Για την «Διατλαντική Εμπορική και Επενδυτική Συνεργασία ΕΕ-ΗΠΑ
(Transatlantic Trade and Investment Pack – TTIP)» έγραφε πρόσφατα ο Παναγιώτης
Κουρουμπλής :
«….πρόκειται
για ένα νεοφιλελεύθερο σχέδιο συρρίκνωσης των κανόνων προστασίας της εργασίας,
του περιβάλλοντος, της υγείας και των προσωπικών δεδομένων των πολιτών σε ΗΠΑ
και Ε.Ε. προς όφελος της κερδοφορίας των πολυεθνικών»
Και η Δώρα Κοτσακά, Δρ. Πολιτικής
Κοινωνιολογίας :
«Οι εμπνευστές του TTIP μιλάνε για άρση των εμποδίων στο εμπόριο. Δεδομένου
ότι οι δασμοί μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ είναι πολύ χαμηλοί, όταν καλούνται να
αποσαφηνίσουν σε ποια εμπόδια αναφέρονται, γίνεται σαφές ότι εννοούν τα
προνοιακά κρατικά προγράμματα,
τους κανονισμούς που προστατεύουν την υγεία και την ασφάλεια των πολιτών,
καθώς και τους φραγμούς στην είσοδο ιδιωτών σε τομείς κρατικής ευθύνης, όπως η
εκπαίδευση και η υγεία.
Σε ερώτηση του Μίμη Ανδρουλάκη προς τον Υπουργό Ανάπτυξης Νίκο
Δένδια, το θέμα του ΤΤΙΡ μάλλον
υποβαθμίζεται σε «προσπάθειες επιμέρους χωρών να διασφαλίσουν τα εθνικά τους συμφέροντα» ή σε
ζήτημα «υπερεθνικών θεσμών με υπερβολικά
προνόμια». Είναι όμως αυτή η κατάσταση μια διελκυνστίδα μεταξύ «εθνικού» και «υπερεθνικού» ;
Ή μήπως είναι μια ειδική μορφή επίθεσης του «ιδιωτικού» εναντίον του «δημόσιου»;
Ή μήπως είναι μια ειδική μορφή επίθεσης του «ιδιωτικού» εναντίον του «δημόσιου»;
Η Ερώτηση του Ανδρουλάκη :
«Όσο προχωρούν οι διεργασίες για τη σύναψη της Διατλαντικής
Εμπορικής και Επενδυτικής Συνεργασίας ΕΕ-ΗΠΑ (Transatlantic Trade and
Investment Pack – TTIP) τόσο εντείνονται οι προσπάθειες των επιμέρους χωρών για
να διασφαλίσουν τα εθνικά τους συμφέροντα.