H drakouna, η περιρρέουσα και το 2004

Παρέλαβα Κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω «Κοινότητα» χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα.
Και όλα αυτά έναντι κενών, παραπλανητικών, δήθεν, προσδοκιών.
Έναντι της ανεδαφικής ψευδαίσθησης ότι η Τουρκία θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της.

ΤΑΣΣΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (7 Απριλίου 2004)

Σχολιάζοντας ένα κείμενο του Θ. Φωτίου που συνέκρινε την «περιρρέουσα ατμόσφαιρα» του 2004 με αυτήν του σήμερα, η γνωστή και μη εξαιρετέα Δρακούνα (drakouna.blogspot.com.cy), θεώρησε πρέπον να «βάλει τα πράγματα στη θέση τους».

«Σόρυ, αλλά το 2004, οι υποστηρικτές του ΟΧΙ έννεν απλώς ένα «λάθος» που έκαναν, αλλά οργανωμένη, μελετημένη και αδρά χρηματοδοτούμενη καμπάνια», γράφει η γνωστή blogger (κάπως έτσι λέγεται) θέλοντας να διαλαλήσει πως η περιρρέουσα του 2015, δηλαδή η περιρρέουσα που καλλιεργείται από τους υποστηρικτές της διά-λυσης δεν είναι οργανωμένη, μελετημένη και αδρά χρηματοδοτούμενη καμπάνια. Όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται, λέει ο σοφός λαός.

Τέλος πάντων. Ας δούμε τι σημειώνει η Δρακούνα, προσπαθώντας να υποστηρίξει την άποψη ότι επί σχεδίου Ανάν, η περιρρέουσα ήταν χρηματοδοτούμενη και, με λίγα λόγια, αισχρή, ενώ τώρα είναι «αγνή».

1.    «το 2004 είχαμε την Εκκλησία να χρηματοδοτεί απροκάλυπτα την εκστρατεία του ΟΧΙ. Θυμάστε τα leaflets μέσα στις εκκλησίες κάθε Κυριακή και τις εγκυκλίους του Αρχιεπισκόπου προς τους παπάδες να προσαρμόσουν ανάλογα το κύρηγμα τους? Θυμάστε τα διαφημιστικά leaflets στις εφημερίδες που παραπλανούσαν και εκφόβιζαν την κάθε κοτζιάκαρη? Δεν έχουμε όλα αυτά τώρα διότι η Εκκλησία επάττισε και ούτε τους υπαλλήλους της δεν έχει να πληρώσει, in fact ποντάρει να λυθεί το Κυπριακό για να πάρει πίσω την περιουσία της (το 2004 δεν ήταν σίγουρη αν θα την έπαιρνε πίσω, hence o πόλεμος)».

Σοβαρά; Δηλαδή, ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β’ (ότι κι αν αξίωνε το 2004) δεν εννοεί το:  «Θέλω να ξέρει ο κ. Πρόεδρος ότι η Εκκλησία θα του συμπαρασταθεί για μια σωστή λύση που θα ζήσουν ευτυχισμένοι και Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι στη γη των πατέρων τους» (23 Ιουλίου 2015); Ή το αλησμόνητο που δήλωσε σε συνέντευξη στη «Σημερινή» τον Ιούνη: «Θέλω να πιστεύω ότι ο καθένας από τα ‘μικρά’ κόμματα, για να συγκρατήσει τους οπαδούς, έφτασαν σε αυτό το σημείο. Διότι έχουμε την ομόφωνη απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου. Αυτό το «φρούτο» άρχισε τελευταίως. Έχω τη δυνατότητα μερικά πράγματα να τα καταλαβαίνω». Εννοούσε προφανώς την απόφαση της ΕΔΕΚ για αποπομπή της ΔΔΟ, ο Αρχιεπίσκοπος, που, λογικά, η Δρακούνα κατηγορούσε ως εθνικιστή σε ένα παράλληλο σύμπαν. Άρα, γιατί προσθέτει το πιο πάνω ως αντίθεση με το σήμερα;

2.    «Το 2004 είχαμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (και την Προεδρία γενικά) να υποστοιρίζει ανοικτά το ΟΧΙ και με τις δηλώσεις του να διαχωρίζει τον κόσμο σε υποστοιρικτές του ΝΑΙ και του ΟΧΙ (θυμάστε τις δηλώσεις για τους Νεναίκους? Θυμάστε τον εκφοβισμό των κυβερνητικών υπαλλήλων ότι δεν θα υπάρχει Δημοκρατία την επομένη του Δημοψηφίσματος αν επικρατούσε το ΝΑΙ, και άρα μπορεί να έχαναν τις δουλειές τους και τα benefits τους?)».

Ακόμα δεν κατανοούμε τη διαφορά. Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι ο Τάσσος Παπαδόπουλος υποστήριζε ανοιχτά το ΟΧΙ (πριν το διάγγελμα της 7^ης Απριλίου;), τι θέλει να αναδείξει η Δρακούνα; Πως ο Πρόεδρος Αναστασιάδης (και η Προεδρία γενικά) δεν διαχωρίζουν τον κόσμο σε υποστηρικτές του ΝΑΙ και του ΟΧΙ, ακόμα και τώρα, που ούτε δημοψήφισμα έχουμε ούτε σχέδιο λύσης; Οι «μπηχτές» του Προέδρου περί κινδυνολόγων και απορριπτικών δεν εκφοβίζουν τον λαό;

3.    «Το 2004 η πλειοψηφία των ΜΜΕ αρθρογραφούσαν υπέρ του ΟΧΙ (follow the money). Καλοπληρωμένες διαφημίσεις, χορηγίες, παχουλοί μισθοί δημοσιογράφων. Εκ των υστέρων φαίνεται ότι οι χρυσοί ‘χορηγοί’ των ΜΜΕ επωφελήθηκαν από δημόσιες συμβάσεις και συμβόλαια».

Ειλικρινά, ήταν εντελώς αχρείαστο το κείμενο της Δρακούνας. Ενώ ο Φωτίου ήθελε να δείξει πως η συμπεριφορά των υποστηρικτών της «λύσης» είναι υπεροπτική και αχρείαστη (έτσι καταλάβαμε), η Δρακούνα πετά ψεύτικα συνθήματα για να υποστηρίξει τη δική της άποψη, που λέει, περίπου, πως το σημερινό ΝΑΙ δεν υποστηρίζεται από τους θεσμούς και δεν χρηματοδοτείται από κανέναν. Δηλαδή, τότε, ποια πλειοψηφία των ΜΜΕ αρθρογραφούσε υπέρ του ΟΧΙ, πέραν μεμονωμένων δημοσιογράφων; Και σήμερα, γιατί δεν αναφέρεται σε μεγάλες εφημερίδες που «καταργούν την πράσινη γραμμή» και δημιουργούν μια πλαστή περιρρέουσα ατμόσφαιρα, ικανή να διαλύσει τον τόπο; Και γιατί δεν αναφέρεται, η μεγάλη αρθρογράφος, στην Ελίτα και στις άλλες εκπομπές που καλλιεργούν κουλτούρες ψευδο-λύσης, για να εκφοβίσουν τον κόσμο;

«Και επειδή εμείς οι Κυπραίοι είμαστε by nature ππαραδόπιστοι τύποι, η κοινή γνώμη πείστηκε για την οικονομική ανωτερότητα της (μα να πληρώνουμε εμείς του μουλλάες?), τον κίνδυνο διάλυσης της Δημοκρατίας (μα να χάσουμε τις δουλειές και τις συντάξεις μας?) και ήταν αρνητικοί». Ενώ σήμερα, το ΚΕΒΕ, το Τουρκοκυπριακό επιμελητήριο, επιχειρηματίες που «σιωνώννουν» χρήμα για δικοινοτικές επιχειρηματικές δραστηριότητες, οι ανταλλαγές ανέργων δεν λειτουργούν υπέρ της ΔΔΟ, της διάλυσης, της οριστικής τουρκοποίησης; Απέχει κι η drakouna πολύ απ’ την αλήθεια, φαίνεται.

«Την εποχή που οι παραπάνω αγνοούμενοι εντοπίζονται στις «ελεύθερες περιοχές» το σύνθημα «να μας πει η Τουρκία που είναι οι αγνοούμενοι» είναι ελαφρώς γελοίο (τι να σου πει? Ψάξε πίσω που το τοιχούι των Κεντρικών Φυλακών και κάτω που το μνημείο που εστήσατε στον Τύμβο?)». Λυπούμαστε, αλλά ήταν αναγκαίος αυτός ο ανιστόρητος επίλογος, σ’ αυτό το ήδη αισχρό άρθρο; Μα καλά, πόσα ψυχολογικά μπορεί να κουβαλά μια blogger για να γράφει τέτοιες βλακείες, επειδή θεωρεί ψευδαίσθηση την αγωνία αυτού του τόπου κι αυτού του λαού για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του;

«Έννεν περιρρέουσα που έχουμε τωρά. Ούτε καν για πλάκα. Εν το τέλος των ψευδαισθήσεων που έχουμε». Έτσι ολοκληρώνεται το κείμενο ολκής, που γράφτηκε στις 15 Σεπτεμβρίου. Τι να πούμε; Αλήθεια, αν δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει «περιρρέουσα» κάποιοι που χτυπιούνται για να βρεθεί μια «λύση» (που θα οδηγήσει στην κατάρρευση), αγνοώντας προφανώς το τι μας οδήγησε ως εδώ και οι οποίοι αν δεν υπήρχε το Κυπριακό θα ήταν το πολύ θλιβερά μηδενικά (όχι πως τώρα δεν είναι), τότε καλύτερα να μην αναλώνονται σε βλακώδη άρθρα γεμάτα πλάνες και αυταπάτες. Κι αν δεν μπορούν να κάνουν τη ζωή τους όπως την θέλουν, θα επαναλάμβανε ο Καβάφης, ας μην την εξευτελίζουν σε προκλητικά ιστολόγια και αλαζονικές παρεμβάσεις, θεωρώντας κιόλας (μες στην αβάσταχτη μιζέρια τους) πως ασχολείται ο κόσμος μαζί τους.

Αλ. Μιχ.

19 Σεπτεμβρίου 2015

Υ.Γ. Κάποιες λέξεις ή φράσεις της κυπριακής διαλέκτου τι θέλουν να δείξουν; Την αντιδραστικότητα της αρθρογράφου ή την ανικανότητα συγγραφής μεστού και ορθού λόγου; Τα λατινικά ερωτηματικά; Τι διάολο;