Η κυβέρνηση και
όλο το μνημονιακό συναπάντημα κόπτεται της «ελεύθερης αγοράς», της ατομικής
ιδιοκτησίας και του «υγιούς ανταγωνισμού»,
ενώ την ίδια στιγμή προωθεί μέτρα επιλεκτικών
απαλλοτριώσεων, καταστρατήγησης ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων και μεροληπτικής
παρέμβασης στην αγορά….Η Εκκλησία της Ελλάδας αποτελεί έναν από τους στόχους της
κυβέρνησης, όχι για λόγους που σχετίζονται με την υποστήριξη της κοινωνικής,
πολιτιστικής και θρησκευτικής ελευθεριότητας, αλλά λόγω της δομικής και γονιδιακής
ανάγκης κάθε αυταρχικού καθεστώτος (όρα περίπτωση Γ Ράϊχ) να έχει έναν τουλάχιστον
αντίπαλο λεηλατίσιμο : Στον οποίο να μπορεί να φορτώνει αμαρτίες και με την
αποδυνάμωση του οποίου να προσβλέπει στη «σκληρή» μετεξέλιξη της κοινωνίας - που στην ελληνική περίπτωση σημαίνει μια δευτεροκλασάτη και αυτοαπαξιωμένη χώρα της ευρωπαϊκής «οικογένειας» …
Αντιγράφω
αποσπάσματα από ένα κείμενο του ANTINEWS, που κι αυτό φαίνεται να στρίβει με
μικρά πηδηματάκια στη νέα Σαμαρική γραμμή:
«……. Ο Ιερώνυμος ούτε λίγο ούτε πολύ κατηγόρησε το ΥΠΕΚΑ ότι πριμοδοτεί
τις γερμανικές επενδύσεις και μπλοκάρει το επενδυτικό πρόγραμμα της Εκκλησίας
στον τομέα της ενέργειας και των φωτοβολταϊκών συστημάτων. Ο αρχιεπίσκοπος είπε
ότι η Εκκλησία αντιμετωπίζεται ως «οργανισμός βήτα κατηγορίας». Με αφορμή το
νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ σχετικά με το πρόγραμμα “Ήλιος” ο Ιερώνυμος επισήμανε πως
“δεν μπορεί η Εκκλησία να αντιμετωπίζεται από την Πολιτεία σε σχέση με την
αξιοποίηση της περιουσίας της με τους χειρότερους δυνατούς όρους, σε αντίθεση
με τους επίδοξους Γερμανούς επενδυτές…….Οι εταίροι μας επιδιώκουν να μας
μετατρέψουν σε αποικία, θίγοντας βάναυσα την εθνική μας αξιοπρέπεια και
ανεξαρτησία. Εμείς οφείλουμε να αντισταθούμε με όπλα τις αρχές και τις αξίες
που κουβαλάμε ως λαός και τη θέλησή μας να αντιμετωπίσουμε θαρραλέα και
αποφασιστικά την κρίση……... Όταν η Εκκλησία επιχειρεί να πραγματοποιήσει
και να επεκτείνει το κοινωνικό και το προνοιακό της έργο, πάντα ξαφνικά
παρουσιάζονται προσκόμματα πάσης φύσεως. Δεν μπορεί για την έκδοση άδειας
λειτουργίας ενός φιλανθρωπικού ιδρύματος να απαιτούνται περισσότερα από τρία
χρόνια σε μία μάλιστα περίοδο που η Εκκλησία προσπαθεί με κάθε τρόπο να
αναλάβει το έργο της προνοιακής μέριμνας. Δεν μπορεί ουσιαστικά η Πολιτεία να
της στερεί τη δυνατότητα να επιτελέσει το κοινωνικό της έργο, ιδιαίτερα σε μία
περίοδο που αυτό μπορεί να αποτελέσει κλειδί για τη διατήρηση της κοινωνικής
συνοχής»….
