Αστικές ανεμογεννήτριες ….

Η ιδέα της πρόσληψης αιολικής ενέργειας χωρίς επιπτώσεις στο περιβάλλον, στο τοπίο και στο …IQ  της κοινωνίας, έχει πραγματικά  αποσιωποιηθεί   μέσα σε  ένα καθεστώς  νεοφαραωνικών επενδύσεων, που κατακρεουργούν πολλές από τις γραφικότητες της ελληνικής κοινωνίας.  Και όμως, υπήρξε εποχή  μέσα στο ευρύ οικολογικό κίνημα, όταν   βρισκόταν σε εξέλιξη μια μεγάλη συζήτηση σχετικά με τις «προσαρμοσμένες τεχνολογίες»  (adapted technologies)-  δηλαδή τις τεχνολογίες εκείνες που ανεξάρτητα από την παλαιότητά τους  μπορούσαν να αρθρωθούν με τις παραγωγικές δυνάμεις και την ποιότητα ζωής της κοινωνίας . Με το σκεπτικό αυτό  ο υποφαινόμενος αναφερόταν στα ιστιοφόρα – ως ικανά να «διασκευαστούν» και να επιτελέσουν σημαντικό  μεταφορικό έργο -  και φυσικά στις περιπτώσεις «συμπαραγωγής» ( coproduction)  - όπου η δέσμευση  και αξιοποίηση της αιολικής ενέργειας γίνεται  σε άμεση επαφή και χωρική εγγύτητα με μια άλλη παραγωγική διαδικασία,  χωρίς τη διαμεσολάβηση του πολυέξοδου κεντρικού ηλεκτρικού δικτύου. http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/01/blog-post_1848.html

Πρόσφατα μια άλλη παραγωγική καινοτομία έδειξε τη δυνατότητα μιας διαφορετικής  διαδρομής για τη πρόσληψη αιολικής ενέργειας από «μικρούς καταναλωτές». Σύμφωνα με ένα δημοσίευμα του ECONEWS  που καταχωρήθηκε στο   http://www.greekarchitects.gr/gr/τεχνικη-ενημερωση/αστική-ανεμογεννήτρια-εγκαθίσταται-εύκολα-στις-στέγες-id6176 ,   η  ανεμογεννήτρια «MT01 Mk2» της Εταιρείας McCamley δεν διαθέτει πύργο και εγκαθίσταται εύκολα στις στέγες κτιρίων στις πόλεις.

Η «αστική ανεμογεννήτρια» είναι σχεδόν αθόρυβη, οι δονήσεις και οι αναταράξεις είναι ελάχιστες, ενώ τίθεται μόνη της σε λειτουργία ακόμα και όταν πνέουν άνεμοι πολύ χαμηλής έντασης.

Είναι ειδικά σχεδιασμένη για τους συνεχώς μεταβλητούς ανέμους της πόλης, ωστόσο, σε αντίθεση με άλλα μοντέλα, μπορεί να λειτουργήσει ακόμα και όταν πνέουν πολύ ισχυροί άνεμοι ή κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες.

Η ανεμογεννήτρια της McCamley είναι πολύ ελαφριά και στηρίζεται σε πολλά «πόδια», γεγονός που ελαχιστοποιεί τις δονήσεις και τις πιέσεις στη στέγη.

Εκτός αυτού, το σχέδιο του δρομέα της υποτίθεται ότι είναι «φιλικό» για τα πτηνά και τις νυχτερίδες.


Η «αστική ανεμογεννήτρια» τίθεται αυτόματα σε λειτουργία όταν πνέουν άνεμοι χαμηλής έντασης (1,8 μ./δευτερόλεπτο) και διαθέτει αυτορυθμιζόμενο σύστημα ταχυτήτων που της επιτρέπει να λειτουργεί αποτελεσματικά σε ταραχώδεις ανέμους κρατώντας τον δρομέα σε μια σταθερή ταχύτητα.

Επιπλέον, το σχέδιο της ανεμογεννήτριας είναι τέτοιο που καθιστά «περιττό» το κιβώτιο ταχυτήτων, γεγονός που διευκολύνει τη διατήρηση και την επισκευή της.

Αφού τέθηκε σε δοκιμαστική λειτουργία στη Βουλγαρία, η πρωτοποριακή ανεμογεννήτρια εγκαταστάθηκε με επιτυχία στο Πανεπιστήμιο Keele στο Ηνωμένο Βασίλειο. 

Το ΣτΕ και το ωράριο των φαρμακείων

Τελικά το Δ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας αποφάσισε, ότι τα φαρμακεία μπορούν να λειτουργούν προσωρινά τα Σάββατα και τις απογευματινές ώρες της Δευτέρας και της Τετάρτης….Στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της  χώρας είχαν  προσφύγει οι Φαρμακευτικοί Σύλλογοι Αττικής, Κορινθίας και Λιβαδειάς, ζητώντας  να ακυρωθούν και να ανασταλούν οι αποφάσεις των Περιφερειαρχών (Μάιος 2012) που προέβλεπαν  το διευρυμένο ωράριο των φαρμακείων, σύμφωνα με το νεότερο νομοθετικό πλαίσιο (Ν. 4052/2012)….

Η απόφαση  του ΣτΕ   δεν είναι οριστική, δεδομένου ότι η όλη υπόθεση των ωραρίων θα κριθεί τον Νοέμβριο του 2012 :  Όμως μέχρι τότε δεν αποκλείεται να αναπτυχθεί  ο εθισμός εκείνος,  που θα κάνει τη συγκεκριμένη ρύθμιση αναντίστρεπτη…

Λαμβανομένης υπόψη της συμμετοχής των περιφερειαρχών στην υπόθεση,  θα έπρεπε να σημειώσουμε ότι μια πρώτη ιδέα  παράτασης της λειτουργίας των καταστημάτων τέθηκε από τον νεοεκλεγμένο περιφερειάρχη Γιάννη Σγουρό στα τέλη του 2010, πριν καν αναλάβει τα καθήκοντά του. Η ιδέα αφορούσε τη  μετατροπή  μιας ακόμη Κυριακής σε εργάσιμη ημέρα στη περίοδο των Χριστουγέννων,  και απαντήθηκε τότε από πολλούς και διάφορους, εμποροϋπαλλήλους και μη : Με το επιχείρημα ότι η αγορά δεν έχει ανάγκη από μια παραπάνω εργάσιμη ημέρα, αλλά από παραπάνω αγοραστική δύναμη, η οποία συρρικνώθηκε δραστικά  από τις  πολιτικές του Μνημονίου…

Νατάσα Σέγκου : Αντάρτικο σχολείο !

Με μια επιστολή της η σεναριογράφος Νατάσα Σέγκου, γνωστή από τη συμμετοχή   της στο κινηματογραφικό  έργο  του Χ.Καρακέπελη «Πρώτη ύλη»  (http://oikologein.blogspot.gr/2012/02/blog-post_26.html)

     αξιώνει  «μια δωρεάν παιδεία που να είναι παιδεία και όχι προπόνηση στον κρετινισμό των μικροαστικών standards μιας προσχεδιασμένης δουλείας , που ονομάζεται "επαγγελματική αποκατάσταση"….  Κυρίως όμως εγκαλεί την αξιωματική αντιπολίτευση, που φαίνεται να έχει αφεθεί  σε μια παρατεταμένη φάση αναμονής  ή/και  θερινής  ραστώνης, να  αντιπολιτευθεί δριμύτατα την όποια συμβατικότητα εντός των τειχών της…

Γράφει η Σέγκου : 

«Βλέποντας μετά τις εκλογές τον πολιτικό σας λόγο πακεταρισμένο μέσα στις  δηλώσεις  του γραφείου  τύπου σας οι οποίες απαντούν σε δηλώσεις της κυβέρνησης οι οποίες έχουν απαντήσει σε άλλες δικές σας δηλώσεις, βλέποντας όλα αυτά τα λόγια-λόγια-λόγια γραμμένα σε κάρτες με το γράφημα του κόμματος και αναγνωσμένες από τη θλιβερή ρουτίνα μιας φωνής δημοσιογράφου, ακούγοντάς σας να αντιπολιτεύεστε μέσα από τους αντιπολιτευτικούς κώδικες που μια κατεστημένη αντίληψη περί λόγου και αντίλογου έχει σχεδιάσει και επιβάλλει, αναρωτιέμαι αν αυτό έμεινε ή θα μείνει από την ορμή των εκατομμυρίων Ελλήνων  και  κυρίως των νέων που κατά τη γνώμη μου αναζήτησαν κοντά σας, έστω και ασυνείδητα, όχι την ανατροπή του Μνημονίου αλλά κατά βάθος την ανατροπή της  πένθιμης νεκρικής πολιτικής πομπής της μεταπολίτευσης.   

Όλο το κείμενο της Σέγκου

Το «άλλο ανέκδοτο» της Β.Παπαχρήστου …

Υπάρχουν ανέκδοτα σεξιστικά, αντιθρησκευτικά, αντιχριστιανικά-  όπως αυτά που  «ανάρτησαν» στο διεθνές κινηματογραφικό κοινό οι Μόντυ Πάϊθονς.  Υπάρχουν ανέκδοτα αντικυπριακά,  αντιλαρισαϊκά και γενικώς  αντιθεσσαλικά – λόγου χάρη εκείνο το περίφημο για τον Καρδιτσιώτη που μπαίνει στο συνεργείο και λέει στον μάστορα για το αυτοκίνητό του «καπ’ καπ’, απ’ κατ’, κατ’ καν’ γκαπ-γκαπ», ό εστί μεθερμηνευόμενον :  «ενίοτε, από το κάτω τμήμα του οχήματος,  ακούγεται κάποιος θόρυβος»….Υπάρχουν ανέκδοτα  εκ μεταφράσεων – λόγου χάρη πολλά αντιποντιακά ανέκδοτα  αποτελούν μεταφράσεις αντίστοιχων που εκφωνήθηκαν από  Γάλλους εναντίον Βέλγων, αποδίδοντας στους τελευταίους , εκτός από αδέξια προφορά της γαλλικής γλώσσας, βλακεία και άλλες ανάλογες ιδιότητες. Υπάρχουν ανέκδοτα «μαύρα», κόντρα στις ίδιες τις αρχές της διακωμώδησης,  για τα οποία προτιμάμε τον όρο black humor, υπάρχουν ανέκδοτα αντισημιτικά, αντιτουρκικά, και φυσικά υπάρχουν  «φιλελληνικά» ανέκδοτα- όπου ο μάγκας Έλλην  αποδεικνύεται υπέρτερος όλων και  λύνει προβλήματα  πάσης  φύσεως.

Τα ανέκδοτα συνιστούν «βελούδινες επιθέσεις» ενάντια σε συλλογικότητες (έθνη, επαρχίες, ράτσες) ή σε φορείς ορισμένων ιδιοτήτων , που μπορεί να είναι ο ομοφυλόφιλος, ο απατημένος, ο καψουρεμένος, ο χαμένος στο γήπεδο, οι πεθερές.

Το αρκτικόλεξο   PIGS (Portugal, Italy, Greece, Spain) που σημαίνει «γουρούνια»,  χρησιμοποίηθηκε  εδώ και 2 χρόνια εναντίον των νοτιοευρωπαίων  και  εμπεριείχε  ένα κράμα διακωμώδησης  και  «πρόγκας» . Όμως  ουδείς  Ευρωπαίος διανοήθηκε την επιβολή κυρώσεων, πέρα από αυτές  που  επέβαλε ο αυθόρμητος και διάσπαρτος κριτικός λόγος , εναντίον των κακομαθημένων νεοαποικιοκρατών  του Βορρά.

Η ανοχή απέναντι στο ανέκδοτο, ανεξάρτητα από το ιδεολογικό υπόβαθρό του,  είναι δείγμα σχετικά προχωρημένης «ελευθεριακής»  κουλτούρας. Από ό,τι ξέρω,  μόνο η δικτατορία της 21^ης Απριλίου επέβαλε ποινές σε πολίτες που διηγούντο αντιδικτατορικά ανέκδοτα. 

Ενάντια   στο  άστοχο και άκαιρο ανέκδοτο, με «αντιδραστικό» κοινωνικό και πολιτικό περιεχόμενο, αμύνεται κανείς όχι φωνάζοντας την αστυνομία , αλλά με την ξυνισμένη έκφραση  της άκρας σοβαρότητας : Δηλαδή  αμύνεται με το άκρο αντίθετο του γέλιου….

Όμως η αποδοκιμασία της συγκεκριμένης  «κρυάδας» που εξαπέλυσε από το Twitter η Βούλα Παρασκευαϊδου δεν άρκεσε, ούτε καν όταν η ίδια ζήτησε συγγνώμη. Η αθλήτρια εξαιρέθηκε της ολυμπιακής αποστολής, βάζοντας ανά  το πανελλήνιο την υποψία : Μήπως κάποιοι θέλησαν  να δηλώσουν την κατά φαντασίαν ηθική υπεροχή μιας χώρας, που έχει γίνει κανονικό διεθνές σούργελο ως εκ της ενδοτικότητας και φουκαρωσύνης του ηγετικού προσωπικού της;

Και σα να μην έφθανε αυτή η φθηνή εκδήλωση  θεαματικού  αντιρατσισμού,  ήλθε η  Ελληνική  Ολυμπιακή  Επιτροπή (Άκουσον – άκουσον !)  να ενημερώσει « τους αθλητές της ολυμπιακής μας ομάδας ότι δεν επιτρέπεται να προβαίνουν σε δηλώσεις, σε οποιοδήποτε ΜΜΕ ή μέσο κοινωνικής δικτύωσης, που δε αφορούν αθλητικά θέματα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες» !  Να ενημερώσει δηλαδή τους αθλητές ότι είναι πολίτες β κατηγορίας, στερημένοι του συνταγματικού  δικαιώματος της έκφρασης ! Και να θέσει επομένως το ερώτημα, για το αν υπάρχει τίποτε πιο  υβριστικό από τον  περιορισμό  των μελών της Ολυμπιακής Ομάδας στον ρόλο των  ευσταλών ανεγκέφαλων, που δεν δικαιούνται να εξωτερικεύουν την άποψή τους….

Αν ήμουν στη θέση των συναθλητών της Παπαχρήστου, θα απεργούσα ενάντια στον αντιδημοκρατικό   καταναγκασμό αλλά και στην υπερβολική ποινή που επιβλήθηκε στην συναθλήτριά τους. Γιατί εκτός από τον αντιρατσισμό, και η άρνηση της υπερβολής θα έπρεπε  να είναι στοιχείο του Ολυμπιακού πνεύματος ….

Το ΣτΕ και η απόφασή του για τα χρυσορυχεία της Χαλκιδικής

 

Στο παρελθόν είχα χρησιμοποιήσει τον παλαιοκομμουνιστικό όρο «Λεγκαλισμός» για να δηλώσω ό,τι  και οι εμπνευστές του όρου -  δηλαδή  την ψευδαίσθηση ορισμένων περί της επίλυσης βασικών κοινωνικών ζητημάτων με την αυστηρή εφαρμογή της νομιμότητας, ιδιαίτερα μέσω δικαστικών αποφάσεων…Οι αναφορές μου είχαν σχέση με την περίοδο εκείνη  κατά την οποία διάφοροι «επιμελείς» του περιβαλλοντικού  κινήματος  περιόριζαν τη δράση τους στο να συλλέγουν  μανιωδώς στοιχεία -  για να τροφοδοτήσουν δικηγόρους - για να τα επικαλεσθούν στο Συμβούλιο της Επικρατείας  - για να εκδώσει την περιβαλλοντικώς ορθή απόφαση…Αξιοσημείωτος  ήταν  τότε και  ο έρωτας ενίων αριστεριστών με παράγοντες του νομικού συστήματος της χώρας, παρά τη διακηρυσσόμενη ρήξη τους  με τον καθωσπρεπεισμό και τις καθεστωτικές δυνάμεις…

Τελικά το ΣτΕ έδωσε αρκετές  χυλόπιτες  στο κοινωνικό κίνημα, από την αποδοχή της περιφερειακής λεωφόρου του Υμηττού έως την νομιμοποίηση του Μνημονίου και τη πρόσφατη  συναίνεση του τμήματος αναστολών στις λειτουργίες της εξορυκτικής βιομηχανίας στη Χαλκιδική. Με αυτές τις αποφάσεις  η  «μονοκαλλιέργεια» των νομικών δράσεων απεδείχθη αναποτελεσματική όσο και κάθε άλλη μονοκαλλιέργεια – όμως παράλληλα ανέκυψε το θέμα των ορίων των δικαστικών αποφάσεων, και ιδιαίτερα το κατά πόσο η δικαστική εξουσία μπορεί να υπεισέρχεται σε θέματα πολιτικώς αμφιλεγόμενα και επιλύσιμα μόνο με τις γνωστές διαδικασίες της υπαρκτής δημοκρατίας…

Αυτό είναι και το ζήτημα που θέτει σε ανακοίνωσή της η ΕΛ.ΟΙΚ.Α (Ελληνική Οικολογική Αριστερά), στην οποία δηλώνει  την υποκατάσταση της εκτελεστικής εξουσίας από το ΣτΕ, παρά την υφιστάμενη διάκριση των εξουσιών….

«Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ….»

 

Κι όμως : Η  Ευρωζώνη είναι θνητή.  Μόνο που στην περίπτωσή  της   οι πιθανές αιτίες θανάτου  ανάγονται σε μια  απλή δυσλειτουργία,  που είναι η αδυναμία  του  συγκεκριμένου νομισματικού συστήματος να παίξει  αντιυφεσιακό και σταθεροποιητικό ρόλο, μέσα στις  συνθήκες  της αναπόφευκτης, περιοδικής, διεθνούς καπιταλιστικής  κρίσης….. 

Πρόσφατα πάντως ο Γερμανός υπουργός Οικονομίας  και Πρόεδρος των Φιλελευθέρων Φίλιπ Ρέσλερ  δήλωσε ότι το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας  από την ευρωζώνη «δεν τρομάζει  όπως παλιότερα» - προφανώς θεωρώντας  αυτή την έξοδο ως μη αιτία θανάτου…. Από την άλλη όμως πλευρά ένας επίσης  φιλελεύθερος, ο βουλευτής Γιώργος Χατζημαρκάκης ( δες σχετικά http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/07/blog-post_4277.html   ) επέμεινε στην αντίθετη άποψη, δηλώνοντας σε συνέντευξή του στη Ντώϋτσε Βέλλε :

«Η πίεση στην Ελλάδα αυξάνεται κατά τέτοιο τρόπο, που στο τέλος θα οδηγηθούμε αναγκαστικά στη διάλυση της ευρωζώνης. Οι εξελίξεις δεν θα περιοριστούν στην έξοδο της Ελλάδας. Αν μια χώρα εγκαταλείψει την ευρωζώνη θα ακολουθήσουν και άλλες. Οι κατάσταση στην Ισπανία γίνεται ολοένα και δυσκολότερη. Όμοια είναι η κατάσταση στην Ιταλία. Όλοι εκείνοι που αυξάνουν την πίεση στην Ελλάδα σπρώχνουν τη Γερμανία σε μια διχασμένη ευρωζώνη και οδηγούν σε δύσκολη θέση εκείνους που ζουν από τις εξαγωγές. Όπως όλα δείχνουν θα αποκτήσουμε ένα σκληρό και ένα μαλακό νόμισμα. Θα μπορούσαμε να αποφύγουμε αυτά που γίνονταν σήμερα, αλλά δεν το πράξαμε».

Μετά την Ευρωζώνη το χάος ; Όχι βέβαια ! Η πιθανή αποδόμηση της ευρωζώνης μπορεί να κάνει σαφές ότι ένας μηχανισμός διαχείρισης των διεθνών σχέσεων – όπως ένα κοινό νόμισμα – δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά,  στο βαθμό που δεν συνδέεται με κάποιες «παρεμβατικές» λειτουργίες στα πλαίσια της αντίστοιχης αγοράς. Και επειδή τέτοιες παρεμβατικές λειτουργίες μπορεί να ασκήσει  μια ομάδα κρατών ή μια θεσμισμένη πολιτική εξουσία, αποδεικνύεται περίτρανα ότι : Όσο και αν ο  νεοφιλελευθερισμός εξορκίζει και ξαναεξορκίζει το κράτος, ως ένα βαθμό το έχει απόλυτη ανάγκη…

Την ενότητα ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, και τα μάτια μας…

 Τώρα , πριν έλθει  ο Αύγουστος και πριν κοινοποιηθεί ο κατάλογος με τα νέα δολοφονικά μέτρα….

Τώρα, πριν αρχίσει να σαλτάρει η ελληνική κοινωνία και πριν αρχίσουν οι προβλεπόμενες, εμετικές   παπάρες των ανθρωπακίων που διαχειρίζονται τη τύχη της….

Τώρα, που περισσεύει ακόμη κάποια ψυχραιμία και μπορούμε να συζητάμε μεταξύ μας…

Τώρα, προλαβαίνουμε  να θυμίσουμε σε κάποιους  σύντροφους ή συναγωνιστές  ότι ο ΣΥΡΙΖΑ –ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ  πρέπει  να ξέρει  πρωτίστως  τι είναι…

Γράφω αυτά με αφορμή  ανακοίνωση  στελέχους  του ΣΥΡΙΖΑ - που δεν έμαθε ότι δίπλα  στον ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε το ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ -   και προφανώς δεν κατάλαβε ότι εκείνο το παλιό στερεότυπο ( «Το Κόμμα και άλλες προοδευτικές δυνάμεις») ισχύει ακριβώς από την ανάποδη :  Ότι σήμερα είναι οι άλλες προοδευτικές δυνάμεις που αποτελούν το κύριο σώμα του νέου σχηματισμού, και όχι οι παλιές δυνάμεις του 4,6%...

Γράφει λοιπόν ο λεγάμενος :

«Οι εκλογές τελείωσαν και ο ΣΥΡΙΖΑ  βγαίνει απ’ αυτές εξαιρετικά ενισχυμένος. Το εκλογικό του ποσοστό κατέρριψε τα πολιτικά στερεότυπα, κατεδάφισε τον δικομματισμό και θρυμμάτισε το πολιτικό κατεστημένο. Από το 4,6% απογειωθήκαμε στο 27% και στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και μάλιστα σε πολεμικές συνθήκες οικονομικής και πολιτικής τρομοκρατίας από το εσωτερικό και εξωτερικό, από τη δεξιά και αριστερά.   Η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ταξική ψήφος. Οι λαϊκές συνοικίες έδωσαν σαφή προβάδισμα στο κόμμα μας….»

Ένα λοιπόν το κρατούμενο- η έξωση του βασικού μετόχου (ΕΚΜ) από την εταιρική σχέση ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ…Δεύτερο κρατούμενο, αυτό το άστοχο ρήμα, το «απογειωθήκαμε», που δηλώνει την επιτυχία ενός ελάσσονος κύκλου - στη θέση της πραγματικής επιτυχίας, που προήλθε  από τη σύγκλιση  του καθάριου και βιωματικού λόγου του Αλέξη Τσίπρα με τις δημοκρατικές, πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις. Τρίτο κρατούμενο, αυτό το περί ταξικότητας της ψήφου :    Που στρεβλώνει την επιλογή ενός μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ με κριτήρια πατριωτικά, δημοκρατικά, αντιαποικιακά. Με κριτήρια «κριτικού ευρωπαϊσμού», με το σκεπτικό  μιας μορφωμένης και ελευθεριακής μεσαίας τάξης, που αντιδρά στην ληστρική επιδρομή  του χρηματιστικού κεφαλαίου. 

Δεν θα πω παρά μόνο ένα πράγμα  στους «αριστερούς καλοθελητές», σε αυτή τουλάχιστον τη φάση : Την ενότητα ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, την ευρύτερη λαϊκή ενότητα, και τα μάτια μας…

ΥΓ. Εν όψει , φωτογραφία απολιθώματος από την περιοχή Βιλίων Αττικής

VERY TOUCHING

Τελικά δεν το απέφυγα :  Διάβασα κι εγώ την ανοιχτή επιστολή της πρώην συν-εκπροσώπου Τύπου και νυν μέλους του Πανελλαδικού Συμβουλίου των Οικολόγων Πρασίνων, κ. Ελεάννας Ιωαννίδου, προς τον παλιό της καθηγητή και Υπουργό πλέον κ. Αντώνη Μανιτάκη…. Η  επιστολή της κ. Ιωαννίδου,   αναφερόταν στην ομιλία Μανιτάκη μετά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης. Οι προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης και πολλά ακόμη, λεγόμενα και αμφιλεγόμενα (π.χ απαγκίστρωση από το μνημόνιο), «ου μενετοί» -  τώρα λέγονται και αύριο ξελέγονται -   όμως αξίζουν να «μενετούν» (για να χρησιμοποιήσω άψογον χρυσαυγήτειον γραμματική)  κάποιες συγκινητικές δηλώσεις της κ. Ιωαννίδου προς τον παλιό καθηγητή της, που δίνουν ταυτόχρονα και ένα στίγμα για τους πολιτικούς προσανατολισμούς των Οικολόγων Πρασίνων…

«Ήρθε η ώρα για την ουσιαστική διοικητική μεταρρύθμιση που τόσο έχουμε ανάγκη», λέει λοιπόν η κ. Ιωαννίδου στον κ.Μανιτάκη, κάνοντάς μας να αναρωτιόμαστε : Είναι δυνατόν, αυτή την  ώρα της προγραμματισμένης καθήλωσης  της ελληνικής κοινωνίας στην ύφεση και στην αθλιότητα, να ευδοκιμήσει μια διοικητική μεταρρύθμιση παράλληλη με την διάλυση και καταβύθιση των αποδοχών και των δικαιωμάτων του δημοσιουπαλληλικού κόσμου;  

Λέει η κ. Ιωαννίδου :

« Είναι δύσκολο να ασκηθεί μεταρρυθμιστική πολιτική, παρά τις εύκολες διακηρύξεις, στις οποίες μας έχει συνηθίσει το πολιτικό μας σύστημα. Η υποδοχή μιας τέτοιας πρωτοβουλίας κάθαρσης του δημόσιου τομέα, που, όπως σωστά επισημαίνατε, απαιτεί απλώς εφαρμογή του νόμου, εν πολλοίς θα κρίνει το σκόπιμο ή μη του εγχειρήματος της συμμετοχής σας στην κυβέρνηση αυτή. Γιατί όλο αυτό το σύστημα λειτούργησε με την πολιτική κάλυψη του δικομματισμού και συνέχισε ανενόχλητο να ανακυκλώνει τον εαυτό του, πίσω από τις διακηρύξεις και τα ευχολόγια.» 

Ποια «μεταρρυθμιστική πολιτική» μπορεί να γίνει χωρίς  κοινωνική συναίνεση, ποια κάθαρση μπορεί να γίνει από αυτούς που ως πρώτο καθήκον έχουν το «να καθαρίσουν» για λογαριασμό της Τρόϊκας, ποια «εφαρμογή του νόμου»  μπορεί να αποτελέσει έργο μιας πολιτικής κομπανίας που συνδέθηκε με την καταστρατήγηση ακόμη και του Συντάγματος;

Τα  υπόλοιπα της κ. Ιωαννίδου («το πάθος και η λάμψη στα μάτια του δασκάλου μου», «Γνωρίζω ότι δεν ήταν μια εύκολη απόφαση να αναλάβετε αυτό το υπουργείο» κλπ.  είναι very touching ,  πολύ συγκινητικά, αλλά δεν αλλάζουν την ουσία των πραγμάτων : Με τις φιλοφρονήσεις και τη συμπληρωματική σχέση προς την μνημονιακή εξουσία, ενισχύονται τα υπαρκτά αδιέξοδα και χαντακώνεται η υπόθεση της Πολιτικής Οικολογίας…

Όλο το άρθρο της Ιωαννίδου

Νεοφιλελεύθεροι - νεοκανίβαλοι, και μια δήλωση του Παναγιώτη Κουρουμπλή

Η διακοπή της παροχής ηλεκτρικού ρεύματος στο Άσυλο Ανιάτων στη Κυψέλη – και η μετέπειτα «επανορθωτική δήλωση» κάποιων που  «δεν ήξεραν» από ποιούς κοβόταν το ρεύμα ! – σε συνδυασμό με τη διαφαινόμενη διακοπή λειτουργίας  ή επιβολή επιβαρύνσεων σε βασικά ιδρύματα της προνοιακής πολιτικής της χώρας – και ένα τέτοιο είναι το Σικιαρίδειο Ίδρυμα -  είναι χαρακτηριστικές όψεις  της ανάλγητης πολιτικής της Τρόϊκας  εσωτερικού, τοις κείνων (χ)ρήμασιν πειθόμενη……

Σε όλη τη χώρα οι ΑΜΕΑ(Άνθρωποι με Ειδικές Ανάγκες) βιώνουν μια τρομακτική αγωνία  για το μέλλον των «κελυφών» μέσα στα οποία εξασφαλίζουν μια στοιχειώδη κοινωνική ζωή,  ή ακόμη  και τις δυνατότητες για  μια μελλοντική ένταξη στον παραγωγικό ιστό . Με αφορμή το περιστατικό της Κυψέλης αλλά και την γενικότερη  απαξίωση και εγκατάλειψη των Ιδρυμάτων Πρόνοιας,  ο Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Παναγιώτης Κουρουμπλής, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Μία συντεταγμένη πολιτεία που έχει εγκαταλείψει στην τύχη τους όλους εκείνους που αδυνατούν να υπερασπιστούν την αξιοπρέπειά τους, λόγω της ιδιαιτερότητας των κοινωνικών τους προβλημάτων, είναι μία πολιτεία ανάλγητη και επικίνδυνη.

Ο απόλυτος νεοφιλελευθερισμός μιας αχαλίνωτης αγοράς συνεχίζει ακόμα και σήμερα να σωρεύει πλούτο σε λίγους, μοιράζοντας φτώχεια και ανασφάλεια σε πολλούς, εξευτελίζοντας την αξιοπρέπειά τους.
Το Άσυλο Ανιάτων στην Κυψέλη είναι η κορυφή του Παγόβουνου. Είναι η αρχή ενός κοινωνικού ολοκαυτώματος που κατεδαφίζει κάθε έννοια κοινωνικού κράτους και επιβάλλει τον εφιάλτη της απόγνωσης σε εκείνους που όφειλε πρώτιστα να επιδείξει ανθρώπινο πρόσωπο.
Τα ιδρύματα Πρόνοιας ζουν σε ένταση, έκταση και καθολικότητα το δράμα της απελπισίας, αφού το ελληνικό πολιτικό σύστημα όχι μόνο τα άφησε στην τύχη τους περικόπτοντας ακόμα και τις ελάχιστες δαπάνες που όφειλε για τη στήριξή τους, αλλά διέπραξε και το έγκλημα μη εξαίρεσής τους από το περίφημο «κούρεμα» των ομολόγων.
Κύριε Προβόπουλε, κύριοι της συγκυβέρνησης Παπαδήμου ιδού το «περίλαμπρο» και «ένδοξο» έργο σας. Την τελευταία στιγμή μετατρέψετε σε ομόλογα, τα ελάχιστα αποθεματικά των Ιδρυμάτων Χρόνιων Παθήσεων - που είχαν με αιματηρές οικονομίες συγκεντρωθεί για την αντιμετώπιση δύσκολων στιγμών - όταν μάλιστα ένα μήνα πριν την ενέργεια αυτή πληρώσατε εις ολόκληρο τα ομόλογα κάποιων άλλων.
Όταν κάθε πρόσωπο με βαριά αναπηρία (νοητική υστέρηση, σύνδρομο Down, αυτισμός) καλείται να σηκώσει μόνο του το σταυρό του κοινωνικού του μαρτυρίου, όταν ζητάτε από οικογένειες που έχετε οδηγήσει στην εξαθλίωση να σηκώσουν μόνες τους το βάρος του κοινωνικού και οικονομικού κόστους της αναπηρίας, αυτό δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί κοινωνικός κανιβαλισμός.»

Η «Δικαιοσύνη» κατά της ελευθερίας των σπόρων….

Στην Ελλάδα προετοιμάζονται να ελέγξουν όλους τους υδάτινους πόρους  - λίμνες, πηγάδια, φράγματα, στέρνες, γεωτρήσεις-  για να τους εκχωρήσουν  σε ιδιωτική επιχείρηση  με σαφή μονοπωλιακά χαρακτηριστικά.  Στην Εσπερία όμως η διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων είναι πολύ πιο προχωρημένη, καθώς έχει οδηγήσει σε σημαντικές καταστάσεις ελέγχου ακόμη και των φυτικών γενετικών πόρων…Ουσιαστικά ο ολοκληρωτικός έλεγχος της γεωργικής παραγωγής από τις μεγάλες αγροβιομηχανικές επιχειρήσεις είναι ANTE PORTAS, και τούτο διαφαίνεται σε μια απόφαση  που πάρθηκε πρόσφατα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο   σχετικά με τους σπόρους…

Η απόφαση αποτελεί κόλαφο στον λεγκαλισμό των ημετέρων και αλλοδαπών φλούφληδων, που έτειναν να δικαιώσουν ακόμη και μια ευρωπαϊκή πορδή έναντι των όποιων πρακτικών της  «μη εκσυγχρονισμένης» ευρωπαϊκής περιφέρειας….. Το κατά πόσο βεβαίως οι λεγάμενοι θα βάλουν μιαλό είναι μια άλλη υπόθεση – λαμβανομένων υπόψη των συμφερόντων  και της ιδιοτελούς ευρωλιγούρας  , πάνω στα οποία οικοδομείται η σημερινή ευρωπαϊκή «οικογένεια» ….

Η υπόθεση των σπόρων που απασχόλησε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και οδήγησε στη δικαίωση  της  εταιρείας Graines Baumaux, ξεκίνησε από μήνυση της Εταιρείας κατά της  Κοκοπελί (γαλλική μη κερδοσκοπική οργάνωση που προστατεύει και πουλά παραδοσιακούς σπόρους), με το επιχείρημα ότι η δεύτερη ασκούσε αθέμιτο ανταγωνισμό πουλώντας  παραδοσιακούς σπόρους μη εγγεγραμμένους στον επίσημο κατάλογο.

H Κοκοπελί καταδικάστηκε το 2008 από γαλλικό δικαστήριο. Πριν την εκδίκαση της έφεσης που άσκησε, αποφάσισε να προσφύγει στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσβάλλοντας την ισχύ των ευρωπαϊκών οδηγιών για τους σπόρους ως μη συμβατές με τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η υπόθεση εκδικάσθηκε τον Γενάρη 2012 και η εισήγηση της Γενικής Εισαγγελέως ήταν συγκλονιστική. Η Εισαγγελέας υιοθέτησε  όλα τα βασικά επιχειρήματα του Κοκοπελί , όσον αφορά την έννοια της γεωργικής βιοποικιλότητας, θεωρώντας ότι οι ευρωπαϊκές οδηγίες για τους σπόρους είναι αντίθετες προς τις αρχές της ΕΕ όπως πχ η ελεύθερη κυκλοφορία των αγαθών και η αρχή της αναλογικότητας. Η εισαγγελέας υποστήριξε ότι η υποχρεωτική αναγραφή των προς εμπορία σπόρων σε επίσημο κατάλογο είναι δυσανάλογη προς τους στόχους του νομοθέτη.

Στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, οι εισηγήσεις του εισαγγελέα υιοθετούνται στις 80% των περιπτώσεων. Δυστυχώς, στην περίπτωση των παλιών ποικιλιών έγινε το αντίθετο:

Σάββας Ηλιόφωτος : Συνεργατισμός =εφαρμοσμένος σοσιαλισμός….

Μπορούν οι συνεταιριστικές οργανώσεις σε όλες τις κλίμακες και σε όλους τους χώρους, ως καταναλωτικοί ή παραγωγικοί συνεταιρισμοί ή ομάδες συνεργασίας κλπ.,   να αποτελέσουν  «σοσιαλιστικά κύτταρα»  και πιλοτικές  δομές,  μέσα από τον πολλαπλασιασμό των οποίων  να επέλθουν  ουσιώδεις αλλαγές στο συνολικό κοινωνικό σύστημα; Υπάρχει δρόμος προς το σοσιαλισμό που δεν βάζει σε πρώτο πλάνο τις κρατικοποιήσεις και τις καταλήψεις χειμερινών ανακτόρων, αλλά την ανάπτυξη μιας δυαδικής οικονομίας και την ακτινοβολία ενός κοινωνικοποιημένου τομέα;

Η κοινωνική οικονομία – πέραν του κράτους και της αγοράς – είναι μια παλιά υπόθεση, που επανισχυροποιείται  μέσα στις συνθήκες της κρίσης. Με απλό τρόπο ο Κύπριος  Σάββας Ηλιοφώτου,  μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Σ.Κ.ΕΔΕΚ και πρώην δήμαρχος Στροβόλου, αναφέρεται  στον συνεργατισμό που αποτέλεσε τη βάση για την μετέπειτα οικονομική ακμή της κυπριακής κοινωνίας. Και το ερώτημα που μπαίνει, από την ανάγνωση του δικού του άρθρου αλλά και από ανάλογες απόψεις και κολεκτιβίστικους πειραματισμούς στην Ελλάδα στην περίοδο της κρίσης,  είναι :  Μπορεί  ο « συνεργατισμός»  να αποβεί προπομπός του σοσιαλισμού  και επομένως κάτι διαφορετικό από ένα  συγκυριακό  μηχανισμό ασφαλείας του καπιταλισμού εν ώρα κρίσης ;

Ολόκληρο το άρθρο του Ηλιοφώτου

Λιγνιτικά κοιτάσματα σε ιδιώτες….

Λιγνίτες υπήρξαν σε πολλές περιοχές του ελλαδικού χώρου. Ακόμη και στη Ραφήνα της Αττικής, το λιγνιτωρυχείο σταμάτησε μόλις στη δεκαετία του 1960,  ύστερα από μισό περίπου αιώνα λειτουργίας…Επί δικτατορίας επιχειρήθηκε η αξιοποίηση της τύρφης των Φιλίππων Νομού Δράμας, που είχε μεν μικρή «θερμική ισχύ» αλλά υπήρχε σε μεγάλες ποσότητες. Οι κάτοικοι τότε εναντιώθηκαν στα σχέδια των εξορύξεων  έχοντας  επικεφαλής τον Μητροπολίτη της περιοχής – προτιμώντας την εύφορη γεωργική γη και προτάσσοντας στις διεκδικήσεις τους ένα άτομο «υπεράνω υποψίας» για αντιχουντική δράση….

Η ιδέα της δημιουργίας 1,2,3…νέων λιγνιτωρυχείων (κατά το παραδοσιακό σύνθημα 1,2,3…πολλά Βιετνάμ) εντάσσεται μέσα στις λογικές της Τρόϊκας εσωτερικού, κατά πως έδειξαν πρόσφατες  δηλώσεις   του νέου υφυπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, κ. Ασημάκη Παπαγεωργίου. Απέναντι σε αυτές τις δηλώσεις τοποθετήθηκε η υπεύθυνη  του Τομέα Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ Ηρώ Διώτη, βουλευτίνα *( παρακαλώ !) Λάρισας, υπενθυμίζοντας πριν απ’ όλα τις αντιρρήσεις της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας στις ιδιωτικοποιήσεις  βασικών φυσικών πόρων… Κι ακόμη υπενθύμισε :

«……  πως σύσσωμες οι κοινωνίες των ν. Λάρισας και Δράμας, οι αυτοδιοικητικοί φορείς (τέως Νομαρχίες, αιρετές Περιφέρειες Θεσσαλίας και Ανατ. Μακεδονίας-Θράκης/Αντιπεριφέρειες Ν. Λάρισας-Δράμας, Δήμοι των 2 νομών) καθώς και όλοι οι βουλευτές όλων των κομμάτων των ν. Λάρισας και Δράμας, έχουν επανειλημμένα αντιταχθεί σε κάθε σενάριο και προοπτική εκμετάλλευσης των λιγνιτικών κοιτασμάτων της Ελασσόνας, προτάσσοντας τη διαφύλαξη του αγαθού της δημόσιας υγείας και την ήπια ανάπτυξη της περιοχής με σεβασμό στην αειφορία και στην προστασία του περιβάλλοντος».

Για να καταλήξει η βουλευτίνα  :

«Ο τόπος μας είναι το σπίτι μας. Με αυτή την έννοια δεν θα επιτρέψουμε την υλοποίηση σχεδίων της κυβέρνησης που αγνοούν τις τοπικές κοινωνίες, βλάπτουν τη δημόσια Υγεία και αυξάνουν τα κέρδη των ξένων και ντόπιων επενδυτών»….

Κρατάω ιδιαίτερα αυτή τη κουβέντα της Διώτη : «Ο τόπος μας είναι το σπίτι μας». Την έχουμε τόσο πολύ ανάγκη όταν διαπραγματευόμαστε τρέχοντα καυτά ζητήματα…..

ΥΓ1. Επί τέλους, ας σταματήσουν  - οι «προοδευτικές» δυνάμεις τουλάχιστον – αυτόν τον κακόγουστο καθαρευουσιανισμό «η βουλευτής» - κατά πως γίνεται και στην ανακοίνωση της Διώτη…

ΥΓ2. Η φωτογραφία για το λιγνιτωρυχείο της Ραφήνας  προέρχεται από το  http://www.vpistikidis.gr/details.php?id=168

Μια κριτική του Καζάκη περί γκρουπούσκουλων…

 

Κριτική ασκεί ο  Δημήτρης Καζάκης ( «ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ ,  ΕΛΕΟΣ ΜΕ ΤΑ ΓΚΡΟΥΠΟΥΣΚΟΥΛΑ !»), παίρνοντας  σαν αφετηρία τις διεργασίες στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής (ΜΑΑ),Αλέκος Αλαβάνος  και πέριξ… Ως παλαιό  και εν ενεργεία μέλος διαφόρων γκρουπούσκουλων, ενίοτε και μονομελών (!),  αισθάνθηκα τον πειρασμό  να σχολιάσω τις απόψεις Καζάκη για την πολιτική αριθμητική και  τις  «κρίσιμες μάζες»,  που διαφοροποιούν μια  περιορισμένης εμβέλειας πολιτική «παρέα»  από ένα σχήμα  υπερτοπικής ή/και πανελλαδικής  εμβέλειας…

Θα ξεκινούσα λοιπόν από μια γενική άποψη :  ότι το πρόβλημα στην πολιτική  δεν είναι τα μεγέθη – γκρουπούσκουλα, γκρούπες, οργανώσεις, μικρά κόμματα, μεγάλα κόμματα -  αλλά η αμετροέπεια + η δυσαναλογία ανάμεσα στις κατά φαντασίαν δυνατότητες και στις πραγματικές δυνατότητες. Οι άνθρωποι ή τα γκρουπούσκουλα ή οι πολιτικοί σχηματισμοί  που δεν επαίρονται,  που μένουν στα κυβικά τους και παλεύουν για την όποια αλήθεια τους ,  είναι απολύτως χρήσιμοι . Αντίθετα οι χρόνιοι χρήστες  της πολιτικής μεγαλοστομίας  ή οι εποικιστές πολιτικών ξενιστών με στόχο την θεραπεία της μοναχικότητάς τους,  δημιουργούν σημαντικά προβλήματα γιατί έχουν την τάση να υπηρετούν το «θεαθήναι» …

Όμως   στο κείμενο του Καζάκη – ενός ανθρώπου με   μεγάλη συμβολή στον αντιμνημονιακό αγώνα-  συνυπάρχουν δυο θέματα.

Το πρώτο αφορά την - κατά παράβαση της αριθμητικής ή διαλεκτικής – αδυναμία δυο μαζί γκρουπούσκουλων να  κάνουν ένα μεγάλο γκρουπούσκουλο !

Το δεύτερο θέμα  του είναι η  ιδεοληψία ενός μέρους της Αριστεράς , που θέλει σώνει και καλά να βάλει σε πρώτο πλάνο την αριστερωσύνη και τον ταξικό αγώνα , αντί να αναδείξει το εθνικοαπελευθερωτικό έργο  ως «κορυφαίο, ταξικό-κοινωνικό καθήκον»…

Ο Καζάκης δεν κηρύσσει τον ταξικό αγώνα ληγμένο- όπως έκανε παλιά ο Λάσκαρης, υπουργός εργασίας επί των ημερών του πρεσβύτερου Καραμανλή : Απλά και μόνο αρνείται την πρωτοκαθεδρία αυτού του αγώνα  μέσα στις  συνθήκες της νεοαποικιακής εφόδου εναντίον της χώρας μας .Από κει και πέρα όμως,  η επίθεση που κάνει εναντίον της «Άκρας Αριστεράς» ,είναι μια επίθεση σκληρή, «γκρουπουσκουλοειδής», που πολύ λιγότερο εμβάλλει κάποιους σε σκέψεις και πολύ περισσότερο διεγείρει τα πολιτικο-υπαρξιακά τους αντανακλαστικά, κάνοντάς τους να υπεραμύνονται μέχρις εσχάτων «για τη πολιτική ζωή  που πήρανε λάθος»….Λέει ο Καζάκης :

«αυθεντικά παλλαϊκό μέτωπο μπορεί να υπάρξει μόνο πάνω στα ερείπια των οργανώσεων, των αρχηγίσκων, των παραγόντων και των παραγοντίσκων που θα μαζευτούν για μια ακόμη φορά να ανακηρύξουν τους εαυτούς τους "επαναστάτες" ηγέτες του λαού»….

Και αναρωτιέμαι : Δεν υπάρχουν αρχηγίσκοι και παραγοντίσκοι και υποψήφιοι φωστήρες σε άλλους πολιτικούς χώρους, πέραν αυτού του ΜΑΑ (Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής); Είναι οι αρχηγίσκοι που εκμαιεύουν το μέγεθος, ή μήπως και το μέγεθος εκμαιεύει αρχηγίσκους;

Όλο το κείμενο του Καζάκη

http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2012/07/blog-post_2919.html

Η ΑΤΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΕΡΑΙΕΣ ΚΙΝΗΤΗΣ ΤΗΛΕΦΩΝΙΑΣ ….

 

Στις  12.07.2012 ήρθε για συζήτηση στο  Περιφερειακό  Συμβούλιο  Αττικής,  θέμα που αφορούσε Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για υφιστάμενο κομβικό σταθμό βάσης κεραίας  κινητής τηλεφωνίας,  στη θέση Πάρκο Κεραιών,  στο όρος Αιγάλεω.

Το όλο σύστημα λειτουργεί μέχρι σήμερα με γνώμονα την αυθαιρεσία των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας  και τον μεταξύ τους ανταγωνισμό. Εκ των υστέρων γίνεται προσπάθεια νομιμοποίησης των κεραιών , ενώ οι  Δήμοι και οι τοπικές κοινωνίες εξεγείρονται και συγκρούονται για τέτοιου είδους ζητήματα με επιχείρημα  την υγεία των πολιτών και την υποβάθμιση του περιβαλλοντικού τοπίου.

Πάγια θέση της «Αττικής Συνεργασίας – Όχι στο Μνημόνιο» είναι πως πρέπει να υπάρξει στους ορεινούς όγκους και ανά περιοχή μια κεραία και για τις τρεις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας που σήμερα υπάρχουν και δραστηριοποιούνται. Αυτό θα μειώσει την ανάγκη ύπαρξης κεραιών κατά τα 2/3 και δεύτερον απαιτείται να ζητηθεί από αυτές τις εταιρείες συνολική μελέτη κάλυψης της Αττικής και κατάθεση σχετικής πρότασης τους για τις θέσεις που πρέπει να τοποθετήσουν τις κεραίες τους, ώστε στην συνέχεια να αποφασίσει σχετικά με όλα τα επιστημονικά και τεχνικά δεδομένα το Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής.

Η Αττική Συνεργασία ( Γιώργος Βαρεμένος, Νίκος Βούτσης, Δημήτρης Τσουκαλάς  μαζί με τον περιφερειακό σύμβουλο Χρήστο Καπάταη)  καταψήφισε τη προταθείσα μελέτη με βάση τις απόψεις και αρχές της επί του ζητήματος που αναφέρονται  :

Α) Στο συνολικό χωροταξικό σχεδιασμό των κεραιών της Αττικής, που θα λαμβάνει υπόψη την προστασία του περιβάλλοντος, την αισθητική του τοπίου, αλλά κυρίως την προστασία της υγείας των κατοίκων.

Β) Στην ανάληψη πολιτικής πρωτοβουλίας από την πλευρά της Διοίκησης της Περιφέρειας Αττικής ώστε να μπει τέρμα στην αυθαιρεσία των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας και στην άμεση λήψη μέτρων υπέρ της κοινωνίας και του περιβάλλοντος. 

 

Σχετικές αναρτήσεις

 http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2010/11/kinhth.html

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2009/12/blog-post_25.html

Μ.Αρβανίτη Σωτηροπούλου* : Σύγκριση συστημάτων υγείας….

 

Την ώρα που ζούμε την συνειδητή πλήρη καταστροφή του έστω προβληματικού συστήματος υγείας στην Ελλάδα, στη Ρωσία το σοβιετικό σύστημα υγείας αποδεικνύεται ότι αντέχει ακόμη.

Ανιψιός μου έλληνας παντρεύτηκε ρωσίδα κι απόκτησαν κοριτσάκι διπλής υπηκοότητας, που νωρίς παρουσίασε κάποια προβλήματα υγείας, νοσηλεύτηκε με χρήση ιδιωτικής ασφάλισης σε μεγάλο ιδιωτικό θεραπευτήριο, χωρίς να αποφύγουν ούτε τα πρόσθετα έξοδα, ούτε την ταλαιπωρία.

Πρώτη τους επίσκεψη στη Ρωσία σε μικρή πόλη (650.000 κάτοικοι) ΒΑ 13 ώρες με το τρένο από Μόσχα και η μικρή αρρώστησε. Έκπληξη πρώτη. Μέσα σε μια ώρα είχαν στα χέρια το βιβλιάριο ΙΚΑ του παιδιού, αφού η μάνα -αν και δεν εργάζεται εκεί- όπως όλοι οι ρώσοι έχει πλήρη κάλυψη υγείας! Έκπληξη δεύτερη. Ήλθε αμέσως και δωρεάν ο παιδίατρος στο σπίτι, εξέτασε το παιδί και κρίνοντας την κατάσταση σοβαρή, το παρέπεμψε στο νοσοκομείο Παίδων. Επειδή σε κάθε 100.000 πληθυσμού αναλογεί ένα νοσοκομείο Παίδων το παιδί νοσηλεύτηκε σε μονόκλινο όπου υπήρχε ένα κρεβάτι και για τη μάνα, ενώ οι επισκέπτες παρέμεναν αυστηρά μακριά από τους χώρους νοσηλείας. Έγιναν εντελώς δωρεάν όλες οι εξετάσεις, χωρίς αναμονή και ταλαιπωρία, ορίστηκε αγωγή και μόλις έγινε καλύτερα χορηγούσαν άδεια εξόδου την ημέρα και επέστρεφαν μόνο για τη νυχτερινή νοσηλεία. Βέβαια εκεί οι άνθρωποι δεν φαίνεται να εκτιμούν ιδιαίτερα την κατανάλωση προτιμούν τα ντόπια ποτά από την κόκα κόλα δε συχνάζουν σε καφετέριες, προτιμούν τα πάρκα, που υπάρχουν σε κάθε γειτονιά και τα πικ νικ για μπάνιο στις όχθες του Βόλγα.

Επειδή στην Ελλάδα έχουμε την τάση να θεωρούμε τους ρώσους κάτι από μουζίκο έως μαφιόζο κι επειδή υπερεκτιμούμε το δυτικό μας τρόπο ζωής, ας ξανασκεφθούμε τι ξεπουλήσαμε για τον καταναλωτικό μας παράδεισο.

Προφανώς η Ρωσία είναι μια γιγάντια χώρα με πόρους και δυνατότητες, που φαίνεται ότι διατήρησε κάποια θετικά στοιχεία από το αποτυχημένο κουμουνιστικό της πείραμα. Εμείς πιστοί στο καπιταλιστικό μοντέλο εμπορευματοποιούμε πλήρως το -έστω στρεβλό και διεφθαρμένο- σύστημα Υγείας μας στα πρότυπα των ΗΠΑ τι ειρωνεία!! την ώρα που οι ίδιες οι ΗΠΑ το διευρύνουν για την περίθαλψη και των ασθενέστερων.

Η πολιτική για το νερό ως συνέχεια του πολέμου….

 Ένας από τους πλέον βλακώδεις κοινούς τόπους του πολιτικού κατεστημένου, είναι η άποψη ότι η ιδιωτικοποίηση συνιστά εξ ορισμού  μέθοδο πιο αποτελεσματικής διαχείρισης των πόρων μιας οικονομίας… Η ιδιωτική μπίζνα αυτοσυστήνεται ως πρωταθλητική, αφού προηγουμένως έχει υπονομεύσει και επιλέξει τους αντιπάλους της :  Αφού προηγουμένως έχει βάλει στα αντίθετα γκολ-ποστ τη διεφθαρμένη και ανεξέλεγκτη κρατική επιχείρηση,   αφού έχει επιλέξει ως αντίπαλο τον πιο θλιβερό γραφειοκράτη, αφού έχει εξώσει ή αποδυναμώσει τις δομές του δημοκρατικού ελέγχου, που μπορούν να συντηρήσουν ένα υψηλό επίπεδο δημόσιας παραγωγής.

Η παραχώρηση   συλλογικών αγαθών όπως η ενέργεια ή το νερό στον ιδιωτικό τομέα, έχει τα χαρακτηριστικά μιας αθέμιτης και διαλυτικής για την κρατική συνοχή πράξης. Το κράτος αναμφίβολα μπορεί να εκποιήσει κάποια περιουσιακά του στοιχεία, όμως δεν «νομιμοποιείται» να πουλήσει στοιχεία που αποτελούν την πεμπτουσία της κρατικής και κοινωνικής συλλογικότητας, που δικαιώνουν την ίδια την ύπαρξή του. Η πώληση του αιγιαλού ή  των δασών ή του υδροφόρου ορίζοντα, λόγου χάρη,  συνιστούν αυτοκτονικές και αυτό-ακρωτηριαστικές πράξεις, που τελικά οδηγούν τον δημόσιο τομέα σε διάλυση…

«Ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα», έλεγε ο Κλάουζεβιτς, Πρώσος θεωρητικός του πολέμου. Σήμερα η  γερμανική πολιτική κάνει το ίδιο αλλά από την ανάποδη –  δηλαδή μετατρέπει  την πολιτική της  σε συνέχεια του πολέμου με άλλα μέσα…

Η γερμανική προέλαση επί ελληνικού εδάφους συνεχίζεται, με την ιδιωτικοποίηση-κατάσχεση δημόσιων περιουσιακών στοιχείων του ελληνικού λαού – του υπαρκτού και του μέλλοντος να υπάρξει. Η συνέχεια επί της οθόνης,  θα είναι ο μαζικός πλειστηριασμός της ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας, που αναγκαστικά θα πουληθεί «μπιρ παρά» - όπως στη γερμανική κατοχή 1941-44 πουλήθηκαν περιουσίες ολόκληρες για μερικούς τενεκέδες λάδι…

Προφανώς, οι αντιστάσεις που καταβάλλονται ενάντια στη γερμανική προέλαση , επιβραδύνουν  την έλευση της «τελικής λύσης»,  που θέλει να επιβάλει η  μεταμοντέρνα αποικιοκρατία. Μια από αυτές τις αντιστάσεις αφορά την απειλούμενη  ιδιωτικοποίηση του νερού, που προσλαμβάνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις και εμπνέει όλο και περισσότερες συλλογικότητες. Χαρακτηριστική  είναι η  επιστολή της αντιπροσωπείας του ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ (Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών – Πανελλήνια Ένωση Αρχιτεκτόνων)  προς την Ελληνική Κυβέρνηση και την Ελληνική Δικαιοσύνη .

Παραγωγικό ρετρό και υπερφόρτωση ζώων…..

Πιστεύω ότι ελάχιστοι σινεφίλ θα θυμούνται  εκείνο το παμπάλαιο έργο της δεκαετίας του 60, τους «Αταίριαστους» (The unfit), με την Μαίριλυν Μονρόε και τον Κλαρκ Γκαίημπλ -  που μάλιστα πέθανε από συγκοπή πριν την ολοκλήρωση της ταινίας…. Αυτή ήταν μια χυμώδης ύπαρξη  με ευαισθησίες και ανθρωπιά, αυτός ένας παραδόπιστος μικροεπιχειρηματίας που μάζευε τα λόγω εκμηχάνισης εγκαταλειμμένα    άλογα στην αμερικανική ύπαιθρο,  για να τα πουλήσει ως κρέας σε χασάπηδες…

Όπως αλλού έτσι και σε μας, η εκμηχάνιση υπό τη μορφή των τρακτέρ, των τρικύκλων και των Ντάτσουν, έδιωξε  τα μεγάλα ζώα έλξης από την παραγωγή, δημιούργησε ορδές παρατημένων αλόγων στην ορεινή Ηλεία και στο Καϊμακτσαλάν, σκόρπισε εδώ κι εκεί συμπαθητικά γαϊδουράκια ως ανίκανα προς εργασίαν ….Υποθέτω ότι είχαμε μείνει με την εντύπωση ότι τα ζώα έλξης (άλογα, μουλάρια, γαίδούρια….) πέρασαν οριστικά και αμετάκλητα στην Ιστορία, όμως τα πράγματα  πολλές φορές επιφυλάσσουν εκπλήξεις και   η προϊούσα πτώχευση της ελληνικής οικονομίας φαίνεται να επαναφέρει σε όλο και μεγαλύτερη κλίμακα παραγωγικά ρετρό , μηδέ εξαιρουμένης της επαναχρησιμοποίησης ζώων για μεταφορικά έργα. Έτσι εξηγείται το γεγονός της επιβολής φυλάκισης τριών ετών με αναστολή και προστίμου 5000 ευρώ  σε παλαιοπώλη ιδιοκτήτη αλόγου, που υπερφόρτωνε το δύστυχο ζώο του με πολύ βαριά σίδερα…..http://www.econews.gr/

Οι παραδοσιακές κοινωνίες ήταν κατά μέσο όρο πιο σκληρές για τα ζώα, σε αντίθεση με τις  σημερινές,  όπου ο  ρόλος των κακών  έχει πλέον αναληφθεί από μικροβιοφοβικά ή σαδιστικά άτομα. Καταλαβαίνω την διάθεση του παλαιοπώλη να μεγιστοποιήσει το μικροκέρδος του με την υπερεκμετάλλευση του ζώου, μάλιστα δε η περίπτωση αυτή «κάτι μου θυμίζει»  από καταστάσεις στην ανθρώπινη κοινωνία. …..Αυτό που δεν καταλαβαίνω όμως, είναι πώς το συγκεκριμένο  ανθρώπινο άτομο,  μέσα στο συγκεκριμένο καθεστώς των «υπερ» (φορτώσεων, επιβαρύνσεων, χαρατσώσεων, φορολογήσεων), δεν αισθάνθηκε μια κάποια αλληλεγγύη με  το κακόμοιρο ζώο…

Εν πάση περιπτώσει, ο παροξυσμός του κακού αποδείχθηκε προστάδιο του καλού – κατά πως έλεγε (περίπου) ο Λε Κορμπυζιέ…Το ζώο  λοιπόν κατασχέθηκε και παραχωρήθηκε στην Φιλοζωϊκή ΜΚΟ Θεσσαλονίκης ονόματι ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ,  για να καταλήξει τελικά  στο φιλικό περιβάλλον του Ελληνικού Συλλόγου Προστασίας Ιπποειδών…..