Διαβάζω
μόλις πριν λίγο ότι ο Αλέξης Τσίπρας
αποποιήθηκε ένα ποσό 525 ευρώ, που βρήκε επάνω στο γραφείο του και αποτελούσε δική
του αμοιβή για την παροχή δημόσιου έργου «εκτός έδρας». Η
κίνηση προφανώς είχε συμβολική αξία, όπως αυτή του περιορισμού των υπουργικών αυτοκινήτων : Η
ελληνική οικονομία δεν σώζεται με 525
ευρώ ή με την μείωση των υπουργικών
εξόδων από τη χρήση και συντήρηση μερικών δεκάδων αυτοκινήτων παραπάνω….
Ο Αλέξης
Τσίπρας έκανε την πρώτη του επίσκεψη εκτός Ελλάδας διαλέγοντας την Κύπρο, κι
αυτός ήταν ένας ισχυρός συμβολισμός. Ακόμη κατάθεσε στεφάνι στο σκοπευτήριο της Καισαριανής
– με το ίδιο επίσης, συμβολικό νόημα.
Τώρα ο
Τσίπρας προτίθεται να εκλέξει τον μεγαλύτερο πολιτειακό παράγοντα που δεν έχει αρμοδιότητες , κι αυτός είναι ο
Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Πρόκειται για ένα «σύμβολο», που εκπροσωπεί κάτι με
το παράδειγμα της πολιτικής του ζωής. Οι φήμες μιλάνε επίμονα για τον
Αβραμόπουλο, πράγμα που αν αληθεύει επίσης
συμβολίζει κάτι : Δηλαδή τον συμβιβασμό με τους καταστροφείς της ελληνικής
κοινωνίας και τη συμφιλίωση με την διαχρονική
νοθεία όλων των κοινωνικών αξιών.
Θεωρώ αυτή
τη κίνηση χαρακίρι - χαρακίρι της αντιμνημονιακής φυσιογνωμίας του ΣΥΡΙΖΑ και
του προφίλ του εθνικού ηγέτη, για το
οποίο ενδιαφέρεται ο Αλέξης Τσίπρας.