Ηρώ Νικοπούλου : Κλαδεύοντας Μπονζάϊ

«…….τὸ με­ταί­σθη­μα ἑνὸς ὀγ­κώ­δους μυ­θι­στο­ρή­μα­τος κά­ποι­ες φο­ρὲς ἦταν ἴ­σο ἢ καὶ ἰ­σχνό­τε­ρο ἀ­π’ αὐ­τὸ ἑνὸς πυ­κνοῦ ὀ­λι­γο­σέ­λι­δου δι­η­γή­μα­τος……»

 

Μπονζάϊ : Εκτός από τα μικρά φυτά, μπορούν πλέον  να ονοματίζονται «μπονζάϊ» και τα μικροσκοπικά  διηγήματα -  κατά την ιδέα που προωθήθηκε από το περιοδικό ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ «και άλλες λογοτεχνικές δυνάμεις»……

Η παρακάτω αναφορά  της Η.Νικοπούλου σε ένα λογοτεχνικό υπο-είδος αξιολογότατο, ως εκ του συνδυασμού περίσσειας «νοημάτων» και λιτότητας  εκφραστικών μέσων, διαβάστηκε       σε ἐκδήλωση πού πραγματοποιήθηκε στὴν Ἑλληνο­αμε­ρι­κα­νι­κὴ Ἕνωση, στὶς 22.09.2011 . Η εκδήλωση γινόταν γιὰ τὴν παρουσίαση τοῦ ἐπε­τει­­α­κοῦ πεντηκο­στοῦ τεύχους τοῦ περιοδικοῦ Πλανόδιον, ποὺ ἦταν ἀφιερωμένο στὸ Ἀμερι­κα­νικὸ μικρὸ διήγημα (flash fiction). Ιδιαίτερα ενδιαφέρον στοιχείο στο σκεπτικό της συγγραφέως, ήταν η αφετηριακή αναφορά σε ένα  τρομερά επίκαιρο συγγραφέα , όπως ο Φράντς Κάφκα : Του οποίου ο «Πύργος» - μυθιστόρημα του 1926 – θυμίζει κάτι από την αναζήτηση της οικονομικής σταθεροποίησης  μέσα στο σημερινό, δαιδαλώδες πολιτικό τοπίο, από μια  περιφερειακή χώρα όπως η Ελλάδα….

Γράφει η Νικοπούλου :

Ο ΠΡΩΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ποὺ μὲ ἔ­κα­νε νὰ αἰ­σθαν­θῶ καὶ ἀρ­κε­τὰ χρό­νια ἀρ­γό­τε­ρα νὰ σκε­φτῶ δι­α­φο­ρε­τι­κὰ γιὰ τὴν λο­γο­τε­χνί­α ἦ­ταν ἡ Με­τα­μόρ­φω­ση τοῦ Φρὰντς Κάφ­κα – τό­τε ἤ­μουν κον­τὰ στὴν ἐ­φη­βεί­α. Τὸ πα­ρά­ξε­νο κλί­μα, ἡ ὑ­παι­νι­κτι­κό­τη­τα καὶ ὁ συμ­βο­λι­σμός του ἐ­πέ­δρα­σαν πάνω μου πο­λὺ ἔν­το­να καὶ ἐ­ξα­κο­λου­θη­τι­κά. Ἀνα­ζή­τη­σα κι ἄλ­λα δι­η­γή­μα­τά του καὶ ἡ ἀρ­χι­κή μου αἴ­σθη­ση ἐ­νι­σχύ­θη­κε. Αὐ­τὸ ποὺ μὲ ἐν­τυ­πω­σί­α­ζε ἦταν ἡ διά­ρκεια τοῦ ἀ­πό­η­χου τῆς ἀ­νά­γνω­σης μέ­σα μου. Τὰ δι­η­γή­μα­τα καὶ ὄ­χι τὰ μυ­θι­στο­ρή­μα­τα τοῦ Κάφ­κα ἦ­ταν αὐ­τὰ ποὺ μὲ εἶ­χαν κερ­δί­σει πε­ρισ­σό­τε­ρο. Τὰ με­γά­λα του ἔρ­γα μοῦ ἔ­μοια­ζαν σὰν νὰ εἶ­χαν γεν­νη­θεῖ γιὰ νὰ εἶ­ναι ἡ­μι­τε­λῆ. Τὸ ἀν­τί­θε­το αἴ­σθη­μα μοῦ προ­κα­λοῦ­σαν τὰ δι­η­γή­μα­τα: ἐ­νῶ δι­α­τη­ροῦ­σαν τὸ ἀ­πα­ρά­μιλ­λο αἰ­νιγ­μα­τι­κὸ κλί­μα τῶν μυ­θι­στο­ρη­μά­των του, ἐ­ξα­σφά­λι­ζαν μιὰ φόρ­μα πε­ρι­ε­κτι­κὴ καὶ συ­χνὰ ἐ­ξαι­ρε­τι­κὰ σύν­το­μη.

Όλο το κείμενο της Νικοπούλου στο        

http://bonsaistoriesflashfiction.wordpress.com/2011/11/19/iro-nikopoulou-kladevontas-mponzai/