Του Γιάννη Ραχιώτη
Το αίσθημα της ήττας είναι διάχυτο. Σ’ αυτή την κρίσιμη συγκυρία δεν ανταποκριθήκαμε. Δεν αναδείξαμε πολιτικά υποκείμενα ικανά να δώσουν άλλη κατεύθυνση στα πράγματα. Στην κοινωνία είναι πια εδραιωμένη η πεποίθηση ότι δεν υπάρχει εναλλακτική στη νεοφιλελεύθερη αποδόμηση. Σαν συνέχεια έρχεται η μελαγχολία και η αναζήτηση ατομικής διεξόδου.
Η ήττα έγκειται στη σύμπτωση ευρύτατων κοινωνικών στρωμάτων και ολόκληρου του κοινοβουλευτικού φάσματος σε αυτό που εύστοχα, από αυτή τη στήλη, ο Φώτης Τερζάκης περιέγραψε σαν «ευρωπαϊσμό». Πρόκειται για τη σύγχρονη εκδοχή του «ανήκομεν εις την Δύσιν».
Η μεγάλη υπηρεσία που πρόσφερε στο κατεστημένο η Αριστερά είναι ότι μέσω της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και της χαοτικής αντιπολίτευσης των υπολοίπων, έγινε δυνατό να αποδεχθεί η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού τη μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο και με τη νομική έννοια του όρου: Με το τελευταίο μνημόνιο παραιτηθήκαμε από το κυριαρχικό δικαίωμα να νομοθετούμε χωρίς έγκριση της τετραμερούς αρμοστείας. Δεν επιτρέπεται ούτε καν δημοσίευση σχεδίων νόμου. Το σύνολο σχεδόν της κοινωνίας δεν βλέπει πλέον νόημα στον αγώνα ενάντια στην καταστροφή της οικονομίας και τη δημογραφική κατάρρευση. Ακόμη και σε προσωπικό επίπεδο γίνεται αποδεκτή η κάθετη πτώση του βιοτικού επιπέδου.