ΟΧΙ

ΟΧΙ
ΟΧΙ και από τους Γερμανούς ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2015

Ο χρυσός , μέτρο οικονομικής εντροπίας



Του Γιάννη Σχίζα
Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 14.8.15

Τι ήταν το εγχείρημα του  «Χρυσοδάκτυλου»  του  Ίαν Φλέμινγκ , που κινηματογραφήθηκε   με  τον Σων Κόνερυ; Μα φυσικά,  ήταν ένα εγχείρημα τεχνητής μείωσης της  διεθνούς προσφοράς  χρυσού ,  μέσα από την ραδιενεργή  ακτινοβόληση  των αμερικανικών αποθεμάτων  και επομένως  με την εκτόξευση της τιμής των υπολοίπων  ! Το έργο είχε γυριστεί   πριν από την 15η Αυγούστου 1971, όταν ο Νίξον ήρε τη μετατρεψιμότητα των δολαρίων σε χρυσό δημιουργώντας έτσι την εντύπωση- μάλλον ψευδαίσθηση – ότι η νομισματική λειτουργία θα τελείτο με βάση το χάρτινο χρήμα, ως έκφραση του κρατικού imperium.
Από τότε  πέρασαν  44 χρόνια,  όμως η έξωση του χρυσού  από το διεθνές νομισματικό προσκήνιο  εκκρεμεί.  Μάλιστα ο  χρυσός  ανακαταλαμβάνει θέσεις στη λειτουργία του  οιονεί διεθνούς χρήματος,  πράγμα που  υπογραμμίζουν  τα ανταλλακτήρια  στην Ελλάδα  και όχι μόνο, με αγοραστές ενδιαφερόμενους ακόμη και για χρυσά δόντια !  Όμως στη διεθνή  αγορά  η ζήτηση υποδαυλίζεται από τους μεγάλους παίχτες.      Πρόσφατα μάλιστα  η Γερμανία, προχώρησε στον επαναπατρισμό 1400 τόνων χρυσού από  αμερικανικό θησαυροφυλάκιο , ενώ  αντίστοιχες κινήσεις  έκαναν   η Ολλανδία και η Φινλανδία.
Οι κινήσεις αυτές  δεν είναι  τυχαίες ή μεμονωμένες : Αντίθετα έρχονται μετά από μια περίοδο αυξανόμενης ζήτησης  χρυσού από χώρες όπως το Ιράν,  το Πακιστάν,   η Βόρεια  Κορέα, η Ρωσία, η Κίνα και οι Ινδίες :  Όπου είτε  η αποθησαυριστική αίγλη του χρυσού ήταν  πατροπαράδοτα ισχυρή είτε οι διεθνείς καταθέσεις  κινδύνευαν  να «δεσμευθούν» για λόγους αντιμετώπισης της τρομοκρατίας….


Ο χρυσός ως αποθησαυριστικό μέσο κατασιγάζει επί μέρους  ανασφάλειες,  χωρών και ιδιωτών, δείχνοντας ταυτόχρονα  ότι ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός  αδυνατεί να συμπορευθεί  με ένα πλήρως αξιόπιστο, χάρτινο,  διεθνές   χρηματικό μέσο, εργαλείο  αντιϋφεσιακής παρέμβασης .. Πολλοί διαβλέπουν ευκαιρίες εύκολου κέρδους λόγω πιθανής  αύξησης  της τιμής του χρυσού , ενώ  η πιθανή πτώση  της τιμής του διαθέτει πάντοτε την παρηγοριά της εναλλακτικής ζήτησης  από την κοσμηματοποιϊα.

 Μέρος της κοινής γνώμης έχει ξεμείνει σε  πεπαλαιωμένες εικόνες ,   με  γραφικούς χρυσοθήρες να  κοσκινίζουν την άμμο των ποταμών.   Όμως η σημερινή  εικόνα είναι  διαφορετική. Σε μια επίσκεψη  εγκαταστάσεων   εξόρυξης χαλκού στην Βόρεια Κύπρο ,   29 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή και την πλήρη διακοπή των εργασιών που γίνονταν -  όπως στην περίπτωση του χρυσού -   με τη  χρήση κυανίου, είχα την  ευκαιρία να δω τις επιπτώσεις στο έδαφος και στη θάλασσα της περιοχής. Η εικόνα στις περιοχές απόθεσης των κυανιούχων αποβλήτων ήταν ζοφερή, ενώ η κοντινή  θάλασσα  είχε κοκκινωπό χρώμα.  Αποτέλεσμα : Έψαξα  να βρω δικαιολογία για να αποφύγω το τραπέζωμα των Τουρκοκύπριων  περιβαλλοντιστών  με θαλασσινά, αλλά  τελικά «χαλάρωσα» με τη σκέψη ότι δεν πεθαίνει κανείς από  ένα και μόνο φαγοπότι…..




 




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου