Η συνεκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων
Πρασίνων Ελεάννα Ιωαννίδου τα
λέει μερικές φορές καλά, όμως αδυνατεί να αποσπαστεί από τη πολιτική διγλωσσία των ΟΠ και από
τους «ευφημισμούς» που αυτοί επιστρατεύουν,
για να δηλώσουν την πραγματική
κατάσταση….
Λέει σε πρόσφατη ανακοίνωση η Ιωαννίδου :
«Η υπό έγκριση νέα δανειακή σύμβαση υπό
αγγλικό δίκαιο δίνει προτεραιότητα
στους θεσμικούς πιστωτές έναντι της κοινωνίας και επιβάλλει τον
ασφυκτικό μηνιαίο πλέον εκβιασμό της ελληνικής κοινωνίας για την αποδέσμευση
των χρηματοδοτήσεων. 'Όσο και αν διαφημίζεται από την κυβέρνηση ως σχέδιο
εξόδου από την κρίση, επιβεβαιώνεται στο πραγματικό οικονομικό, εργασιακό και
κοινωνικό επίπεδο ως όχημα
της εσωτερικής υποτίμησης του βιοτικού επιπέδου των πλέον αδύναμων και ευάλωτων
και ως προμήνυμα του Μνημονίου ΙΙΙ».
«Οι θεσμικοί πιστωτές» είναι ο
ευφημισμός που χρησιμοποιεί η Ιωαννίδου για τις
δυνάμεις του τοκογλυφικού κεφαλαίου και ιδιαίτερα τις δυνάμεις της
γερμανικής μεταμοντέρνας αποικιοκρατίας,
που επιδιώκουν να αγοράσουν τη χώρα
μας scrap και προς το σκοπό αυτό
προωθούν την ολική αποδόμησή της. Η
«εσωτερική υποτίμηση» κλπ.. είναι μια κομψή και ελαφρώς τεχνικίζουσα έκφραση , με
σκοπό να απαλύνει τη τραχύτητα των όρων
που εκφράζουν την πραγματική κατάσταση : Φτώχεια, ανεργία, ματαίωση ονείρων,
θλίψη, ξενιτιά, αθλιότητα. Ο κόσμος το έχει τούμπανο, οι ΟΠ το αναδιατυπώνουν έτσι
ώστε να μην προσβάλλουν το «καμάρι» των μνημονιακών δωσίλογων…….
Όσο παρακολουθεί κανείς τις
εξωτερικεύσεις του Κόμματος των Οικολόγων Πρασίνων, τόσο περισσότερο κατανοεί
τη πολιτική διγλωσσία και τη συστηματική πολιτική απόκρυψη, στην οποία αυτό επιδίδεται.
Πριν από λίγο καιρό σχολίαζα τις αστειότητες της επικεφαλής της προεκλογικής
εκστρατείας των ΟΠ, Ιωάννας Κοντούλη : Η οποία επιχειρούσε να εμφανίσει μια τρίτη
γραμμή, πέραν του μνημονιακού και αντιμνημονιακού λαϊκισμού!!!! Σε ανάλογο μήκος κύματος κινείται και πρόσφατη
τοποθέτηση του Γιάννη Τσιρώνη, που βάλλει εναντίον του υποτιθέμενου «ποδοσφαιρικού διλήμματος
«μνημόνιο/αντιμνημόνιο» …..
Οι διατυπώσεις αυτές θα μπορούσαν να
χαρακτηριστούν ως εκφράσεις πολιτικού εξυπναδισμού, ή ως μηχανική
μεταφορά κάποιων κατά φαντασία υπερβάσεων , π.χ. του «διλήμματος Αριστερά/Δεξιά».
Οι ΟΠ, μη Αριστεροί αλλά και μη Δεξιοί,
εναντίον της δομικής αλλαγής της παρούσας
κοινωνίας αλλά και εναντίον της συντήρησης της παρούσας κοινωνίας, μη
μνημονιακοί αλλά και μη αντιμνημονιακοί -
και μη χειρότερα, θα έλεγα εγώ : Οι άνθρωποί μας δεν ανήκουν σε αυτό που
δηλώνουν – δηλαδή στο τίποτε – αλλά έχουν πάρει το Franchise του μεγάλου αδελφού κόμματος, που λέγεται
Γερμανοί Πράσινοι. Οι οποίοι Γερμανοί Πράσινοι τους πριμοδοτούν πολύ
περισσότερο από όσο η ΔΗΜΑΡ ή ο ΣΥΝ πριμοδοτούν τα οικολογικά τμήματά τους, εμφανιζόμενοι ως
συστηματικοί χορηγοί κύρους στους ΟΠ – μια και η εργασία των τελευταίων δεν έχει κοινωνική και πολιτική αναγνώριση….
Δεν είναι τυχαίες οι προσκλήσεις και η
τρανταχτή επιδοκιμασία των Παπανδρέου και Σημίτη σε συνέδρια των Γερμανών Πρασίνων, ούτε είναι τυχαία η περυσινή νουθεσία του Κον Μπεντίτ για συνεργασία ΟΠ και
Σοσιαλιστών…Το μόρφωμα των ΟΠ βασίζεται
πρωτίστως στην αχλύ επί των προγραμματικών
του προσανατολισμών και στην χαβαλέ
στάση ορισμένης (καναπεδόφιλης) μερίδας
του κοινωνικού σώματος, που αναζητά νεωτερισμούς δωρεάν, χωρίς καταβολή προσωπικής κριτικής ενέργειας….
Η αντιμνημονιακή οικολογία, οι
ακτιβιστές σε όλα τα πεδία όπου απειλείται η ποιότητα ζωής και η φύση, οι
κινήσεις πολιτών που σχετίζονται με τους περιβαλλοντικούς αγώνες και δεν
επιδίδονται σε άκρατη προγραμματοθηρία, όλοι οι μη πειθόμενοι τοις κείνων
(χ)ρήμασιν, δεν έχουν τη παραμικρή σχέση με αυτό το διπρόσωπο και ετεροκαθοριζόμενο σχήμα. Δεν
έχουν θέση στο πλευρό διαφόρων «καλοθελητών» που θέλουν να το μεταρρυθμίσουν εκ
των ένδον… Η θέση τους είναι στο πλευρό του λαού , στην υποστήριξη ενωτικών εγχειρημάτων, στη συστράτευση της κοινωνικής , πατριωτικής και οικολογικής ευαισθησίας .
