Προ αμνημονεύτων χρόνων, είχα έναν προϊστάμενο στη δουλειά μου, βέρο Κρητικό, με προφορά original Ηρακλείου, που σε κάποια φάση πήρε το αυτί μου να λέει σε κάποιο συνάδελφο που «παίδευε» ένα έγγραφο : «Βάλε μια κουτσίδα εκεί, με κάπα»… Ο κ. Προϊστάμενος είχε πλήρη συνείδηση της γλωσσικής ιδιαιτερότητάς του, της δικής του προφοράς της «κουκίδας» ως «κουτσίδας», οπότε και συμβούλευε τον συνάδελφό μου περί της δέουσας γραφής….
Οι σημερινοί Κρητικοί διατηρούν εν πολλοίς τις παραδοσιακές ιδιαιτερότητές τους, και καλά κάνουν: Φερ’ ειπείν προφέρουν το Whiskey «Ουϊστσυ» και το Thankyou «Θεντσού», όταν βρίσκονται σε κάποια μικροπεριβάλλοντα της ιδιαίτερης πατρίδας τους… Το ίδιο υποθέτω ότι γίνεται όταν αναφέρονται στη «ρατσή» - συγγνώμη, στη ρακή ήθελα να πω, το γνωστό ποτό, αλλά παρασύρθηκα από τον δικό μου προϊδεασμό επί του ζητήματος...
Πάντως ένα αφήγημα προερχόμενο από «Κρητικό της διασποράς», που διάβασα στο μπλογκ «ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ» ( http://envthink.blogspot.com/ ) δεν κάνει καμία γλωσσολογική σκέψη επί της διαφοράς μεταξύ «ρατσής» και «ρακής» - και δεν το αδικώ… Και τα δυό τους χτυπάνε το ίδιο κατακέφαλα τους αστικοποιημένους Κρητικούς ή τους κυνηγούς της απειλούμενης-με –εξαφάνιση- αγροτικής-αυθεντικότητας, οι οποίοι ενίοτε σκάνε μύτη στην ορεινή ύπαιθρο…
Η συνάντηση των δυο αυτών μερών – αστικοποιημένων και original Κρητικών - έχει πάντοτε μια κωμική χροιά, όσο κωμική ήταν η ενόραση του Χαράλαμπου Τραμπάκουλα, κτηνοτρόφου ήρωος του Χάρυ Κλυν, σχετικά με την απόδοση της Ουντινέζε στο Ιταλικό ΠΡΟΠΟ… Κάποτε-κάποτε όμως εκτός από το τερπνόν του ζητήματος έρχεται στην επιφάνεια και το ωφέλιμον, υπό τη μορφή της ζεύξης της οικολογικής σκέψης με το χιούμορ. Εδώ είναι πραγματικά να χαίρεται κανείς από την ανάπτυξη της «κατά φύσιν» σχέσης οικολογίας και πλάκας : Ιδιαίτερα μάλιστα όταν έχει υποστεί κατά καιρούς διάφορα βλακώδη μηνύματα ή – όπερ χειρότερον – κάποιες τηλεοπτικές «οικολοφατσες», που αναδύουν προσκοπίλα και βαριεστημάρα πρώτου βαθμού – κατά πως λέμε στα εγκαύματα….
Ακούστε λοιπόν την ιστορία των «Περιβαλλοντικών Απόψεων» με τίτλο «Μια μέρα παρέα με τον (Ελαιοπαραγωγό) Τριφυλογιώργη στα όρη» :
«Το πήρα απόφαση και πήγα στα Όρη να συναντήσω το Φίλο μου τον Τριφυλογιώργη!…
…06:00: Η φωνή του Τριφυλογιώργη ¨Ξύπνα ορέ!!!!¨
Καύσιμα στο ¨όχημα¨ της φωτό, και βουρ για το λιόφυτο.
07:30: Τα ραβδιστικά είχαν πάρει φωτιά, οι εντολές έδιναν και έπαιρναν του στυλ:
¨Βάστα τη βέργα σέργου του Θεού! Ανεντρανιστά!¨
¨Τράβα τη παλέτσα! Πιάσε το κατσούνι! Φέρε τη τέμπλα! Σάκιαζε! Ξεφύλλιζε!¨.
10:00: Το πρώτο κρασί και οι μεζέδες τυρί, ελιές και ντάκος από τη καστάνια του Τριφυλογιώργη.
11:00: … τα είχα φτύσει!
¨Κάτσε κακομοίρη στο χαρακάκι και συ δεν είσαι για τέτοιες δουλειές!¨
Το μεσημέρι μετά από τη σαλάτα με τη ρέγκα και δυο ποτήρια κρασί, απαλλάχθηκα των καθηκόντων, με εντολή να πάω να ανάψω τη φωτιά στο ρακοκάζανο!
16:00: Η επιστροφή με 5 σακιά γεμάτα ελιές έτοιμες για το εργοστάσιο! ¨Πράμα βεντέμα¨ Παραπονιέται ο Τριφυλογιώργης και συνεχίζει: ¨Ήντα τρέμεις ορέ σα το κουλούκι! Ούτε φωτιά δε γατές να ανάψεις?¨. Μια σύντομη βόλτα στο μαντρί, για τη απαραίτητη φροντίδα των αιγοπροβάτων και
17:30: Αρχίζει να τρέχει ο λουλάς ΡΑΚΗ
18:00: Φανέρωσε η υπόλοιπη παρέα ο Λιάκος, ο Νικολής, ο Γιώργης, ο Αντρέας, ο Μανόλης κ.ά, με τη λύρα και το λαούτο.
Παπούλες, κουκιά, αγκινάρες και ελιές για πρώτη δόση.
Λίγο αργότερα σερβίρεται ο τσιγαριστός λαγός!
20:00: Τα οφτά και τα αντικριστά είναι έτοιμα, μα εγώ ήδη δεν έβλεπα από το μεθύσι, ούτε τα πόδια μου πήγαιναν για να μάθω τα συρτά. Οι μαντινάδες έδιναν και έπαιρναν.
Για να μην τα πολυλογώ, το πρωί με βρήκε ανάσκελα με τα ρούχα δίπλα στο τζάκι. Άκουγα από μακριά πάλι τις εντολές του Φίλου που ήταν ήδη στο λιόφυτο.
Πήγα να αποχαιρετήσω, το δέμα το είχε έτοιμο!! Ρακή τυριά, κρεατικά, γλυκά, χόρτα, ντάκος, μέλι κλπ.
¨Κάτσε ορέ πού θα πάς, δεν ακούς ήντα γίνεται στην Αθήνα?¨
Μα είχα και άλλες υποχρεώσεις και άρχισα να κατηφορίζω τα ¨στρατάκια¨ που μου είχε δείξει, μέχρι να φτάσω εκεί που κάποιοι νομίζουνε ότι είναι ο ….πολιτισμός!
Κλείνοντας αυτή τη σύντομη περιγραφή, πήρα και το παρακάτω mail:
¨Εβρήκες ορέ το δρόμο να πας στο αεροδρόμιο??
Τα΄μαθα γω ότι από το μεθύσι εθάρριες ότι το αεροπλάνο ήτανε πέτακας! Κανόνισε κακομοίρη να ξανάρθεις!¨
Ομολογώ ότι αυτό το τελευταίο email μου χαλάει ολίγον την εικόνα – καθότι εθισμένος στο στερεότυπο του παραδοσιακού Κρητός : Όμως το αφήγημα συνολικά έχει την πλάκα του και ο ιστότοπος έχει εκείνο το πρόσχαρο στοιχείο , που δεν διαθέτουν πολλοί σπουδαιοφανείς παράγοντες του περιβαλλοντισμού. Σε αυτούς τους τελευταίους εύχομαι για το 2012 να ανεβάσουν τα γράδα τους - αν μη τι άλλο, για να αποτελούν αξιόλογο και διασκεδαστικό αντίπαλο…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου