Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ

 του Γαβριήλ Πελεκίδη‏

Φυσικά δὲν είναι δυνατόν να ψηφίσουμε υπέρ της συμφωνίας με τους δανειστές. Όμως το ΟΧΙ των ψηφοφόρων που θα επιλέξουν το ψηφοδέλτιο αυτό θα είναι ΟΧΙ σε όλες τις
επαχθείς και δυσβάσταχτες συμφωνίες με τους «θεσμούς». ΟΧΙ σε όλες τις συμφωνίες που φορτώνουν το λαό με ακόμα περισσότερα βάρη οδηγώντας τον σε πλήρη εξαθλίωση και εξόντωση στερώντας του την εθνική ἀκεραιότητα, ανεξαρτησία και κυριαρχία. Κανείς δεν πρέπει να διανοηθεί να φαλκιδεύσει την απάντηση αυτή εμφανίζοντας την ως ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και ακόμα περισσότερο ως συναίνεση στην δική της πρόταση των 8 δισεκατομμυρίων που στο κάτω – κἀτω εμπεριέχεται στην πρόταση των δανειστών.

Μίκης Θεοδωράκης 29/6/2015

Ἡ ἐξουσία τῶν πάσης φύσεως ἐκμεταλλευτῶν στηρίζεται στὴν παραπλάνηση τοῦ λαοῦ καὶ στὴν βία. Γιὰ τὴν παραπλάνηση τοῦ λαοῦ ἐπιστρατεύονται τὸ ψεῦδος, ἡ ἀπόκρυψη τῆς ἀληθείας, ἡ διαστρέβλωση τῆς πραγματικότητος, ἡ ἠθικὴ ἐξαχρείωση τοῦ πληθυσμοῦ καὶ ὁ ψυχολογικὸς ἐκβιασμός. Ὅταν ἡ παραπλάνηση δὲν εἶναι πλέον ἀποτελεσματικὴ τότε ὁ λαὸς πειθαρχεῖται μὲ τὴν ἀνοικτὴ καὶ ἀπροκάλυπτη βία. Στὶς μέρες μας ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ὑπέστη μία ἀσύλληπτη ἐκστρατεία παραπλανήσεως. Τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐξαπατήσεως μᾶς βομβάρδισαν μὲ κάθε εἴδους ψεύδη καὶ ἀπειλές. Ἀπὸ τὰ κανάλια τῆς διαπλοκῆς παρήλασαν κάθε λογῆς φαιδροὶ καθηγητάδες που συγκροτοῦν τοὺς ἰδεολογικοὺς μηχανισμοὺς τοῦ ὑποδούλου κράτους καὶ θρέφονται μὲ εὐρωπαϊκὲς ἐπιδοτήσεις γιὰ νὰ κάμψουν τὴν θέληση ἀντιστάσεως τοῦ περήφανου λαοῦ μας. Κάθε λογῆς πολιτικάντηδες καὶ δημοσιογραφίσκοι, κάθε λογῆς κρατικοδίαιτοι ἐπιχειρηματίες καὶ ὑπαλληλίσκοι γερμανικῶν καὶ γαλλικῶν ἐταιρειῶν καὶ κάθε λογῆς μεσίτες καὶ μεταπράτες συμφερόντων τοῦ οἰκονομικοῦ ναζισμοῦ, κάθε λογῆς χαμερπεῖς μισθοφόροι τῆς ἐθνικῆς ὑποτελείας μὲ ἀπελπισία που ἄγγιζε τὰ ὅρια τῆς ὑστερίας προσπάθησαν νὰ μᾶς ἀποτρέψουν ἀπὸ τὴν ἔκφραση τῆς βουλήσεώς μας καὶ τῶν πατριωτικῶν καὶ δημοκρατικῶν ἐπιλογῶν μας. Δὲν ἐδίστασαν νὰ προκαλέσουν τὸ κλείσιμο τῶν τραπεζῶν γιὰ νὰ ἐκφοβίσουν τοὺς συνταξιούχους ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνα τὰ τμήματα τῆς ἀστικῆς τάξεως που ἔχουν θιγεῖ ἀπὸ τὶς μνημονιακὲς πολιτικὲς καὶ ἀντιμετωπίζουν τὸν κίνδυνο προλεταριοποιήσεώς τους.

Ὅμως παρὰ τοὺς ἐκβιασμούς, τοὺς ἐκφοβισμοὺς καὶ τὴν πρωτοφανῆ στὰ μεταπολιτευτικὰ χρονικὰ προπαγανδιστικὴ ἐκστρατεία, ὁ ἀνυπότακτος αὐτὸς καὶ περήφανος λαὸς στεντορείᾳ τῇ φωνῇ ἀντέταξε τὸ νεώτερο ΟΧΙ στοὺς ἐκβιαστὲς καὶ ἕνα βροντόλαλο ΝΑΙ στὴν ἀξιοπρέπεια καὶ τὴν ἐθνικὴ περηφανεια. Οἱ ἕλληνες μὲ προμάχους τὶς τάξεις τῶν ἐργαζομένων ἔδωσαν τὴν πρέπουσα ἀπάντηση στὰ ξένα κοράκια καὶ τοὺς ἐγχωρίους συνεργάτες τους. Τὸ 62% τοῦ ΟΧΙ δείχνει ἕναν ὑψηλὸ βαθμὸ αὐτοσυνειδησίας καὶ ἑνότητος τοῦ λαοῦ μας. Ἀντιθέτως τὸ 38% τοῦ ΝΑΙ δὲν ὑποδηλώνει κάποια ταξικὴ κοινότητα συμφερόντων που εὐνοοῦνται ἀπὸ τὶς μνημονιακὲς πολιτικὲς καὶ τὴν συνεργασία μὲ τὸν γερμανοκίνητο εὐρωπαϊκὸ ἰμπεριαλισμό. Τὸ ποσοστὸ τοῦ ΝΑΙ τεχνητῶς ἔχει αὐξηθῆ μὲ τὴν πρόσκαιρη συγκόλληση ἀφ’ ἑνὸς μὲν μιᾶς πληθυσμιακῶς ἀσημάντου κοινωνικῆς τάξεως προσδεδεμένης στὰ ἰμπεριαλιστικὰ συμφέροντα καὶ εὐνοημένης οἰκονομικῶς ἀπὸ αὐτὰ καὶ καὶ ἀφ’ ἑτέρου μικροαστικῶν στρωμάτων που εἴτε τρομοκρατήθηκαν εἴτε παραπλανήθηκαν. Ἡ νίκη τοῦ ΟΧΙ μέσα σὲ συνθῆκες κατοχῆς δὲν μπορεῖ νὰ συγκριθῇ παρὰ μόνο μὲ τὴν ματαίωση τῆς ἐπιστρατεύσεως κατὰ τὴν διάρκεια τῆς προηγουμένης κατοχῆς. Ἀντιθέτως τυχὸν νίκη τοῦ ΝΑΙ ἢ μὲ μικρὸ ποσοστὸ ἦττα του θὰ μᾶς ἔφερνε πολὺ κοντὰ στὸ ἐφιαλτικὸ ἐνδεχόμενο νέου ἐμφυλίου.

Ὁ ἑλληνικὸς λαὸς γιὰ πρώτη φορὰ μετὰ τὴν συντριβὴ τῆς ἐξεγέρσεως τῆς Πλατείας Συντάγματος εἶχε μία ἀναπάντεχη εὐκαιρία νὰ ἐκφράσῃ τὴν ἀντίθεσή του στὶς μνημονιακὲς πολιτικὲς καὶ τὴν ἀξιοποίησε δεόντως. Ἡ προκήρυξη τοῦ δημοψηφίσματος ὀφείλετο ἀφ’ ἑνὸς στοὺς λανθασμένους ὑπολογισμοὺς τῶν συστημικῶν πολιτικῶν δυνάμεων καὶ ἀφ’ ἑτέρου σὲ ἀνάγκη ἀναδιαρθρώσεως πολιτικῶν συσχετισμῶν στὸ ἐσωτερικὸ τῶν κομμάτων τοῦ κατεστημένου. Οἱ ἐχθροὶ μας βρέθηκαν ἐνώπιον μίας πολιτικῆς συντριβῆς καὶ ὡς ἀμετανόητοι πολέμιοι τῆς δημοκρατίας προσπαθοῦν νὰ ἀνασυνταχθοῦν μέσω τῆς φαλκιδεύσεως τοῦ νοήματος καὶ τοῦ περιεχομένου τῆς λαϊκῆς ἐτυμηγορίας.

Οἱ ἕλληνες ἐκλήθησαν νὰ ἀπαντήσουν σὲ συγκεκριμένο ἐρώτημα καὶ ἀπεφάνθησαν μὲ πολὺ σαφῆ, ἀπόλυτο καὶ κατηγορηματικὸ τρόπο¹. Τὸ ἐρώτημα ἦταν ἐὰν ἀπεδέχοντο τὸ σχέδιο Γιοῦνκερ δηλαδὴ ὄχι μόνο συνέχεια τῆς λιτότητος ἀλλὰ καὶ ἐπιβολὴ ἀκόμα πιὸ δυσβάσταχτης φτώχειας. Στὸ ἐρώτημα αὐτὸ οἱ ἕλληνες ἀντέταξαν ἕνα ἁπλό, σαφὲς καὶ ἀποφασιστικὸ ΟΧΙ. Ἡ ὁποιαδήποτε προσπάθεια διερμηνείας αὐτῆς τῆς ἀπαντήσεως δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ ἀποτελεῖ ἀπαράδεκτη διαστρέβλωσή της. Ἀπὸ τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ δημοψηφίσματος ἕνα καὶ μόνο συμπέρασμα μπορεῖ νὰ ἐξαχθῇ: οἱ ἕλληνες (Υ) δὲν θέλουν περαιτέρω λιτότητα (Κ). Τὸ συμπέρασμα αὐτὸ συμφώνως πρὸς τοὺς νόμους τῆς λογικῆς προκύπτει ἀπὸ δύο προκείμενες: Τὸ σχέδιο Γιουνκὲρ (Μ) σημαίνει περαιτέρω λιτότητα (Κ) καὶ οἱ ἕλληνες (Υ) ἀποῤῥίπτουν τὸ σχέδιο Γιουνκέρ (Μ).

Ἕνα ἄλλο κατὰ λογικὴ ἀναγκαιότητα συμπέρασμα που προκύπτει ἀπὸ τὸν τελεσιγραφικὸ χαρακτῆρα τοῦ σχεδιου Γιουνκὲρ εἶναι ὅτι ὁ λαὸς ἐξουσιοδοτεῖ καὶ ἐντέλλει τὸν πρωθυπουργὸ νὰ προχωρήσῃ σὲ ῥήξη μὲ τὴν εὐρωζώνη. Καὶ τὸ συμπέρασμα αὐτὸ προκύπτει ἀπὸ τὶς προκείμενες: ἡ ἀπόῤῥιψις τοῦ σχεδίου Γιουνκὲρ σημαίνει ῥήξη μὲ τὴν εὐρωζώνη και ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἀποῤῥίπτει τὸ σχέδιο Γιουνκέρ. Ὁποιαδήποτε ἄλλη ἑρμηνεία τοῦ ἀποτελέσματος τοῦ δημοψηφίσματος δὲν μπορεῖ νὰ ἐξαχθῇ παρὰ μόνο μὲ τὴν παραβίαση τῶν κανόνων τῆς λογικῆς καὶ προδίδει συνειδητὴ ὑποκρισία.

Ὁ πρωθυπουργὸς καὶ σύσσωμη ἡ μνημονιακὴ ἀντιπολίτευση προσπαθοῦν νὰ φαλκιδεύσουν τὸ νόημα τοῦ ἀποτελέσματος λάθρα εἰσάγοντας ἕνα παρείσακτο λόγο: τὸν ἰσχυρισμὸ ὅτι τάχα ὁποιοδήποτε καὶ ἂν εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα ὑπερτερεῖ τὸ ἐθνικὸ συμφέρον τῆς παραμονῆς στὴν εὐρωζώνη. Δι’ αὐτοῦ τοῦ τρόπου ἀνακατασκευάζεται τὸ παλαιὸ σόφισμα τοῦ κροκοδειλίτου². Ὁ πρωθυπουργὸς προκειμένου νὰ ἀποσπάσῃ τὴν συναίνεση τοῦ λαοῦ προκηρύσσει δημοψήφισμα καὶ μᾶς ἐρωτᾶ ἂν ἐγκρίνουμε τὸ σχέδιο Γιουνκέρ. Ἐν συνεχείᾳ μᾶς λέει: Θὰ δεχθῶ τὸ σχέδιο Γιουνκὲρ διότι ἂν μὲν ψηφίσετε ΝΑΙ, ἐπειδὴ τὸ ψηφίσατε, ἂν δὲ ψηφίσετε ΟΧΙ θὰ δεχθῶ τὸ σχέδιο Γιουνκὲρ ἐπειδὴ τὸ ὕψιστο ἐθνικὸ συμφέρον εἶναι ἡ παραμονὴ στὴν εὐρωζώνη. Ὁ πρωθυπουργὸς τῆς χώρας χέρι-χέρι μὲ τοὺς πλέον ξεδιάντροπους εὐρωπαίους ἐχθροὺς τῆς δημοκρατίας καὶ τῆς ἐθνικῆς μας ἀξιοπρεπείας ἀμφισβήτησε τὸ δημοκρατικὸ δικαίωμα τοῦ λαοῦ μας νὰ ἐκφράζῃ τὴν βούλησή του.

Στὴν πραγματικότητα σύσσωμος ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἂν καὶ ἀκέφαλος, καὶ χωρὶς καθοδήγηση, σὲ πεῖσμα τοῦ κλίματος κατατρομοκρατήσεως, παραπλανήσεως καὶ ψευδῶν, ἔδειξε τὴν βούλησή του γιὰ ῥήξη μὲ ὅλους τοὺς ξένους διαγουμιστὲς καὶ τοὺς ἐγχωρίους συνεργάτες τους, τὴν λαχτάρα του γιὰ ἐθνικὴ ἀνεξαρτησία. Προίκησε τὸν πρωθυπουργὸ μὲ πρωτοφανῆ πολιτικὴ στήριξη, ἂν ἦταν διατεθειμένος νὰ πράξῃ τὸ πατριωτικό του καθῆκον. Ἡ ἀντίδρασή του στὴν σύντομη καὶ σαφῶς αἰφνιδιαστικὴ, ὁλιγοήμερη προθεσμία κατέδειξε ὅτι ἔχει ὠριμάσει ἀπὸ καιρὸ μέσα του ἡ ἀντιϊμπεριαλιστικὴ διάθεση, ὅτι θέλει ἑνωμένος νὰ ἀντιδράσῃ στὴν ἐγκαθίδρυση τοῦ καθεστῶτος ἐθνικῆς ὑποτελείας, παραβιάσεως τῆς δημοκρατίας, καταργήσεως τῶν δημοκρατικῶν καὶ ἐργατικῶν δικαιωμάτων του, τῆς ἀνεργίας καὶ τῆς οἰκονομικῆς ἐξαθλιώσεως. Τὰ γεγονότα ὅμως κατέδειξαν καὶ τὴν ἔλλειψη ἐκείνης τῆς πολιτικῆς δυνάμεως που θὰ ἔπρεπε νὰ ὀργανώσῃ τὸν ἀγῶνα του καὶ νὰ τοῦ προσφέρῃ πρόγραμμα διεξόδου.

Τὰ συστημικὰ κόμματα γιὰ μιὰ ἀκόμα φορὰ ἔδειξαν τὸ ἀντιλαϊκὸ τους πρόσωπο. Τὰ κόμματα ὑπερασπιστὲς τοῦ μνημονίου δηλαδὴ ἡ ΝΔ, τὸ ΠΑΣΟΚ καὶ τὸ ΠΟΤΑΜΙ μὲ τὴν λυσσασμένη ὑποστήριξη τοῦ ΝΑΙ ἀπέδειξαν ὅτι ἐκφράζουν στενὰ ταξικὰ συμφέροντα τῆς προσδεδεμένης στὰ γερμανικὰ καὶ ὄχι μόνο ἰμπεριαλιστικὰ συμφέροντα τῆς οἰκονομικῆς ὀλιγαρχίας. Αὐτὸ ἦταν ἤδη κατανοητὸ ἀπὸ τὸ λαὸ. Αὐτὸ ὅμως που ἦταν ἀδιανόητο γιὰ μεγάλη μερίδα τοῦ λαοῦ ἦταν ἡ στὰση τῶν ἀντιμνημονιακῶν κομμάτων καὶ ἰδιαιτέρως τῆς συστημικῆς Ἀριστερᾶς. Ὁ ΣΥΡΙΖΑ παραδέρνει μέσα στὸ ἰδεολογικὸ του κομφούζιο, τὶς μικροαστικὲς του αὐταπάτες καὶ τὴν ὄσμωση μὲ «πεφωτισμένους» μεγαλοαστοὺς. Ἔχει ἐγκαταλείψει τὴν κοσμοθεωρία τῆς Ἀριστερᾶς ἐγκολπούμενος μὲ χρονικὴ ὑστέρηση παρωχημένες ἀστικὲς οἰκονομικὲς θεωρίες, ἔχει ἀπαρνηθῆ τὶς παραδόσεις τῆς Ἐθνικῆς Ἀντιστάσεως μὲ ἀποτέλεσμα νὰ χάνεται στὸ λαβύρινθο τοῦ ὀπορτουνισμοῦ καὶ τοῦ ἐθνομηδενισμοῦ καὶ ξέχασε τὴν ἀλληλεγγύη τῶν λαῶν καὶ τῶν ἐργαζομένων χάριν τοῦ κοσμοπολιτισμοῦ. Ἔτσι ἡ ὑποχώρηση καὶ ἐν τέλει ἡ ὑποταγή του ἐπῆλθε ὡς φυσικὴ συνέπεια³. Ἡ γοητεία που ἐξασκεῖ ἐπάνω του ἡ μεγαλοαστικὴ τάξη τὸν ὁδήγησε νὰ χάσῃ κάθε ἐμπιστοσύνη στὸ λαὸ καὶ τοὺς ἐργαζομένους. Ἡ ἐμμονὴ του νὰ παραμένῃ ἐντὸς συστήματος καὶ νὰ ἀποτελεῖ τὴν ἀριστερὴ ἐναλλακτικὴ λύση του τὸ καθιστᾶ αὐτόχρημα κόμμα ἀντιδραστικό που τὸ μόνο που ἐπιδιώκει εἶναι ἡ διαφορετικὴ κατεύθυνση ἀναπαραγωγῆς τοῦ κεφαλαιοκρατικοῦ τρόπου παραγωγῆς⁴. Διαγκωνίζεται μὲ τὶς λοιπὲς συστημικὲς πολιτικὲς δυνάμεις στὸ ποιὸς θὰ εἴναι μηχανοδηγὸς, σταθμάρχης ὴ κλειδοῦχος στὸ τραῖνο τοῦ συστήματος που τὶς ράγες του ἔχουν τοποθετήσει οἱ ξένοι, τὴν στιγμὴ που ἡ κοινωνικὴ πρόοδος ἀπαιτεῖ τὸ ξήλωμα τῶν σιδηροτροχιῶν. Εἶναι δὲ ἐπικίνδυνος διότι διασπείρει μέσα στὸν λαὸ τὴν ψευδαίσθηση ὅτι μπορεῖ νὰ βρεθῇ λύση γιὰ τὰ προβλήματα τῆς κοινωνίας μας ἐντὸς τῶν ὁρίων τοῦ συστήματος. Δὲν ἐνστερνίζεται τὴν ἀνάγκη ἑνὸς νέου ΕΑΜ ἐπειδὴ θέλει νὰ χειραγωγῇ τὶς λαϊκὲς μᾶζες. Οἱ πολιτικὲς του ἐμπνεύσεις κατόπιν τούτων δὲν συμβαδίζουν μὲ τὸ λαϊκὸ ἔνστικτο. Προκήρυξε τὸ πρόσφατο δημοψήφισμα, ἀκριβῶς διότι δὲν πίστευε στὸ λαὸ, μὲ τὴν ἐλπίδα τῆς νίκης τῶν μνημονιακῶν δυνάμεων ἢ τὴν μικρὴ διαφορὰ που θὰ τοῦ ἐπέτρεπε νὰ ἐπιβάλῃ τὸ νέο μνημόνιο. Ἡ ἐλπίδα αὐτὴ ἐξηγεῖ καὶ τὴν ὑποτονικότητα κατὰ τὴν μικρὴ περίοδο μέχρι τὴν διεξαγωγὴ καὶ τὴν σκανδαλώδη ἀνοχὴ στὴ τρομοκρατία τῶν τηλεοπτικῶν σταθμῶν. Τελικῶς πέταξε τὴν ἀντιμνημονιακὴ του προσωπίδα καὶ ἀπροκάλυπτα ἐπιδιώκει τὴν φαλκίδευση τοῦ ἀποτελέσματος καὶ τὴν ἐπιβολὴ νέου μνημονίου⁵. Ἡ ἰδεολογικὴ του ἀμηχανία καὶ οἱ ἐσωκομματικὲς του ἀντιφάσεις τὸν διασποῦν σὲ εὐρωλάγνα καὶ δραχμολάτρα ἐκδοχὴ. Ἀντικαθιστᾶ τὴν ἀνάγκη κατακτήσεως τῆς ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας μὲ τὴν φενάκη εἴτε τοῦ εὐρωπαϊκοῦ εἴτε τοῦ «ἐθνικοῦ» νομίσματος. Καὶ οἱ δύο αὐτὲς ἐκδοχὲς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ βλάπτουν ἐξίσου τὴν πατρίδα καὶ τὸν λαὸ. Μετὰ ἀπὸ 6 μῆνες διακυβερνήσεως ἀναγκάζεται νὰ πάρῃ πίσω τὸ μέχρι τώρα νομοθετικό του ἔργο ἐκτὸς ἀπὸ τὸν περὶ ἀποδόσεως ἰθαγενείας στοὺς λαθρομετανάστες νόμο. Τελικῶς ἀποτελεῖ τὴν προβιὰ που φοράει ὁ λύκος τῆς ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Θρέφει μὲ ἐθνομηδενισμὸ τὸ θηρίο τοῦ νεοναζισμοῦ καὶ θρέφεται ἀπὸ τὸν φόβο τῆς χρυσαυγίτικης ἀνόδου. Οἱ αὐταπάτες του ὅτι αὐτὴ ἡ ΕΕ (που δὲν εἶναι ἡ Εὐρώπη τῶν λαῶν καὶ τοῦ πολιτισμοῦ⁶ ἀλλὰ ἕνα ἀντιδημοκρατικὸ, γραφειοκρατικὸ τέρας ἐπὶ τῶν εὐρωπαίων πολιτῶν) μπορεῖ νὰ μετεξελιχθῇ σὲ κοινὸ σπίτι τῶν λαῶν τῆς ἡπείρου τὸν ὁδήγησε στὸν συμβιβασμὸ καὶ τὴν ὑποταγή. Ἡ πασίδηλη ἀναντιστοιχία τῆς λαϊκῆς βουλήσεως καὶ τῆς κοινοβουλευτικῆς προθυμίας γιὰ ἀποδοχὴ τοῦ τρίτου καὶ ἐπαχθεστέρου μνημονίου ἀποτελεῖ τὴν Καζέρτα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Τὸ εὐρωενωσίτικο αὐτὸ κομμα εἴτε μὲ τὴν εὐρωλάγνα εἴτε μὲ τὴν δραχμολάτρα ἐκδοχή του δὲν μπορεῖ πλέον νὰ κρύψῃ τὸν ἀντιλαϊκὸ, ἀντιπατριωτικὸ καὶ διασπαστικό του χαρακτῆρα. Ὁδεύει σταθερὰ πρὸς τὸ πολιτικὸ ἀδιέξοδο, τὴν πλήρη ἰδεολογικὴ χρεοκοπία, τὴν ὀργανωτικὴ διάλυση καὶ τὴν λαϊκὴ ἀπομόνωση ἀπὸ τὴν ὁποία δὲν μποροῦν νὰ τὴν σώσουν οὔτε βουλευτὲς που αὐτοχαρακτηρίζονται «μαλάκες» καὶ «χωρὶς κατσαμπένια», οὔτε ἀπὸ βουλευτὲς που αὐτοχαρακτηρίζονται «κατρουλῆδες».

Ὁ κυβερνητικὸς συνέταιρος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, οἱ ΑΝΕΛ μὴ ὑπαρχούσης ἀντιστασιακῆς Ἀριστερᾶς, κατ’ ἀνάγκη ὀπισθοχωρεῖ ἀπὸ τὶς πατριωτικὲς ῥητορικὲς ἐκφράσεις καὶ προσπαθῇ πλέον ματαίως νὰ περισώσει τὰ εἰδικώτερα μεγαλοαστικὰ συμφέροντα τὰ ὁποῖα ἐθίγοντο ἀπὸ τὰ μνημόνια. Ἐπειδὴ ἀκριβῶς ἐξέφρασε ἀντιθέσεις στὸ ἐσωτερικὸ τῆς μεγαλοαστικῆς τάξεως σύρεται κλαψουρίζοντας στὸν πολιτικὸ συμβιβασμὸ που συγκαλύπτει παζαρέματα καὶ συμφωνίες μεταξὺ ὀλιγαρχῶν⁷. Οἱ «ἕλληνες» ἐφοπλιστὲς τοῦ city που διαθέτουν τὰ μέσα γιὰ τὴν διαμετακόμιση τοῦ ἑλληνικοῦ φυσικοῦ ἀερίου ὑποχωροῦν καὶ πλέον συνδιαλέγονται ἀπ’ εὐθείας μὲ τὴν αυτοκράτειρα Ἄνγκελα. Οἱ διασυνδεδεμένοι μὲ ξενοδοχειακὰ καὶ τουριστικὰ συμφέροντα ἐφοπλιστὲς ὑποτάσσονται στὴν αὐτοκράτειρα καὶ ψάχνουν τρόπους νὰ περισώσουν τὸ ποσοστὸ κέρδους τους. Οἱ ἀνταγωνισμοὶ περὶ τὶς ἀμυντικὲς δαπανες κατασιγάζονται μὲ τὴν παγίωση στὴν γερμανόστροφη καὶ γαλλόστροφη κατεύθυνση. Ὁ Φώτης Καρατζαφέρης πλέον δὲν ἔχει πολιτικὸ χῶρο νὰ καλύψῃ καὶ μετακομίζει στὰ ἀζήτητα τοῦ πολιτικοῦ περιθωρίου.

Τὸ «Κ»ΚΕ μὲ τὴν ἐγωϊστικὴ συμπεριφορά του καὶ τὴν προσπάθειά του νὰ ξαπλώσῃ τὸ λαϊκὸ κίνημα στὴν προκρούστιο κλίνη τῆς κομματικῆς του ἡγεμονίας ἔχει ὁδηγηθῆ στὴν ἀπομόνωση καὶ στὴν παντελῆ ἀδυναμία οργανώσεως καὶ καθοδηγήσεως τῶν λαϊκῶν καὶ ἐργατικῶν ἀγώνων, στὴν ἐθνικὴ καὶ δημοκρατικὴ ἀντίσταση. Ὑπέταξε τὸ ἀντιμνημονιακὸ καθῆκον του στὴν ἀντιπαλότητα του μὲ τὸν ΣΥΡΙΖΑ. Ὁ λαὸς που κατέκλυσε τὴν Πλατεῖα Συντάγματος μὲ θλίψη καὶ ὀργη θυμᾶται τὶς κομματικὲς του δυνάμεις νὰ περιφρουροῦν τὸ ἀστικὸ κοινοβούλιο ἀπὸ πιθανὴ εἰσβολὴ τοῦ λαοῦ λες καὶ τὸ σύστημα δὲν διέθετε ἀρκετὲς δυνάμεις καταστολῆς καὶ χρειαζόταν συμμάχους. Γιὰ πολὺ ἀκόμα -ἴσως γιὰ μία ὁλόκληρη γενιὰ- ἡ εἰκόνα τῶν κομματικῶν του ῥοπάλων στραμμένων προς τὸ μέρος τοῦ λαοῦ καὶ ὄχι πρὸς τὸ μέρος τοῦ ἀστικοῦ κοινοβουλίου θὰ κρατάῃ τὸ κόμμα αὐτὸ στὸ περιθώριο τῆς λαϊκῆς συνειδήσεως. Δυστυχῶς τὸ ἴδιο λάθος ἐπανέλαβε καὶ στὴν περίπτωση τοῦ δημοψηφίσματος. Ἀντὶ νὰ συστρατευθῇ μὲ τὸ ΟΧΙ ἀκολούθησε μία μοναχικὴ πορεία μακριὰ ἀπὸ τὰ λαϊκὰ αἰσθήματα. Ἀκόμα μία φορὰ κλώτσησε τὴν εὐκαιρία νὰ καταστῇ ἐκφραστὴς τῶν πόθων τὴς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τοῦ λαοῦ καὶ τὸν ἐργαζομένων ἐγκαταλείποντας πεδίο ἐλεύθερο στὴν ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ νὰ ἰσχυρίζεται ὅτι αὐτὴ ἐκφράζει τὴν ἀντιμνημονιακὴ ἀπόφαση τῶν δημοκρατῶν καὶ πατριωτῶν ἑλλήνων. Δὲν ἀρκεῖ νὰ κάνουμε ἐπιμνημόσυνες φιέστες γιὰ τὸν Ἄρη, χρειάζεται καὶ νὰ ἐπιστρέφουμε ὡς κοινωνοὶ τῶν ναμάτων τῆς ἐαμικῆς ἀντιστάσεως. Καταγράφεται ὅμως ὡς τὸ μόνο κοινοβουλευτικὸ κόμμα μέχρι σήμερα που δὲν ἔχει ψηφίσει μνημόνια.

Φαινομενικῶς οἱ συστημικὲς, μνημονιακὲς, πολιτικὲς δυνάμεις συνασπισμένες ἐπετυχαν μία κοινοβουλευτικὴ νίκη κατὰ τῆς λαϊκῆς ἐτυμηγορίας. Ἡ νίκη ὅμως αὐτὴ εἶναι πρόσκερη καὶ πύρρειος. Προδίδει μόνο τὴν πλήρη ἀντίθεση τοῦυ ἀστικοῦ κοινοβουλίου καὶ τοῦ λαοῦ. Κατέστη δυνατὴ μόνο καὶ μόνο γιατὶ δὲν ἔχει ἀκόμα ὀργανωθῆ ἡ πρωτοπόρα ἐκείνη πολιτικὴ δύναμη που θὰ συνενώσῃ τὸν ἑλληνικὸ λαὸ σὲ ἕνα δημοκρατικὸ, πατριωτικὸ μέτωπο ἰκανὸ νὰ ἀνατρέψῃ τὴν ἐθνικὴ ὑποτέλεια καὶ τὸν ἀντιδημοκρατικὸ αὐταρχισμὸ καὶ μὲ πρόγραμμα τὴν ἀξιοποίηση τοῦ ἐθνικοῦ πλούτου καὶ τῆς ἰκανότητος καὶ ἐργατικότητος τῶν ἑλλήνων πολιτῶν νὰ οἰκοδομήση μία χώρα καὶ μία κοινωνία μὲ ἐθνικὴ ἀνεξαρτησία, γνησία δημοκρατία, ειρηνικὴ καὶ πολιτιστικῶς ἀναγεννημένη.

Πέραν τούτων ὅμως ἀποκαλύπτεται μὲ σαφήνεια πλέον ὅτι δικαιώνεται ὁ Μίκης Θεοδωράκης ὅταν ἰσχυρίζετο ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν μία κυβέρνηση τῆς Ἀριστερᾶς νὰ εὐδοκιμήσῃ μέσα σὲ συνθῆκες κατοχῆς. Ἢ θὰ ὑποταχθῇ ἢ θὰ ἀνατραπῇ. Ἡ κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ἐκ τῶν δύο δεινῶν ἐπέλεξε καὶ τὰ δύο. Καὶ ἀκόμα χειρότερα, δυστυχῶς ἡ κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ἐπέλεξε καὶ τὴν ταπείνωση. Ὁ ΣΥΡΙΖΑ διεκήρυσσε urbis et orbis ὅτι μὲ ἕνα μόνο ἄρθρο ἑνὸς νόμου θὰ καταργοῦσε τὰ μνημόνια. Πράγματι μὲ ἕνα μόνο ἄρθρο ἑνὸς μόνο νόμου κατήργησε τὰ προηγούμενα μνημόνια γιὰ νὰ ἐγκαθιδρύση τὸ νέο ἐπαχθέστερο μνημόνιο. Ἡ «πρώτη φορὰ Ἀριστερὰ» μετετράπη σὲ πολιτικὴ δεξιὰ καὶ τὸ κόμμα αὐτὸ κατήντησε χλεύη τῶν ἡττημένων.

Ὁ Μίκης Θεοδωράκης καὶ τὰ στελέχη τῆς Σπίθας ἔχουν προειδοποιήσει τὸν ἑλληνικὸ λαὸ ὅτι οἱ ἐκλογὲς που διενεργοῦνται στὰ πλαίσια τοῦ συστήματος ὄχι μόνο δὲν κομίζουν λύση στὰ προβλήματα τοῦ λαοῦ καὶ τῆς κοινωνίας ἀλλὰ αντιθέτως ἐπιτρέπουν στοὺς δυνάστες νὰ ἐπισσωρεύουν καὶ ἄλλα σκληρότερα δεινὰ στὸ λαὸ καὶ τοὺς ἐργαζομένους. Τὸ σύστημα εἶναι ἔτσι αὐτοοργανωμένο ὥστε ὅσες ἀναταράξεις καὶ ἂν δημιουργηθοῦν στὸ ἐσωτερικό του πάντα κατορθώνει νὰ ἠρεμεῖ σὲ κάποιο νέο σημεῖο ἰσοῤῥοπίας. Τὸ σύστημα δὲν χρησιμοποιεῖται. Τὸ σύστημα μόνο τσακίζεται καὶ εἶναι αὐταπάτη καὶ τυχοδιωκτισμὸς νὰ προσπαθῇ κανεὶς νὰ τὸ ἀξιοποιήση πρὸς ὄφελος τοῦ λαοῦ. Ἡ ἀντοχὴ καὶ ἡ ἰκανότης προσαρμογῆς τοῦ συστήματος καθίσταται φανερὴ ἂν ἀναλογισθοῦμε ὅτι παρὰ τὴν πεντάχρονη παλλαϊκὴ ἀγανάκτηση κατὰ τῶν μνημονίων κάθε νέο μνημόνιο ἐπιβάλλεται μὲ μεγαλύτερη κοινοβουλευτικὴ πλειοψηφία ἀπὸ τὸ προηγούμενο. Οἱ μόνες γνήσιες δημοκρατικὲς ἐκλογὲς που θὰ ἀναδείξουν λαϊκὴ κυβέρνηση θὰ εἶναι ἐκεῖνες που θὰ ἐπιβάλη τὸ κίνημα τοῦ ἑνωμένου λαοῦ.

Ἀλλὰ γιὰ νὰ μὴν φανῇ ὡς οὐτοπικὸ καὶ φανταστικὸ τὸ αἴτημα τῆς ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας, τῆς λαϊκῆς κυριαρχίας καὶ τῆς πατριωτικῆς καὶ πολιτιστικῆς ἀναγεννήσεως ὁ Μίκης καὶ τὸ κίνημά μας ἔχει ἀποκαλύψει ὅτι ὑπάρχουν οἱ ὑλικοὶ καὶ ὑποκειμενικοὶ ὅροι γιὰ τὴν πραγματοποίηση αὐτοῦ τοῦ ὁράματος καὶ αὐτοὶ εἶναι α)ἡ ὕπαρξις μεγάλου ἐθνικοῦ πλούτου⁸ καὶ β) ἰκανότης καὶ ἐργατικότης τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ὁ συνδιασμὸς αὐτῶν τῶν δύο ὅρων σὲ συνθῆκες ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας καὶ λαϊκῆς κυριαρχίας ἀποτελεῖ ἐπαρκῆ ἐγγύηση γιὰ τὴν οἰκοδόμηση μίας νέου τύπου δημοκρατίας καὶ ἐθνικῆς – λαϊκῆς ἀναγεννήσεως.

Ἡ κατ’ ὄνομα μόνο Εὐρώπη τῶν λαῶν στὴν πραγματικότητα ὅμως ζωτικὸς χῶρος τοῦ οἰκονομικοῦ νεοναζισμοῦ μὲ χαρακτηριστικὴ γερμανικὴ κυνικότητα προέκρινε ὡς πλέον συμφέρουσα τὴν παραδειγματικὴ ἐπιβολὴ πειθαρχίας στὴν Ἑλλάδα, φοβούμενη μὴν δημιουργηθῇ προηγούμενο ἐν ὄψει τῆς κρίσεως σὲ ἄλλες χῶρες τῆς αὐτοκρατορίας της. Ἡ στάση της ἀπέναντι στὴν Ἑλλάδα λοιπὸν καθορίστηκε α) ἀπὸ τὴν διάθεσή της νὰ ἐπιβάλῃ πειθαρχία στὶς χῶρες τῆς Εὐρώπης, β) ἀπὸ τὴν βουλημία της νὰ λεηλατήσῃ τὸν ἐθνικὸ πλοῦτο τῆς χώρας, γ) ἀπὸ τὴν διάθεσή της νὰ καταστήσῃ τὴν Γαλλία καὶ τὴν Ἰταλία πλήρως δορυφόρους της καὶ νὰ ἀπομονώσῃ ἀκόμα περισσότερο τὴν ἀγγλικὴ ἐπιῤῥοὴ στὴν γηραιὰ ἤπειρο μὲ ἀπώτερο στόχο τὸν περαιτέρω περιορισμὸ τῆς ἡγεμονίας τῶν ΗΠΑ στὴν Εὐρώπη καὶ ἐν τέλει τὴν ὑποκατάσταση τῆς ἡγεμονίας αὐτῆς ἀπὸ τὴν γερμανικὴ μονοκρατορία.

Οἱ ΗΠΑ μὲ τρόμο βλέπουν τὴν κατάῤῥευση τοῦ κόσμου τῆς Γιάλτας καὶ τὴν ἀνατροπὴ τῶν ἀποτελεσμάτων τοῦ β’ παγκοσμίου πολέμου. Ἡ κατάῤῥευση τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως μπορεῖ νὰ γέννησε κοσμοκρατορικὰ ὁράματα τῶν ΗΠΑ ὅμως τώρα βλέπουν νὰ ἀναδύεται ὁ ἡττημένος τοῦ τελευταίου παγκοσμίου πολέμου ὡς κυρίαρχη δύναμη στὴν μέχρι πρὶν λίγα χρόνια ἀμερικανοκρατουμένη Εὐρώπη καὶ νὰ ἀμφισβητῇ τὴν ἡγεμονία της. Ἡ ἀνάμειξις της Γερμανίας στὶς ἐξελίξεις στὴν Οὐκρανία δημιουργεῖ προσκόμματα στὴν ἀμερικανικὴ πολιτικὴ. Ἡ διείσδυση τῶν γερμανικῶν συμφερόντων σὲ χῶρες ὅπως ἡ Ἑλλάδα καὶ ὁ περιορισμὸς τῆς ἀμερικανικῆς προνομιακῆς θέσεως στὶς ἀμυντικὲς δαπάνες προκαλεῖ ἐκνευρισμὸ στὴν Οὐάσιγκτον. Στὴν πραγματικότητα πίσω ἀπὸ τὴν ἀντίθεση Ἑλλάδος – Γερμανίας τῶν τελευταίων μηνῶν μετὰ βίας καταφέρνει νὰ κρυφτῇ ἡ ἀντίθεση ΗΠΑ – Γερμανίας. Ἡ Γερμανία σηκώνει κεφάλι καὶ διὰ τῆς ἑλληνικῆς ὑποταγῆς αὐθαδιάζει στὴν Ἀμερική. Ἡ Γαλλία τελικῶς ἀποτυγχάνει νὰ περιορίζῃ τὴν γερμανικὴ ἰσχὺ καὶ ἡ Μ. Βρεττανία ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸ κέντρο λήψεως ἀποφάσεων μέσα στὴν Εὐρώπη.

Μέσα σ’ αὐτὲς τὶς συνθῆκες ἀρχίζει νὰ γίνεται κατανοητὸ ὅτι ἂν καὶ ἡ Οὐκρανία ἀποτελεῖ τὸ ὁρατὸ ἰσχυρὸ τετράγωνο τῆς παγκοσμίου σκακιέρας⁹ στὴν πραγματικότητα ὑπῆρχε καὶ ἕνα ἄλλο ἐξίσου ἰσχυρὸ πλὴν κρυφὸ τετράγωνο τὸ ὁποῖο εἶχε ὑποτιμήσει μέχρι τώρα ἡ ἀμερικανικὴ ἐξωτερικὴ πολιτικὴ δηλαδὴ ἡ Ἑλλάδα. Ἡ ἀμερικανικὴ διπλωματία μεταπολεμικῶς θέτουσα ὡς κυρίαρχη ἀντίθεση τὴν ἀντίθεση ΗΠΑ – Σοβιετικῆς Ἑνώσεως προσμέτρησε τὶς γερμανικὲς κοινωνικὲς συμμαχίες μαζὶ μὲ τὶς δικές της καὶ αἰσθάνθηκε ἀσφαλὴς στὸν ἑλληνικὸ χῶρο. Ἡ ἐνδυνάμωση ὅμως τῆς Γερμανίας ἀνακαλεῖ πλέον τὶς παραδοσιακὲς συμμαχικὲς κοινωνικἐς της δομὲς στὰ Βαλκάνια καὶ τὴν πρώην Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία καὶ τὶς ἀξιοποιεῖ γιὰ λογαριασμό της ἔστω καὶ ἂν ἔτσι τραβᾷ τὸ χαλὶ κάτω ἀπὸ τὰ πόδια τῶν ΗΠΑ. Δὲν εἶναι καθόλου ἄνευ σημασίας καὶ συνεπειῶν ἡ ἀναφορὰ τοῦ Σαμαρᾶ στὴν εὐρωπαϊκὴ ΑΟΖ.

Ἡ Ρωσία ἐξ ἄλλου ἀφοῦ ἔχει ὑπ’ ὄψιν της ὅτι οἱ κομματικὲς ἀντιθέσεις στὴν Ἑλλάδα ὑποκρύπτουν ἀμερικανογερμανικὲς ἀντιθέσεις καμμία ἐμπιστοσύνη δὲν ἔδωσε στὸ ἐξαρτημένο πολιτικὸ σύστημα καὶ ἀπέφυγε τὴν ἀνάμειξή της (τὴν ὁποία ὅμως διατηρεῖ ὡς ἐφεδρική) πρῶτον γιὰ νὰ μὴν ὀξύνει τὶς ἀντιθέσεις της μὲ τὶς ΗΠΑ στὴν παροῦσα περίοδο καὶ δεύτερον διότι ἀδιαφορεῖ γιὰ τὴν τύχη πολιτικῶν δυνάμεων που ἐκφράζουν τὰ συμφέροντα τῶν ἀντιπάλων της. Προετοίμασε ὅμως τὸ δικό της ΔΝΤ ὥστε στὴν περίπτωση τῆς ἐπικειμένης νέας παγκοσμίου διευθετήσεως νὰ ἐπιβάλῃ τὶς δικές της ἀξιώσεις.

Μέσα σὲ τέτοιες συνθῆκες κατοχῆς καὶ ἐνδοϊμπεριαλιστικῶν ἀνταγωνισμῶν ἡ Δημοκρατία στὴν Ἑλλάδα θεωρεῖται ἀπὸ τοὺς ξένους ἐπικυριάρχους καὶ τὶς συμμαχικὲς γιὰ τὸν κάθε ἕνα τους κοινωνικὲς μειοψηφίες στὸ εσωτερικὸ τῆς χώρας ὡς περιττὴ καὶ ἐνοχλητικὴ πολυτέλεια. Τὸ ΟΧΙ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ δὲν θὰ πάει χαμένο. Ἀποτελεῖ παρακαταθήκη πρὸς ἀξιοποίηση στὴν νέα Ἑλλάδα.

Ἡ Σπίθα Ἀττικῆς εὐθυγραμμισμένη μὲ τὸ ἐμπνευσμένο ἄρθρο τοῦ Μίκη Θεοδωράκη τῆς 29^ης Ἰουνίου 2015 ἀνακοίνωσε τὴν θέση της γιὰ το δημοψήφισμα καὶ συμμετεῖχε στὴν λαϊκὴ πανστρατια τοῦ ΟΧΙ στὰ μνημόνια ἀλλὰ καὶ τῆς καταφάσεως στὴν ἐθνικὴ ἀξιοπρέπεια. Τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ δημοψηφίσματος δὲν μπορεῖ νὰ ἔχῃ ἄλλη σημασία ἀπὸ ἐκείνη που τοῦ προσέδωσε ἡ τελευταία δήλωση τοῦ Μίκη Θεοδωράκη.

«Η χώρα σου, ειδικά η τόλμη της στην παρούσα συγκυρία, γεννά το θαυμασμό στους λαούς της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής αυτού του ημισφαιρίου, που βλέπουν πώς η Ελλάδα, μπροστά σε απειλές από το εξωτερικό, υπερασπίζεται την ταυτότητά της και την κουλτούρα της» Χαιρετισμὸς τοῦ Φιντελ τῶν λαῶν¹⁰.

Patria o muerte

Μαραθὼν, Ἰούλιος 2015.

1 Ο ελληνικός λαός μίλησε. Η απόφαση του είναι πέρα για πέρα καθαρή. Απορρίπτει τη συνέχιση των μνημονίων της λιτότητας, στοχεύει στην ανάπτυξη και στην ανατροπή της αποικίας του χρέους. Γ. Λιλληκας http://ispitha.gr/el/news/timeliness/dilosi-giorgoy-lillika-gia-apotelesma-toy-dimopsifismatos

2 Πρόκειται γιὰ τὸ γνωστὸ διάλογο μεταξὺ τοῦ κροκοδείλου καὶ τῆς μητέρας τῆς ὁποίας τὸ τέκνο εἶχε ἀρπάξει:

Κροκόδειλος: Θὰ σοῦ ἐπιστρέψω τὸ παιδί, ἂν μοῦ πῇς τὶ σκέπτομαι νὰ πράξω.

Μητέρα: Σκέπτεσαι νὰ μὴν μοῦ τὸ ἐπιστράψῃς.

Κροκόδειλος: Εἴτε τὸ βρῆκες εἴτε δὲν τὸ βρῆκες δὲν θὰ στὸ ἐπιστρέψω διότι ἐὰν μὲν δὲν τὸ βρῆκες ἐπειδὴ ἀκριβῶς αὐτὸ συμφωνήσαμε ἐνῶ ἂν τὸ βρῆκες ἐπειδὴ αὐτὸ ἀκριβῶς σκέπτομαι.

Μητέρα:Εἴτε βρῆκα αὐτὸ τὸ ὁποῖο σκέπτεσαι εἴτε ὄχι ὀφείλεις νὰ μοῦ τὸ ἐπιστρέψῃς διότι ὰν δὲν τὸ βρῆκα ἐπειδὴ αὐτὸ σκέπτεσαι ἂν ὅμως τὸ βρῆκα ἐπειδὴ ἔχουμε ἔτσι.συμφωνήσει.

Τὸ σόφισμα αὐτὸ κατασκευάζεται διὰ τοῦ παρεισάκτου δευτέρου ἀποδεικτικοῦ λόγου: τῆς πραγματικῆς δηλαδὴ σκέψεως τοῦ κροκοδείλου ἐνῶ τὸ συμπέρασμα ἔπρεπε νὰ ἐξάγεται ἀπὸ τὴν συμφωνία ἡ ὁποία εἶχε γίνει.

Στὴν περίπτωσή μας ὁ παρείσακτος δεύτερος λόγος εἶναι ἡ σκέψη τῆς κυβερνήσεως ὅτι ὑπερτερεῖ τὸ συμφέρον τῆς χώρας που εἶναι ἡ παραμονὴ στὴν εὐρωζώνη.

3 Εἶναι ἀποκαλυπτικὲς οἱ δηλώσεις Γ. Βαρουφάκη στὴν ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ καὶ ἀλλοῦ.

4 Ὁ κεφαλαιοκρατικὸς τρόπος παραγωγῆς καὶ τὸ πολιτικὸ ἐπιστέγασμα που ἐξασφαλίζει τὴν ἐπιβίωσή του καὶ καθορίζει τὸν τρόπο ἀναπαραγωγῆς του λειτουργοῦν ὡς ἑνότητα μέσα σὲ ἕνα πλέγμα διεθνῶν σχέσεων (ἐν προκειμένῳ σχέσεων ὑποτέλειας) μὲ τὶς μητροπόλεις τοῦ ἰμπεριαλισμοῦ. Τὸ σύμπλεγμα αὐτὸ τοῦ τρόπου παραγωγῆς, τοῦ κράτους καὶ τῶν διεθνῶν σχέσεων συναπαρτίζουν αὐτὸ ποὺ ὀνομάζουμε σύστημα. Οἱ διαχειριστὲς τοῦ συστήματος εἶναι τὰ κόμματα που δραστηριοποιοῦνται μέσα σ’ αὐτὸ καὶ ἀποσκοποῦν στὴν κατάκτηση τῆς ἐξουσίας γιὰ λογαριασμὸ τῶν κοινωνικῶν δυνάμεων που ἐκπροσωποῦν χωρὶς ὅμως ποτὲ νὰ ἀμφισβητοῦν τὸ ἴδιο τὸ σύστημα.(...) Τὸ φάσμα τῶν συστημικῶν κομματικῶν σχηματισμῶν κατηγοριοποιεῖται ἀναλόγως πρὸς τὴν στάση τους ἀπέναντι στὴν πορεία ἀναπαραγωγῆς τοῦ τρόπου παραγωγῆς καὶ τῶν μέσων που χρησιμοποιοῦν. Τὰ συντηρητικὰ κόμματα, αὐτὰ που ἀποκαλοῦμε δεξιὰ, δὲν θέλουν ἀλλαγὲς στὸν τρόπο ἀναπαραγωγῆς τοῦ τρόπου παραγωγῆς καὶ ἐπιλέγουν «μεταῤῥυθμίσεις» που φρενάρουν τὶς ἀλλαγὲς. Μέθοδο που ἐπιλέγουν κατὰ κανόνα ὡς τρόπο ἐπιβολῆς εἶναι ἡ καταστολὴ. Στὸ ἄλλο ἄκρο τοῦ πολιτικοῦ φάσματος βλέπουμε τὰ κόμματα τῆς συστημικῆς ἀριστερᾶς που χωρὶς νὰ ἀμφισβητοῦν τὸν τρόπο παραγωγῆς ἐπιδιώκουν τὴν ἀλλαγὴ κατευθύνσεως τῆς ἀναπαραγωγῆς του καὶ ὡς μέθοδο ἐπιλέγουν τὶς «δημοκρατικὲς» διαδικασίες. Γαβριἠλ Πελεκίδη «σχέδιο εἰσηγήσεως στὴν ΓΣ Ἑνιαίας Σπίθας Ἀττικῆς 8/1/2015 (http://ispitha.gr/el/articles/others/gia-tis-ekloges-toy-gavriil-pelekidi)

5 «Γιατί η διαχείριση του Τρίτου Μνημονίου θα σε οδηγήσει υποχρεωτικά σε μετωπική σύγκρουση με τον Λαό που σε ψήφισε και σε έκανε Κυβέρνηση, για να χτυπήσεις μαζί με τον Λαό την αντιδραστική εξουσία και όχι για να γίνεις όργανο και διαχειριστής της αντιδραστικής εξουσίας επιβάλλοντας στον Λαό μέτρα αντιλαϊκά, αντιπατριωτικά, που επιδιώκουν την εξουδετέρωση της Ελλάδας ολοκληρωτικά και τελεσίδικα.»Μίκης Θεοδωράκης 14/7/2015. Ἐπίσης «Ἀριστερὰ στὴν κυβέρνηση μὲ τὸ λαὸ στὴ γωνία καὶ χωρὶς ἐθνικὴ ἀνεξαρτησία σημαίνει ἀριστερὴ διαχείριση τοῦ συστήματος.(...) Τελικῶς στὴν πολιτικὴ ζωὴ τῆς χώρας μας θὰ συμβῇ τὸ ἑξῆς παράδοξο: Ἕνα κόμμα θὰ συντριβῇ ἐπειδὴ θὰ καταλάβῃ τὴν ἐξουσία. Ἡ νίκη τοῦ ΣΥΡΙΖΑ θὰ ἀποτελέσῃ τὴν ὁριστικὴ συντριβὴ τοῦ πάλαι ποτὲ Συνασπισμοῦ τῆς Ἀριστερᾶς καὶ τῆς Προοδου που γεννήθηκε μέσα στὴν ἀμαρτία καὶ θὰ ἀποπνεύσῃ μέσα στὴν ἀνυποληψία.(...) Ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἂν δὲν ἀκυρώσῃ τὰ μνημόνια θὰ μεταβληθῆ σὲ ἀριστερὸ διαχειριστὴ τοῦ συστήματος καὶ θὰ καθαιρεθῇ ἀπὸ τὸ λαϊκὸ κίνημα.» Γαβριἠλ Πελεκίδη «σχέδιο εἰσηγήσεως στὴν ΓΣ Ἑνιαίας Σπίθας Ἀττικῆς 8/1/2015 (http://ispitha.gr/el/articles/others/gia-tis-ekloges-toy-gavriil-pelekidi)

6 Πρβλ. Προγραμματικὲς Ἀρχὲς τοῦ Συνεδρίου τῆς Καβάλας.

7 Τὸ κόμμα τοῦ κου Καμμένου ἐκφράζει μερίδες τῆς ἀστικῆς τάξεως ἐγκατεσπαρμένες σὲ διάφορες βαθμίδες καὶ διαστρωματώσεις τῆς ἀστικῆς τάξεως οἱ ὁποῖες θίγονται ἀπό τὰ Μνημόνια. Κατατρύχεται ἀπὸ ἀντιθέσεις οἱ ὁποῖες πρὸς τὸ παρὸν καὶ ἐν ὄψει ἐκλογῶν καὶ μελλοντικῶν συσχετισμῶν συγκαλύπτονται. Ἐξυπηρετεῖ κάποια τμήματα τοῦ ἐφοπλιστικοῦ κεφαλαίου τοῦ Σίτυ ἀλλὰ καὶ στρώματα μεγαλοαστικά, μεσοαστικὰ καὶ μικροαστικά. Ὁ πατριωτικός χαρακτῆρας τοῦ μορφώματος αὐτοῦ πηγάζει ἀπὸ τὴν περιθωριοποίηση τῶν μερίδων τῆς ἀστικῆς τάξεως που εκπροσωπεῖ καὶ περιορίζεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἀποδέχεται στὴν οὐσία τὴν «ἐλεύθερη» οἰκονομία καὶ τὴν δογματικὴ καὶ ἀνεπέριστη ἐμμονὴ γιὰ παραμονὴ τῆς χώρας στὴν εὐρωζώνη. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ὁ πατριωτικός του χαρακτῆρας δὲν μπορεῖ νὰ διατηρηθῇ παρὰ μόνο ἐφ’ ὅσον ἐνταχθῆ σὲ ἕνα πλατὺ δημοκρατικὸ λαϊκὸ κίνημα. Ἡ οἰκονομικὴ καταβαράθρωσις τμημάτων τῆς ἀστικῆς τάξεως που αὐτὸ ἐκφράζει δημιουργεῖ τὴν αἴσθησιν ὅτι εἶναι πολιτικὸς σχηματισμὸς ὁ ὁποῖος διανύει πορεία ἐκ δεξιῶν πρὸς τὰ ἀριστερά. Ἀναλόγως τοῦ συσχετισμοῦ δυνάμεων στὸ ἐσωτερικό του καὶ τῶν ἀναγκῶν τῆς ἀρχούσης τάξεως μετὰ τὶς ἐπικείμενες ἐκλογὲς μπορεῖ ἡ κοινοβουλευτική του ὁμάδα νὰ μετατραπῇ, ὅπως καὶ αὐτὴ τοῦ ΛΑΟΣ σὲ δεξαμενὴ ἐδρῶν τοῦ δικομματισμοῦ. Ἡ δημιουργία τοῦ Μετώπου, τὴν συγκρότηση τοῦ ὁποίου ἐμεῖς ἐπιδιώκουμε, μπορεῖ να περιλάβῃ τὸ κόμμα αὐτούσιο καὶ νὰ περισώσῃ τὸν πατριωτικό του χαρακτῆρα ἢ νὰ ἀποῤῥοφήσῃ σημαντικὸ τμῆμα τῆς κοινωνικῆς του βάσεως. Γαβριὴλ Πελεκίδη ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΩΝ ΣΠΙΘΙΣΤΩΝ ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΩΝ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ Ἀπρίλιος 2012.

8 http://kinisienergoipolites.blogspot.gr/2014/10/blog-post_549.html

9 Πρβλ Γαβριὴλ Πελεκίδη ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΟΥΚΡΑΝΙΚΩΝ http://ispitha.gr/el/articles/others/peri-ton-oykranikon-toy-gavriil-pelekidi ἀλλὰ καὶ πρόσφατο ἄρθρο τοῦ Μίκη Θεοδωράκη.

10 http://ispitha.gr/el/news/timeliness/hairetismos-fintel-kastro-me-aformi-ohi-ton-ellinon

Πηγή: http://ispitha.gr/el/articles/others/h-simasia-toy-apotelesmatos-toy-dimopsifismatos