ΟΧΙ

ΟΧΙ
ΟΧΙ και από τους Γερμανούς ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

Το ΣτΕ και η απόφασή του για τα χρυσορυχεία της Χαλκιδικής



 
Στο παρελθόν είχα χρησιμοποιήσει τον παλαιοκομμουνιστικό όρο «Λεγκαλισμός» για να δηλώσω ό,τι  και οι εμπνευστές του όρου -  δηλαδή  την ψευδαίσθηση ορισμένων περί της επίλυσης βασικών κοινωνικών ζητημάτων με την αυστηρή εφαρμογή της νομιμότητας, ιδιαίτερα μέσω δικαστικών αποφάσεων…Οι αναφορές μου είχαν σχέση με την περίοδο εκείνη  κατά την οποία διάφοροι «επιμελείς» του περιβαλλοντικού  κινήματος  περιόριζαν τη δράση τους στο να συλλέγουν  μανιωδώς στοιχεία -  για να τροφοδοτήσουν δικηγόρους - για να τα επικαλεσθούν στο Συμβούλιο της Επικρατείας  - για να εκδώσει την περιβαλλοντικώς ορθή απόφαση…Αξιοσημείωτος  ήταν  τότε και  ο έρωτας ενίων αριστεριστών με παράγοντες του νομικού συστήματος της χώρας, παρά τη διακηρυσσόμενη ρήξη τους  με τον καθωσπρεπεισμό και τις καθεστωτικές δυνάμεις…

Τελικά το ΣτΕ έδωσε αρκετές  χυλόπιτες  στο κοινωνικό κίνημα, από την αποδοχή της περιφερειακής λεωφόρου του Υμηττού έως την νομιμοποίηση του Μνημονίου και τη πρόσφατη  συναίνεση του τμήματος αναστολών στις λειτουργίες της εξορυκτικής βιομηχανίας στη Χαλκιδική. Με αυτές τις αποφάσεις  η  «μονοκαλλιέργεια» των νομικών δράσεων απεδείχθη αναποτελεσματική όσο και κάθε άλλη μονοκαλλιέργεια – όμως παράλληλα ανέκυψε το θέμα των ορίων των δικαστικών αποφάσεων, και ιδιαίτερα το κατά πόσο η δικαστική εξουσία μπορεί να υπεισέρχεται σε θέματα πολιτικώς αμφιλεγόμενα και επιλύσιμα μόνο με τις γνωστές διαδικασίες της υπαρκτής δημοκρατίας…

Αυτό είναι και το ζήτημα που θέτει σε ανακοίνωσή της η ΕΛ.ΟΙΚ.Α (Ελληνική Οικολογική Αριστερά), στην οποία δηλώνει  την υποκατάσταση της εκτελεστικής εξουσίας από το ΣτΕ, παρά την υφιστάμενη διάκριση των εξουσιών….




ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓIΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΥ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ: ΠΑΡΑΝΟΜΗ Η ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣτΕ

 Η τελευταία απόφαση του ΣτΕ (τμήμα αναστολών) στην υπόθεση των εξορύξεων χρυσού στη Χαλκιδική, παρά το ότι δεν αφορά στο κύριο ζήτημα της ακύρωσης της έγκρισης των περιβαλλοντικών όρων, ωστόσο αναδεικνύει σοβαρά ζητήματα νομιμότητας. Το δικαστήριο για να αιτιολογήσει την κρίση του επικαλείται κυρίως οικονομικούς λόγους (δημιουργία θέσεων εργασίας, εισροή φόρων στα ταμεία του κράτους κλπ).

 Αυτή όμως η επίκληση του δικαστηρίου παραβιάζει κατάφωρα την περιβαλλοντική νομοθεσία της Ένωσης η οποία δεν επιτρέπει σε καμία περίπτωση στο εθνικό δικαστήριο να προβεί σε στάθμιση μεταξύ των οικονομικών οφελών και της προστασίας του περιβάλλοντος. Κάτι τέτοιο ανήκει αποκλειστικά στη διοίκηση και στην πολιτική εξουσία να το πράξει. Το δικαστήριο οφείλει να περιορίζεται μόνο στο αν τηρήθηκε η περιβαλλοντική νομοθεσία. Πρόκειται λοιπόν για παράνομη υποκατάσταση της πολιτικής από τη δικαστική εξουσία, πράγμα που οδηγεί σε φαλκίδευση της δημοκρατικής νομιμότητας.

 Αντί, λοιπόν, να ασχοληθεί το δικαστήριο με την τήρηση της περιβαλλοντικής νομιμότητας, πράττει το αντίθετο: προβαίνει, παρανόμως, σε οικονομική αξιολόγηση η οποία υποκρύπτει υιοθέτηση συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών. Εάν επικρατήσει τελικά μια τέτοια αντίληψη, τότε θα οδηγηθούμε στη μη αναστρέψιμη καταστροφή των φυσικών πόρων και  στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

 Ως Ελληνική Οικολογική Αριστερά-ΕΛ.ΟΙΚ.Α δηλώνουμε ότι στεκόμαστε αλληλέγγυοι με τους κατοίκους της Χαλκιδικής που αγωνίζονται για την προστασία και την ανάπτυξη του τόπου τους. Για να επικρατήσει η νομιμότητα.

--