Η παρέλαση για την παρέλαση

Οι παρελάσεις που γίνονται  για τις παρελάσεις,  χωρίς δεσμό με το Εθνικό πνεύμα και τη λαϊκή ψυχή,  είναι τόσο παράλογες όσο παράλογη είναι  η τέχνη που γίνεται   για την τέχνη…..Οι παρελάσεις που χρησιμοποιούνται είτε ως ευκαιρία  για την αποδοκιμασία ενός  καθεστώτος είτε ως επίδειξη αστυνομικής ισχύος, είναι τόσο παρελάσεις όσο είναι επίδειξη μόδας  μια παρουσίαση μανεκέν σε ομήγυρη  σωματείου τυφλών…..

Αυτή η παρέλαση, εν Αθήναις τη 25^η Μαρτίου 2012, ήταν πολιτικός λόγος  σε  κουφούς ή  κινεζικό διάγγελμα σε γηγενείς  Σουαχίλι !  Η παρέλαση όχι απλώς «πέρασε με τη βάση»  αλλά μηδενίσθηκε  ως γεγονός, χάρις ακριβώς στην αστυνομοκρατία  και στους «εικονικούς πατριώτες» ή το χαφιεδολόϊ, που επιστράτευσε σχεδόν εμφανώς η κυβέρνηση !   Όμως θα ήταν μεγάλο λάθος  το να θεωρήσουμε ότι δεν είχε κανένα απολύτως μήνυμα ….

Η συγκεκριμένη παρέλαση  «μίλησε» για την αγοραφοβία του καθεστώτος, έδειξε την αδυναμία των υπαλληλίσκων της τρόϊκα να σταθούν άφοβα στον δημόσιο χώρο -  στηριγμένοι  όχι στην αστυνομία αλλά  σε μια κάποια  λαϊκή εκτίμηση,  αναγνώριση, σεβασμό , όπως συνέβαινε κάποτε γενικά με τους πολιτικούς υψηλών κατηγοριών…. Η 25^η Μαρτίου έδειξε ότι οι αγώνες, οι διαμαρτυρίες, οι αποδοκιμασίες, το γιαούρτι και τα αυγά των πολιτών, δεν πήγαν χαμένα. Ότι το καθεστώς φοβάται, γιατί κατανοεί τη δύναμη που ορθώνεται  απέναντί του. Κι ακόμη ότι   κατανοεί κάτι που πολλοί από εμάς δεν κατανοούν – δηλαδή ότι έχουμε δύναμη….