ποστ τη διεφθαρμένη και ανεξέλεγκτη κρατική επιχείρηση,   αφού έχει επιλέξει ως αντίπαλο τον πιο θλιβερό γραφειοκράτη, αφού έχει εξώσει ή αποδυναμώσει τις δομές του δημοκρατικού ελέγχου, που μπορούν να συντηρήσουν ένα υψηλό επίπεδο δημόσιας παραγωγής.

Η παραχώρηση   συλλογικών αγαθών όπως η ενέργεια ή το νερό στον ιδιωτικό τομέα, έχει τα χαρακτηριστικά μιας αθέμιτης και διαλυτικής για την κρατική συνοχή πράξης. Το κράτος αναμφίβολα μπορεί να εκποιήσει κάποια περιουσιακά του στοιχεία, όμως δεν «νομιμοποιείται» να πουλήσει στοιχεία που αποτελούν την πεμπτουσία της κρατικής και κοινωνικής συλλογικότητας, που δικαιώνουν την ίδια την ύπαρξή του. Η πώληση του αιγιαλού ή  των δασών ή του υδροφόρου ορίζοντα, λόγου χάρη,  συνιστούν αυτοκτονικές και αυτό-ακρωτηριαστικές πράξεις, που τελικά οδηγούν τον δημόσιο τομέα σε διάλυση…

«Ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα», έλεγε ο Κλάουζεβιτς, Πρώσος θεωρητικός του πολέμου. Σήμερα η  γερμανική πολιτική κάνει το ίδιο αλλά από την ανάποδη –  δηλαδή μετατρέπει  την πολιτική της  σε συνέχεια του πολέμου με άλλα μέσα…

Η γερμανική προέλαση επί ελληνικού εδάφους συνεχίζεται, με την ιδιωτικοποίηση-κατάσχεση δημόσιων περιουσιακών στοιχείων του ελληνικού λαού – του υπαρκτού και του μέλλοντος να υπάρξει. Η συνέχεια επί της οθόνης,  θα είναι ο μαζικός πλειστηριασμός της ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας, που αναγκαστικά θα πουληθεί «μπιρ παρά» - όπως στη γερμανική κατοχή 1941-44 πουλήθηκαν περιουσίες ολόκληρες για μερικούς τενεκέδες λάδι…

Προφανώς, οι αντιστάσεις που καταβάλλονται ενάντια στη γερμανική προέλαση , επιβραδύνουν  την έλευση της «τελικής λύσης»,  που θέλει να επιβάλει η  μεταμοντέρνα αποικιοκρατία. Μια από αυτές τις αντιστάσεις αφορά την απειλούμενη  ιδιωτικοποίηση του νερού, που προσλαμβάνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις και εμπνέει όλο και περισσότερες συλλογικότητες. Χαρακτηριστική  είναι η  επιστολή της αντιπροσωπείας του ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ (Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών – Πανελλήνια Ένωση Αρχιτεκτόνων)  προς την Ελληνική Κυβέρνηση και την Ελληνική Δικαιοσύνη .






 Η Αντιπροσωπεία του ΣΑΔΑΣ – ΠΕΑ με αυτή την απόφασή μας δηλώνουμε πως είμαστε αντίθετοι στην πώληση σε ιδιώτες των εταιριών Ύδρευσης σε όλη την ελληνική Επικράτεια.

Η Αντιπροσωπεία του ΣΑΔΑΣ – ΠΕΑ με αυτή την απόφασή μας δηλώνουμε πως είμαστε αντίθετοι στην πώληση σε ιδιώτες των εταιριών Ύδρευσης σε όλη την ελληνική Επικράτεια.

Θεωρούμε ότι μια τέτοια εξέλιξη είναι εις βάρος του κοινωνικού συμφέροντος και επιφυλασσόμαστε για το δικαίωμα μιας ιδιωτικής εταιρίας αλλά και οποιασδήποτε νομικής μορφής να έχει στην ιδιοκτησία της αποκλειστικά ή μερικά δικαιώματα χρήσης των υδάτινων πόρων και δικτύων που αποτελούν φυσικό αγαθό και μάλιστα απολύτως απαραίτητο για την επιβίωση ανθρώπων, φυτών και ζώων, αγαθό που προστατεύεται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία (οδηγία πλαίσιο 2000/60) αλλά και τον ΟΗΕ που στις 28 Ιουλίου 2010 ενέκρινε ψήφισμα, για να προσθέσει την πρόσβαση σε καθαρό νερό στη διακήρυξη του για τα ανθρώπινα δικαιώματα (AG/10967).

Σχετικά με την ΕΥΔΑΠ, που επί ιδρύσεως της (Ν.1068-1980) ανήκε αποκλειστικά στο κράτος, παρακολουθήσαμε ήδη την σταδιακή αλλαγή του θεσμικού της πλαισίου κατά την μετοχοποίηση της επί πρωθυπουργίας Κ.Σημίτη (Ν.2794-1999) και αμφισβητούμε καταφανώς την ορθότητα της πιο πρόσφατης εξέλιξης εκείνης του να συμπεριληφθεί η ΕΥΔΑΠ καθώς και η κερδοφόρα ΕΥΑΘ στην ανώνυμη εταιρία «ΤΑΜΕΙΟ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ Α.Ε.» (Ν3986-2011) που όπως αναφέρεται στο άρθρο 1.2 «Το προϊόν αξιοποίησης χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της χώρας». Εκτός της ΕΥΔΑΠ, άμεση σχέση με τους υδάτινους πόρους έχει και η ΔΕΗ. Οι τεχνητές λίμνες, οι ταμιευτήρες και τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια είναι βασικά στην ύδρευση και άρδευση μέσω των δημοτικών σχετικών επιχειρήσεων. Η πώληση τέτοιων περιουσιακών στοιχείων της ΔΕΗ είναι το ίδιο κατακριτέα.

Σε μια εποχή που η δημόσια παιδεία και υγεία, συρρικνώνονται ως πολυτέλειες που δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου. Αν το βασικό κοινωνικό συμβόλαιο, εκείνο της ανταποδοτικότητας καταρρεύσει, κανείς πολίτης δεν θα υποχρεούται να πληρώνει έμμεσους και άμεσους φόρους. Ακόμη κι αν προχωρήσετε ερήμην μας, εμείς οι Έλληνες πολίτες θα αγωνιστούμε να ακυρώσουμε αυτήν σας την ενέργεια όπως συνέβη στο Παρίσι την 1/1

ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΣΑΔΑΣ - ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΝΩΣΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ 07.07.2012
ΥΓ. Εν όψει, ένας Γερμανός που είναι πιο φιλέλληνας από διάφορους Έλληνες : Ο κύριος Γκύντερ Γκρας