Ο χρυσός , μέτρο οικονομικής εντροπίας

Του Γιάννη Σχίζα

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 14.8.15

Σχετικά : http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2014/11/blog-post_6.html

Τι ήταν το εγχείρημα του  «Χρυσοδάκτυλου»  του  Ίαν Φλέμινγκ , που κινηματογραφήθηκε   με  τον Σων Κόνερυ; Μα φυσικά,  ήταν ένα εγχείρημα τεχνητής μείωσης της  διεθνούς προσφοράς  χρυσού ,  μέσα από την ραδιενεργή  ακτινοβόληση  των αμερικανικών αποθεμάτων  και επομένως  με την εκτόξευση της τιμής των υπολοίπων  ! Το έργο είχε γυριστεί   πριν από την 15^η Αυγούστου 1971, όταν ο Νίξον ήρε τη μετατρεψιμότητα των δολαρίων σε χρυσό δημιουργώντας έτσι την εντύπωση- μάλλον ψευδαίσθηση – ότι η νομισματική λειτουργία θα τελείτο με βάση το χάρτινο χρήμα, ως έκφραση του κρατικού imperium.

Από τότε  πέρασαν  44 χρόνια,  όμως η έξωση του χρυσού  από το διεθνές νομισματικό προσκήνιο  εκκρεμεί.  Μάλιστα ο  χρυσός  ανακαταλαμβάνει θέσεις στη λειτουργία του  οιονεί διεθνούς χρήματος,  πράγμα που  υπογραμμίζουν  τα ανταλλακτήρια  στην Ελλάδα  και όχι μόνο, με αγοραστές ενδιαφερόμενους ακόμη και για χρυσά δόντια !  Όμως στη διεθνή  αγορά  η ζήτηση υποδαυλίζεται από τους μεγάλους παίχτες.      Πρόσφατα μάλιστα  η Γερμανία, προχώρησε στον επαναπατρισμό 1400 τόνων χρυσού από  αμερικανικό θησαυροφυλάκιο , ενώ  αντίστοιχες κινήσεις  έκαναν   η Ολλανδία και η Φινλανδία.

Οι κινήσεις αυτές  δεν είναι  τυχαίες ή μεμονωμένες : Αντίθετα έρχονται μετά από μια περίοδο αυξανόμενης ζήτησης  χρυσού από χώρες όπως το Ιράν,  το Πακιστάν,   η Βόρεια  Κορέα, η Ρωσία, η Κίνα και οι Ινδίες :  Όπου είτε  η αποθησαυριστική αίγλη του χρυσού ήταν  πατροπαράδοτα ισχυρή είτε οι διεθνείς καταθέσεις  κινδύνευαν  να «δεσμευθούν» για λόγους αντιμετώπισης της τρομοκρατίας….

Ο χρυσός ως αποθησαυριστικό μέσο κατασιγάζει επί μέρους  ανασφάλειες,  χωρών και ιδιωτών, δείχνοντας ταυτόχρονα  ότι ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός  αδυνατεί να συμπορευθεί  με ένα πλήρως αξιόπιστο, χάρτινο,  διεθνές   χρηματικό μέσο, εργαλείο  αντιϋφεσιακής παρέμβασης .. Πολλοί διαβλέπουν ευκαιρίες εύκολου κέρδους λόγω πιθανής  αύξησης  της τιμής του χρυσού , ενώ  η πιθανή πτώση  της τιμής του διαθέτει πάντοτε την παρηγοριά της εναλλακτικής ζήτησης  από την κοσμηματοποιϊα.

 Μέρος της κοινής γνώμης έχει ξεμείνει σε  πεπαλαιωμένες εικόνες ,   με  γραφικούς χρυσοθήρες να  κοσκινίζουν την άμμο των ποταμών.   Όμως η σημερινή  εικόνα είναι  διαφορετική. Σε μια επίσκεψη  εγκαταστάσεων   εξόρυξης χαλκού στην Βόρεια Κύπρο ,   29 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή και την πλήρη διακοπή των εργασιών που γίνονταν -  όπως στην περίπτωση του χρυσού -   με τη  χρήση κυανίου, είχα την  ευκαιρία να δω τις επιπτώσεις στο έδαφος και στη θάλασσα της περιοχής. Η εικόνα στις περιοχές απόθεσης των κυανιούχων αποβλήτων ήταν ζοφερή, ενώ η κοντινή  θάλασσα  είχε κοκκινωπό χρώμα.  Αποτέλεσμα : Έψαξα  να βρω δικαιολογία για να αποφύγω το τραπέζωμα των Τουρκοκύπριων  περιβαλλοντιστών  με θαλασσινά, αλλά  τελικά «χαλάρωσα» με τη σκέψη ότι δεν πεθαίνει κανείς από  ένα και μόνο φαγοπότι…..