“No passaran” – «Δεν θα περάσουν!» - ήταν το σύνθημα των Δημοκρατικών που υπερασπίζονταν τη Μαδρίτη το 1939…Σε εμάς τα πράγματα δεν ήταν τόσο ηρωϊκά, σχεδόν ήταν αδύνατο να φανταστούμε μια διαδικασία «εκπορνισμού» μεγάλης κλίμακας στη χώρα μας. Είχαμε μείνει στις καταγγελίες του τράφικινγκ εις βάρος ξένων γυναικών, στις «δίμετρες» ανατολικής προέλευσης που εισέβαλαν με αξιώσεις στην εγχώρια αγορά, στο «προσεχώς Βουλγάρες» του Τζίμη Πανούση.
Μέχρι που η κρίση έφερε στην επιφάνεια απίθανες καταστάσεις και εγχώριες διαθεσιμότητες για το ο,τιδήποτε, προκειμένου να βγει χρήμα. «Οι Έλληνες το ρίχνουν στο πορνό για να ανταπεξέλθουν» - σημειώνει το
Και παραπέμπει στον “Τύπο της Κυριακής” (11.12.11), σύμφωνα με τον οποίο οι παραγωγοί αισθησιακών ταινιών έχουν δεχθεί 2.500 αιτήσεις τον τελευταίο χρόνο, από άνδρες και γυναίκες κάθε ηλικίας, οι οποίοι διηγούνται την προσωπική τους ιστορία και εξηγούν την μεγάλη τους ανάγκη για χρήματα. Κατά το ίδιο δημοσίευμα, οι αμοιβές των «ηθοποιών» μιας αισθησιακής ταινίας ξεκινούν από 1.000 ευρώ για κάθε σκηνή και μπορεί να φθάσουν στις 3.000-4.000 ευρώ , όταν ο πρωταγωνιστής είναι γνωστός…….
Η υπόθεση των ατομικών «διαθεσιμοτήτων» στη βιομηχανία του πορνό είναι περσινή- ουδόλως μάλιστα αποκλείεται να αποψύχθηκε εσπευσμένα από κάποιο συντάκτη για την επανα-κατανάλωσή του από το πλατύ κοινό. Η περίσταση προφανώς θα σήκωνε μια σοβαρή και εμπεριστατωμένη κοινωνιολογική έρευνα για την ανάπτυξη της πορνείας σε ευρεία έννοια υπό συνθήκες κρίσης, όμως η υποβάθμιση των ερευνητικών ιδρυμάτων αποτρέπει την ανάληψη μιας τέτοιας πρωτοβουλίας . Ουσιαστικά δεν μπορούμε να κάνουμε σαν πολίτες τίποτε άλλο από το να επιδόμαστε σε ένα χιούμορ – μαύρο , ως εκ της δυστυχίας με την οποία σχετίζεται- αλλά ιδιαζόντως κωμικό…
Πως είναι δυνατόν να μην σημειώσουμε κάποιες υποψηφιότητες τίτλων για ταινίες πορνό, μετά τα γεγονότα που συγκλόνισαν τον Δημοσιοϋπαλληλικό κόσμο της χώρας; Tου είδους «Ξανθιές βιτσιόζες έφοροι»,«Η σαραντάρα κι ο Πολεοδόμος», «Σκύψε στην εφεδρεία» ,«Πρω(κ)τοκόλλησε το», ή «Το παλαμάρι του σκουπιδιάρη» ; (“Tύπος της Κυριακής»)….
Πάντως προς γνώση και συμμόρφωση διαφόρων δημοσιογράφων , θα έπρεπε να υποδειχθούν παλαιότερα πονήματα επί του θέματος , που εμπεριείχαν μια εξαιρετικά πλούσια – αν και παλιοκαιρισμένη πλέον – τιτλογραφία. Μια τέτοια αναφορά γινόταν σε σοβαρή μελέτη υπό τον τίτλο «Ελληνικό πορνό – η μυθολογία και η πραγματικότητα της ελληνικής τσόντας», που δημοσιεύθηκε στο
Αντιγράφω τίτλους ταινιών που καταχωρούνται από τον μελετητή, παραλείποντας τα ονόματα των πρωταγωνιστών και παραγόντων της «Πορνοποιίας» (κατά πως λέμε «εποποιία"):
«Εμείς οι βλάχοι όπως λάχει…..»
«Σκύψε ευλογημένη…»
«Στο τρένο θα στον σφυρίξω δυο φορές»
«Ξεκωλοθρευτής»
«Τα κανόνια του Bυζαρόνε»(αντήχηση του παλιού φιλμ «τα κανόνια του Ναβαρόνε»)
«Πουτανικός»,
«Πολύ σκληρός για να χωρέσει» (Μπρους Γουϊλις, «Πολύ σκληρός για να πεθάνει»)
«Μπούτια ερμητικά κλειστά»,
«Χίλιες και μια πίπες»( επιρροή εκ της ανατολικής παραμυθολογίας…)
«Χτυποκαύλια στο Μπέβερλι Χιλς»,
«Πουστάρ Wars Επεισόδιο 1…
«Ο μύθος του ακέφαλου κ@βλιάρη»
Δεν έμαθα το όνομα του συντάκτη αυτού του πονήματος- που κάθε άλλο παρά ήταν πρόχειρο ή «της πλάκας», έστω και εάν σε πάμπολλα σημεία ήταν διασκεδαστικό όσο 100 ad hoc πλάκες….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου