Υπάρχουν οι καλλιτέχνες που κάνουν τον
ψόφιο κοριό εδώ και δυόμισι χρόνια, υπάρχουν κι αυτοί που με τις ψευτοβαθυστόχαστες
ή «αβλαβείς» δημιουργίες τους θέλουν
να πείσουν ότι ανήκουν στο υπερπέραν αυτής της κρίσης και αυτής της χώρας.
Δικαίωμά τους βέβαια, αλλά και δικό μας δικαίωμα είναι να τους εξηγούμε ότι ο
παχυδερμισμός τους αποκόπτει από τη πηγή
της έμπνευσης – που είναι η ζωή.
Δικαίωμα μας είναι να τους εξηγούμε ότι το επιθυμητό δεν είναι η επιστράτευση και
η ένταξή τους σε ένα πειθαρχημένο πολιτικό «λόχο» – κάτι που σκοτώνει
οπωσδήποτε τον αυθορμητισμό και την ποιότητα της τέχνης – αλλά η αυτόβουλη και με τους δικούς τους όρους συμμετοχή στη
ζωή, στο κίνημα, στις ευαισθησίες της κοινωνίας. Ζητάμε από τους καλλιτέχνες να
είναι ελεύθεροι σκοπευτές , αυτό είναι όλο !
Ένας από αυτούς τους ελεύθερους σκοπευτές
είναι ο Βασίλης Λέκκας, που συνεντευξιάζεται στη Δήμητρα Σμυρνή. Λέει ο Λέκκας :
«Με
αφορά το ότι οι άνεργοι είναι τόσοι πολλοί που δεν μετριούνται. Με αφορά το ότι
άλλοι τόσοι είναι έτοιμοι να χάσουν τη δουλειά τους. Με αφορά το πόσοι είναι
άστεγοι και το πόσοι πρόκειται να μείνουν άστεγοι. Με αφορούν όλα αυτά σε σχέση
με το σχέδιο διακυβέρνησης της χώρας. Όταν ένας άνθρωπος φτάσει στο σημείο να
ζει με 400 ευρώ, από κει ξεκινά για μένα το πρόβλημα. Δεν μπορεί, ενώ έχουνε
φάει τα χρήματα του ελληνικού λαού, μπροστά στα μάτια μας, τόσο κυνικά, να
παριστάνουν τα θύματα αυτοί, που έχουν οδηγήσει τον κόσμο σ’ αυτήν την
κατάσταση. Δεν μπορούν, ενώ τους ψήφιζε ο κόσμος τόσες δεκαετίες, σήμερα να…
τετραγωνίζουν τον κύκλο και να μου λένε ότι το σχέδιό τους είναι σχέδιο
σωτηρίας, που θα οδηγήσει σε καλύτερες μέρες. Πώς θα γίνει αυτό; Χάνοντας ο
κόσμος τη δουλειά του, τα σπίτια του; Διαλύοντας τον οικογενειακό ιστό,
διαλύοντας την παιδεία κι ό,τι έχει σχέση με τις σπουδές των νέων και το μέλλον
τους; Στέλνοντας μετανάστες τα παιδιά μας στην Αυστραλία ή όπου αλλού;
Ξαναζούμε εποχές φοβερής κοινωνικής αναστάτωσης. Μας οδηγούν σ’ έναν εμφύλιο αυτήν τη στιγμή. Εκεί θα μας οδηγήσει η ανεργία και η ανέχεια. Σήμερα ο άστεγος είναι της διπλανής πόρτας, δεν είναι της γειτονιάς ή της κάποιας εξαθλιωμένης παραγκούπολης. Σήμερα ο διπλανός μου είναι υποψήφιος άστεγος, όπως κι εγώ. Είναι αυτός, που τον βλέπουμε στο κέντρο της Αθήνας να φορά καθημερινά ρούχα αλλά να μην έχει σπίτι, να γυρίσει το βράδυ»….
Ξαναζούμε εποχές φοβερής κοινωνικής αναστάτωσης. Μας οδηγούν σ’ έναν εμφύλιο αυτήν τη στιγμή. Εκεί θα μας οδηγήσει η ανεργία και η ανέχεια. Σήμερα ο άστεγος είναι της διπλανής πόρτας, δεν είναι της γειτονιάς ή της κάποιας εξαθλιωμένης παραγκούπολης. Σήμερα ο διπλανός μου είναι υποψήφιος άστεγος, όπως κι εγώ. Είναι αυτός, που τον βλέπουμε στο κέντρο της Αθήνας να φορά καθημερινά ρούχα αλλά να μην έχει σπίτι, να γυρίσει το βράδυ»….
Όλη η συνέντευξη στο
