Μια παραίτηση στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ στα Δωδεκάνησα, πολλές σκέψεις…

Γράφει ο  Νίκος Μαυροματάκος:   "Για λόγους προσωπικούς και πολιτικούς, υποβάλω την παραίτησή μου  από Συντονιστής της Νομαρχιακής του ΣΥΡΙΖΑ Νότιας Δωδεκανήσου και από μέλος της Νομαρχιακής επιτροπής.

Δεν με ενδιαφέρει να περιμένω τις εξελίξεις στο κόμμα και στο συνέδριό του, πρόκειται περί πολιτικής παρωδίας, τα πράγματα είναι προδιαγεγραμμένα από την ομάδα Μαξίμου και δεν είναι τίποτα άλλο, από το γρήγορο πέρασμα -με εκλογές ή χωρίς-  του ΣΥΡΙΖΑ στο μνημονιακό μπλόκ των προθύμων της λιτότητας, και στην συνέχιση της κοινωνικής καταστροφής στο όνομα μάλιστα της Αριστεράς.

Ο λόγος της παραίτησής μου, για όσους με γνωρίζουν λίγο παραπάνω, είναι προφανής.  Δεν μπορώ  να υπερασπιστώ κάτι που πλέον δεν πιστεύω και δεν εμπιστεύομαι.

Όσοι και όσες στηρίξαμε τα τελευταία δέκα χρόνια το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, και από τις 25 Ιανουαρίου την πρώτη μεταπολεμική αριστερή κυβέρνηση, σήμερα βιώνουμε μία συντριπτική πολιτική ήττα.  Η συνθηκολόγηση της κυβέρνησης με τον νεοφιλελευθερισμό δεν ήταν μόνο αποτέλεσμα εξαναγκασμού, αλλά και το αποτέλεσμα της πολιτικής «γραμμής», τακτικής και στρατηγικής της ηγετικής ομάδας, του κυβερνητικού επιτελείου, που αγνοώντας το πρόγραμμα του κόμματος και τις συνεδριακές του διακηρύξεις, προσχώρησε σταδιακά από τις εκλογές και μετά στη λογική των «απέναντι» και της «εθνικής ενότητας».

Σημείωση ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ : Πολύ σωστά ως εδώ. Αλλά εκείνο το   περί «εθνικής ενότητας» τι το ήθελε ο Μαυροματάκος ; Τι στιγμή που είναι γνωστό ότι ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ άκουγε «εθνική ενότητα» και έβγαζε σπυράκια, ενώ μόλις τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια  πήρε χαμπάρι  ότι η νεοφιλελεύθερη- νεοαποικιακή αντεπανάσταση εναντίον των συλλογικοτήτων του Νότου, της Αφρικής και της ευρωπαϊκής περιφέρειας, προσβάλλει  εθνικές και άλλες  συλλογικότητες, με συνέπεια να συνεγείρει τις αντιστάσεις των λαών….

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΜΑΤΑΚΟΥ

Το αποτέλεσμα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ να έρθει αντιμέτωπος με τον χειρότερό του εφιάλτη, να ψηφίσει και να πρέπει στη συνέχεια να  εφαρμόσει μνημόνια, αντί να τα «σκίσει».  Και όπως εξελίχθηκε η συμφωνία, η υπογραφή της αποτελούσε επιλογή μεταξύ αυτοκτονίας και εκτέλεσης κάτω από την πίεση ενός ιδιόμορφου οικονομικού πραξικοπήματος, προσχεδιασμένου  στην λογική της αριστερής παρένθεσης από τους «θεσμούς» εξωτερικού και εσωτερικού.

Αλλά  η Αριστερά δεν μπορεί να υπογράφει μνημόνια βαριά και δυσβάσταχτα για τις λαϊκές τάξεις, δεν υπάρχει αριστερό μνημόνιο. Ούτε είναι διαχειριστική δύναμη του συστήματος, για να «αξιοποιεί» ξεπουλώντας  την δημόσια περιουσία σε ειδικά ταμεία, αλλά δύναμη ανατροπής προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας. Δεν μπορεί να επενδύει σε καλύτερη διαχείριση, αποδεχόμενη το τέλος της ιστορίας και το νεοφιλελεύθερο ΤΙΝΑ (δεν υπάρχει εναλλακτική λύση).

Το συντριπτικό ΟΧΙ  του δημοψηφίσματος της 5^ης Ιούλη αποτελεί την παρακαταθήκη της Αριστεράς ως αντισυστημική δύναμη  που θα πρέπει να εκπονήσει  ένα εναλλακτικό  σχέδιο διεξόδου, ενάντια και πέρα από μνημόνια και πολιτικές λιτότητας, με απαράβατο κανόνα την αλήθεια στον λαό και το συμφέρον των «από κάτω».  Και ήρθε ελπίζω η ώρα για τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και για όλη την Αριστερά, να συνειδητοποιήσει πως δεν μπορεί να υπάρξει καμιά  φιλολαϊκή πολιτική  εντός του πλαισίου των δανειστών και της Ευρωζώνης. Ούτε καν αντιμέτρα ανακούφισης.

Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και  της κυβέρνησης αποτελεί συλλογική μας αποτυχία. Ο καθένας και η κάθε μία από όλους εμάς, θα πρέπει από εδώ και στο εξής να πάρει σε συλλογικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, μία πολιτική απόφαση. Όσο με αφορά, το έκανα. ΟΧΙ. "

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2015