του Παναγιώτη Λαφαζάνη
Η Τουρκία του Ερντογάν και του κατεστημένου της Άγκυρας διεξάγουν τη “μητέρα των μαχών” στην Ιντλίμπ και στο συριακό έδαφος.
Η Τουρκία, με τη στήριξη των ΗΠΑ, δίνει αυτήν την ώρα τα πάντα για να κρατήσει τις θέσεις της στη Βορειοδυτική Συρία.
Ο Ερντογάν ξέρει πολύ καλά ότι μια ταπεινωτική παράδοση της Ιντλίμπ στα χέρια του Άσαντ δεν θα είναι απλώς μια στρατιωτική ήττα, αλλά ένα στρατιωτικό βατερλό για την Τουρκία και μια ανεπανόρθωτη πολιτική πανωλεθρία του, η οποία θα πλήξει βαρύτατα και ίσως θανάσιμα, τους γενικότερους επεκτατικούς σχεδιασμούς του στην περιοχή και τις φιλοδοξίες του για ένα ρόλο περιφερειακής υπερδύναμης της Τουρκίας.
Το τραγικό είναι ότι αυτό που γνωρίζει άριστα η τουρκική ηγεσία, πως το μέλλον και οι σχεδιασμοί της κρίνονται στη Συρία, μοιάζει να αγνοεί ή κάνει ότι δεν βλέπει το θλιβερό ελληνικό πολιτικό κατεστημένο.
Είναι ντροπή και εθνικό έγκλημα το γεγονός ότι ακόμα και αυτές τις κρίσιμες ώρες, που μαίνεται η συρο-τουρκική αντιπαράθεση, η Ελλάδα ασύγγνωστα συνεχίζει την πολιτική απομόνωσης της Συρίας και επιμένει στην αδικαιολόγητη και εθνικά επιζήμια απόφαση της διακοπής των διπλωματικών σχέσεων της με την Δαμασκό.
Αυτήν την ώρα η Ελλάδα οφείλει να στείλει ένα μήνυμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης στη Συρία και να δηλώσει έμπρακτα σε όλους τους τόνους ότι είναι στο πλευρό του συριακού λαού ενάντια στον Τούρκο εισβολέα, του οποίου ζητά την πλήρη και άνευ όρων αποχώρηση.
Η “ουδετερότητα” της Ελλάδας στη συγκεκριμένη περίπτωση, την οποία όταν μας αφορά και έχουμε δίκιο την αποδοκιμάζουμε, δεν πρέπει να επιδεικνύεται και από εμάς σε ανάλογες περιπτώσεις, γιατί εκ των πραγμάτων μια τέτοια “ουδετερότητα” ευνοεί αυτόν που αδικεί και επιβουλεύεται, ο οποίος εν προκειμένω είναι ο τουρκικός επεκτατισμός.
Εκεί δυστυχώς έχουμε φτάσει, στο όνομα της εξυπηρέτησης άμεσων και έμμεσων ξένων σχεδιασμών, που στρέφονται μάλιστα εναντίον μας.
Η ήττα της Τουρκίας στη Συρία θα είναι μέγα πλήγμα για αυτήν και το μεγαλύτερο που μπορεί να υποστούν η επιθετικότητα και οι επεκτατικοί σχεδιασμοί της.
Από μια άποψη η τύχη της διεθνούς νομιμότητας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, με δύο λόγια η τύχη των δικαίων της χώρας μας και της Κύπρου στις θαλάσσιες ζώνες τους, κρίνεται επί του συριακού εδάφους.
Ακούει, όμως, κανείς ή είμαστε πολύ μικρή χώρα και η Συρία και φυσικά η Ρωσία βρίσκονται σε αντίπαλη όχθη;
Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου