Kύπρος : Ο νέος πολιορκητικός κριός λέγεται Άϊντα

«….Ταπεινόν και πένητα δικαιώσατε….

Από τους ithageneis

Τη Μεγάλη Βδομάδα επέλεξε ο Νορβηγός Άιντα για να πείσει, ακόμα και τους πιο αφελείς, ότι ο ΟΗΕ δεν δρα προς όφελος των θυμάτων, αλλά των θυτών.

Στον δρόμο που χάραξε ο Ντάουνερ, ο Νορβηγός  (που θεωρεί ότι θα αφήσουμε διάφορους Κουίσλινγκ να μας κάνουν ότι θέλουν) κατόρθωσε κι αυτός να σταθεί αντάξιος των προσδοκιών του Ερντογάν και του Μπαν Κι Μουν. Καμιά έκπληξη.

Εδώ, πάλι κάποιοι έπεσαν απ’ τα σύννεφα. Μίλησε για «κρίση των υδρογονανθράκων» αντί για τουρκικές προκλήσεις και θίχτηκαν όσοι μιλούν για «δικοινοτικό πρόβλημα» και όχι για εισβολή και κατοχή.
Είπε πως «η οικονομική ζώνη δεν είναι κυρίαρχη περιοχή», ενώ δεν είναι και σίγουρος αν έγινε παραβίαση. Θίχτηκαν ξανά όσοι επιθυμούν τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Θίχτηκαν, όταν αναφέρθηκε στον τρόπο αξιοποίησης του φυσικού αερίου, την ώρα που ο ίδιος ο Πρόεδρος το έβαλε στο τραπέζι.

Για να μην παρεξηγούμαστε, οι αντιδράσεις έπρεπε να γίνουν. Το θέμα όμως είναι άλλο: Πόσο καιρό ακόμα θα μας πάρει για να κατανοήσουμε ότι οι «εταίροι» ούτε που ασχολούνται με την «αγωνία αυτού του τόπου για ζωή»; Πόσο καιρό ακόμα θα αναλωνόμαστε σε συνομιλίες χάριν συνομιλιών και συναντήσεις χάριν συναντήσεων; Πόσο καιρό ακόμα, επίσης, θα αφήνουμε ανθρώπους, που δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για το τι συνέβη σε αυτόν τον τόπο, να διαχειρίζονται το παρόν και το μέλλον μας;

Μεγάλη Βδομάδα. Κι αν έπρεπε να «ησυχάσουμε» και πράοι να καρτερούμε την ανάσταση, δεν μας επιτρέπουν οι καιροί. Δώσαμε υποσχέσεις. Δεν πρόκειται να περιμένουμε πολλά χρόνια ακόμα για να ψάλουμε εκείνο το αιώνιο «Ανάστα ο Θεός» στον Καραβά, στο Δίκωμο, στην Κερύνεια, στην Αμμόχωστο, στην Τύμπου, στην Κώμα του Γιαλού, στη Γιαλούσα, στον Άγιο Αμβρόσιο.

Δώσαμε υποσχέσεις. Τις κρατάμε. Τρέμουν τα πόδια μας στην πρώτη Ανάσταση, ότι κι αν κατανοεί ο Νορβηγός που μιλά για «απαχθέν κράτος». Ότι κι αν καταλαβαίνουν οι εξουσιαστές που δεν έχουν συλλάβει το γιατί εμείς, όσο πιτσιρικάδες κι αν είμαστε, υποσχόμαστε ξανά και ξανά, συνειδητά και ειλικρινά, πως θα πάρουμε τις μανάδες μας στα χωριά τους, πως θα έρθει εκείνο το Μεγάλο Σάββατο, όπου δεν θα έχει νόημα κανένας αξιωματούχος του ΟΗΕ, την ώρα που θα κρατάμε το χέρι της κοπελιάς και θα βαδίζουμε λεύτεροι στον ήδη αναστημένο τόπο μας.

Καλή λευτεριά…

Αλ. Μιχ.

Υ.Γ. Οι δικές μας οι υποσχέσεις δεν αθετούνται. Ούτε βήμα πίσω.

Σχετικά δες

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2014/07/1972014-40.html