H Ελλάδα στο πλαίσιο της ευρωζώνης είναι μέσα σε ένα
εχθρικό κλοιό κρατών και οικονομικών παραγόντων, όμως ήδη υπάρχει και ένας κλοιός γύρω από τον κλοιό:
Είναι η διεθνής συμπαράσταση στη χώρα μας, που έχει προσλάβει ιστορικές
διαστάσεις. Είναι ίσως μικρότερη από τη
συμπαράσταση στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821, όταν από τις άκρες του
κόσμου προσέρχονταν άνθρωποι στην Ελλάδα, αποφασισμένοι να πολεμήσουν και να
διακινδυνεύσουν τη ζωή τους, όμως είναι επίσης ζωηρή και πλουραλιστική .
Σε όλες αυτές τις φιλικές φωνές, μια αποφασιστική πολιτική της ελληνικής
κυβέρνησης θα μπορούσε να εμψυχώσει ένα άλλο οικονομικό ήθος και να συνεγείρει κινήματα
οικουμενικής εμβέλειας,
συμπεριλαμβανομένου του παγκόσμιου ελληνισμού.
Όμως η κυβέρνηση – μέσα από τον στενό πολιτικό ορίζοντα των διαρκών
διαπραγματεύσεων – δεν μπόρεσε να δει και να αξιολογήσει τη
δυναμική της αλληλεγγύης. Αυτή η ίδια υποεκτίμησε τις δυνάμεις που αθροιζόμενες
στη δική της, θα έκαναν ένα κρίσιμο και αποφασιστικό πολιτικό μέγεθος.
Βαίνουμε επομένως σε ένα τρίτο μνημόνιο, έστω και αν στον παγκόσμιο περίγυρο εκφωνούνται λόγοι
αιχμηροί για τον καπιταλισμό από ένα
πολιτικό παράγοντα της εμβέλειας του Πάπα Φραγκίσκου ! Ο οποίος μιλώντας στο δεύτερο παγκόσμιο συνέδριο λαϊκών
κινημάτων στη Βολιβία, κατηγόρησε τους
οργανισμούς που επιβάλλουν προγράμματα λιτότητας και εισάγουν «μια νέα αποικιοκρατία» !
Αναφερόμενος στα λόγια ενός επισκόπου του 4ου αιώνα, ο
Πάπας είπε ότι το ανεξέλεκτο κυνήγι χρημάτων ήταν «ο κόπρος του διαβόλου» και
πρόσθεσε ότι οι φτωχές χώρες δεν θα πρέπει να καταλήγουν να είναι προμηθευτές
πρώτων υλών και φτηνών εργατικών χεριών για τις εξελιγμένες χώρες.
«Ας μη φοβόμαστε να το λέμε: Θέλουμε αλλαγή, πραγματική αλλαγή, διαρθρωτική
αλλαγή», είπε ο Πάπας, στηλιτεύοντας το σύστημα που «έχει επιβάλλει την λογική
του κέρδους με οποιοδήποτε τίμημα, χωρίς να ενδιαφέρεται για τον κοινωνικό
αποκλεισμό ή την καταστροφή της φύσης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου