Ποια λιτότητα;

To θέμα δεν είναι γενικώς η λιτότητα . Το θέμα είναι ποιά λιτότητα και για πόσο ….

 Θέλουμε μια λιτότητα που θα εγκυμονεί μια ακόμη μεγαλύτερη λιτότητα; Θέλουμε μια λιτότητα επ' αόριστο,  μέσα σε συνθήκες αποικίας χρέους; Όπου τα περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού λαού θα περιέρχονται σταδιακά στους πιστωτές και ο «επενδυτής του εξωτερικού» θα θεωρείται ανώτερος Homo Economicus  από τον ιθαγενή;

Ή θέλουμε μια προσωρινή και εθελοντική λιτότητα,  που θα την συναποφασίσουμε αγωνιστικά και μαχητικά, με βάση τις ιστορικές μας παραδόσεις  και τον πεισματάρη εαυτό που κρύβουμε μέσα μας; Που θα μας στερήσει τη δυνατότητα να αγοράσουμε καινούριο κινητό και ΙΧ, που θα μας υποχρεώσει να προσφύγουμε  σε εγχώρια προϊόντα  έστω και δεύτερης ποιότητας και θα μας κάνει  να επισκευάζουμε, να μπαλώνουμε, να καταναλώνουμε λιτά και να επαναχρησιμοποιούμε πράγματα,  έστω και για ένα πεπερασμένο διάστημα;

Να απαντήσουμε λοιπόν, αλλά στο πραγματικό ερώτημα στη πραγματική συγκυρία που διανύουμε! 

Και η απάντηση πρέπει να είναι :

 ΝΑΙ στην εθελοντική λιτότητα, που θα επαν-ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά της αυτοσυντήρησης. Που θα αποδείξει ότι η χώρα δεν είναι καταδικασμένη στο ρόλο του μεταπράττη και  του είλωτα της ευρωζώνης,   αλλά μπορεί σύντομα, με τη συστράτευση όλων, με μια εγχώρια πολεμική οικονομία, με τους υπουργούς και τους πολιτικούς παράγοντες στο χωράφι και στο γιαπί,  και με τη συμβολή του οικουμενικού ελληνισμού, να πάρει ταπάνω της και να αποδείξει ότι ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ….....